piątek, 30 października 2015

Sto tysiyncy dularōw...

Rōłzczasu jedyn hamerikōński milijōłner uzdŏł se, co zorganizjyruje blank nowŏ gracka, nowŏ łozrywka. Napytŏł ku sia przŏcieli, znŏjōmych, sōmsiŏdōw, zebrŏł łōnych wele basingu do ftorego wpuściōł srogigo rykina. Nō i gŏdŏ:
– Fto łopowŏży sie przeszwimować tyn basing tam a nazŏd i wyjńść ze tego cŏłki, erbnie łodymie sto tysiyncy dularōw.
Cichōść, żŏdyn sie niy łodzywŏ.
Nō, tōż tyn milijōłner rzōńdzi dalszij:
– Tyn, kery sie łopowŏży przeszwimować tyn basing tam a nazŏd, erbnie milijōłn dularōw.
Juzaś cichōść. Żŏdyn sie niy łodzywŏ.
Nō, tyn milijōłner, deczko zjowejczōny, zdeszperōwany uzdŏł postawić wszyjsko na jedna szkarta i rzōńdzi:
– Do tego milijōłna dociepuja jesce jedna, szykownistŏ... lŏtawica!
Łorŏz rojszpōng i panika, plusk... ftosik fuknōł do basingu i deszperŏcko szwimuje ku rantowi basingu. Tyn rykin chnet ci go bōł dopŏd ale jakimsik cudym tyn istny wylŏz ze tego basingu.
We tym łoka mrziku chibnōł ku niymu tyn milijōłner do kupy ze tulmōm ludzi i gŏdŏ:
– Gratuljyruja wōm panoczku, jeżech pod wrażyniym... jakeście to panoczku zrobiyli?
– Kaj ta kurwa....
– Zarŏzki panoczku, spokōjnie, ze rułōm, zarŏzki erbnie pōn tyn milijōłn i łobiycanŏ lŏtawica, gryfnŏ kurwa...
– Kaj ta kurwa?
– Jedyn łoka mrzik! Sam jes czek na tyn miljōłn a za kwilka bydzie sam i ta gryfnistŏ kurwa. Bydōm łōni taki dobry i niy aufryjgujōm sie wiyncyj...
– Kaj je ta kurwa, kerŏ mie sztuchła do tego basingu?

czwartek, 29 października 2015

We galoty nasrŏł...

Po cŏłkonocnyj zojfgyladze i łożarstwie ruski jynerŏł cuci sie, po lekuśku prōbuje łozewrzić ślypia i widzi jak jejigo ordōnanc pucuje jyneralski mōndur ze rzigowin. Coby sie jakosik wymōwić, usprawiydliwić jynerŏł gŏdŏ ku tymu ordōnancowi:
– Wiedzōm łōni! Ta dzisiyjszŏ modziyż blank niy poradzi słepać. Wczorej jakisik ōłberlojtnant (porucznik) cŏłkigo ci mie łobrzigŏł!
Na to tyn ordōnanc łodrzykŏ:
– Ja, toć pōnie jynerŏle! Blank ci tego ōłberlojtnanta popierdolōło! Bali i we wasze galoty nasrŏł!

środa, 28 października 2015

Tōnij by uczyniōło...

Lato, popołednie, chop gŏdŏ do baby:
– Suchej ino! Możno pōdymy do prykola i dupnymy sie chocia rōłz?
– Eeee, tam, dej pokōj, nasz Hanynesk przecamć niy śpi, tōż jakōż mu wyeklerujesz, iże idymy tak wczas do prykola? A jak cosik usłyszy?
– Dej pokōj. Jakosik to szafna! – gŏdŏ chop i idzie ku Hanyskowi.
– Hanysku! A stōń ty we łoknie i rachuj wszyjskich łoblecōnych na czŏrno ludzi na hulicy. Za kŏżdego erbniesz złocioka....
Hanysek idzie ku łoknu, łojce wartko do prykola. Hanysek rachuje:
– Złociok... dwa... trzi... łoj, tatulkowi tōnij by uczyniōło kejby sie wziōn lŏtawica, prostytutka!

wtorek, 27 października 2015

Trzi rykiny...

