wtorek, 31 stycznia 2012

Blóger, znacy internecowy pierdoła...

He, he i juzaś żech pichnół jednymu wicmanowi, Paulkowi Wakule, ze takigo cajtónga „Angora”, jego szpasowny kónsek, ftory Wóm terôzki napisza (rzykna) po naszymu.
Wiycie, Jarosław Małosrogi Kaczyński zicnół przi kómpie i ze wywalónym do chnet półowy brody lynzykiym, używajónc jednego, skazujóncygo palcyska, usiyłówôł wyklupać pôrã słówecek na tastaturze kómputra. Miyniónc po kropce szwajsu szprudlujóncygo sie na szpicy jego kichola, zadani na isto fest ci go przerôstało.
– Jak sie do sto pierónów pisze sroge litery? – wrzesknół deszperocko Adama Hofmana.
– Musi pón prezes przitrzimać deczko knefel ze napisym „shrift” – podpedziôł tyn rzycznik prasowy PiS-u.
– Letko ci pedzieć .... – Kaczyński łobciepôł kómputer wejzdrzyniym zlynkniónygo zwiyrzôka. – Do dzisiôj przeca niy poradziółech sóm nasztalować tyjkany, coby już niy gôdać sam ło łobsugowaniu szrajbmasziny, a terôzki to ci musza użyrać sie ze tym diosectwym!
– To jes niyzbyndne, eźli kce sie mieć swojigo włóśnygo ... blóga.
– A jô kca, ja? – spytôł prezes PiS-u.
– Wasze, panoczku, polityczne niyprzociele „blógujóm” we nôjlepsze – merknół Hofman. – Choby ino tyn judôsz Migalski, abo tyn łochyntol Palikot. Musicie, mój panoczku, dokôzać modym welmanóm, iże tyż żeście sóm nowotnym politykerym, ftorymu niy sóm cudze wyzwani spółczysnóści.
– Nó, môsz ci mecyjô! – wzdychnół Kaczyński. – A przecamć jesce tak niydôwno miyniółech, co internecowe to idijółty, słepióncy piwo ze flaszki przed mónitoróma i łoglóndajóncy ino fylmy porno. Do sto pierónów! Niy mógło ci to tak do terôzki łostać?
– Twiyrdziyliście tyż panoczku prezesie, iże blank letko jes niymi manipóliyrówać – przipómniôł Hofman. – I ku tymu razinku mô sużyć tyn ... blóg. Dziynka niymu PiS ustanie być we łoczach „popkulturowych” modzioków łobrôzkiym wszelijakigo zło i „łobciachu”, a wy panoczku, staniycie sie telim zuperbohatyrym, jak niy przimiyrzajónc Indiana Jones!
– Eee ... cool! – szeptnół ze podziwaniym Jarosław Małosrogi Kaczyński.
– Łooo, móm spanialisty pómys! – Hofman zatar górzci. – Naszkryflejcie włóśnoryncznie ymilka do Roberta Kubice ze winszowaniym powrótu ku zdrowiu!
Jarosław Molosrogi Kaczyński wyglóndôł na blank bamóntnego.
– Co tóż tyż jô móm napisać ..i ... do kogo?
– Niyważne. Piszcie panoczku prezesie tak: Wielce zocny Panie Robercie ....
Palcysko prezesa bezradnie zawisło na tastaturóm ...
– Kurde! Jak sie to juzaś pisze te sroge „S” ?

poniedziałek, 30 stycznia 2012

Blank nowy kapelónek...

Dó nôs na fara przikludziół sie nowy, mody kapelónek. Tyn mody ksióndz bół ci festelnie snerwowany, bo miôł łodprawiać swoja piyrszô mszô we tyj parafiji. Dlô łopowôgi, i coby sie deczko łodprynżyć, wlôł se do tego krużlika ze wodóm, kiery bół narychtowany do kupy ze mszalnym winym – pôrã kropek gorzôły. Nó, i tak tyż sie stało. Czuł ci sie łón fajniście jak nigdy do siela. Kiej po tyj mszy wróciół sie na fara do swojij izby ujzdrzôł na tiszu listecek a niym bóło napisane cosik takigo:
„Mój roztomiyły kapelónku!
Nastympnóm razóm dolyj ino pôrã kropek gorzôły do wody, a niy pôrã kropek wody do ... gorzôły ... to za piyrsze!
A terôzki posuchej gynał i zapamiyntej to na zawdy:
Mszô zetwô ino godzina a niy dwie półowy po śtyrdziyści piyńć minut;
Jest dziesiyńć ino przikazaniów boskich a niy dwanôście;
Jes ale dwanôście apostli, a niy dziesiyńciuch;
Krziż trza mianować gynał ... krziż ... a niy gôdać, co to jes sroge „T”;
Na krziżu jes Pónjezusek a niy Lech Kaczyński;
Pónbóczka ukrziżowali, a niy zajebali, i to Żydy a niy ruske łod Putina;
Nie lza tyż gôdać na Judasza, iże to bół skurwysyn;
Juzaś te, co grzyszóm, pójńdóm na isto do piykła a niy ... w pizdu;
Po prôwdzie twoja kóncepcyjô, coby ludzie festelnie klackali i bóła owacyjô, zdô mi sie fascyniyrujóncô, ale coby zarôzki tańcować ku tymu „makarena” i jesce robić cug jak na zabawie, to już bóło przegniyńcie;
Ółblaty sóm dlô wiyrnych, to sóm hostyje, a niy szpajza do wina;
Dej tyż se chopie dalszij pozór:
Maria Magdalyna bóła jawnorzysznicóm a niy ... kurwóm;
Kain niy cióngnół kabla, ino zatrzas Abla;
Przi napoczniyńciu gôdô sie „Niech bydzie pochwôlóny” a niy „kurwa mać”;
Na fajrant juzaś gôdô sie „Bóg zapłać” a niy „ciao, ciao”;
Na łostatek, po kôzaniu ślazuje sie ze kazatelnicy po lekuśku po słodach a niy sjyżdżô sie po gylyndrze;
I jesce jedyn fal:
Tyn przi ółtôrzu, wele ciebie we cerwiónych szatach, to niy bół żôdyn przeskoczek (tranwestyta), ino to bół jô, twój BISKUP. Amynt!”

niedziela, 29 stycznia 2012

A umisz to pływać?

Wiycie, móm kamrata Jółzla, ftory przebakôł chnet ze trzidziyści lôt we chorzowskim werku a niyskorzi lajstnół sie maluśkô chałpka nad morzym we Stegnie i poradziół côłke lato przetrôwić tam, nad tym morzym.
Rółzczasu wykludziółech sie na pôrã dni do tyj Stegny, wlôzech ci do takigo maluśkigo, gryfnego szynku i łorôz ujzdrzôłech ci tego mojigo kamrata Jółzla, ftory uśmiychniynty łod ucha do ucha, choby mu fto nowy fligerek sprawiół, siedziôł przi tiszu pod łoknym ze zajdlym piwa we gracy.
– Jezderkusie! Jółzel, a ty co sie tak sóm do sia chichrôsz, cóżeś jes taki festelnie rôd, chobyś we totka wygrôł?
– Anó, wiysz Ojgyn, wczorej żech ci ta moja łódka wiksowôł, nó ... coby blyskała jak nowô ... i łorôz podlazła ci ku mie dziołcha, ryżô ... gryfnô jak Claudia Schiffer abo naszô Anna Mucha ... gôdóm ci chopie ... a cycki ci miała telkie, iżech do siela takich niy widziôł ...
– Nó, i co Jółzel? – pytóm sie go wrazicko dalszij.
– Nó, wiysz, stanóła ci tak łóna wele mie i spytała sie eźli moge symnóm popływać na tyj łódce. Nó, tóż wziónech jóm na ta moja kana i łodpłynyli my dosik sporze łod brzygu ...
– Nó, dobra, Jółzel, i co dalszij?
– Anó, Ojgyn, wyszaltrowôłech motor i gôdóm ku nij, iże terôzki abo do sie szczelić, znacy sie, abo zeks abo ... bydzie musiała do kraja płynóńć sama ...
– Jezderkusie, aleś ty jes łoszkliwiec ...
– I wiysz co Ojgyn! Łóna blank niy poradzióła ... pływać ...
Za jake pôrã dni juzaś wlozech bez cufal do tego samego szynku, i juzaś ujzdrzołech uśmiychniyntego, i jesce barzij radego Jółzla ...
– Widza Jółzel, co dobrô launa cie blank niy łopuszczô, prôwda?
– He, he Ojgyn ... musza ci chopie pedzieć, iżech wczorej juzaś cosik bajstlowôł przi mojim bółcie i podlazła ci ku mie jedna sztramsko, szykownistô blóndina ... a cycki ci miała jesce srogsze jak ta ryżô łóński tydziyń ...
– Niy gôdej Jółzel, ty to môsz ale mazel ... nó i pewnikiym tyż sie zarôzki spytała eźli moge ze cia popływać po tym morzu, prôwda?
– A cobyś wiedziôł, tela iże popłynółech jesce dalij, tyż wyszaltrowôłech motor na tyj mojij kanie ...
– Miarkuja! I juzaś kciołeś sie dupnóńć, znacy sie dołeś ji do wybóru zeks abo pływanie nazôd samyj ...
– Ja, ja Ojgyn , i łóna tyż niy poradzióła pływać, beztóż jô jes dzisiôj taki rôd ...
Nó, i możno niy bółoby lo czym sam gôdać kiejby niy to, iże blank przed mojim wyjazdym ze Stegny do dóm wlozech juzaś do tego szykownistego szynku, i juzaś trefiółech na Jółzla ale festelnie stropiónego, ftory szlukôł po lekuśku piwo ale płaczki mu sie we łocach zwyrtajóm ...
– Sergust Jółzel! A cóżeś to dzisiôj taki zasympióny i jankorny? Stało sie co, umar ci ftosik, abo jesce co gorszyjszego?
– E, dej pokój Ojgyn. Jô juzaś wczorej bajstlowôł cosik wele mojij łódki i łorôz juzaś podlazła ci ku mie szykownistô dziôłcha, côrno jak cygónka, a cycki to ci miała ... Ojgyn, blank sie niy poradzisz wystawić jake ci łóna miała cycki ... Ojgyn, to sie niy do forsztelować .. take cycki, pôłne szóstki i to jesce szpryngujónce ...
– Nó, i co? I ty juzaś w morze, daleko, daleko, wyszaltrowôłeś motor ...
– Ja, Ojgyn, wyszaltrowôłech motor, kuknółech tak na te jeji cycki i gôdóm zwykowo:
– Dziołcha abo dosz mi sie dupnóńć, znacy sie abo zeks abo płyniesz sie sama do brzygu ...
– Nó, i co Jółzel? – pytóm sie już fest ciykôw ...
–– Ojgyn! Łón seblykła batki ... Ojgyn, łóna seblykła batki i miała ci takigo ciulika, takigo srogigo, iżech jesce do siela takigo niy widziôł ....
– Jezderkusie, toś wlôz na mina ...
– Ojgyn, Ojgyn ... miarkujesz? Jó ... niy poradza pływać !!!!

sobota, 28 stycznia 2012

Żółte szkartki....

