piątek, 29 stycznia 2016

Srogszŏ gańba...

Jedyn prawy Ślónzŏk zapisŏł sie bōł do tego iptowatego ferajnu, do PiS-u. Przilazuje do szynku a łōnego sōmsiŏd pytŏ sie go opaternie:
– Te! Hanys! A dyć tyś zawdy bōłeś za PO, abo za jakōmsik inkszōm partyjōm, a terŏzki cosik ci na łeb pizło, łogupeś abo co?
– Anō, dzisz mōj ty kamracie – łodrzykŏ tyn nasz Ślónzŏk Hanys – Moja Erna dupczy sie na boku ze modym absztyfikantym, mōj synek Erwin we hereszcie za złōdziyjstwo, cera Ana sie wele „zakopianki” dupczy, robi za lŏtawica, toch se tak razinku pomedikowŏł:
– Uwidziecie skurwysyny, fto kōmu srogszŏ gańba zrobi!

czwartek, 28 stycznia 2016

Rŏd jak dziecio...

Jedyn istny podlazuje ku gospodzkimu we szynku i rzōńdzi:
– Wetna sie chopie ze cia ło 300 złociokōw, iże najscōm do tamtyj szklōnki i niy ukidna ani jednyj kapki!
Szynkiyrz na to:
– Ty najscŏsz samstōnd do tamtyj szklōnki, ftorŏ styrcy trzi myjtry łod nŏs?
– Ja, tak zrobia!
– Nō, tōż wetna sie ze cia!
Tyn istny seblykŏ galoty i napoczynŏ jscać... leje bo szynkwasie, po stołkach, jscy na telefōłn i na samego gospodzkigo, ino niy trefiōł do tyj szklōnki. Szynkiyrz stopierōńsko rŏd, iże erbnōł 300 złociokōw, skoko ze uciychy, a tyn istny podlazuje ku pŏrōm chopōm, kerzi grali we bilijard. Po pŏruch kwilkach wrŏcŏ i dowo szynkiyrzowi przegrane 300 złociokōw. Barman tak zaziyro na niygo, kukŏ tak i na łostatku pytŏ sie tego istnego zadziwany:
– A rzyknij mi pōn po jakimu jeżeś pōn taki fest uradowany, zadowolniōny? Przecamć starciōł pōn razinku 300 złociokōw.
– Widzisz chopie tamtych ludzi, kerzi grajōm we bilijard?
– Anō widza... i co?
– Tōż jŏch sie wetnōł ze kŏżdym śnich ło 500 złociokōw, iże najscōm ci na szynkwas, na stołki, na telefōłn i na ciebie... w ty sie blank niy wkurwisz ino bydziesz sie radowŏł choby dzieciŏ!

środa, 27 stycznia 2016

Niy kca do niyba...

Mamulka gŏdŏ do swojigo synka Hanyska, coby zarŏzki po szkole prziszŏł wartko do dōm. Hanysek, festelnie rŏd, idzie do szkoły. Piyrszŏ sztōnda, to katyjmus. Kapelōnek pytŏ wszyjske dziecka eźli kcōm pōjńść do niyba. Zgłōsiyli sie wszyjske bajtle i ino Hanysek sie niy głōsi. Tōż tyż kapelōnek pytŏ sie tego łochyntola:
– A ty Hanysku, czamu niy kcesz pōjńść do niyba, co?
– Anō, to skuli tego, iże mamulka kŏzała mi przijńść wartko do dōm po szkole!

wtorek, 26 stycznia 2016

Cycki...

– Suchej ino! Mŏsz ty rŏd barzij czŏrne abo blōndiny? – pytŏ sie kamrat kamrata.
– Cycki mōm rŏd, babske cycki to jŏ mōm festelnie rŏd! – łodrzykŏ pytany.
– Ja, ja miarkuja. Ale jŏ sie ciebie pytōm ło farba wosōw.
– Szkuciatych, łowłōsiōnych cyckōw niy ciyrpia!

poniedziałek, 25 stycznia 2016

Joch jesce niy wrōciōł...

