czwartek, 31 lipca 2014

Dwa ćwoki...

Styrcóm ci rółczasu na plaży dwa ćwoki i „ćpajóm” ta swoja trôwka we swojim kółecku. Łorôz z niyba na ziymia ślazuje PónJezusek. Zwyrtô sie tak naobkoło, hauzuje i swańdô sie po tyj plaży, medikuje sztyjc i jednym ciyngym, i znôgła jedyn ze tych ćwoków (ćpunów) wołô ku niymu:
– Teee, a pódź sam ino ku nóm!
Zaciykawióny PónJezusek podlazuje, zatym tyn ćpun dôł mu cygareta ze tóm trôwkóm i pedziôł:
– Môsz, zakurz se dobry czowieku!
– A co to jes? – pyto PónJezusek.
– Zakurz , sztachnij sie mocno to zarôzki wszyjsko spokopisz.
PónJezusek zakurzół, festelnie sie sztachnół....
Po jakimsik łoka mrziku jedyn ze tych ćwoków spytôł ci sie go:
– Teee, a jak ty tak na isto môsz na miano?
– Jeżech... Jezus Krystus!
– Nóóó... i ło to sie rozłajzi!

środa, 30 lipca 2014

Zausznicka ....

Trefióło sie dwóch kamratów, kierzi sie niy widzieli jakiesik pôra tydni. Jedyn śnich miôł ci we daklu zausznicka.
– Te, Hanys! Co sie stanóło? Zawdy bółeś taki „kónserwatysta” a sam łorôz môsz zausznicka we daklu?
– A co? Niy moga mieć?
– Anó, mogesz, czamu niy? A łod kiej môsz we tym daklu ta zausznicka?
– Anó, łod czasu jak moja starô znodła jóm we naszym... prykolu!

wtorek, 29 lipca 2014

Po wojnie....

Kajsik we latach 60-tych, starzik-Italijok idzie do spówiadaczki, idzie sie wyspówiadać i gôdô do kapelónka we suchatelnicy:
– Bez łostatniô wojna ukrywôłech we mojich chałpie na górze jedna szwarnô dziołcha...
– Ooo, to na isto szykownisty uczynek. – pedziôł kapelónek. – Ale ze tego to na zicher niy musisz sie spówiadać, blank niy musisz sporzóndzać ze tego.
Nó, ja.... – łodrzykô starzik – ale łóna łodpłôcała mi sie... zeksym, fest łostrym zeksym!
– Synu! – rzóńdzi kapelónek. – Wojna ze wszyjskich czyni grzyszników... jeżeś łozgrzyszóny!
– Nó tóż berga mi ze serca śleciała direkt na plynckiyrz! – łodpedziôł starzik. – Ale móm jesce pytani przewielybny...
– Nó, pytej!
– A czy jô łónyj móm pedzieć, iże ta wojna już sie skónczóła, iże już dôwno bół fajrant tyj wojny?

poniedziałek, 28 lipca 2014

Wsiok we szynku....

Przikludziół ci sie rółz jedyn wsiok do miasta, a iże ta jejigo rajza bóła dugachno, tóż tyż miôł terôzki stopieróński głód. Uzdôł, iże skorzystô ze przileżitóści i wećkô cosik paradnego i szmektnego. Szôł se tak bez te miasto i uwidziôł szynk ze srogachnym napisym: DANCING. Wlôz rajn i rzykô do gospodzkigo:
– A jô to sie winszuja... DANCING!
Ółber łogup, ale idzie do kuchyni i gôdô kuchôrzóm, iże we szynku zicnół jedyn istny wsiok i kce zjeść... dancing.
Kuchôrz, niywiela pomedikowôł, seblyk galoty, nasrôł na pojstrzodek talyrza, ugarniyrowôł wszyjsko listeckym zalatu i tómatóma, i kôzôł ółbrowi to wszyjsko dać tymu istnymu.
Po jakimsik czasie ółber podlazuje ku tymu wsiokowi i pytô:
– Nó, i jak tyż to wóm panoczku smakowało?
A tyn wsiok na to ze rułóm:
– Kiejbych niy wiedziôł, iże to tyn wywołany dancing, to bych pedziôł, iże to bóło gówno!

piątek, 25 lipca 2014

Terôzki mu wpierdola...

