piątek, 27 lutego 2015

Sōmsiǒd...

– A witōm gryfnie sōmsiydzie, witōm.
– Witōm tyż...
– Aleście sōmsiydzie we nocy porajtowali ze waszōm starōm, aleście wyrobiali..
– Niy miarkuja ło co wōm sie rozłajzi...
– Nō, takeście wyrobiali ze swojōm babōm we prykolu, iże mie by chnet krōmlojchter śleciǒł ze gipsdeki!
– Sōmsiydzie! Tak ci sie rodzōm u nǒs duperele i klachy lyngnōm.
– Po jakymu?
– Anō, bo mie we nocy to bali we chałpie niy bōło!

czwartek, 26 lutego 2015

Wilgłe dyliny....

Dwōch policajtōw kupluje sie bez radijok ze wydziałym zabōjstwōw:
– Ej! Wy tam! Prziślijcie sam ku nōm ekipa, kolōna...
– A jakǒ tam u wǒs zituacyjǒ?
– Zabōjstwo, łofiara to chop 28 lǒt stary, jejigo mamulka praskła go pitwokym kieladziesiōnt razy za to, iże wlǒz łōnyj na mokre, dziepiyro co wyszojrowane na niydziela dyliny.
– I co, heresztowaliście ta mamulka?
– Niy, jesce niy, bo dyliny sōm jesce wilgłe!

środa, 25 lutego 2015

Kiołzdaczka, kiołzdanie...

– Szǒłech se spokōjnie do sklepu, a iże bōło kiołzdnie, to jak ci mie na tyj kiołzdaczce zamelało! Kiołzdołech jak sto dioskōw i – przecam to ajnfachowǒ ryakcjǒ – coby niy prasknōńć na pychol, chytǒłech sie wszyjskigo, co bōło pod rynkōm...
... i tak chyciōłech trzi babske taśki, dwa zygǒrki, śtyry briftasie i... piyńć piestrzōnkōw! I tak ci to, pōnie sōndco na isto wyglōndało...

wtorek, 24 lutego 2015

Chopy ło swojich babach...

Trzech sznapskamratōw słepie we gryfnym szynku i coby sie łōnym niy mierzło wypokopiyli, iże kǒżdy śnich puści na sztich, porōwnǒ cipka swojij staryj do jakigosik miasta w Ojropie.
Piyrszy gǒdǒ:
– Moja to mǒ ci ta jeji pitka jak tyn Paryż...
– A po jakiymu jak Paryż? – pytajōm kamraty.
– Anō, bo łōna jes festelnie rōmanticznǒ i zawdy mie sie kce ku nij wrǒcać.
– Moja mǒ ta swoja cipecka jak Londyn. – rzōńdzi drugi.
– Jak Londyn? A to po jakiymu? – pytajōm kamraty.
– Anō, łōna jes ci takǒ tajymniczǒ i tyż zawdy mokrǒ!
– E tam, moja to mǒ ta swoja pizdulka jak... Bydgoszcz! – pedziǒł trzeci.
– Teee, co? Jak Bydgoszcz? A to po jakiymu? – pytajōm wszyjske wrōłz.
– Anǒ... dziura, blank ajnfachowǒ... dziura!

poniedziałek, 23 lutego 2015

Ty suko...

Maluśki Hanysek ze swojōm placowōm kamratkōm Gryjtkōm bawiōm sie we dōm. Hanysek markiyruje, iże prōbuje łobiadu i gǒdǒ ku Gryjtce:
– Wiysz co, moja ty roztomiyłǒ, ta nudlzupa jes deczko przesolōnǒ.
Gryjtka na to:
– Ja? Przesolōnǒ? Niy moge być, to niymożebne, przecamć żech ci jōm pǒrã razy prōbowałach. Ale dyć żysz ty miynisz, iże jǒ niy mōm prawie, bo niby co? Jakech przesolǒła, to tyż nigdy niy mōm prawie. A możno przeciepniesz mi, iżech niy kosztowała, to co? Myślisz, iże jǒ zawdy cygania. Pewnikym jǒ niy mōm nigdy prawie i zawdy na zicher cygania. Tōż tyż kej zupa jes przesolōno, to już niy przinǒleżi mie mieć za czowieka, niy prziǒleżi uważować mie za czowieka, ino zarǒzki przeciepować mi cygaństwo. Jak ty mogesz myśleć łō mie jak ło jakijsik łostanij lampucerze? To jǒ sie trǒpia, bachory ze sia wypruwōm, a ty mie jak jakigo psiǒka mǒsz. I, iże jǒ sztyjc i jednym ciyngym blyndza i myla sie, cygania i blank niy poradza warzić. Nō, i co jǒ jesce robia usmolōnie i źle? Możno we cǒłkości symnōm jes ci blank źle, nic ci już u mie niy sztimuje? Jak ty sie ku mie łodzywǒsz? Czamu mǒsz mie za jakigosik... psa?
– Mamulko! Mamulko! A Hanysek pedziǒł na mie: TY SUKO!

piątek, 20 lutego 2015

Na haltynszteli...