Niywiyrnŏ baba, lotawica wyrobiŏ we prykolu ze swojim absztyfikantym i we takim miyłōsnym uniysiyniu pytŏ ci sie go:
– Te! Mōj ty nŏjmilyjszy, a kejby tak bez cufal terŏzki wlŏz do izby mōj chop i uwidziŏł nŏs do kupy we prykolu, to co byś ty zrobiōł?
– Nō, widzisz przecamć jakich jŏ je festny, sztramski! – łodrzykŏ tyn istny i szpanuje, napisŏ swoji muskle.
– Ło..., ja... widza mōj ty roztomiyły!
– Chyciōł bych tego twojigo chopa za chyrtōń i wycis go jak citrōłna. A kej by tak bez cufal sie stawiŏł, łokōmpŏłbych go we jejigo włōśnyj kwi...
– Aaaa... gōwno prŏwda... – łodzywo sie dyrgocōncy głōs we antryju. – Jŏch jesce sie niy wrōciōł ze mojij dinstrajzy, ze mojij delegacyji!

piątek, 22 stycznia 2016

Farorz....

Rōłzczasu farorz ze maluśkij wsi fajruje dwadziestŏ piōntŏ rōcznica jejigo kapłańskich świyncyniōw. Skuli tego parafijōny wynŏjyli szpricnhaus, rymiza kaj zebrało sie do grōmady mocka ludzi ze tyj dziydziny.
Farorz, kerego posadziyli na szpecijalnym podwyższyniu za tiszym, napoczynŏ ryjda ku swojim prafijōnōm, kerzi przikwanckali sie na tyj fajer:
– Moje wy roztomiyłe! Niy ma letko takij perzōłnie jak jŏ, gŏdać ło zachach niy skuplowanych blank ze naszōm wiarōm. Beztōż tyż byda rzōńdziōł dzisiŏj cosik deczko szpasownie. Wiycie! Kejby niy ta tajymnica spōwiydzi mōgbych sam wŏs tukej na isto łozbawić. Napoczna jednakowōż barzij ze powŏgōm. We tyn piyrszy dziyń kejej sie sam przikludziōł, musiŏłech zadać se pytani: kajech tak na isto trefiōł. I wiycie, piyrszym czowiekym, keregoch samtukej wyspōwiadŏł bōł mody chop, kery mi wyznŏł, iże zdradziōł swoja ślubnŏ babeczka ze jeji szwestrōm. Wyznŏł tyż mi jesce, iże łapnōł ta gańbliwŏ niymoc, tego syfilisa łod zekrytarki swojich dyrechtora. Jednakowōż, moje wy roztomiyłe, ze czasym nabrŏłech przekōnaniŏ, miyniōłech, iże samtukej miyszkajōm ino ludzie, kerzi sōm dobre i ućciwe, a to, coch pedziŏł skorzij, to bōł ino jakisik jedyn, jedziny niyszczysny cufal.
Tak po jakijsik pōł godzinie wlŏz do tyj rymizy zafucany fōjt, ftory gorko przeproszŏł za zniyskorzyni. Siednōł sie kaj bōł frajny plac, wele tego farorza, podkryńciōł fusisko i napocznōł swoja ryjda:
– Wiycie, moje wy roztomiyłe sōmsiŏdy. Jŏ ganc gynał pamiyntōm tyn dziyń, kej sie ku nōm przikludziōł, kej we naszyj parafiji nastŏł nasz dostōjny jubilat. Niy byda sie za tela kwŏlōł, ale rzykna ino, iżech miŏł zoca być piyrszym, na isto czowiekym, ftory wlŏz do farorzowyj suchatelnicy, i kerego piyrszego nasz farŏrz wyspowiadŏł.

Nō, i jakisik mōrał ze tyj gyszichty:
Fto sie zniyskorzi, niych lepszij sie niy łodzywŏ, niych trzimŏ pychol na kodka!

czwartek, 21 stycznia 2016

Jakesik dwa-trzi litry...

Rōłzczasu gorkigo dnioszka jedyn istny stŏł we zowadzie, we „korku” na naszyj autobanie A4. Gorko, hica jak kajsik na Zaharze, dobrze chocia, iże „klima” je we autoku. Łorŏz ftosik klupie we szyba.
– Ło co sie rozłajzi? – pytŏ sie szoferok, kery deczko uwrził łokno.
– Ludzie! Porwali nōm naszych politykerōw ze Syjmu!
– A fto?
– ISIS! Pedzieli, iże kej niy dostanōm 400 mln złociokōw łokupu, to polejōm łōnych bynzinōm i do imyntu spŏlōm. Tōż tyż my terŏzki łamżymy łod autoka do autoka i zbiyrōmy na nich...
– Nō, i wiela ludziska dŏwajōm, tak zwykowo, strzydnio!
– Jakesi 2-3 litry...

