Łozprowki, bery, szpasowne gyszichty a wszyjsko we naszyj szykownistyj ślónskij mółwie!
wtorek, 27 września 2011
Mores, abo dobre maniyry...
Mores abo dobre maniyry ...
Po wszyjskich tych latowch rajzach, wandrach ludzie trefiajóm sie niyskorzij we szynku abo kajsik przi modernym terôzki giolu i napoczynajóm łosprawiać, chwôlić sie i asić tym, co uwidzieli abo przeżyli. Tak tyż łostatnio i mie sie przitrefióło we jakimsik szykownym kamractwie, staryj skamracónyj czelodce. Bóło nôs pôruch i jedna, dziepiyro co przikludzónô ku nóm frela. Kiej już stare poberali, pogôwyńdziyli ło swojich przileżitóściach łodezwała sie ta isto.
– Wiycie, przitrefiyło mi sie to pierónym dôwno tymu nazôd, jakech jesce bóła modô i gryfnô, jakech wykludzióła sie na urlaub ...
– Modo toś możno bóła, ale coby zarôzki gryfnô? – takech se po cichusku pomyślôł ale nic niy gôdóm.
– ... Wykôzało sie – berała dalszij ta istno – co tam przikludzióło sie mocka blank fajnych ludzi, tóż tyż wartko napoczli my sie wszyjske spamiyntale „integrówać”. I kiejsik budza sie ło rozwidnioku i próbuja, blank opaternie, coby sie niy ansztrygować za tela, łapnóńć flaszecka ze życiodajnym nôpitkiym, ftoroch postawióła kole sztrółzaka. Łorôz merkłach, iże cosik sam ci jes blank niy richtik ...
– Nó, cóż tyż moge być niy richtik, kiej siemô kacynjamer i wszyjske skuplowane z tym dolygłóści? – spytôł jednyn z kamratów.
– ... Nó, kajsik pomiyndzy połozciepowanymi bele kaj łachami – smolóła nôs ta istno i fórt rzóńdzióła dalszij – leżóm na zicher niy moje i pewnikiym chopske galotki, badyhółzy. Wartkoch przeleciała we filipie wszyjsko ze wczorejszego dnioszka. Fylm mi sie niy urwôł. Łóński wieczór łodtwórzółach wartko we palicy we nôjdróbniyjszych pinklach. Ufff ...
– Nó ja, na wywczasach moge sie roztomajcie przitrefić – mrónknół ftoryś ze kamratów.
– Napoczynóm chopy rachować giyry: jedna, drugô, trzeciô ... szczwôrtô ... Co jes lółz? – bojcy dalszij naszô nowô kamratka. – Zaziyróm wyżij i cóż jô widza:
miyndzy nadbytniymi szłapami belónce sie niystarownie nadprógramowy ciulik. Najimałach rest mojij siyły i świtłach we jedna ze tych nadbytnich szłapów, co sprawióło, iże spode sztepdeki wylazła nadbytniô palica łod kieryj móm nôdziyja szafnóńć łodpowiydź na filozoficne pytani:
– A co ty sam kurwa robisz?
– Aaa, bo sam jakisik rymónt robióm i blank cowiekowi spać niy dajóm, a twoja izba wylazuja na drugô zajta budónku, toch se pomyślôł, iże sam u cia bydzie ciszyj – łodrzykła ta nadbytio gowa.
– Nó dobra ... ale ... po jakiymu, kurwa, śebykeś galotki? – kolyjne filozofcne pytani wylazło ze mojigo ściopranego filipa – rzóndzi dalszij ta istnô. – I tu szło ujzdrzić, co we tyj nadbytnij palicy napoczli sie jakesik ruchy szarych kómórek i na łostaku gowa rzykła:
– Boch jes moreśny, móm dobre maniyry ... i niy wlazuja do prykola snoszónym ... prziłodziyniu ...
Ojgyn z Pnioków
Filozoficzna głębia tych pytań powala!
OdpowiedzUsuń