Chop wrŏcŏ ło szaroku, tak kole szōstyj do dōm. Łotwiyrŏ dźwiyrze, wlazuje rajn i łorŏz erbnōł fanga nudlkulōm bez łeb. Prasknōł na ziym i leży choby mŏrtwy. Jego baba tak zaziyrŏ na niygo... kukŏ...... I łorŏz ci łōna doznŏwŏ łobjawiyniŏ... praskła na kolańska i napoczynŏ tego swojigo chopeczka tulić i ślimtŏ ku tymu:
– Jezderkusie! Jorguś... Jorguś żyjesz? Wybŏcz mi chopeczku! Joch blank zapōmniała, iżeś tym miŏł dzisiŏj... nocnŏ szychta!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl