piątek, 31 stycznia 2014

Wkłôdanie ptôka...

Jak we staryj bôjce. Idzie Jaś i Małgosia bez las, i Jasiu sie pytô:
– A rzyknij ty mi co tyż to môsz pod tóm twojóm kieckóm?
– Anó, móm hółzynsztrymfy...
– A pod tymi hółzynsztrymfóma?
– A, tam po niymi móm farbiste batki.
– A pod tymi fwojimi farbistymi batkami co môsz?
– A niy rzykna, niy łodpowiym..
Idóm dalszij i terôzki Małgosia pytô sie Jasia:
– Jasiu! A co ty môsz pod tymi twojimi galotami?
– Anó, móm krótke spodnioki.
– Nó, a pod tymi spodniokami?
– Anó, móm jesce ślipry.
– A pod tymi śliprami?
– A, to jô ci już niy powia!
Kiej ci już wróciyli sie nazôd do chałpy Jasiu pytô sie swojigo starzika:
– Rzyknijcie mi starziki, co tyż to dziołszki majóm pod tymi swojimi farbistymi batkami?
– Anó, łóne majóm tak take fajniste gnôzdo...
Juzaś Małgosia pytô sie swojij starecki:
– Starecko, a rzyknijcie mi co tyż to synki majóm pod tymi jejich śliprami?
– Chopcy, moja ty roztomiyło, majóm pod śliprami takigo ptôszka.
Po jakimsik czasie starziki wlazujóm do izby tych dziecek i we srogim snerwowaniu pytajóm sie wrółz:
– Eee, dziecka, a co wy to samtukej wyrôbiôcie?
– Anó, wiedzóm łóni, my sie ino wrażujymy ptôka do gniôzda!

czwartek, 30 stycznia 2014

Ważne we naszym życiu...

Wiycie, sóm ino dwie zachy ło ftore idzie sie na isto trôpić we życiu. Abo sie jes zdrowym, abo festelnie niymocnym.
Eźli jeżeś chopie zdrowym, to niy ma sie blank czym trôpić. Eźli jednakowóż chopie jeżeś niymocny, to juzaś sóm dwie zachy, ło kiere trza sie trôpić.
Abo ci sie polepszy i wydobrzyjesz, abo umrzesz.
Eźli wydobrzyjesz, to niy môsz sie chopie czym trôpić. Eźli jednakowóż kipniesz, to juzaś sóm dwie zachy, ło ftore musisz sie trôpić.
Abo pójńdziesz do niyba, abo zakludzóm cie do piykła.
Eźli pójńdziesz do niyba, to już chopie blank niy môsz sie ło co trôpić. Ale kiejbyś poszôł do piykła, to bydziesz tak festelnie zajimany witaczkóm ze wszyjskimi twojimi przocielóma, iże blank niy bydziesz miôł chopie czasu, coby sie TRÔPIĆ!
Nó, tóż po jakiego pieróna sie we côłkości sie trôpić?

środa, 29 stycznia 2014

Warijôt...

Po jednym takim lazarycie „psychiatrycznym” wandruje kómisyjô, ftorô robi w niym zoglyndziny. Łorôz widzóm chopa, pacijynta, kiery dziyrżi przi daklu srogô cegła. Pytajóm sie go, cóż tyż to łón ze tóm cegłóm robi a tyn jim rzykô, iże suchô radijoka. Depcóm dalszij i uwidzieli nastympnygo chopa ze cegłóm przi daklu. Tyn istny na te same pytani tyż łodrzykô, iże suchô radijoka. Wele tych dwóch styrcy trzeci fric, ftory jednakowóż dziyrżi dwie cegły i festelnie jedna ło drugo pociyro. Na pytanie tyj kómisyji, cóż tyż to łón robi, tyn istny łodrzukô:
– Jô jim robia stopieróńske... zakłócyniô!

wtorek, 28 stycznia 2014

Śleciôł za szrank...

Jedyn istny, srogi zôwistnik kciôł sprôwdzić, eźli jejigo baba, kiej łón wyjyżdżô na disnstrajza, bez cufal go niy zdrôdzô. Kamrat naporónczół mu, coby sie lajstnół papagaja, kiery poradzi gôdać wszyjsko to, co uwidzi. Chop poszôł do sklepu zoologicznygo ale tam ino bół jedyn papagaj-samiec i ku tymu jesce bez łobiuch szłapów. Tyn istny jednakowóż sprawiół sie tego fyjlernygo papagaja. Wróciół nazôd do chałpy, postawiół ci go na szranku i pedziôł swojij babie, iże wyjyżdżô na dugszô dinstarajza. Papagajowi przikôzôł wszyjsko zmustrować i gynał kukać, cóż tyż to sie bydzie we chałpie dziôło, kiej jego niy bydzie.
Wróciół ze tyj dinstrajzy i pytô sie tego swojigo papagaja, co łón widziôł.
Tyn papagaj na to łodrzykô:
– Anó, na drugi dziyń po twojim wyjeździe przikludziół sie samtukej jedyn chop i to łón, do kupy ze twojóm staróm, napoczli sie seblykać....
– Nó, i co dalszij?
– Nó, tego już gynał niy miarkuja, bo mi stanół i... śleciôłech za tyn szrank...

poniedziałek, 27 stycznia 2014

Szajsniyńcie...

Jedna samtyjszô dziołcha klynkła we suchatelnicy i gôdô kapelónkowi:
– Pobłogosłôw mie łojcze, boch zgrzyszłóła festelnie...
– A cóż tyż to sie stanóło, moje dziecio?
– Anó, popełniółach grzych paradzyniô, grzych „próżności”! Dwa razy bez dziyń zaziyróm na sia we zdrzadle i gôdóm se, jakôch jô tyż jes ci gryfnô i szykownô...
Kapelónek łobróciół sie, dobrze przijzdrzôł sie tyj dziołsze i rzóńdzi:
– Móm dlô cia dobre wiyści, moje dziecio. To niy ma grzych... to jes na isto srogachne szajsniyńcie...

piątek, 24 stycznia 2014

Upiyrdliwy klijynt...

Do szykownyj i galantnyj parfineryji we Londynie wlazuje klijynt. Przedowacz podlazuje ku niymu i uprzyjmnie pytô:
– Czego sie łóni panoczku winszujóm?
– Anó, kciôłbych sie lajstnóńć mydło.
– Nó, prosza wôs piyknie. Sam mómy paradne, galantne mydôłka. Wóniajóm niypodobnie, niy tónkajóm sie we wodzie, majóm we sia balzam, sóm ku tymu przejzdrziste...
– A wiela stoji te mydło?
– Trzi fónty.
– A niy majóm łóni panoczku czegosik tóńszego?
– A jużcić, jakóż by inakszij! Klijynt nasz pón! Sam mómy mydôłko, tyż sie niy tónkô we wodzie, szykowniście wóniô, zbytkówne...
– Wiela stoji?
– Dwa a pół fónta...
– A możno môcie jeszcze cosik tóńszego?
– Anó, klijynt nasz pón. Prosza wôs bardzo. Siednóm se panoczku. Możno szlukniecie sie kafyju? Ło, prosza piyknie (dowo klijyntowi szolka). Tukej mómy festelnie dobre mydła, wóniónce, we wszyjskich możebnych farbach...
– Wiela stojóm?
– Półtora fónta...
– A jesce cosik tóńszego môcie?
– Prosza wôs gryfnie. Możno cigara? Prosza (podtyko klijyntowi pod sznupa szachtlik cigarów). Te mydôłka samtukej festelnie sie szprudlujóm, blank szykowniście wóniajóm...
– Wiela?
– Pół fónta.
– Za droge.
– Nó, tóż mómy jesce cosik we pakamerze (gzuje i smycy ze laga śmiyrzajfy).
– A wiela te mydło stoji?
– Dziesiyńć pynsów...
– Dobra! Biera! Narychtujcie mi pół tego wyrfla...
– Anó, prosza uprzyjmnie. Klijynt nasz pón.
Przedowacz traci sie na pôra minutek i przinosi dwa maluśke galantne paksliki.
– Ale, ale... jôch prosiół ino ło pół „kostki”, półowa tego wyrfla...
– Anó, prosza uprzyjmnie, môcie sam kónsek mydła (dowo klijyntowi jedyn pakslik). A sam môcie gyszynk łod fyrmy...
– Na prôwda? Jak miyło! To dló mie, ja? A cóż tyż to takigo?
– Anó, to sóm kóndóny, cobyś sie stopieróński chuju... niy łozmnôżôł!

czwartek, 23 stycznia 2014

Spóminki wele Wiliji...