Sam kiesjik u mie na Pniokach trefiyli sie dwa kamraty, pieróńske łożyroki i tak po poruch minutkach uzdali, coby wercióło sie cosik szluknóńć. A, iże pierónym suło śniygiym, i bóło bez jedynôście w nocy, Bercik gôdô do swojigo kamrata:
– Hanys! Wiysz ty co, pójńdymy możno dó mie i tam łobalymy ta halbecka, ftoro móm we kabzi ...
– Eee, Bercik, coś ty jaki? Przecamć u cia we chałpie jes i twoja starô, i twoja świekra, a chnet piźnie dwanôście w nocy.
– Cicho być Bercik, wiela niy fandzol, ino pyndalujymy i tela!
Zaklupali, Hanysowô staro wrółz ze jego świekróm łotwiyrajóm dźwiyrze i gibniynte w pół pytajóm kamratów rajn. Świekra stôwiô na tiszu halbecka, a babeczka łod Hanysa sebuwô mu szczewiki.
– Jezderkusie! – dziwô sie Bercik. – Jak ty to chopie robisz, iże te twoje babeczki sóm take moreśne?
– Wiysz Bercik, to jes tak – napoczynô Hanys. – Miôłech ci psa. Przilazuja do dóm, a sam nasrane na tepichu. Nó, tóż pokôzôłech mu ... żółtô szkartka.
– Nó, i ...
– Na drugi dziyń przilazuje juzaś do dóm a sam ci juzaś nasrane jak stodoła. Nó, tóż drugo żółto szkartka pokôzôłech tymu psiokowi. Przilazuja na trzeci dziyń a sam ta samo lajera, juzaś nasrane i to na rzôdko i ku tymu côłki sztrółdekel pojscany.
– Nó, i ... Hanys! I co?
– Nó, pokôzôłech gizdowi czerwiónô szkartka a zatym łapnółech siykiyra i zatrzas’ech gizda.....
– Nó, ja miarkuja, ale rzyknij ty mi ino chopie co mô ze sia spólnego tyn psiok ze twojóm staróm i Świekróm?
– Nó, dzisz Bercik ... łóne majóm już po dwie żółte szkartki....

piątek, 27 stycznia 2012

Strzybne wiesieli....

Bercik łod Majzlinyj przebakôł już na grubie kajsik kole trzidziyści lôt i rółzczasu na łodwieczerz jego Ana zawinszowała se, coby pszli kajsik do dobrygo restaurantu na ... dancing, na tańcowanie ..
– Cóżeś ty Ana łogupła? – neruje sie Bercik. –Chnet dwadzieścia lôt my nikaj na dancingu niy byli i bóło dobrze, pra?
– I skuli tego, Bercik, idymy i szlus! – wrzescy Ana. – Dzisiôj trefióło nóm strzybne wiesieli i jes przileżitóść, coby my kajsik pokwanckali sie na tańcowanie, na gryfny dancing.
Cóż miôł borok robić. Wycióng ze szranku ancug, łoklupôł ze kulków na mole, łogolół fresa, łoblyk świyże fuzekle, zaknółtlowôł se binder i poszliiii ...
Wlazujóm do szynku a już łod dźwiyrzy portiyr, kłaniô sie nisko Bercikowi i gôdô:
– A witóm wôs panie Bercik, tisz na dwiuch, jak zawdy, prôwda?
Ana tak ino kukła na Bercika ale nic niy pedziała. Siedli sie przi tiszu a sam w te piynty przileciôł ółber ...
– A witóm piyknie, panie Bercik, witóm! – ugibô sie we pas. – Winszujecie sie panie Bercik to, co zawdy, ja?
Jego Ana ino zacisła zymbiska, ale nic niy gôdô. Kaj kole północy wylazuje na ta kniajpiannô bina kónfyrancjer i napoczynô sie program artysztycny:
– Witóm gryfnie wszyjskich, terôzki bydzie nasz nôjlepszyjszy sztriptiś! ... Fto ściepuje piyrszy ... galoty?
– Bercik! Bercik! – wrzescy côłki restaurant.
– Ło ty giździe stopieróński, ty berdyjô zatarcónô! – napoczła wrzesceć Bercikowo babeczka i jak ci niy napocznie prać taśkóm Bercika po palicy i kaj jesce popadnie. Ani sie Bercik pozdôł, kiej wylandowôł we taksie.
– Jô ci ty giździe dóm dancing! – wrzescy dalszij Ana, i piere go dalszij kaj ino poradzi go trefić. Łorôz taksiôrz sie łobrôcô ku niym i fałesznym uśmiychym:
– Nó, panie Bercik, takij baby toch jesce przi wôs niy łoglóndôł ...

czwartek, 26 stycznia 2012

Ja sie pôrzóm (jak sie dupczóm) roztomajte ludzie:

Bankiyrz – zawdy ino na ... raty;
Alpista (abo inkszy bergsztajger) – zawdy ino na ... wiyrchu;
Inżiniyr – ino podug ... colu, podug planu;
Briftryjger – wartko ... dolazuje;
Polityker – mô fajrant już przi łobiyckach abo tyż ino łobiycanki, macanki a gupimu styrcy;
Zymbok (inakszij: canarct) – to idzie wymiarkować, iże zawdy ... gymbóm;
Hadrok lebo szmaciôrz – dolazuje ino ... rółz bez tydziyń;
Policajt – zawdy ze twôrdym knebulcym i szpangami;
Szachista – piere króla bali i przi królowyj;
Dydektiw – ino po ćmoku i blank anónimowo;
Rajter – rajtuje łostro i zawdy kce być piyrszy;
Fusbalok – jak niy hakruje, jak niy świtnie w szinkbajn, to spôlóny i nigdy niy poradzi ... trefić w buda;
Liwerant pizzy – jak sie niy dokulwitô bez piyńć minutek, to blank ... zimny;
Tałcher (norek) – mô srogi druk, łosobliwie kiej jes gymboko;
Gólfista – mô maluśke baliki a fantuje sie, coby heftnóńć łoziymnôście łorôz dziurecek;
Muzikant – mô ci pierónym wizgyrne i zwyrtne palcyska , ale potrza mu ... kapelmajstra;
Arbajter we rajzybiórze – niy jes iste kaj i kómu, bele ino wciś tyn swój klamor i szmelc;

środa, 25 stycznia 2012

Krzesny....

To sie przitrefiyło jakiesik kielanôście lôt tymu nazôd we Zilwestra. Północka pizła, wypraskli frópy szałmwajnu, napoczli szczylać lojchtkugle i fojerwerki, zatym powinszowani, cmoki, dziubecki i łobłôpłanie. Po tysióncu tóastów filip już deczko przimulóny, ale wymiarkowanie braterskij wiyńzi sztyjc festelne. Przewrzaskujónc możno setka wrzescóncych podanie spółbiysiadników, glingóm mobilniokiym do mojigo modszego bracika:
– Hej, Bogdan! Wszyjskigo nôjlepszyjszego we Nowym Roku!
– Sergus Ojgyn, jô tyż ci winszuja wszyjskigo nôjlepszyjszego ... dostôłech „krzesłym”.
– Jezderkusie! Cóż tyż to fandzolisz! I cô?
– Nic! Stopieróńsko fajnie, jeżech festelnie rôd ...
Jô, chnet przed hercszlakym, pewnikiym praskli go bez palica i mô możno jaki wstrzóns mózgu, richticzny kopfszelónt, bamóńci i fandzoli...
– Te, chopie! A jak sie to stało? – niy dôwóm pokój.
– Anó, ganc ajnfach mi zapropónowali, szurnyli na myślónek.
Jô już blank we panice, wypolółech przed kaczma, coby lepszij słyszeć, z nerwów mi zymbole szczyrkajóm...
– Jak to ganc ajnfach? Łóni ci forszlagowali a tyś sie zgodziół we palica dostać?
– Co dostać? – wrzescy bez tyn mobilniok bracik. – Ło czym ty gôdôsz?
– Nó „krzesłym” dostać!
– Jakim, kurwa juzaś „krzesłym” chopie?
– Nó, przecamć takeś mi pedziôł, iżeś łoberwôł „krzesłym”!
– Ojgyn! Gupolu ... krzesnym, łostołech krzesnym!

wtorek, 24 stycznia 2012

Kamracki tref we szynku...

