Rōłzczasu kroczŏ, kwanckŏ sie bez park jedyn łożyrok. Łorŏz wkarowŏł we strom i mamrŏ, mrōncy pod fusikym:
– Łooo, wzbŏczōm mi łōni!
Pyndaluje dalszij i juzaś wrōmbŏł we inkszy strom i juzaś fafle:
– Festelnie wŏs przeprŏszōm, wyboczōm mi łōni...
I tak ci sie mu to przeitrefiōło ze pŏra razy. Na łostatku zahaltowŏł i rzōńdzi sōm do sia:
– Aaaa tam, mōm czasu jak marasu! Doczkōm aże ta lōmpynpaka, ta łoszkliwŏ hormijŏ przyjńdzie!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl