Dzisiŏj wykludziyli my sie ze mamulkōm i tatulkiym na grziby do lasa. Żŏl, iże zbiyranie bōło wyjōntkowo usmolōne. podarymne przeczŏsanie lasa prawucko wyłostrziło szpas mojigo tatulka, co szło usłyszeć we takij gŏdce:
– I co myjńszy – pytŏ tatulek. – Znodeś coś?
– Aaaa, ino jedna starŏ purchŏwka ...
– Eźli jŏ ci mody kŏzŏł szukać mamulki? – łodpedziŏł tatulek.
Mamulka ino cosik zamrōncała, smorszczyła czoło ... ale nic ... podeptali my dalszij ... Po jakimsik łoka mrziku tatulek uciyszōny, bo yntlich znod jednego grziba:
– Pokŏż, pokŏż! Eeee, taki maluśki – rzyknōłech tatulkowi.
– Maluśki, bo maluśki ale zawdy jes! Lepszy maluśki, niźli żŏdyn, synek!
– Ja, ja... – przituplowała mamulka. – Łod trzidziystu piyńciuch lŏt i to ciyngiym wmŏwiŏ ...
czwartek, 25 sierpnia 2016
środa, 24 sierpnia 2016
Możno na połednie....
Mōm takŏ skamracōnŏ pŏra, małżyństwo, ftorzi majōm rade jyjździć na urlaub kajsik na pōłnoc Ojropy. Znacy Norwegiŏ, Dania, Szwecjŏ, Estōnijŏ... takigo znacy ptŏka majōm. Majōm tyż bajtla wele pōłtora roku starego.
Inakszij niźli łōńske lata uzdali, iże latoś wybierōm sie, wypuszczōm ci sie blank na połednie naszygo kōntinyntu. Nō, i bez cufal podsuchołech jejich gŏdka ło tych planiyrōwanych wywczasach:
– Wiysz starŏ, to możno wykludzymy sie latoś do Szpaniylska?
– Ja, moge być... ale dlŏ bajtla bydzie to możno za dalekŏ rajza...
– Nō, a do Italijokōw?
– Bylichmy tam przeca dwa lata tymu nazŏd.
– Aaa... to możno Austriŏ abo Szwajcariŏ?
– Coś ty jaki? Tam przeca lepszij zimōm pojechać... nō, łokrōm tego bylichmy tam we poślubnyj rajzie.
– Nō, tōż możno Słōwacjŏ? W gōry sie wykludzymy...
– Ja, w gōry, fajnisto idyjŏ... ale możno bliżyj by bōło wykludzić sie we nasze Tatry, przeca to tyż szykowniste gōry.
– Nō, dobra, niych bydzie! Ale, wiysz co? Tam moge być deczko za zimno dlŏ naszygo synecka ... w gōrach przeca moge sie roztomajcie przitrzefić. Możno i lepszij kajś na Mazury?
– Eee tam, na Mazury jejżdżymy doś czynsto... Stamtōnd już przeca blank blisko nad Bałtyk... ciepnōńć kapelkōm. He, he... to możno richtik kajś nad morze?
– Morze, padosz? Moge być... ale kaj?
– Bornholm?
Nō, i tak moje przociele mieli szlus ze planiyrōwaniym wywczasōw na połedniu Ojropy...
Inakszij niźli łōńske lata uzdali, iże latoś wybierōm sie, wypuszczōm ci sie blank na połednie naszygo kōntinyntu. Nō, i bez cufal podsuchołech jejich gŏdka ło tych planiyrōwanych wywczasach:
– Wiysz starŏ, to możno wykludzymy sie latoś do Szpaniylska?
– Ja, moge być... ale dlŏ bajtla bydzie to możno za dalekŏ rajza...
– Nō, a do Italijokōw?
– Bylichmy tam przeca dwa lata tymu nazŏd.
– Aaa... to możno Austriŏ abo Szwajcariŏ?
– Coś ty jaki? Tam przeca lepszij zimōm pojechać... nō, łokrōm tego bylichmy tam we poślubnyj rajzie.
– Nō, tōż możno Słōwacjŏ? W gōry sie wykludzymy...
– Ja, w gōry, fajnisto idyjŏ... ale możno bliżyj by bōło wykludzić sie we nasze Tatry, przeca to tyż szykowniste gōry.