Wiysz Ojgyn, miǒłech ci dwōch kamratōw – napoczynǒ gǒdka Jorguś łod Pikulicki. – I łōne łoba jechali autobusym do Katowic na banhōw...
– Nō i... – pytōm sie opaternie.
– Anō jadǒm se jadōm, a sam łorǒz przistanek przed banhowym wlazujōm kobuchy, znacy kōntrolyrze. Jedyn ze tych mojich kamratōw wyciōngǒ bilet, legitka pynzjnisty... nō, wszyjsko śniym do porzōnku. Ale tyn drugi kamrat, cosik tam napoczynǒ metlać, bamōńcić, iże mu sie rajfeszlus przi rajzyntasi zatnōł, i niy poradzi terǒzki wyjmnōńć bileta i legitki, ale rzōńdzi ku tym kobuchōm, iże tak by tak wylazujōm na nastympnyj haltynszteli, przi banhowie tōż tyż niych łōne, te kōntrolyrze do kupy śniym wysiednōm, to kej mu sie udǒ łozewrzić tyn rajfeszlus, bydōm mōgli go łobadać.
– I co? Te kōntrolyrze sie zgōdziyli? A tak prǒwdōm to łōn miǒł bilet?
– Nō, łōn razinku niy miǒł bileta. I kej wylejźli ze tego autobusa, jedyn ze tych kobuchōw kǒże tymu mojimu kamratowi pokǒzać tyn swōj bilet.
– Nō i co pokǒzǒł? – pytōm sie rōłz jesce.
– A tyn mōj kamrat, stopierōński łochyntol i bezkurcyjǒ wrzescy na cǒłki karpyntel:
– Nó, pierdolōny kobuch! Na już haltynszteli tyn kurwa kōntrolyrz kce mi bilety sprǒwdzać!

czwartek, 19 lutego 2015

A możno by tak...

Spichli sie we szynku dwa kamraty „byznesmeny” i jedyn napoczynǒ:
– Te! Suchej ino! A ty swojim arbajterōm jesce płacisz gyhalt?
– Niy! Już dǒwno niy!
– Wiysz, jǒ tyż niy...
– Ale łǒni tak by tak przilazujōm do roboty... kǒżdydziyń...
– Nō, u mie tyż wszyjske jesce przilazujōm...
– Tōż suchej ino, a możno by my tak łod nich jesce pobiyrali dǒwka za wlazowanie do fyrmy?

środa, 18 lutego 2015

Fto sam reskiyruje...

Jedyn istny jedzie autokym na wywczasy. Ze zadku zicła jejigo baba i świekra. Łobie baby bez cǒłkǒ drōga rajcujōm, wargujōm i rzōndzōm kaj i jak łōn mǒ jechać. Na łostatku tyn szoferok wrzesknōł ku swojij babie:
– Dugszij tego niy szczimōm! Fto sam yntlich wiydzie, lynkyruje tym autokym? Ty... abo ta twoja wargatǒ sekutnica mamulka?

wtorek, 17 lutego 2015

Szajdōng...

– Suchejcie ino Majzlinǒ, coby szajdōng bōł ze winy chopa, muszymy cosik na niygo mieć. Rzyknicie mi ino eli wasz chop słepie?
– Niy, blank niy! Kejby ino sprōbowǒł, to bych mu dziepiyro dała...
– A jak ze geltakym? Łoddǒwǒ wszyjsko?
– Wszyjsko , co do ceskigo... sprǒbowǒłby mie ino łocyganić, to jǒ bych go...
– A możno Majzlinǒ wasz chop wǒs piere?
– Kurwa! Kejby ino na mie graca podniōs to jǒ już bych go...
– A co ze jejigo wiyrnōściōm? Zdrǒdzǒ wǒs Majzlinǒ?
– Łoo! Nō tōż tu go mōmy... tyn drugi synecek niy ma jejigo!

poniedziałek, 16 lutego 2015

Blóndina...