Czelodka śtyrdziystolytnich kamratów rajcuje, diszkutjyruje, kaj tyż to godzi sie jim trefić do kupy, coby wećkać jakisik szmektny łobiôd. Na łostatku uzdali, iże nôjlepszij bydzie trefić sie we szynku pod mianym „Tustô Gańś”, anó skiż tego, co tameszne szynkiyrki majóm jakelki ze festelnie wyrzniyntymi aże do nabla dyndolami, aussznitami i ku tymu ... sztramske cycki.
Dziesiyńć lôt niyskorzij,ta samô czelodka tela, co już piyńćdziesiyńciolytnich kamratów trefiô sie juzaś i juzaś diszkutiyruje kaj tyż to przinoleżi sie trefić na szmektny łobiôd. Na łostatku zgódziyli sie wzajym, iże nôjlepszij trefić sie we szynku „Tustô Gańś”, a to beztóż, iże tam jes festelnie szmektne jôdło i mocka zortów wina do łobraniô.
Dziesiyńć lôt niyskorzij hormijô już szejśćdziesiyńciolytnich kamratów juzaś sie wrółz trefiyła i juzaś chopy rajcujóm kaj tyż to latoś przinoleżi sie spichnóńć. Na łostatku uzdali do kupy, iże nôjlepszij bydzie sie trefić we kaczmie „Tustô Gańś” a to skuli tego, co tam idzie szmektnie pojeść we spokojności i cichości, i jes ci to restaurant ino dlô niykurzóncych.
Dziesiyńć lôt niyskorzij, kamraty tera już siedymdziesiyńciolytnie, zyjńszli sie do kupy i juzaś dyszkutjyrujóm kaj tyż to zdô sie jim wrółz spichnóńć. I tyż na łostatku zgódziyli sie spólnie, iże nôjlepszij bydzie, kiej trefióm sie we kaczmie „Tustô Gańś”, a to beztóż, co tyn restaurant mô tyż dójńście dlô inwalidzkich wózków i mô bali jesce i winda.
Dziesiyńć lôt niyskorzij, kiej jim wszyjskim pizło już łoziymdziesiónt lôt, juzaś ta samô lajera, trefiyli sie te kamraty juzaś i łod wrotów rajcujóm kaj tyż to latoś mógli by sie trefić. Na łostatku zgódziyli sie do kupy, iże nôjlepszij bydzie jak sie spichnóm we szynku „Tustô Gańś” .... Zgódziyli sie tyż, iże jes ci to szykownô idyjô, bo przeca jesce nigdy tam ... niy byli!

poniedziałek, 23 stycznia 2012

Trómpyjta...

Wiycie, nôjbarzij bodlawe sóm ... zawdy baby. Łóne poradzóm chopa do glacy dokludzić, coby już niy gôdać cosik barzij łoszkliwego. Przitrefiyło sie to kiejsik mojimu kamratowi Bercikowi łod Majzlinyj. Tak ci go jego baba sztychowała, tak ci mu przeciepowała bele co, iże chop niy szczimôł i wybrôł sie do dochtora.
– Panie dochtorze! Móm pieróńskô utropa ...
– A ło co sie rozłajzi panie Bercik? – spytôł opaternie dochtór.
– Anó, musielibyście mi cosik dać na to, coby tyn mój chopski interes bół deczko dugszy ...
– Nó, na to, panie Bercik, niy ma żôdnyj mediciny, ale moga wôs skiryrówać do takigo lazarytu, kaj wóm tyn ... chopski interes ... przeszczypióm na srogszy ...
– Niy gôdejcie dochtorze ... kaj, i kiej byda tam móg sie zakludzić? – pytô uradowany Bercik.
Dochtór dôł Becikowi skiyrowani na operacjô. Bercik poszôł do lazarytu a tam ci mu zbajstlowali tyn moderny przeszczyp ... przisznajdowali mu miasto jego ciulika trómpyjta łod elefanta. Nó, możno niy takô blank srogô trómpyjta, ale trómpyjtka łod takigo maluśkigo elefantka.
Tak jakosik pôrã dni niyskorzij przikwanckôł sie juzaś do naszego knapszaftu, do swojigo dochtora ale ze srogim ślimtaniym.
– Panie dochtorze! Musicie mi panoczku zarôzki, w te piynty uchlastnóńć ta trómpyjtka!
– A czamu? Co sie stanóło? Niy poprawióło sie wóm pożycie ze waszóm staróm, abo co?
– Niy, niy ło to sie rozłajzi ...
– Nó, tóż ło co idzie?
– Wszyjsko ze mojóm staróm bóło dobrze, poradziółech ji yntlich wygodzić ...
– Nó, to wszyjsko jes do porzóndku Panie Bercik, prôwda?
– Ja, ale mogecie sie panoczku wystawić wielach jô skorzij jabek ... do rzici nafolowôł?

niedziela, 22 stycznia 2012

Idymy do kina....

Łostatnio, tak możno po jakichsik trzidziystu latach, wypuściyli my sie ze mojóm staróm, mojóm Elzóm do kina na zyans ło 22, bo nóm sie jakosik wtynczôs pierónym mierzło. Nó, tóż siedzymy se wygódnie i łoglóndómy fylm, a iże bóło deczko zimno, moja Elza przitulóła sie dó mie i ... po pôruch minutkach ... usła.
Łorôz cosik ci jóm letko przebudzióło i gôdô ci ku mie takim zaspanym głósym:
– Te, Ojgyn, przicisz deczko tyn telewizyjor, bo naszô mamulka już nynô we izbie wele i jóm na łostatku łobudzisz ...
A jô sie siedza i dalszij zaziyróm na ykran, i ino festelnie śmiôć mi sie z tego kce ... Ale tak po kielanostuch sekundach moja starô, miarkujónc co niy ryaguja na jeji gôdka, wrzescy na côłki karpyntel:
– Ojgyn, ty stopieróński mamlasie, wyszaltruj tyn diosecki telewizyjor!
Wiycie, jô sie do terôzki lachóm, choby mie ze skóry łobdziyrali, kiej sie spómna, iże łóna wylazowała ze kina blank na samym łostatku, bo ji tak gańba bóło! ...

sobota, 21 stycznia 2012

Dziołcha na telefółn...

Możno to bydzie ździebko zbereźne abo – dlô niyftorych – żadliwe, ale jô już jes na tela stary, iże godzi mi sie take zachy łozprawiać. A podsuchołech kiejsik jednego modzioka jak tuplikowôł kamratowi jedyn, deczko łoszkliwy, cufal:
– Wiysz Hajnuś, siedzymy sie ze Jorgusiym-Małym u mie dóma i wykôzało sie, iże synek blank nigdy niy słyszôł ło dziołchach na telefółn, co to wiysz ... my se kejsik ze glacatym Ecikiym łobsztalowali ...
– Jakosik mie ci to niy dziwi – łodpedziôł jego kamrat, tyn Hajnuś.
– Nó ale, suchej dalszij ... – trómfnół mu tyn, coch go podsuchowôł – moja babeczka robi we licyjóm, sam za winklym, miarkujesz?
– Nó, miarkuja we kierym ...
– Nó, tóż glingómy po ta „laska”, po ta dziołcha, bo niy kcielichmy za tela przepłôcać ...
– Nó, i ... i co dalszij Erich? – spytôł sie Hajnuś, a jôch sie dowiedziôł jak sie mianuje tyn łozprawiôcz.
– ... i za jakiesik pioyńć minute zwónek do dźwiyrzy.
– Tak gibko, ja? ...
– Nó, sómech bół zadziwióny, iże tak wartko, ale co tam, łotwiyróm dźwiyrze a sam ci takô dupyncjô blónd... nó ... ino brać ...
– Chopy, to wyście pierónym niyrichtik sóm ...
– ... to jô do tyj dziołszki: nó, prosza piyknie, zaproszóm ... a czamu tak wartko? Jes nôs dwiuch, trufóm .. móm nôdzieja, iże ci to niy szteruje i take tam jesce duperszwance rzóndza – łozprawiô ze biglym Erich.
– ... nó i ...
– A łóna zaziyrô na mie takim spłószónym weźrokym i napoczynô: ale ... jô ...
– Nó, tóż jô juzaś – gôdô dalszij Erich – iże eźli ji to blank niy wadzi, to zabulymy tuplowanie i coby sie blank nôs niy bôła ....
– Nó, i ... mogesz to gibcij łozprawiać ...
– ... a łóna jesce barzij spłószónô i juzaś: ale jô ino, jô ino ...
– Jezderkusie Erich, gôdej, co dalszij!
– ... i tak chopie, pôrã razy, aże na łostatku nóm śmiytła. Nó, tóż jôch sie łozgzukôł, łozhajcowôł i uzdôłech, co zaglingóm do tyj agyncji, cóż tyż mi to sam posywajóm. Biera mobilniok a sam ... SMS łod mojij staryj ze tego licyjóm: „Posywóm dziołcha, szkolorka po moje bryle, łóne leżóm na mojim nachtiszu we izbie ...
– He, he ... chopie, to môsz pierónym przesrane ... chobyś sie chopie zesrôł sztacheldratym ...
– Nó .... blank niy ...
– A to po jakiymu Erich?
– Nó, bo moja starô wrócióła ze szuli i ze pyskiym ku mie:
– Jakóż to niy poradziółeś znojśc mojich bryli? Przecamć leżóm samtukej, na nachtiszu!!! Łoślypnółeś, abo co?

piątek, 20 stycznia 2012

Baba z mobilniokiym....

Wiycie, cowiek mô roztomajte dnioszki w tydniu. Rółz jes gryfniście i szpasownie, a juzaś inkszym razym jes blank łoszkliwie. Jô tyż we łóńskim tydniu miôł taki fal. Blank ło szaroku, nó dló mie to bydzie kole dwanôstyj, wlożech do banki, boch kciôł zakulwitać sie do Katowic. Banka, jak to banka, wszyjskie driny take jakesik przimulóne i łoklapniynte, jak to zawdy we pyndziałek przed połedniym, błógostan cichóści ... I łorôz jak mi jedna żadnô mamzela niy napocznie bez mobilniok fandzolić ... Nó, myślôłech, iże mie pierón szczeli! Jakisik ci iptowaty plastik (takô, Wiycie sztucno chnet do imyntu baba) uzdôł se z ranca powrzesceć do mobilnioka. A tak prôwdóm, toch jesce do terôzka takigo żadnego widoku niy widziôł. Bo dejcie pozór, śtyry wôrstwy na fresie: solarióm, puc, solarióm i juzaś puc – pewnikiym to skuli tego, coby sie niy łozpłynyło na fresie.
Nó, tóż jadymy tak se dalszij, wszyjske we tyj bance ściykłe na tego babsztyla, już do łostatka łocucóne i ... łorôz haltynsztela. Zbiyróm sie do wyjńścia, zaziyróm, a sam tako maluśkô starecka tyż kce wyjńść ze wózykiym. Ftosik ji już ale pómogô, tóż tyż ino czekóm aże wysiednie, cobych i jô móg wylejźć. A tu łoroz tyn erzac nyjgerki nôgle mi sie na plecy ryje i wrzescy na côłki karpyntel:
– Gibcij! Gibcij! Mie sie pierónym ścigo, uwijóm sie jak sto diosków!
Nó, i wtynczôs niy szczimôłech. Łobracóm sie ku nij fresómi, i nôjbarzij ci zgrzyndliwie jak ino poradza, ciepia ku nij:
– A kajżysz sie to mamzelo spiychosz, kaj ci sie szlóndro jedna tak uwijô?
Przecamć ... plastik rozkłôdô sie bez 1000 lôt!
Nó, a rest tego dnioszka miôłech na isto szykowny ...

czwartek, 19 stycznia 2012

Hajna w ... niybie...

Hajna łod zawdy robiół to, co miôł nôjbarzij rôd: kusikowôł swoja babeczka, wgramulôł sie do prykola i na doczkaniu zasypiôł. Rółzczasu łobudziół sie wele zwiykowanego chopa łobleczónego we biôły szlafrok.
– Eeee, chopie! A co ty sam robisz we mojim prykolu? I ... i kimeś ty do sto pierónów jes? – spytôł sie tego istnego.
– Za piyrsze – łodpedziôł niyznajómy – to niy ma twój szlafcimer. A za druge, jô jes świynty Pyjter i jeżeś terôzki w niybie.
– Iże co? Jako? Twiyrdzisz, coch jô jes môrtwy? Jô przecamć niy kca umiyrać, jeżech jesce na to za mody! Jô kca na szlag, drabym wrócić sie na ta Ziym!
– Nó, chopie, to niy ma tak blank ajnfach, Hajna – łodpedziôł świynty Pyjter. – Mogesz wrócić nazôd na Ziym, ale bydziesz łod terôzka miyszkôł na wsi.
– Nó, moge łostać – pedziôł Hajna zgódliwie.
– Aleee ... – cióngnół dalszij świynty Pyjter – musisz łobrać se pod jakóm póstacióm mogesz wrócić na ta Ziym. Mogesz być psiokiym, kurzóm, łowcóm abo kóniym. Wybór przinôleżi tobie ...
Hajna deczko pomedikowôł i uzdôł, co bycie kóniym na wsi jes ci festelnie usmolóne i niy do wydzierżyniô. Pies na wsi tyż niy mô blank letkigo życiô, nôjczyńści jes uwiónzany na kecie. Łowca – niy, to tyż niy dló mie – pomyślôł Hajna. – A bycie kurzóm zdô sie być miyłe i i blank niy procne. Fyrtanie ino po placu za kokotym moge być bali i interesantne.
– Jô kca, świynty Pyjtrze, wrócić sie nazôd na Ziym jako kurza – łodpedziôł.
We łoka mrziku tyż niyskorzij znôd sie we skórze blank gryfniście upiyrzónyj kurzy. I wtyczôs prziszôł ku niymu kokot.
– Hej, ty! Pewnikiym to tyś jes ta nowô kurza, ło kieryj gôdôł mi świynty Pyjter – pedziôł kokot. – I jak ci sie widzi bycie kurzóm?
– Podwiyl co jes strôwnie, a ty tyż bółeś cowiekiym we poprzydnim wcielyniu?
– Jô bółach trzidziystolytnióm frelóm, a terôzki musza smycyć na sia kokociô hila, kokoci piyrze.
W tym mómyńcie Hajna spomiarkowôł, iże jego dupa zarozki prasknie.
– Jezderkusie! Móm ci razinku uczucie, iże cosik mi zarôzki łozerwie rzić!
– Nó, nó ja, ja ... To znacy, iże musisz śniyś jajco – pedziôł tyn kokot.
– Nale do pieróna, jak jô to móm zrobić?
– Zagdakej ze dwa razy i zaprzij sie nôjfestnij jak ino poradzisz!
Hajna zagdakôł i zaprził sie jak ino poradziół. Łorôz chlast i jajco bóło już na ziymi.
– Nóóó, to ci bóło zajebiste – pedziôł Hajna.
Zagdakôł jesce rółz, zaprził sie i wyfukło śniygo jesce jedne jajco. Za trziecióm razóm, kiej zagdakôł na côłki karpyntel, usłyszôł wrzesk swojij staryj:
– Kurwa, Hajna, zasrôłeś côłki nasz prykol!!!

środa, 18 stycznia 2012

Goldowe myśli Ślónzoka....

Czyrwóne wino jes dobre dlô zdrowiô,
a juzaś zdrowiô potrza, coby słepać ... gorzôła!

Wiela razy znojda klucz do sukcysu, to zawdy znôjdzie sie jakisik leber, ftory przemiyni zómek.

Chop moge sie zajimać zeksym wiela ino poradzi, Baba tela, wiela wlyjzie!

Kiej chopowi źle – szukô jakisik baby.
Kiej ale chopowi jes dobrze – to baba szukô tego chopa.

Galoty sóm na isto ważniyjsze łod baby. Jes przeca mocka miyjsc kaj idzie pójńść bez baby, ale moc maluśko takich, kaj idzie pójńść bez galot ...

Niy ma co ślimtać nad łozlónym mlykiym; przecamć chopie to niy ma ... piwo!

Trza mieć na isto pierónowego pecha, coby bali i jak ci berga chopie śleci ze serca, to gynał na plynckiyrz.

Starô ślónskô prôwda ... poślij gorola po halba, to tyn zawdy przismycy ... ino jedna!

Baba w dóma we rómach równouprawniyniô moge robić co ji sie ino rzywnie podobô ... bele by to ino bóło szmektne!

Nôjlepszyjszô gadzina dómowô to rybki we akwarijómie. Niy haruszóm, niy drôpióm, marasu niy nasmycóm, niy chyrczóm we nocy, a kiejby co, to jes i zagrycha ...

Reszpektujónc gynał, sztryng regle towarziskij etikety, kindersztuby – wyjńdziesz chopie zawdy ze góściny trzyźby, głódny i pierónym wkurwióny!

Jô blank niy móm żôdnego problyma ze ankoholym ... jô moga gorzôła słepać ... zawdy.

Gorzôła słepanô ze umiarym, niy szkłódzi bali i we nôjsrogszych ilóściach!

Jô blank ci niy ma zgniyły. Mie sie ino nigdy nic niy kce robić!

Lepszyjszy tyn babski „celulitis” we gości niźli diosecki „silikon” we telewizyji.

Mózg to ci jes niywymółwnym, zadziywiajóncym łorganym. Napoczynô już fóngować pôrã sekóndów po tym jak sie chopie łocucisz z rańca i dziôło durch i jednym ciyngiym aże do mómyntu kiej znojdziesz sie we robocie.

Pedziołech gorzôle bezzglyndne, stanówcze NIY ale łóna blank ci mie niy kce suchać!

wtorek, 17 stycznia 2012

Poszoooołłł...

Wiycie, kiejsik, jesce za mojich modych lôt, wybralichmy sie ze kamratami bez lato do Miyndzybrodziô. Lato, klara grzeje choby halbecka starzikowego bimbru, naobkoło mocka modych ludzi, szwarne dziołchy, słepanie, roztomajte impryzy ... Nó ale, jadymy wartko. Trzeciô już noc za rajóm, słepiymy już możno szczwôrtô halbecka we trzech aże sam łorôz przikludzióło sie ku nóm dwiuch karlusów ze Poznaniô. Nó, i rzyknijcie mi jak sam niy napytać ku sia sómsiôdów ze celtów wele, i ku tymu Poznaniôków. Łobalyli my kolyjnô szykownistô trziśćwierciówka (takô wiycie 0,7) i na tym nóm sie gorzôłecka prziwiyzióno ze Chorzowa skónczóła, miyli my już gorzôła zbyte.
Napoczli my sie deczko tropić, co tyż dalszij dziôłać ze takóm na isto gryfniście napoczniyntóm łodwieczerzóm, kiej cowiekowi sie zdo, iże mógby jesce niy jedna halbecka zdziyrżić a niyskorzij zabrać sie za ... babeczki. Na to jedyn ze tych prziflostrowanych ku nóm Poznanioków pedziôł:
– Nó, chopy, to jô pójńda po gorzôła!
Wartko zrobiyli my ściepa i karlus podeptôł. Czekalichmy, czekali. Zatym poszli my na inkszô impryza ze naszymi chorzowskimi kamratami, pobawiylichmy sie i ... poszli yntlich nynać do celtów. A przipytanego kamrata Poznaniôka ani widu, ani słychu.
Blank ło szaroku, tak kole ... dwanôstyj wylazuja ze tego mojigo celtu, procnie medikuja co tam driny... za baba nynô. Wylazuja, sztrekuja sie a sam ci kole mojigo celtu siedzi tyn sómsiôd Poznaniôk, ftory wczorej na łodwieczerz poszôł po ta gorzôła. Siedzi taki festelnie utropióny we samiuśkich batkach i tunkach, i podpiyrô palica łobiyma gracami ...
– E! Ty! Co tam łochyntolu? – spytôłech łopaternie i niy za gośno, bo i mie we palicy żgrzmiało ...
– Chopie ... wylandowôłech na wytrzyźbiółce we ...Żywcu.
– Po jakiymu? Co sie stało?
– Tak po prôwdzie to niy za tela pamiyntóm ale z tego, co mi policajty łozprawiali, to króm tego iżech słepôł gorzôła i popijôł jabolym do kupy ze chacharami, dresiôrzami, kciôłech jesce ze Żaru wyfurgnóńć zyjgelflugcojgiym (szybowcym), pływôłech we jeziórze, kaj mie yntlich policyjô ze waleskóm łapła i przikludzióła mie na ta wytrzyźbiołka, pozbôwiajónc mie pijyndzy na gorzôła, ftoroch miôł kupić ... to tak na isto ... to sie chopie nic niy stanóło ...
Trefiali my sie jesce śniym do kupy pôrã razy ale ... nigdy go już po gorzôła my go niy posywali!

poniedziałek, 16 stycznia 2012

Ściepowanie ze basiska...