– Nō, dobra, niych bydzie! Ale, wiysz co? Tam moge być deczko za zimno dlŏ naszygo synecka ... w gōrach przeca moge sie roztomajcie przitrzefić. Możno i lepszij kajś na Mazury?
– Eee tam, na Mazury jejżdżymy doś czynsto... Stamtōnd już przeca blank blisko nad Bałtyk... ciepnōńć kapelkōm. He, he... to możno richtik kajś nad morze?
– Morze, padosz? Moge być... ale kaj?
– Bornholm?
Nō, i tak moje przociele mieli szlus ze planiyrōwaniym wywczasōw na połedniu Ojropy...
wtorek, 23 sierpnia 2016
Łogrodnik...
Jedna dupnŏ gryjfini bōła festelnie niyrada ze tego, jak łōnyj izbetnô dziołcha, cimerfrela Elza sprzōntŏ. Znodła kejsik wŏstwa kurzu na tiszu we paradnyj izbie i napoczła pierōnować. Ta Elza ze rułōm rzkła:
– Joch je lepszyjszōm kucharyjōm niźli wy paniczko. Sprzōntōm waszŏ chałpa lepszij niźli łōni paniczko.
– A fto tak pedziŏł? – pyto sie ta gryjfini.
– Anō, pōn grof... i jezech tyż mocka lepszyjszŏ we prykolu niźli wy paniczko!
Gryjfini sie tak ino łoszydnie lachła i pedziała:
– Co? Mōj chop ci tak pedziōł, ja?
– Niy!... wasz łogrodnik!
– Joch je lepszyjszōm kucharyjōm niźli wy paniczko. Sprzōntōm waszŏ chałpa lepszij niźli łōni paniczko.
– A fto tak pedziŏł? – pyto sie ta gryjfini.
– Anō, pōn grof... i jezech tyż mocka lepszyjszŏ we prykolu niźli wy paniczko!
Gryjfini sie tak ino łoszydnie lachła i pedziała:
– Co? Mōj chop ci tak pedziōł, ja?
– Niy!... wasz łogrodnik!
poniedziałek, 22 sierpnia 2016
Anōnza....
Łozprawiŏ dwiuch kamratōw:
– Wiysz! dŏłech do naszego cajtōnga anōnza, logłoszyni, iże na gwŏłt szukōm baby idostołech ci na isto setki forszlagōw, łofyrtōw.
– Na zicher? Ja?
– Na zicher. Wszyjske napoczynajōł sie łod słówecek: WEŹ chopie MOJA baba!
– Wiysz! dŏłech do naszego cajtōnga anōnza, logłoszyni, iże na gwŏłt szukōm baby idostołech ci na isto setki forszlagōw, łofyrtōw.
– Na zicher? Ja?
– Na zicher. Wszyjske napoczynajōł sie łod słówecek: WEŹ chopie MOJA baba!
piątek, 19 sierpnia 2016
Wiela idzie wysłepać...
Lojzik ze drugigo sztoku poszŏł do Pyjtra na piwo. Prziszŏł ku szynkiyrzowi i pytŏ:
– Suchej nō Pyjter, jak jō terŏzki razinku wyglōndōm?
Lojzik, coś ty łogup, dobrze wyglōdŏsz, boś jesce blank trzyźby...
– No, tōż nalyj mi zarŏzki sam śtyry setki – pado Lojzik.
Barman nalŏł, Lojzik gichnōł i zasik sie pytŏ:
– Pyjter, a jak jŏ terŏzki wyglōndōm?
Ano, dalij dobrze, bo to jesce niy ma twoja miara.
– Nō, tōż lyj, ale terŏzki ino trzi cyjntle.
Gospodzki nalŏł, Lojzik wypiōł i zaś niy dŏł pokōj ino chce wiedzieć jak już terŏzki wyglōndŏ.
– Lojzik, dej mi pierōnie pokōj, bo napoczynŏsz mieć już letko pod myckōm – łodrzykŏ na to barman ździebko znerwowany.
– Nō, tōż lyj łostatnio seta – beble już festnie chycōny Lojzik.
Lojzik szluknōł a barman zarŏzki na doczkaniu gŏdŏ mu, iże łōn je już terŏzki blank nadrzistany.
– .... Nōōōōō... widzisz Pyjterrrr jak... to symnōm... je. Im jŏ mynij słepia, tym barzij żech je naprany.
– Suchej nō Pyjter, jak jō terŏzki razinku wyglōndōm?