Na pojstrzodku łocyjanu trefiyli sie trzi łogrōmniaste rykiny i napoczynajōm ze sia łozprawiać. Piyrszy sie kwŏli:
– Do sto dioskōw! Wczorej zeżarech jednego Żabojada, Francuza. Łōn ci bōł tak wyparfinowany, iże do terŏzka chepie mi sie jakōmsik wodōm kolōńskōm.
Drugi na to:
– To wszyjsko jesce maluśki pinkel. Jŏch zeżar jakigosik Ruskigo, możno to Ichni jynerŏł bōł, bo do terŏzka we basisku glingŏ mi jakesik żelazło. Te jejigo myndale tak brzinkajōm, iże wszyjske ryby pitajōm łodymie...
Na to tyn trzeci rykin rzōńdzi:
– To wszyjsko na isto je jesce psinco, kamraty! Jŏch zeżar tydziyń tymu nazŏd jakigosik polskigo posła przed welōnkym, i łōn ci miŏł taki prōzny łeb, takŏ prōznŏ palica, iże do terŏzka niy poradza sie chynōńć, tōnknōć sie we wodzie...

poniedziałek, 26 października 2015

Na plaży...

Na plaży dlŏ sagŏczy (nudystów) łozprawiajōm sie dwa... ciuliki. Jedyn śnich caubrowny, piykny i srogachny, drugi juzaś taki jakisik myszaty i popuczōny, poskurczany.
– Gryfnie wyglōndŏsz! – gŏdŏ tyn żadny, tyn posmŏrszczany.
– Wiysz! – łodrzykŏ hyrnie tyn gryfcok – Bo jŏ to prasna jene dupczynie i zatym cŏłki tydziyń łodpoczywōm.
– To ci sie darzi! Jŏ to kŏżdydziyń dupcza po piyńć szejś razy za rajōm. Niy mōm kej łoddychnōńć.
– Nō, tōż sprōbuj sie niy sztrekować. – radzi tyn piyrszy. – Słyszŏłech kajsik, iże to pierōnym spōmŏgŏ.
– A gōwno prŏwda! Niy spōmŏgŏ! – łodrzyko tyn stopierōńsko robotny. – Kejś żech sie niy sztreknōł, to ci mie kurwa ło mało niy... zjedli!

piątek, 23 października 2015

Ino ło cia...

Rōłzczasu jedyn istny szpacyruje hulicōm i ujzdrzŏł szykownistŏ, gryfnŏ dziołcha. Mijŏ ci jōm i tak se medikuje:
– Ehhh... kejby tak ta moja baba miała take szykowne nogi...
Idzi dalszij i widzi kolyjnŏ szwarnŏ frela. Mijŏ jōm i medikuje:
– Eee... kejby tak moja baba miała take sztramske, łobłōnczaste i sroge cycki...
Przilazuje na łostatku do dōm, baba łozewrziła mu dźwiyrze a tyn istny łod proga rzōńdzi:
– Wystŏw se, moja ty roztomiyło, co jŏch bez cŏłkŏ drōga ku dōmowi fōrt i jednym ciyngym myślŏłech ino ło cia!

czwartek, 22 października 2015

Słepanie...

Starŏ wrzescy na swojigo chopa:
– Ty giździe diosecki! Ty łochyntolu stopierōński! Ty kŏżdydziyń wrŏcŏsz do chałpy naprawny w trzi dupy! Miarkujesz co symnŏm i ze dzieckōma?
– Moja ty roztomiyło babeczko, a miyjżesz ty zdrowy filip, miyjżesz rozum! Przecamć na isto niy mogymy słepać.... wszyjske, prŏwda?

środa, 21 października 2015

Huśtŏwka...

Rōłzczasu we nocy chop ze babōm leżōm we prykolu. Łorŏzki ftosik glingŏ do dźwiyrzy. Rozkokocōny, fest łozhajcowany chop łotwiyrŏ dźwiyrze. Po jakimsik łoka mrziku wrŏcŏ du babie. Baba sie pytŏ:
– Fto to bōł?
– Aaa... jakisik fric, terŏzki ło trzecij we nocy kce, coby go pociś!
– A pamiyntŏsz chopie, jak nōm sie autok popśniōł na drōdze, to tyż kcielichmy, coby nŏs ftosik sztuchnōł, coby nŏs ftosik pocis?
– Ja, mŏsz prawie, moja ty roztomiyłŏ, ida!
Po pŏruch minutkach chop na placu wrzescy:
– Panoczku! Panoczku, pociś wŏs, sztuchnōńć wŏs, ja?
– Ja, ja...
– A kaj łōni sōm?
– A sam, na huśtŏwce wele familoka....

wtorek, 20 października 2015

Niy sōmy za jedno...