Rółzczasu miôł sie łodbyć srogi turniyj bokserski miyndzy USA a Ruskimi. Przed samiuśkim turniyjym jednakowóż jedyn ze ruskich bokserów złómôł palcysko na trajningu i jejigo trajnery wypokopiyli, iże muszóm kogosik na jego miyjsce znojść. Nó tóż poszliii.. i sznupióm we côłkim kraju. Łorôz zaziyrajóm a sam łorze pole łogrómnucny Rusek, ftory sie mianowôł Iwan. Podlyjźli ku niymu i pytajóm sie go:
– Te, Iwan, jak strzimôsz ty chocia jedna rónda na bokserskim ringu, to erbniesz za to 100 dularów. Strzimôsz?
– Ja, strzimóm, a czamuż by niy?
Nó, i prziszôł tyn dziyń turniyju. Trajnery ruske ustawiyli Iwana na ringu i kukajóm tak na tego Iwana, zbiyrajóm szprymy. Napoczła sie piyrszô rónda. Tyn Iwan styrcy tak na pojstrzodku ringu, łobziyrô sie tak naobkołó, bo przecamć tam ci bóło farbiście, roztomajte janiczki, światôłka, lampecki, kamery, pôłno ludzi, wszyjscy zaziyrajóm ci ino na niygo. I ino jakisik nyjger lôtô naobkoło niygo i piere ci go gorzcióma po pycholu.
Fajrant piyrszyj róndy, trajnery podlazujóm ku Iwanowi i gôdajóm wrółz:
– Iwan! Jak strzimôsz drugo rónda dostaniesz 200 dularów... strzimôsz?
– Anó, czamu miôłbych niy strzimać? Strzimóm!
Napoczła sie drugô rónda. Iwan juzaś zaziyrô tak naobkoło, bo przecamć nigdy niy bół na takim bokserskim turniyju. I juzaś ino jedyn nyjger loce tak naobkoło niygo i piere go po pycholu.
Szlus drugij róndy, ruske trajnery podlazujóm ku niymu i juzaś pytajóm:
– Te Iwan! Jak ty strzimiesz trzeciô rónda, to erbniesz za to aże 500 dularów.
– Dobra, dobra, chopy. Na isto strzimia!
Rónda trzeciô. Iwan juzaś sie łobziyrô naobkoło i juzaś tyn sóm nyjger loce naobkoło niygo i piere go ze złóścióm po fresie.
Fajrant trzecij róndy. Festelnie łozgzukane trajnery chybli ku Iwanowi i ze łocałbrowaniym gôdajóm mu juzaś:
– Iwan, Iwan! Kiej strzimiesz i szczwôrtô rónda, to na zicher erbniesz côłke tysiónc dularów... Strzimiesz?
– Niy! Terôzki już niy strzimia! Terôzki to mu dziepiyro wpierdola jak sto diosków!

czwartek, 24 lipca 2014

Telefółn...

Rółzczasu, po łozewrziciu blank nowego knapszaftu, dochtór siadô na swojim zeslu i niy poradzi sie doczkać piyrszego pacijynta. Łorôz słychać klupanie do dźwiyrzy. Wlazuje pacijynt a dochtór, ftory markiyruje festelnie zajmniyntego, zatyranego sztrekuje suchôwka i gôdô:
– Ja, ja, ale jô niy moga wôs dzisiej przijmnóńć. Możno na beztydziyń byda miôł wiyncyj czasu. Dobrze łóni miarkujóm przecamć, iże terôzki do dochtorów przilazujóm tulmy pacijyntów. Postaróm sie na prziszły tydziyń znojść deczko czasu....
Łodkłôdô suchôwka i markiyruje, iże dziepiyro terôzki uwidziôł pacijynta:
– A cóż wóm to tyż dolygô, panoczku? – pytô sie tyn dochtór.
– Ano, panoczku dochtorze, jôch jes ze „telekómunikacyji” i prziszôłech wóm podłónczyć, podkuplować.... telefółn!