Łóński rok, abo możno i załóński rok. Po wieczerzy wilijnyj starzik ze starkóm siupnyli sie kole kachloka. Łón zakurzół sie fajfka a łóna mamlała sie tam pomaluśku jakiesik roziny, datle, kokosfloki i co tam jesce do maszkycynia miała. Łorôz starzik napoczynô:
– Wiysz, a jô by sie kciôł ciebie cosik spytać. Niy gorsz sie, bo mocka lôt my ze sia szczimali a jô ciyngiym medikuja eliś ty mie kiejsik zdradzióła ze jakimsik inkszym chopym.
– A ustóń gupieloku – łodmrónkła starecka. – Co cie dzisioj chyciyło?
– Nó, niy gorsz sie, przeca my już sóm siaróńsko stare, to przeca mogesz mi pedzieć, eźli żeś mie zdradziyła... i wiela razy to bóło.
– Kiejżeś taki dociyrny to ci rzykna, coch cie zdradziyła ze inkszym chopym trzi razy. Kciôłeś, to môsz – łodmrónkła juzaś starka i dalszij ćkała te rozinki.
– Nó, nó, przeca jô ci niy byda terôzki sam nic przeciepywôł, niy byda ci nic wytyczać. Niy, blank mi to już jes jedno. Nale... rzyknij mi jesce ino (przeca ino tak dlô dociyrnóści, ino skuli tego, co jô zawdy bół wrazidlaty) – pedzioł po jakisik śćwierci godziny starzik i dalszij sie ta fajfka bakôł. – A ze jakim chopym to bóło tyn piyrszy rółz?
– Eeeee, tyż cie juzaś cosik chyciyło.
– Już niy byda wiyncyj pytôł, ale po tyluch latach, przi Wiliji to mi cheba mogesz pedzieć fto to bół? Przeca to jes już mi terôzki blank egal. Rzyknij mi to! Przeca mogesz mi to pedzieć.
– Boczysz, kiej dôwno tymu niy zdało ci sie nasze pomiyszkanie. Deptôłeś sóm po roztomajtych urzyndach, spółdziylniach i nic ?
– Nó, i ? Co to mô ze sia do kupy?
– Anó, bół we magistracie jedyn taki byamter, kiery na isto wszyjsko poradziół zeżynóńć, załatwić. To bóło śniym.
– Nó, ja. To ci moga wybôczyć, bo to bóło wszyjsko dlô naszyj familiji, pra?
– A, a... tyn drugi rółz ? – niy dowo pokój starzik.
– Tyn drugi rółz to bóło wtynczôs, kiej ci bóło potrza betków na borg ze banku. Bół taki jedyn prezes... i niyskorzij aniś sie niy spodzioł, kiejeś erbnół srogô, szykownô „pożyczka” ze tego banku.
– Nó, ja. Niy byda sie gorszół, niy byda ci tego przeciepowôł, bo to tyż bóło na to, cobychmy mógli sie lajstnóńć takô gryfnô rajza do Egiptu. – łopedziôł zgodliwie starzik.
– Nale, tóż rzyknij mi jesce na łostatek, kiejś tela mi już pedziała, fto to bół tyn trzeci ? – rzóndzi dalszij uwziynty przi tyj wiliji starzik.
– Tyn trzeci rółz? Tyn trzeci rółz to bóło kiej cie ludzie wywelowali na rajce miyjskigo. Kciôłeś we tyj radzie, coby ci uchwolyli jedna takô twoja „uchwała”, tela... co ci brakowało do tego uchwolynio... śtyrnôście głosów !!!

środa, 22 stycznia 2014

Kónferyncyjo...

Twô srogô kónferyncyjô na tymat: „Karijyra zawodowô a wiyrność małżyńskô”.Jedyn rajca, mówca łoznôjmiô:
– Piyrszy plac, piyrsze miyjsce, eźli idzie ło zdrôdzani babów, ło zdrady małżyńske zajimajóm dochtory... A to wszyjsko skuli tych nocnych dyżurów, modych flyjgerów, pôruch fuchów we roztomajtych lazarytach łorôz...
– Na drugim placu, druge miyjsce zajimajóm razinku artysty. Fórt nowe róle, plyjny, łotoczyni...
– Nó, a trzeci plac, trzecie miyjsce, to take ludzie jak wy. Uczystniki roztomajtych kónferyncyji, roztomajtygo szkolyniô, nó... ludzie, ftorzi sóm sztyjc i jednym ciyngym na roztomajtych dinstrajzach...
Na to łodzywô sie jedyn istny:
– A jô protystuja! Jô już 20 lôt wykludzóm sie na roztomajte dinstrajzy i jescech nigdy mojij babeczki niy zdradziół!
Na to łodzywô sie inkszy chop:
– Nó, i to razinku bez takich jak tyn dupa-chop zajimómy dziepiyro trzeci plac!

wtorek, 21 stycznia 2014

Synek, synek... kaj jô miyszkóm...

Wele lazarytu, na plantach zicnół se na bance jedyn chop i ślimtô jak maluśki synecek. Podlazuje ku niymu jedyn mody karlus i pyto sie go:
– A czamu to panoczku tak festelnie ślimtôcie?
– Anó, synek, pizło mi już łoziymdziesiónt lôt, łożyniółech sie ze nôjgryfniyjszóm jakoch ujzdrzoł dziołchóm... staróm ino dwadzieścia pôra lôt, mô ci łóna miara 90/60/90... warzi stopieróńsko szmektnie, dupcza ci jóm kiej ino mi sie zakce, po wieczerzy czytô mi roztomajte gyszichty...
– Nó, tóż ło co wóm sie rozłajzi?
– Anó, synek, blankech zapómniôł... kaj jô mniyszkóm...

poniedziałek, 20 stycznia 2014

Sagi chop...

Wkarowôł ci rółzczasu jedyn istny, stary Pośpiech do bióra we magistracie tak, jak ci go Pónbóczek stworzół, blank sagi ino we hucie na palicy i ze aktntaszóm w gracy. Uwidziôł to jejigo lajter i wrzescy:
– A cóż wyście, panoczku Poscpiych ło gowa prziszli, łogupliście do imyntu, coby po sagu przijńść do roboty, do magistratu?
– Nó, jô... wiedzóm łóni, pónie kyrowiku, to bóło tak: bółech na srogij balandze u jednyj mojij przociółki. Łorôz zgasło światło i szło ino usłyszeć – bindry na krómlojchter. Światło sie zapôlô, wszyjske bindry na krómlojchtrze. Juzaś gaśnie światło i zignal – baby seblykajóm sie do saga. Zapôlô sie światło – baby sagusiyńke. Juzaś gaśnie światło, zignal – chopy seblykajóm sie do saga. Światło sie zapôlô – chopy sage jak jich Pónbóczek stworzół. Kolyjny rółz gaśnie światło, i zignal – chopy... do roboty!
– Nó, tóż żech, panoczku kyrowniku, chyciół aktntasza, hut i przigzułech do roboty!

piątek, 17 stycznia 2014

Rzyka, rzyka...