środa, 20 stycznia 2016

Motorcyklŏrz...

Motorcyklŏrz wybrŏł sie, wypuściōł sie na rōndfat, na takŏ przejażdżka. Bōło zimno, tōż tyż łoblyk swōj szaket zedkym na przodek. Jechŏł stopierōńsko wartko i wkarowŏł na łostatku na strōm, bechōł festelnie we ruby strōm. Naobkoło łofiary zebrał sie tulma ludzi, tamesznych wsiokōw. Po jakisik pŏruch minutkach do tego pokrziwdowanygo motorcyklŏrza przeciskŏ sie dochtōr ze waleski, ze pogotowia retónkowygo:
– A żyje łōm jesce?
– Wiedzōm łōni – łodrzykŏ jedyn tameszny pamōń – Zarŏzki po tym ōnfalu, po tym niyszczysnym cufalu, to jesce żōł, ale kejchmy mu gowa przekrynciyli na te włŏściwe miyjsce.... tōż zarŏzki kipnōł boroczek!

wtorek, 19 stycznia 2016

Modo dziołcha...

Jedna samotnŏ frela zaglingała do takij terŏzki modernyj agyncyji towarziskij.
– Halooo! A mŏcie tam u wŏs takich mōłdnych i modych chopōw?
– Anō, dyć żysz, mōmy!
– A takich mōłdnych, modych i gryfnych?
– Anō, kŏżdy śnich je taki!
– A mōłdnych, modych, gryfnych i festnych?
– Na przecamć, mōmy samtukej takich!
– A spojstrzōd tych mōłdnych, modych, gryfnych i festnych mŏcie tyż możno takich, kerzi stopierōńsko dugo niy robiōm szlus ze dupczyniym?
– Jużcić! A jakōż by inakszij... mōmy!
– A mŏcie takich, kerzy dugooo, dugooo, dugooo niy majōm dosik dupczyniŏ?
– Ja, ja... mōmy... bierōm łōni paniczko?
– Biera, biera! Przślijcie mi takigo, bele gibko!
Tak jakosik po pōł godzinie zwōnek przi dźwiyrzach. Frela łozewrziła dźwiyrze a sam styrcy mody chop, wyszportowany, wōniōncy parfinami Hugo Bossa, łobleczōny we hymda łod Gucciego, ancug łod Armanigo, na rynce buksiŏk Tissot. Wlazujōm rajn do szlafcimra. Tyn mody karlus dowo dziołsze kwiŏtki a łōna zarŏzki ze uciychōm lygŏ na zofa. Tyn sztramski karlus syjmuje ze rynki zygŏrek, praskŏ niym ło dyliny, zatym zdziyrŏ ze sia prziłobleczynie, targŏ je na szczympy i ciepie do eki izby. Te same robi ze hymdōm i unterweszōm.
Dziołcha we srogachnym sztichu pytŏ sie tego karlusa:
– Cōż ty chopie robisz? Charatŏsz take markowe ciuchy?
– Wiysz dziołcha! – łodrzykŏ tyn karlus. – Tak by tak jak jŏ już byda kōńczōł ciebie dupczyć, to te prziłodziynie niy bydzie już we mōłdzie!

poniedziałek, 18 stycznia 2016

Wygrŏł, wygrŏł...