środa, 23 lipca 2014

Śniôdanie....

Rółzczasu we szynku jedyn Polôk jy śniôdanie. Ku niymu przisiô sie jedyn Hamerikón ftory durch i jednym ciyngym żuchlôł kaugómin. Po jakimsik łoka mrziku pytô tego Polôka:
– To we Polsce jycie côłki chlyb?
– Nó ja, a czamu by niy?
– Bo my we USA jymy ino łostrzódka a skórecki łodkrowómy, sztaplujymy do paketlików, łoddôwómy do „recyklingu”, zatym przerôbiómy na „croissanty” i sprzedôwómy do Polski. – łodrzykô bezreszpektnie tyn Hamerikón, kiery dalszij żuchlô tyn swój kaugómin.
A Polôk na to nic, i tela.
– A marmelada to tam we Polsce jycie? – pytô dalszij tyn Hamerikón.
– Anó, jymy...
– Nó, bo my we Hamerice ćkómy ino friszne ółbsty. Skórki, kerny i take tam jesce roztomajte abfale zamlujymy do pakslików, łoddowómy do „recyklingu”, przerôbiómy na marmelada i sprzedôwómy do Polski. – rzóńdzi Hamerikón i sztyjc żuchlô tyn swój kaugómin.
Na to tyn Polôk już niy strzimôł i rzykô:
– A zeks to we we tyj waszyj Hamerice uprawiôcie, ja?
– Nó, dyć żysz uprawiómy!
– A co robicie ze waszymi kóndónami?
– Jak to co? Wyciepujymy!
– Nó, bo wiedzóm łóni, my we Polsce to te swoje kóndóny zamlujymy, sztaplujymy we roztomajtych pakytach, łoddowómy do „recyklingu” a niyskorzij przerobiómy je na kaugómin i sprzedowómy do Hameryki!

wtorek, 22 lipca 2014

Starzik...

Rółzczasu przilazuje jedyn zwiykowany chop do „PZU” i rzóńdzi:
– Kciôłbych sie u wôs ubezpiyczyć na życie.
– A jaki stary ‘eście sóm panoczku?
– Pizło mi 85 lôt.
– Tóż sómeście za stary na ubezpiyczynie. Niy mogymy wôs ubezpiyczyć.
– Eee, to ci sie mój łojciec strôpi.
– To łóni majóm jescse łojca?
– Ja! A co?
– A jaki łón jes stary?
– Pizło mu 104 lata.
– Tóż przijńdóm łóni jutro samtukej ze swojim łojcym!
– Nó, to sie mój starzik uraduje, aże uraduje!
– To wy môcie panoczku tyż jesce starzika?
– Anó, móm!
– Jezderkusie! A jaki stary jes tyn wasz starzik panoczku?
– Mojimu starzikowi pizło już 122 lata.
– Nó, tóż zaprôszóm wôs panoczku na jutro do kupy ze łojcym i starzikym!
– Eee, tam, jutro niy mogymy przijńść!
– A po jakiymu?
– Bo jutro sie mój starzik żyni!
– Jezderkusie! To jimu sie jesce kce?
– Niy kce, łón musi!

poniedziałek, 21 lipca 2014

Słepôłeś...

Chop wrôcô sie do chałpy na deczko sztajfnych szłapach, deczko naprany. We dźwiyrzach jejigo baba wyrcy:
– Słepôłeś! Słepôłeś, ja?
Na to tyn chop ze rułóm:
– Moja ty roztomiyło! Ani kropecki... Nic a nic!
– Przecamć widza, iże ledwa styrcysz na szłapach. Prziznej sie... słepôłeś?
– Niy, niy słepôłech...
– Tóż rzyknij mi wartko: Gibraltar!
– Słepołech...!

sobota, 19 lipca 2014

Polôk to zawdy Polôk...