Srogŏ lampartyjŏ (fest) u mie na Pniokach. Grŏ muzyka, jakesik szałszpilery pokazujōm, co poradzōm. Kajsik ze zadku, pojstrzōd cuszałerōw (Ślōnzŏkōw i goroli), ftorzi te wystympy łoglōndajōm łodzywŏ sie łorŏz głōs:
– Hej! Kolego! – wrzescy jedyn gorol.
Deczko dalij ftosik łodwrŏcŏ gowa i pytŏ:
– Fto? Jŏ?
– Tak, ty... – łodrzykŏ gorol.
– Te, chopie, niy jeżech twojim kamratym!
– Słuchaj przyjacielu... – niy dowo pokōj gorol.
– Ani, niy ma żech twōj... przociel, miarkujesz?
– No, to posłuchaj... gościu...
– I niy ma żech żŏdyn „gościu”!
– No, to jak mam sie odezwać...
– Prosza wŏs panoczku...
– OK, więc proszę...
– ...zŏcny...
– Dobra, kurwa! A więc: proszę szanownego pana...
– Nō, terŏzki lepij...
Czy szanowny Pan widzi tego małego szczyla?
– Kerego? Tego, ftory wlazuje na motorcykel?
– Tak, tak, właśnie tego!
– Anō, widza go, widza gynał...
– No, więc chciałem szanownemu panu powiedzieć, jeszcze kiedy byliśmy przy „kolego”, że on akurat opierdalał wielce szanownemu panu kieszenie i torbę...
– O kurwa!
– Nie ma za co!

poniedziałek, 19 października 2015

Welōnek (absztimōng)...

– Eeee, panoczku! Panie Sztuchlik! Bezmać wcierzyli wŏs, wrajziyli wŏs na lista welōnkowŏ naszyj partyji do syjmu? Mogecie mi pedzieć, jak tyż to sie stało?
– Nō, to bōło tak: nŏjprzodzij to na ta lista kcieli wrajzić starego Pikulika. Tōż jŏ wtynczŏs zawrzesknōł na cŏłki zol: „Cooo ? Gupszygo i barzij zawalatego jużeście niy mieli?” Nō, i stanyło sie !

piątek, 16 października 2015

Kalyndŏrz mamulki...

Jedyn nasz, samtyjszy fric wrŏcŏ do chałpy, festelnie naprany, kajsik wele szczwŏrtyj na rozwidnioku. W antryju jego babeczka, festelnie łozgzukanŏ, podrajżuje mu pod kichol weker i wrzescy:
– Ty giździe, ty łochyntolu stopierōński, widzisz wiela jest? Szczwŏrtŏ ło szaroku!
Chop sie tak ino deczko skrziwiōł i wymrōncŏł:
– Moja.. ty... rozt... rozto... miyło. Ty mi pokazujesz zygarek? Moja mumulka, to fatrowi pokazowała zawdy... kalyndŏrz!

czwartek, 15 października 2015

Ginekolog...

Bōł ci se dochtōr-ginekolog, znaczy sie dochtōr łod cipek. Miŏł ci łōn wszyjsko, co ino mu sie zapragło. Ale bōł tyż ci ku tymu festelnie niyszczysny, bo cŏłke życie kciŏł być automechanikerym. Nō i rōłzczasu uzdŏł, co pōjńdzie na jakesik kursy, kaj uczōł sie ze srogōm gorliwōściōm a zatym prziwstŏł ku prifōngowi, ku ygzaminowi na automenikera. Niyskorzij czekŏł dziyń, dwa, trzi – żŏdnyj wiadōmości, eźli zdŏł ygamin, abo i niy. Zaufryjgowany festelnie glingŏ ku tymu egzaminatorzowi, coby spytać eźli zdŏł.
– Wiedzōm łōni panoczku – ciepnōł ryjda tyn egaminatōrz – za teoryjŏ mŏcie panoczku 100%, a za praktika.... cŏłke dwiesta procyntōw...
– Jakōż to? – pytŏ sie tyn dochtōr łod cipkōw. – 200% to je przecamć blank, ale to blank niymożebne!
– Anō, to je możebne. 100% za łozebranie i poskłŏdanie motoru autoka, juzaś niyskorzij 100% za to, iżeś pōn to zrobiōł wszyjsko bez auspuf, bez ruła wydechowŏ!