Dŏwno tymu jedyn mōj kamrat na „Amelōngu” łapnōł ci bōł karasia, plyca abo co inkszego. I tyn karaś kŏzŏł mu sie łobrać trzi winszbildy, trzi życzyniŏ, kere mu sie ziszczōm, kej ino ta ryba wciepnie nazŏd do wody. Wciep, pomedikowŏł i gŏdŏ:
– Kciŏłbych pojechać do Indiōw.
Cosik myrgło i łorŏz siedzi ci łōn na elefancie blank we pojstrzodku Indiōw. Gawcy tak naobkoło i juzaś gŏdŏ:
– A terŏzki to bych kciŏł znŏjść sie we takim srogim pałacu.
Ani sie spodzioł a sam już jes szykownie łobleczōny na takij srogij zofie we richtik gryfnym, dupnym pałacu. Trocha sie dziwuje, ale juzaś gŏdŏ:
– A terŏzki kciŏłbych sie legnōńć na tyj zofie i ździebko sie ponynać ze takōm wizgyrnom Hinduskōm. Zetrwało mało wiela a łōn sie przecuciōł kole takij blank sagij, szumnyj, szwarnyj dziołchy. Kuknōł ci tak na nia a łōna miała ci maluśki taki czerwiōny flek na czole. Wziōn i zdrŏpŏł łōnyj tyn flek i... wygrŏł jesce ku tymu naszŏ „syrynka”.

piątek, 15 stycznia 2016

Baba sie zapodziŏła...

– Dziyń dobry! Witōm gryfnie! Kciŏłbych zgłōsić, iże mi sie baba kajsik zapodziŏła. Pojechała ło rozwidnioku na sprawōnki i do terŏzka łōnyj niy ma.
– Dobra! A jakŏ łōna jes srogŏ, jaki łōna mŏ wzrōst?
– Gynał to jŏ niy wiym... taki barzij strzydni...
– A jak łōna wyglōndŏ, jakŏ mŏ budowa ciała?
– Nōōōō, tak barzij ajnfachowŏ, normalnŏ...
– A jakŏ farba majōm jeji łoczy?
– Hmmm, tak na isto to niy miarkuja za tela...
– A jake łōna mo wosy, jakŏ farba tych wosōw?
– Procnie łodpedzieć, co kwilka farbuje...
– A w co bōła łobleczōnŏ ta waszŏ baba?
– Yyyy, eeeee... niy miarkuja, niy zwrōciōłech uwagi w co sie łoblykła.
– A pojechała możno autokym, ja?
– Ja, ja.... pojechała mojim autokym...
– Jakim?
–– Strzybne Audi Q7, quatro, motor 3.0 TDI, wersyjŏ S-line, DVD, mantle Pirelli, łoziym lautszprecherōw, głōśnikōw...

czwartek, 14 stycznia 2016

Araber na kameli...

Rōłzczasu bez pustynia jedzie, kulwitŏ sie araber na kameli i spodaleka widzi motorcyklisty łobleczōnego we skōrzanne galoty i takoż samŏ jakla. Zahaltowŏł ci go tyn Araber i opaternie sie go pytŏ:
– Chopie! A co ty robisz, iże ci niy ma blank gorōnco przi takij samtyjszyj srogachnyj tymperarurze?
– Wiysz chopie – łodrzykŏ motorcyklista – gibko jazda, powiyw tego wiatru, ku tymu ta skŏrzanno jakla i take tyż galoty tak fōngujōm, iże blank sie niy robi gorko ino je fajniście zimno.
Tyn Araber pomedikowŏł deczko, wsiŏd na ta swoja kamela i rōłz, drugi, trzeci prasknie ci jōm bicyskym. Po jakimsik czasie bez drŏga ta kamela padła, do imyntu zdechła.
Araber tak łoblazuje jōm naobkoło, zaziyrŏ ci tak na nia i ze powogōm rzōńdzi:
– A dzisz jōm, ta pierdolōnŏ kamela blank ci zamarzła!

środa, 13 stycznia 2016

Coch jŏ sie musiŏł narolować....

Rōłzczasu jedyn istny po łoperacyji cuci sie polekuśku ze łospaniŏ, ze śpiōncki chocia ino mało wiela jesce miarkowŏł. We cŏłkim tym procysie cucyniŏ sie szlynkruje, wymachuje ze szwōngym ryncami do gōry i na dōł, choby dziŏło sie cosik festelnie przikrygo. Dochtōr, kery to badnōł postarŏł sie ło to, coby tego istnego jak nŏjgibcił łocucić, co tyż ci mu sie udało.
– Pōnie dochtorze! Jakich jŏ je rŏd, iżeście mie panoczku łocuciyli ze tyj pierōnowyj narkōłzy, bo miŏłech diosecki, niy do wystawiyniŏ śnik. – rzōńdzi zafucany pacijynt. – Śniōło mi sie, panoczku dochtorze, iże miŏłech ci takigo srogigo ciulika, iże łōn sie ciōng bez te sam dwa prykole, wylazowŏł bez łokno, ślazowŏł ze drugigo sztoku, łowijŏł sie naobkoło trŏwnika, przelazowŏł bez drōga, ciōng sie bez bansztreka i bez pasiōnek aże w dōł rzyki. We tyj rzyce jedna ci szykownistŏ, sztramsko dziołcha szpluchtała pranie a jŏ jużech ci w nia cylōwŏł tym mojim ciulikym, kej tu łorŏzki widza, co nadjyżdżo... cug!
– Nō i...
– Panoczku! Coch jŏ sie musiŏł narolować, naswijać tego mojigo ciulika!

wtorek, 12 stycznia 2016

Ło mōj Boże...

Lezie, depce maluśki maulwurf, maluśki krecik bez las i cŏłki czŏs radōśnie, ze lustym wyśpiywuje:
– La, la, lalalalala, la,la la lalalala... jeżech pōnbŏczkuym... la,la,la,la ...
Po jakimsik czasie trefiōł ci bōł na lisica, na ryżokudła a ta zadziwanŏ pytŏ:
– Suchej ino kreciku, ty lichucny maulwurfie, a cōż ty to tak wyśpiywujesz na cŏłki głōs? Toż tyś jes krecikym , lichym maulwurfym a niy jakimsik ci tam pōnbōczkym – dziwuje sie ta lisica.
– Jŏ jeżech bogym, jo jeżech pōnbōczkym i zarŏzki ci to udowodnia, zarŏzki ci to dokŏża – stwiyrdzŏ tyn lichuśki maulwurf, tyn krecik i ściepuje galoty.
– Łooo, łooo... mōj boże... ło mój ty bożyczku– jamruje ryżokudła!

poniedziałek, 11 stycznia 2016

Kowalski i Krystus...

We jednym miyście zōł se jedyn istny, mianowŏł sie z polska Kowalski i bōł ci łōn producyntym nagli, roztomajtych nagli łod szpernŏli, hufnŏgli, gryfōw, szyndzielŏkōw, ćwiynkōw, teksōw i papiokōw. A iże mu sie interes niy za tela kulŏł poszŏł do takij agyncyji, coby mu łōna zrobiōła jakosik richticznŏ i skutnŏ ryklama. Przijyni łŏne auftrag i łobsztalōnek i po tydniu mieli być ze robotōm fertik. Przilazuje tyn istny, tyn producynt roztomajtyj zorty nagli, coby łobejzdrzić, co tyż to fyrma ryklamowŏ narychtowała a te mu puściyli jakisik fylm, zrobiyli projekcyjŏ, łodtworzyni choby we tyjatrze.
Golgota, na krziżu Jezus a wele niygo nadpis:
„Nagle i szpernole Kowalskigo przibijōm do imynmtu wszyjsko!”
Tyn istny, tyn Kowalski festelnie łobrażōny, pogorszōny rzōńdzi łostro:
– Chopy, to, przecamć tak niy moge łostać. Zrōbcie mi, a wartko cosik blank inkszego!
Ta fachmany zgōdziyli sie i kŏzali tymu istnymu przijńść juzaś za jakisik tydziyń. Tyn Kowalski przykwanckŏł sie na czas do tyj agyncyji a sam cosik takigo:
Golgota, Jezys przibity do krziża i juzaś nadpis:
„Nagle i szpernole Kowalskigo utrzimiōm, udziyrżōm wszyjsko”
Na to tyn Kowalski tak ci sie łozgzukŏł i ze srogachnego zaufryjgowaniŏ wrzescy choby nŏjynty:
– Chopy! Do sto pierōnōw, jŏch je czowiek wiyrzōncy, religijny i we mojij ryklamie niy moge być żŏdnego Jezusa. Szlus i fajrant!
Chopy sie zgōdziyli i kŏzali mu juzaś przijńś za tydziyń. Po tym tydniu juzasik puszczajōm mu trzeci rōłz ta ryklama.
Golgota, pusty krziż i nadpis:
„Kejby łōne użyli nagli i szpernoli

piątek, 8 stycznia 2016

Ty guchy cepie...