Rółzczasu jedyn łoszkliwy dzioboł zwôbiół na kraj tify Ynglyndera, Żabojada, Miymca i Polôka. Nó, i napoczło sie. Podlazuje ku Ynglynderowi i rzóńdzi:
– Skokej!
– Niy fukna, niy skokna!
– Gentleman na isto skoczół by!
Nó, i tyn Ynglynder fuknół w dół!
Terôzki podlazuje tyn dzioboł ku Żabojadowi i gôdô te same:
– Skokej!
– Niy skokna!
– Ale gentleman by skoczół!
– Niy fukna, na isto niy skokna!
– Chopie, ale terôzki jes takô mółda!
Nó, i tyn Żabojad skoczół do tyj tify.
Terôzki prziszło dran na Miymca i tyn dzioboł juzaś gôdô:
– Skokej!
– Niy skokna!
– Ale gentleman by na zicher skoczół!
– Niy skokna!
– Chopie, ale terôzki jes takô mółda!
– Chopie! To jes byfyjl... rozkaz!
Nó, i Miymiec skoczół.
Terôzki na łostatku dzioboł przilazuje ku Polôkowi i tyż mu gôdô:
– Skokej!
– Niy skokna!
– Gentleman by pewnikiym skoczół!
– Ale jô niy skokna!
– Ale terôzki jes takô mółda!
– Niy skokna!
– Chopie! To jes byfyjl, rozkaz!
– Niy! Niy skokna!
– Nó, tóż giździe niy skokej!
Polôk skoczół rajn do tyj tify!

piątek, 18 lipca 2014

Niy werci sie...

Nasz Jan Paweł II trefiół po śmiyrci do niyba. Nó ja, ale pokôzało sie, iże we tym niybie jes pierónym liche, niycherske jôdło. Kiej tak sie tyn nasz JP II szpacyrowôł po tym niybie kuknół bez dziurka łod klucza do czyśca i zdôwało mu sie, iże tam majóm na isto ło wiela lepszyjsze jôdło. Zatym juzaś kuknół bez inkszô dziurka łod klucza do piykła. Zaziyrô a tam balanga we nôjlepsze, a ku tymu prosiôk ze grila, zimny biyr, fajnistô muzyka... nó, ino żyć a niy umiyrać...
Deczko snerwowany pyndaluje JP II do Pónbóczka i rzykô:
– Mój ty Pónbóczku! Jak tyż to jes, iże u nôs jôdło jes take liche i blank niy szmektne? We czyścu już majóm ło wiela lepszyjsze jôdło, a tam we tym piykle ćkajóm wszyjske same ino maszkyty i szpecyje.
– Bo dzisz, mój ty roztomiyły... dló nôs dwóch blank niy werci sie warzić!

czwartek, 17 lipca 2014

Nagónióła...

Przilazuje baba do dochtora i rzóńdzi:
– Panoczku dochtorze, jeżech już trzeci miesiónc ciynżobnô a brzuch mi fórt niy rośnie!
Na to tyn dochtór:
– Hmmmmm... a jabka łóni jedzóm?
– Nie! A tak potrza?
– Ja, ja... potrza!
Za jakisik miesiónc juzaś przilazaje ta baba do dochtora i rzykô:
– Panoczku dochtorze, jôch już jes śtyry miesiónce ciynżobnô a brzuch mi blank niy rośnie!
– Hmmmmm... a byrki łóni jedzóm, ja?
– Niy! A to potrza byrki ćkać?
– Ja, ja... potrza! – gôdô dochtór.
Śleciało deczko czasu i ta sama baba juzaś przilazuje do dochtora.
– Panoczku dochtorze, jô jużech jes siedym miesiyncy ciynżobnô... jeżech we ciónży a te basisko sztyjc mi niy rośnie~
– Hmmmmm... a banany to łóni jedzóm, ja?
– Niy! A to potrza banany ćkać, ja?
– Ja! Potrza!
Śleciało juzaś ździebko czasu, i juzaś ta baba, terôzki już fest snerwowanô, przilazuje do tego samego dochtora i wrzescy:
– Panoczku dochtorze! Jôch już jes we dziewióntym miesióncu ciónży, jeżech już na isto dziewiyńć miesiyncy cinżobnô a basisko mi durch i jednym ciyngym niy rośnie!
– Hmmmmm... A łóni sie ze swojim chopym dupczóm, ja?
– Niy! A to potrza sie ze chopym... dupnóńć, ja?

środa, 16 lipca 2014

Milicjóner...

We tych czasach kiej mielichmy jeszcze miliocyjô, rółzczasu jedyn milicjant przismyczół do dóm taki moderny wtynczôs „wykrywacz kłamst”, ftory na kôżde wypedziane cygaństwo ryagowôł dźwiynkiym „piiip”.
Łoroz wkarowôł do chałpy jejigo synek i wrzescy:
– Dostôłech pióntka ze matymatyki!
Na to ta maszina:
– Piiip!
– Czamu cyganisz stopieróński łochyntolu? – wrzeskła festelnie snerwowanô mamulka. – Jôch na isto dostôwałach we szuli same ino pióntki...
– Piiip!
– Nó, niych bydzie... szczwórki...
– Piiip!
– Nó, dobra... trójki...
– Piiip!
– Nó, cicho już, przinosiółach chnet samiuśke cwajki. – łodrzykła łoklapniónô już tym pipaniym mamulka.
Na to wszyjsko wyrwôł sie łojciec-milicjant:
– A kiej jô chodziół do szkoły...
– Piiip! Piiip! Piiip!

wtorek, 15 lipca 2014

Klerik...

Wlazuje mody klerik do zôkrystyji i uwidziôł farnô gospodyni jak bóniyruje, wiksuje dyliny. Badnół tak łostrzymnie naobkoło i podlôz ku nij. Po lekuśku, po cichuśku podniós jij kiecka i moc łozgzukany, łozhajcowany napocznół podcióngać swoja rewerynda na wiyrch. Kedy ale jeji kiecka śleciała, juzaś podniós jóm i juzaś podciógôł swoja rewerynda, kiej ta kiecka juzaś śleciała na dół.
Łorôz usłyszôł za sia głós:
– We zymbiska!
Przelynknióny festelnie łobrôcô po lekuśku gowa i widzi farorza, kiery stanół we dźwiyrzach. Wyproszczóny, łoniymiôły zaziyrô na farorza a tyn rzykô:
– Rewerynda we zymbiska! Rewerynda wrôź we zymbiska!

poniedziałek, 14 lipca 2014

Jurista....

Rółzczasu jedyn istny puściół sie ze byzuchym do przociela. Kiej już sie ku niymu przikludziół uwidziôł na auffarcie autok, côłki łobciepany liścióma, łodrôpany, ze astami we strzaskanych łoknach i ku tymu ze flekami kwie na masce tego autoka. Wkarowôł do jego chałpy i łod szweli pytô sie tego swojigo przociela:
– Co sie stanóło? Co jes ze twojim autokym? Miôłeś jakisik niyszczysny cufal?
– Anó, wiysz, łozjechôłech mojigo... juristy, mojigo anwaltera...
– Nó ja, to by tuplikowało fleki kwie na masce autoka, a reszt?
– Wiysz, tyn stopieróński łochyntol pitôł bez park, bez naszô grinanlaga!

piątek, 11 lipca 2014

Golf...

Rółzczasu jedyn kapelónek do kupy ze klôsztornóm pannóm grôł we tego modernego golfa. Tyn kapelónek biere ta golfowô lachyta piere nióm we tyn maluśki balik, ftory sie tak na łostatku kulô, kulô kajsik na bok i niy ślatuje do dziury.
– Ło sto pierónów! Niych to wszyjske dziobli! Niy trefiółech! – wrzescy festnie ściykły kapelónek.
– Jak tyż to tak mogecie ksiynżoszku? – pytô sie festelnie zgańbiónô klôsztornô panna. Co na to nasz Pónbóczek rzyknie?
Tyn kapelónek zaziyrô tak na ta klôsztornô panna spodełba i przeprôszô, iże już tak niy rzyknie.
Idóm do nastympnyj dziury i tak jak skorzij, tyn kapelónek i tóm razóm niy trefiô balikym dó nij.
– A niych żysz to wszyjske dziobli weznóm! – wrzescy juzaś snerwowany.
– Jakóż to przewielebny! Niy jes wóm gańba tak blank niy po bożymu, tak na isto łoszkliwie sklinać? – nónkô kapelónka klôsztornô panna.
– Dobra, dobra! Już niy byda sklinôł! Kej jô jesce rółz tak żadnie rzykna, to niych z niyba mie zarôzki pierón prasknie!
Poszli ku kolyjnyj dziurze, tyn kapelónek juzaś niy trefiół:
– A niych to wszyjscy dziobli! Niy trefiółech! – wrzesknół ze złóścióm.
Łorôz sie blank zećmióło, cosik zahuczało i pierón z niyba śleciôł i prasknół... ta klôsztornô panna we graca. A sam ci ze niyba łozlygô sie głós:
– A niych to wszyjske dziobli! Niy trefiółech!

czwartek, 10 lipca 2014

Dzioboł i winsze...

Jak zawdy we wicach byli se Polôk, Rusek i Miymiec. Zdybôł jich rółzczasu jedyn dzioboł i gôdô ku nim:
– Rzyknijcie mi jakisik wasz winsz, jô go spôłnia i trefiymy sie za rok.
Rusek se winszuje:
– Jô kca jakosik dobrô i wizgyrnô lotawica, wszetecznica! Miymiec zawinszowôł se dobrego biyru. Polôk juzaś zawinszowôł se ino cygareta.
Rok niyskorzij trefiajóm sie do kupy juzaś i dzioboł sie jich pytô:
– Nó, i co Rusek? Môsz tych lotawiców już dosik, ja?
– Ja, ja, móm jich już pôłno rzić!
Miymiec na te pytani tyż łodrzykô:
– Jô tyż móm dosik biyru, jeżech sztyjc i jednym ciyngym w trzi dupy naprany!
Na to Polôk:
– A dôłbyś mi możno dzioble... fojercojg, abo sztrachecle?

środa, 9 lipca 2014

Dochtór i guliktaucher...

Sobota na łodwieczerz. Glingô mobilniok we chałpie łod guliktauchera...
– Witóm gryfnie! Sam jô, Kowalski, wasz dómowy dochtór. Bydóm łóni tak dobrzi i przijńdóm ku mie, bo mi sie haźlik zatkôł, do łostatka zafrópowôł.
– Bogać tam, panoczku dochtorze! Jes sobota na łodwieczerz. Jôch jes we ancugu i lakszułach, i zarôzki gzuja na schôdzka.
– Prosza wôs panoczku! Jak wy môcie jakiesik problyma ze zdrówiym, to jô zarôzki ku wóm przilazuja, i to ło kôżdyj porze dnia i nocy.
– Nó, dobra... chnetki byda.
Tak po jakichsik piytnôstuch minutkach guliktaucher klupie do dźwiyrzy tego dochtora. I richtik, łobleczóny we szykownisty ancug i ze fajnymi lakszułami na szłapach. Dochtór wiydzie go do haźlika i pokazuje mu zatkany aptryt. Tyn guliktaucher kukô rajn. Cmónkô opaternie. Wycióngô ze kabzi jakiesik pile. Wciepuje je rajn do tego aptrytu i rzykô:
– Dobra. Terôzki panoczku bydziecie musieli bez jakiesik dwa dni świdrzyć, kukać na tyn aptryt. Jak niy bydzie żôdnyj poprawy, to zaglingejcie dó mie we... pyndziałek!

wtorek, 8 lipca 2014

Juzaś Czerwióny Kapturek...

Idzie sie Czerwióny Kapturek bez las do tyj swojij ółmy i tak ci sie medikuje:
– Łoj, coby ino niy trefić na tego łoszkliwego wilka, bo jak gôdała moja ółma, pewnikiym by ci łón mie zarôzki zgwôłciół.
Łorôzki zeza krzôka wyfuknół srogachny wilk. Czerwióny Kapturek festelnie zlynknióny tym, co sie zarôzki stanie, po lekuśku seblykô batki...
A na to tyn wilk ze złóścióm:
– A ty co? Srać tu prziszłaś dziołszko? Dôwej mi sam zarôzki tyn koszycek, ta twoja króbka!

poniedziałek, 7 lipca 2014

Jak umar....

Szulsztónda katyjmusu we szkole. Klôsztornô panna pytô dziecka jak tyż to umar PónJezusek.
Wszyjske dziecka sie zgłôszajóm do łodpowiydzi i ino maluśki Hanysek nie dźwigô gorzci. Ta szwestera wołô go do łodpowiydzi.
– Hanysku! Ty na isto niy wiysz jak umar nasz PónJezusek?
– Niy!
– Nó, tóż bydziesz musiôł przijńść na nastympnô lekcjô katyjmusu ze swojim łojcym.
Na drugi tydziyń ta klôsztornô panna gôdô do hanyskowego łojca:
– Pytóm sie dziecek jak umar nasz PónJezusek; wszyjske dziecka sie zgłôszajóm a ino wasz synecek tego niy miarkuje.
– Wiedzóm łóni siestrô – łodrzykô łojciec łod Hanyska – my miyszkómy na takim ci zadupiu, iżechmy bali niy wiedzieli, iże łón chorowôł!

piątek, 4 lipca 2014

Do Mamulki...

Na autobusowyj haltynszteli styrcy jedna starecka, tak kole 90 lôt starô. Dwa kofry wele nij a łóna we dziyrżi mobilniok w gorzciach, ftore jij pierónym dyrgocóm. Próbuje drikować tymi dyrgotajóncymi ryncami mobilniokowe knefle, tela, co jij to jakosik niy wylazuje. Na łostatku napasztła ta starecka jednego karlusa, kiery przelazowôł wele nij.
– Ty! Synek! A pómogesz ty mi poswać SMS-a?
– Dobra, starecko. A co móm napiusać?
– Pisz tak: „Ty gnypie, soróniu, miyndzy nami już szlus! Niy szukej mie już terôzki! Wykludziółach sie do mojij mamulki!”

czwartek, 3 lipca 2014

Winsz do dżinna...

Rółzczasu jedyn istny szpacyrowôł se po sztrandzie we Kaliforniji. Łamziół se tak, szpacyrowôł aże uwidziôł we wodzie jakosik lampa. Wzión jóm i napocznół ci jóm łobciyrać aże wyfuknół mu ze tyj lampy taki fest snerwowany araberski dżinn, ftory zarôzki tyż wrzesknół ku tymu istnymu:
– Dobra, dobra, uwolniółeś mie, łoswóbodziółeś mie ze tyj lampy... i take tam jesce zwykowe bla, bla, bla... To już jes szczwôrty rółz we tym miesióncu i jô już na isto móm pôłnô rzić tego spôłnianiô roztomajtych winszów. Przepómnij ło trzech winszach... spôłnia ci ino jedyn twój winsz, i tela!
Tyn istny pomedikowôł deczko i rzyknół:
– Zawdych kciôł sie wykludzić kajsik na Hawaje, ale festelnie sie strachóm lôtać fligróma. Mógbyś mi, mój ty roztomiyły dżinnie, zbudować taki srogachny most aże do tych Hawajów? Mógbych sie wtynczôs zajechać tam, na te Hawaje mojim autokym.
Dżinn ino sie łoześmiôł na côłki karpyntel i pedziôł:
– To blank niy ma możebne, to jes ónmyjglich. Pomedikuj se chopie ino ze cwekym. Przecamć te filôry, te zojle tego mostu niy siyngnóm do dna Pacyfiku! Spomiarkuj wiela żelazła i betónu by na to poszło! Niy! Wysztudyruj jakisik inkszy winsz!
Chop pomedikowôł deczko i rzykô:
– Bółech śtyry razy żyniaty. Moje baby zawdy mi gôdali, iże jô sie łó nie niy tropia, iżech niy ma pieślawy. Tóż tyż spôłnij taki mój winsz, cobych yntlich zawdy spokopiół, wyrozumiôł baby, cobych wiedziôł co łóne czujóm, co łóne myślóm, po jakiymu ślimtajóm. Cobych na isto zawdy wiedziôł, co łóne tak richtik kcóm, cobych miarkowôł, co móm robić, coby łóne byli symnóm zawdy szczysne...
Na to tyn dżinn:
– Kcesz chopie tyn most ze dwióma farbanami abo ze śtyróma?