Polôk, Rus i Miymiec próbujóm przepłynóńć rzyka, ale na dródze stanół jim dzioboł i rzóńdzi:
– Eźli bydziecie poradziyli łozśmiyszyć mojigo kónia, to jô wôs bez ta rzyka przepuszcza.
Nôjprzodzij próbuje Miymiec i blank ci mu sie niy udało. Zatym próbuje Rusek, ale i jimu sie tyż niy udało. Na łostatku ku kóniowi podlazuje Polôk i cosik ci tam szeptło do ucha tymu kóniowi. Tyn ci sie wrółz napoczynô chichrać choby nôjynty.
Nó, tóż dzioboł jak snochwiół, tak tyż dôł jim zwólô, coby ta rzyka przepłynyli. Pôra godzin niyskorzij juzaś kcóm te istne przepłynóńć ta rzyka nazôd, i juzaś pojôwiô sie dzioboł i deczko snerwowany gôdô:
– A rzyknijcie mi ino, co żeście zrobiyli tymu mojimu kóniowi, ftory sie łod pôruch godzinów chichrô i blank niy poradzi ustać? Kiejbyście kcieli, cobych wôs juzaś przepuściół, musicie mu cosik takigo pedzieć, coby łón ustôł sie tak festelnie chichrać.
Ku kóniowi podlazuje Polôk i juzaś cosik ci tam szeptłô tymu kóniowi do dakla, a tyn na szlag ustôł sie chichrać. Dzioboł ze takim niydowiyrzaniym pytô sie Polôka, cóż tyż to łón tymu kóniowi rzyknół:
– Nó, to bóło tak. Nôjprzodzij toch pedziôł mu, iże móm srogsze jaja jak łón... a na łostatku... żech mu je pokôzôł!

czwartek, 16 stycznia 2014

Po sznapsimpryzie...

Srogô sznapsimpryza. Dwa naprane kamraty, Antek i Paulek wrôcajóm ku dómowi. Drógóm wlejźli ale jesce na sznapsa do Paulka. Przi tyj przileżitóści Paulek kciôł sie jesce poasić swojim pomiyszkaniym i łobkludzô kamrata pó niym.
– Kuknij se ino Antek! To jes moja kuchyń, a to juzaś mój badycimer – mamrô po pijôku Paulek.
– Nó, Paulek! Na isto gryfnô jes i kuchyń i tyn twój badycimer – łodrzykô naprany Antek.
Paulek dalszij łobkludzô kamrata po pomiyszkaniu....
– A to, Antek, to jes moja srogszô izba... łoo... a sam nynô mój synecek... a... a sam... a sam moja cerzicka...
– Nó, Paulek, musza pedzieć, iże szykowniste sóm ci te twoje dziecka... aże szykowniste, gryfniste...
Idóm dalszij, wlazujóm do drugij izby..
– A to Antek, to ci jes mój gryfny szlafcimer... dzisz jaki srogi i moc bykwyjm dopelbet... he, he... ciiii, ciii... cicho... to jes moja starô, a tyn wele... to cheba... jô, toch na zicher... jô...

środa, 15 stycznia 2014

Dupa świekry...

Przilazuje jedyn istny do roboty jakisik smyntny, zachmulóny. Zicnół sie tak wele kamratów, a te ci sie go pytajóm:
– Eeee, ty! Chopie! Cóżeś ty dzisiôj taki jankorny?
– Anó, wiycie, świekra mie niymożebnie wkurwiô...
– Nó, tóż prasknij jóm, zaciukej suka!
Na drugi dziyń tyn istny juzaś przilazuje do roboty, a kamraty pytajóm:
– Nó, i co? Zatrzas żeś tego babsztyla?
– Anó, na zicher JA! Kcecie to uwidzieć?
– Nó, dyć, iże ja!
– Tóż pódźcie symnóm, to wóm jóm pokôża...
Kamraty poszli wrółz, zaziyrajóm i widzóm, iże mô łóna fajnisty grób ino śniego dupa styrcy...
– Te, a rzyknij nóm chopie czamuś tyj rzici niy przisuł? – pytajóm kamraty.
– Anó, wiycie... zrobiółech se śnij taki sztynder na moje koło...

wtorek, 14 stycznia 2014

Dlô Elizy...

Szulsztónda we szkole muzycznyj. Rechtórka napoczynô:
– Dzisiej bydymy łomôwiać dziyła Beethovena. Ale, coby bóło gyszpantnie, to jedyn swôs namaluje na tabuli łobrôzek, a reszt bydzie zgadować jaki tyż ci to jes kónsek tego Beethovena.
Ku tabuli podlazuje Marika i szkryflô srogi miesiónczek. Dziecka wrzescóm:
– Wiymy! Wiymiy! To przecamć „Sonata księżycowa”!
– Nó, gryfnie! Brawo! – rzykô rechtórka .
Zatym ku tabuli podlazuje Zuska i szkryflô srogachny „pastorał”, takô ci biskupskô kryka. Dziecka juzaś wrółz wrzescóm:
– Wiymy! Wiymy! To „Symfonia pastoralna”!
– Wybórnie! Galantnie! – rzóńdzi juzaś rechtórka.
Terôzki ku tabuli podlazuje po lekuśku mały Hanysek i szkryflô łogrómnucny ciulik. W klasie cichuśko sie zrobióło jak we kościele. Fest szarłatnô na fresie rechtórka pytô:
Hanysku! A to co mô znaczyć? Przecamć to niy ma nic do kupy ze kónskami Beethovena!
Na to Hanysek ze uskargowaniym we głósie:
– To, to, to... przecamć... „Dla Elizy”!

poniedziałek, 13 stycznia 2014

Paryzol...