Wiycie!! Moja Elza zakludzióła sie kiejsik na tref klubu babów, ftore ciyngiym sie tropióm łodchudzaniym, sztyjc robióm wszyjsko, coby ślecieć ze basiska. Na tym trefie (jak mi to niyskorzij łozprawiała moja babeczka) wszyjske ciyngiym łozprawiajóm jak tyż dobrze jim to idzie, jak jim sie darzi, i jak stopieróńskô spiyro je jejich familijô. Ino jedna śnich, festelnie rubô, wstôwo i łoszkliwie łoznôjmiô, dôwo do wymiarkowaniô, iże druk, coby niy zawiyść swojich nôjbliższyjszych sprôwiô, iże miasto ściepnóńć z wôgi – jesce barzij sie rubnie.
– Jak to? Po jakiymu? – dziwujóm sie kamratki.
– Anó to jes tak: piekã kołoc, mój chop wećko kóńszczecek, ceruszka kónsek i synek tyż maluśki kónsek. Łostała wiycie półowa tego kołocza.
– I co? Pewnikiym cie kusi, wôbi cie?
– Anó, festelnie wôbi, ale zjôdóm po kryjóncku jesce ino maluśki kónszczecek. Nó, możno dwa.
– Przecamć dwa kónski to jesce niy drama ...
– Ja, ja, ino na drugi dziyń wstôwóm i już łod rozwidnioka zaziyróm, gawca sie na tyn kołoc ... Zjôdóm jesce jedyn maluśki kónsek. I dziepiyro mi wtynczôs styknie.
– Hmm ... nó, ale bali i łod trzech maluskich kónszczyczków niy przibiere sie za tela.
– Ja, ja ... ale wtynczôs razinku czuja tyn srogi druk, ta presyjô, jak mój chop łoboczy, iże z tego, co łostało łod wczorej jô tela wećkała, to bydzie festelnie zawiydzióny.
– Nó, cóż tyż ...
– ... i skuli tego wećkóm to wszyjsko do łostatka, wartko piekã jesce jedyn kołoc i zjôdóm śniego półowa...

niedziela, 15 stycznia 2012

Policajty to tyż.... ludzie...

Wiycie, terôzki kiej tak kuknóńć na ta „misyjnô” telewizyjô (i niy ino tam, bo to idzie nojść chnet we wszyjskich telewizyjach, radijokach i cajtóngach) to idzie spomiarkować, iże wszyjske majoryntne, te terôzki majoryntne – łod zawdy byli we politycznyj łopozycyji. A my ze kamratami trefiyli sie kiejsik we „Breku” na piwie i napoczli spóminać jak ci to kiejsik bylichmy modzi i piykni (nó, terôzki to już ino te „i” nóm łostało). I jak to tyż za starego piyrwyj ringowali my sie ze tóm kómunóm. Bóło to bez dwadzieścia lôt tymu nazôd, kiej na isto festelnie łostro my szturmowali we chorzowskich, bytóńskich abo katowskich szynkach i restaurantach, a kamraty znôjdowali uciycha na tyn przikłôd we szczylania ze szlojdrów do łozewrzitych łoknów we magistracie, we wciepowaniu wszelich sztichbómbów bez łokna do policajtowego rewiyru (wtynczôs „milicyjnygo”) abo szczylaniym biksami ze kalichlorkiym na rynku.
Rółz tyż bóło tak: Trzecigo Môja, my fest ścioprane, nawalóne jak messerszmity uzdalichmy wyjńść ze knajpy kaj zwykowo siedzielichmy, coby zrobić sie rónda po inkszych szynkach i biyrsztubach. Sroge świynto, gliny krajzujóm, przetwiyrajóm sie bele kaj. Na naszyj, jesce niy „koplowskij” Wolce ftosik fantazjyrnie ustawiół raja maluśkich flaszecek po piwie (piwo wtynczôs bóło we takich maluśkich baniatych flaszeckach). Jedyn ze naszych kamratów, jedyn snôs niy merknół, iże nadjyżdżô milicyjnô nyska, świtnół sie jedna flaszecka i poszôł z gupia fric dalszij. Drugi kamrat juzaś przifilowôł tyn radiowóz ale tyż pomyślôł, co tyn piyrszy naskwol świtnół ta flaszka cylujónc we ta nyska. Niywiela myślónc, poswôł zôcnym panoczkóm milicjónyrzóm łostatek flaszek ze raji, nó bo przecamć jak do kupy, to do kupy, kamrata dyć żysz niy łostawi sie we potrzybie! Piyrszy kamrat deczko łozdziawiół gymba, ale niy miôł za tela czasu coby sie pouwôżać, bo dyć żysz panoczki we móndurach stôli już przi nôs. Prostô mółwa, dmuchanie we ta rułka i take tam duperszwance.
– Nó ja, naprane chopcy. Na wytrzyźbiôłka śniymi! – gôdô piyrszy milicjóner.
– Eee tam, Jasiek, kiej my jich weznymy, to jak bydymy hulice patrolówać, jak nóm przikôzali? Przecamć to świynto ... – pedziôł drugi. – Panoczki weźcie i łozyjńćcie sie ...
Tuplowanie niy musieli gôdać – łozpyrskli my sie wrółz. Jedyn przenynôł we bramie magistratu, drugi poszôł pod tyjater miyjski, joch zicnół na bance we Parku Hutników. Po jakichsik dwiuch godzinach trefiyli my sie juzaś do kupy na Rynku i postanówiylichmy dalszij zwiydzać chorzowske szynki. Piwa bóło mocka, tóż tyż nóm sie humor poprawiół i wyłostrzół. Uzdalichmy zatym deczko sie przeluftować. Pokwanckali my sie belóntajóncym sie szritym we kierónku Pałacu Ślubów. Tam tyż, we takim bamóntnym widzie uzdalichmy, co poturnujymy udziylanie piyrszyj pómocy. Jedyn snôs położół sie na chodnikowych graniciokach a drugi, dziyrżónc sie dynkmalu modyj pôry, skokôł tymu piyrszymu po piyrsiowyj klocie, robiónc mu „masarz serca”. Na isto zrobióło sie festelnie szpasownie, kiej juzaś przijechała milicyjnô nyska. Bóło jesce barzij wicnie, kiej ukôzało sie, iże to te same gliniôrze. Piyrszy milicjóner wyfuknół ze autoka i ściykłym głósym wrzesknół:
– Panoczki roztomiyłe! A idźcie, kurwa, do dóm! Błôgóm wôs!

sobota, 14 stycznia 2012

Naprano cugmaszina....

To sie przitrefiyło we Poniszowicach (abo we Pławniowicach). Bez wiyś jechôł TIR nafolowany cielôkami. Szofer do łostatka niy merknół na tyj dródze stada gańsi, a skuli tego, iże niy kciôł dó nich wkarować, zrobiół nôgły skrynt i znôd sie we przikopie. Wszyjske próby wykludzyniô sie z tego rantu spółźli na niczym. Szczysnym cufalym, po kielanostuch minutkach, przejyżdżôł tam teryndy na paświsko po swoja kalymba znany we côłkij dziydzinie Ymil Keta. Bół ci to taki tameszny łochlapus, ftory niyzalyżnie łod tego wiela wysłepôł, zawdy poruszôł sie swojim „Komarym” ze lôt siedymdziesióntych. Niy inkaszij bóło i wtynczôs.
Ymil Keta po zahaltowaniu, podlôz chwiyjnym krokiym ku szoferokowi i gôdô:
– Panoczku! Łodpolisz pón na flaszecka machmolu, nôlywki, to cie zarôzki ze tyj przikopy wycióngna! Móm ze sia powrózek!
– Chopie! Spómogesz, to ci bali i na srogo flaszka richticznyj gorzôły dóm! ... Ale jak?
Ymil Keta zaknółtlowôł jedyn kóniec powrósła do przodnigo hôka TIR-a, a drugi do zica swojigo „Komara”.
– Wskakuj do szofyrki i ruszómy!
Sóm siednół na swojim zicu, postawiół szłapa na pyndali i napocznół łodpolać swojigo moplika.
Szoferôk uwidziôł ino przed sia kłymby côrnego dymu, ze ftorych blank ci sie stracióła postać Ymila Kety.
Po jakimsik łoka mrziku, dodôwajónc gazu, poczuł jednakowóż, iże jego autok polekuśku kulô sie do przodku. Jake bóło tyż ci jego zadziwiyni, kiej po pôruch minutkach stôł juzaś wszyjskimi śtyróma kołami na dródze, na asfaldzie.
– To jes kurwa chopie niymożebne! Kamraty we bazie nigdy w życiu mi niy uwiyrzóm jak jô jim to napoczna łozprawiać!
W tym mómyńcie podlazuje Ymil Keta szarłatny na pycholu jak tómata abo radiska i gôdô:
– Ździebko to zetwało! A to beztóż, iże mi niy nastykło miyszanki i musiôłech na łostaku pyndalami se pomôgać!

piątek, 13 stycznia 2012

Chopske rzykani...