Deczko mi gańba, ale musza wciepnōńć sam stary wic:
Wlazuje blōndina do składu RTV i AGD. Przedowacz gǒdǒ ku nij:
– Blōndinōm niy sprzedǒwōmy!
Ta wylazuje ściykłǒ, łozgzukanǒ. Na drugi dziyń wlazuje do tego składu juzaś ale we czǒrnyj peruce.
– A jǒ sie winszuja sam tyn telewizor!
– Blōndinōm niy sprzedǒwōmy! – rzōńdzi przedowacz.
Łōna wylazuje jesce barzij łozgzukanǒ. Na trzeci dziyń wlazuje rajn we peruce i we kapucy. I łod dźwiyrzy wrzescy:
– A jǒ sie winszuja zarǒzki tyn samtukej telewizor!
– Blōndinōm niy sprzedǒwōmy! – gǒdǒ ze rułōm przedowacz.
– A rzyknōm mi łōni skany łōni wiedzōm, iże jes blōndinōm?
– Ano, bo to samtukej, to jes... mikrowela!

piątek, 13 lutego 2015

Baba...

– Te! Stary, co ze cia?
– Eee, dej pokōj chopie. Wiysz, napadli mie, dali mi po ryjoku, wszyjske pijōndze mi zebrali...
– A pamiyntǒsz chcocia jak te gizdy wyglōndali?
– Eee, co tam pamiyntać... co to, jǒ mojij baby niy pamiyntōm?

czwartek, 12 lutego 2015

Łoddej sie...

Na farma, na take srogachne łobyńście przilazuje jedyn istny i klupie na dźwiyrze. Kej baba łozewrziła te dźwiyrze, tyn chop pytǒ sie eźli łóna wiy jak sie uprawiǒ zeks. Blank niy łozbawiōnǒ baba praskła dźwiyrzami przed kicholym tego istnego. Tyn chop juzaś klupie i juzaś zadowǒ te same pytani. Baba wrzescy na niygo i kǒże mu sie w te pyndy śmiatać.
Na łodwieczerz łopedziała to wszyjsko swojimu chopowi. Tyn ci na to rzyknǒł, iże łostanie na drugi dziyń we chałpie, kejby bez cufal tyn chop juzaś wrōciōł. Nǒ i na drugi dziyń tyn istny richtik wrōciōł. Chop skukǒł sie za dźwiyrzami ze gywerōm we gracy a jego babeczka łozewrziła dźwiyrze. Kej tyn łoszkliwiec, nǒparciuch spytǒł jōm juzaś eźli wiy jak sie uprawiǒ zeks, łōna łodrzykła:
– A toć, iże wiym! A czamu sie mie ło to chopie pytǒsz?
– Nō dobra! – pedziǒł tyn istny. – Łoddej sie, dupnij sie ze swojim chopym i rzyknij mu, coby sie trzimǒł ze daleka łod mojij... baby!

środa, 11 lutego 2015

A jǒ sie szlukna...

Rōłzczasu jedyn profesor i prymǒrz (ordynator) na łoddziyle we lazarycie przełajziōł siyniōm, korytǒrzym lazarytowym i łorǒz usłyszǒł ze dyżurki flyjgerōw łodgłōsy libacyji i łożarstwa, ftore bōło słychać aże za dźwiyrzōma. Zaciykǒwiōny kuknōł rajn i uwidziǒł mrōkiyw cygaretowego smōndu, kobuchy i achtliki a ku tymu festelnie jesce łozbawiōny, łozpasprowany cǒłki perzōnel, manszaft tego łoddziału.
– Co to mǒ być? Słepanie we robocie?
– Wiedzōm łōni, pōnie profesorze, mōmy grōnt do fajrowaniǒ! – łodrzykǒ jedyn ze modszych dochtorōw. – Naszǒ szwestera Erna nagōniōła, zaciōnżōła...
– Aaaa... nō, tōż i jǒ sie rǒd szlukna... bali i we robocie...

wtorek, 10 lutego 2015

Piǒskym po łoczach...

Bez pustynia depcóm wrōłz trzi blōndiny. Łorǒz ci ze lewyj zajty żynie na isto srogachny lyjw. Blōndina ze tyj lewyj zajty nabrała pǒłnǒ gorzć piǒsku i ciepła tyn piǒsek we łoczy tego lyjwa. Tyn lyjw łoniywidziǒł, nō i odstōmpiōł.
Idōm dalszij a sam ze prawyj zajty gzuje drugi łogrōmniasty lyjw. Ta blōndina ze tyj prawyj zajty tyż wziyna gorzć piǒsku i posuła niym ślypia tyj gadziny. I łǒn tyż blank niychǒł te dziołchy.
Niy zetwało kielanǒście minutek a sam łorǒz ze przodku leci drabym cǒłkǒ hormijǒ lyjwōw. Te dwie blōndiny (ze lewyj i ze prawyj zajty) pitły aże sie za niymi kurzōło. Ta we pojstrzodku deptǒ blank ajfach dalszij.
– Śmiatej dziołcha, śmiatej! – wrzescóm jeji kamratki. – Śmiatej, bo cie te lyjwy pewnikym zeźrōm!
– Jǒ łōnym przeca niy suła piǒskym po łoczach, to czamy mōm sie strachać?

poniedziałek, 9 lutego 2015

Mōj piyrszy rółz...