Po jakisik ci poważnyj, ciynżkij łoperacji żełóndka prziwiyźli chopa do połoperacyjnyj sali. Kiej sie ino łocuciół, usłyszôł gôdka dwóch inkszych niymocnych, jak łozprawiali ło swojich łoperacyjach.
– Kiej mie rznyli piyrszy rółz, flyjgera przepómniała przed zaheftowaniym wyjmnóńć mi ze bebechów pół kilo roztomajtych werkcojgów. Kiej sie już kapli, bóło już za niyskoro. A kiej ci mie juzaś pokroli, coby mi wyjmnóńć ta ajza ze basiska, dochtór bez cufal łostawiół mi driny fojercojg.
Na to inkszy niymocny:
– To wszyjsko jesce psinco. Kiej ci mie łoperowali łostatnio, tyj ichnij „instrumyntariuszce” straciyli sie kajsiś bryle. Jak sie wykôzało, byli łóne zasznajdowane driny we mojim basisku.
Nó, i tak se te chopy łozprawiajóm, a tyn świyżo prziwiyzióny pacijynt corôzki barzij blydnie.
Łorôz łozewrzili sie dźwiyrze i wlazuje chirurg, ftory przed kwilkóm robiół tymu istnymu ta łoperacjô.
– Wyboczóm mi łóni, ale możno ftoryś swôs widziôł bez cufal mój... paryzol?

piątek, 10 stycznia 2014

Palec w dupie...

Na lekcyji bijologiji rechtórce mucha zicła na cyckach. Mucha siadła a łóna niy poradzióła ci jóm prasknóńć. Festelnie już snerwowanô rechtórka łoznôjmióła côłkij klasie, iże tyn, kiery bydzie poradziół zatrzaś ta mucha, dostanie na łostatek szóstka ze bijologiji.
Côłkô klasa ciepła ci sie na ta mucha i ino jedziny Hanysek niy.
Zatym rechtórka pytô sie Hanyska:
– A ty Hanysku czamu niy gónisz tyj muchy, kiej môsz synek cwaja na łostatek?
– Anó, pani rechtórko, bo blank mi sie niy kce.
Po pół godzinie côłkô klasa leży zmôchanô, usiotanô na dylinach, a ta łoszkliwô mucha fórt furgô pod gipsdekóm. Wtynczôs Hanysek podniós palcysko i mucha drabko siadła ci mu na niygo.
Ta rechtórka zadziwiónô pytô sie Hanyska:
– A rzyknij mi Hanysku jakeś ty to zrobiół?
– Nó, wiedzóm łóni paniczko rechtórko, przecamć niy po darymnicy trzimôłech moje palcysko w... dupie!

czwartek, 9 stycznia 2014

Niy wziynach batków...

Gryjtka wylazła na dwór. Hanysek ze kamratóma prziszli ku nij i proszóm ta Gryjtka, coby wlazła na drabina a wtynczôs chopcy dadzóm jij 5 złocioków.
Gryjtka wlazła na ta drabina i kiej już śnij ślazła, chopcy dali jij te 5 złocioków.
Pogzuła ci wartko ku mamulce i wrezscy:
– Mamulko, mamulko! A jôch wlazła na drabina i samtyjsze synki dali mi za to 5 złocioków.
– Pewnikiym łóni kcieli uwidzieć twoje batki.
Na drugi dziyń Hanysek juzaś przilazuje ze kamratóma i gôdô, coby Gryjtka juzaś wlazła na drabina, ino tóm razóm deczko wyżij, to ji dadzóm 10 złocioków. Gryjtka wlazła jak chopcy kcieli, tóż tyż łóni dali jij te łobiycane 10 złocioków.
Ta dziołcha juzaś polazła ku mamulce i rzóńdzi:
– Mamulko, mamulko, a jô dostałach łod chopców 10 złocioków ino za to, iże wlazła na drabina deczko wyżij.
– Jużech ci gôdała dziołcha, co łóni kcieli na zicher łobejzdrzić twoje batki.
Na trzeci dziyń Hanysek juzaś prosi, coby ta Gryjtka wlazła na drabina ale jesce wyżij niźli wczorej, a za to erbnie 20 złocioków.
Gryjtka wlazła, dostała 20 złocioków i juzaś pogzuła do mamulki.
– Mamulko, mamulko! A jo dzisiej dostała za wlejziynie na drabina aże dwadzieścia złocioków łod Hanyska i jego kamratów.
– Gôdóm ci dziołcha, iże te chopcy kcóm ino łoglóndać twoje batki, i tela...
– Ja, ja mamulko, jô miarkuja, alech jô jich dzisiôj wykminióła i blankech niy łoblykła... batków!