Lojzik, coś ty łogup, dobrze wyglōdŏsz, boś jesce blank trzyźby...
– No, tōż nalyj mi zarŏzki sam śtyry setki – pado Lojzik.
Barman nalŏł, Lojzik gichnōł i zasik sie pytŏ:
– Pyjter, a jak jŏ terŏzki wyglōndōm?
Ano, dalij dobrze, bo to jesce niy ma twoja miara.
– Nō, tōż lyj, ale terŏzki ino trzi cyjntle.
Gospodzki nalŏł, Lojzik wypiōł i zaś niy dŏł pokōj ino chce wiedzieć jak już terŏzki wyglōndŏ.
– Lojzik, dej mi pierōnie pokōj, bo napoczynŏsz mieć już letko pod myckōm – łodrzykŏ na to barman ździebko znerwowany.
– Nō, tōż lyj łostatnio seta – beble już festnie chycōny Lojzik.
Lojzik szluknōł a barman zarŏzki na doczkaniu gŏdŏ mu, iże łōn je już terŏzki blank nadrzistany.
– .... Nōōōōō... widzisz Pyjterrrr jak... to symnōm... je. Im jŏ mynij słepia, tym barzij żech je naprany.
czwartek, 18 sierpnia 2016
Po balandze....
Wczas ło szaroku, po takij srogachnyj balandze, Jaśnie pōn grof wrzescy:
– Hanysku, a rzyknij tym mi jak łotwiyrajōm sie dźwiyrze we mojim autoku? Łotwiyrajóm sie do wiyrchu, ja?
– Niy, niy... jak wszyjske inksze autokowe dźiyrze...
– Ło sto pierōnōw... pewnikym mie juzaś przikludziyli do dōm we koferraumie, we bagażniku!
– Hanysku, a rzyknij tym mi jak łotwiyrajōm sie dźwiyrze we mojim autoku? Łotwiyrajóm sie do wiyrchu, ja?
– Niy, niy... jak wszyjske inksze autokowe dźiyrze...
– Ło sto pierōnōw... pewnikym mie juzaś przikludziyli do dōm we koferraumie, we bagażniku!
środa, 17 sierpnia 2016
Samotny karlus...
Dziecka na latowym ausflugu we jednym zōmku trefiyli, spischli sie ze jednym grofym, ftory szpacyrowŏł po zōmkowym parku. Pokŏzali na zōmek i pytajōm sie tego grofa:
– Panoczku! Panoczku! A to łōni miyszkajōm we tym zōmku, mja?
– Anō, jŏ miyszkōm we tym palaście.
– A sōm tam możno, pokazujōm sie we tym zōmku jakesik heksy, strzigi?
– Niky, niy... jŏch sie jescwe niy łożyniōł, jŏch je samotny karlus.
– Panoczku! Panoczku! A to łōni miyszkajōm we tym zōmku, mja?
– Anō, jŏ miyszkōm we tym palaście.
– A sōm tam możno, pokazujōm sie we tym zōmku jakesik heksy, strzigi?
– Niky, niy... jŏch sie jescwe niy łożyniōł, jŏch je samotny karlus.
wtorek, 16 sierpnia 2016
We burdelu...
Mōm Wiycie, kamrata, Hajnuś łod Dudcynyj. Łōn ci je taki wyszczurzały chuderlok i blank, ale to blank niywizgyrny karlus. Ale jak kŏżdymu zdrowymu chopowi tyż ci mu sie babska zachciało. Siedli my sie przi piwie w tym ichnim „Pubie” (choby niy mōgła to być dŏwnŏ kaczma) i Hajnuś napoczynŏ ryjda:
– Wiysz Ojgyn, poszŏłech zeszło sobota do... niy gorsz sie Ojgyn... burdelu. Jak to przi sobocie, wykōmpany, wypachniōny i pod bindrym i gŏdōm do tyj pufmuter, coby mi narajōła jakosik modŏ, gryfnŏ i blank... cichŏ dziołcha. Łōna ci tak ino na mie wejzdrzała, przifilowała i poswała mie do izby we keryj już fiks ōnd fertik leżała (blank sago) takŏ jedna niymōłwa. Trocha mi sie łōna dziwocnŏ wydŏwała nale co tam, biera sie wartkochopie do roboty.
