Rōłzczasu jedna familijŏ jedzie autokym ku kościołowi do kupy ze papagajym, ftory poradziōł gŏdać. Łorŏz napoczynŏ siōmpić dyszcz. Łojcie familiji kwituje to krōtko:
– Nale siōmpi!
Stŏwajōm na ampelanladze, na światłach, wele przelazuje dziŏd, fechciŏrz i prōsi łojca ło pijōndze. Łojciec na to:
– A spierdalej dziadu, fechciŏrzu... niy mōm pijyndzy!
Kej przejechali pŏra kilomyjtrōw na drōdze łocielōła sie krōłwa i leży. Łojciec rzykŏ ku bambrowi:
– A wraź ty łōnyj dwa palce do rzici, to zarŏzki sie sztreknie, zarŏzki stanie!
Na łostatku ta cŏłkŏ familijŏ dokulwitała sie do kościoła. I nałōnczŏs mszy tameszny kapelōnek łajzi po kościyle i kropi kropoczym naobkoło. Na to łozwŏł sie tyn papagaj:
– Nale sam siōmpi!
Inkszy juzaś kapelōnek we tym kościyle łajzi tak naobkoło i zbiyrŏ pijōndze na plata, a tyn papagaj na doczkaniu rzōńdzi:
– A spierdalej dziadu, fechciorzu... niy mōm pijyndzy!
To wszyjsko usłyszała tamesznŏ klŏsztornŏ panna, ze wrażyniŏ zymglała i praskła na zol. Chibnōł ku nij jedyn ze kapelōnkōw a tyn usużny papagaj zarŏzki łozdziyrŏ diōb:
– A wraź ty łōnyj dwa palce do rzici, to zarŏzki sie sztreknie, zarŏzki stanie!
czwartek, 31 grudnia 2015
środa, 30 grudnia 2015
Sōmsiŏdka...
– Sōmsiŏdko! Sōmsiŏdko! A niy widzieli łōni bez cufal mojigo chopa? Jakosik godzina tymu nazŏd poszŏł utopić kota we rzyce...
– Nō, kej łōni wiedzōm kaj wasz chop poszŏł, to czamu sie sōmsiŏdko mie pytŏcie?
– Anó, bo tyn kot... wrōciōł sie nazŏd do dōm!
– Nō, kej łōni wiedzōm kaj wasz chop poszŏł, to czamu sie sōmsiŏdko mie pytŏcie?
– Anó, bo tyn kot... wrōciōł sie nazŏd do dōm!
wtorek, 29 grudnia 2015
Góma mamlōm....
To sie mōgło przitrefić ino we Hamerice. Bōła se rōłzczasu jedna babeczka, ftorŏ sie Betsy mianowała. Betsy bōła fetownŏ... to mało pedzianie, łōna bōła łogrōmnucnŏ. Żŏdnŏ dijyta, żŏdyn mōndrok-cauberkōnstler niy poradziōł łōnyj spōmōc, łōnyj hilfnōńć. Aże kejsik przikludziōł sie do miasta jedyn dochtōr łod dijytōw, a jejigo rynōma, kwŏlba go już skorzij przegōniōła.
Ta Betsy pomedikowała sie tak:
– Terŏzki, abo nigdy! Przecamć zōł wi zōł niy mōm nic do stracyniŏ!
I zapisała sie do tego dochtora na wizyta. Recept, zakōn kery erbła łod tego dochtora festelnie ci jōm zadziwŏł, bo bōł taki:
„Mogōm łōni ćkać, co ino wōm sztimuje, co ino łōni kcōm, wiela łōni kcōm i kej łōni kcōm – niy ma żŏdnych szterōngōw, niy musicie sie nic a nic we jŏdle miarkować.”
Ta Betsy bōła we szoku. Łorŏz i zadziwanŏ i uradōwanŏ skuli tego, iże bōło to jak spŏłniynie jeji marzyniōw: ćkać, żrić i ku tymu ciynknōńć, tracić sie.
Bōł nale ino jedyn warōnek, kery łoziōmbŏł łōnyj ajnzac i gōrliwōść. Trza bōło ganc ajnfach cŏłke jŏdło ćkać „per rectum” znaczy sie... bez dupa...
Nō, niych bydzie – pomedikowała Betsy. A iże bōła na zicher zdeszperōwanŏ wziyna sie za ta kuracyjŏ.
Ślecieli trzi miesince i Betsy pojawiōła sie juzaś u tego dochtora. Ale przemiyniōnŏ jak sto dioskōw. Szlangōwa, wizgyrnŏ, łobleczōnŏ we pasowne prziłobleczynie, uśmiychniynto jakby ftosik nowy fligerek fōndnōł – nō, żywŏ ryklama.
Przicupła sie tak zydelku. Dochtōr zadŏł łōnyj pŏra pytaniōw, pogratuljyrōwŏł łōnyj efektu. Po pŏruch ale minytkach merknōł, przifilowŏł, iże łōna siedzi na tym stołecku ździebko niyspokōjnie, ździebko nerwyjs. Fōmluje, zwyrtŏ sie, kryńci sie, kolybie na boki...
– Cosik łōnym dolygŏ? – pytŏ sie ze starōnkym dochtōr. – Majōm łōni jakesik problyma ze...
– Niy! Bogać tam...na isto niy! – łodpedziała Betsy i lachła sie tak rajcownie. – Jŏ sie ino terŏzki kałgōmin... mamlōm!
Ta Betsy pomedikowała sie tak:
– Terŏzki, abo nigdy! Przecamć zōł wi zōł niy mōm nic do stracyniŏ!
I zapisała sie do tego dochtora na wizyta. Recept, zakōn kery erbła łod tego dochtora festelnie ci jōm zadziwŏł, bo bōł taki:
„Mogōm łōni ćkać, co ino wōm sztimuje, co ino łōni kcōm, wiela łōni kcōm i kej łōni kcōm – niy ma żŏdnych szterōngōw, niy musicie sie nic a nic we jŏdle miarkować.”
Ta Betsy bōła we szoku. Łorŏz i zadziwanŏ i uradōwanŏ skuli tego, iże bōło to jak spŏłniynie jeji marzyniōw: ćkać, żrić i ku tymu ciynknōńć, tracić sie.
Bōł nale ino jedyn warōnek, kery łoziōmbŏł łōnyj ajnzac i gōrliwōść. Trza bōło ganc ajnfach cŏłke jŏdło ćkać „per rectum” znaczy sie... bez dupa...
Nō, niych bydzie – pomedikowała Betsy. A iże bōła na zicher zdeszperōwanŏ wziyna sie za ta kuracyjŏ.
Ślecieli trzi miesince i Betsy pojawiōła sie juzaś u tego dochtora. Ale przemiyniōnŏ jak sto dioskōw. Szlangōwa, wizgyrnŏ, łobleczōnŏ we pasowne prziłobleczynie, uśmiychniynto jakby ftosik nowy fligerek fōndnōł – nō, żywŏ ryklama.
Przicupła sie tak zydelku. Dochtōr zadŏł łōnyj pŏra pytaniōw, pogratuljyrōwŏł łōnyj efektu. Po pŏruch ale minytkach merknōł, przifilowŏł, iże łōna siedzi na tym stołecku ździebko niyspokōjnie, ździebko nerwyjs. Fōmluje, zwyrtŏ sie, kryńci sie, kolybie na boki...
– Cosik łōnym dolygŏ? – pytŏ sie ze starōnkym dochtōr. – Majōm łōni jakesik problyma ze...
– Niy! Bogać tam...na isto niy! – łodpedziała Betsy i lachła sie tak rajcownie. – Jŏ sie ino terŏzki kałgōmin... mamlōm!
poniedziałek, 28 grudnia 2015
Makōwki...
Kajsik na diskotyce mody karlus przigŏdŏł sie modŏ dupa i kajsik we winklu kusikuje ci jōm, całuje sie śniōm choby nŏjynty, nale łōna co jakisik czŏs strzikŏ, chŏrkŏ choby sie piŏsku nażarła abo kurzōła szportki bez filtra. Tyn karlus na łostatku niy szczimŏł i pytŏ łoszydliwie:
– Te, dziołcha! A cōż ty to tyż tak chŏrkŏsz co kwilka?
Dziołszka, letko zgańbiōnŏ, łodrzykŏ:
– Aaa... nō wiysz... jŏch pŏra minutek tymu nazŏd robiōłach loda tymu, wiysz, Hanysowi...
– Nō i...
– ... a łōn skorzij dupczōł w dupa ta Rółza łod Majzlinyj....
– Nō i...
– Anō, ta Rōłza jadła na swaczyna... makōwki!
– Te, dziołcha! A cōż ty to tyż tak chŏrkŏsz co kwilka?
Dziołszka, letko zgańbiōnŏ, łodrzykŏ:
– Aaa... nō wiysz... jŏch pŏra minutek tymu nazŏd robiōłach loda tymu, wiysz, Hanysowi...
– Nō i...
– ... a łōn skorzij dupczōł w dupa ta Rółza łod Majzlinyj....
– Nō i...
– Anō, ta Rōłza jadła na swaczyna... makōwki!
środa, 23 grudnia 2015
Wojŏk...
Bōł se kejsik jedyn wojŏk, ftory miŏł ci pierōnym maluski ciulik. Jejigo wachmajster (sierżant) fórt i jednym ciyngym sie śniygo urzinŏł, nabijŏł sie śniygo. Rōłczasu tego wojŏka zawōłali na łobadanie skōry. Po tych wszelijakich badaniach napytŏł go do sia tyn łoszkliwy wachmajster i pyto:
– To łōni feldfyjbel byli dzisiŏj na łobadaniach, ja?
– Tak je Pōnie wachmajster, bōłech!
– I dochtōr kŏzŏł sie wōm do saga seblyc, ja?
– Ja, pōnie wachmajster, pedziŏł mi coch je zdrōwy jak fisza!
– A ło chuju cosik gŏdŏł? – pytŏ szydliwie wachmajster.
– Aaa... ło wŏs pōnie wachmajstej to ani słōweckym niy spōmniŏł!
– To łōni feldfyjbel byli dzisiŏj na łobadaniach, ja?
– Tak je Pōnie wachmajster, bōłech!
– I dochtōr kŏzŏł sie wōm do saga seblyc, ja?
– Ja, pōnie wachmajster, pedziŏł mi coch je zdrōwy jak fisza!
– A ło chuju cosik gŏdŏł? – pytŏ szydliwie wachmajster.
– Aaa... ło wŏs pōnie wachmajstej to ani słōweckym niy spōmniŏł!
wtorek, 22 grudnia 2015
Wilijny kaper....
Baby, dziubecki (te modsze), nasze stare rychtujōm, śmiatajōm, pucujōm cŏłkŏ chałpa, a nōm, chopōm łostali inksze zachy, na tyn przikłod: kapery.
Jedyn mōj kamrat, Maniek-Ukrajiniec jakiesik pŏranŏście lŏt tymu nazŏd poszŏł na „Amelōng” (lebo na „Zalōne” abo na „Sztauwajery kochlowicke” we Kochlowicach). Po jakiymu? Anō, starŏ mu kŏzała kupić ze trzi kapery, take srogsze karpfy na wilijŏ. A, iże łōn już cŏłkie pijōndze przesłepŏł we szynku u Pyjtra, musiŏł je pōjńść na tyka, na wyndka chycić. Metlŏ, machluje, wciepuje te hocyki ze tymi glizdami i łorŏz, po jakisik godzinie je... chyciōł! Kurbluje tym haszplym przi wyndzisku, kurbluje i yntlich wyciōngŏ... goldfisza, takŏ złotŏ rybka. Tak, jak to majom łōne we zwyku, kŏzała ci mu łōna wypedzieć trzi winszowaniŏ, te zwykowe trzi życzyniŏ.
– Nŏjprzodzij to bych kciŏł, cobych we Szwajcarii, we ichnim banku miŏł ci naforantowanŏ kupa pijyndzy.
Fertik, ta goldowo rybka tak sprawiyła.
– Terŏzki jesce kciŏłbych mieć srogŏ chałpa na Rivierze, abo kajsik we gorkich krajach!
Drzist, prask i złotŏ rybka tyż to zbajstlowała.
– A terŏzki... a terŏzki ty... ty pōłfōntowy, kurduplowaty kaperze... zebier se ze sia... moja starŏ, kerŏ mie sam kŏzała przijńść!
Jedyn mōj kamrat, Maniek-Ukrajiniec jakiesik pŏranŏście lŏt tymu nazŏd poszŏł na „Amelōng” (lebo na „Zalōne” abo na „Sztauwajery kochlowicke” we Kochlowicach). Po jakiymu? Anō, starŏ mu kŏzała kupić ze trzi kapery, take srogsze karpfy na wilijŏ. A, iże łōn już cŏłkie pijōndze przesłepŏł we szynku u Pyjtra, musiŏł je pōjńść na tyka, na wyndka chycić. Metlŏ, machluje, wciepuje te hocyki ze tymi glizdami i łorŏz, po jakisik godzinie je... chyciōł! Kurbluje tym haszplym przi wyndzisku, kurbluje i yntlich wyciōngŏ... goldfisza, takŏ złotŏ rybka. Tak, jak to majom łōne we zwyku, kŏzała ci mu łōna wypedzieć trzi winszowaniŏ, te zwykowe trzi życzyniŏ.
– Nŏjprzodzij to bych kciŏł, cobych we Szwajcarii, we ichnim banku miŏł ci naforantowanŏ kupa pijyndzy.
Fertik, ta goldowo rybka tak sprawiyła.
– Terŏzki jesce kciŏłbych mieć srogŏ chałpa na Rivierze, abo kajsik we gorkich krajach!
Drzist, prask i złotŏ rybka tyż to zbajstlowała.
– A terŏzki... a terŏzki ty... ty pōłfōntowy, kurduplowaty kaperze... zebier se ze sia... moja starŏ, kerŏ mie sam kŏzała przijńść!
poniedziałek, 21 grudnia 2015
Kaczyca ze Krakowa...
Przilazuje jedyn istny do restaurantu, zicnōł przi tiszu i czekŏ. Podlazuje ōłber i pytŏ sie go libeźnie:
– A cobyście sie panoczku zawinszowali?
– Miŏłbych rŏd parszczōnŏ kaczyca, ale coby łōna bōła pno ze Krakowa!
Kelner przijimŏ łobsztalōnek, idzie do kuchyni i wrzescy ku kuchŏrzŏwi:
– Suchej ino chopie! Prziszŏł jedyn fric i zawinszŏwŏł se, łobsztalowŏł sie kaczyca... ze Krakowa... Dŏwej, co tam mŏsz i niych niy pierdoli!
– Tyn ōłber wrŏcŏ ze łobsztalowanōm warzōm ku klijyntowi.
– A sam majōm łōni, co se zawinszowali!
Tyn istny wrażuje palcysko we dupa tyj kaczycy, łoblizuje je i rzōńdzi:
– Kurwa! Ta kaczyca je ze Poznaniŏ, a jŏch łobsztalowŏł kaczyca ze Krakowa. Bydōm łōni tak dobrzy, panie ōłber, i weznōm nazŏd te jŏdło.
Kelner wrŏco blank łogupiały do kuchyni i łod proga wrzescy:
– Te! Jōłzel, tyn istny miyni, co ta kaczyca je ze Poznaniŏ... dŏwej inkszŏ!
Wziōn tyn ōłber ta drugŏ kaczyca i wrŏcŏ ku kōndmanowi. Tyn robi gynał te same, co przi piyrszyj kaczycy i wrzescy:
– Nō niy! Przecamć ta kaczyca je ze Warszawy! Panie ōłber, eźli jŏ gŏdōm cosik niy tak jak potrza? Jŏ kca kaczyca ze Krakowa!
Kelner juzaś gzuje do kuchyni i rycy łod proga:
– Wsiadejcie do autoka, zakulecie sie do Krakowa kupić ta kaczyca, bo jŏ sam, kurwa, do łostatka dostana do gowy!
Po jakimsik czasie ōłber wrŏcŏ ku klijyntowi i ze uśmiychym dowo talyrz ze kaczycōm.
Tyn istny wrazuje juzaś palcysko w dupa tyj kaczycy, łoblizuje te palcysko i rzōńdzi festelnie rŏd:
– Nō, yntlich! Je to kaczyca direkt ze Krakowa! Dziynki wōm panoczku!
Zarŏzki tyż biere sie do ćkaniŏ. Cŏłkij tyj zituacyji prziglōndŏ sie festelnie nadrzistany, naprany jak belōwa chop. Wstowo łod swojigo tisza i takim chwiyjnym, szurlawym szritym podlazuje ku tymu istnymu, ftory zawinszowŏł sie ta kaczyca ze Krakowa, syjmuje galoty, wypinŏ swoja rzić i gŏdŏ:
– Panoczku roztomiyły! Słepia sam już ze trzi tydnie... mōgbyś pōn łobadać, kaj jŏ... miyszkōm?
– A cobyście sie panoczku zawinszowali?
– Miŏłbych rŏd parszczōnŏ kaczyca, ale coby łōna bōła pno ze Krakowa!
Kelner przijimŏ łobsztalōnek, idzie do kuchyni i wrzescy ku kuchŏrzŏwi:
– Suchej ino chopie! Prziszŏł jedyn fric i zawinszŏwŏł se, łobsztalowŏł sie kaczyca... ze Krakowa... Dŏwej, co tam mŏsz i niych niy pierdoli!
– Tyn ōłber wrŏcŏ ze łobsztalowanōm warzōm ku klijyntowi.
– A sam majōm łōni, co se zawinszowali!
Tyn istny wrażuje palcysko we dupa tyj kaczycy, łoblizuje je i rzōńdzi:
– Kurwa! Ta kaczyca je ze Poznaniŏ, a jŏch łobsztalowŏł kaczyca ze Krakowa. Bydōm łōni tak dobrzy, panie ōłber, i weznōm nazŏd te jŏdło.
Kelner wrŏco blank łogupiały do kuchyni i łod proga wrzescy:
– Te! Jōłzel, tyn istny miyni, co ta kaczyca je ze Poznaniŏ... dŏwej inkszŏ!
Wziōn tyn ōłber ta drugŏ kaczyca i wrŏcŏ ku kōndmanowi. Tyn robi gynał te same, co przi piyrszyj kaczycy i wrzescy:
– Nō niy! Przecamć ta kaczyca je ze Warszawy! Panie ōłber, eźli jŏ gŏdōm cosik niy tak jak potrza? Jŏ kca kaczyca ze Krakowa!
Kelner juzaś gzuje do kuchyni i rycy łod proga:
– Wsiadejcie do autoka, zakulecie sie do Krakowa kupić ta kaczyca, bo jŏ sam, kurwa, do łostatka dostana do gowy!
Po jakimsik czasie ōłber wrŏcŏ ku klijyntowi i ze uśmiychym dowo talyrz ze kaczycōm.
Tyn istny wrazuje juzaś palcysko w dupa tyj kaczycy, łoblizuje te palcysko i rzōńdzi festelnie rŏd:
– Nō, yntlich! Je to kaczyca direkt ze Krakowa! Dziynki wōm panoczku!
Zarŏzki tyż biere sie do ćkaniŏ. Cŏłkij tyj zituacyji prziglōndŏ sie festelnie nadrzistany, naprany jak belōwa chop. Wstowo łod swojigo tisza i takim chwiyjnym, szurlawym szritym podlazuje ku tymu istnymu, ftory zawinszowŏł sie ta kaczyca ze Krakowa, syjmuje galoty, wypinŏ swoja rzić i gŏdŏ:
– Panoczku roztomiyły! Słepia sam już ze trzi tydnie... mōgbyś pōn łobadać, kaj jŏ... miyszkōm?
piątek, 18 grudnia 2015
Witejcie...
Dŏwno, dŏwno tymu nazŏd we jednyj dziydzinie kajsik we Indyjach jedyn istny łoznŏjmiōł, iże bydzie kupowŏł afy, małupice za ftore bydzie płaciōł po... za jedna afa. Tameszne bambry, pampōnie miarkowali, co tych małupicōw je mocka naobkoło, wartko wypuściyli sie do lasa, coby jak nŏjwiyncyj tych małupicōw nachytać.
Tyn istny kupiōł tysiōnce tych afōw po..., ale kej łónych napoczło być corŏzki mynij, te bambry ustali, sztopli ze sznupaniym za tymi małupicami.
Tōż tyż tyn istny łoznŏjmiōł drugi rōłz, iże zabuli wiyncyj, zabuli po... za jedna afa. To sprawiōło, iże te tameszne bambry juzaś napoczli chytać te małupice.
Nale, chnetki tyż tych małupicōw procnij bōło znŏjść, procnie bōło jakosik afa uwidzieć a co dziepiyro łōna chycić.
Zatym juzaś tyn istny łoznŏjmiōł, iże łod terŏzka kupi te afy po... za jedna.
Skuli tego ale, iże tyn istny musiŏł watko wykludzić sie do srogszego miasta we ważnych interesach, łōnego azistynt łostŏł we tyj dziydzinie, coby dokludzić tyn skup za łōnego do łostatka. Nałōnczŏs niyłōbycnōści tego istnego handlyrza we wsi azistynt dŏł do wymiarkowaniŏ, forszlagowŏł tym bambrōm taki fal:
– Kuknijcie ino chopy na ta łogrōmnucnŏ klŏtka i na te wszyjske małupice, kere tyn mōj szef kupiōł. Jŏ wōm je skala po... a kej tyn mōj szef wrōci sie nazŏd ze miasta, wy mu je skalicie tuplowanie po...
Te pampōnie wyciōngli ze szporkastlōw swoji uszporowane pijōndze i wrōłz wykupiyli wszyjske skorzij nachytane afy.
Nale, tyż już nigdy niy uwidzieli ani tego istnego szefa, ani jejigo azistynta – łostali łōnym ino te małupice.
Nō, tōż moje Wy roztomiyłe:
– Witejcie na hamerikōńskim Wall Street!!!
Tyn istny kupiōł tysiōnce tych afōw po..., ale kej łónych napoczło być corŏzki mynij, te bambry ustali, sztopli ze sznupaniym za tymi małupicami.
Tōż tyż tyn istny łoznŏjmiōł drugi rōłz, iże zabuli wiyncyj, zabuli po... za jedna afa. To sprawiōło, iże te tameszne bambry juzaś napoczli chytać te małupice.
Nale, chnetki tyż tych małupicōw procnij bōło znŏjść, procnie bōło jakosik afa uwidzieć a co dziepiyro łōna chycić.
Zatym juzaś tyn istny łoznŏjmiōł, iże łod terŏzka kupi te afy po... za jedna.
Skuli tego ale, iże tyn istny musiŏł watko wykludzić sie do srogszego miasta we ważnych interesach, łōnego azistynt łostŏł we tyj dziydzinie, coby dokludzić tyn skup za łōnego do łostatka. Nałōnczŏs niyłōbycnōści tego istnego handlyrza we wsi azistynt dŏł do wymiarkowaniŏ, forszlagowŏł tym bambrōm taki fal:
– Kuknijcie ino chopy na ta łogrōmnucnŏ klŏtka i na te wszyjske małupice, kere tyn mōj szef kupiōł. Jŏ wōm je skala po... a kej tyn mōj szef wrōci sie nazŏd ze miasta, wy mu je skalicie tuplowanie po...
Te pampōnie wyciōngli ze szporkastlōw swoji uszporowane pijōndze i wrōłz wykupiyli wszyjske skorzij nachytane afy.
Nale, tyż już nigdy niy uwidzieli ani tego istnego szefa, ani jejigo azistynta – łostali łōnym ino te małupice.
Nō, tōż moje Wy roztomiyłe:
– Witejcie na hamerikōńskim Wall Street!!!
czwartek, 17 grudnia 2015
Jedyn maluśki zasraniec...
Lichy wzrōstym boroczek, tako życiowŏ dupa w kraglu, bez baby i dziecek. Do łostatka niy wieda jakij łón ci je orijyntacyji zeksualnyj: przeskoczwek lebo świtŏrz, kery mŏ festelnie rŏd gadzina. Festelnie dobry ryjdner, mōwca i ku tymu ciacher, machlyrz i szwindlyrz.
Piyrwyj, przi napoczniyńciu, spolygali na niym, spuszczali sie festnie na niygo roztomajte flaszki-knōt, ajnkulery i wszelijakij zorty chachary – mieli przecamć kogosik ze kim poradziyli dziyrżić sztama. Zatym prziwstali, przistōmpiyli te, kere łoboczyli, iże mogōm przi niym zrobić karijyra. Hasłōma i sztichwortōma zocijalnymi erbuje łogōmnucnŏ tajla nŏrŏdu, kerŏ mu wiyrzi jak farorzowi.
Te istne, te wszyjske ludzie blank niy miarkujōm, iże coby kōmuś cosik dać, potrza inkszymu to zebrać. Ale łōn chnetki znŏjduje, kōmu zebrać, coby maścić i wygōdzić łōnego welmanōm. Wiynkszōściōm ludzie chichrajōm sie śniygo i gŏdajōm, co łōn blank niy ma grōźny, a mŏ ci prawie we wieluch zachach.
Fōrt i jednym ciyngym powtŏrzŏ naobkoło sztichwort ło tym, jak niynŏszły, niypowtŏrzalny je łōnego nŏrōd i ło łōnego nŏrodu szpecijalnyj misyji.
Niy bele jak, bezkōnkyncyjnie wygrywŏ welōnki. Jednakowōż sztyjc i jednym ciyngym snosi mynki, ciyrpi na srogachnŏ, łogrōmnucnŏ paranōja i ta maniŏ „prześladowczŏ”, i wszandy naobkoło widzi ino machlowani, smōwa i spisek. Wartko łobsadzŏ wszyjske urzyndy we łōnego kraju jejigo moc wiyrnymi, zadufanymi ludziami. Politycznych prociwnikōw i ludzi łōnymu do łostatka niyradym, niychyntliwym – we mynij abo barzij łoszydliwy, moc interesantny szimel – wyciepuje na zbity pychol. Niy cofinŏ sie tyż przed roztomajtymi prowokacyjōma, stopierōńskim jōntrzyniym i ciepaniym moc fałesznych winōwaniōw. Łōnego gŏdka stowo sie mōłwōm niynōwiści i uwziyntōści.
Tyn istny... łōn niynônŏwidzi Rusa, a zachōd Ojropy blank mŏ za ajnfach, do łostatka te am Westen smoli.
Miarkujecie, moje Wy roztomiyłe, ło kim jŏ sam terŏzki gŏdŏł, prŏwda?
Ja, ja ... Hitler to bōł na isto gōwniŏrz i zasraniec!
Piyrwyj, przi napoczniyńciu, spolygali na niym, spuszczali sie festnie na niygo roztomajte flaszki-knōt, ajnkulery i wszelijakij zorty chachary – mieli przecamć kogosik ze kim poradziyli dziyrżić sztama. Zatym prziwstali, przistōmpiyli te, kere łoboczyli, iże mogōm przi niym zrobić karijyra. Hasłōma i sztichwortōma zocijalnymi erbuje łogōmnucnŏ tajla nŏrŏdu, kerŏ mu wiyrzi jak farorzowi.
Te istne, te wszyjske ludzie blank niy miarkujōm, iże coby kōmuś cosik dać, potrza inkszymu to zebrać. Ale łōn chnetki znŏjduje, kōmu zebrać, coby maścić i wygōdzić łōnego welmanōm. Wiynkszōściōm ludzie chichrajōm sie śniygo i gŏdajōm, co łōn blank niy ma grōźny, a mŏ ci prawie we wieluch zachach.
Fōrt i jednym ciyngym powtŏrzŏ naobkoło sztichwort ło tym, jak niynŏszły, niypowtŏrzalny je łōnego nŏrōd i ło łōnego nŏrodu szpecijalnyj misyji.
Niy bele jak, bezkōnkyncyjnie wygrywŏ welōnki. Jednakowōż sztyjc i jednym ciyngym snosi mynki, ciyrpi na srogachnŏ, łogrōmnucnŏ paranōja i ta maniŏ „prześladowczŏ”, i wszandy naobkoło widzi ino machlowani, smōwa i spisek. Wartko łobsadzŏ wszyjske urzyndy we łōnego kraju jejigo moc wiyrnymi, zadufanymi ludziami. Politycznych prociwnikōw i ludzi łōnymu do łostatka niyradym, niychyntliwym – we mynij abo barzij łoszydliwy, moc interesantny szimel – wyciepuje na zbity pychol. Niy cofinŏ sie tyż przed roztomajtymi prowokacyjōma, stopierōńskim jōntrzyniym i ciepaniym moc fałesznych winōwaniōw. Łōnego gŏdka stowo sie mōłwōm niynōwiści i uwziyntōści.
Tyn istny... łōn niynônŏwidzi Rusa, a zachōd Ojropy blank mŏ za ajnfach, do łostatka te am Westen smoli.
Miarkujecie, moje Wy roztomiyłe, ło kim jŏ sam terŏzki gŏdŏł, prŏwda?
Ja, ja ... Hitler to bōł na isto gōwniŏrz i zasraniec!
środa, 16 grudnia 2015
Witejcie...
Dŏwno, dŏwno tymu nazŏd we jednyj dziydzinie kajsik we Indyjach jedyn istny łoznŏjmiōł, iże bydzie kupowŏł afy, małupice za ftore bydzie płaciōł po ... za jedna afa. Tameszne bambry, pampōnie miarkowali, co tych małupicōw jes mocka naobkoło, wartko wypuściyli sie do lasa, coby jak nŏjwiyncyj tych małupicōw nachytać.
Tyn istny kupiōł tysiōnce tych afōw po..., ale kej łónych napoczło być corŏzki mynij, te bambry ustali, sztopli sznupaniŏ za tymi małupicami.
Tōż tyż tyn istny łoznŏjmiōł drugi rōłz, iże zabuli wiyncyj, zabuli po... za jedna afa. To sprawiōło, iże te tameszne bambry juzaś napoczli chytać te małupice.
Nale, chnetki tyż tych małupicōw procnij bōło znŏjść, procnie bōło jakosik afa uwidzieć a co dziepiyro łōna chycić.
Zatym juzaś tyn istny łoznŏjmiōł, iże łod terŏzka kupi te afy po... za jedna.
Skuli tego ale, iże tyn istny musiŏł watko wykludzić sie do srogszego miasta we ważnych interesach, łōnego azistynt łostŏł we tyj dziydzinie, coby dokludzić tyn skup za łōnego do łostatka. Nałōnczŏs niyłōbycnōści tego istnego handlyrza we wsi azistynt doł do wymiarkowaniŏ, forszlagowŏł tym bambrōm taki fal:
– Kuknijcie ino chopy na ta łogrōmnucnŏ klŏtka i na te wszyjske małupice, kere tyn mōj szef kupiōł. Jŏ wōm je skala po... a kej tyn mōj szef wrōci sie ze miasta, wy mu je skalicie tuplowanie po...