środa, 8 stycznia 2014

Co to jes ZEKS...

Jedna zwiykowanô starecka, kierô miała utropa ze pamiyńcióm pytô sie swojigo wnuka:
– Synek! A rzyknij ty mi, co to jes tyn SEKS?
Tyn bajtel kciôł wykuglować sie łod kłópótnyj łodpowiydzi rzóńdzi:
– To gynał tak kiejbyście sie starko naćkali łogówków i popili to wszyjsko maślónkóm.
Tóż tyż starka spróbowała jak jij to wnuczek pedziôł i dostała stopieróńskij laksyry. Na dródze ku kościołowi tak ci jóm natarłop, iże już niy poradziyła szczimać i skuli tego wysrała sie we rancie. Kónszczek dalszij juzaś ci jóm natarło. Poszła dalszij i kolejny rółż ci jóm morzisko chycióło, tóż tyż polazła na pobliskô budowa. Na łostatku dokulwitała sie do kościoła, ale bóło ci już dôwno po mszy. Uwidiôł to farorz, podlôz ku starce i opaternie sie pyto:
– A rzyknóm mi łóni cóż tyż to sie stanóło, kiej zawdyście byli we kościele piyrszô, jesce skorzij mszy, a terôzki przikwanckaliście sie na sóm łostatek?
A starka ze rułóm:
– Anó, wiedzóm łoni nasz farorzyczku, to wszyjsko bez tyn SEKS! Dwa razy we rancie, rółz na budowie i... jesce mi sie kce!

wtorek, 7 stycznia 2014

Bolek i Lolek...

Bolek i Lolek idóm wrółz do kościoła... Bolkowi ale zachciało sie srać i skuli tego gôdô do Lolka:
– Lolek! Musza sie wysrać!
Lolek na to:
– Anó, tóż idź tam, kaj cie żôdyn niy przifiluje...
Bolek poszôł na wiyrszołek kościoła i tam ci sie... wysrôł.
Ale bez tyn czôs kapelónek na mszy wołô:
– ... i poślij nóm sam Pónbóczku cosik łod sia!
Śleciało te bolkowe gówno.
– A co byś kciôł Pónbóczku w miesto tego? – pytô kapelónek.
– Papióru, szajspapióru... – wrzesknół Bolek.

poniedziałek, 6 stycznia 2014

Niy pierdol...

Po welónku wygranym bez PiS przikludzô sie Kaczyński ze byzuchym do Watykanu, do Franciszka. Jes blank miluśko i galantnie. Papiyż pytô:
Nó, a jak tam u wôs po tym welónku?
– Anó, wszyjsko jak przinôleżi do porzóndku Łojcze Świynty. Welmany, wyborce sóm mocka rade i szczysne. Gôdajóm, iże takij razinku Polski kcieli.
Papiyż pokiwôł gowóm, lachnół sie pod fusiskym i pokôzôł Kaczyńskimu szejść palców.
– A jak tam u wôs ze elwrami, ze bezrobociym?
– Czyście! Piykniście Łojcze Świynty! Jes tak dobrze, iże modzioki już napoczynajóm wrôcać nazod ze ymigracyji. Geltaki sóm łogrómnucne, prôcodôwce garantjyrujóm prima zort warónki roboty...
Papiyż juzaś pokiwôł gowóm, lachnół sie pod fusiskym i pokôzôł Kaczorowi szejść palców.
– A co tam we waszym szkólnictwie?
– Spanialiście! Minister sprôwiół sie doskónale, moc gryfniście. Dzieciôki sóm zadowolnióne, kcóm bali i we sobota, i we niydziela deptać do szuli...
Papiyż juzaś ino pokiwôł gowóm, lachnół sie pod fusiskiym i tyż juzaś pokôzôł Kaczyńskimu szejść palców.
Byzuch sie skóńczół, Kaczyński wróciół do Polski, i do swojigo reskiyrowania krajym. Jednakowóż tropióło go, czamu papiyż pokazôwôł mu te szejść palców. Pokwanckôł sie do naszygo prymasa i pytô:
– A rzyknóm mi łóni, ksiynże prymasie, czamu jakech papiyżowi łozprawiôł ło tym, jak jô reskiyruja Polskóm, to łón mi ciyngiym pokazowôł szejść palców. Co to miało by znaczyć ?
– Jakóż to? Ty katolik i niy miarkujesz, iże szło sam ło te szóste przikôzanie: Niy cudzołóż!
– Niy cudzołóż? Jô fyrniok móm niy cudzołożyć? Jak to mô sie ku mie?
– A co łón miôł pedzieć? Niy pierdol?

sobota, 4 stycznia 2014

Mody dochtór...

Stary, zwykowany już i doświadczóny dochtór spytôł sie swojigo modego kamrata po fachu, ftory dziepiyro napoczynôł karijyra, jak mu idzie.
– Wiedzóm łóni, jakosik niy za tela. Wczorej łodbiyrôłech piyrsze łozsuci, piyrszy „poród”. Matka i dziecio umrzili, a ku tymu z gorzci wymskli mi sie klysce, pizli w łeb i zatrzaśli łojca...
– Nó, môsz prawie, to na isto niyłosobliwy cufal... A sam terôzki môsz adresa i musisz pójńść tam i tyż łodebrać te łozsuci, a na łodwieczerz łoznójmisz mi co i jak bóło.
Na łodwieczerz tyn mody dochtór glingô do swojigo profesora:
– Nó, i jak ci synek poszło? – pytô sie tyn stary dochtór.
– Ło, mocka lepszij, mocka... łojciec żyje!

piątek, 3 stycznia 2014

Kółecka...