środa, 2 lipca 2014

Buchalter....

Rółzczasu jedyn istny (blank po sztudiyrówaniu) znod robota we Urzyńdzie Skarbowym za buchaltera. Zarôzki tyż, tak na piyrszy łogyń, miôł łobadać, sprôwdzić buchy podatkowe jednego starego rabina. Rabi dôł ci mu côłki sztapel tych jejigo sztojerbuchów i tyn istny wypokopiół, iże wciśnie za bôlek tego rabina, zrobi tego rabina za błôzna.
– Rabi – rzyknół ku niymu – widza, iże kupujóm łóni, sprawiajóm se łóni mocka świycek.
– Anó, ja, dosik trocha łónych kupuja. – łodrzykô rabin.
– A co łóni robióm ze tym waksym, ftory skapuje i ze tymi niydopôlónymi świeckóma? – pytô dalszij tyn buchalter.
– Anó! Dobre pytani. – pedziôł rabin. – My to sztaplujymy i kej uzbiyrô sie côłki pakyt posywómy to do producynta, a łón, jak dôwnij, tak i terôzki posywô nóm jedyn pakslik darmowo.
– Ja, miarkuja. – łodrzykô buchalter, blank niyrôd z tego, iże take blank niy ajnfachowe pytani miało takô ajnfachowô łodpowiydź.
Medikowôł tóż tyż dalszij i po jakisik pôruch minutkach pytô sie juzaś:
– A rzyknijcie mi panoczku rabinie jak to u wôs jes ze sprawianiym se tyj waszyj zwykowyj macy? Co robicie ze łograbkóma, bździnkóma , ftore wóm łostôwajóm?
– Anó, panoczku, zbiyrómy je, i kiej jes jich już côłki paketlik posywómy do producynta, a tyn, jak dôwnij, tak i terôzki posywô nóm jedyn pakslik darmowo.
– Nó ja, miarkuja! – łodrzyknół tyn buchalter i jesce barzij medikuje jak ci sam podyjńść tego rabina.
Po jakimsik łoka mrziku pytô sie juzaś fałesznie:
– Nó, dobra panoczku rabi! A co robicie ze „napletkóma”, ftore wóm łostôwajóm po tym prziwykowym łobrzyzaniu?
– Anó, sam tyż niy ma żôdnego marniyniô i utratnóści. Wszyjske je gynał zbiyrómy, zamlujymy i kiej uzbiyrô sie już gryfny paketlik posywómu do... Urzyndu Skarbowygo!
– Do Urzyndu Skarbowygo? – dziwuje sie zgańbióny buchalter.
– Anó ja, do Urzyndu Skarbowygo... a łóni ze tego urzyndu posywajóm ku nóm takigo maluśkigo kutasika, takigo niywydarzónygo ciulika jak wy panoczku!

wtorek, 1 lipca 2014

We suchatelnicy...

Rółzczasu farorzowi stracióła sie na jejigo farze mółka. Łod zawdy miarkowôł, podejzdrzywôł swojigo bożidudy, swojigo jorganisty. Uzdôł tóż tyż, iże dobiere sie dó niygo nałónczôs spowiydzi. Nó, tóż we niydziela przilazuje tyn bożiduda Antek do suchatelnicy a farorz bez wstympu pytô:
– Te, Antek, a niy miarkujesz możno, fto mi ze fary mółka habi, moja mółka kradnie?
– Farorzycku, farorzycku... samtukej blank nic niy słychać! – łodrzykô szprymny jorganista.
– Co ty gôdôsz? Tóż zwekslujymy sie miejscóma i łoboczymy.
Zwekslowali sie placóma...
– A niy miarkujecie bez cufal farorzycku, fto zolytuje festelnie ze mojóm staróm? – pytô sie tyn bożiduda Antek.
– Wiysz, môsz chopie prawie, samtukej richtik nic niy słychać!