Te pampōnie wyciōngli ze szporkastlōw swoji uszporowane pijōndze i wrōłz wykupiyli wszyjske skorzij nachytane afy.
Nale, tyż już nigdy niy uwidzieli ani tego istnego szefa, ani jejigo azistynta – łostali łōnym ino te małupice.
Nō, tōż moje Wy roztomiyłe:
– Witejcie na hamerikōńskim Wall Street!!!
Tyn istny kupiōł tysiōnce tych afōw po..., ale kej łónych napoczło być corŏzki mynij, te bambry ustali, sztopli sznupaniŏ za tymi małupicami.
Tōż tyż tyn istny łoznŏjmiōł drugi rōłz, iże zabuli wiyncyj, zabuli po... za jedna afa. To sprawiōło, iże te tameszne bambry juzaś napoczli chytać te małupice.
Nale, chnetki tyż tych małupicōw procnij bōło znŏjść, procnie bōło jakosik afa uwidzieć a co dziepiyro łōna chycić.
Zatym juzaś tyn istny łoznŏjmiōł, iże łod terŏzka kupi te afy po... za jedna.
Skuli tego ale, iże tyn istny musiŏł watko wykludzić sie do srogszego miasta we ważnych interesach, łōnego azistynt łostŏł we tyj dziydzinie, coby dokludzić tyn skup za łōnego do łostatka. Nałōnczŏs niyłōbycnōści tego istnego handlyrza we wsi azistynt doł do wymiarkowaniŏ, forszlagowŏł tym bambrōm taki fal:
– Kuknijcie ino chopy na ta łogrōmnucnŏ klŏtka i na te wszyjske małupice, kere tyn mōj szef kupiōł. Jŏ wōm je skala po... a kej tyn mōj szef wrōci sie ze miasta, wy mu je skalicie tuplowanie po...
Te pampōnie wyciōngli ze szporkastlōw swoji uszporowane pijōndze i wrōłz wykupiyli wszyjske skorzij nachytane afy.
Nale, tyż już nigdy niy uwidzieli ani tego istnego szefa, ani jejigo azistynta – łostali łōnym ino te małupice.
Nō, tōż moje Wy roztomiyłe:
– Witejcie na hamerikōńskim Wall Street!!!
wtorek, 15 grudnia 2015
Dzieciŏ a ujek...
Pociepniyntŏ bez wsiōwygo dochtora dziołcha, kōchanka rodzi gryfnŏ cerzicka. Uzdała, co pōmści sie na tym swojim szacu. Łopatulōła te dzieciŏ we handtuch i farbistŏ deczka, poszła do dōmu tego dochtora i pokładła direkt tyn żywy pakslik na tiszu.
– Wiysz chopie! Zrōb ze tym dzieciŏkym co ino rzywnie kcesz! – rzykła i blank wartko wylazła.
We tym samym łoka mrziku zaglingŏł mobilniŏk. Dochtora łobsztalowali, zawołali na fara do festelnie niymocnygo kapelōnka. Dochtōr, kery bŏł sie, coby tego dzieciŏka niy znŏdła jejigo starŏ, zebrŏł tego łopatulōnygo dzieciŏka ze sia na ta fara ku tymu kapelōnkowi. Nałōnczŏs łobadowaniŏ kapelōnka prziszŏł na te idy, gryfnie wypokopiōł, co przeprzi tego kapelōnka, iże łōn nagōniōł, iże łón je ciynżobny.
– A dyć dejcie sie pozōr kapelōnku! Tōż to je światōwŏ rewelacyjŏ. Sŏmeście ciynżobny i we tym razinku łoka mrziku napoczynŏ sie u wŏs przewiylebny te łozsuci, napoczynŏ sie porōd!
Tyn kapelōnek, zdymbiŏły do łostatka, prosi tego dochtora, coby żŏdnymu tego nie gŏdŏł. Tyn wartko przikwŏlōł, łozerznōł kapelōnkowi basisko, wyciōng zagiździōły blindar, ślepe strzywŏ, heftnōł bōł ci mu basisko i łostawiōł na prykolu ta maluśkŏ dziołszka.
Śleciało kajsik wele łoziymnŏście lōt.
– Wiysz moje dziecio – napoczynŏ ryjda farorz – musza ci wyzdradzić srogachnŏ tajymnica....
– Nō, cheba miarkuja, co mi kcōm łōni farorzyczku pedzieć – gŏdŏ ze lachaniym ta frela. – Mōj ujek blank niy ma mojim ujkym, ino je łojcym...
– Niy, niy, moja ty roztomiyło. TOch jŏ je twojōm mamulkō a nasz kapelōnek je twojim... łojcym!
– Wiysz chopie! Zrōb ze tym dzieciŏkym co ino rzywnie kcesz! – rzykła i blank wartko wylazła.
We tym samym łoka mrziku zaglingŏł mobilniŏk. Dochtora łobsztalowali, zawołali na fara do festelnie niymocnygo kapelōnka. Dochtōr, kery bŏł sie, coby tego dzieciŏka niy znŏdła jejigo starŏ, zebrŏł tego łopatulōnygo dzieciŏka ze sia na ta fara ku tymu kapelōnkowi. Nałōnczŏs łobadowaniŏ kapelōnka prziszŏł na te idy, gryfnie wypokopiōł, co przeprzi tego kapelōnka, iże łōn nagōniōł, iże łón je ciynżobny.
– A dyć dejcie sie pozōr kapelōnku! Tōż to je światōwŏ rewelacyjŏ. Sŏmeście ciynżobny i we tym razinku łoka mrziku napoczynŏ sie u wŏs przewiylebny te łozsuci, napoczynŏ sie porōd!
Tyn kapelōnek, zdymbiŏły do łostatka, prosi tego dochtora, coby żŏdnymu tego nie gŏdŏł. Tyn wartko przikwŏlōł, łozerznōł kapelōnkowi basisko, wyciōng zagiździōły blindar, ślepe strzywŏ, heftnōł bōł ci mu basisko i łostawiōł na prykolu ta maluśkŏ dziołszka.
Śleciało kajsik wele łoziymnŏście lōt.
– Wiysz moje dziecio – napoczynŏ ryjda farorz – musza ci wyzdradzić srogachnŏ tajymnica....
– Nō, cheba miarkuja, co mi kcōm łōni farorzyczku pedzieć – gŏdŏ ze lachaniym ta frela. – Mōj ujek blank niy ma mojim ujkym, ino je łojcym...
– Niy, niy, moja ty roztomiyło. TOch jŏ je twojōm mamulkō a nasz kapelōnek je twojim... łojcym!
poniedziałek, 14 grudnia 2015
Utropa modego karlusa....
Jedyn mody karlus piere sie swoji ufifrane stopierōńsko galoty i mrōncy pod fusiskiym:
– Do sto pierōnŏw, czowiek już sam u nŏs na nikogo sie niy moge spuszczać, na nikim niy moge spolygać... nikomu wiyrzić...
Na łoka mrzik sztopnōł ze tym praniym i beblŏ sōm do sia:
– Bali i sōm na sia niy moga spuścić ani na sia spolygać – jamruje zegzioły. – A przecamć jŏ na isto kciŏłech sie tak zdrowo pierdnóńć!
– Do sto pierōnŏw, czowiek już sam u nŏs na nikogo sie niy moge spuszczać, na nikim niy moge spolygać... nikomu wiyrzić...
Na łoka mrzik sztopnōł ze tym praniym i beblŏ sōm do sia:
– Bali i sōm na sia niy moga spuścić ani na sia spolygać – jamruje zegzioły. – A przecamć jŏ na isto kciŏłech sie tak zdrowo pierdnóńć!
piątek, 11 grudnia 2015
Niy sōmy za jedno...
Srogŏ lampartyjŏ (fest) u mie na Pniokach. Grŏ muzyka, jakesik szałszpilery pokazujōm, co poradzōm. Kajsik ze zadku, pojstrzōd cuszałerōw (Ślōnzŏkōw i goroli), ftorzi te wystympy łoglōndajōm łodzywŏ sie łorŏz głōs:
– Hej! Kolego! – wrzescy jedyn gorol.
Deczko dalij ftosik łodwrŏcŏ gowa i pytŏ:
– Fto? Jŏ?
– Tak, ty... – łodrzykŏ gorol.
– Te, chopie, niy jeżech twojim kamratym!
– Słuchaj przyjacielu... – niy dowo pokōj gorol.
– Ani, niy ma żech twōj... przociel, miarkujesz?
– No, to posłuchaj... gościu...
– I niy ma żech żŏdyn „gościu”!
– No, to jak mam sie odezwać...
– Prosza wŏs panoczku...
– OK, więc proszę...
– ...zŏcny...
– Dobra, kurwa! Tōż tyż: prosza srodze szanōwnygo pōna....
– Nō, terŏzki lepszij...
– Czy szanowny Pan widzi tego małego szczyla?
– Kerego? Tego, ftory wlazuje na motorcykel?
– Tak, tak, właśnie tego!
– Anō, widza go, widza gynał...
– No, to chciałrm wielce szanowny panie powiedzieć, że kiedy byliśmy jeszcze przy kolego, to ten szczyl opierdalał wielce szanownemu panu kieszeń i teczkę...
– O kurwa!
– Nie ma za co... panoczku!
– Hej! Kolego! – wrzescy jedyn gorol.
Deczko dalij ftosik łodwrŏcŏ gowa i pytŏ:
– Fto? Jŏ?
– Tak, ty... – łodrzykŏ gorol.
– Te, chopie, niy jeżech twojim kamratym!
– Słuchaj przyjacielu... – niy dowo pokōj gorol.
– Ani, niy ma żech twōj... przociel, miarkujesz?
– No, to posłuchaj... gościu...
– I niy ma żech żŏdyn „gościu”!
– No, to jak mam sie odezwać...
– Prosza wŏs panoczku...
– OK, więc proszę...
– ...zŏcny...
– Dobra, kurwa! Tōż tyż: prosza srodze szanōwnygo pōna....
– Nō, terŏzki lepszij...
– Czy szanowny Pan widzi tego małego szczyla?
– Kerego? Tego, ftory wlazuje na motorcykel?
– Tak, tak, właśnie tego!
– Anō, widza go, widza gynał...
– No, to chciałrm wielce szanowny panie powiedzieć, że kiedy byliśmy jeszcze przy kolego, to ten szczyl opierdalał wielce szanownemu panu kieszeń i teczkę...
– O kurwa!
– Nie ma za co... panoczku!
czwartek, 10 grudnia 2015
Cycki...
Modŏ frelka, szkolorka, tak wele szesnŏście lŏt starŏ pytŏ sie swoja mamulka eźli moge pōjńść na diskotyka, na balanga.
– Niy! Abzolutnie niy! – łodrzykŏ ze złōściōm mamulka.
– Ale czamu niy, mamulko?
– Niy pójńdziesz, bo mŏsz jedynki!
– Mamulko! Eźli to jes na isto moja wina, iże mi take maluśke cycki urośli?
– Niy! Abzolutnie niy! – łodrzykŏ ze złōściōm mamulka.
– Ale czamu niy, mamulko?
– Niy pójńdziesz, bo mŏsz jedynki!
– Mamulko! Eźli to jes na isto moja wina, iże mi take maluśke cycki urośli?
środa, 9 grudnia 2015
To bŏło na pauzie...
Piyrszy rok na Akadymiji Medycznyj. Profesor robi szlus ze swojim wykłŏdym, swojōm ryjdōm i zadowo sztudyntōm pytani:
– Dzisiŏj, wiedzōm łōni, zajimōmy sie łobadowaniym gōwna. Weznōm sie łōni po krałzce i niych kŏżdy swŏs nafiluje, wypŏłni je pasownōm zawartōściōm. Na drugi dziyń sztudynty przilazujōm na wykłŏd ze gōwnym we krałzkach.
Ale jedyn ze tych sztudyntōw blank przepōmniŏł ło tym. Borok bŏł sie, co go profesor łopinkoli, tōż tyż wartko kacnōł sie do haźlika i nasrŏł do tyj jejigo krałzki. Wlazuje festelnie rŏd na tyn wykładowy zol i siŏdŏ na swōj plac. Profesor napoczynŏ sprŏwdzać eźli kŏżdy ze sztudyntōw przismyczōł nafolowanŏ krałzka. Na łostatku podlazuje ku tymu zapōmliwymu sztudyntowi, zaziyrŏ tak na ta jejigo, blank zaparōwanŏ krałzka i pytŏ sie go:
– A rzyknōm mi łōni cōż tyż to je?
– Anō, pōnie profesorze, to je moja prŏcŏ dōmowŏ!
Na to tyn profesor ze złōsiōm:
– Ło niy! Blank niy! To je nasrane terozki nałōnczŏs pauzy!
– Dzisiŏj, wiedzōm łōni, zajimōmy sie łobadowaniym gōwna. Weznōm sie łōni po krałzce i niych kŏżdy swŏs nafiluje, wypŏłni je pasownōm zawartōściōm. Na drugi dziyń sztudynty przilazujōm na wykłŏd ze gōwnym we krałzkach.
Ale jedyn ze tych sztudyntōw blank przepōmniŏł ło tym. Borok bŏł sie, co go profesor łopinkoli, tōż tyż wartko kacnōł sie do haźlika i nasrŏł do tyj jejigo krałzki. Wlazuje festelnie rŏd na tyn wykładowy zol i siŏdŏ na swōj plac. Profesor napoczynŏ sprŏwdzać eźli kŏżdy ze sztudyntōw przismyczōł nafolowanŏ krałzka. Na łostatku podlazuje ku tymu zapōmliwymu sztudyntowi, zaziyrŏ tak na ta jejigo, blank zaparōwanŏ krałzka i pytŏ sie go:
– A rzyknōm mi łōni cōż tyż to je?
– Anō, pōnie profesorze, to je moja prŏcŏ dōmowŏ!
Na to tyn profesor ze złōsiōm:
– Ło niy! Blank niy! To je nasrane terozki nałōnczŏs pauzy!
wtorek, 8 grudnia 2015
Niy kce stŏć...
Styrcy moc snerwowany chop we badycimrze, wyrywŏ sie gorzściami wosy wele ciulika i ciepie niymi naobkoło. Łorŏz wlazuje rajn jejigo babeczka:
– Te! Chopie! A cōż ty to robisz?
– Anō, wiysz, moja ty roztomiyło... niy kce tyn pierōn stŏć, tōż tyż niy bydzie leżŏł... na miyntkim!
– Te! Chopie! A cōż ty to robisz?
– Anō, wiysz, moja ty roztomiyło... niy kce tyn pierōn stŏć, tōż tyż niy bydzie leżŏł... na miyntkim!
poniedziałek, 7 grudnia 2015
Dōjarka...
Rōłzczasu jedyn mody chop ujzdrzŏł we szaufynstrze sklepu rōlniczygo fajnŏ dōjarka. I łorŏz przilazuje na te idy, wypokopiōł taki myślōnek, iże sie lajstnie takŏ maszina. Wlazuje rajn, kupuje ta dōjarka i w te pyndy, wartko gzuje ku chałpie. Podkuplowŏł sie dō nij, zicnōł sie bykwyjm na zeslu, na szykownym fatersztulu, zaszaltrowŏł ta dōjarka.... Je richtik tak, jak se to wystawiōł – abzolutnŏ przijymnōść, srogŏ frojńda, pŏłnŏ błōgość i jedyn orgazmus za orgazmusym. Śleciała godzina, pōłtora, chop mŏ już tego za tela. Szukŏ szaltra... niy ma...
Zlynkniōny, przerażōny biere mobilniok i glingŏ do producynta...
– Halo! Słyszōm mie łōni? Sprawiōłech se u wŏs dōjarka ino niy poradza ci jōm terŏzki wyszaltrować!
– Nasz roztomiyły klijyńcie, nŏjsōmprzōd przijimejcie nasze gratulacyje! To bōł richtik doskōnały wybōr, prima zort opcyjŏ. I panoczku, nie trŏpiōm sie blank łōni, bo ta dōjarka wyszaltruje sie samŏ, kej łodciōngnie 25 litrōw płynu!
Zlynkniōny, przerażōny biere mobilniok i glingŏ do producynta...
– Halo! Słyszōm mie łōni? Sprawiōłech se u wŏs dōjarka ino niy poradza ci jōm terŏzki wyszaltrować!
– Nasz roztomiyły klijyńcie, nŏjsōmprzōd przijimejcie nasze gratulacyje! To bōł richtik doskōnały wybōr, prima zort opcyjŏ. I panoczku, nie trŏpiōm sie blank łōni, bo ta dōjarka wyszaltruje sie samŏ, kej łodciōngnie 25 litrōw płynu!
niedziela, 6 grudnia 2015
Świynty Mikołôj...
Bōł telki jedyn siodłok, kery cichtowol krōliki, cigi, gansi, kury i take tam bele co. Łobsztalowŏł dlŏ jejigo dziecek Mikołŏja, i tyn – jak przinoleżi – miŏł gryfnŏ broda prziflostrowano na gymbie. Mikołoj prziszŏł, popytŏł, połozdŏwŏł wszyjskim gyszynki, ino jedyn bajtel ciyngiym siedziŏł we winklu przi dźwiyrzach i ślimtŏł.
– A cōż ty tak beczysz, tak ślimtŏsz choby nŏjynty – pyto sie tyn Mikołŏj. – Stało sie co, dostŏłeś za mało bōmbōnōw abo niy ta gracka, kerŏ kciŏłeś?
– Niy, niy świynty Mikołŏju, to ino skuli tego, iże mi żeście sōm blank podany do mojij kozy, co jōm tatulek musieli łōńskigo tydnia zatrzaś, bo ci już nōm blank mlyka niy dŏwała!!!
– A cōż ty tak beczysz, tak ślimtŏsz choby nŏjynty – pyto sie tyn Mikołŏj. – Stało sie co, dostŏłeś za mało bōmbōnōw abo niy ta gracka, kerŏ kciŏłeś?
– Niy, niy świynty Mikołŏju, to ino skuli tego, iże mi żeście sōm blank podany do mojij kozy, co jōm tatulek musieli łōńskigo tydnia zatrzaś, bo ci już nōm blank mlyka niy dŏwała!!!
piątek, 4 grudnia 2015
Pōł godziny...
Taksiŏrz wrŏcŏł już nazŏd ku dōmowi fest niyskoro na łodwieczerz kej zahaltowała go na drōdze modo frela. Zebrŏł jōm ze sia. Ale ta frela niy miała pijyndzy, coby mu za ta rajza zabulić i pedziała, co moge to zrobić we „nŏturze”. Kej tyn taksiŏrz na łostatku wrōciōł do chałpy, jego baba napoczła wyrceć i wypytować kaj tam dugo molyńdziōł. Na to taksiŏrz deczko snerowany pedziŏł:
– Anō, moja ty roztomiyłŏ, łapnółech pana i pierdolōłech sie... cŏłke pōł godziny!
– Anō, moja ty roztomiyłŏ, łapnółech pana i pierdolōłech sie... cŏłke pōł godziny!
czwartek, 3 grudnia 2015
Przeca ze sia niy godōmy...
Rōłzczasu jedyn istny wrōciōł bōł ze nocnyj knajpy ze striptizym tak napolōny, łozhajcowany, iże już we antryju wartko wyskoknōł ze prziłobleczyniŏ, wkarowŏł do szlafcimra i takōm szczukōm (szczupakiem) fuknōł do prykola...
Kej skōńczōł, zakciało mu sie stopierōńsko słepać ze usiotaniŏ, pokwanckŏł sie do kuchyni, a tam... jejigo babeczka ze rułōm czytŏ cajtōng.
Tyn istny ze łobłyndym, łopańtaniym we ślypiach wartko łobyrtŏł sie, wkarowŏł nazŏd do szlafcimra, zaszaltrowŏł nachtlampa, takŏ mało fōncla, a tam na prykolu sztrekuje sie jejigo świekra...
– To... jŏ... przed łoka mrzikym swami mamulko? – jynkŏ sie tyn fric.
– Anō ja... dyciś symnōm! – łodrzykŏ mamulka ze zadowolniōnōm fresōm i poprawiŏ frizura.
– To po jakymuście mamulko nic niy gŏdali?
– Anō, przecamć my ze sia już łod roka ze sia niy godōmy, prŏwda?
Kej skōńczōł, zakciało mu sie stopierōńsko słepać ze usiotaniŏ, pokwanckŏł sie do kuchyni, a tam... jejigo babeczka ze rułōm czytŏ cajtōng.
Tyn istny ze łobłyndym, łopańtaniym we ślypiach wartko łobyrtŏł sie, wkarowŏł nazŏd do szlafcimra, zaszaltrowŏł nachtlampa, takŏ mało fōncla, a tam na prykolu sztrekuje sie jejigo świekra...
– To... jŏ... przed łoka mrzikym swami mamulko? – jynkŏ sie tyn fric.
– Anō ja... dyciś symnōm! – łodrzykŏ mamulka ze zadowolniōnōm fresōm i poprawiŏ frizura.
– To po jakymuście mamulko nic niy gŏdali?
– Anō, przecamć my ze sia już łod roka ze sia niy godōmy, prŏwda?
środa, 2 grudnia 2015
Za kim sznupiōm...
– Jes łojciec dōma?
– A jes! – łodrzykŏ po cichusku maluśki synecek.
– To zawołej go sam.
– Niy moga. – szeptłŏ synecek.
– A to po jakymu?
– Bo jes festelnie zajimany. – szptłŏ synecek.
– A mamulka jes?
– Jes.
– Nō, tōż zawołej mamulka.
– Niy moga! Tyż jes fest zajimanŏ.
– A krōm mamulki i tatulka jes jesce ftosik we chałpie?
– Ja, sōm policajty. – potwiyrdzŏ po cichuśku synecek.
– Nō, to zawołej sam jakigo policajta.
– Niy moga, bo policajty tyż sōm festelnie zajimane.
–Nō, to jes jesce ftosik inkszy we chałpie?
– Ja, przijechała fojerwera, ale fojermany tyż sōm mocka zajimane.
– Nō, tŏż rzyknij mi synecku, co łōne wszyjske robiōm u wŏs?
– Ano sznupiōm, zuchtajōm...
– Kogo?
– Anō, za mnōm sznupiōm, mie szukajōm...
– A jes! – łodrzykŏ po cichusku maluśki synecek.
– To zawołej go sam.
– Niy moga. – szeptłŏ synecek.
– A to po jakymu?
– Bo jes festelnie zajimany. – szptłŏ synecek.
– A mamulka jes?
– Jes.
– Nō, tōż zawołej mamulka.
– Niy moga! Tyż jes fest zajimanŏ.
– A krōm mamulki i tatulka jes jesce ftosik we chałpie?
– Ja, sōm policajty. – potwiyrdzŏ po cichuśku synecek.
– Nō, to zawołej sam jakigo policajta.
– Niy moga, bo policajty tyż sōm festelnie zajimane.
–Nō, to jes jesce ftosik inkszy we chałpie?
– Ja, przijechała fojerwera, ale fojermany tyż sōm mocka zajimane.
– Nō, tŏż rzyknij mi synecku, co łōne wszyjske robiōm u wŏs?
– Ano sznupiōm, zuchtajōm...
– Kogo?
– Anō, za mnōm sznupiōm, mie szukajōm...
wtorek, 1 grudnia 2015
Pasuje....
Do lazarytu trefiōł jedyn istny, kerymu trza bōło łozerznōńć goldrind, ślubny piestrzōnek wrażōny na jejigo ciulik, jak łōnego flama, kōnkubina znŏdła go we kabzi jejigo galot. Tak ci sie ściykła, tak ci sie napolōła, iże wraziyła tyn goldring na ciulik we tym czasie kej łōn spŏł.
I terŏzki niy wieda, co bōło gorszyjsze:
– to, iże ta jego kōchanka spokopiōła, co łōn je żyniaty;
– wytuplikowanie swojij staryj, skany sie tyn goldring znŏd na jejigo ciuliku;
– łodkrycie, iże goldring sztimowŏł gynał tyż na ciulik.
I terŏzki niy wieda, co bōło gorszyjsze:
– to, iże ta jego kōchanka spokopiōła, co łōn je żyniaty;
– wytuplikowanie swojij staryj, skany sie tyn goldring znŏd na jejigo ciuliku;
– łodkrycie, iże goldring sztimowŏł gynał tyż na ciulik.
poniedziałek, 30 listopada 2015
Niy boli...
– Łobrōć sie Erna i seblykej batki!
– Niy, Jorguś, jŏ niy kca w dupa!
– Niy strachej sie dziołcha, niy bōj sie, to blank nic niy boli.
– A Rōłza gŏdała, iże to boli.
– Bo ta Rōłza sie festelnie fōmlowała i tyrpała sie, to możno i bolało.
– Jorguś... ale jŏ sie gańbia...
– Erna, nale przecamć znōmy sie już mocka lŏt... przecamć mie sie niy musisz gańbić Erna!
– Nō, tōż... nō... zawrzij łoczy Jorguś.
– Kurwa, kej zawrza ślypia, to niy trefia tam kaj mōm trefić...
– Jorguś, to weź to jakosik... inakszij!
– Inakszij, inakszij... Łozewrzij gymba. Weź to do gymby i społyknij! Dobra...
– Łykła...
– A terŏzki idź do wartyncimra, do poczykalni i rzyknij, coby wlazła nastympnŏ baba... Pierdolne babska! Jak łōne strachajōm sie tyj szczypiōnki na gripa! Ino pile, pile i pile...
– Niy, Jorguś, jŏ niy kca w dupa!
– Niy strachej sie dziołcha, niy bōj sie, to blank nic niy boli.
– A Rōłza gŏdała, iże to boli.
– Bo ta Rōłza sie festelnie fōmlowała i tyrpała sie, to możno i bolało.
– Jorguś... ale jŏ sie gańbia...
– Erna, nale przecamć znōmy sie już mocka lŏt... przecamć mie sie niy musisz gańbić Erna!
– Nō, tōż... nō... zawrzij łoczy Jorguś.
– Kurwa, kej zawrza ślypia, to niy trefia tam kaj mōm trefić...
– Jorguś, to weź to jakosik... inakszij!
– Inakszij, inakszij... Łozewrzij gymba. Weź to do gymby i społyknij! Dobra...
– Łykła...
– A terŏzki idź do wartyncimra, do poczykalni i rzyknij, coby wlazła nastympnŏ baba... Pierdolne babska! Jak łōne strachajōm sie tyj szczypiōnki na gripa! Ino pile, pile i pile...
piątek, 27 listopada 2015
Dorady dlô chopów...
Wiycie dlŏ chopōw mōm piyńć gryfnistych doradōw:
Festelnie ważne jes, coby być ze babōm, kerŏ czasym cosik uwarzi a tyż i drugda posprzōntŏ dōma.
Festelnie ważne, coby być ze babōm, na keryj mogesz spolygać, i kerŏ nigdy cie niy łocygani.
Festelnie ważne, coby być ze babōm ze ftorōm mogesz sie mocka pochichrać.
Festelnie ważne, coby być ze babōm moc wizgyrnōm we prykolu, i kerŏ jesce ku tymu jes rada być ze cia.
Festelnie ważne, nŏjważniyjsze, coby te śtyry baby blank sie niy znali !!!
Festelnie ważne jes, coby być ze babōm, kerŏ czasym cosik uwarzi a tyż i drugda posprzōntŏ dōma.
Festelnie ważne, coby być ze babōm, na keryj mogesz spolygać, i kerŏ nigdy cie niy łocygani.
Festelnie ważne, coby być ze babōm ze ftorōm mogesz sie mocka pochichrać.
Festelnie ważne, coby być ze babōm moc wizgyrnōm we prykolu, i kerŏ jesce ku tymu jes rada być ze cia.
Festelnie ważne, nŏjważniyjsze, coby te śtyry baby blank sie niy znali !!!
czwartek, 26 listopada 2015
Piestrzōnek...
Mosiek i Salcia trefiajōm sie we wywołanym kafyju.
– Nō ja! Miarkujm łōni, pōnie Mosiek, jŏ musza wōm na isto dać nazŏd tyn wasz piestrzónek zrynkowinowy, kerych łod wŏs panoczku dostała.
– A to po jakymu? – pytŏ Mosiek.
– Anō jŏ przaja inkszymu i niy moga łostać waszōm babōm. – łodrzykŏ Salcia.
– A ftōż tyż to je tym szczysnym wybrankym paniczko Salcia? – pytŏ Mosiek.
– A rzyknōm mi łōni, jake to tak prŏwdōm mŏ znaczyni dlŏ wŏs panoczku Mosiek? Niy kcecie cheba pōjść śniym na duaela, na „pojedynek”, prŏwda?
– Pōnbōczku brōń, kajtyż tam! Jŏ bych ino łōnymu kciŏł skalić tyn mōj... piestrzōnek!
– Nō ja! Miarkujm łōni, pōnie Mosiek, jŏ musza wōm na isto dać nazŏd tyn wasz piestrzónek zrynkowinowy, kerych łod wŏs panoczku dostała.
– A to po jakymu? – pytŏ Mosiek.
– Anō jŏ przaja inkszymu i niy moga łostać waszōm babōm. – łodrzykŏ Salcia.
– A ftōż tyż to je tym szczysnym wybrankym paniczko Salcia? – pytŏ Mosiek.
– A rzyknōm mi łōni, jake to tak prŏwdōm mŏ znaczyni dlŏ wŏs panoczku Mosiek? Niy kcecie cheba pōjść śniym na duaela, na „pojedynek”, prŏwda?
– Pōnbōczku brōń, kajtyż tam! Jŏ bych ino łōnymu kciŏł skalić tyn mōj... piestrzōnek!
środa, 25 listopada 2015
Świynty Mikołôj...
Bōł telki jedyn siodłok, kery cichtowol krōliki, cigi, gansi, kury i take tam bele co. Łobsztalowŏł dlŏ jejigo dziecek Mikołŏja, i tyn – jak przinoleżi – miŏł gryfnŏ broda prziflostrowano na gymbie. Mikołoj prziszŏł, popytŏł, połozdŏwŏł wszyjskim gyszynki, ino jedyn bajtel ciyngiym siedziŏł we winklu przi dźwiyrzach i ślimtŏł.