Do dzisiǒj pamiyntōm tyn mōj piyrszy rōłz ze kōndōnym. Miǒłech cheba ze piytnǒście-szesnǒście lǒt, poszǒłech do budki lajstnōńć sie pakslik kōndōnōw. Za toflōm stǒła szykownistǒ frela, ftorǒ pewnikym miarkowała, iże jǒ niy mōm żǒdnego doświadczyniǒ, żǒdnyj grajfki ze zakłǒdaniym kōndōnōw. Podała mi paketlik i spytała eli wiym jak tego używać. Łodrzyknółech łōnyj na prawie:
– Niy! Niy miarkuja, co sie ze tym robi!
Tōż tyż łōna łotwarła tyn pakslik, wyjmła jedna gōma i łozwinōła jōm na jeji kściuku, zatym kǒzała mi sprǒwdzić, eli jes na swojim placu i czy sztramsko sie trzimǒ. Musiǒłech cheba wyglōndać na takigo ipty, kiery tak prǒwdōm niy do łostatka spokopiōł, co łōna pedziała, tōż tyż badła, podziwała sie tak po sklepie, podlazła ku dźwiyrzōm i zawarła je na klucz. Chyciōła ci mie za graca i wrōłz wciōngła mie na zadek sklepu kaj seblykła ze sia jakelka. Zatym jeszcze ściepła cycnhalter, kukła na mie i spytała:
– Podniycǒ cie to, ja? Mǒsz gyfila?
Nō cōż, bōłech ci tak zadziwióny, wyproszczōny tym wszyjskim, iżech kiwnōł ino palicōm. Wtynczǒs łōna rzykła libeźnie:
– Terǒzki czǒs, cobyś łoblyk tego kōndǒna!
Kiejech tyn kōndǒn nakłǒdǒł łōna ściepła kieculka, syjmła batki i legła sie blank sago na tiszu.
– Nō, dǒwej, dǒwej! Niy mōmy za tela czasu!
Tōż tyż żech legnōł na nij. To bōło na isto całbrowne, żǒl ino, iżech dugo niy szczimǒł... pfff... i bōło ci po wszyjskim.
Łōna tak kukła, badła sie na mie przelynkniyntǒ, festelnie wystrachanǒ...
– Jeżeś pewny, iżeś łoblyk, nałożōł tego kōndōna?
– Nō ja! – rzyknōłech i podniōsech mōj kściuk, coby łōnyj tyn kōndōn pokǒzać!

piątek, 6 lutego 2015

Berkmón...

Rōmbǒł berkmōn klocek, rōmbǒł go pod ścianōm i przy tym rōmbaniu ciulnōł sie w kolano, a iże go zaskoczōło to nǒgłe zdarzyni na skorzyjszy wyjazd dostǒł pozwolyni.
Poszǒł se szpōngym jak mamlas po glajzach a sam na zakryncie dupła w niego ajza. Kiejby sie łobejzdrzǒł za siebie do zadku, to by bōl uniknōł przikrygo wypadku.
Stanōł i nadepnōł na kulok urzniynty i gwōźdź zarościały wlǒz mu aż do piynty. Musiǒł borok siednōńć na łokorkōw kupie, zarǒz poczuł drzizga w swojij chudyj dupie.
Berkmōn aże skoczōł, helm mu śleciǒł z gowy i ciulnōł tōm gowom w ring łod łobudowy. Buła mu wylazla na pojstrzodku glacy, straciōł rōwnowǒga i ciulnōł na cacy.
Jak leciǒł na plecy chyciōł za kolyjka, palec mu przitrzasła jakoś kurwa belka. Chyciōł za betōnik, kiery wisiǒł z kraja, betōnik wyleciǒł i dostǒł nim w jaja.
Drōty, co styrczeli wlejźli mu do miecha, trza mieć kurwa noga pierōnskigo pecha.
Jeszcze zdōnżōł chycić jakoś deska z zadku, pōłka go przitrzasła i śćwierć tony flapsu.
Gǒdajōm – cufale niy depcōm pǒrami, jako to jes prǒwda słyszeliście sami. Tako ci jes niebezpiycznǒ robota gōrnika. Niy rob nic na dole – to dukniesz rizika!
Pozdrowiōm piyknie .... ha, ha, ha ....

czwartek, 5 lutego 2015

Czamu stojisz ło to...