– Mój ty Bożycku roztomiyły! Kôżdy dziyń pyndaluja do roboty i zdziyrża tam côłke łoziym godzin, nałónczôs kiej moja starô siedzi se ze rzicióm dóma. Kciôłbych, coby łóna miarkowała wiela jô musza ściyrpieć, tóż tyż proszã Cie Pońbóczku, dej zwólô, coby jeji ciało stało sie na chocia jedyn dnioszek mojim. Amyn!
Pónbóczek we swojij niyskóńczónyj móndrości spôłniół prośba tego istnego. Dziyń niyskorzij ło rozwidnioku łocuciół ci sie łón jako baba. Wstôł, sztreknół sie, wartko narychtowôł śniôdanie dlô sia, dlô swojij drugi półowy i dlô dziecek, łodkludziół je niyskorzij autokiym do szule. Poszôł nazôd do dóm, zrobiół pranie, zatym poszôł do banku. Zabulół, popłaciół za wszyjske rachónki, wartko tyż ze banku poszôł na torg i na łostatku wróciół sie nazôd do dóm. Wypucowôł jesce koflik kotowi i wyszpluchtôł psa.
Bóła już jedna, tóż tyż spiychôł sie wartko, coby pościylić prykole, powiesić na górze pranie, pośmiatać kurze, pozamiatać i wytrzić dyliny. Łodebrôł dziecka ze szuli, narychtowôł jim mlyko i kyjksy, i dôł pozór, coby łodrobiyli dómowe zadani. Zatym pobiglowôł, co bóło do biglowaniô i ku tymu małowiela kukôł, zaziyrôł na telewizyjô.
Ło pół pióntyj narychtowôł jôdło dlô côłkij familije. Po wieczerzy skludziół wszyjsko we kuchyni, nasztalowôł szpilmaszina, znacy zmywarkã, wyszpluchtôł dziecka i pokłôd je do prykoli.
Ło dziewióntyj na łodwieczerz bół już ci na isto festelnie usiotany, ale te jego dómowe łobowiónzki jesce niy mieli fajrantu; kiej poszôł do swojigo prykola ... musiôł sie jesce dupnóńć ze swojim (swojóm ?) starym ... niżby zdónżół jako zaprotystówać ...
Na drugi dziyń z rańca, kiej sie ino łocuciół, uklynknół kole swojigo prykola i ze srogóm jankornościóm napocznół rzykać:
– Pónbóczku, niy miarkuja, coch se forsztelowôł kiejech wczorej rzykôł do cia. Jak jô sie ale łochybiół zôwiszczónc mojij staryj, iże łóna moge być côłki dziyń dóma. Festelnie cie proszã, eźli mógbyś to wszyjsko jakosik łodmotlać i gynał prziwrócić tak, jak to bóło skorzij!
Pónbóczek we swojij niyskóńczónyj móndrości łodrzyknół:
– Mój synu! Widzã, iże czegosik sie naumiôłeś i festelnie na isto rôd bych ci to wszyjsko zwekslowôł nazôd, tak jak bóło przodzij, ale ... ale musisz terôzki jesce doczkać côłke dziewiyńć miesiyncy. Wczorej żeś zaciónżół, nagóniółeś chopie ... pozdrôwióm cie i winszuja zdrowiô!

czwartek, 12 stycznia 2012

Miastowe (i niy ino) łochlapusy...

Wiycie! We wszyjskich miastach, ale i po wszyjskich dziydzinach krajzujóm przetwiyrajóm sie roztomajte łochlapusy, słepoki i idzie na nich trefić, idzie jich cylnóńć, i to nôjczyńścij bez cufal i znôgła. Miarkujecie: sznapsbarytón, fresa szarłatnô, podropany pychol, ścioprane i sklabustrowane lónty, z pychola capi choby fto wylôł faska zgerowane biyru na dyliny i wycióńgniyntô ku nóm graca. Kalne ślypia gawcóm sie na nôs a weźrok takigo łochyntola cióngnie sie jak stare hółzyntryjgry i gynał idzie spomiarkować, iże ze côłkigo organizmusu takigo kwitplómpy fónguje ino zygarek ... na kościele. I kiej taki łozewrzi gymba, to jes ci to gynał tak, jak ściepnóńć z trzecigo sztoku stare, ścioprane batki do faski ze łogórkami. A naobkoło capi jak pierdniyńcie kameli, tego szifa pustyni, ftory przemiyniô driny we swojim puklu wszyjske zeżrite winogróna na bimber a ze szczyrbatego pychola wylazuje łochrapociały głós:
– Panoczku, a dejcie żysz to chocia dwa złote na piwo ...
– A po jakiymu miôłbych ci łochyntolu dać na piwo?
– Anó, bo mie sie pierónym kce jscać ... a niy móm ... czym!
Nó, i kiejsik wele mojigo familoka, blank kole autobusowyj haltynszteli leży ci przed połedniym taki jedyn bryniol (swojóm drógóm znany na Pniokach Erwin Keta). Haltynsztela na naszyj Krojcce jak kôżdô haltynsztela, mocka ludzie sie sam przetwiyrô a tyn istny zdô sie: legnół, wzión i ... umar. Widać, iże ftosik sie strôpiół, zaglingoł mobilniokiym i na zignale przijechała waleska.
Wylazuje ze autoka do tego łochlapusa reter, tyrpie go, cuci go i namogô sie nawiónzać kóntakt:
– Panoczku! Panoczku! A niych łóni wstanóm!
Żôdnyj ryakcji. Reter juzaś go tyrpnół deczko i juzaś gôdô, ino głóśnij:
– Panoczku! A wstanóm łóni, bo mie sam pierón szczeli!
Na to Erwin łozewrził jedyn ślyp i deczko biydliwie rzóńdzi:
– A .. a.. a dejżysz mi chopie ze dwa złocioki, to sie zarôzki sztrekna ...

środa, 11 stycznia 2012

Kino i cug...

Fto to tyż terôzki jesce do kina łajzi? Kiejsik mieli my we Chorzowie śtyry abo i piyńć kinów i jô toch poradziół chnet kôżdydziyń do nich deptać. A terôzki? A terôzki to mi sie blank niy kce ze chałpy wylazować. Byli tyó i wicne fale ze kinym skuplowane.
Trefiół rółz kiejsik Zeflik swojigo kamrata Bercika na naszyj Krojcce.
– Jezderkusie! Bercik, po jakiymu ty terôzki ustołeś przilazować do roboty? Bómlujesz i bómlujesz a łostatka wiy widać.
– Nó, dzisz Zeflik, jô kôżdydziyń deptóm ... do kina.
– Co ty fandzolisz? Ciyngiym, kôżdydziyń lejziesz do kina? Niy gôdej?
– A dyć we kóżdydziyń. Jô już tyn film widziôł siedymnôście razy we tyj „Panoramie” a jô fórt chodza, fórt deptóm... I byda jesce deptôł do inkszych jesce lajchtszpiltyjatrów kaj tyn fylm bydzie puszczany niyskorzij!
– Co żeś ty jaki? Cyś ty blank łogup. Wdycki na tyn sóm fylm pyndalujesz?
– Anó, toć, sztyjc na tyn sóm fylm? – łodpedziôł Bercik.
– A co tym tam takigo widzisz?
– Tóż suchej ino! Tam ci na tym filmie jes tako gryfnô dziołcha, kierô sie seblyko blank do saga, niy mô już na sia cycynhaltra i już, już, chnet mô ściepnóńć jesce te batki a tu ... łorôzki wjyżdżô ci pierónym dugi cug i blank już nic niy idzie do łostatka ujzdrzić!!!
– Nó tóż, co byś ty jesce kciôł uwidzieć? – pytô sie Zeflik.
– Nó, dzisz Zefel, to jes tak. Przeca tyn pieróński cug – jak to zawdy samtukej we Polsce – wiyrza, iże chocia rółz sie zniyskorzi, chocia rół niy przijedzie tak jak mô przijechać ...

wtorek, 10 stycznia 2012

Fachmóńsko dorada...

Łozprawiôł mi to kamrat, ftory sie zajimô kómputróma. Łobsztalowała go znajómô do swojigo starygo kómpa, ftory – szło tak na isto pedzieć – bół we stanie śmiyrci „klinicznyj”. I jak to zawdy bywô los jes fałeszny. Pisała ci razinku swoja praca magisterskô kiej we tym starawym już kómputrze „dysk” łodmówiół posuszyństwa. Maszina niy poradzióła sztartnóńć. Słychać ino bóło góśne klupotanie gówicy. Siednół se tyn mój kamrat ze jankrnóm fresóm kole nij ... cosik tam próbowôł pobajstlować. Nó, blank nerwowô atmósfyra w dóma. Wiycie, dziołcha ło czymsik takim jak „backup” (zapasowy plik) blank niy słyszała. A na tym dysku bóła jedzinô kopia jeji pracy magisterskij.
Łojcie (hajer na pynzyji, i co ważne, mechaniker fyrdermaszinów) co pôra minutek wlazowôł do izby, przisuchowôł sie klupotaniu (a możno ino sprôwdzôł, cy aby mode zajimajóm sie ino kómputrym ...) i wylazowôł. Mamulka tyj freli kajsik cichuśko we winklu ślimtała. Deczko to wszyjsko zetwało. Wyników ani za Boga. Launa na isto kiyrhównô. Na łostatku łojciec tyj istnyj niy szczimôł tyj szpany. Wlôz juzaś do izby .... Postyrcôł deczko dugszij niźli zwykowo, posuchôł jesce rółz tego klupania dysku, pokryńciół gowóm ... zamyślół sie ... Blank łoklapniónty poszôł ku dźwiyrzóm ale na łostatku przełómôł sie i ciepnół do cery:
– Dziołcha! Jô wiym, iże wy modzioki wiycie wszyjsko nôjlepszij, ale jô ci gôdóm – jô bych we tyj putni wymiyniół ... łolyj!

poniedziałek, 9 stycznia 2012

Ceruszka....