– A cōż ty tak beczysz, tak ślimtŏsz choby nŏjynty – pyto sie tyn Mikołŏj. – Stało sie co, dostŏłeś za mało bōmbōnōw abo niy ta gracka, kerŏ kciŏłeś?
– Niy, niy świynty Mikołŏju, to ino skuli tego, iże mi żeście sōm blank podany do mojij kozy, co jōm tatulek musieli łōńskigo tydnia zatrzaś, bo ci już nōm blank mlyka niy dŏwała!!!
– A cōż ty tak beczysz, tak ślimtŏsz choby nŏjynty – pyto sie tyn Mikołŏj. – Stało sie co, dostŏłeś za mało bōmbōnōw abo niy ta gracka, kerŏ kciŏłeś?
– Niy, niy świynty Mikołŏju, to ino skuli tego, iże mi żeście sōm blank podany do mojij kozy, co jōm tatulek musieli łōńskigo tydnia zatrzaś, bo ci już nōm blank mlyka niy dŏwała!!!
wtorek, 24 listopada 2015
Riter...
Rōłzczasu jedzie se jedyn riter na kōniu, zaziyrŏ, a sam we łoddali – turm, takŏ srogachnŏ wiyża.
Nō, kej jes turm – medikuje tyn riter – to pewnikym bydzie jakosik gryfnŏ ksiynżnicka. Jak jŏ byda przejyżdżŏł to tyż łōna pewnikym wyjzdrzi bez łokno, a kej wyjdrzi tōż tyż pewnikym spytŏ:
– Sztramski riterze! A kaj to tyż jedziesz?
a jŏ łōnyj łodrzykna:
– Kaj jada, tam jada, nale podupczyć, to bych rŏd podupczōł.
Riter, festelnie rŏd ze swojigo plyjnu, chutnie, chyntliwie sztartnōł ku tyj wiyży. Jednakowōż, kej już przejyżdżŏł, ta ksiynżnicka niy wyjzdrzała bez łokno. Tyn riter napocznōł medikować:
– Pewnikym tyn mōj kōń niy za tela dobrze sie prezyntowŏł, a i pewnikym tyn mōj rynsztōnek tyż niy za tela blyskŏ, mechci sie.
Niy kciŏł ale przetyrmanić, popśnić tak gryfnego plyjnu, tōż tyż tyn riter wrōciōł sie nazŏd, coby jesce rōłz przejechać wele tyj wiyży. Wypucowŏł i uczosŏł kōnia, swoja zbrōja tyż wyglancowŏł i medikuje juzaś: Nō, terŏzki jak byda przejyżdżŏł kole tego turmu ta ksiynżnika na zicher kuknie bez łokno i spytŏ sie mie:
– Sztramski riterze! A kaj tyż to ty jedziesz?
a jŏ łōnyj wartko łodrzykna:
– Kaj jada, tam jada, ale podupczyć, to bych rŏd podupczōł!
Przejyżdżŏ wele wiyży i juzaś nic. Pewnikym fōrt i jednym ciyngym niy za tela dobrze sie prezyntuja – medikuje tyn riter. Zaciepnōł tōż tyn na tego swojigo kōnia zdōbnŏ płachta, sōm zamōntowŏł fyjderpusz do swojigo chelmiska, wziōn dugo lanca i medikuje: Nō, terŏzki już na zicher, kej byda przejyżdżŏł wele turmu, to ta ksiynżnicka wyjzdrzi ze tego łokna i spytŏ:
– Hej! Sztramski riterze! A kaj tyż to jedziesz?
a jŏ łōnyj łodrzykna wartko:
– Kaj jada, tam jada, ale podupczyć to bych rŏd podupczōł!
Przejyżdżŏ tyn riter kole tyj wiyży, ta ksiynżniczka wyglōndŏ ze tego łokna i libeźnie ku niymu gŏdŏ:
– Sztramski riterze! A podupczōł byś mie, ja?
A tyn riter na ro:
– Podupczōł, niy podupczōł, ale... kaj jŏ jada???
Nō, kej jes turm – medikuje tyn riter – to pewnikym bydzie jakosik gryfnŏ ksiynżnicka. Jak jŏ byda przejyżdżŏł to tyż łōna pewnikym wyjzdrzi bez łokno, a kej wyjdrzi tōż tyż pewnikym spytŏ:
– Sztramski riterze! A kaj to tyż jedziesz?
a jŏ łōnyj łodrzykna:
– Kaj jada, tam jada, nale podupczyć, to bych rŏd podupczōł.
Riter, festelnie rŏd ze swojigo plyjnu, chutnie, chyntliwie sztartnōł ku tyj wiyży. Jednakowōż, kej już przejyżdżŏł, ta ksiynżnicka niy wyjzdrzała bez łokno. Tyn riter napocznōł medikować:
– Pewnikym tyn mōj kōń niy za tela dobrze sie prezyntowŏł, a i pewnikym tyn mōj rynsztōnek tyż niy za tela blyskŏ, mechci sie.
Niy kciŏł ale przetyrmanić, popśnić tak gryfnego plyjnu, tōż tyż tyn riter wrōciōł sie nazŏd, coby jesce rōłz przejechać wele tyj wiyży. Wypucowŏł i uczosŏł kōnia, swoja zbrōja tyż wyglancowŏł i medikuje juzaś: Nō, terŏzki jak byda przejyżdżŏł kole tego turmu ta ksiynżnika na zicher kuknie bez łokno i spytŏ sie mie:
– Sztramski riterze! A kaj tyż to ty jedziesz?
a jŏ łōnyj wartko łodrzykna:
– Kaj jada, tam jada, ale podupczyć, to bych rŏd podupczōł!
Przejyżdżŏ wele wiyży i juzaś nic. Pewnikym fōrt i jednym ciyngym niy za tela dobrze sie prezyntuja – medikuje tyn riter. Zaciepnōł tōż tyn na tego swojigo kōnia zdōbnŏ płachta, sōm zamōntowŏł fyjderpusz do swojigo chelmiska, wziōn dugo lanca i medikuje: Nō, terŏzki już na zicher, kej byda przejyżdżŏł wele turmu, to ta ksiynżnicka wyjzdrzi ze tego łokna i spytŏ:
– Hej! Sztramski riterze! A kaj tyż to jedziesz?
a jŏ łōnyj łodrzykna wartko:
– Kaj jada, tam jada, ale podupczyć to bych rŏd podupczōł!
Przejyżdżŏ tyn riter kole tyj wiyży, ta ksiynżniczka wyglōndŏ ze tego łokna i libeźnie ku niymu gŏdŏ:
– Sztramski riterze! A podupczōł byś mie, ja?
A tyn riter na ro:
– Podupczōł, niy podupczōł, ale... kaj jŏ jada???
piątek, 20 listopada 2015
Sklinani...
Jedyn bajtel napocznł sklinać jak sto dioskōw. Wlazuje do izby mamulka i sie go pytŏ:
– A fto tyż cie, synecku, tak łoszkliwie naumiŏł sklinać, mogesz mi pedzieć?
– A ja, moga. To bōł świynty Mikołŏj.
– Świynty Mikołŏj?
– Ja, świynty Mikołŏj. Kej mi wrażowŏł we nocy gyszynki do fuzeklōw i prasknōł sie giyrōm ło szrank!
– A fto tyż cie, synecku, tak łoszkliwie naumiŏł sklinać, mogesz mi pedzieć?
– A ja, moga. To bōł świynty Mikołŏj.
– Świynty Mikołŏj?
– Ja, świynty Mikołŏj. Kej mi wrażowŏł we nocy gyszynki do fuzeklōw i prasknōł sie giyrōm ło szrank!
czwartek, 19 listopada 2015
Hazok...
Procys we gyrichcie. Sōndca rzōńdzi ku łoskarżōnymu:
– Nō, tōż łōni prziznŏwajōm sie, iże nałōnczŏs gōnu (polowaniŏ) praskliście ze swojij flinty gojnego?
– Ja, ja... prziznŏwōm sie do tego!
– A możno majōm łōni cosik na usprawiydliwiyni, jakesik łokolicznōści łagodzōnce?
– Nōōō... możno to, iże tyn gojny mianowŏł sie: HAZOK!
– Nō, tōż łōni prziznŏwajōm sie, iże nałōnczŏs gōnu (polowaniŏ) praskliście ze swojij flinty gojnego?
– Ja, ja... prziznŏwōm sie do tego!
– A możno majōm łōni cosik na usprawiydliwiyni, jakesik łokolicznōści łagodzōnce?
– Nōōō... możno to, iże tyn gojny mianowŏł sie: HAZOK!
środa, 18 listopada 2015
Wercity szimel...
Rōłzczasu jedyn klasowy kamrat pedziŏł Hanyskowi, iże wypokopiōł fajnisty, wercity szimel na tryźniynie, na wymuszanie majoryntnych , dorósłych ludzi:
– Hanysku! Gŏdŏsz ino tela: „Znōm cŏłkŏ prŏwda” i kŏżdy dorōsły fimluje, gupieje, bo na zicher mŏ jakosik tajymnica, keryj niy kciŏłby ujawnić, ukŏzać... Łozgzukany stopierōńsko Hanysek uzdŏł, co wyprōbuje ta świyżo szafniyntŏ wiydza w dōma. Prziszŏł ku mamulce i pedziŏł:
– Znōm na isto cŏłkŏ porŏwda!
Erbnōł cŏłke 50 złociokōw.
Łocałbrowany pogzuł wartko ku łojcowi i tyż rzyknōł:
– Znōm cŏłko prŏwda!
Łod łojca erbnōł 100 złociokōw, ale pod warōnkym, iże niy rzyknie nic mamulce.
Łozkokocōny jesce barzij uzdŏł, co wyprōbuje tyn szimel na jakimsik cudzym. Trefiōła sie przileżitōść, kej briftryjger prziniōs poczta.
– Znōm cŏłkŏ prŏwda! – pedziŏł ze fałesznym uśmiychym Hanysek.
Briftryjgez zblŏd, zatym poczerwiyniŏł, ciepnōł brify na ziym, rozpostrził rynce i łozrzywniōnym głōsym wyszeptłŏł:
– Tōż synek, uściskej... tatulka!
– Hanysku! Gŏdŏsz ino tela: „Znōm cŏłkŏ prŏwda” i kŏżdy dorōsły fimluje, gupieje, bo na zicher mŏ jakosik tajymnica, keryj niy kciŏłby ujawnić, ukŏzać... Łozgzukany stopierōńsko Hanysek uzdŏł, co wyprōbuje ta świyżo szafniyntŏ wiydza w dōma. Prziszŏł ku mamulce i pedziŏł:
– Znōm na isto cŏłkŏ porŏwda!
Erbnōł cŏłke 50 złociokōw.
Łocałbrowany pogzuł wartko ku łojcowi i tyż rzyknōł:
– Znōm cŏłko prŏwda!
Łod łojca erbnōł 100 złociokōw, ale pod warōnkym, iże niy rzyknie nic mamulce.
Łozkokocōny jesce barzij uzdŏł, co wyprōbuje tyn szimel na jakimsik cudzym. Trefiōła sie przileżitōść, kej briftryjger prziniōs poczta.
– Znōm cŏłkŏ prŏwda! – pedziŏł ze fałesznym uśmiychym Hanysek.
Briftryjgez zblŏd, zatym poczerwiyniŏł, ciepnōł brify na ziym, rozpostrził rynce i łozrzywniōnym głōsym wyszeptłŏł:
– Tōż synek, uściskej... tatulka!
wtorek, 17 listopada 2015
Normalny...
– Nō, tōż sōm łōni już blank nōrmalny, zdrowy! – żygnŏ dochtōr psychijatiker swojigo pacijynta, ftory wylazuje już ze lazarytu po dugszyj kuracyji.
– Pewnikym radujōm sie łōni festelnie, prŏwda? – pytŏ jesce dochtōr.
– Eee, tam, pōnie dochtorze! Ze czego sie sam radować? Trzi lata tymu bōłech przecamć Napolyōnym a terŏzki jeżech już blank... nikim!
– Pewnikym radujōm sie łōni festelnie, prŏwda? – pytŏ jesce dochtōr.
– Eee, tam, pōnie dochtorze! Ze czego sie sam radować? Trzi lata tymu bōłech przecamć Napolyōnym a terŏzki jeżech już blank... nikim!
poniedziałek, 16 listopada 2015
Briftryjger...
Maluśki Hanysek szeptłŏ swojimu tatulkowi do dakla:
– Tatulku! Jak mi dŏsz dziesiyńć złociokōw, to ci rzykna gynał, co nasz briftryjger gŏdŏ ku naszyj mamulce, kej ty jeżeś we robocie!
Łojciec wartko wyciōngŏ ze portmaneja 10 złociokōw i dowo je synkowi.
– Nō, tōż gŏdej co tyż to tyn briftryjger gŏdŏ naszyj mamulce!
– Anō... gŏdŏ: Dziyń dobry! Mōm dlŏ wŏs paniczko ... poczta!
– Tatulku! Jak mi dŏsz dziesiyńć złociokōw, to ci rzykna gynał, co nasz briftryjger gŏdŏ ku naszyj mamulce, kej ty jeżeś we robocie!
Łojciec wartko wyciōngŏ ze portmaneja 10 złociokōw i dowo je synkowi.
– Nō, tōż gŏdej co tyż to tyn briftryjger gŏdŏ naszyj mamulce!
– Anō... gŏdŏ: Dziyń dobry! Mōm dlŏ wŏs paniczko ... poczta!
piątek, 13 listopada 2015
Przi żynaczce...
Hochcajtfajer, wiesieli. Fortancer, wōdziryj prosi łorŏz bez cedzitko modego żynicha, pōna modego, coby wyrachowŏł trzi miana fyrm, we ftorych robi sie cygarety.
– Nō, Philip Morris, British Tobacco i jesce Scandinavian Tobacco. – wartko łodrzyknōł tyn mody.
– Nō, dobra. A terŏzki rzyknij mi chopie chocia trzi brōwary, ftore warzōm dobre piwo.
– A to je blank ajfach. – łodrzykŏ żynich. – Kōmpania Piwowarskŏ, Grupa Żywiec, Browar Perła...
– Gynał. Tōż tyż terŏzki chopie rzyknij mi miana trzech fyrmōw, ftore robiōm dobre szipy, dobre łopaty?
– Nōōō... niy mōm anōngu, na isto niy miarkuja!
– Widzōm łōni, moje wy wiesielne byzuchanty. Słepie, kurzi ale ło robocie to niy mŏ nŏjmyńszego anōngu!
– Nō, Philip Morris, British Tobacco i jesce Scandinavian Tobacco. – wartko łodrzyknōł tyn mody.
– Nō, dobra. A terŏzki rzyknij mi chopie chocia trzi brōwary, ftore warzōm dobre piwo.
– A to je blank ajfach. – łodrzykŏ żynich. – Kōmpania Piwowarskŏ, Grupa Żywiec, Browar Perła...
– Gynał. Tōż tyż terŏzki chopie rzyknij mi miana trzech fyrmōw, ftore robiōm dobre szipy, dobre łopaty?
– Nōōō... niy mōm anōngu, na isto niy miarkuja!
– Widzōm łōni, moje wy wiesielne byzuchanty. Słepie, kurzi ale ło robocie to niy mŏ nŏjmyńszego anōngu!
czwartek, 12 listopada 2015
Co gŏdŏł...
– Eee tam, trza bōło mojigo łojca suchać, jakech jesce bōł blank mody. Trza bōło. A jŏ ipta i gupielŏk blank niy suchŏłech...
– A cōż tyż to ci gŏdŏł tyn twōj łojciec?
– A pierōn go tam wiy! Przecamć gŏdōm, iżech go ci blank niy suchŏł!
– A cōż tyż to ci gŏdŏł tyn twōj łojciec?
– A pierōn go tam wiy! Przecamć gŏdōm, iżech go ci blank niy suchŏł!
środa, 11 listopada 2015
Meter...
Wylazuje rōłzczasu jedyn policajt do roboty. Przed jejigo betōniŏkym widzi kamrata ze roboty, tyż policajta, kery łozciōngnōł bōł myjtermas (po gorolsku: metr krawiecki) na sztrece, na tretuarze i prōbuje na niym siednōńć. Prōbuje wzduż, prōbuje na przeczka, nic jednakowōż mu niy sztimuje. Podlazuje ku niymu kamrat i pytŏ:
– E, chopie, co ty robisz?
– Anō, wiysz, wczorej dostŏłech brif łod kamrata ze Warszawy. Pisŏł ci mi łōn, iże do roboty dojyżdżŏ... metrym. Blank ci niy poradza zmiarkować jakōż tyż to łōn robi?
– E, chopie, co ty robisz?
– Anō, wiysz, wczorej dostŏłech brif łod kamrata ze Warszawy. Pisŏł ci mi łōn, iże do roboty dojyżdżŏ... metrym. Blank ci niy poradza zmiarkować jakōż tyż to łōn robi?
wtorek, 10 listopada 2015
Dwiōch kamratōw...
Trefiōło ci sie rółzczasu dwiōch kamratōw tela, co łoba byli guchami, takimi ci niymōłwami. Łorŏz jedyn śnich „wymigŏł” tymu drugimu, iże na drugi dziyń idzie na dwatydniowŏ terapijŏ, ftorŏ mŏ mu dozwolić na gŏdanie. Tyn drugi ale mu za tela niy uwiyrzōł. Po jakimsik tydniu spichli sie łoba juzaś i tyn piyrszy gŏdŏ tak, choby łod dzieciynstwa niy miŏł ze gŏdaniym żŏdnych problymōw.
– Te! Stary! A jakeś ty to zrobiōł? – migŏ palcyskōma tyn drugi.
– Anō, blank ajnfach. Poszŏłech do takigo łostrzodka.... ło, tam za winklym. Zabulōłech cosik wele siedym stōwek, to do kupy za kŏżdy dnioszek i... jak widzisz, już piyknie gŏdōm.
Połozprawiali jesce pŏra minutek i kŏżdy poszŏł we swoja zajta. Na drugi dziyń, tyn, kery jesce niy gŏdŏł, poszŏł do tego kanpszaftu ło ftorym mu kamrat łozprawiŏł. Wlazuje rajn, moderny szrajbtisz, szykownistŏ zekretarka, kerŏ po pobraniu łopłaty pokŏzała mu dźwiyrze wele. Tyn istny wlazuje rajn, trefiŏ na dugŏ siyń, na kōńcu ftoryj sōm juzaś dźwiyrze. Wlazuje przez nie a tu łorŏz łapie ci go dwiōm srogachnych nyjgrōw. Jedyn przikrymplowŏł ci go do stołka a drugi napoczyno go łod zadku dyupczyć swojim myjtrowym chnet ciulikym.
– AAAAAAAA! – drzi sie na cŏłki karpyntel tyn istny.
– Ja, ja... brawo! Dzisiŏj A, jutro B, a za tydziyń bydziesz gŏdŏł cŏłkimi zdaniōma – łodrzykŏ ty nujger.
– Te! Stary! A jakeś ty to zrobiōł? – migŏ palcyskōma tyn drugi.
– Anō, blank ajnfach. Poszŏłech do takigo łostrzodka.... ło, tam za winklym. Zabulōłech cosik wele siedym stōwek, to do kupy za kŏżdy dnioszek i... jak widzisz, już piyknie gŏdōm.
Połozprawiali jesce pŏra minutek i kŏżdy poszŏł we swoja zajta. Na drugi dziyń, tyn, kery jesce niy gŏdŏł, poszŏł do tego kanpszaftu ło ftorym mu kamrat łozprawiŏł. Wlazuje rajn, moderny szrajbtisz, szykownistŏ zekretarka, kerŏ po pobraniu łopłaty pokŏzała mu dźwiyrze wele. Tyn istny wlazuje rajn, trefiŏ na dugŏ siyń, na kōńcu ftoryj sōm juzaś dźwiyrze. Wlazuje przez nie a tu łorŏz łapie ci go dwiōm srogachnych nyjgrōw. Jedyn przikrymplowŏł ci go do stołka a drugi napoczyno go łod zadku dyupczyć swojim myjtrowym chnet ciulikym.
– AAAAAAAA! – drzi sie na cŏłki karpyntel tyn istny.
– Ja, ja... brawo! Dzisiŏj A, jutro B, a za tydziyń bydziesz gŏdŏł cŏłkimi zdaniōma – łodrzykŏ ty nujger.
poniedziałek, 9 listopada 2015
Bandwurm...
Rōłzczasu jedna baba wypuściyła sie na szykownisty ausflug do Indiōw. Tam miała przileżitość łobejzdrzeć takigo ichniego „zaklinacza” szlangōw, kery grŏł jakosik melodyjŏ na piscŏłce a przed niym szpanowała sie i przeginała sie srogŏ krŏlewskŏ kobra. Baba dowiedziała sie, iże ta piscŏłka poradzi podniycić kŏżde podane na ta szlanga stworzyni. Wartko tōż tyż uzdała, co sie takŏ piscŏłka na szlag lajstnie, coby jōm wyprōbować we chałpie, bo jeji starymu jakosik tyn jego chopski interes ustŏł już sie sie szpanować, ustŏł fōngować jak przinoleżi. Tyn płanetnik, tyn zaklinŏcz festelnie ale sie tŏrżōł, jarmaczōł, ale kej szafnōł blank dobrŏ cyna, to zarŏzki niy ino skalōł babie ta piscŏłka, ale nauczōł tyż ta baba grać włŏściwŏ melodyjŏ.
Baba wrōciyła sie do dōm we pojstrzodku nocy. Blank cichuśko wlazła do izby i łoboczōła, iże tyn jeji chop śpi. Niy cuciōła ci go ino wyjmła ta swoja piscŏłka i napoczła cichuśko na łōnyj grać. Po jakisik kwilce sztepdeka dyrgła, a zatym napoczła sie po maluśku, opaternie unōsić, sztrekować corŏzki wyżij i kolybać sie na wszyjske zajty. Po jakimsik czasie baba niy strzimała, niy zdziyrżōła, ustała grać, ściepła prziłodziynie, serwała ze tego chopa ta sztepdeka i uwidziała naszpanowanygo, chne myjtrowygo... bandwurma (tasiymca).
Baba wrōciyła sie do dōm we pojstrzodku nocy. Blank cichuśko wlazła do izby i łoboczōła, iże tyn jeji chop śpi. Niy cuciōła ci go ino wyjmła ta swoja piscŏłka i napoczła cichuśko na łōnyj grać. Po jakisik kwilce sztepdeka dyrgła, a zatym napoczła sie po maluśku, opaternie unōsić, sztrekować corŏzki wyżij i kolybać sie na wszyjske zajty. Po jakimsik czasie baba niy strzimała, niy zdziyrżōła, ustała grać, ściepła prziłodziynie, serwała ze tego chopa ta sztepdeka i uwidziała naszpanowanygo, chne myjtrowygo... bandwurma (tasiymca).
czwartek, 5 listopada 2015
U dyrechtora...
Rōłzczasu jednymu dyrechtorowi potrza bóło nowygo arbaitera, pracōwnika. Kŏzŏł dać anónza do cajtōngōw a jejigo ludzie skorzij przeygzaminiyrōwali kŏżdego, ftory sie głōsiōł. Łostało łōnych, tych ci nŏjlepszyjszych – śtyruch. Nale tak prŏwdōm tego na zicher nŏjlepszyjszego uzdŏł dyrechtor przeygzaminiyrōwać sōm perzōłnlich. Zawołŏł tōż tyż łōnych do swojigo kabinytu, Uściylczł łōnych wele siebie i napocznōł sie jich ło bele co pytać. Piyrszego spytŏł tak:
– Co, poduk wŏs panoczku, jes nŏjgibciyjsze we świycie?
Tyn istny pomedikowŏł ździebko i gŏdŏ:
– To pewnikym jes.... pomyślónek, myśl. Przeca nic łōnyj niy poprzydzŏ, tyn pomyślōnek ganc ajfach już je!
– Nō, gynał – łodrzykŏ zadowolniōny dyrechtor i zarŏzki swrocŏ sie ku drugimu ze tym samym pytaniym:
– A mie sie zdo, co myrgniyńcie łokym – łodrzykŏ kandidat na byamtra. – Myrgŏ sie przecamć łokym bez cŏłki czŏs a bali tego czowiek ani niy zmiarkuje.
– Bardza dobrze – gŏdŏ dyrechtor i pytŏ zarŏzki trzecigo chopa ło te same.
Tyn miŏł wiyncyj czasu niźli te przed niym, tōż tyż narychtowŏł sie dugszŏ łodpowiydź:
– Nō, tōż tak. W chałpie mojigo łojca, kej sie wylejzie na dwōr przed chałupa, je srogi mur. Jes ci na niym knefel i kej sie go druknie, to we tym łoka mrziku zaszaltruje sie światło we cŏłkij dziydzinie, we cŏłkim posiedle. Tōż tyż mienia, iże niy ma nic gibciyjszego łod zaszaltrowania światła.
– Czyście, piyknie ‘eście to panoczku wyeklerowali łodrzyknōł dyrechtor i pytŏ łostatnigo, szczwŏrtego frica.
– Poduk mie panoczku, nŏjgibciyjszy je... drabszajs, znaczy sraczka.
– Co? Jakōż to? – pytŏ zadziwany dyrechtor.
– Ruła, pokōj panoczku, już tuplikuja. Widzōm łōni dyrechtorze, łōnegdaj źlech sie poczuł i wartko kacnōłech sie, pogzułech ku haźlikowi. Ale nimech sie spobōg, nimech sie pomyślŏł, niemech myrgnōł łokym, nimech zaszaltrowŏł światło... zesrŏłech sie we galoty!
– Co, poduk wŏs panoczku, jes nŏjgibciyjsze we świycie?
Tyn istny pomedikowŏł ździebko i gŏdŏ:
– To pewnikym jes.... pomyślónek, myśl. Przeca nic łōnyj niy poprzydzŏ, tyn pomyślōnek ganc ajfach już je!
– Nō, gynał – łodrzykŏ zadowolniōny dyrechtor i zarŏzki swrocŏ sie ku drugimu ze tym samym pytaniym:
– A mie sie zdo, co myrgniyńcie łokym – łodrzykŏ kandidat na byamtra. – Myrgŏ sie przecamć łokym bez cŏłki czŏs a bali tego czowiek ani niy zmiarkuje.
– Bardza dobrze – gŏdŏ dyrechtor i pytŏ zarŏzki trzecigo chopa ło te same.
Tyn miŏł wiyncyj czasu niźli te przed niym, tōż tyż narychtowŏł sie dugszŏ łodpowiydź:
– Nō, tōż tak. W chałpie mojigo łojca, kej sie wylejzie na dwōr przed chałupa, je srogi mur. Jes ci na niym knefel i kej sie go druknie, to we tym łoka mrziku zaszaltruje sie światło we cŏłkij dziydzinie, we cŏłkim posiedle. Tōż tyż mienia, iże niy ma nic gibciyjszego łod zaszaltrowania światła.
– Czyście, piyknie ‘eście to panoczku wyeklerowali łodrzyknōł dyrechtor i pytŏ łostatnigo, szczwŏrtego frica.
– Poduk mie panoczku, nŏjgibciyjszy je... drabszajs, znaczy sraczka.
– Co? Jakōż to? – pytŏ zadziwany dyrechtor.
– Ruła, pokōj panoczku, już tuplikuja. Widzōm łōni dyrechtorze, łōnegdaj źlech sie poczuł i wartko kacnōłech sie, pogzułech ku haźlikowi. Ale nimech sie spobōg, nimech sie pomyślŏł, niemech myrgnōł łokym, nimech zaszaltrowŏł światło... zesrŏłech sie we galoty!
środa, 4 listopada 2015
Ło czym łozprawiajōm...
Mody karlus sie łożyniōł. Jednakowōż zarŏzki po żyniaczce do niczego niy doszło... niy dupnół sie, niy podubczōł włōśnyj baby. Na łostatku poszŏł do swojigo szwigerfatra i napoczynŏ wajać:
– Wiedzōm łóni, mój świekrze, joch już jes trzeci dziyń po żyniaczce a waszŏ cera mie ani do prykola niy wpuszczŏ.
– Wiysz synek, mie niy lza ło tym gŏdać ale rzykna to mojij babie, coby łóna pogŏdała ze swojōm cerōm... przecamć to baby...
Szwigermuter, mamulka, kej jōm chop poprosiōł łozprawiŏ na łosōbnōści ze swojōm cerzickōm:
– Suchejk ino! Czamu niy dowosz dupy swojimu chopowi?
– Mamulko! Bo łōn myśli, iżech jŏ je jōngferōm... dziywicōm. A jŏch miała jednego karlusa, drugigo, trzecigo...
– Nō wiysz gupiŏ cipo. Niy miarkujesz, co mŏsz robić? Przecamć twōj tatulek tyż tak myślŏł, iżech jŏ bōła jōngferōm, a joch tyż miała jednego dupczoka, drugigo, trzecigo...
Bez tyn czŏs szwigerfater podsuchowŏł, a jejigo ziynciōszka mory bierōm i pytŏ:
– Nō, i co, nō i co?
Ło czym łōne łozprawiajm?
– Synek! ło czym, ło czym... a ło czym mogōm łozprawiać dwie kurwy!
– Wiedzōm łóni, mój świekrze, joch już jes trzeci dziyń po żyniaczce a waszŏ cera mie ani do prykola niy wpuszczŏ.
– Wiysz synek, mie niy lza ło tym gŏdać ale rzykna to mojij babie, coby łóna pogŏdała ze swojōm cerōm... przecamć to baby...
Szwigermuter, mamulka, kej jōm chop poprosiōł łozprawiŏ na łosōbnōści ze swojōm cerzickōm:
– Suchejk ino! Czamu niy dowosz dupy swojimu chopowi?
– Mamulko! Bo łōn myśli, iżech jŏ je jōngferōm... dziywicōm. A jŏch miała jednego karlusa, drugigo, trzecigo...
– Nō wiysz gupiŏ cipo. Niy miarkujesz, co mŏsz robić? Przecamć twōj tatulek tyż tak myślŏł, iżech jŏ bōła jōngferōm, a joch tyż miała jednego dupczoka, drugigo, trzecigo...
Bez tyn czŏs szwigerfater podsuchowŏł, a jejigo ziynciōszka mory bierōm i pytŏ:
– Nō, i co, nō i co?
Ło czym łōne łozprawiajm?
– Synek! ło czym, ło czym... a ło czym mogōm łozprawiać dwie kurwy!
wtorek, 3 listopada 2015
Jurista....
Rōłzczasnu na przijyńciu, na takij szykownyj biysiadzie trefiōł sie jedyn dochtōr ze juristōm, wywołanym anwalterym. Dochtōr skōnany, blank kaput na porzōnd stŏwianymi pytaniōma byzuchantōw ło roztomajte zdrōwotne zachy, podlazuje ku tymu anwalterowi, ku tymu juriście, ftory bawi sie we nŏjlepszyjsze bez namolnych i dociyrnych gōści biysiady.
– Jak ty to chopie robisz, iże żŏdyn niy kce wykorzystać przileżitōści, coby dostać łod cia darmōwŏ dorada prŏwnŏ?
– Anō, wiysz! Wszyjscy ustali mie napasztować, nastować, kej po takich łozprŏwkach kajsik na impryzie, napocznōłech łōnym posywać rechnōngi za porady prawne. Sprōbuj tyż tak zrobić.
Na drugi dziyń tyn dochtōr wybiyrŏł sie na poczta, coby poswać rechnōngi tym istnym, kerzy go wczorej nagabowali.
– Yntlich na isto ustanōm ci łŏni mie mynczyć, tropić! – pomyślŏł tyn dochtōr.
Nŏjprzodzij ale kukōł do swojij brifkastli, a tam... znod rechnōng łod tego swojigo kamrata kuristy!
– Jak ty to chopie robisz, iże żŏdyn niy kce wykorzystać przileżitōści, coby dostać łod cia darmōwŏ dorada prŏwnŏ?
– Anō, wiysz! Wszyjscy ustali mie napasztować, nastować, kej po takich łozprŏwkach kajsik na impryzie, napocznōłech łōnym posywać rechnōngi za porady prawne. Sprōbuj tyż tak zrobić.
Na drugi dziyń tyn dochtōr wybiyrŏł sie na poczta, coby poswać rechnōngi tym istnym, kerzy go wczorej nagabowali.
– Yntlich na isto ustanōm ci łŏni mie mynczyć, tropić! – pomyślŏł tyn dochtōr.
Nŏjprzodzij ale kukōł do swojij brifkastli, a tam... znod rechnōng łod tego swojigo kamrata kuristy!
poniedziałek, 2 listopada 2015
Przipierdolōł sie...
– Wybŏczōm mi łōni, ale po jakymu tyn psiok niy je na hōndelajnie?
– Bo to niy ma mōj psiok!
– Jakōż to niy wasz pies, panoczku?
– Bo niy mōj, i tela!
– Przecam gynał widza, co to jes wasz psiok!
– Niy, niy mōj!
– Nie? To przyjńdōm łōni na drugo zajta hulicy!
Tyn istny przelazuje... psiok za niym...
– I co? Poszŏł za wami panoczku! To wasz psiok!
– To niy ma mōj pies, i tela!
– To przyjńdōm łōni jesce rōłz na drugŏ zajta hulicy!
Tyn istny przelazuje.... psiok za niym...
– Tyn psiok wszandy za wami panoczku deptŏ, niy skminicie mie panoczku – to wasz pies!
– Suchejcie ino! Łōn sie przipierdolōł dŏ mie gynał jak wy panoczku!
– Bo to niy ma mōj psiok!
– Jakōż to niy wasz pies, panoczku?
– Bo niy mōj, i tela!
– Przecam gynał widza, co to jes wasz psiok!
– Niy, niy mōj!
– Nie? To przyjńdōm łōni na drugo zajta hulicy!
Tyn istny przelazuje... psiok za niym...
– I co? Poszŏł za wami panoczku! To wasz psiok!
– To niy ma mōj pies, i tela!
– To przyjńdōm łōni jesce rōłz na drugŏ zajta hulicy!
Tyn istny przelazuje.... psiok za niym...
– Tyn psiok wszandy za wami panoczku deptŏ, niy skminicie mie panoczku – to wasz pies!
– Suchejcie ino! Łōn sie przipierdolōł dŏ mie gynał jak wy panoczku!
piątek, 30 października 2015
Sto tysiyncy dularōw...
Rōłzczasu jedyn hamerikōński milijōłner uzdŏł se, co zorganizjyruje blank nowŏ gracka, nowŏ łozrywka. Napytŏł ku sia przŏcieli, znŏjōmych, sōmsiŏdōw, zebrŏł łōnych wele basingu do ftorego wpuściōł srogigo rykina. Nō i gŏdŏ:
– Fto łopowŏży sie przeszwimować tyn basing tam a nazŏd i wyjńść ze tego cŏłki, erbnie łodymie sto tysiyncy dularōw.
Cichōść, żŏdyn sie niy łodzywŏ.
Nō, tōż tyn milijōłner rzōńdzi dalszij:
– Tyn, kery sie łopowŏży przeszwimować tyn basing tam a nazŏd, erbnie milijōłn dularōw.
Juzaś cichōść. Żŏdyn sie niy łodzywŏ.
Nō, tyn milijōłner, deczko zjowejczōny, zdeszperōwany uzdŏł postawić wszyjsko na jedna szkarta i rzōńdzi:
– Do tego milijōłna dociepuja jesce jedna, szykownistŏ... lŏtawica!
Łorŏz rojszpōng i panika, plusk... ftosik fuknōł do basingu i deszperŏcko szwimuje ku rantowi basingu. Tyn rykin chnet ci go bōł dopŏd ale jakimsik cudym tyn istny wylŏz ze tego basingu.
We tym łoka mrziku chibnōł ku niymu tyn milijōłner do kupy ze tulmōm ludzi i gŏdŏ:
– Gratuljyruja wōm panoczku, jeżech pod wrażyniym... jakeście to panoczku zrobiyli?
– Kaj ta kurwa....
– Zarŏzki panoczku, spokōjnie, ze rułōm, zarŏzki erbnie pōn tyn milijōłn i łobiycanŏ lŏtawica, gryfnŏ kurwa...
– Kaj ta kurwa?
– Jedyn łoka mrzik! Sam jes czek na tyn miljōłn a za kwilka bydzie sam i ta gryfnistŏ kurwa. Bydōm łōni taki dobry i niy aufryjgujōm sie wiyncyj...
– Kaj je ta kurwa, kerŏ mie sztuchła do tego basingu?
– Fto łopowŏży sie przeszwimować tyn basing tam a nazŏd i wyjńść ze tego cŏłki, erbnie łodymie sto tysiyncy dularōw.
Cichōść, żŏdyn sie niy łodzywŏ.
Nō, tōż tyn milijōłner rzōńdzi dalszij:
– Tyn, kery sie łopowŏży przeszwimować tyn basing tam a nazŏd, erbnie milijōłn dularōw.
Juzaś cichōść. Żŏdyn sie niy łodzywŏ.
Nō, tyn milijōłner, deczko zjowejczōny, zdeszperōwany uzdŏł postawić wszyjsko na jedna szkarta i rzōńdzi:
– Do tego milijōłna dociepuja jesce jedna, szykownistŏ... lŏtawica!
Łorŏz rojszpōng i panika, plusk... ftosik fuknōł do basingu i deszperŏcko szwimuje ku rantowi basingu. Tyn rykin chnet ci go bōł dopŏd ale jakimsik cudym tyn istny wylŏz ze tego basingu.
We tym łoka mrziku chibnōł ku niymu tyn milijōłner do kupy ze tulmōm ludzi i gŏdŏ:
– Gratuljyruja wōm panoczku, jeżech pod wrażyniym... jakeście to panoczku zrobiyli?
– Kaj ta kurwa....
– Zarŏzki panoczku, spokōjnie, ze rułōm, zarŏzki erbnie pōn tyn milijōłn i łobiycanŏ lŏtawica, gryfnŏ kurwa...
– Kaj ta kurwa?
– Jedyn łoka mrzik! Sam jes czek na tyn miljōłn a za kwilka bydzie sam i ta gryfnistŏ kurwa. Bydōm łōni taki dobry i niy aufryjgujōm sie wiyncyj...
– Kaj je ta kurwa, kerŏ mie sztuchła do tego basingu?
czwartek, 29 października 2015
We galoty nasrŏł...
Po cŏłkonocnyj zojfgyladze i łożarstwie ruski jynerŏł cuci sie, po lekuśku prōbuje łozewrzić ślypia i widzi jak jejigo ordōnanc pucuje jyneralski mōndur ze rzigowin. Coby sie jakosik wymōwić, usprawiydliwić jynerŏł gŏdŏ ku tymu ordōnancowi:
– Wiedzōm łōni! Ta dzisiyjszŏ modziyż blank niy poradzi słepać. Wczorej jakisik ōłberlojtnant (porucznik) cŏłkigo ci mie łobrzigŏł!
Na to tyn ordōnanc łodrzykŏ:
– Ja, toć pōnie jynerŏle! Blank ci tego ōłberlojtnanta popierdolōło! Bali i we wasze galoty nasrŏł!
– Wiedzōm łōni! Ta dzisiyjszŏ modziyż blank niy poradzi słepać. Wczorej jakisik ōłberlojtnant (porucznik) cŏłkigo ci mie łobrzigŏł!
Na to tyn ordōnanc łodrzykŏ:
– Ja, toć pōnie jynerŏle! Blank ci tego ōłberlojtnanta popierdolōło! Bali i we wasze galoty nasrŏł!
środa, 28 października 2015
Tōnij by uczyniōło...
Lato, popołednie, chop gŏdŏ do baby:
– Suchej ino! Możno pōdymy do prykola i dupnymy sie chocia rōłz?
– Eeee, tam, dej pokōj, nasz Hanynesk przecamć niy śpi, tōż jakōż mu wyeklerujesz, iże idymy tak wczas do prykola? A jak cosik usłyszy?
– Dej pokōj. Jakosik to szafna! – gŏdŏ chop i idzie ku Hanyskowi.
– Hanysku! A stōń ty we łoknie i rachuj wszyjskich łoblecōnych na czŏrno ludzi na hulicy. Za kŏżdego erbniesz złocioka....
Hanysek idzie ku łoknu, łojce wartko do prykola. Hanysek rachuje:
– Złociok... dwa... trzi... łoj, tatulkowi tōnij by uczyniōło kejby sie wziōn lŏtawica, prostytutka!
– Suchej ino! Możno pōdymy do prykola i dupnymy sie chocia rōłz?
– Eeee, tam, dej pokōj, nasz Hanynesk przecamć niy śpi, tōż jakōż mu wyeklerujesz, iże idymy tak wczas do prykola? A jak cosik usłyszy?
– Dej pokōj. Jakosik to szafna! – gŏdŏ chop i idzie ku Hanyskowi.
– Hanysku! A stōń ty we łoknie i rachuj wszyjskich łoblecōnych na czŏrno ludzi na hulicy. Za kŏżdego erbniesz złocioka....
Hanysek idzie ku łoknu, łojce wartko do prykola. Hanysek rachuje:
– Złociok... dwa... trzi... łoj, tatulkowi tōnij by uczyniōło kejby sie wziōn lŏtawica, prostytutka!
wtorek, 27 października 2015
Trzi rykiny...
Na pojstrzodku łocyjanu trefiyli sie trzi łogrōmniaste rykiny i napoczynajōm ze sia łozprawiać. Piyrszy sie kwŏli:
– Do sto dioskōw! Wczorej zeżarech jednego Żabojada, Francuza. Łōn ci bōł tak wyparfinowany, iże do terŏzka chepie mi sie jakōmsik wodōm kolōńskōm.
Drugi na to:
– To wszyjsko jesce maluśki pinkel. Jŏch zeżar jakigosik Ruskigo, możno to Ichni jynerŏł bōł, bo do terŏzka we basisku glingŏ mi jakesik żelazło. Te jejigo myndale tak brzinkajōm, iże wszyjske ryby pitajōm łodymie...
Na to tyn trzeci rykin rzōńdzi:
– To wszyjsko na isto je jesce psinco, kamraty! Jŏch zeżar tydziyń tymu nazŏd jakigosik polskigo posła przed welōnkym, i łōn ci miŏł taki prōzny łeb, takŏ prōznŏ palica, iże do terŏzka niy poradza sie chynōńć, tōnknōć sie we wodzie...
– Do sto dioskōw! Wczorej zeżarech jednego Żabojada, Francuza. Łōn ci bōł tak wyparfinowany, iże do terŏzka chepie mi sie jakōmsik wodōm kolōńskōm.
Drugi na to:
– To wszyjsko jesce maluśki pinkel. Jŏch zeżar jakigosik Ruskigo, możno to Ichni jynerŏł bōł, bo do terŏzka we basisku glingŏ mi jakesik żelazło. Te jejigo myndale tak brzinkajōm, iże wszyjske ryby pitajōm łodymie...
Na to tyn trzeci rykin rzōńdzi:
– To wszyjsko na isto je jesce psinco, kamraty! Jŏch zeżar tydziyń tymu nazŏd jakigosik polskigo posła przed welōnkym, i łōn ci miŏł taki prōzny łeb, takŏ prōznŏ palica, iże do terŏzka niy poradza sie chynōńć, tōnknōć sie we wodzie...
poniedziałek, 26 października 2015
Na plaży...
Na plaży dlŏ sagŏczy (nudystów) łozprawiajōm sie dwa... ciuliki. Jedyn śnich caubrowny, piykny i srogachny, drugi juzaś taki jakisik myszaty i popuczōny, poskurczany.
– Gryfnie wyglōndŏsz! – gŏdŏ tyn żadny, tyn posmŏrszczany.
– Wiysz! – łodrzykŏ hyrnie tyn gryfcok – Bo jŏ to prasna jene dupczynie i zatym cŏłki tydziyń łodpoczywōm.
– To ci sie darzi! Jŏ to kŏżdydziyń dupcza po piyńć szejś razy za rajōm. Niy mōm kej łoddychnōńć.
– Nō, tōż sprōbuj sie niy sztrekować. – radzi tyn piyrszy. – Słyszŏłech kajsik, iże to pierōnym spōmŏgŏ.
– A gōwno prŏwda! Niy spōmŏgŏ! – łodrzyko tyn stopierōńsko robotny. – Kejś żech sie niy sztreknōł, to ci mie kurwa ło mało niy... zjedli!
– Gryfnie wyglōndŏsz! – gŏdŏ tyn żadny, tyn posmŏrszczany.
– Wiysz! – łodrzykŏ hyrnie tyn gryfcok – Bo jŏ to prasna jene dupczynie i zatym cŏłki tydziyń łodpoczywōm.
– To ci sie darzi! Jŏ to kŏżdydziyń dupcza po piyńć szejś razy za rajōm. Niy mōm kej łoddychnōńć.
– Nō, tōż sprōbuj sie niy sztrekować. – radzi tyn piyrszy. – Słyszŏłech kajsik, iże to pierōnym spōmŏgŏ.
– A gōwno prŏwda! Niy spōmŏgŏ! – łodrzyko tyn stopierōńsko robotny. – Kejś żech sie niy sztreknōł, to ci mie kurwa ło mało niy... zjedli!
piątek, 23 października 2015
Ino ło cia...
Rōłzczasu jedyn istny szpacyruje hulicōm i ujzdrzŏł szykownistŏ, gryfnŏ dziołcha. Mijŏ ci jōm i tak se medikuje:
– Ehhh... kejby tak ta moja baba miała take szykowne nogi...
Idzi dalszij i widzi kolyjnŏ szwarnŏ frela. Mijŏ jōm i medikuje:
– Eee... kejby tak moja baba miała take sztramske, łobłōnczaste i sroge cycki...
Przilazuje na łostatku do dōm, baba łozewrziła mu dźwiyrze a tyn istny łod proga rzōńdzi:
– Wystŏw se, moja ty roztomiyło, co jŏch bez cŏłkŏ drōga ku dōmowi fōrt i jednym ciyngym myślŏłech ino ło cia!
– Ehhh... kejby tak ta moja baba miała take szykowne nogi...
Idzi dalszij i widzi kolyjnŏ szwarnŏ frela. Mijŏ jōm i medikuje:
– Eee... kejby tak moja baba miała take sztramske, łobłōnczaste i sroge cycki...
Przilazuje na łostatku do dōm, baba łozewrziła mu dźwiyrze a tyn istny łod proga rzōńdzi:
– Wystŏw se, moja ty roztomiyło, co jŏch bez cŏłkŏ drōga ku dōmowi fōrt i jednym ciyngym myślŏłech ino ło cia!
czwartek, 22 października 2015
Słepanie...
Starŏ wrzescy na swojigo chopa:
– Ty giździe diosecki! Ty łochyntolu stopierōński! Ty kŏżdydziyń wrŏcŏsz do chałpy naprawny w trzi dupy! Miarkujesz co symnŏm i ze dzieckōma?
– Moja ty roztomiyło babeczko, a miyjżesz ty zdrowy filip, miyjżesz rozum! Przecamć na isto niy mogymy słepać.... wszyjske, prŏwda?
– Ty giździe diosecki! Ty łochyntolu stopierōński! Ty kŏżdydziyń wrŏcŏsz do chałpy naprawny w trzi dupy! Miarkujesz co symnŏm i ze dzieckōma?
– Moja ty roztomiyło babeczko, a miyjżesz ty zdrowy filip, miyjżesz rozum! Przecamć na isto niy mogymy słepać.... wszyjske, prŏwda?
środa, 21 października 2015
Huśtŏwka...
Rōłzczasu we nocy chop ze babōm leżōm we prykolu. Łorŏzki ftosik glingŏ do dźwiyrzy. Rozkokocōny, fest łozhajcowany chop łotwiyrŏ dźwiyrze. Po jakimsik łoka mrziku wrŏcŏ du babie. Baba sie pytŏ:
– Fto to bōł?
– Aaa... jakisik fric, terŏzki ło trzecij we nocy kce, coby go pociś!
– A pamiyntŏsz chopie, jak nōm sie autok popśniōł na drōdze, to tyż kcielichmy, coby nŏs ftosik sztuchnōł, coby nŏs ftosik pocis?
– Ja, mŏsz prawie, moja ty roztomiyłŏ, ida!
Po pŏruch minutkach chop na placu wrzescy:
– Panoczku! Panoczku, pociś wŏs, sztuchnōńć wŏs, ja?
– Ja, ja...
– A kaj łōni sōm?
– A sam, na huśtŏwce wele familoka....
– Fto to bōł?
– Aaa... jakisik fric, terŏzki ło trzecij we nocy kce, coby go pociś!
– A pamiyntŏsz chopie, jak nōm sie autok popśniōł na drōdze, to tyż kcielichmy, coby nŏs ftosik sztuchnōł, coby nŏs ftosik pocis?
– Ja, mŏsz prawie, moja ty roztomiyłŏ, ida!
Po pŏruch minutkach chop na placu wrzescy:
– Panoczku! Panoczku, pociś wŏs, sztuchnōńć wŏs, ja?
– Ja, ja...
– A kaj łōni sōm?
– A sam, na huśtŏwce wele familoka....
wtorek, 20 października 2015
Niy sōmy za jedno...
Srogŏ lampartyjŏ (fest) u mie na Pniokach. Grŏ muzyka, jakesik szałszpilery pokazujōm, co poradzōm. Kajsik ze zadku, pojstrzōd cuszałerōw (Ślōnzŏkōw i goroli), ftorzi te wystympy łoglōndajōm łodzywŏ sie łorŏz głōs:
– Hej! Kolego! – wrzescy jedyn gorol.
Deczko dalij ftosik łodwrŏcŏ gowa i pytŏ:
– Fto? Jŏ?
– Tak, ty... – łodrzykŏ gorol.
– Te, chopie, niy jeżech twojim kamratym!
– Słuchaj przyjacielu... – niy dowo pokōj gorol.
– Ani, niy ma żech twōj... przociel, miarkujesz?
– No, to posłuchaj... gościu...
– I niy ma żech żŏdyn „gościu”!
– No, to jak mam sie odezwać...
– Prosza wŏs panoczku...
– OK, więc proszę...
– ...zŏcny...
– Dobra, kurwa! A więc: proszę szanownego pana...
– Nō, terŏzki lepij...
Czy szanowny Pan widzi tego małego szczyla?
– Kerego? Tego, ftory wlazuje na motorcykel?
– Tak, tak, właśnie tego!
– Anō, widza go, widza gynał...
– No, więc chciałem szanownemu panu powiedzieć, jeszcze kiedy byliśmy przy „kolego”, że on akurat opierdalał wielce szanownemu panu kieszenie i torbę...
– O kurwa!
– Nie ma za co!
– Hej! Kolego! – wrzescy jedyn gorol.
Deczko dalij ftosik łodwrŏcŏ gowa i pytŏ:
– Fto? Jŏ?
– Tak, ty... – łodrzykŏ gorol.
– Te, chopie, niy jeżech twojim kamratym!
– Słuchaj przyjacielu... – niy dowo pokōj gorol.
– Ani, niy ma żech twōj... przociel, miarkujesz?
– No, to posłuchaj... gościu...
– I niy ma żech żŏdyn „gościu”!
– No, to jak mam sie odezwać...
– Prosza wŏs panoczku...
– OK, więc proszę...
– ...zŏcny...
– Dobra, kurwa! A więc: proszę szanownego pana...
– Nō, terŏzki lepij...
Czy szanowny Pan widzi tego małego szczyla?
– Kerego? Tego, ftory wlazuje na motorcykel?
– Tak, tak, właśnie tego!
– Anō, widza go, widza gynał...
– No, więc chciałem szanownemu panu powiedzieć, jeszcze kiedy byliśmy przy „kolego”, że on akurat opierdalał wielce szanownemu panu kieszenie i torbę...
– O kurwa!
– Nie ma za co!
poniedziałek, 19 października 2015
Welōnek (absztimōng)...
– Eeee, panoczku! Panie Sztuchlik! Bezmać wcierzyli wŏs, wrajziyli wŏs na lista welōnkowŏ naszyj partyji do syjmu? Mogecie mi pedzieć, jak tyż to sie stało?
– Nō, to bōło tak: nŏjprzodzij to na ta lista kcieli wrajzić starego Pikulika. Tōż jŏ wtynczŏs zawrzesknōł na cŏłki zol: „Cooo ? Gupszygo i barzij zawalatego jużeście niy mieli?” Nō, i stanyło sie !
– Nō, to bōło tak: nŏjprzodzij to na ta lista kcieli wrajzić starego Pikulika. Tōż jŏ wtynczŏs zawrzesknōł na cŏłki zol: „Cooo ? Gupszygo i barzij zawalatego jużeście niy mieli?” Nō, i stanyło sie !
piątek, 16 października 2015
Kalyndŏrz mamulki...
Jedyn nasz, samtyjszy fric wrŏcŏ do chałpy, festelnie naprany, kajsik wele szczwŏrtyj na rozwidnioku. W antryju jego babeczka, festelnie łozgzukanŏ, podrajżuje mu pod kichol weker i wrzescy:
– Ty giździe, ty łochyntolu stopierōński, widzisz wiela jest? Szczwŏrtŏ ło szaroku!
Chop sie tak ino deczko skrziwiōł i wymrōncŏł:
– Moja.. ty... rozt... rozto... miyło. Ty mi pokazujesz zygarek? Moja mumulka, to fatrowi pokazowała zawdy... kalyndŏrz!
– Ty giździe, ty łochyntolu stopierōński, widzisz wiela jest? Szczwŏrtŏ ło szaroku!
Chop sie tak ino deczko skrziwiōł i wymrōncŏł:
– Moja.. ty... rozt... rozto... miyło. Ty mi pokazujesz zygarek? Moja mumulka, to fatrowi pokazowała zawdy... kalyndŏrz!
czwartek, 15 października 2015
Ginekolog...
Bōł ci se dochtōr-ginekolog, znaczy sie dochtōr łod cipek. Miŏł ci łōn wszyjsko, co ino mu sie zapragło. Ale bōł tyż ci ku tymu festelnie niyszczysny, bo cŏłke życie kciŏł być automechanikerym. Nō i rōłzczasu uzdŏł, co pōjńdzie na jakesik kursy, kaj uczōł sie ze srogōm gorliwōściōm a zatym prziwstŏł ku prifōngowi, ku ygzaminowi na automenikera. Niyskorzij czekŏł dziyń, dwa, trzi – żŏdnyj wiadōmości, eźli zdŏł ygamin, abo i niy. Zaufryjgowany festelnie glingŏ ku tymu egzaminatorzowi, coby spytać eźli zdŏł.
– Wiedzōm łōni panoczku – ciepnōł ryjda tyn egaminatōrz – za teoryjŏ mŏcie panoczku 100%, a za praktika.... cŏłke dwiesta procyntōw...
– Jakōż to? – pytŏ sie tyn dochtōr łod cipkōw. – 200% to je przecamć blank, ale to blank niymożebne!
– Anō, to je możebne. 100% za łozebranie i poskłŏdanie motoru autoka, juzaś niyskorzij 100% za to, iżeś pōn to zrobiōł wszyjsko bez auspuf, bez ruła wydechowŏ!
– Wiedzōm łōni panoczku – ciepnōł ryjda tyn egaminatōrz – za teoryjŏ mŏcie panoczku 100%, a za praktika.... cŏłke dwiesta procyntōw...
– Jakōż to? – pytŏ sie tyn dochtōr łod cipkōw. – 200% to je przecamć blank, ale to blank niymożebne!
– Anō, to je możebne. 100% za łozebranie i poskłŏdanie motoru autoka, juzaś niyskorzij 100% za to, iżeś pōn to zrobiōł wszyjsko bez auspuf, bez ruła wydechowŏ!
środa, 14 października 2015
Niy sjōnech wywiōrki...
Srogi ber dziczy, fiksuje we lesie, łokropicznie łozgzukany, podniycōny. Nō, mŏ chańdź przedupczyć wszyjsko, co sie ruszŏ. Na to ślazuje ze drzewa wywiōrka, tōż tyż tyn ber dopŏd jōm, chytŏ jōm za gynik i dŏwej... dupczy jak nŏjynty. Ale to mu tyż jesce niy stykło. Zeza krzŏkōw wychynōła samica ryżokudła. Tyn ber dopŏd i ta lisica, i tyż napoczynŏ łostro dupczyć. Łorŏzki ta samica ryżokudła wrzescy choby jōm ze skōry łobdziyrali:
– Ło sto pierōnōw, berze... ale ze cia spanialisty dupczok, kōchanek... jakigo tym mŏsz łogrōmnucnego i łowosiōnego ciulika!
Ber robi jakosik iptowatŏ fresa i medikuje:
– Ło kurwa! Niy sjōnech ze ciulika... wywiōrka!
– Ło sto pierōnōw, berze... ale ze cia spanialisty dupczok, kōchanek... jakigo tym mŏsz łogrōmnucnego i łowosiōnego ciulika!
Ber robi jakosik iptowatŏ fresa i medikuje:
– Ło kurwa! Niy sjōnech ze ciulika... wywiōrka!
wtorek, 13 października 2015
Fater a synek...
We szynku u mie na Krojcce zicło sie dwiōch łożyrokōw. Słepiōm łostro. Tak możno wele dziesiōntyj na wieczōr jedyn śnich gŏdŏ:
– Wiysz... stary.. jŏ już na zicher musza pōjńść... jŏ już pōjńda...
– A daleko to chopie mŏsz do chałpy?
– Niy, niy... samtukej zarŏzki na Grunwaldzkij, to zarŏzki wele...
– Ja? Jŏ tyż miyszkōm na Grunwaldzkij... dwanŏście...
– Cōżeś ty? Tōż sōmy sōmsiŏdami. Jŏ miyszkōm na piyrszym sztoku pod szczwiōrkōm...
– Ej ty... zarŏzki... to jŏ przecam miyszkōm pod szczwiōrkōm...
– Mōmynt, kwilka.... Jorguś?
– Łojciec???
– Wiysz... stary.. jŏ już na zicher musza pōjńść... jŏ już pōjńda...
– A daleko to chopie mŏsz do chałpy?
– Niy, niy... samtukej zarŏzki na Grunwaldzkij, to zarŏzki wele...
– Ja? Jŏ tyż miyszkōm na Grunwaldzkij... dwanŏście...
– Cōżeś ty? Tōż sōmy sōmsiŏdami. Jŏ miyszkōm na piyrszym sztoku pod szczwiōrkōm...
– Ej ty... zarŏzki... to jŏ przecam miyszkōm pod szczwiōrkōm...
– Mōmynt, kwilka.... Jorguś?
– Łojciec???
poniedziałek, 12 października 2015
Pōłowa gōwki szałotu...
Rōłzczasu we srogim zupermarkycie jedyn istny spytŏł (poprosiōł) modego przedowacza ło pōłowa gōwki szałotu. Nō ja, przedowacz napocznōł łōnymu łodmŏwiać. Tyn istny ale bōł niyugnyty i festelnie sie fantowŏł, tōż tyż tyn przedowacz poszŏł na zadek, na zaplycze spytać kyrownika. Przilazuje ku kyrownikowi i łod dźwiyrzy rzōńdzi:
– Pōnie kyrowniku jakisik ipta kce sie lajstnōńć pōłowa gōwki szałotu...
W tym tyż łoka mrziku badnōł i uwidziŏł, co za niym styrcy tyn klijynt i zaziyrŏ na niygo, tōż tyż zarŏzki dociep:
– A tyn roztomiyły chop... kupi... drugŏ pōłowa tyj gōwki szałotu...
Lajter zgōdziōł sie, ale niyskorzij poszŏł ku przedowaczowi i pedziŏł:
– Synek! Mōgeś mieć dzisiŏj srogachnŏ utropa naleś wykŏzŏł sie rułōm i refleksym... takich ludzi nōm we fyrmie potrza! Aaaa... a skany sie ty wandlujesz synek?
– Ze Nowygo Targu, pōnie lajter!
– A po jakymu żeś synek tamstela wyjechŏł?
– A bo wiedzōm łōni panoczku, to je miasto bez prziszłōści; same kurwy i hokeisty!
– Hmmm... – strŏpiōł sie kyrownik. – Moja baba je ze Nowego Targu!
– Ja? A na jakij... pozycyji łōna... grŏ?
– Pōnie kyrowniku jakisik ipta kce sie lajstnōńć pōłowa gōwki szałotu...
W tym tyż łoka mrziku badnōł i uwidziŏł, co za niym styrcy tyn klijynt i zaziyrŏ na niygo, tōż tyż zarŏzki dociep:
– A tyn roztomiyły chop... kupi... drugŏ pōłowa tyj gōwki szałotu...
Lajter zgōdziōł sie, ale niyskorzij poszŏł ku przedowaczowi i pedziŏł:
– Synek! Mōgeś mieć dzisiŏj srogachnŏ utropa naleś wykŏzŏł sie rułōm i refleksym... takich ludzi nōm we fyrmie potrza! Aaaa... a skany sie ty wandlujesz synek?
– Ze Nowygo Targu, pōnie lajter!
– A po jakymu żeś synek tamstela wyjechŏł?
– A bo wiedzōm łōni panoczku, to je miasto bez prziszłōści; same kurwy i hokeisty!
– Hmmm... – strŏpiōł sie kyrownik. – Moja baba je ze Nowego Targu!
– Ja? A na jakij... pozycyji łōna... grŏ?
piątek, 9 października 2015
Rółzczasu jedna dziołcha....
Rōłzczasu jedna dziołcha pokwanckała sie sama na srogŏ balanga. Przifilowała ci tam jednego sztramskigo karlusa, kery szykowniście tańcowŏł. Podlazła ci ku niymu i napoczła rzōńdzić:
– Chopie! Ale ty zajebiście tyańcujesz!
Na to tyn istny:
– Spierdalaj!
Dziołcha ździebko zgańbiōnŏ, ustōmpiōła. Tyn karlus dalszij tańcowŏł sōm ze sia, i to tak, iże na wszyjskich robiōł stopierōńske wrażyni. Dziołcha juzaś ku niymu podlazła i gŏdŏ:
– Karlusie! Ale ty na isto zajebiście tańcyjesz!
Tyn karlus nic ino łodrzyknōł juzaś:
– Spierdalaj!
Tego już ale dziołsze bōło za tela i rzōńdzi ku niymu:
– Wiysz co chopie! Jeżeś szwanc, sorōń i grōbiōn... prostŏk!
– Nō i chuj! Ale zajebiście tańcuja, prŏwda!
– Chopie! Ale ty zajebiście tyańcujesz!
Na to tyn istny:
– Spierdalaj!
Dziołcha ździebko zgańbiōnŏ, ustōmpiōła. Tyn karlus dalszij tańcowŏł sōm ze sia, i to tak, iże na wszyjskich robiōł stopierōńske wrażyni. Dziołcha juzaś ku niymu podlazła i gŏdŏ:
– Karlusie! Ale ty na isto zajebiście tańcyjesz!
Tyn karlus nic ino łodrzyknōł juzaś:
– Spierdalaj!
Tego już ale dziołsze bōło za tela i rzōńdzi ku niymu:
– Wiysz co chopie! Jeżeś szwanc, sorōń i grōbiōn... prostŏk!
– Nō i chuj! Ale zajebiście tańcuja, prŏwda!
czwartek, 8 października 2015
Stary dochtōr...
Zemrziło sie starymu dochtorowi, fachmanowi łod serca, znaczy kardiologowi. Kamraty zrychtowali mu pogrzyb ze srogōm paradōm. Nałōnczŏs cyrymōniji za trułōm ze jejigo zezwłōkami postawiyli łogrōmnucne serce, cŏłke dekniynte kwiŏtmōma. Kej tyż skōńczōło sie rzykani i roztomajte ryjdy nad trułōm, serce sie łozewrziło i ta truła wjechała rajn. Zatym te serce sie zawrziło i tyn niyboszczyk łostŏł we tym sercu na zawdy.
We tym łoka mrziku ftosik ze żałōbnikw prasknōł śmiychym. Wszyjske łoczy łobrōciyli sie na niygo, tōż tyż tyn istny pedziŏł ino tela:
– Wybŏczōm mi łōni, ale forsztelowŏłech sie, wystawiōłech sie mōj włōśny pogrzyb. Joch jes macherym łod babskich cipek, znaczy jeżech ginekologym...
Na to fachman, macher łod bachorōw i rziciōw, znaczy proktolog pŏd bez czuciŏ na ziym... zymglŏł!
We tym łoka mrziku ftosik ze żałōbnikw prasknōł śmiychym. Wszyjske łoczy łobrōciyli sie na niygo, tōż tyż tyn istny pedziŏł ino tela:
– Wybŏczōm mi łōni, ale forsztelowŏłech sie, wystawiōłech sie mōj włōśny pogrzyb. Joch jes macherym łod babskich cipek, znaczy jeżech ginekologym...
Na to fachman, macher łod bachorōw i rziciōw, znaczy proktolog pŏd bez czuciŏ na ziym... zymglŏł!
środa, 7 października 2015
Musza jesce ino pedzieć....
Trefiōłech niydŏwno jednego mojigo kamrata jece ze Politechniki. Kielanŏście lŏt my sie nikaj niy spichli, a i nasze drōgi po tych sztudijach setnie ci sie we inkszych kyrōnkach rozyjńszli. Terŏzki, kejech ci go trefiōł sam u mie na Pniokach, zdŏł mi sie łōn ale jakisik taki teskliwy i markotny. Skrziwiōł ino gymba, zrobiōł macha jak mie ujzdrzŏł...
– Pyrsk Erich! Co tam u cia? – uradowŏłech sie festelnie ze naszygo trefu.
– Eeee tam, same turbacyje i zgłoby ślatujōm ci na mie.
– Niy gŏdej! Widza przeca echt, co ci sie darzi choby ci skrzotek srŏł... sztramski ancug łod Giorgio Armaniego abo Karla Lagerfelda, biŏłŏ hymda Brooksfield abo ino Wōlczanka, binder Willsoor, szczewiki... to cheba Bata, co już niy spōmna ło buksioku... Rolex to abo niy, to pewnikiym Philippe Patek...
– Niy, to ino Jaques Lemans... – łodpedziŏł jankornie Erich.
– No, tōż niy miarkuja...
– Urodziyło mi dziecko... synecek...
– Jezderkusie chopie! Tōż to kŏżdy inkszy chop bōłby rŏd choby mu fto fliger fōndnōł, miŏłby mocka uciychy, iże mu sie na stare lata udało prasknōńć tora... przeca to możno już łostatni szus...
– Ja,ja inksze chopy mieliby możno i srogŏ uciycha...
– Pierōnie! Niy poradza zmiarkować, po jakiymu ty sie niy radujesz, skuli czego jeżeś taki markotny?
– Nō, bo wiysz Ojgyn... jŏ jece musza ło tym pedzieć mojij... babie!
– Pyrsk Erich! Co tam u cia? – uradowŏłech sie festelnie ze naszygo trefu.
– Eeee tam, same turbacyje i zgłoby ślatujōm ci na mie.
– Niy gŏdej! Widza przeca echt, co ci sie darzi choby ci skrzotek srŏł... sztramski ancug łod Giorgio Armaniego abo Karla Lagerfelda, biŏłŏ hymda Brooksfield abo ino Wōlczanka, binder Willsoor, szczewiki... to cheba Bata, co już niy spōmna ło buksioku... Rolex to abo niy, to pewnikiym Philippe Patek...
– Niy, to ino Jaques Lemans... – łodpedziŏł jankornie Erich.
– No, tōż niy miarkuja...
– Urodziyło mi dziecko... synecek...
– Jezderkusie chopie! Tōż to kŏżdy inkszy chop bōłby rŏd choby mu fto fliger fōndnōł, miŏłby mocka uciychy, iże mu sie na stare lata udało prasknōńć tora... przeca to możno już łostatni szus...
– Ja,ja inksze chopy mieliby możno i srogŏ uciycha...
– Pierōnie! Niy poradza zmiarkować, po jakiymu ty sie niy radujesz, skuli czego jeżeś taki markotny?
– Nō, bo wiysz Ojgyn... jŏ jece musza ło tym pedzieć mojij... babie!
wtorek, 6 października 2015
Dzioboł...
Rōłzczasu, nałōnczŏs mszy, pokŏzŏł sie znŏgła Szatōn, łoszkliwy pieklŏrz, zaziyrŏ tak swojimi srogimi ślypiōma po ludziach we kościyle, lachŏ sie tak jakosik bodlawo i łoszkliwie a na łostatku zicnōł sie na ōłtŏrzu. Ludzie po gibku śmiatajōm ze kościoła i ino jedyn festelnie zwiykowany starzik blank sie niy ruszōł ino kukŏ na tego dziobła. Yntlich tyn dzioboł niy szczimŏł, podlazuje ku starzikowi i pytŏ sie go:
– Teee, stary! Eźli niy miarkujesz, eźli niy wiysz fto jŏ jes?
– A dyć miarkuja, wiym!
– I blank sie mie niy strachŏsz?
– Ani ździebko, nic a nic sie cia niy starchōm!
– Jakōż to? Przecamć mie sie wszyjske bojōm, a ty niy. Po jakymu?
– Anŏ, boch jŏ jes już śtyrdziyści piyńć lŏt żyniaty ze twojōm... siestrōm!
– Teee, stary! Eźli niy miarkujesz, eźli niy wiysz fto jŏ jes?
– A dyć miarkuja, wiym!
– I blank sie mie niy strachŏsz?
– Ani ździebko, nic a nic sie cia niy starchōm!
– Jakōż to? Przecamć mie sie wszyjske bojōm, a ty niy. Po jakymu?
– Anŏ, boch jŏ jes już śtyrdziyści piyńć lŏt żyniaty ze twojōm... siestrōm!
poniedziałek, 5 października 2015
Przepōmiŏł bych...
Dwa kamraty, łochhlapusy siedzōm wrōłz we szynku i słepiōm laga za lagōm. Łorŏz jedyn, już deczko chycōny, napoczynŏ ryjda:
– Wiysz! Tyn zeks ze mojōm starōm jes ci na isto corŏzki gorszyjszy. Jeszcze malowiela a cheba blank ustanymy sie dupczyć....
– Czowieku, co ty tam miarkujesz. Kejby moja starŏ niy spała ze łozewrzitōm gymbōm, to jo bych blank już przepōmniŏł, co to jes tyn zeks!
– Wiysz! Tyn zeks ze mojōm starōm jes ci na isto corŏzki gorszyjszy. Jeszcze malowiela a cheba blank ustanymy sie dupczyć....
– Czowieku, co ty tam miarkujesz. Kejby moja starŏ niy spała ze łozewrzitōm gymbōm, to jo bych blank już przepōmniŏł, co to jes tyn zeks!
piątek, 2 października 2015
Jak wōm sie spało...
Rōłzczasu jedyn istny kciŏł przenocōwać we hotylu, ale wszyjske izby byli już zajimane.
– Możno majōm łōni jednakwōż jakisik frajny cimer, abo chocia jakisik prykol? Moga spać przecamć choć kany, bele kaj – poprosiōł ymfangszefa, hotylowygo recepcijōnisty tyn istny.
– Nō, cōż, mōm jedyn doplcimer we ftorym miyszkŏ jedyn chop i monej bydzie rŏd miŏł spōłmitra, szlafkamrata, bo to zrobiyłoby mu, co ta izba bydzie tōńszŏ. Ale tak prŏwdōm, to łōn tak stopierōńsko charczy we śniku, iże uskargujōm sie na niygo kwatyrniki we sōmsiydnich izbach. Tōż tyż niy poradza pedzieć, eźli bydōm łōni interesowne.
– Niy ma problyma, biera ta izba.
Na drugi dziyń ło szaroku tyn ymfangszef pytŏ tego istnego:
– Nō, i jakōż wŏm sie panoczku spało?
– Łoooo, mocka lepszij niźli bele kedy.
– A co ze charczyniym tego szlafkamrata? Niy zawŏdzało to wōm?
– Niy! Jŏch na doczkaniu, na szlag żech ci go ścichnōł...
– A jakim to knifym?
– Łōn już bōł we prykolu i charczŏł, kejech wlŏz do izby. Kejech przelazowŏł wele niygo, dołech mu kusika we liczko i pedziŏłech mu gryfnie: Dobranoc mōj ty gryfcoku!
Mogecie mi wiyrzić, łōn bez cŏłkŏ noc zmrużōł łoka i cŏłkŏ noc mie gynał blikowŏł, świdrzōł ci na mie!
– Możno majōm łōni jednakwōż jakisik frajny cimer, abo chocia jakisik prykol? Moga spać przecamć choć kany, bele kaj – poprosiōł ymfangszefa, hotylowygo recepcijōnisty tyn istny.
– Nō, cōż, mōm jedyn doplcimer we ftorym miyszkŏ jedyn chop i monej bydzie rŏd miŏł spōłmitra, szlafkamrata, bo to zrobiyłoby mu, co ta izba bydzie tōńszŏ. Ale tak prŏwdōm, to łōn tak stopierōńsko charczy we śniku, iże uskargujōm sie na niygo kwatyrniki we sōmsiydnich izbach. Tōż tyż niy poradza pedzieć, eźli bydōm łōni interesowne.
– Niy ma problyma, biera ta izba.
Na drugi dziyń ło szaroku tyn ymfangszef pytŏ tego istnego:
– Nō, i jakōż wŏm sie panoczku spało?
– Łoooo, mocka lepszij niźli bele kedy.
– A co ze charczyniym tego szlafkamrata? Niy zawŏdzało to wōm?
– Niy! Jŏch na doczkaniu, na szlag żech ci go ścichnōł...
– A jakim to knifym?
– Łōn już bōł we prykolu i charczŏł, kejech wlŏz do izby. Kejech przelazowŏł wele niygo, dołech mu kusika we liczko i pedziŏłech mu gryfnie: Dobranoc mōj ty gryfcoku!
Mogecie mi wiyrzić, łōn bez cŏłkŏ noc zmrużōł łoka i cŏłkŏ noc mie gynał blikowŏł, świdrzōł ci na mie!
czwartek, 1 października 2015
A toch jes jŏ...
Srogŏ sznapsimpryza. Dwa naprane kamraty, Antek i Paulek wrŏcajōm ku dōmowi. Drōgōm wlejźli ale jesce na sznapsa do Paulka. Przi tyj przileżitōści Paulek kciŏł sie jesce poasić swojim pomiyszkaniym i łobkludzŏ tego swojigo kamrata pō niym.
– Kuknij se ino Antek! To jes moja kuchyń, a to juzaś mōj badycimer – mamrŏ po pijŏku Paulek.
– Nō, Paulek! Na isto gryfnŏ jes i kuchyń i tyn twōj badycimer – łodrzykŏ naprany Antek.
Paulek dalszij łobkludzŏ kamrata po pomiyszkaniu....
– A to, Antek, to jes moja srogszŏ izba... łoo... a sam nynŏ mōj synecek... a... a sam... a sam moja cerzicka...
– Nō, Paulek, musza pedzieć, iże szykowniste sōm ci te twoje dziecka... aże szykowniste, gryfniste...
Idōm dalszij, wlazujōm do drugij izby..
– A to Antek, to ci jes mōj gryfny szlafcimer... dzisz jaki srogi i moc bykwyjm dopelbet... he, he... ciiii, ciii... cicho... to jes moja starŏ, a tyn wele... to cheba... jŏ, toch na zicher... jŏ...
– Kuknij se ino Antek! To jes moja kuchyń, a to juzaś mōj badycimer – mamrŏ po pijŏku Paulek.
– Nō, Paulek! Na isto gryfnŏ jes i kuchyń i tyn twōj badycimer – łodrzykŏ naprany Antek.
Paulek dalszij łobkludzŏ kamrata po pomiyszkaniu....
– A to, Antek, to jes moja srogszŏ izba... łoo... a sam nynŏ mōj synecek... a... a sam... a sam moja cerzicka...
– Nō, Paulek, musza pedzieć, iże szykowniste sōm ci te twoje dziecka... aże szykowniste, gryfniste...
Idōm dalszij, wlazujōm do drugij izby..
– A to Antek, to ci jes mōj gryfny szlafcimer... dzisz jaki srogi i moc bykwyjm dopelbet... he, he... ciiii, ciii... cicho... to jes moja starŏ, a tyn wele... to cheba... jŏ, toch na zicher... jŏ...
środa, 30 września 2015
Mlyko matki...
Rōłzczasu jedyn sztudynt mediciny na prifōngu mŏ wyrachować trzi forcugi, trzi werty mlyka matki. Dugszy czŏs medikuje i yntlich wypokopiōł:
– Za piyrsze: te mlyko jes we 100% nŏturalne.
– Za druge: jes ciepłe i niy potrza go podgrzywać...
I tu ci mu zabrachło fantazyji, pomyślōnku. Siedzi, ślynczy, medikuje a czŏs leci, wartko gzuje...
Profesor mŏ już zbiyrać szkartki a tyn szydynt na łostatni drikej prziszŏł na te idy, wypokopiōł:
– Za trzecie: te mlyko mŏ ci rewelacyjne łopakōwani!
– Za piyrsze: te mlyko jes we 100% nŏturalne.
– Za druge: jes ciepłe i niy potrza go podgrzywać...
I tu ci mu zabrachło fantazyji, pomyślōnku. Siedzi, ślynczy, medikuje a czŏs leci, wartko gzuje...
Profesor mŏ już zbiyrać szkartki a tyn szydynt na łostatni drikej prziszŏł na te idy, wypokopiōł:
– Za trzecie: te mlyko mŏ ci rewelacyjne łopakōwani!
wtorek, 29 września 2015
Sztyjc Hazok i Ber...
Rōłzczasu we lesie Hazok wystawiōł swōj włōśny sklep. Prziszŏł ku niymu ber, kery festelnie bŏł sie kōnkuryncyji, tōż tyż prōbowŏł tego hazoka zastrŏszyć.
– Te! Hazok! Jŏ tu przijńda ze trzi razy, a kej kejsik niy bydzie tego, co jŏ bych kciŏl, to ci zarŏzki tyj twōj sklpe podpŏla!
Ber przilazuje na drugi dziyń i rzōńdzi:
– Dŏwej mi sam zarŏzki dwadzieścia kilo labyndzigo piyrzŏ!
Na to hazok gzuje do pynwicy i smycy te dwadzieścia kilo piyrzŏ. Wkurwiōny ber biere towŏr i wylazuje ze złōściōm.
Na nastympny dziyń wrŏcŏ i juzaś rzōńdzi:
– Dŏwej mi sam zarŏzki kilo milchpulwru, mlyka we pulwrze!
Hazok spodle pudla, spodle lady wyciōngŏ te mlyko i dowo berowi.
Na trzeci dziyń wlazuje do składu uradowany ber i wrzescy:
– A dej mi sam zarŏzki dwa kilo... chuja...
Zadziwany hazok medikuje bez kwilka a zatym gŏdŏ:
– Ber! A pōdź ty za mnōm!
Wlejźli wrōłz do lyjamtu, na zaplycze, hazok wyszaltrowŏł światło i pytŏ sie opaternie bera:
– Teee! Ber... widzisz cosik?
– Ni chuja!
– Nō, tōż bier te swoji dwa kilo i... spierdalaj!
– Te! Hazok! Jŏ tu przijńda ze trzi razy, a kej kejsik niy bydzie tego, co jŏ bych kciŏl, to ci zarŏzki tyj twōj sklpe podpŏla!
Ber przilazuje na drugi dziyń i rzōńdzi:
– Dŏwej mi sam zarŏzki dwadzieścia kilo labyndzigo piyrzŏ!
Na to hazok gzuje do pynwicy i smycy te dwadzieścia kilo piyrzŏ. Wkurwiōny ber biere towŏr i wylazuje ze złōściōm.
Na nastympny dziyń wrŏcŏ i juzaś rzōńdzi:
– Dŏwej mi sam zarŏzki kilo milchpulwru, mlyka we pulwrze!
Hazok spodle pudla, spodle lady wyciōngŏ te mlyko i dowo berowi.
Na trzeci dziyń wlazuje do składu uradowany ber i wrzescy:
– A dej mi sam zarŏzki dwa kilo... chuja...
Zadziwany hazok medikuje bez kwilka a zatym gŏdŏ:
– Ber! A pōdź ty za mnōm!
Wlejźli wrōłz do lyjamtu, na zaplycze, hazok wyszaltrowŏł światło i pytŏ sie opaternie bera:
– Teee! Ber... widzisz cosik?
– Ni chuja!
– Nō, tōż bier te swoji dwa kilo i... spierdalaj!
poniedziałek, 28 września 2015
Możno ci gōwno stwŏrdnie...
Szulsztōnda we szkole podstawowyj, we jakisik minderhajtce. Rechtōrka pytŏ dziecek jake tyż to łōne wiedzōm nōwŏści we medikamyntach ze łostatnich miesiyncy. I jakōż by inakszij, Hanysek piyrszy dźwigŏ graca i wrzescy:
– Jŏ, jŏ wiym!
Nō, tōż rechtōrka sie go pytŏ:
– Hanysku, tōż tyż rzyknij nōm jake miarkujesz nŏjnowszyjsze medikamynty?
– Viagra, prosza pani.
Zdymbiŏłŏ rechtōrka, niy wiedzieła co pedzieć, upewniŏ sie eźli dobrze usłyszała. Hanysek potwiyrdzŏ, tōż tyż łōna pytŏ dalszij:
– A rzyknij ty mi Hanysku, na co tak prŏwdōm je ta Yiagra?
– Pewnikym na drabszajsn, na sraczka – łodrzykŏ Hanysek.
– Jakōż to Hanysku na sraczka, na morzisko? Jeżeś isty? – pytŏ zadziwanŏ rechtōrka.
– Ja, prosza pani. Kŏżdy dziyń na łodwieczerz moja mamulka gŏdŏ ku tatulkowi: zażyj ta diosecko Yiagra, to ci możno te twoje... gōwno stwŏrdnie!
– Jŏ, jŏ wiym!
Nō, tōż rechtōrka sie go pytŏ:
– Hanysku, tōż tyż rzyknij nōm jake miarkujesz nŏjnowszyjsze medikamynty?
– Viagra, prosza pani.
Zdymbiŏłŏ rechtōrka, niy wiedzieła co pedzieć, upewniŏ sie eźli dobrze usłyszała. Hanysek potwiyrdzŏ, tōż tyż łōna pytŏ dalszij:
– A rzyknij ty mi Hanysku, na co tak prŏwdōm je ta Yiagra?
– Pewnikym na drabszajsn, na sraczka – łodrzykŏ Hanysek.
– Jakōż to Hanysku na sraczka, na morzisko? Jeżeś isty? – pytŏ zadziwanŏ rechtōrka.
– Ja, prosza pani. Kŏżdy dziyń na łodwieczerz moja mamulka gŏdŏ ku tatulkowi: zażyj ta diosecko Yiagra, to ci możno te twoje... gōwno stwŏrdnie!
piątek, 25 września 2015
Pampōńskŏ kwŏlba....
Na podzim to tyż i pampōnie – jak rybkŏrze – majōm we mōłdzie kwŏlić sie choby sto dioskōw. Kwŏlba ci je takŏ, iże blank przi tymu idzie łogupnōńć. Zeszły tydziyń gŏdŏłech ło tym gryfnym polskim zwyku, ło dożynkach. Tu mi sie razinku spōmniało, iże kej my jesce ze Mamulkōm i Tatulkiym wyjyżdżali na wywczasy do Jeleśni kole Żywca, bōł ci tam jedyn bamber, kery pierōnym miŏł rŏd sie kwŏlić. Tak ci sie kwŏlōł, iże wszyjskie mieli tyj kwŏlby pŏłno rzić. Siedzieli my tak kejsik wszyjskie na gōnku, nō i jak zawdy prziszło do gŏdki fto tam wiela napochoł bez żniwa. Jedyn gŏdŏ, co u niygo byli byrki, iże kej jedna ze drzewa śleciała chopowi na palica to zarŏzki dostŏł kopfszelōnt, znaczy wstrzōns mōzgu. Jejigo kamrat juzaś prawiōł, co u niygo na polu rośli take blumkōłle, iże je musiŏł ze pola fōrōm po jednym skludzać do dōm, bo mu wiyncyj na fōra niy wlazło. Na to mōj Tatulek, blank ze powagōm gŏdŏ ci tak:
– U naszego starzika we Logiewnikach rośli ci take jabka, rynety, iże na fōra, kerōm swoziyli je do pywnice wlazło ino jedne jabko a ciōngnōńć musieli jōm dwa kōnie, dwa belgijoki.
– Nō, i co? – pytŏ tyn istny, kerego mianowali chwŏlnŏ rzić.
– Anō, rōłz śleciało ci jedne jabko na cesta i blank ci sie rozpukło.
– Nō i, nō i? – juzaś sie pytŏ tyn istny.
– Anō tela, iże kej te jabko sie łozleciało, wylazła ci śniego takŏ srogŏ glizda, iże zarŏzki zeżarła nōm jednego kōnia.
Gŏdōm wōm, śmiychu my mieli tela, iże do dzisiŏj to jesce spōminŏm.
– U naszego starzika we Logiewnikach rośli ci take jabka, rynety, iże na fōra, kerōm swoziyli je do pywnice wlazło ino jedne jabko a ciōngnōńć musieli jōm dwa kōnie, dwa belgijoki.
– Nō, i co? – pytŏ tyn istny, kerego mianowali chwŏlnŏ rzić.
– Anō, rōłz śleciało ci jedne jabko na cesta i blank ci sie rozpukło.
– Nō i, nō i? – juzaś sie pytŏ tyn istny.
– Anō tela, iże kej te jabko sie łozleciało, wylazła ci śniego takŏ srogŏ glizda, iże zarŏzki zeżarła nōm jednego kōnia.
Gŏdōm wōm, śmiychu my mieli tela, iże do dzisiŏj to jesce spōminŏm.
czwartek, 24 września 2015
Masknbal....
Rōłzczasu jedne małżyństwo napytali na szykownisty masknbal, jednakowōż we tyn dziyń baba zaniymōgła, napoczła jōm boleć gowa, i skuli tego nŏlygała fest, pilōła, coby chop poszoł sōm. Łōn deczko sie prociwiŏł ale na łostatku usuchnōł i poszŏł. Ta jego babeczka legła sie do prykola, ale tak jakosik po godzinie blank ci sie łocuciōła i merkła, co jōm już gowa niy boli. A skuli tego, co jeji chop do łostatka blank niy miarkowŏł jake prziłobleczynie sie łōna na tyn masknfest narychtowała, uzdała, co pōjńdzie jednakowōż na tyn masknbal i bydzie tego ci swojigo chopecka szpicować, szpiygōwać. Tyż ci wartko go tam wyświdrzōła i gynał przifilowała. Tańcowŏł ci łōn ze wszyjskimi babami, kusikowŏł je po gracach, karkach i licach, szeptłŏł jim tyż bele co do ucha, podszczypowŏł, i niby to bez cufal – macŏł ci je lecy kaj. A skuli tego, co i łōna przinŏleżała do szwarnych i wizgyrnych babōw, gibko ci jōm tyn łozbawiōny chop merknōł, wyświdrzōł, nō i napytŏł ku tańcowaniu. Łōna mōgła spodziywać sie dobryj zabawy, bo przecamć łōn blank sie niy kapnōł, iże fest bałamōńci i zawŏlŏ swoja włŏśno babeczka. Po pŏruch przetańcowanych kōnskach dŏł ji do wymiarkowaniŏ, forszlagowŏł ji, iże zdało by sie pōjńść kajsik, kaj jich żŏdyn niy bydzie widziŏł, i kaj bydōm se mōgli deczko pogzukać, ździebko – jak to chop ze babōm – poswawōlić. Łōna zgodziōła sie we łoka mrziku (przecamć to jeji chop), ale postawiōła jedyn warōnek, iże do łostatka niy syjmnōm ze fresōw tych swojich larwōw.
Nō, mocka nawyrobiali, bōło jim do kupy szumnie i fajniście jak nigdy do siela. Niyskorzij łōna wartko pogzuła do dōm, coby łoczekować tego swojigo chopa i deczko go łopytować.
Kej już tyn borok prziszŏł nazŏd do chałpy, ta mamzela ze fałesznościōm we głōsie napoczła go łoszkliwie pytać:
– Nō, i jakeś sie tyż to, mōj ty roztomiyły, bawiōł? Mocka ‘eś tańcowŏł, ja?
– Nō, wiysz, nicech niy tańcowŏł, bawiōłech sie na isto lichućko, niyhersko – ze jankorym łodpedziŏł chop. – Trefiōłech Antka, Jorga i Bercika, wiysz, tych mojich kamratōw ze werku i bez cŏłkŏ noc my festelnie szkaciyli...
– ?....
– Ale musza ci sam terŏzki rzyknōńć, co tyn istny, kerymuch borgnōł tyn mōj kostim, te moje przebleczynie na tyn masknbal, bezmać bawiōł sie stopierōńsko ze jednōm motylicōm i szlajzerkōm....
Nō, mocka nawyrobiali, bōło jim do kupy szumnie i fajniście jak nigdy do siela. Niyskorzij łōna wartko pogzuła do dōm, coby łoczekować tego swojigo chopa i deczko go łopytować.
Kej już tyn borok prziszŏł nazŏd do chałpy, ta mamzela ze fałesznościōm we głōsie napoczła go łoszkliwie pytać:
– Nō, i jakeś sie tyż to, mōj ty roztomiyły, bawiōł? Mocka ‘eś tańcowŏł, ja?
– Nō, wiysz, nicech niy tańcowŏł, bawiōłech sie na isto lichućko, niyhersko – ze jankorym łodpedziŏł chop. – Trefiōłech Antka, Jorga i Bercika, wiysz, tych mojich kamratōw ze werku i bez cŏłkŏ noc my festelnie szkaciyli...
– ?....
– Ale musza ci sam terŏzki rzyknōńć, co tyn istny, kerymuch borgnōł tyn mōj kostim, te moje przebleczynie na tyn masknbal, bezmać bawiōł sie stopierōńsko ze jednōm motylicōm i szlajzerkōm....
środa, 23 września 2015
Dobry, bo krōtki wic...
Łozprawianie wicōw, to jes kōmszt, ftory niy kŏzdy poradzi spokopić. A jŏ już łod pierōnym starego piyrwyj miarkuja, iże wic musi być krōtki, wartko łopedziany i musi mieć niyspodziōnŏ glajcha, niynazadni rikszlus. Tak jak te:
Dŏwno tymu nazŏd karlus, fyrniok spytŏł swoja libsta:
– Wydŏsz sie za mie?
Łōna wartko i kurc ōnd bindich łodrzykła:
– Niy!
I chop żyje ci terŏzki dugo i szczyśnie, łajzi ze kamratami na ryby i na gōny, gro fusbal i szkaci, słepie piwo i gorzŏła, robi co ino kce i kej ino na to wszyjsko mŏ szkrabka i lust...
Abo inakszij:
– Lojzik, a przajesz ty mi chocia deczko, łożynisz sie symnōm – pytŏ sie frela jeji karlusa, i gawcy sie miyłośnie na wiyrch, na jejigo gymba?
– A toć, iże ci przaja, nale ... coby sie zarŏzki żynić?
– Nō, tōż ślazuj symie, ty giździe diosecki!