Jedyn istny łoglóndô fusbalszpil i łorôz mu sie blank tyn telewizyjny łobrôz łozjechôł. Pewnikiym juzaś ptôki siedli na antynie – medikuje se chop i po łoka mrziku wylazuje na dach. A tam na wiyrchu kukô a jego jedziny synecek Hanys kurzi se fajfka.
– A cóż ty to robisz giździe stopieróński, smarkôczu? Co ty se myślisz?
– Tatulku, tatulku a kuknijcie tak ino gynał! – łodrzykô ze rułóm synek i skazuje palcyskym przed sia.
Łojciec zaziyrô, gawcy sie tak i widzi szykownisty zachód słóńca, côłke miasto łopatulóne na czerwióno...
– Medikujesz nad piyknotóm przirody, a fajfka pómogô ci wkludzić sie we melankolijô, ja?
– Niy tatulku, niy, mie niy ło to idzie... – łodrzykô Hanysek, a beztóż iże sztachnół sie już łostatni rółz, wrôcajóm łoba do dóm.
Wiyncyj już ło tym niy gôdali... aże do nastympnego dnia. Łojciec wylazuje na dach ło tyj samym czasie i bez zadziwiyniô widzi juzaś jak jego synek bakô.
– Suchej ino Hanysku! Blank mi sie to niy podobô, iże...
– Ale, tatulku, kuknij ino!
Tyn istny zaziyrô i widzi hormijô ludzi, kierzi wrôcajóm sie ze roboty, kôżdy sie kajsik uwijô, kôżdy kajsik gzuje.
– Kurzisz synek, bo czujesz sie blank frajny, do łostatka wolny i niyzalyżny, a ta fajfka podkryślô ta twoja launa, ja?
– Niy tatulku, niy, mie niy ło to sie rozłajzi.
– Nó, tóż ło co ci idzie?
– Kuknijcie tatulku... jake zajebiste kółecka sie puszczóm!

czwartek, 2 stycznia 2014

Erdyjl...

Chop wrôcô sie do dóm ze roboty, a sam na balkónie styrcy jedyn fric we samych spodniokach...
– Panoczku! A co wy sam do sto pierónów robicie?
– Niy uwiyrzicie mi panoczku, ale joch jes... spadochróniôrz, wiater mie deczko sam sniós, deczko mie poharatało i wylandowôłech we takim cusztandzie na tym waszym balkónie.
– Nó, tóż pódź pón rajn na gorki tyj i na sznapsa. – rzóńdzi tyn istny chop.
– A jakóż to panoczku? Niy dziwuje wôs to blank panoczku?
– Anó, mie już nic niy poradzi zadziwać, po tym jak wczorej jedyn „geolog” szukôł u mie pod badywannóm... erdyjlu, znacy sie ropy naftowyj!

środa, 1 stycznia 2014

Po Zilwestrze ...