Pŏrka modych ludzi szpacyruje po parku. Kej łōni bez cyfal łomijajōm kolōna pynzjōnistōw te napoczynajōm mrōnczeć:
– A cōż tam ino gracka za gracka? Rynka za rynka? Zebier jōm karlusie do hotylu i wydupcz jōm wiela sie do!
Synek je deczko strŏpiōny, zastarany, i markiyruje, iże blank niy słyszy... Ta pŏra modziokōw idzie dalszij i przelazuje wele bauplacu, skany dolatujōm ku niym wrzeski arbaiterōw:
– Te! Dupŏ stropiōnŏ! Zakludź kajsik ta dziołcha i być chopym, przedupcz jōm!
Tyn karlus jesce barzij zgańbiōny dalszij markiyruje, iże niczego niy słyszy.
Tak po jakijsik godzinie łodkludzŏ ta swoja dziołcha ku dōmowi i gŏdŏ:
– Nō, tōż, moja ty roztomiyło, do jutra!
– Anō, do jutra... ty guchy cepie!

czwartek, 7 stycznia 2016

Fto sie mŏ lepszij...

Rōłzczasu jedna dziołszka wadzi sie ze synkym ło to, fto sie mŏ lepszij na tym świycie. Kej już sie festelnie powadziyli i wykŏzali wszyjske argōmynty, tyn synecek ściepuje galoty i gŏdŏ:
– A ty nigdy niy bydziesz miała takigo ciulika!
Dziołszka poczuła sie festelnie przegranŏ, pogzuła ze ślimtaniym do chałpy. Za jake pōł godziny wrŏcŏ sie jednakowōż ku tymu synkowi i tyż seblykła swoji batki.
– A moja mama gŏdała, iże ze czymsik takim, jak jŏ mōm, byda miała we życiu pŏłno takich ciulikōw jak tyn twōj!

środa, 6 stycznia 2016

Ło Jezu!

Do betlyjki kaj narodziōło sie Dzieciōntecko spiychali sie, mieli pilno te Trzi Krōle. Już szykownie wlazujōm rajn, już ujzdrzili masztolik, żłōbek, kej nōgle jedyn śnich jak niy prasknie palicōm we futrzina, i jak niy wrzesknie ze srogij bolyści: – Ło Jezu!!! Jezusicku!!!
Uszłyszała to Przenŏjświyntszŏ Paniynka i gŏdŏ cichuśko ku Jōzefowi ze takim jankornym przeciepowaniym:
– Kuknij sie ino, posuchej jake gryfne miano: Jezu, Jezus, a ty nic ino Pyjter abo Paulek, Paulek abo Pyjter!!!

wtorek, 5 stycznia 2016

Joch Ślónzŏkym...

Srogachnŏ raja do kasy we zupermarkecie. W mojim wōzku na samym wiyrchu MACA. Starŏ babulinka, tako Wiycie, łod łojca Radiopiernika, znaczy sie moher, za mnōm tak kukŏ, zaziyrŏ do tego mojigo wōzka, na łostatku niy szczimała i pytŏ sie mie:
– Łóni panoczku sōm... Żydym, ja?
– Gorzij paniczko! Jŏch je Ślónzŏkym.

poniedziałek, 4 stycznia 2016

Dzisiyjsze modzioki...

Rōłzczasu po mszy wylazujōm ze kościoła dwie zwiykowane starecki i napoczynajōm łozprŏwka. Piyrszŏ śnich gŏdŏ:
– Wiedzōm łōni paniczko, ta dzisiyjszŏ modziyż to ci je takŏ łozwiyziōnŏ, niymoreśnŏ i sorōńskŏ... a jak łōne sie łoblykajōm... a co na gowach majōm, ze jednyj zajty czerwiōne wosy, ze drugij zielōne...
Na to łodrzykŏ drugŏ:
– To jesce pinkel paniczko. Wiedzōm łōni, joch wczorej na łodwieczerz wrŏcałach ło mojij cery, wlazuja do jednyj windy, a do drugij wlazuje modŏ pŏra. Jesce sie dobrze dźwiyrze niy zawarli łod jejich windy a jŏ już słysza:
– Wykryńć ta byrna, to jŏ wezna ci.... do gymby...
– Paniczko! Łōni śkło źrōm, śkło źrōm!