środa, 14 października 2015

Niy sjōnech wywiōrki...

Srogi ber dziczy, fiksuje we lesie, łokropicznie łozgzukany, podniycōny. Nō, mŏ chańdź przedupczyć wszyjsko, co sie ruszŏ. Na to ślazuje ze drzewa wywiōrka, tōż tyż tyn ber dopŏd jōm, chytŏ jōm za gynik i dŏwej... dupczy jak nŏjynty. Ale to mu tyż jesce niy stykło. Zeza krzŏkōw wychynōła samica ryżokudła. Tyn ber dopŏd i ta lisica, i tyż napoczynŏ łostro dupczyć. Łorŏzki ta samica ryżokudła wrzescy choby jōm ze skōry łobdziyrali:
– Ło sto pierōnōw, berze... ale ze cia spanialisty dupczok, kōchanek... jakigo tym mŏsz łogrōmnucnego i łowosiōnego ciulika!
Ber robi jakosik iptowatŏ fresa i medikuje:
– Ło kurwa! Niy sjōnech ze ciulika... wywiōrka!

wtorek, 13 października 2015

Fater a synek...

We szynku u mie na Krojcce zicło sie dwiōch łożyrokōw. Słepiōm łostro. Tak możno wele dziesiōntyj na wieczōr jedyn śnich gŏdŏ:
– Wiysz... stary.. jŏ już na zicher musza pōjńść... jŏ już pōjńda...
– A daleko to chopie mŏsz do chałpy?
– Niy, niy... samtukej zarŏzki na Grunwaldzkij, to zarŏzki wele...
– Ja? Jŏ tyż miyszkōm na Grunwaldzkij... dwanŏście...
– Cōżeś ty? Tōż sōmy sōmsiŏdami. Jŏ miyszkōm na piyrszym sztoku pod szczwiōrkōm...
– Ej ty... zarŏzki... to jŏ przecam miyszkōm pod szczwiōrkōm...
– Mōmynt, kwilka.... Jorguś?
– Łojciec???

poniedziałek, 12 października 2015

Pōłowa gōwki szałotu...

Rōłzczasu we srogim zupermarkycie jedyn istny spytŏł (poprosiōł) modego przedowacza ło pōłowa gōwki szałotu. Nō ja, przedowacz napocznōł łōnymu łodmŏwiać. Tyn istny ale bōł niyugnyty i festelnie sie fantowŏł, tōż tyż tyn przedowacz poszŏł na zadek, na zaplycze spytać kyrownika. Przilazuje ku kyrownikowi i łod dźwiyrzy rzōńdzi:
– Pōnie kyrowniku jakisik ipta kce sie lajstnōńć pōłowa gōwki szałotu...
W tym tyż łoka mrziku badnōł i uwidziŏł, co za niym styrcy tyn klijynt i zaziyrŏ na niygo, tōż tyż zarŏzki dociep:
– A tyn roztomiyły chop... kupi... drugŏ pōłowa tyj gōwki szałotu...
Lajter zgōdziōł sie, ale niyskorzij poszŏł ku przedowaczowi i pedziŏł:
– Synek! Mōgeś mieć dzisiŏj srogachnŏ utropa naleś wykŏzŏł sie rułōm i refleksym... takich ludzi nōm we fyrmie potrza! Aaaa... a skany sie ty wandlujesz synek?
– Ze Nowygo Targu, pōnie lajter!
– A po jakymu żeś synek tamstela wyjechŏł?
– A bo wiedzōm łōni panoczku, to je miasto bez prziszłōści; same kurwy i hokeisty!
– Hmmm... – strŏpiōł sie kyrownik. – Moja baba je ze Nowego Targu!
– Ja? A na jakij... pozycyji łōna... grŏ?

piątek, 9 października 2015

Rółzczasu jedna dziołcha....

Rōłzczasu jedna dziołcha pokwanckała sie sama na srogŏ balanga. Przifilowała ci tam jednego sztramskigo karlusa, kery szykowniście tańcowŏł. Podlazła ci ku niymu i napoczła rzōńdzić:
– Chopie! Ale ty zajebiście tyańcujesz!
Na to tyn istny:
– Spierdalaj!
Dziołcha ździebko zgańbiōnŏ, ustōmpiōła. Tyn karlus dalszij tańcowŏł sōm ze sia, i to tak, iże na wszyjskich robiōł stopierōńske wrażyni. Dziołcha juzaś ku niymu podlazła i gŏdŏ:
– Karlusie! Ale ty na isto zajebiście tańcyjesz!
Tyn karlus nic ino łodrzyknōł juzaś:
– Spierdalaj!
Tego już ale dziołsze bōło za tela i rzōńdzi ku niymu:
– Wiysz co chopie! Jeżeś szwanc, sorōń i grōbiōn... prostŏk!
– Nō i chuj! Ale zajebiście tańcuja, prŏwda!

czwartek, 8 października 2015

Stary dochtōr...

Zemrziło sie starymu dochtorowi, fachmanowi łod serca, znaczy kardiologowi. Kamraty zrychtowali mu pogrzyb ze srogōm paradōm. Nałōnczŏs cyrymōniji za trułōm ze jejigo zezwłōkami postawiyli łogrōmnucne serce, cŏłke dekniynte kwiŏtmōma. Kej tyż skōńczōło sie rzykani i roztomajte ryjdy nad trułōm, serce sie łozewrziło i ta truła wjechała rajn. Zatym te serce sie zawrziło i tyn niyboszczyk łostŏł we tym sercu na zawdy.
We tym łoka mrziku ftosik ze żałōbnikw prasknōł śmiychym. Wszyjske łoczy łobrōciyli sie na niygo, tōż tyż tyn istny pedziŏł ino tela:
– Wybŏczōm mi łōni, ale forsztelowŏłech sie, wystawiōłech sie mōj włōśny pogrzyb. Joch jes macherym łod babskich cipek, znaczy jeżech ginekologym...
Na to fachman, macher łod bachorōw i rziciōw, znaczy proktolog pŏd bez czuciŏ na ziym... zymglŏł!

środa, 7 października 2015

Musza jesce ino pedzieć....

Trefiōłech niydŏwno jednego mojigo kamrata jece ze Politechniki. Kielanŏście lŏt my sie nikaj niy spichli, a i nasze drōgi po tych sztudijach setnie ci sie we inkszych kyrōnkach rozyjńszli. Terŏzki, kejech ci go trefiōł sam u mie na Pniokach, zdŏł mi sie łōn ale jakisik taki teskliwy i markotny. Skrziwiōł ino gymba, zrobiōł macha jak mie ujzdrzŏł...
– Pyrsk Erich! Co tam u cia? – uradowŏłech sie festelnie ze naszygo trefu.
– Eeee tam, same turbacyje i zgłoby ślatujōm ci na mie.
– Niy gŏdej! Widza przeca echt, co ci sie darzi choby ci skrzotek srŏł... sztramski ancug łod Giorgio Armaniego abo Karla Lagerfelda, biŏłŏ hymda Brooksfield abo ino Wōlczanka, binder Willsoor, szczewiki... to cheba Bata, co już niy spōmna ło buksioku... Rolex to abo niy, to pewnikiym Philippe Patek...
– Niy, to ino Jaques Lemans... – łodpedziŏł jankornie Erich.
– No, tōż niy miarkuja...
– Urodziyło mi dziecko... synecek...
– Jezderkusie chopie! Tōż to kŏżdy inkszy chop bōłby rŏd choby mu fto fliger fōndnōł, miŏłby mocka uciychy, iże mu sie na stare lata udało prasknōńć tora... przeca to możno już łostatni szus...
– Ja,ja inksze chopy mieliby możno i srogŏ uciycha...
– Pierōnie! Niy poradza zmiarkować, po jakiymu ty sie niy radujesz, skuli czego jeżeś taki markotny?
– Nō, bo wiysz Ojgyn... jŏ jece musza ło tym pedzieć mojij... babie!

wtorek, 6 października 2015

Dzioboł...

Rōłzczasu, nałōnczŏs mszy, pokŏzŏł sie znŏgła Szatōn, łoszkliwy pieklŏrz, zaziyrŏ tak swojimi srogimi ślypiōma po ludziach we kościyle, lachŏ sie tak jakosik bodlawo i łoszkliwie a na łostatku zicnōł sie na ōłtŏrzu. Ludzie po gibku śmiatajōm ze kościoła i ino jedyn festelnie zwiykowany starzik blank sie niy ruszōł ino kukŏ na tego dziobła. Yntlich tyn dzioboł niy szczimŏł, podlazuje ku starzikowi i pytŏ sie go:
– Teee, stary! Eźli niy miarkujesz, eźli niy wiysz fto jŏ jes?
– A dyć miarkuja, wiym!
– I blank sie mie niy strachŏsz?
– Ani ździebko, nic a nic sie cia niy starchōm!
– Jakōż to? Przecamć mie sie wszyjske bojōm, a ty niy. Po jakymu?
– Anŏ, boch jŏ jes już śtyrdziyści piyńć lŏt żyniaty ze twojōm... siestrōm!

poniedziałek, 5 października 2015

Przepōmiŏł bych...