Wiycie! Eźli łocucymy sie kole połednia, na gowie mómy żelaźnô kapelka, taki możno żelaźny ring, we gymbie sucho... sucho choby kajsik na Zaharze, baba sie dó nôś blank niy łozdywô... to znacy, iże Zilwestra mómy zbyte, mómy już blank tyn fajer za sia.
Nó, tóż cucymy sie, napoczynómy myśleć... nó, nasz myślónek napoczynô sie przeciskać bez te nasze „zwoje mózgowe” we palicy, ftore niy wieda blank po jakiymu, sóm ci tak stopieróńsko poskróncane i łod tych zerpyntinów, łod tego tańcowaniô myślónek napoczynô sie przeciskać, zowzito... bo nasz myślónek jes uwziynty nikiej tyn nasz prezidynt...
Przeciskô sie... a to przecamć boli.... boli nôs gowa...
Łod tyj bolyści, dolygłóści aże ci sie budzi wóntróba, budzóm sie leberki... i tyż majóm uciycha, co już jes po Nowym Roku... beztóż tyż łozwôlajóm ci sie po côłkim naszym łorganiźmie... aże ziobra chrympióm i szkwyrczóm. Łod tego prasku cuci sie nóm żełóndek... Łuuu... tyn to ci wczorej pożół...
Jô ci blank niy miarkuja po jakiymu łóni dôwajóm tela do jôdła na Zilwestra... Możno skuli tego, iże ku łostatkowi idzie „termin ważności”... dosłównie... bo miesiónc idzie przeca przełónaczyć... piska po tyj zajcie, piska po drugij zajcie... „pióntka, pałka, zapałka, dwa kije”... sie przełónaczy, wynicuje, kóntman wszyjsko wećkô, prôwda? Ale roka sie tak letko niy dô. I beztóż tyż razinku... skuli tego my we Zilwestra tela ćkómy choby nôjynte...
Po tyj uwôdze yntlich nasz myślónek, naszô „myśl” sie przecisła...styngła... pić... kce sie nóm słepać... Słepać nóm sie kce tyż niy blank łod tego tańcowaniô chocia... ja, ja... bo przi tańcowaniu cowiek sie szwicuje... tyn szwajs, tyn pot jes ci blank słóny... a po słónym na isto kce sie słepać. I kciôłby tyż cowiek na côłki karpyntel wrzesknóńć: pić, pić! Ale lynzyk jesce... nynô... kulikiym... lynzyk jes jak kółek, jak jaki knyplik... to ale łod tego côłkigo winszowaniô we Zilwestra.
Nó, rzyknijcie mi wiela tyż razy idzie pedzieć: wszyjskigo nôjlepszyjszego, wszyjskigo nôjlepszyjszego, wszyjskigo nôjlepszyjszego...
Łóńskigo roka trefiółech dwiuch takich istnych, dwiuch takich friców... stôli kole gardyróby i jedyn pytô sie drugigo:
– Nó, i czego mi winszujesz?
– Wszyjskigo nôjlepszyjszego! A ty mie?
– Jô ci tyż winszuja wszyjskigo nôjlepszyjszego!
– Ale ty przecamć niy mogesz mi winszować wszyjskigo nôjlepszyjszego....
– A po jakiymu?
– Bo to jô ci winszowôłech wszyjskigo nôjlepszyjszego....
– Nó, to co?
– Boch jô bół piyrszy...
– Nó, to co?
– Anó, jakech jô ci winszowôł wszyjskigo nôjlepszyjszego, to już przeca niy ma nicego nôjlepszyjszego, boch to jô ci już wywinszowôł... wszyjskigo!
– Nó...
– Tóż cego ty mi winszujesz?
– Wszyjskigo dobrego!
– Grubelok i łoszkliwiec jedyn! Jô ci winszowôł wszyjskigo nôjlepszyjszego, a ty mi ino wszyjskigo dobrego...
Napoczli sie chatrusić i... terôzki sie winszujóm gibkigo powrótu do zdrowiô...
A ku mie przimykła jedna mamzela...
– Panoczku Ojgyn! Jô bych kciała wóm cosik powinszować...hmmm... blank niy wiym... pijyndzy wóm niy winszuja, bo je pewnikiym môcie. Słôwy wóm niy winszuja, bo jóm tyż môcie. Zdrowiô wóm tyż niy winszuja, bo widza, co je tyż môcie. Nó, to jô wóm, panie Ojgyn, winszuja, coby wôs waszô baba nigdy niy zdrôdzała...
– Ale... – gôdóm jô – moja babeczka przeca mie niy zdrôdzô...
– A cy jô gôdóm, iże wôs, panie Ojgyn, zdrôdzó? Jô ino wóm winszuja... coby wôs... niy zdrôdzała!
I wtynczôs cucóm ci sie rynce... tyż targajóm jak sto diosków... coby sie w nôs niy łocuciyło – wszyjsko boli. Łóne, te grace, bolóm łod tych wszyjskich zilwestrowych tóastów. Cowiek wstôwo, mô kielónek nalóny, dziyrżi, rynka ciyrpnie a tyn... jakisik istny... gôdô... gôdô... nó tóż zdrowie... gôdô. Abo za zdrówie naszych babeczków... gôdô... choby niy szło sie bez gôdki szluknóńć... Bali mu sie niyskorzij cosik ze tóm gymbóm zrobiyło... wargi ci mu sie tak jakosik dziwocnie skurcyli... dalszij słepali my już bez gôdaniô i siedzóncy... jak tyn jedyn, co to wy wiycie, a jô miarkuja... chlup! i... już!
A przi tyj przileżitości łobejzdrzelichmy sie gipsdeka i yntlich... ja, yntlich poszkopiółech... bo tam ci na wiyrchu byli tyż te zerpyntiny, usztafirowane wszyjsko... yntlich spomiarkowołech zgwóli cego na Wawelu sóm ci te moc wywołane „kasetony” ze tymi gowami... nó, coby tyn jakisik tam nasz król niy słepôł sóm!
I wtynczôs cuci ci sie cosik nôjgorszyjszego... refleksjô... chytôsz sie chopie za kabza... wszyjske pijóndze udane... na bilety na tyn maskynbal, na taksa na bal, na taksa ze tyj balangi... na drugô taksa ze tyj balangi... dló mie... na taksa ze chałpy na bal po hymda i binder. Na taksa ze balu do chałpy... na ślósôrza... nó, na tego, co dorôbiô kluce do dźwiyrzy...
Nó, i zatym cuci sie... ślyp... podwiyl co, ino jedyn ślyp...”spojówka”, „tynczówka”, „rogówka”, „siatkówka”... sztral, prómiyń wlatuje do ślypia... boli... i łorôz tyn ślyp blank gupieje, bo niy wiyrzi włóśnym łoczóm... budzi sie drugi ślyp i... jezderkusie! Widza, jes, móm... styrcy... mineralwaser... côłkô flaszka....
I zarôzki côłki nasz łorganizmus, nasz lajb sie festelnie raduje i... śpiywô... i jô sie tyż yntlich budza i... tyż śpiywóm... jak wczorej.... La, la la la la la la... la la la la la la la...