Dŏwno tymu nazŏd karlus, fyrniok spytŏł swoja libsta:
– Wydŏsz sie za mie?
Łōna wartko i kurc ōnd bindich łodrzykła:
– Niy!
I chop żyje ci terŏzki dugo i szczyśnie, łajzi ze kamratami na ryby i na gōny, gro fusbal i szkaci, słepie piwo i gorzŏła, robi co ino kce i kej ino na to wszyjsko mŏ szkrabka i lust...
Abo inakszij:
– Lojzik, a przajesz ty mi chocia deczko, łożynisz sie symnōm – pytŏ sie frela jeji karlusa, i gawcy sie miyłośnie na wiyrch, na jejigo gymba?
– A toć, iże ci przaja, nale ... coby sie zarŏzki żynić?
– Nō, tōż ślazuj symie, ty giździe diosecki!
wtorek, 22 września 2015
Fōrt ber i hazok...
Rōłzczasu trefiyli sie hazok ze berym. Nō, i napoczynŏ sie zwykowŏ godka:
– Teee, hazok, a kcesz łobejzdrzić helikopter?
– A toć, iże kca!
– Nō, tōż zawrzij ślypia.
Hazok zawar ślypia, ber nakryńciōł mu jejigo dakle, zatym puściōł je a hazok frrrrrrrrrr – polecioooł i na łostatku gruchnōł we krzŏki. Tyn ber ino zarzegotŏł ze śmiychu festelnie głōśno i poszŏł se dalszij.
Pŏra dni niyskorzij trefiajōm sie łoba juzaś i wteda hazok gŏdŏ:
– Teee, ber, a kcesz tyż uwidzieć helikopter?
Na co ber, pomacŏł swoje maluśke dakle, i rzykŏ:
–A toć, iż kca!
– Tōż zawrzij ślypia!
Bez zawar łoczy, a hazok jak ci go niy prasknie srogōm lachytōm bez łeb. Ber pŏd, a tyn hazok napocznōł pitać i ku tymu wrzescy:
– Nō, i po jakigo chuja stŏwŏsz tak poblisku łopatōw helikoptera?
– Teee, hazok, a kcesz łobejzdrzić helikopter?
– A toć, iże kca!
– Nō, tōż zawrzij ślypia.
Hazok zawar ślypia, ber nakryńciōł mu jejigo dakle, zatym puściōł je a hazok frrrrrrrrrr – polecioooł i na łostatku gruchnōł we krzŏki. Tyn ber ino zarzegotŏł ze śmiychu festelnie głōśno i poszŏł se dalszij.
Pŏra dni niyskorzij trefiajōm sie łoba juzaś i wteda hazok gŏdŏ:
– Teee, ber, a kcesz tyż uwidzieć helikopter?
Na co ber, pomacŏł swoje maluśke dakle, i rzykŏ:
–A toć, iż kca!
– Tōż zawrzij ślypia!
Bez zawar łoczy, a hazok jak ci go niy prasknie srogōm lachytōm bez łeb. Ber pŏd, a tyn hazok napocznōł pitać i ku tymu wrzescy:
– Nō, i po jakigo chuja stŏwŏsz tak poblisku łopatōw helikoptera?
poniedziałek, 21 września 2015
Fifty fifty...
Nō, modzioki terŏzki fandzolōm roztomajtymi lynzykōma, nŏjbarzij szpotlawym, fyjlernym ynglickim. Nō, i kiejsik napocznōł jedyn modziok tuplikować swojimu kamratowi, iże do kupy ze swojim bracikiym dostali po łojcach erb, szafli herbowina, kerŏ potajlowali „fitty-fifty.
– A co to jes te twoje fitfy-fifty? – pytŏ sie go tyn kamrat.
– Anō, potajlowali my wszyjsko po pōłowie, pōł na pōł...
– Ja, miarkuja! Halba na dwiōch, znacy śćwiartka na łeb, prŏwda?
– A co to jes te twoje fitfy-fifty? – pytŏ sie go tyn kamrat.
– Anō, potajlowali my wszyjsko po pōłowie, pōł na pōł...
– Ja, miarkuja! Halba na dwiōch, znacy śćwiartka na łeb, prŏwda?
piątek, 18 września 2015
My stare szoferoki...
Altyshajm, łozprŏwka przi śnŏdaniu:
– Wiycie, chopy, jŏ to ci już mōm tak liche grace, iże ledwa poradza utrzimać ta szolka ze tyjym...
– A jŏ, to juzaś mōm taki lichy weźrok, iże bali niy poradza ujzdrzij tyj mojijj szolki...
– Nōōō... jŏ tyż. Niy miarkuja blank na kogo żech przi łostatnim welōnku głōsowŏł... jŏ blank niy widziŏł żŏdnych mianōw na tyj welōnkowyj szkartce...
– Co padosz? Gŏdej głōśnij!
– A jŏ, to mōm ci chopy taki reumatyzmus, iże niy poradza sie ku wōm łobrōcić...
– Eee tam, jŏ jes „ciśniyniōwiec”, jŏ mōm taki druk, iże kej ino stana, to mi sie zarŏzki we palicy kryńci tak, iże niy poradza zrobić jednego szrita....
– Ja? Jŏ to poradza zrobić pŏrã krokōw, ale nigdy niy pamiyntōm kajech miŏł pōjńść!
– Eee, chopy, to jes wert naszygo podyszłygo wiyku...
– Nō, ale, chopy, niy ma jesce tak blank źle, przeca mōmy jesce chocia wszyjske... prawo jazdy, prŏwda?
– Wiycie, chopy, jŏ to ci już mōm tak liche grace, iże ledwa poradza utrzimać ta szolka ze tyjym...
– A jŏ, to juzaś mōm taki lichy weźrok, iże bali niy poradza ujzdrzij tyj mojijj szolki...
– Nōōō... jŏ tyż. Niy miarkuja blank na kogo żech przi łostatnim welōnku głōsowŏł... jŏ blank niy widziŏł żŏdnych mianōw na tyj welōnkowyj szkartce...
– Co padosz? Gŏdej głōśnij!
– A jŏ, to mōm ci chopy taki reumatyzmus, iże niy poradza sie ku wōm łobrōcić...
– Eee tam, jŏ jes „ciśniyniōwiec”, jŏ mōm taki druk, iże kej ino stana, to mi sie zarŏzki we palicy kryńci tak, iże niy poradza zrobić jednego szrita....
– Ja? Jŏ to poradza zrobić pŏrã krokōw, ale nigdy niy pamiyntōm kajech miŏł pōjńść!
– Eee, chopy, to jes wert naszygo podyszłygo wiyku...
– Nō, ale, chopy, niy ma jesce tak blank źle, przeca mōmy jesce chocia wszyjske... prawo jazdy, prŏwda?
czwartek, 17 września 2015
Zegōwek ze luftym...
Rōłzczasu jedzie jedyn istny autokym. Wele niygo siedzi jego baba. Dozwolōnŏ wartkość to 100 km/h. Tyn istny jedzie ōngyfer ze takōm pryndkościōm. Łorŏz ta jejigo babeczka napoczynŏ ryjda:
– Jŏ ci już niy przaja. Po dwanostuch latach łod żyniaczki kca szajdōngu....
Chop niy gŏdŏ nic, ino prziśpiyszŏ do 110 km/h. Baba rzōńdzi dalszij:
– Jŏch sie terŏzki umiyłōwała twojigo nŏjlepszyjszego kamrata Jōłzla.
Chop dalszij nic, ino prziśpiyszŏ do 120 km/h.
Baba napoczynŏ szpekulować, łozwŏżać warōnki szajdōngu:
– Kca nasze dziecka!
Chop dalszij nic niy gŏdŏ, ino prziśpiyszŏ do 130 km/h.
– Kca cŏłki dōm i autok!
Chop uwziyńcie nic niy gŏdŏ ino prziśpiyszŏ do 140 km/h.
– Kca tyż na zicher wszyjske twoje kreditkarty i akcyje na moje miano.
Chop dalszij nic niy gŏdŏ ino prziśpiyszŏ do 150 km/h.
– A ty czego byś kciŏł?
Cho prziśpiyszŏ już do 200 km/h....
– A co mŏsz takigo?
Chop skrōncŏ na prociwnŏ fartbana i cedzi bez zymbiska:
– A jŏ mōm zegōwek ze luftym, luftpolster!!!
– Jŏ ci już niy przaja. Po dwanostuch latach łod żyniaczki kca szajdōngu....
Chop niy gŏdŏ nic, ino prziśpiyszŏ do 110 km/h. Baba rzōńdzi dalszij:
– Jŏch sie terŏzki umiyłōwała twojigo nŏjlepszyjszego kamrata Jōłzla.
Chop dalszij nic, ino prziśpiyszŏ do 120 km/h.
Baba napoczynŏ szpekulować, łozwŏżać warōnki szajdōngu:
– Kca nasze dziecka!
Chop dalszij nic niy gŏdŏ, ino prziśpiyszŏ do 130 km/h.
– Kca cŏłki dōm i autok!
Chop uwziyńcie nic niy gŏdŏ ino prziśpiyszŏ do 140 km/h.
– Kca tyż na zicher wszyjske twoje kreditkarty i akcyje na moje miano.
Chop dalszij nic niy gŏdŏ ino prziśpiyszŏ do 150 km/h.
– A ty czego byś kciŏł?
Cho prziśpiyszŏ już do 200 km/h....
– A co mŏsz takigo?
Chop skrōncŏ na prociwnŏ fartbana i cedzi bez zymbiska:
– A jŏ mōm zegōwek ze luftym, luftpolster!!!
środa, 16 września 2015
Dōmofōn ...
Wrŏcōm ze szpacyru a sam przi mojij siyni styrcy deczko naprany karlus i kajsik glingo. Jŏ ida sie tak poleku i kōnski tyj gŏdki do mie dochodziyli.
– Halooo ...
– Te, chopie, jŏ do cia glingŏł ...
– Co padosz?
– Gŏdōm, iże jŏ do cia już pŏrã razy glingŏł ...
– Co padosz? Blank nic niy słysza ..
– Jezderkusie! Zwōniōłech już do cia, jŏ glingŏł ..
– Pierōnie, nic niy słysza, gŏdej głōśnij!
– Do sto pierōnōw! Gŏdōm, iże jŏ do cia glingŏł, bo mōm przi sia szykownistŏ flaszecka „wiśniōwecki” i kciŏłbych jōm ze cia ... łobalić!
– Doczkej, doczkej ... już ślazuja!
– Halooo ...
– Te, chopie, jŏ do cia glingŏł ...
– Co padosz?
– Gŏdōm, iże jŏ do cia już pŏrã razy glingŏł ...
– Co padosz? Blank nic niy słysza ..
– Jezderkusie! Zwōniōłech już do cia, jŏ glingŏł ..
– Pierōnie, nic niy słysza, gŏdej głōśnij!
– Do sto pierōnōw! Gŏdōm, iże jŏ do cia glingŏł, bo mōm przi sia szykownistŏ flaszecka „wiśniōwecki” i kciŏłbych jōm ze cia ... łobalić!
– Doczkej, doczkej ... już ślazuja!
wtorek, 15 września 2015
Chop we nocy ...
Bōł ci jedyn stary sztajger. Łostatnie już lata na grubie, festelnie usiotany wrŏcŏ po szychcie do dōm. Wartko wećkŏł wieczerzŏ nō i w te piynty do kupy ze jejigo Maryjkōm legli do prykola. Tyn sztajger – jak to bywŏ we starym małżyństwie – na szlag napoczynŏ charceć, śpi choby zabity. A ta jego Marijka niy poradzi za Boga usnōńć. Fōmluje, zwyrto sie po tym jejich prykolu ... Tak jakosik we pojstrzodku nocy sztajger sie cuci, zaziyrŏ tak na ta swoja Marijka i mrōncy:
– A cōż to tyż ty tak sie fōrt tyrpiesz sie i jachrŏsz Marijko?
– Cōż sie tak iptowato pytŏsz mōj ty roztomiyły? Chopa mi potrza i tela!
– Jezderkusie Marijko ... a skany jŏ terŏzki ło drugij w nocy wezna ... chopa?
– A cōż to tyż ty tak sie fōrt tyrpiesz sie i jachrŏsz Marijko?
– Cōż sie tak iptowato pytŏsz mōj ty roztomiyły? Chopa mi potrza i tela!
– Jezderkusie Marijko ... a skany jŏ terŏzki ło drugij w nocy wezna ... chopa?
poniedziałek, 14 września 2015
Eźlich naprany...
Rōłczasu jedyn istny wrŏcŏ festelnie naprany do chałpy. Jejigo babeczka łod proga te swoji sra-ta-ta-ta, ty naprańcu, ino ci gorzŏła we palicy, i take tam zwykowe jamrowanie i wajanie...
Tyn istny siōngŏ do kabzy, wyciōngŏ szkartka i rzōńdzi:
– Dobra! Prziniōs’ech ci taki mogerny „test” i zarŏzki uwidzymy eźliś jes łobeznanŏ i kultōralnŏ do łostatka.
Baba ze złōściōm:
– Nō, łobejzdrzymy, napoczynej czytać!
– Jaaa, pytani piyrsze: podej mi miana jakichsik dwiōch walutōw!
– He, he... na tyn przikłŏd: dular i ojro.... sztimuje?
– Nō, dobra. A terŏzki podej mi chocia dwie zorty strzodkōw „antykōncepcyjnych”!
– Jezderkusie! Moga ci podać przinŏjmnij dzieisyń zortōw tycg strzodkōw.
– Ja, ja... wiyrza ci. Pytanie trzecie: wymianuj mi chocia ino dwie rzyki we... Islandii... Co? Nic niy gŏdŏsz? Wiedziŏłech! Ty krōm szmalu, pijyndzy i tego zeksu niy mŏsz blank inkszych zachōw we palicy, inkszych zainteresōwaniōw.
Tyn istny siōngŏ do kabzy, wyciōngŏ szkartka i rzōńdzi:
– Dobra! Prziniōs’ech ci taki mogerny „test” i zarŏzki uwidzymy eźliś jes łobeznanŏ i kultōralnŏ do łostatka.
Baba ze złōściōm:
– Nō, łobejzdrzymy, napoczynej czytać!
– Jaaa, pytani piyrsze: podej mi miana jakichsik dwiōch walutōw!
– He, he... na tyn przikłŏd: dular i ojro.... sztimuje?
– Nō, dobra. A terŏzki podej mi chocia dwie zorty strzodkōw „antykōncepcyjnych”!
– Jezderkusie! Moga ci podać przinŏjmnij dzieisyń zortōw tycg strzodkōw.
– Ja, ja... wiyrza ci. Pytanie trzecie: wymianuj mi chocia ino dwie rzyki we... Islandii... Co? Nic niy gŏdŏsz? Wiedziŏłech! Ty krōm szmalu, pijyndzy i tego zeksu niy mŏsz blank inkszych zachōw we palicy, inkszych zainteresōwaniōw.
piątek, 11 września 2015
Cucisz sie ze kacym...
Jak wyglōndŏ ło szaroku bydzynie sie ze srogim kacynjamrym? Anō, jes pŏra zortōw takigo cucyniŏ. I tak podle raje:
– Na Kopciuszka - cucisz sie we jednym ino szczewiku;
– Na Rejtana - cucisz sie ze festelnie łoztarganōm hymdm;
– Na Krōlewnŏ Śniyżka - cucisz sie i widzisz wele jeszcze siedmōch blank napranych chopōw;
– Na Czerwiōnego Kapturka - cucisz sie we prykolu twojij starki;
– Na Krzysztofa Kolumba - cucisz sie i blank niy markujesz kajżeś jes;
– Na Śpiōncŏ Krōlewnŏ - cucisz sie i czujesz, iże ftosik cie kusikuje (całuje), łotwiyrŏsz ślypia i widzisz, co ci pies morda liże!
– Na Kopciuszka - cucisz sie we jednym ino szczewiku;
– Na Rejtana - cucisz sie ze festelnie łoztarganōm hymdm;
– Na Krōlewnŏ Śniyżka - cucisz sie i widzisz wele jeszcze siedmōch blank napranych chopōw;
– Na Czerwiōnego Kapturka - cucisz sie we prykolu twojij starki;
– Na Krzysztofa Kolumba - cucisz sie i blank niy markujesz kajżeś jes;
– Na Śpiōncŏ Krōlewnŏ - cucisz sie i czujesz, iże ftosik cie kusikuje (całuje), łotwiyrŏsz ślypia i widzisz, co ci pies morda liże!
czwartek, 10 września 2015
Japtyka...
Psychijatiker badŏ pacijynta takim modernym testym. Czytŏ mu ze tego testu:
– We łostatniŏ niydziela bŏł stopierōński niyszczysny cufal drōgowy. Jednygo motorcyklŏrza łozjechŏł autok tak niyszczysnie, iże łōn straciōł gowa; łodkraglowało mu ta gowa ze chelmiskym. We łoka mrziku niyskorzij tyn motorcyklŏrz stanōł, dźwidnōł ta swoja gowa i poszŏł ku nŏjbliższyj japtyce, coby sie ta swoja gowa prziflostrować do karku.
W tym mōmyńcie badany bez psychijatikera chop uśmiychŏ sie ze niydōwiyrzaniym i gŏdŏ:
– Wybŏczŏm mi łōni, pōnie dochtorze, ale ta waszŏ gyszichta niy dziyrżi sie ani kupy ani dupy. Przecamć japtyki sōm we niydziela zawarte!
– We łostatniŏ niydziela bŏł stopierōński niyszczysny cufal drōgowy. Jednygo motorcyklŏrza łozjechŏł autok tak niyszczysnie, iże łōn straciōł gowa; łodkraglowało mu ta gowa ze chelmiskym. We łoka mrziku niyskorzij tyn motorcyklŏrz stanōł, dźwidnōł ta swoja gowa i poszŏł ku nŏjbliższyj japtyce, coby sie ta swoja gowa prziflostrować do karku.
W tym mōmyńcie badany bez psychijatikera chop uśmiychŏ sie ze niydōwiyrzaniym i gŏdŏ:
– Wybŏczŏm mi łōni, pōnie dochtorze, ale ta waszŏ gyszichta niy dziyrżi sie ani kupy ani dupy. Przecamć japtyki sōm we niydziela zawarte!
środa, 9 września 2015
Nabel...
Rōłzczasu jedyn istny festelnie ściepowŏł ze basiska; kciŏł ściynknōńć. Zatym przilazuje do dochtora i gŏdŏ, co jak chudnie, to mu jejigo skōra wisi jak kilo kitu na zicherce.
Na to tyn dochtōr:
– Panoczku, weznōm łōni i naciōngajōm łōni ta skōra na szpicy gowy, zatym zwiōnzej pōn to wszyjsko czŏrnōm sznōrkōm. Na łostatku ta skōra uschnie i łodleci łod reszty.
Nō, i tyn istny tak razinku zrobiōł. Po jakimsik tydniu prziszŏł nazŏd do dochtora i rzōńdzi:
– Pōnie dochtorze! Jes gryfnie, jes szykownie, skōra mōm głŏdko, ale wiysz pōn... mōm mōj nabel, mōj pympek na czole, co mi ździebko zawŏdzŏ... Nŏ i kuknij pōn... ze czego jŏ mōm terŏzki... binder!
Na to tyn dochtōr:
– Panoczku, weznōm łōni i naciōngajōm łōni ta skōra na szpicy gowy, zatym zwiōnzej pōn to wszyjsko czŏrnōm sznōrkōm. Na łostatku ta skōra uschnie i łodleci łod reszty.
Nō, i tyn istny tak razinku zrobiōł. Po jakimsik tydniu prziszŏł nazŏd do dochtora i rzōńdzi:
– Pōnie dochtorze! Jes gryfnie, jes szykownie, skōra mōm głŏdko, ale wiysz pōn... mōm mōj nabel, mōj pympek na czole, co mi ździebko zawŏdzŏ... Nŏ i kuknij pōn... ze czego jŏ mōm terŏzki... binder!
wtorek, 8 września 2015
Murzin...
Rōłzczasu jedyn istny kciŏł se na ciuliku cosik wydziyrgać. Poszŏł do takigo „studia tatuażu” i gŏdŏ, co by kciŏł sie wydziyrgać na ciuliku słōwecko: „Willy” bo tak ci go mianuje jego libsta.
– Nō dobra – pado na to tyn, co to miŏł dziyrgać – ale coby sie te słówecko zmieściōło musisz pōn tyn ciulik... postawić.
Tyn istny deczko go tak poklupŏł, pokloprowŏł, fujara stanōła, tyn macher łod dziyrganiŏ wydziyrgŏł te miano. Po pŏruch dniach tyn istny poszŏł na plaża nudystōw. Leży, ale na tym jejigo ciuliku widać ino piyrszŏ i łostatniŏ literka... ”Wy”. Zaziyrŏ tak naobkoło a wele niygo legnōł sie murzin i tyż ci mŏ wydziyrgane „Wy”.
Chop sie na kwilka łobrōciōł, ździebko tyn ciulik pokloprowŏł i terŏzki już leży hyrnie ze napisym: „Willy”.
Tyn murzin tak kuknōł, łobrōciōł sie, poklepoł tyn swōj ciulik i zatym legnōł sie na plecy a na ciuliku mŏ wydziyrgane: "Welcome to Ibiza everybody"!
– Nō dobra – pado na to tyn, co to miŏł dziyrgać – ale coby sie te słówecko zmieściōło musisz pōn tyn ciulik... postawić.
Tyn istny deczko go tak poklupŏł, pokloprowŏł, fujara stanōła, tyn macher łod dziyrganiŏ wydziyrgŏł te miano. Po pŏruch dniach tyn istny poszŏł na plaża nudystōw. Leży, ale na tym jejigo ciuliku widać ino piyrszŏ i łostatniŏ literka... ”Wy”. Zaziyrŏ tak naobkoło a wele niygo legnōł sie murzin i tyż ci mŏ wydziyrgane „Wy”.
Chop sie na kwilka łobrōciōł, ździebko tyn ciulik pokloprowŏł i terŏzki już leży hyrnie ze napisym: „Willy”.
Tyn murzin tak kuknōł, łobrōciōł sie, poklepoł tyn swōj ciulik i zatym legnōł sie na plecy a na ciuliku mŏ wydziyrgane: "Welcome to Ibiza everybody"!
poniedziałek, 7 września 2015
I juzaś ber i hazok...
Idzie hazok bez las i wrzescy:
– A jŏch przedupczōł lyjwica, Przedupczōłech lyjwica!
Hazok trefiŏ wilka.
– Te! Hazok, zawrzij pychol! Kcesz, coby to lyjw usłyszŏł?
Krōm tego tak by tak żŏdyn ci niy uwiyrzi.
Hazok tak ino zrōszōł ramiami i drzi sie dalszij:
– Przedupczōłech lyjwica! Przedupczōłech yjlwica!
Łorŏz trefiŏ srogigo bera.
– Te, hazok! Zawrzij sie, bo lyjw usłyszy i wszyjske bydymy mieli przedrzistane kej łōn sie wkurwi! A zōłwizōł żŏdyn ci niy uwiyrzi!
Hazok pyndaluje dalszij i fōrt sie drzi:
– Przedupczōłech lyjwica! Przedupczōłech lyjwica! Przedupczōłech... lyjwi...
Łorŏz uwidziŏł srogachnego lyjwa. Tyn wkurwiōny sztartnōł za tym hazokym... gōni go, gōni... Hazok wskoknōł rajn do starego wydubanego pniŏka. Lyjw fuknōł za niym ale uwiōnzgnōł. Uwiōnzgnōł tak, iże mu ino rzić wystŏwała – łeb mŏ driny. Hazok sztopnōł, podlŏz ku niymu ze zadku, badnōł tak naobko, łozepinŏ prziporek i rzōńdzi:
– Nō, w to, to mi już kurwa richtik żŏdyn niy uwiyrzi!
– A jŏch przedupczōł lyjwica, Przedupczōłech lyjwica!
Hazok trefiŏ wilka.
– Te! Hazok, zawrzij pychol! Kcesz, coby to lyjw usłyszŏł?
Krōm tego tak by tak żŏdyn ci niy uwiyrzi.
Hazok tak ino zrōszōł ramiami i drzi sie dalszij:
– Przedupczōłech lyjwica! Przedupczōłech yjlwica!
Łorŏz trefiŏ srogigo bera.
– Te, hazok! Zawrzij sie, bo lyjw usłyszy i wszyjske bydymy mieli przedrzistane kej łōn sie wkurwi! A zōłwizōł żŏdyn ci niy uwiyrzi!
Hazok pyndaluje dalszij i fōrt sie drzi:
– Przedupczōłech lyjwica! Przedupczōłech lyjwica! Przedupczōłech... lyjwi...
Łorŏz uwidziŏł srogachnego lyjwa. Tyn wkurwiōny sztartnōł za tym hazokym... gōni go, gōni... Hazok wskoknōł rajn do starego wydubanego pniŏka. Lyjw fuknōł za niym ale uwiōnzgnōł. Uwiōnzgnōł tak, iże mu ino rzić wystŏwała – łeb mŏ driny. Hazok sztopnōł, podlŏz ku niymu ze zadku, badnōł tak naobko, łozepinŏ prziporek i rzōńdzi:
– Nō, w to, to mi już kurwa richtik żŏdyn niy uwiyrzi!
piątek, 4 września 2015
Geje robióm sprawónki...
Przilazuje dwōch buzerantōw (gejōw) do sex-shopu. Łoglōndajōm roztomajte kōndōny ze łobrŏzkōma autokōw. Jedyn śnich łorŏz rzōńdzi:
– Te! Chopie! Sprŏwmy sie te kōndōny ze ferrari... bydzie wartko, zwyrtnie i wizgyrnie!
Na to tyn drugi buzerant:
– Niyy, chopi, niyyy! Weznymy sie te ze mercedesym. Bydzie nōm lugzusowo.
Łozprŏwce przisuchowŏł sie przedowacz i ze rułōm gŏdŏ ku tym buzerantōm:
– Chopy, a weźcie wy sie te ze jeepym, bo tak by tak bydzie jejździć po gōwnie!
– Te! Chopie! Sprŏwmy sie te kōndōny ze ferrari... bydzie wartko, zwyrtnie i wizgyrnie!
Na to tyn drugi buzerant:
– Niyy, chopi, niyyy! Weznymy sie te ze mercedesym. Bydzie nōm lugzusowo.
Łozprŏwce przisuchowŏł sie przedowacz i ze rułōm gŏdŏ ku tym buzerantōm:
– Chopy, a weźcie wy sie te ze jeepym, bo tak by tak bydzie jejździć po gōwnie!
środa, 2 września 2015
Rybkorz...
Rōłzczasu siedzi se ze rułōm jedyn istny na rybach i gawcy sie na szpōnd, na spławik. Łorŏz po tym jejigo szpōndzie przepływŏ motorōwka ze takim modernym terŏzki narciarzym wodnym... I tak możno ze trzi razy. Tyn istny tego niy szczimŏł, wziōn berga, zagiyrzōł sie, ze ausszwōngym ciepnōł ta berga i trefiōł tego narciŏrza. Narciŏrz poszŏł na dno. Rybkorz pomedikowŏł deczko i niy poradzi sie doczkać aże tyn narciŏrz wypłynie. Po pŏruch minutkach niy szczimŏł, ciepnōł wszyjsko i prōbowŏł wyłowić tego trefiōnego bez sia „szportowca”.
Wyciōng ciało na brzyg i na doczkaniu robi mu: usta-uasta. Ku niymu podpływŏ zastaranŏ tym wszyjskim kolōna motorōwki i ze srogim zaciykawiyniym pytajōm rybkorza, cōż tyż łōn takigo robi.
– Nō, jak to co? Ryanimuja go... coś niy tak, cosik niy do porzōndku?
Na to te chopy ze tyj motorōwki:
– Panoczku! Nŏ, niby wszyjsko jes OK, ale nasz narciŏrz miŏł narty a tyn... mŏ szlyndzuchy!
Wyciōng ciało na brzyg i na doczkaniu robi mu: usta-uasta. Ku niymu podpływŏ zastaranŏ tym wszyjskim kolōna motorōwki i ze srogim zaciykawiyniym pytajōm rybkorza, cōż tyż łōn takigo robi.
– Nō, jak to co? Ryanimuja go... coś niy tak, cosik niy do porzōndku?
Na to te chopy ze tyj motorōwki:
– Panoczku! Nŏ, niby wszyjsko jes OK, ale nasz narciŏrz miŏł narty a tyn... mŏ szlyndzuchy!
wtorek, 1 września 2015
Kapelŏnek...
Rōłzczasu jedyn kapelōnek łostŏł stŏć na noc we hotylu. W pojstrzodku nocy glingnōł po baba ze recepcyji, a kej sie już prziklechtała, napocznōł sie ku nij przistŏwiać.
– Ależ, prasza ksiyndza, tak przeca niy lza, niy gōdzi sie! – bańtuje sie, protestjyruje ta baba.
– A gōdzi sie, gōdzi! – łodrzykŏ tyn kapelōnek. – Tak przecamć jes naisane we biblijce.
Nō, i stało sie.... baba ulygła.
Ale zarŏzki ło szaroku baba pytŏ:
– A pokŏżōm mi łōni ksiynżoszku kaj to bōło napisane?
Na to tyn kapelōnek biere biblijka, ftorŏ bōła we tyj izbie hotylowyj i pokazuje piyrszŏ zajta, piyrszŏ strōna na keryj ftosik napisŏł blajsztiftym: „Ta dupa ze recepcyji dowo... kŏżdymu!”
– Ależ, prasza ksiyndza, tak przeca niy lza, niy gōdzi sie! – bańtuje sie, protestjyruje ta baba.
– A gōdzi sie, gōdzi! – łodrzykŏ tyn kapelōnek. – Tak przecamć jes naisane we biblijce.
Nō, i stało sie.... baba ulygła.
Ale zarŏzki ło szaroku baba pytŏ:
– A pokŏżōm mi łōni ksiynżoszku kaj to bōło napisane?
Na to tyn kapelōnek biere biblijka, ftorŏ bōła we tyj izbie hotylowyj i pokazuje piyrszŏ zajta, piyrszŏ strōna na keryj ftosik napisŏł blajsztiftym: „Ta dupa ze recepcyji dowo... kŏżdymu!”
poniedziałek, 31 sierpnia 2015
Stosōnki we familiji...
Mały Lojzik łodrobiŏ we izbie lekcyje dōmowe, a jejigo tatulek czytŏ jakisik szportowy cajtōng.
– Tatulku! A mie to bezmać boczōń prziniōs mamulce, prŏwda?
– Prŏwda.
– A ciebie tatulku tyż boczōń przismycōł ku starce, ja?
– Anō, toć!
– A starka i starzika tyż boczōnie prziniyśli, ja?
– Nŏ ja, tyż!
Lojzik cosik tam naszkryflŏł we tym swojim hefcie i pogzuł na plac pograć w bala ze swojimi kamratami. Łojcu ale niy dało pokōj, cōż tyż to za zadanie miŏł do napisaniŏ Lojzik. Łotwar heft i czytŏ: „ Opisać stosunki panujące w naszyj rodzinie.” Tyn jejigo synek Lojzik napisŏł bōł tak:
„W naszyj familiji niy bōło żŏdnych stosōnkōw... łod trzech pokolyniōw żŏdyn sie samtukej niy dupczŏł!”
– Tatulku! A mie to bezmać boczōń prziniōs mamulce, prŏwda?
– Prŏwda.
– A ciebie tatulku tyż boczōń przismycōł ku starce, ja?
– Anō, toć!
– A starka i starzika tyż boczōnie prziniyśli, ja?
– Nŏ ja, tyż!
Lojzik cosik tam naszkryflŏł we tym swojim hefcie i pogzuł na plac pograć w bala ze swojimi kamratami. Łojcu ale niy dało pokōj, cōż tyż to za zadanie miŏł do napisaniŏ Lojzik. Łotwar heft i czytŏ: „ Opisać stosunki panujące w naszyj rodzinie.” Tyn jejigo synek Lojzik napisŏł bōł tak:
„W naszyj familiji niy bōło żŏdnych stosōnkōw... łod trzech pokolyniōw żŏdyn sie samtukej niy dupczŏł!”
piątek, 28 sierpnia 2015
We cyrkusie...
Jedyn istny we cyrkusie wylazuje na aryna ze krokodilym. Stowo na pojstrzodku i świtŏ tego krokodila w rzić. Krokodil łozdziawiōł pŏszcza, a tyn istny łozepnōł prziporek, wyciōngŏ swōj ciulik i kładzie go krokodilowi na zymbiska. Zatym biere srogi bret i piere niym krokodila po palicy. Tyn krokodil nic, ino mu sie deczko ślypia płaczkami kulajōm. Po piyńciuch minutkach takigo praniŏ po palicy tyn istny wyciōngŏ tyn swōj ciulik, krokodil zawiyrŏ pychol a tych chop podlazuje ku publikōm i pytŏ:
– Moje wy roztomiyłe cuszałery, fto swŏs kce sprōbować tego samygo sam na binie? Garantiyruja, iże nic sie żŏdnymu niy stanie!
We cyrkusie cichość, bez dugszy czŏs żŏdyn sie niy głōsi, niy melduje. Po pŏruch minutkach ze trzecij raji sztrekuje sie jedna starecka i rzōńdzi:
– Jŏ bych możno sprōbowała, ino cobyście mie panoczku tak festelnie tym bretym niy walyli po palicy!
– Moje wy roztomiyłe cuszałery, fto swŏs kce sprōbować tego samygo sam na binie? Garantiyruja, iże nic sie żŏdnymu niy stanie!
We cyrkusie cichość, bez dugszy czŏs żŏdyn sie niy głōsi, niy melduje. Po pŏruch minutkach ze trzecij raji sztrekuje sie jedna starecka i rzōńdzi:
– Jŏ bych możno sprōbowała, ino cobyście mie panoczku tak festelnie tym bretym niy walyli po palicy!
czwartek, 27 sierpnia 2015
Styknie...
– Teee! Jorguś! A jak tam u cia ze twojōm nocōm poślubnōm? – pytŏ sie kamrat kamrata.
– Czowieku! To ci bōła jazda. Rōłz Marika na spodku, za kwilka na gōrze. Łod zadku, ze boku. Szłapy na mojich ramiach, ryncyska wiszōm we lufcie. Wiysz! Ta indyjskŏ „kamasutra” to by przi mojim wyrobianiu bōł mały pinkel!
– He, he, he... a rzyknij ty mi fto piyrszy swŏs pedziŏł: „Styknie! Już niy poradza!”
– Anō... sōmsiŏd zeza ściany!
– Czowieku! To ci bōła jazda. Rōłz Marika na spodku, za kwilka na gōrze. Łod zadku, ze boku. Szłapy na mojich ramiach, ryncyska wiszōm we lufcie. Wiysz! Ta indyjskŏ „kamasutra” to by przi mojim wyrobianiu bōł mały pinkel!
– He, he, he... a rzyknij ty mi fto piyrszy swŏs pedziŏł: „Styknie! Już niy poradza!”
– Anō... sōmsiŏd zeza ściany!
środa, 26 sierpnia 2015
Musza sie zabawić...
Dzisiŏj z rańca jechŏłech autobusym miyjskim. Siedziŏłech se ze mojōm babeczkōm na takim tuplowanym kanapyju, kaj dwie pŏry pasażyrōw siedzōm naprociw siebie. Po drugij strōnie siedziŏł mody karlus i jejigo zwiykowanŏ, moherowŏ starka. Łorŏz tyn karlus łodebrŏł telefōłn, siōngnōł po tyn swōj mobilniok i tak jakosik gŏdŏ:
– Ana! Byda dzisiŏj u cia ło 19. Festelnie ci przaja. Jeżeś dlō mie na zicher ta jedna jedzinŏ.
Po jakisik kwilce łodbiyrŏ drugi telefōłn i rzōńdzi:
– Sergust Byrbla! Wiysz, co ino tobie przaja! Wpadna do cia jutro wele 20.
Tyj moherowyj starce fresa zrobiyła sie szarłatnŏ i zbladła ci łōnyj bali i ta moherowŏ kapelka. A tymu karlusowi juzaś glingŏ mobilniok.
– A witej! Jŏ już ku cia jada terŏzki. Festelnie mi sie za cia ckni! Ty fōngujesz ino dlō mie.... Hanysku!
Moherowŏ starka bypraskła jak jakŏ bōmba. Napoczła na biydnygo karlusa przezywać, mianować go łod jakichsik zbōczōnych bezkurcyjōw, bezbōżnikōw i jakich tam jesce. Karlus zrobiōł sie czerwiōny na pycholu, ale szczimŏł, łobstŏł ze zimnōm kwiōm. Łodpedziŏł ino tyj swojij starce:
– Nō, przecamć jŏ musza sie jakosik zabawić podwiyl niy wrōca sie do... zyminarijōm!
– Ana! Byda dzisiŏj u cia ło 19. Festelnie ci przaja. Jeżeś dlō mie na zicher ta jedna jedzinŏ.
Po jakisik kwilce łodbiyrŏ drugi telefōłn i rzōńdzi:
– Sergust Byrbla! Wiysz, co ino tobie przaja! Wpadna do cia jutro wele 20.
Tyj moherowyj starce fresa zrobiyła sie szarłatnŏ i zbladła ci łōnyj bali i ta moherowŏ kapelka. A tymu karlusowi juzaś glingŏ mobilniok.
– A witej! Jŏ już ku cia jada terŏzki. Festelnie mi sie za cia ckni! Ty fōngujesz ino dlō mie.... Hanysku!
Moherowŏ starka bypraskła jak jakŏ bōmba. Napoczła na biydnygo karlusa przezywać, mianować go łod jakichsik zbōczōnych bezkurcyjōw, bezbōżnikōw i jakich tam jesce. Karlus zrobiōł sie czerwiōny na pycholu, ale szczimŏł, łobstŏł ze zimnōm kwiōm. Łodpedziŏł ino tyj swojij starce:
– Nō, przecamć jŏ musza sie jakosik zabawić podwiyl niy wrōca sie do... zyminarijōm!
wtorek, 25 sierpnia 2015
Pokŏż karta...
Modŏ frelka, blōndina szpacyruje po plaży. Łorŏz uwidziała na piŏsku starucnŏ flaszka. Dźwigła jōm, łobtarła ze marasu, a tu z nŏgła wyfuknōł ze pojstrzodka zwykowy dżinn. Frelka pytŏ sie go:
– Eźli byda miała łōne trzi winsze?
Na to tyn dżinn łodrzykŏ:
– Niy, niy! Przikro mi, ale jŏch jes duch, ftory spŏłniŏ ino jedyn winsz.
Frelka bez medikowaniŏ:
– To jŏ bych sie winszowała, coby bōł pokōj na Bliskim Wschōdzie. Widzisz ta karta, ta – jak to gorole gŏdajōm – mapa? Kca, coby te wszyjske kraje ustali ze sia sie prać, coby Żydy i Arabery napoczli sie wzajym przŏć i coby miyłōwali Hamerikōnōw i na łodwyrtka, i coby wszyjske tam żyli we wiycznym pokoju i ajnsztimōngu.
Tyn dżinn kuknōł tak na ta karta i rzykŏ:
– Babo, a być ty łozsōndnŏ! Te kraje sie pierōm i festelnie niynŏwidzōm łod tysiyncy lŏt, a jŏ po tysiōncu lŏt siedzyniŏ we flaszce tyż niy jeżech we formie. Jeżech DOBRY, ale niy aż tak dobry. Tak sie medikuja, iże niy poradziōłbych tego zrobić. Pomedikuj ździebko i dej mi jakisik winsz ze cwekym.
Frelka pomedikowała bez kwilka i rzōńdzi:
– Nō dobra. Joch kciała bez cŏłke życie spichnōńć sie ze włŏściwym chopym, coby sie za niygo wydać. Wiysz, mōj ty roztomiyły dżinnie, kciała bych takigo chopa, kery bydzie mi festelnie przŏł, bydzie mie uwŏżać, bydzie mie brōniōł, bydzie tyż dobrze zarŏbiŏł i łoddowŏł mi cŏłki geltak, niy bydzie słepŏł, niy bydzie kurzōł. Ku tymu bydzie mi spōmogŏł przi dzieckach, we wrzyniu i przi skludzaniu. Musiŏł by być festelnie dobry we prykolu, wiyrny i coby niy zaziyrŏł fōrt i jednym ciyngym na telewizyjŏ, na te jejigo szportowe programy. Taki, mōj ty roztomiyły, mōm winsz, take życzyni!
Tyn dżinn tak ino wezdychnōł gymboko i pedziŏł:
– Wiysz! Pokŏm mi ta twoja sakramynckŏ... karta...
– Eźli byda miała łōne trzi winsze?
Na to tyn dżinn łodrzykŏ:
– Niy, niy! Przikro mi, ale jŏch jes duch, ftory spŏłniŏ ino jedyn winsz.
Frelka bez medikowaniŏ:
– To jŏ bych sie winszowała, coby bōł pokōj na Bliskim Wschōdzie. Widzisz ta karta, ta – jak to gorole gŏdajōm – mapa? Kca, coby te wszyjske kraje ustali ze sia sie prać, coby Żydy i Arabery napoczli sie wzajym przŏć i coby miyłōwali Hamerikōnōw i na łodwyrtka, i coby wszyjske tam żyli we wiycznym pokoju i ajnsztimōngu.
Tyn dżinn kuknōł tak na ta karta i rzykŏ:
– Babo, a być ty łozsōndnŏ! Te kraje sie pierōm i festelnie niynŏwidzōm łod tysiyncy lŏt, a jŏ po tysiōncu lŏt siedzyniŏ we flaszce tyż niy jeżech we formie. Jeżech DOBRY, ale niy aż tak dobry. Tak sie medikuja, iże niy poradziōłbych tego zrobić. Pomedikuj ździebko i dej mi jakisik winsz ze cwekym.
Frelka pomedikowała bez kwilka i rzōńdzi:
– Nō dobra. Joch kciała bez cŏłke życie spichnōńć sie ze włŏściwym chopym, coby sie za niygo wydać. Wiysz, mōj ty roztomiyły dżinnie, kciała bych takigo chopa, kery bydzie mi festelnie przŏł, bydzie mie uwŏżać, bydzie mie brōniōł, bydzie tyż dobrze zarŏbiŏł i łoddowŏł mi cŏłki geltak, niy bydzie słepŏł, niy bydzie kurzōł. Ku tymu bydzie mi spōmogŏł przi dzieckach, we wrzyniu i przi skludzaniu. Musiŏł by być festelnie dobry we prykolu, wiyrny i coby niy zaziyrŏł fōrt i jednym ciyngym na telewizyjŏ, na te jejigo szportowe programy. Taki, mōj ty roztomiyły, mōm winsz, take życzyni!
Tyn dżinn tak ino wezdychnōł gymboko i pedziŏł:
– Wiysz! Pokŏm mi ta twoja sakramynckŏ... karta...
poniedziałek, 24 sierpnia 2015
Srogszy....
– Tatulku! Tatulku! A jedyn synek na placu pedziŏł, coch jŏ jes blank podany na wŏs tatulku. Wyglōndōm blank jak wy tatulku!
– Nō, i co ty na to?
– Anō nic!
– A po jakiymu nic?
– Tatulku! Bo łōn bōł srogszy i norymniyjszy łodymie!
– Nō, i co ty na to?
– Anō nic!
– A po jakiymu nic?
– Tatulku! Bo łōn bōł srogszy i norymniyjszy łodymie!
piątek, 21 sierpnia 2015
Pizło dziewiyńćdziesiōnt lŏt...
Rōłzczasu jedyn istny, ftorymu pizło już szejśćdziesiōnt lŏt, we takim ci zbytkōwnym, szumnym i mocka wercitym ancugu, przilazuje do szynku ze uwiyszōnōm na jejigo ramiu całbrownōm, szykownistōm 25-lytniōm, festelnie cycatōm blōndinōm.
– Hej! Stary! Kajeś utrefiōł takŏ szykownistŏ dziołcha, takŏ kōchanka? – wrōłz pytajōm sie go sznapskamraty.
– To niy ma moja kōchanka, ino to jes moja... baba! – łodpedziŏł tyn istny.
– Chopie! A jakeś to przekabaciōł takŏ całbrownŏ dziołcha, coby sie za cia, za takigo starego knakra, wydała?
– Anō, scyganiōłech deczko ło mojich latach, ło mojim wiyku...
– Co, pedziŏłeś, iżeś jes ino śtyrdziyści lŏt stary? – pytajōm sie go dalszij.
– Niy! Niy, jŏ pedziŏł, co pizło mi już... 90 lŏt!
– Hej! Stary! Kajeś utrefiōł takŏ szykownistŏ dziołcha, takŏ kōchanka? – wrōłz pytajōm sie go sznapskamraty.
– To niy ma moja kōchanka, ino to jes moja... baba! – łodpedziŏł tyn istny.
– Chopie! A jakeś to przekabaciōł takŏ całbrownŏ dziołcha, coby sie za cia, za takigo starego knakra, wydała?
– Anō, scyganiōłech deczko ło mojich latach, ło mojim wiyku...
– Co, pedziŏłeś, iżeś jes ino śtyrdziyści lŏt stary? – pytajōm sie go dalszij.
– Niy! Niy, jŏ pedziŏł, co pizło mi już... 90 lŏt!
czwartek, 20 sierpnia 2015
Blank sie niy dupczōm...
Rōłzczasu do Hanyska, już karlusa, przilazuje jego łojciec i rzōńdzi:
– Suchej ino Hanysku, tak sie medikuja, co już cheba czŏs, coby ci pedzie gynał skany sie bierōm dziecka.
– Niy! Niy tatulku! – wrzescy Hanysek. – Niy kca słyszeć, bo juzaś pewnikym popśnisz wszyjsko, jak do terŏzka ‘eś robiōł.
– Jakōż to? Czamu miŏłbych cosik popsować?
– Anō tak tatulku: jakech miŏł śtyry lata, to mi pedziŏłeś, ize niy ma żŏdnego świyntygo Mikołŏja. Jakech bōł szejść lŏt stary, toś wybiōł mi ze palicy, iże fōnguje jakisik wielkanocny hazok, zatym juzaś wykŏzało sie, iże Batman tyż niy istniyje, a blank niy tak dŏwno pedziŏłeś mi, co niy ma na świycie żŏdnego czarodziyja....
– Nō i?
– To co? Terŏzki mi rzykniesz, iże ludzie, tak prŏwdōm, to sie blank niy dupczōm?
– Suchej ino Hanysku, tak sie medikuja, co już cheba czŏs, coby ci pedzie gynał skany sie bierōm dziecka.
– Niy! Niy tatulku! – wrzescy Hanysek. – Niy kca słyszeć, bo juzaś pewnikym popśnisz wszyjsko, jak do terŏzka ‘eś robiōł.
– Jakōż to? Czamu miŏłbych cosik popsować?
– Anō tak tatulku: jakech miŏł śtyry lata, to mi pedziŏłeś, ize niy ma żŏdnego świyntygo Mikołŏja. Jakech bōł szejść lŏt stary, toś wybiōł mi ze palicy, iże fōnguje jakisik wielkanocny hazok, zatym juzaś wykŏzało sie, iże Batman tyż niy istniyje, a blank niy tak dŏwno pedziŏłeś mi, co niy ma na świycie żŏdnego czarodziyja....
– Nō i?
– To co? Terŏzki mi rzykniesz, iże ludzie, tak prŏwdōm, to sie blank niy dupczōm?
środa, 19 sierpnia 2015
Laclik...
Rōłzczasu jedne małżyństwo wyjechało na wywczasy nad morze. Chop ale blank zapōmniŏł wziōńć ze sia batkōw. Kej już przijechali nad te morze, chop sie łorŏz skapnōł, co niy mŏ batkōw; baba łoznŏjmiōła, iże mŏ dwa szykowniste lacliki dlŏ jejich dzieciŏka i beztōż moge ze jednego uszyć chopowi na doczkaniu nowe batki. Na drugi dziyń chop wylazuje na plaża już we nowych batkach, ale tak jakosik wszyjske ludzie na tyj plaży cosik sie chichrajōm, na cosik skazujōm palcyskōma...
Chop tak kuknōł na te swoje nowe batki a sam ci na przodku stoji napisane:
ROŚNIJ SROGI DLO MAMULKI!
Chop tak kuknōł na te swoje nowe batki a sam ci na przodku stoji napisane:
ROŚNIJ SROGI DLO MAMULKI!
wtorek, 18 sierpnia 2015
Strom....
Na gōrskij ceście, na takij kryntyj drōdze we gōrach autok, cheba „maluch”, prasknōł we strom, we takŏ srogachnŏ jedla. Przijechała waleska, policajty i take tam. Te policajty pytajōm ludzi, jak to wszyjsko gynał sie dziŏło. Żŏdyn, nō ja, ale tego niy widziŏł. Jednakowōż powtŏrzajōm, iże pewnikym cosik widziŏł stary baca, ftory siedzi wele drōgi i strugŏ, rzezŏ drzewniannego świōntka.
– Baco! A widzieliście jak to bōło gynał ze tym praskniyńciym we strom? – pytajōm starygo bacy policajty.
– Anō, widziŏłech!
– Nō, tōż jak tyż to bōło?
– Widzōm łōni panoczkowie, tyn strom tam na lewo?
– Anō, widzymy. – łodpedzieli policajty.
– Widzicie? A łōni we tym autoku... niy widzieli!
– Baco! A widzieliście jak to bōło gynał ze tym praskniyńciym we strom? – pytajōm starygo bacy policajty.
– Anō, widziŏłech!
– Nō, tōż jak tyż to bōło?
– Widzōm łōni panoczkowie, tyn strom tam na lewo?
– Anō, widzymy. – łodpedzieli policajty.
– Widzicie? A łōni we tym autoku... niy widzieli!
poniedziałek, 17 sierpnia 2015
Łochyntol we gyrichcie...
Sōndca we gyrichcie pytŏ sie jednego istnego:
– Panoczku! A poznŏwŏcie wy ta baba samtukej?
– Ja, poznŏwōm. – łodrzykŏ tyn istny.
– A te dzieciŏ, ftore łōna dziyrżi na ryncach, poznŏwŏcie?
– A czamy by niy? Poznŏwōm.
– To wasze dzieciŏ, ja?
– Ja, moje!
– Nō, tōż co bydzie ze płacyniym?
– Anō, wysoki sōńdzie, jŏ to tam nic za ta robota niy kca!
– Panoczku! A poznŏwŏcie wy ta baba samtukej?
– Ja, poznŏwōm. – łodrzykŏ tyn istny.
– A te dzieciŏ, ftore łōna dziyrżi na ryncach, poznŏwŏcie?
– A czamy by niy? Poznŏwōm.
– To wasze dzieciŏ, ja?
– Ja, moje!
– Nō, tōż co bydzie ze płacyniym?
– Anō, wysoki sōńdzie, jŏ to tam nic za ta robota niy kca!
piątek, 14 sierpnia 2015
Heksa...
Jedna starucnŏ heksa (czarownica) miała trzech niywōlnikōw. Rōłzczasu łōna pedziała ku jednymu:
– Mŏsz sie zakraść do zōmku krōla i zahabić, pichnōńć cŏłke jejigo złoto, cŏłki gold. Kejbyś tego niy zrobiōł, bydziesz do łostatka życiŏ jōnkŏł sie: „my, my, my...”
Niywōlnik poszŏł, ale nic ze sia nazŏd niy przismyczōł i ta heksa go do imyntu zacałbrowała i kej już jōnkŏł sie: „my, my, my...” zawarła go we ciymnicy.
Zatym ta heksa zawołała drugigo i rzōńdzi:
– Mŏsz tyż zarŏzki pōjńść do zōmku krŏla po jejigo gold. Jak niy przismycysz, to tak cie zacałbruja, iże bez cŏłke twoje dalsze życie bysziesz stynkŏł: „Lagōm bez łeb... lagōm bez łeb... lagōm bez łeb....”
Poszŏł, nic niy prziniōs, zawarła go heksa do ciymnicy a łōn powtŏrzŏł: „Lagōm bez łeb, labōm bez łeb...”
Przi trzecim niywōlniku gynał ta samo lajera. Tyż poszŏł, tyż nic niy udało mu sie pichnōńć. Ta heksa tyż go zacałbrowała a łōn juzaś śpiywŏł sztyjc: „Sto lŏt, sto lŏ, sto lŏt...”
Nō i keregoś dnioszka ta heksa yntlich kipła, zemrziło sie łōnyj, a te trzi boroki wygramulyli sie ze tyj ciymnicy, zicli sie na bance, wele ftoryj leżŏł ci jedyn napraniec ze zakwawiōnōm palicōm. Podlazuje ku nim policajt i pytŏ sie:
– Fto to zrobiōł?
Na to tyn piyrszy:
– My, my, my...
– A jekeście to zrobiyli?
– Na to tyn drugi łodrzykŏ:
– Lagōm bez łeb, lagōm bez łeb, lagōm bez łeb...
– Nō, tōż wiycie wiela bydziecie siedzieć we hereszcie?
– Sto lŏt, sto lŏt, sto lŏt...
– Mŏsz sie zakraść do zōmku krōla i zahabić, pichnōńć cŏłke jejigo złoto, cŏłki gold. Kejbyś tego niy zrobiōł, bydziesz do łostatka życiŏ jōnkŏł sie: „my, my, my...”
Niywōlnik poszŏł, ale nic ze sia nazŏd niy przismyczōł i ta heksa go do imyntu zacałbrowała i kej już jōnkŏł sie: „my, my, my...” zawarła go we ciymnicy.
Zatym ta heksa zawołała drugigo i rzōńdzi:
– Mŏsz tyż zarŏzki pōjńść do zōmku krŏla po jejigo gold. Jak niy przismycysz, to tak cie zacałbruja, iże bez cŏłke twoje dalsze życie bysziesz stynkŏł: „Lagōm bez łeb... lagōm bez łeb... lagōm bez łeb....”
Poszŏł, nic niy prziniōs, zawarła go heksa do ciymnicy a łōn powtŏrzŏł: „Lagōm bez łeb, labōm bez łeb...”
Przi trzecim niywōlniku gynał ta samo lajera. Tyż poszŏł, tyż nic niy udało mu sie pichnōńć. Ta heksa tyż go zacałbrowała a łōn juzaś śpiywŏł sztyjc: „Sto lŏt, sto lŏ, sto lŏt...”
Nō i keregoś dnioszka ta heksa yntlich kipła, zemrziło sie łōnyj, a te trzi boroki wygramulyli sie ze tyj ciymnicy, zicli sie na bance, wele ftoryj leżŏł ci jedyn napraniec ze zakwawiōnōm palicōm. Podlazuje ku nim policajt i pytŏ sie:
– Fto to zrobiōł?
Na to tyn piyrszy:
– My, my, my...
– A jekeście to zrobiyli?
– Na to tyn drugi łodrzykŏ:
– Lagōm bez łeb, lagōm bez łeb, lagōm bez łeb...
– Nō, tōż wiycie wiela bydziecie siedzieć we hereszcie?
– Sto lŏt, sto lŏt, sto lŏt...
czwartek, 13 sierpnia 2015
Cukerdōłza...
Hanys zaprosiōł swoja Mamulka na łobiŏd. We miyście we ftorym sztudyrowŏł, miyszkŏł kōmorōm, nŏjmowŏł małe pomiyszkanie do kupy Elzōm, ze swojōm kamratkōm. Kej Mamulka Hanysa nawiydziōła go, badła ci, co spōłlokatōrka jes jak mało kej sztramskōm dziołchōm. Mamulka, jak to matka, napoczła ślynczeć, medikować, eźli aby ze tego łōnych spōlnygo miyszkaniŏ niy bydōm wynikać jakesik problyma. Kej dyć tyż byli same do kupy, Hanysek łoznŏjmiōł:
– Miarkuja gynał ło czym ty Mamulko medikujesz, ale garantjyruja ci, iże łōna i jŏ sōmy ino spŏlokatorōma. Nic nŏs na isto ze sia niy kupluje.
Tydziyń niyskorzij Elza dała do wymiarkowaniŏ, iże we tym nŏjmowanym pomiyszkaniu brachuje.... cukerdōłzy. Zwrōciōła sie tōż tyż do Hanysa:
– Niy kca sam niczego antragować, sugyrōwać, ale łod łostatnigo łobiadu ze twojōm mamulkōm niy poradza znŏjść mojij pamiōntkowyj cukerdōłzy.
Hanys uzdŏł, co napisze listecek do mamulki.
Roztomiyło Mamulko!
Niy miynia, iżeś wziyna pamiōntowŏ cukerdōłza Elzy... niy miynia tyż ale, iżeś łōnyj na isto niy wziyna. Ale prŏwdōm jes, iże łod czasu kejś bōła u nŏs ze byzuchym, niy poradzymy tyj cukerdōłzy nikaj znŏjść.
Pŏrã dni niyskorzij Hanys dostŏł listecek łod swojim mamulki.
Roztomiyły synecku!
Jŏ blank niy miynia, iże ty spowosz ze Elzōm... Ale niy miynia tyż do łostatka, iże śniōm niy śpisz. Prŏwdōm jes ale to, iże kejby Elza spała we włōśnym prykolu, już dŏwno by ta cukerdōłza znodła!
– Miarkuja gynał ło czym ty Mamulko medikujesz, ale garantjyruja ci, iże łōna i jŏ sōmy ino spŏlokatorōma. Nic nŏs na isto ze sia niy kupluje.
Tydziyń niyskorzij Elza dała do wymiarkowaniŏ, iże we tym nŏjmowanym pomiyszkaniu brachuje.... cukerdōłzy. Zwrōciōła sie tōż tyż do Hanysa:
– Niy kca sam niczego antragować, sugyrōwać, ale łod łostatnigo łobiadu ze twojōm mamulkōm niy poradza znŏjść mojij pamiōntkowyj cukerdōłzy.
Hanys uzdŏł, co napisze listecek do mamulki.
Roztomiyło Mamulko!
Niy miynia, iżeś wziyna pamiōntowŏ cukerdōłza Elzy... niy miynia tyż ale, iżeś łōnyj na isto niy wziyna. Ale prŏwdōm jes, iże łod czasu kejś bōła u nŏs ze byzuchym, niy poradzymy tyj cukerdōłzy nikaj znŏjść.
Pŏrã dni niyskorzij Hanys dostŏł listecek łod swojim mamulki.
Roztomiyły synecku!
Jŏ blank niy miynia, iże ty spowosz ze Elzōm... Ale niy miynia tyż do łostatka, iże śniōm niy śpisz. Prŏwdōm jes ale to, iże kejby Elza spała we włōśnym prykolu, już dŏwno by ta cukerdōłza znodła!
środa, 12 sierpnia 2015
Mogesz pisać...
Aula na uniwerzityjcie. Forlyjzōng, ryjda wiydzie zwiykowany już profesor. Łorŏz zwrŏcŏ sie ku sztudyntōm:
– Wiedzōm łōni, za mojich czasōw niyusprawiydliwiōnŏ niyłobycnōść na wykłŏdach bōło możebno ino we dwiōch cufalach: za piyrsze – kej umrzij ftosik ze familiji, a za druge: kej sztudynt bōł festelnie niymocny i miŏł na to papiōry, miŏł rewiyr.
Na to łodzywŏ sie ftosik ze łostatnij raje:
– Panoczku profesorze! A eźxli ftosik jes stopierōńskŏ usiotany, zmŏchany.... zeksym?
Cŏłki zol wyprasknōł śmiychym, a profesor po łoka mrziku łodpedziŏł:
– We twojim cufalu – mogesz blank ajnfach... pisać drugōm... rynkōm!
– Wiedzōm łōni, za mojich czasōw niyusprawiydliwiōnŏ niyłobycnōść na wykłŏdach bōło możebno ino we dwiōch cufalach: za piyrsze – kej umrzij ftosik ze familiji, a za druge: kej sztudynt bōł festelnie niymocny i miŏł na to papiōry, miŏł rewiyr.
Na to łodzywŏ sie ftosik ze łostatnij raje:
– Panoczku profesorze! A eźxli ftosik jes stopierōńskŏ usiotany, zmŏchany.... zeksym?
Cŏłki zol wyprasknōł śmiychym, a profesor po łoka mrziku łodpedziŏł:
– We twojim cufalu – mogesz blank ajnfach... pisać drugōm... rynkōm!
wtorek, 11 sierpnia 2015
Tic-tac....
Wadzi sie festelnie trzech chopōw ło to, kery śnich mŏ chudszŏ dziołcha.
Piyrszy rzōńdzi:
– Moja frela, to ci jes takŏ chudzina, iże kej skukŏ sie za linda, za ciynki strom, to łōnyj blank niy widać.
Na to tyn drugi fric:
– A moja to ci jes wyblyszczek, takŏ chudŏ, iże kej bez cufal zadekuje sie za sztyjlampōm, to tyż ci łōnyj na isto blank niy idzie ujzdrzić.