Dwa kamraty, łochhlapusy siedzōm wrōłz we szynku i słepiōm laga za lagōm. Łorŏz jedyn, już deczko chycōny, napoczynŏ ryjda:
– Wiysz! Tyn zeks ze mojōm starōm jes ci na isto corŏzki gorszyjszy. Jeszcze malowiela a cheba blank ustanymy sie dupczyć....
– Czowieku, co ty tam miarkujesz. Kejby moja starŏ niy spała ze łozewrzitōm gymbōm, to jo bych blank już przepōmniŏł, co to jes tyn zeks!

piątek, 2 października 2015

Jak wōm sie spało...

Rōłzczasu jedyn istny kciŏł przenocōwać we hotylu, ale wszyjske izby byli już zajimane.
– Możno majōm łōni jednakwōż jakisik frajny cimer, abo chocia jakisik prykol? Moga spać przecamć choć kany, bele kaj – poprosiōł ymfangszefa, hotylowygo recepcijōnisty tyn istny.
– Nō, cōż, mōm jedyn doplcimer we ftorym miyszkŏ jedyn chop i monej bydzie rŏd miŏł spōłmitra, szlafkamrata, bo to zrobiyłoby mu, co ta izba bydzie tōńszŏ. Ale tak prŏwdōm, to łōn tak stopierōńsko charczy we śniku, iże uskargujōm sie na niygo kwatyrniki we sōmsiydnich izbach. Tōż tyż niy poradza pedzieć, eźli bydōm łōni interesowne.
– Niy ma problyma, biera ta izba.
Na drugi dziyń ło szaroku tyn ymfangszef pytŏ tego istnego:
– Nō, i jakōż wŏm sie panoczku spało?
– Łoooo, mocka lepszij niźli bele kedy.
– A co ze charczyniym tego szlafkamrata? Niy zawŏdzało to wōm?
– Niy! Jŏch na doczkaniu, na szlag żech ci go ścichnōł...
– A jakim to knifym?
– Łōn już bōł we prykolu i charczŏł, kejech wlŏz do izby. Kejech przelazowŏł wele niygo, dołech mu kusika we liczko i pedziŏłech mu gryfnie: Dobranoc mōj ty gryfcoku!
Mogecie mi wiyrzić, łōn bez cŏłkŏ noc zmrużōł łoka i cŏłkŏ noc mie gynał blikowŏł, świdrzōł ci na mie!

czwartek, 1 października 2015

A toch jes jŏ...

Srogŏ sznapsimpryza. Dwa naprane kamraty, Antek i Paulek wrŏcajōm ku dōmowi. Drōgōm wlejźli ale jesce na sznapsa do Paulka. Przi tyj przileżitōści Paulek kciŏł sie jesce poasić swojim pomiyszkaniym i łobkludzŏ tego swojigo kamrata pō niym.
– Kuknij se ino Antek! To jes moja kuchyń, a to juzaś mōj badycimer – mamrŏ po pijŏku Paulek.
– Nō, Paulek! Na isto gryfnŏ jes i kuchyń i tyn twōj badycimer – łodrzykŏ naprany Antek.
Paulek dalszij łobkludzŏ kamrata po pomiyszkaniu....
– A to, Antek, to jes moja srogszŏ izba... łoo... a sam nynŏ mōj synecek... a... a sam... a sam moja cerzicka...
– Nō, Paulek, musza pedzieć, iże szykowniste sōm ci te twoje dziecka... aże szykowniste, gryfniste...
Idōm dalszij, wlazujōm do drugij izby..
– A to Antek, to ci jes mōj gryfny szlafcimer... dzisz jaki srogi i moc bykwyjm dopelbet... he, he... ciiii, ciii... cicho... to jes moja starŏ, a tyn wele... to cheba... jŏ, toch na zicher... jŏ...