– Moja ty roztomiyłǒ, pōdziesz symnōm dzisiej na siyłōwnia?
– Co, kcesz mi pedzieć, iże jes takǒ rubǒ?
– Nō dobra, kej niy kcesz...
– I ku tymu jeżech możno tyż i zgniyłǒ?
– Babo, dej pokōj, łopamiyntej sie...
– Mǒsz mie tyż jeszcze za jakosik „histeryczka”, ja?
– Przecamć wiysz, moja ty roztomiyło, iże niy ło to sie rozłajzi.
– Miynisz tyż ja, co jǒ przełónaczuja... prǒwda?
– Niy, blank niy, ganc ajnfach niy musisz przecamć nikaj symnōm pōjńść!
– Nō, tōż rzyknij mi po jakymu tak stojisz ło to, coby lyźć... sōm?

środa, 4 lutego 2015

Awaryjǒ...

Łozprawiajōm dwa kamraty..
– Poradzisz sie to forsztelować, umisz sie to wystawić? Jada sie autobusym a nafolowany ci łōn jes do pǒłna, bo skorzyjszy skuli śniega niy jechǒł.
– Nō i...
– Na samym przodku, zarǒzki wele dźwiyrzy i kole szoferoka stanōła ci takǒ pierōnym rubo baba, takǒ maśnica i warguje na cǒłki karpyntel, iże skorzyjszy autobus niy przijechǒł. Nǒjbarzij wyrcy na tego szoferoka...
– A co tyn szoferok winowaty?
– Anǒ, łǒna nic ino wrzescy na niygo, co łón sie niy myśli, tak przeca niy lza i take tam jesce gupoty wynokwiǒ...
Tyn szoferok miǒł ci już pǒłnǒ rzić tego jamrowaniǒ tyj bachruli, zahaltowǒł tyn autobus na randsztrajfie i do tyj baby:
– Awaryjǒ autobusa... dalszij niy jadymy!
Łozewrził dźwiyrze, ale ino tele, wele ftorych stǒło te babsko. Ta juzaś napoczła sie ciepać jak sagi we pokrziwach, ale tyn szoferok sztyjc swoji, tóż tyż ta sekutnica dała se yntlich pokōj i wylazła...
– Nō i dobrze, prǒwda?
– Kej ino łōna sie wykulwitała ze tego autobusa, szoferok zawar dźwiyrze i wrzesknǒł: Szlus ze awaryjōm! Jadymy dalszij!

wtorek, 3 lutego 2015

Rejestracyjǒ...

Poszǒłełech dzisiej kole połednia do krankynszaftu, coby mi wyciōngli hefty połoperacyjne, a łóni tam kǒzali mi sie nǒjprzǒdzij zaryjestrōwać. Nō, toch ci polǒz do tyj ci rejestracyji i gǒdōm, co chca sie zaryjestrōwać u nich. Ale tam ta flyjgera we łokynku rzōńdzi, co idzie sie zaryjestrōwać ino bez telefōłn...
Ludzie! Stryrca wele nij, a łōna mi gǒdǒ, cobych ku nij zaglingǒł. Tōż tyż ci wartko, ale już ze złōściōm, wyciōngōm mōj mobilniǒk, nō i glingōm dō nij...
Glingōm, glingōm... jes... łodebrała...
– ???...
Rzykła mi, co rejestraycjǒ u nich jes ino łod łōsmyj do dziewiōntyj...

poniedziałek, 2 lutego 2015

Tasiymiec (bandwurm)...

Wiycie chopy, to bōło we tyn jedyn dugachny szlustydziyń, we pǒradniowy zapiōntek. Trefiyli my sie u jednego kamrata, nō i jak to mōmy we zyku napoczlichmy słepać jak nǒjyńci. Słepiymy, słepiymy, niyftorzi na isto mocka poradziyli wysłepać tego machmolu... Kajsik na trzeci dziyń jedyn ze naszych sznapskamratōw poszǒł do haźlika... Niy zetwało pǒrã minutek a sam łorǒz krach, larmo jak sto dioskōw. Chop wrzescy:
– Wysrǒłech bachory! Na isto wysrǒłech bebechy!
Przijechała waleska, retǒng, łobadali tego naszego kamrata i na łostatku pokǒzało sie, iże łōn miǒł już łod dugszego czasu tasiymca, takigo na isto stopierōńskigo bandwurma, kiery niy poradziōł szczimać takij srogachnyj ilōści... wysłepanego ankoholu!