Wiycie, wiynkszóścióm szpasowne cufale przitrefiajóm mi sie, kiej wlejza kajsik do kaczmy abo biyrsztuby na laga i piwo. Łamża lecy kedy do jednego szynku na naszyj Krojce kaj sztyjc góści jedyn istny, Manek mianowany Dziamblym. Jes ci już tyż, tak jak jô, na pynzyji ale łostôł do terôzka fyrniokym. Fresa mô nikej siedym grzychów gównych, sztyjc tyż słepie piwo i gorzôła ... przed pynzyjóm to i na pómp. Pómôgô gospodzkimu i bez côłki dziyń mu sie pychol niy zawiyrô. Napasztuje wszyjskich, kôżdymu poradzi przisrać chocia miyni przi tymu, iże jes taki kocynder i szpasownik.
Wlozech do tego szynku łóńskigo tydnia. Łobsztalowôłech se – jak to móm we zwyku – piwo i ku tymu gryfnisty achtlik. A skuli tego, co majóm mie tam za jakigosik srogigo móndroka, tóż tyż przi kôżdyj swadzie zwrôcajóm sie dó mie, coby jich łozsóńdzić. Wtynczôs bóło deczko inakszij. Manek abo niy miôł pijyndzy, abo gospodzki zakôzôł mu szynkować piwo dosik, iże siedziôł blank cicho i ... łozwiónzywôł krojcula.
Jô sie polekuśku szlukôł ta moja laga aże łorôz Manek spytôł ci mie sie:
– Panoczku Ojgyn! A możno wy mi rzykniecie jako ci to bóła cera Gospodôrza i Gospodyni?
Ludzie, mie choby pierón szczelół. Sztopło ci mie ... nó dziura we filipie. Bez pôra łoka mrzików bez moja palica przerajtowało tysiónce myśli. Deszperôcko próbowôłech spomiarkować, kim sóm Gospodôrz i Gospodyni. Cóż tyż to moge być? Piyrszy myślónek: „Chłopi” Reymonta? Gyneralnie jakeś gyszichty ło chopach, pampóniach, bambrach ... Ojgyn! Pozbiyrej myślónek, pokôż, co niy darmo cie majóm za móndroka, wykôż sie wiydzóm ... Nó ale, trza sie jakosik retować, możno jakô podpowiydź by sie przidała:
– Te, Manek .. a ło jako ci gyszichta, ło jaki utwór ci sie rozłajzi ? – pytóm sie fałesznie.
Ludzie, jego łodpowiydź sprawióła, iże szynkiyrce tyj wyforsknół bez kichol, stary Hajna-gołymbiôrz chnet by łyknół swój achtlik a mie chnetki by bół ze gymby wyfuknół gybis ...
– Nó, panie Ojgyn, bo jô niy pamiyntóm gynał jak to leciało: „Ele mele dudki, gospodôrz malutki, gospodyni puklato, a ceruszka ...” Nó, i razinku niy poradza sie spómnieć jakô bóła ta cerzicka ...

niedziela, 8 stycznia 2012

Nasze ojropyjske baby...

Sómy już bez szejść lôt we tyj Uniji Ojropyjski i ludzie (nó, chopy, chopy ... ludzie) łozprawiajóm roztomajte wice, chocia i ku tymu zawdy sie poradzóm powadzić. I możno tyż wadziyli by sie i moje kamraty u Pyjtra przi piwie kiejby niy jedyn istny wigyjc, mój richticzny kamrat, ftory zawdy poradzi cosik szpasownego wypiytnościć niy napocznół rzóndzić:
Italijôk, Żabojad i Pepik zicnyli we szynku przi piwie (i niy ino). Tak po śtyruch rajach napoczynô Italijaniec:
– Wiycie chopy, jak sie chyci naszô dziołcha we tajli, we pasie, to ci sie wrółz palcyska szczasnóm i zawrzóm do kupy. I to niy skuli tego, iże my chopy mómy take krótkie palcyska, ino beztóż, co nasze dziołchy sóm takie szlangówy, sóm take ciynke we tajli choby wespy.
– E, tam – gôdô Żabojad – nasze frele, kiej sie siednóm przi szynkwasie na tych wysokich stołkach, to sióngajóm szłapami aże do ziymi. I to niy skuli tego, iże te stołki sóm take maluśke, ino beztóż, iż łóne majóm ci take dugachne szłapy.
– Mogecie gôdać co kcecie – pado na to Pepik – ale, kiej jô wylazuja rano do roboty, to sie zawdy klepna pôrã razy moja starô po rzici i kiej przilazuja ze gruby nazôd, to jesce ji sie półrzitki dyrgotajóm. I to blank niy skuli tego, co łóna mô telo, srogo rzić, ino beztóż, ... iże jô terôzki we tyj Uniji Ojropyjskij tak krótko bakóm!!!

sobota, 7 stycznia 2012

We burdelu....

Spomniało mi sie ło tych modernych prezyrwatywach, na kiere my zawdy gôdali kóndóny, bo łostatnio trefiół żech Hajnusia łod Dudcynyj. Jes ci łón taki chudy, mizerowaty i côłkiym niywizgyrny karlus. Nale, nikiej kôżdy zdrowy chop, tyż mu sie babska zachciało, uwidziało. Siedli my sie przi piwie w tym ichnim „Pubie” (choby niy mogła to być dôwnô karcma lebo szynk) i Hajnuś zacynô ryjda:
– Wiysz Ojgyn, poszołech zeszło sobota do burdelu. Jak to przi sobocie, festelnie łoszpluchtany, wykompany, wypachniony i pod bindrym, i gôdôm do tyj pufmuter coby mi narajóła jakosik modô, gryfnô i blank cicho dziołcha; niy ciyrpia rajculów ani sekutniców. Łóna, ta pufmuter, ci tak ino na mie kukła i poswała ci mie do izby w kieryj już blank fertik leżała (côłkiym sago) takô jedna niymówa. Trocha ci mi sie łóna dziwocno wydôwała, ale co tam, biera sie wartko do roboty.
– Hajnuś, ty to tak gôdôsz jak by to bóła sznita ze fetym. – gôdóm ci jô ku niymu. – Niy bóło cie gańba? Co ty terôzki naszymu Farorzowi bydziesz rzóndziół we tyj suchatelnicy na spowiydzi wielkanocnyj?
– Niy Ojgyn, takô ci łóna bóła cicho i tako jakosik niyruchawô. Cosik mi sie w niyj niy spodobało. I wiysz co? – gôdô dalij Hajnuś, i aże ci go febrzisko tyrpie – pogłôskôłech, pohajôłech ci jóm deczko i lekuśko żech ci jóm bajsnół we gynik.
– Nó i....
– I tu ci mie ło mało pierón niy szczelół. Łóna ci ino gwizdła, pierdła i wartko bez łokno wypyrtła, wyfukła.
– Hajnuś cyś ty łogup, co ty mi za pierdoły wciskôsz? Bez łokno ci łóna pitła, tak ganc ajnfach bez te łokno wyskocóła?
– Ja Ojgyn. Dziepiyro wtynczôs żech ci sie kapnół, iże bóła to takô gumipupa, taki luftbalóng dlô chopów, co ci je terôzki z Niymców handlyrze smycóm.
Tak ci sie myśla, że dobry cowiek to i we burdelu sie może drzistnóńć.

piątek, 6 stycznia 2012

Bezludno wyspa...

Trefiółech kiejsik jednygo mojigo kamrata Acika, kiery już dôwno, dôwno tymu nazôd poszoł na takô morskô szula, na takô Akadymijô Morskô we Gdyni, bo zawdy, łod malyńkości kciôł być zyjmanym. Kiej już tak doszoł do lôt, łostoł piyrszym òficyjerym srogigo szifu, takigo pasażyrskigo szifu, kierym ci pływôł po wszyjskich òcyjanach. A, iże my sie już porã lôt niy widzieli, siedli my sie sakóm-pakóm we jednym gryfnym szynku na naszyj chorzowskij Wolce i tak po jakisik poruch lagach tego „whisky”– „Black&White’a” abo „Jasia Wandrusika” znacy „Johnnie Walkera”, i po niyskorzyjszym rumie, napocznół mi łozprawiać, co tyż to mu sie na tych morzach i òcyjanach przitrefiyło.
– Wiysz Ojgyn, rółz to miôłech taki niyszczysny fal – zaczón Acik. – Napoczli my naszô rajza łod Liverpoolu we Anglii. Miôł to być taki szykowny ałsflug dlô nôjbarzij zabranych, pijynżnych Ynglynderów, jejich babów i cerów. Tak po jakisik poruch dniach łorôz prziszła srogô wija, sumeryjô ze pierónbiciym, nôgłym dyszczym, a wele na tym òcyjanie byli na śtyry sztoki wielge. Tyn nasz szif na isto napocznół nabiyrać wody; szło zmiarkować, co sie cheba zatónkô, na zicher sie bulknie we tym òcyjanie.
– Nó, i ? Nó, i co dalszij – pytóm sie go wartko, bo niy poradzã szczimać już tyj szpany.
– Anó, nasz kapitan bez taki srogi trichter, bez takô tuba wrzescy do wszyjskich:
– „Baby do bółtów, do szalupów !!!”
Kiej już wszyjskie baby powlazowali do tych bółtów, spuściyli je na wodã i baby poszliiiii ...
Zetrwało porã minutek i kapitan juzaś drzi sie jak stare galoty:
– Terôzki chopy do tych szalupów !!!
Chopy wartko sie wkarycyli rajn do tych bółtów i łóne tyż poszliiiii ...
– Jezderkusie! I wszyjskie nastyknyli tam powlazować, ja?
– Ja, wszyjskie powlazowali do kupy symnóm i kapitanym. A szif tak pomaluśku zatónkoł sie we wodzie i nic po niym niy łostało.
– Nó, tóż mieliście mazel, co wóm tak sie darziło! – pedziołech przistojnie.
– Drugi dziyń, z rańca, klara blynduje choby wisiała na szpagacie i grzeje ci jak cyjntla abo bali i halbecka starzikowego bimbru – łozprawiô dalszij Acik. – A sam na jednyj wyspie wszyjskie chopy a na drugij, jakisik kilomyjter dalszij, wszyjskie baby. A naobkoło łobiuch pływióm sroge rykiny i inkszô zymbowatô gadzina.
– Jakech już pedzioł, klara blynduje jak sto diosków, te baby poseblykane do saga flotrujóm ku nóm, fómlujóm nad gowami jejich batkami, jejich lajbikami abo cycynhaltrami aże chopóm sie na filip ciepło.
– Nó, ja, to tyż musioł być fal, co chopy na jednyj wyspie a baby na drugij i żôdnygo retóngu, pra? – tupluja ci Acikowi.
– Nó, to tyż te, co mieli tak kole dwadziyścia porã lôt fukli do wody i poszliii...
Te juzaś, kierym pizło trzidziyści porã lot, narżli porã palmów i zbajstlowali teli flos. Wlejźli sie na niygo i tyż poszliiii ...
– Jezderkusie, a te rykiny? – pytóm ci sie go. – Niy strachali sie łóne jich, blank nic sie niy strachali?
– Dej pokój rykinóm i suchej dalszij – rzóndzi Acik. – Juzaś te, kiere mieli już po śtyrdziyśći i wiyncyj lôt, zerżnyli tyż pora stromów, wyfajlowali śnich take brety, zbajstlowali gryfny bółt i tyż poszliii ...
– Nó, tóż te, kierzy już mocka wiyncyj zwiekowali, te co jim pizło już Abrahama, a byli bez piyndziesiónt a możno i wiyncyj lôt stare, tak deptali po tyj wyspie, tak ci fest medikowali, ślynczeli bez pôra dni, aże jedyn śnich pedziôł:
– Wiycie chopy, tustela to tyż ... dobrze widać, pra?