Na łostatku łozwŏł sie tyn trzeci chop:
– Eeee tam, ustōńcie... moja to ci jest taki szpiterlok, iże kej łōński tydziyń społykła tic-taca, toch pomyślŏł, iże łōna zaciōnżōła... iże jes ciynżobnŏ...
Piyrszy rzōńdzi:
– Moja frela, to ci jes takŏ chudzina, iże kej skukŏ sie za linda, za ciynki strom, to łōnyj blank niy widać.
Na to tyn drugi fric:
– A moja to ci jes wyblyszczek, takŏ chudŏ, iże kej bez cufal zadekuje sie za sztyjlampōm, to tyż ci łōnyj na isto blank niy idzie ujzdrzić.
Na łostatku łozwŏł sie tyn trzeci chop:
– Eeee tam, ustōńcie... moja to ci jest taki szpiterlok, iże kej łōński tydziyń społykła tic-taca, toch pomyślŏł, iże łōna zaciōnżōła... iże jes ciynżobnŏ...
poniedziałek, 10 sierpnia 2015
Kōń sie chichrŏ...
Rōłzczasu, pierōnym dŏwno tymu nazŏd, żōł se jedyn krōl, kery miŏł festelnie frasobliwygo, zachmulōnygo... dryganta, kōnia. Łoznŏjmiōł wobec we swojim krōlewstwie, iże fto łozbawi, łozweseli tego jejigo kōnia, erbnie pōłowa tego krōlewstwa.. Prōbowało mocka ludzi, ale bezskutnie, podarymnie. Na łostatku na dwōrze pokŏzŏł sie Szewiec-Dratewka, ftory łobiycŏł, co na isto łozweseli kōnia; tyn kōń dostanie śmiociŏ. I richtik. Szewiec podlŏz ku kōniowi, cosik mu tak szepnōł do dakla. Tyn kōń forsknōł śmiychym i kulŏł sie ze chichraniŏ po ziymi. Szewiec-Dratewka poszŏł fōrt ze swojōm nadgrodōm.
Ale tyn krōl niy poradziōł łod terŏzka strzimać ze tym swojim sztyjc i jednym ciyngym chichrajōncym sie kōniym. Łogłosiōł, ize łoddŏ reszt tego swojigo krōlewstwa ze swojōm cerōm ku tymu, czowiekowi ftory sprawi, co tyn jego kōń niy bydzie już taki pośmiywny.
I juzaś prziszŏł Szewiec-Dratewka, napocznōł cosik szeptłać tymu kōniowi do dakla... kōń ci sie festelnie zmerskŏł. Łocałbrowany krōl spytŏł sie go:
– Suchej ino! Jakeś to zrobiōł, iże rōłz tyn mōj kōń sie łozchichrŏł, a terŏzki juzaś zrobiōł sie festelnie zmerskany?
– Anō, to jes krōlu blank ajnfach. – rzyknōł Szewiec-Dratewka. Nŏjprzodzij to pedziŏłech kōniowi, ize mōm srogszy ciulik niźli łōn mŏ, a za drugōm razŏm... pokŏzŏłech mu tego mojigo ciulika!
Ale tyn krōl niy poradziōł łod terŏzka strzimać ze tym swojim sztyjc i jednym ciyngym chichrajōncym sie kōniym. Łogłosiōł, ize łoddŏ reszt tego swojigo krōlewstwa ze swojōm cerōm ku tymu, czowiekowi ftory sprawi, co tyn jego kōń niy bydzie już taki pośmiywny.
I juzaś prziszŏł Szewiec-Dratewka, napocznōł cosik szeptłać tymu kōniowi do dakla... kōń ci sie festelnie zmerskŏł. Łocałbrowany krōl spytŏł sie go:
– Suchej ino! Jakeś to zrobiōł, iże rōłz tyn mōj kōń sie łozchichrŏł, a terŏzki juzaś zrobiōł sie festelnie zmerskany?
– Anō, to jes krōlu blank ajnfach. – rzyknōł Szewiec-Dratewka. Nŏjprzodzij to pedziŏłech kōniowi, ize mōm srogszy ciulik niźli łōn mŏ, a za drugōm razŏm... pokŏzŏłech mu tego mojigo ciulika!
piątek, 7 sierpnia 2015
Jaziōro labyńdzie...
Policajt wrŏco ze sōżby do dōm i już łod proga wrzescy:
–Moja ty roztomiyło, erbnōłech bilety i na łodwieczerz idymy na „Jezioro łabyńdzie”.
Po łobiedzie chop uwidziŏł, iże jego babeczka czyście i akuratnie śmiatŏ ze stoła łograbki, bździnki chleba i laduje je do tytki.
– Te! A na co to? – pytŏ sie yn policajt.
– Nō, jak to na co? Przecamć idymy na jeziro labyńdzi, to we tyj tytce, to dlŏ ptŏkōw...
Łoj ty gupieloku! To przecamć taki balyt we tyjatrze, zaczy sie, tam dziołchy tańcujōm.
– Dzisz go jaki mōndry! A kej szlichmy na „Wesele” Wyspiańskigo, to fto brŏł ze sia srogachnŏ halba?
–Moja ty roztomiyło, erbnōłech bilety i na łodwieczerz idymy na „Jezioro łabyńdzie”.
Po łobiedzie chop uwidziŏł, iże jego babeczka czyście i akuratnie śmiatŏ ze stoła łograbki, bździnki chleba i laduje je do tytki.
– Te! A na co to? – pytŏ sie yn policajt.
– Nō, jak to na co? Przecamć idymy na jeziro labyńdzi, to we tyj tytce, to dlŏ ptŏkōw...
Łoj ty gupieloku! To przecamć taki balyt we tyjatrze, zaczy sie, tam dziołchy tańcujōm.
– Dzisz go jaki mōndry! A kej szlichmy na „Wesele” Wyspiańskigo, to fto brŏł ze sia srogachnŏ halba?
czwartek, 6 sierpnia 2015
Czŏrny a biŏły...
Rōłzczasu ne kraju rzyki styrcōm: murzin i jedyn biŏły. Tyn biŏły paradzi sie:
– Wiysz chopie, jŏ to ci mōm takigo wrażliwygo ciulika, iże mōgbych niym zmierzić ciepłota wody we rzyce.
– Nō, tōż łobadej! – podpuszczŏ go murzin.
Biŏły wyciōngŏ tyn swōj ciulik, wrażuje go do wody... czekŏ dwie minutki, a zatym gŏdŏ ze trijōmfym we głōsie:
– Ciepłota tyj rzyki, to 25 gradusōw!
Tyn murzin seblykŏ galoty, wrażuje do rzyki swojigo ciulika i po jakisik minutce rzōńdzi:
– Richtik! Ciepłota to 25 gradusōw... a głymbsz... to pōłtora myjtra!
– Wiysz chopie, jŏ to ci mōm takigo wrażliwygo ciulika, iże mōgbych niym zmierzić ciepłota wody we rzyce.
– Nō, tōż łobadej! – podpuszczŏ go murzin.
Biŏły wyciōngŏ tyn swōj ciulik, wrażuje go do wody... czekŏ dwie minutki, a zatym gŏdŏ ze trijōmfym we głōsie:
– Ciepłota tyj rzyki, to 25 gradusōw!
Tyn murzin seblykŏ galoty, wrażuje do rzyki swojigo ciulika i po jakisik minutce rzōńdzi:
– Richtik! Ciepłota to 25 gradusōw... a głymbsz... to pōłtora myjtra!
środa, 5 sierpnia 2015
Baba juzaś u dochtora...
Przilazuje starecka, fest już zwiykowanŏ do knapszaftu na łobadani. Labōrantka biere łod nij krew i gŏdŏ:
– A terŏzki dejcie mi ta waszŏ flaszecka ze jscochami.
Starecka stŏwiŏ flaszecka na tiszu. Zadziwanŏ labōrantka rzōńdzi:
– To przecamć jes kōniak!
– Jezderkusie! Richtik? Tōż co jŏ dała tymu naszymu dochtorowi?
– A terŏzki dejcie mi ta waszŏ flaszecka ze jscochami.
Starecka stŏwiŏ flaszecka na tiszu. Zadziwanŏ labōrantka rzōńdzi:
– To przecamć jes kōniak!
– Jezderkusie! Richtik? Tōż co jŏ dała tymu naszymu dochtorowi?
wtorek, 4 sierpnia 2015
We gyrichcie...
Łozprawa we gyrichcie. Dochtōr łod babskich niymocy, znaczy ginekolog, zatrzas rōłzczasu jedba Cygōnka. Nō, tōż sōndca pytŏ sie go ło grōnt, ło to, po jakiymu łōn to zrobiōł.
– Anō, to bōło tak, prosza wysokigo sōndu: Wrōciōłech po sōżbie do dōm. Miŏłech stopierōńsko procny dziyń. Łodebrŏłech śtyry łozsucia (porody), miŏłech łoziym pacijyntkōw ze knapszaftu, dwiōm starucnym już babōm zadiyrgnōłech „macice”. Ku tymu zrobiōłech trzi „defloracyje”, znacy pozbawiōłech dziywictwa trzi jōngfery. Kejech yntlich siednōł se ze rułōm we fatersztulu, we mojim umiyłowanym zeslu przi kafyju i ze cajtōngym w gracy, zakurzōłech cygareta, łorŏs słysza zwŏnek przi dźwiyrzach. Łozewrziłech, a we dźwiyrzach styrcy Cygōnka i rzōńdzi:
– A jŏ panoczku, moga wōm za sto złociokōw pokozać... cipka!
– Anō, to bōło tak, prosza wysokigo sōndu: Wrōciōłech po sōżbie do dōm. Miŏłech stopierōńsko procny dziyń. Łodebrŏłech śtyry łozsucia (porody), miŏłech łoziym pacijyntkōw ze knapszaftu, dwiōm starucnym już babōm zadiyrgnōłech „macice”. Ku tymu zrobiōłech trzi „defloracyje”, znacy pozbawiōłech dziywictwa trzi jōngfery. Kejech yntlich siednōł se ze rułōm we fatersztulu, we mojim umiyłowanym zeslu przi kafyju i ze cajtōngym w gracy, zakurzōłech cygareta, łorŏs słysza zwŏnek przi dźwiyrzach. Łozewrziłech, a we dźwiyrzach styrcy Cygōnka i rzōńdzi:
– A jŏ panoczku, moga wōm za sto złociokōw pokozać... cipka!
poniedziałek, 3 sierpnia 2015
Kōdki...
Do wiejskigo sklepu wlazuje jedyn pampōń i pyto:
– Mŏcie nagle, ćwiynki abo chocia papioki?
– Niy, niy mōmy!
– A kopocze , haki mŏcie?
– Niy, tyż sam tego niy mōmy.
– A to możno jakesik gryfne kible, ajmery mŏcie, ja?
– Niy, tyż niy mōmy!
– Ludzie! Tōż rzyknijcie mi po jakiymy nie zawiyrŏcie tego sklepu?
– Bo... kōdkōw tyż niy mōmy!!!
– Mŏcie nagle, ćwiynki abo chocia papioki?
– Niy, niy mōmy!
– A kopocze , haki mŏcie?
– Niy, tyż sam tego niy mōmy.
– A to możno jakesik gryfne kible, ajmery mŏcie, ja?
– Niy, tyż niy mōmy!
– Ludzie! Tōż rzyknijcie mi po jakiymy nie zawiyrŏcie tego sklepu?
– Bo... kōdkōw tyż niy mōmy!!!
czwartek, 30 lipca 2015
Napasztowŏł...
Zicło sie dwiōch chopa we kinie i łoglōndajōm fylm. Przed niymi łozsiadło sie srogachne, glacate, wyrośniōne „dresisko”, taki nasz dŏwny huncwot i chachŏr. Bez dwa myjtry wzrōstu, 120 kilo żywyj wŏgi i take tam jesce. Słōwym: kyns dresiŏrza. Jedyn ze tych dwiōch kamratōw rzōńdzi:
– Te, stary, wetna sie ze cia ło 50 złociokōw, iże niy praskniesz tego frica sam przed nami w glaca!
Tyn drugi pomedikowŏł deczko i łodrzykŏ:
– Niy ma sprawy. Jŏ za 50 złociokōw praskna tego dresiŏrza bez łeb.
Nō, i prasknŏł tego istnego bez palica.
Tyn istny glacok łobrŏcŏ sie, a tyn, co go prasknōł rzykŏ ku niymu:
– Serwus Erwin! Kopa lŏt! Co tam u cia?
Tyn dresziŏrz letko sie wkurwiōł i gŏdŏ:
– Suchej ino stary, tyś mie pewnikym ze kimsik inkszym pomylōł. Ślatuj OK!
Minōła dugszŏ kwilka i juzaś tyn piyrszy ze kamratōw rzŏńdzi ku tymu drugimu:
– Wiysz, prasknōńć tego lōmpa rōłz, to żŏdne mecyje. Wetna sie ze cia ło cŏłke sto złocioków, iże niy zrobisz tego drugi rōłz.
Tyn drugi kamrat pomedikowŏł łoka mrzik i łodrzykŏ:
– Niy trop sie. Za stōwa praskna ci go jesce rōłz.
I juzaś dupnōł bez łeb tego glacoka. Tyn sie juzaś łodwrŏcŏ, już festelnie wkurwiōny, i słyszy:
– Erwin! To przecamć jŏ! Do jednyj klasy we szuli łoba my deptali. Na isto mie niy poznŏwosz?
Tymu istnymu szōminy wyleźli na gymba i cedzi bez zymbiska:
– Suchej ino, kurwa, chopie. Gŏdŏłech ci już, iże mie ze kimsik mylisz, i gŏdōm prōmp... łodpierdol sie łodymie... OK?
Zatym wstowo wkurwiōny już do łostatka i przesiŏdo sie do piyrszyj raji. I juzaś śleciała kwilka i tyn piyrszy kamrat napoczynŏ trzeci rōłz swoja ryjda:
– Nō wiysz, dwa razy prasknōńć cudzego bez łeb, to tyż na isto żŏdyn kōnsztik. Tyż bych ro zrobiōł. Ale trzeci rōłz to ci sie na zicher niy udŏ. Wetna sie ze cia ło dwiesta złociokōw, co trzeci rōłz już niy wydolisz!
Juzaś kwilka pomyślōnku i tyn drugi przijimŏ weta. Wstowo, idzie do piyrszyj raji i dup glacoka we palica łod zadku. Tyn srogachny dresiŏrz srywŏ sie już na fest wkurwiōny i słyszy:
– Erwin! To ty tukej żeś sie zicnōł? A jŏ ci tam trzi raje wyżij już dwa razy napasztnōł jakigosik inkszego chopa, blank na cia podanego...
– Te, stary, wetna sie ze cia ło 50 złociokōw, iże niy praskniesz tego frica sam przed nami w glaca!
Tyn drugi pomedikowŏł deczko i łodrzykŏ:
– Niy ma sprawy. Jŏ za 50 złociokōw praskna tego dresiŏrza bez łeb.
Nō, i prasknŏł tego istnego bez palica.
Tyn istny glacok łobrŏcŏ sie, a tyn, co go prasknōł rzykŏ ku niymu:
– Serwus Erwin! Kopa lŏt! Co tam u cia?
Tyn dresziŏrz letko sie wkurwiōł i gŏdŏ:
– Suchej ino stary, tyś mie pewnikym ze kimsik inkszym pomylōł. Ślatuj OK!
Minōła dugszŏ kwilka i juzaś tyn piyrszy ze kamratōw rzŏńdzi ku tymu drugimu:
– Wiysz, prasknōńć tego lōmpa rōłz, to żŏdne mecyje. Wetna sie ze cia ło cŏłke sto złocioków, iże niy zrobisz tego drugi rōłz.
Tyn drugi kamrat pomedikowŏł łoka mrzik i łodrzykŏ:
– Niy trop sie. Za stōwa praskna ci go jesce rōłz.
I juzaś dupnōł bez łeb tego glacoka. Tyn sie juzaś łodwrŏcŏ, już festelnie wkurwiōny, i słyszy:
– Erwin! To przecamć jŏ! Do jednyj klasy we szuli łoba my deptali. Na isto mie niy poznŏwosz?
Tymu istnymu szōminy wyleźli na gymba i cedzi bez zymbiska:
– Suchej ino, kurwa, chopie. Gŏdŏłech ci już, iże mie ze kimsik mylisz, i gŏdōm prōmp... łodpierdol sie łodymie... OK?
Zatym wstowo wkurwiōny już do łostatka i przesiŏdo sie do piyrszyj raji. I juzaś śleciała kwilka i tyn piyrszy kamrat napoczynŏ trzeci rōłz swoja ryjda:
– Nō wiysz, dwa razy prasknōńć cudzego bez łeb, to tyż na isto żŏdyn kōnsztik. Tyż bych ro zrobiōł. Ale trzeci rōłz to ci sie na zicher niy udŏ. Wetna sie ze cia ło dwiesta złociokōw, co trzeci rōłz już niy wydolisz!
Juzaś kwilka pomyślōnku i tyn drugi przijimŏ weta. Wstowo, idzie do piyrszyj raji i dup glacoka we palica łod zadku. Tyn srogachny dresiŏrz srywŏ sie już na fest wkurwiōny i słyszy:
– Erwin! To ty tukej żeś sie zicnōł? A jŏ ci tam trzi raje wyżij już dwa razy napasztnōł jakigosik inkszego chopa, blank na cia podanego...
środa, 29 lipca 2015
Mierznie mi sie bez baby...
Rōłzczasu jedyn istny wlazuje do restaurantu. Łobleczōny łokludnie, ale idzie ujzdrzić, co prziłobleczynie jes deczko styrane, snoszōne. Zicnōł przi tiszu i wołŏ ōłbra. Tyn podlazuje ku niymu, a tyn istny pytŏ sie go:
– Wyboczōm mi łōni, a fisze to u wŏs sōm, ja?
– Snadnōm rzeczōm, sōm. Laks, znaczy sie łosoś, tunfisza, forela, znaczy pstrōng... i inksze...
– Niy, niy... Jŏ bych sie zawinszowŏł jakigosik mintaja, abo cosik takigo... jak nŏjgorszyjszego i blank niyfrisznego...
Kelner deczko zadyrgotŏł ze łobrzidzyniŏ, ale niyzrōszōny rzōńdzi:
– Dobra, robi sie... zarŏzki wtosik pylnie sie do... zupermarkytu!
Nō, tōż tyn istny gŏdŏ dalszij:
– I prosza wŏs panoczku, coby narychtować ta fisza na szpecijalny szimel...
– Suchōm wŏs?
– Jŏ bych sie winszowŏł, coby łónyj niy szpluchtać, niy łozmrŏżać, niy snożyć...
– Ale...
– Dużo soli! – rzōńdziōł dalszij tyn istny. – Ale ino ze jednyj zajty. Za to ze drugij mocka korzyni, tak łod syrca. I kciŏłbych coby jōm kuchŏrz skwarził bez łolyju. Wiedzōm łōni, tak ganc ajnfach ciepnōńć na tyglik i przibrōnocić, spŏlić ze jednyj zajty. Za to drugŏ mŏ być blank surowŏ...
Kelner blank łosupiŏły prōbuje sie wycofać, ale tyn istny go zahaltowŏł:
– I jak ci już bydōm mi łōni, panie ōłber, ta fisza podŏwać, to prosza bez żŏdnych mecyji, bez żŏdnego „smacznygo”, bez „prosza piyknie” abo inkszych takich.. Ciepnōm mi łōni talyrz na stōł i wrzesknōm: Żrij... kurwa!
Lelner łodwrŏcŏ sie, zatym wypŏłniŏ gynał, dicht polecyniŏ kōntmana. Tyn istny ze płaczkami we ślypiach wciskŏ mu do gorzci banknota 200 złociokōw i rzōńdzi”
– Miarkujesz pōn, jŏch już jes trzeci tydziyń na dinstrajzie... Stopierōńsko mi sie ckni ku mojij staryj!
– Wyboczōm mi łōni, a fisze to u wŏs sōm, ja?
– Snadnōm rzeczōm, sōm. Laks, znaczy sie łosoś, tunfisza, forela, znaczy pstrōng... i inksze...
– Niy, niy... Jŏ bych sie zawinszowŏł jakigosik mintaja, abo cosik takigo... jak nŏjgorszyjszego i blank niyfrisznego...
Kelner deczko zadyrgotŏł ze łobrzidzyniŏ, ale niyzrōszōny rzōńdzi:
– Dobra, robi sie... zarŏzki wtosik pylnie sie do... zupermarkytu!
Nō, tōż tyn istny gŏdŏ dalszij:
– I prosza wŏs panoczku, coby narychtować ta fisza na szpecijalny szimel...
– Suchōm wŏs?
– Jŏ bych sie winszowŏł, coby łónyj niy szpluchtać, niy łozmrŏżać, niy snożyć...
– Ale...
– Dużo soli! – rzōńdziōł dalszij tyn istny. – Ale ino ze jednyj zajty. Za to ze drugij mocka korzyni, tak łod syrca. I kciŏłbych coby jōm kuchŏrz skwarził bez łolyju. Wiedzōm łōni, tak ganc ajnfach ciepnōńć na tyglik i przibrōnocić, spŏlić ze jednyj zajty. Za to drugŏ mŏ być blank surowŏ...
Kelner blank łosupiŏły prōbuje sie wycofać, ale tyn istny go zahaltowŏł:
– I jak ci już bydōm mi łōni, panie ōłber, ta fisza podŏwać, to prosza bez żŏdnych mecyji, bez żŏdnego „smacznygo”, bez „prosza piyknie” abo inkszych takich.. Ciepnōm mi łōni talyrz na stōł i wrzesknōm: Żrij... kurwa!
Lelner łodwrŏcŏ sie, zatym wypŏłniŏ gynał, dicht polecyniŏ kōntmana. Tyn istny ze płaczkami we ślypiach wciskŏ mu do gorzci banknota 200 złociokōw i rzōńdzi”
– Miarkujesz pōn, jŏch już jes trzeci tydziyń na dinstrajzie... Stopierōńsko mi sie ckni ku mojij staryj!
wtorek, 28 lipca 2015
Bryna...
Zwōnek przi dźwiyrzach... Baba łozewrziła, a sam zarŏzki za szwelōm, za progym styrcy fechciŏrz.
– A dziyń dobry paniczko! Eźli retli by łōni paniczko chudobnygo czowieka kōnskym chleba?
Baba tak kukła na tego fechciorza litōściwie i rzōńdzi ku niymu:
– Óooo, widzōm łōni! Razinku upiykłach torta, tōż tyż dōm wŏm kōnszczek.
– Niy! Niy! Bydōm tak dobrzi i sie niy trŏpiōm. Mie suchy chlyb blank styknie.
– Nale, panoczku, przecamć jutro moge sie przitrefić taki fal mie i wtynczŏs możno łōni panoczku mie holfnōm.
Po dugszym czasie i dyszkusyji tyn fechciorz na łostatku zgodziōł sie wziōńć tyn kōnsek torty. Idzie śniym we gracy bez hulica i mrōncy pod fusiskym:
– Tortnsztikel! Kurwa... tortnsztikel! A na chuj mi tyn tortnsztikel? Jak jŏ do kurwy nyndzy bez niygo moja halba bryny przepuszcza???
– A dziyń dobry paniczko! Eźli retli by łōni paniczko chudobnygo czowieka kōnskym chleba?
Baba tak kukła na tego fechciorza litōściwie i rzōńdzi ku niymu:
– Óooo, widzōm łōni! Razinku upiykłach torta, tōż tyż dōm wŏm kōnszczek.
– Niy! Niy! Bydōm tak dobrzi i sie niy trŏpiōm. Mie suchy chlyb blank styknie.
– Nale, panoczku, przecamć jutro moge sie przitrefić taki fal mie i wtynczŏs możno łōni panoczku mie holfnōm.
Po dugszym czasie i dyszkusyji tyn fechciorz na łostatku zgodziōł sie wziōńć tyn kōnsek torty. Idzie śniym we gracy bez hulica i mrōncy pod fusiskym:
– Tortnsztikel! Kurwa... tortnsztikel! A na chuj mi tyn tortnsztikel? Jak jŏ do kurwy nyndzy bez niygo moja halba bryny przepuszcza???
poniedziałek, 27 lipca 2015
Dziŏd i baba...
Byli se rŏłz stary chop i jejigo małowiela modszŏ baba. Rōłzczasu babie zakciało sie dupczyniŏ, tōż tyż napoczła zolyty, kabacynie, motanie... nō robiōła wszyjsko, coby chopa zakludzić do prykola. A chop nic a nic. Blank niy miŏł gyfilu, blank niy miŏł chańdzi na prykolowe wyrobianie.
Nō tōż snerwowanŏ baba pokwanckała sie do dochtora i rzōńdzi:
– Pōnie dochtorze! Jŏ bych fōrt kciała dupczyniŏ a mōj chop blank niy. Cōż jŏ mōm robić?
– Spokōjnie, niy nerwyjs. Jŏ mōm na to knif. Musicie paniczko na minutka skorzij przijńściŏ chopa ze roboty do dōm seblyc batki i stanōńć sie zadkym ku dźwiyrzōm, ugibać sie deczko i wypnōńć rzić a zarŏzki łobudzi sie we waszym chopie dzike zeksualne zwiyrze.
Nō,tōż baba zrobiōła jak przikŏzŏł dochtōr. Z wypniyntōm rziciōm czekŏ... nō i na łostatek zmŏchany, usiotany chop wrŏcŏ ze roboty, łozewrził dźwiyrze, kuknōł tak, zaziyrŏ... i w te pyndy zapierdala wiela ino mŏ siył w nogach do nŏjbliższyjszygo szynku. Wkarowŏł wartko rajn, zicnōł sie przi szynkwasie łobsztalowŏł piyrszŏ seta, drugŏ, trzeciŏ... Wysłepŏł już ze dwie halbecki, ale łōn dalszij sztaluje. Na to gospodzki ze rułōm:
– Panoczku! A rzyknijcie mi ino czamu łōni tak bez łopamiyntaniŏ słepiōm? To już trzeciŏ flaszka... nō, rzyknij pōn po jakiymu?
– Panie ōłber! Wrŏcōm usiotany, zmorzōny, blank kaput do dōm po cŏłkim dniu bakaniŏ we robocie, wlazuja na mōj sztok, łozewrziłech dźwiyrze... a sam troll, myjter na pōłtora, kracer, szrama na pōłowa pyska, broda do kolańskōw i jesce mu ze mordy ślina ściykŏ...
Nō tōż snerwowanŏ baba pokwanckała sie do dochtora i rzōńdzi:
– Pōnie dochtorze! Jŏ bych fōrt kciała dupczyniŏ a mōj chop blank niy. Cōż jŏ mōm robić?
– Spokōjnie, niy nerwyjs. Jŏ mōm na to knif. Musicie paniczko na minutka skorzij przijńściŏ chopa ze roboty do dōm seblyc batki i stanōńć sie zadkym ku dźwiyrzōm, ugibać sie deczko i wypnōńć rzić a zarŏzki łobudzi sie we waszym chopie dzike zeksualne zwiyrze.
Nō,tōż baba zrobiōła jak przikŏzŏł dochtōr. Z wypniyntōm rziciōm czekŏ... nō i na łostatek zmŏchany, usiotany chop wrŏcŏ ze roboty, łozewrził dźwiyrze, kuknōł tak, zaziyrŏ... i w te pyndy zapierdala wiela ino mŏ siył w nogach do nŏjbliższyjszygo szynku. Wkarowŏł wartko rajn, zicnōł sie przi szynkwasie łobsztalowŏł piyrszŏ seta, drugŏ, trzeciŏ... Wysłepŏł już ze dwie halbecki, ale łōn dalszij sztaluje. Na to gospodzki ze rułōm:
– Panoczku! A rzyknijcie mi ino czamu łōni tak bez łopamiyntaniŏ słepiōm? To już trzeciŏ flaszka... nō, rzyknij pōn po jakiymu?
– Panie ōłber! Wrŏcōm usiotany, zmorzōny, blank kaput do dōm po cŏłkim dniu bakaniŏ we robocie, wlazuja na mōj sztok, łozewrziłech dźwiyrze... a sam troll, myjter na pōłtora, kracer, szrama na pōłowa pyska, broda do kolańskōw i jesce mu ze mordy ślina ściykŏ...
piątek, 24 lipca 2015
Trzi mrowce...
Byli se trzi mrowce, trzi mrōwki. Jedna mrōwka polazła do kichola, drugŏ pokwanckała sie do dakla, a trzeciŏ... wlazła do dupy. Po jakimsik łoka mrziku piyrszŏ śnich wylazła i gŏdŏ:
– Bōłach we kicholu i przismycyłach ze sia ździebko klyju, lepidła.
Na to drugŏ rzōńdzi:
– Jŏ bōłach we daklu i mōm małowiela... miodu.
A na to wszyjsko trzeciŏ rzykŏ:
– Joch bōła w dupie i blank nic’ech niy prziniysła, bo jakosik czŏrnŏ damfmaszina mie... gōniōła!
– Bōłach we kicholu i przismycyłach ze sia ździebko klyju, lepidła.
Na to drugŏ rzōńdzi:
– Jŏ bōłach we daklu i mōm małowiela... miodu.
A na to wszyjsko trzeciŏ rzykŏ:
– Joch bōła w dupie i blank nic’ech niy prziniysła, bo jakosik czŏrnŏ damfmaszina mie... gōniōła!
czwartek, 23 lipca 2015
Takŏ antynka...
Na plaży leży szykownistŏ, modŏ i blank sagŏ blōndina. Wele nij legnōł jedyn istny. Kciŏłby, a le blank niy wiy jak sie dō łōnyj dobrać. Markiyruje, iże kce nasztalować radijok.
Łorŏz jejigo graca landuje na jeji basisku.
– Jezderkusie! Co łōni panoczku robiōm?
– Anō, prōbuja chycić... Francyjŏ...
Dziołcha kukła, gynał badła na jejigo batki i rzōńdzi:
– Panoczku! Ze takōm antnkōm to pōn Warszawy niy łapnie!
Łorŏz jejigo graca landuje na jeji basisku.
– Jezderkusie! Co łōni panoczku robiōm?
– Anō, prōbuja chycić... Francyjŏ...
Dziołcha kukła, gynał badła na jejigo batki i rzōńdzi:
– Panoczku! Ze takōm antnkōm to pōn Warszawy niy łapnie!
Subskrybuj:
Posty (Atom)