czwartek, 5 stycznia 2012

Araberski dżinn...

Nasze ludzie corôz to barzij rajzujóm po świycie, bo już ałsflug we Ygipcie jes przeca ło niybo tóńszy niźli podano rajza bez zima do Zakopanego. Tak ci tyż kiejsik trefiyli sie we Ygipcie na pustyni Sakkara jedyn łoszydliwy Warszawiôk, łoklany Kaszeb i nasz Ślónzôk. Płynyli se łódkóm, takóm ichnióm „felukóm” po tym Nilu i wrółz uwidzieli glinianny zbónek ze dziwokim sztymplym. Wyłówiyli tyn szkorupiok, złómali tyn lakowy sztympel i łoroz ze tego bóncloka wyfurgnół – jak to we araberskich bôjkach – Dżinn.
– Kiejście mie uwólniyli, spôłnia wasze trzi winszbildy, życzynia. Po jednym dlô kôżdego swôs – pediôł ze rułóm ty wypuszczóny dżinn.
Nôjprzodzij rzyknół Kaszeb:
– Jô ci tak przaja mojim Kaszubóm ... Niych ci zawdy woda we tych naszych jeziórach bydzie snożno, rybów bydzie aże za tela a rajzyndry, turisty niych tyż ci bydóm porzómne i zabrane.
Na to tyn Dżinn ze rułóm:
– Blank niy wymyślaty, ajnfachowy tyn winsz ale kiej tak kcesz, to môsz, zrobióne!
Na to zarôzki ryje sie Warszawiôk:
– A mie to môsz wybudować naobkoło Warszawy łogrómnucny mur, coby łodgródzić moje sztramske miasto łod reszty tego iptowatego, zacófanygo kraju i coby mi sam żôdne wsioki abo Ślónzôki sam sie niy przikludzali!
– Kcesz, to môsz. Fertik, zrobióne! – pedziôł Dżinn a do Ślónzôka gôdô:
– A ty co byś sie zawinszowôł?
– Rzyknij mi chopie cosik wiyncyj ło tym murze naobkoło Warszawy.
– Nó, łobjimo łón blank gynał côłke miasto, jes wielki bez kilomyjter, we cołkości betónianny i ruby na jakiesik na piyńćdziesiónt myjtrów. Żôdnô mysz sie bali niy prześliźgnie tam ani nazôd.
– Nó, dobra. To terôzki nalyj ty mój roztomiyły Dżinie rajn wody do połna!!!

środa, 4 stycznia 2012

Chop i baba w cugu....

Chop i cudzô baba, kierzy nigdy skorzij sie niy trefiyli, znodli sie łorôz we jednym szlafwagynie nocnego cugu. Sóm łóne mocka gańbliwe, tóż tyż wartko idóm spać na łoddziylnych miyjscach, ale we pojstrzodku nocy ta cudzô babeczka nakłóniô sie nad prykolym tego cudzego chopa i po cichuśku gôdô:
– Wybôczóm mi łóni, ale mie deczko ziómbi, i eźli byli by łóni take miyłe i prziniyśli mi jakisik nadbytniô deka?
– Móm paniczko lepszyjszy pómys – rzykô ze blikym w ślypiach tyn chop. – Mogymy przecamć bez ta jedna jedzinô noc markiyrować, iże sómy możno môłżyństwym.
– Dobra, panoczku! Czamu niy – chichrô sie po cichuśku ta cudzô baba.
– Fajniście, aże fajniście – gôdô chop. – Tóż weź se sama mokwo jedna ta diosecko deka!

wtorek, 3 stycznia 2012

Świekra....

Dziyń kobiyt, dziyń kobiyt! A cy świekra to tyż kobiyta? Nó, możno i ja, ale zawdy sie cosik cowiekowi wypyrsknie i rzyknie nikiej mój kamrat Jorg:
Prziszoł ci tyn Jorg do tyraca, znacy weteryniorza ze jejigo daklym, jamnikiym coby mu tyn tyrac łoberznół łogón łod tego psiôka.
– Nale, panie gryfny, daklok musi mieć łogón, takô jejigo „uroda” – ekleruje weteryniorz.
– Nale, jo kca coby jimu tyn łogón, tyn szwanc łodchlastnońć i szlus!
– Nale, tak to niy moge być, fto to widziôł coby klapiok, jamnik bół bez tego szwanca, bez łogóna?
– Mocie mi to panie weteryniorzu uchlastnóńć i tela! – rycy znerwióny Jorg.
– Nó, tóż jo nic niy miarkuja – pado weteryniorz.
– Niy miarkujecie, niy medikujecie ? – prawi Jorg. – We sobota przikludzi sie dó mie moja świekra i sam, we mojij chałupie niy mô być żôdnyj uciychy ... choby i myrdanio łogónym.

poniedziałek, 2 stycznia 2012

Bercik świtnół...

– Alojz! A cóżeś ty teli teskliwy i jankorny?
– Niy miarkujesz? Bercik świtnół, blank niy żyje!
– Nó, cóżeś ty? Jak to sie stanóło?
– Anó, Bercik wróciół łonegda do dóm, szluknół jednego abo dwa, legnół sie do prykola, zakurzól cygareta, łoblycze sie chycióło ....
– I co? Spolół sie?
– Niy ... zdónżół łozewrzić łokno i wyfuknół bez nie ...
– Jaaa ... miarkuja ... i połómôł sie côłki, blank na śmiyrć?
– Niy! Skorzij zaglingôł po fojerwera. Fojermaniô łozpostrzili take góminianne koło i tam fuknół.
– Pukło? Łozpraskło sie te koło?
– Niyyy ... Jakosik sie tak łod niygo łodbiół i nazôd czympnół do chałpy.
– Nó, i terôzki, to sie już cheba na zicher spôlół!
– Niy, niy! Łodbiół sie łod futrziny i ... śleciôł ...
– Jezderkusie! Gynał na sztreka?
– Niy, blank niy! Stôła ci tam ta łobsztalowanô fojerwera. Ze plałóm. Trefiół na ta plandeka, łodbiół sie i juzaś wskoknół do swojigo łokna.
– Zatrzas sie na amynt, prôwda?
– Niy ... Śleciôł nazôd, łodbiół sie juzaś łod tego góminiannego kółka i wleciôł rajn do pomiyszkaniô!
– Ło sto pierónów! ...Nó, tóż jak tyż to na isto tyn Bercik sie zatrzas?
– A ... zastrzylyli go policajty, ftore już tyż sie tam przikludziyli ... bo jich festelnie napocznół wkurwiać!

niedziela, 1 stycznia 2012

Po Zilwestrze...

Możno tyż i skuli tego – jakech już sam kiejsik gôdôł (a możno i niy) – jedyn móndrok wypokopiół ci cosik takigo, iże : „gorzôła słepano opaternie blank ze miyrnościóm, nie zaszkłódzi bali i we nôjwiynkszym kastrolu”. Niy jes to mono tak gynał, ale jô to na nasze przetuplikowoł. I tu mi sie spómniôł rok dwa tysiónce piónty we kierym trefióło ci sie gynał jak latoś. Niyftorzi mieli chnet dwa tydnie fraj, ale u nôs we werku (i niy ino we werku) musieli chopy przijńść do roboty we pióntek po Nowym Roku. Tak po jakijsik pół godzinie łod napoczniyńciô szychty przilazuje majster i zarôzki łod proga pytô sie jejigo walcyrzy:
– Gôdejcie mi sam wartko fto we Zilwestra i wczorej, we Nowy Rok słepôł?
Żôdyn sie niy melduje, żôdyn nic niy gôdô, ino po poruch minutach Jorguś tak po cichuśku sie łodezwôł:
– Jô, panie majster, wczoraj ździebko za tela wytintôł. Możno i niy ino ździebko, boch sie spamiyntôł dziepiyro dzisiôj na rozwidnioku ...
– Nô, toż zbiyrej sie – pado na to majster – idymy łoba na piwo a rest... a rest... jóńć sie za robota!