– Hajnuś, ty to tak gŏdŏsz kiejby to bōła sznita z tustym. – gŏdōm ci jŏ do niygo. – Niy bōło cie gańba? Co ty naszymu Farorzowi powiysz na spowiydzi wielkanocnyj?
– Niy Ojgyn, takŏ ci łōna bōła cichŏ i takŏ niyruchawŏ. Cosik mi sie w nij niy podobało. I wiysz co? – gŏdŏ dalij Hajnuś i aże go febrzisko trzynsie – Pogłŏskŏł żech ci jōm deczko i lekuśko żech jōm użar w kark. I tu mie ło mało pierōn niy szczelōł. Łōna ci ino gwizdła, pierdła i bez łokno wyfukła!
– Hajnuś czyś ty łogup, co ty mi za pierdoły wciskŏsz? Bez łokno wyfukła?
– Ja Ojgyn. Dziepiyro wteda żech sie kapnōł, iże bōła to takŏ gumipupa, taki luftbalōng dlŏ chopōw, co ci je terŏzki ze Miymiec prziwożōm.
Tak ci sie medikuja, iże dobry czowiek to i we burdelu sie może drzistnōńć.
– Wiysz Ojgyn, poszŏłech zeszło sobota do... niy gorsz sie Ojgyn... burdelu. Jak to przi sobocie, wykōmpany, wypachniōny i pod bindrym i gŏdōm do tyj pufmuter, coby mi narajōła jakosik modŏ, gryfnŏ i blank... cichŏ dziołcha. Łōna ci tak ino na mie wejzdrzała, przifilowała i poswała mie do izby we keryj już fiks ōnd fertik leżała (blank sago) takŏ jedna niymōłwa. Trocha mi sie łōna dziwocnŏ wydŏwała nale co tam, biera sie wartkochopie do roboty.
– Hajnuś, ty to tak gŏdŏsz kiejby to bōła sznita z tustym. – gŏdōm ci jŏ do niygo. – Niy bōło cie gańba? Co ty naszymu Farorzowi powiysz na spowiydzi wielkanocnyj?
– Niy Ojgyn, takŏ ci łōna bōła cichŏ i takŏ niyruchawŏ. Cosik mi sie w nij niy podobało. I wiysz co? – gŏdŏ dalij Hajnuś i aże go febrzisko trzynsie – Pogłŏskŏł żech ci jōm deczko i lekuśko żech jōm użar w kark. I tu mie ło mało pierōn niy szczelōł. Łōna ci ino gwizdła, pierdła i bez łokno wyfukła!
– Hajnuś czyś ty łogup, co ty mi za pierdoły wciskŏsz? Bez łokno wyfukła?
– Ja Ojgyn. Dziepiyro wteda żech sie kapnōł, iże bōła to takŏ gumipupa, taki luftbalōng dlŏ chopōw, co ci je terŏzki ze Miymiec prziwożōm.
Tak ci sie medikuja, iże dobry czowiek to i we burdelu sie może drzistnōńć.
piątek, 12 sierpnia 2016
Viagra i inksze medikamamynty dlŏ chopōw...
Nō, tōż mōmy już niy ino ta łoszkliwŏ „viagra” w Chorzowie. We telewizyji idzie ujzdrzić jak ci to śtyry, piyńć, możno niy tak blank gryfnych ale fajniście łopolōnych ojli i rzituli asi sie, łozprawiŏ co tyż to łōne poradzōm ze chopym zmaścić we jejich prykolach. Jedna musowo trzi razy za rajōm, inkszŏ durch i jednym ciyngiym bez trzi godziny, nastympnŏ na zicher kŏżdydziyń i bez cŏłki rok a jesce inkszŏ kŏżdōm razōm we inkszym sztelōngu ale... łōne wszyjske nŏjprzodzij muszōm tego swojigo chopa cielepy nafutrować choby kormika... pilami, coby mu tyn jego „interes” sztyjc wyrcŏł. Przecamć my to już mieli pŏrã lŏt tymu nazŏd, kej napoczli sam u nŏs caubrować ze tōm wywołanōm viagrōm. Ale, ludzie, trza dŏwać pierōnym pozōr! Bo i wtynczŏs, i terŏzki mogōm sie prziterfić roztomajte cufale. Choby i taki. Ida ci kejsik po słodach do chałpy a sam łorŏz wkarowŏł wy mie sōmsiŏdōw synek, maluśki Ecik. Tak mu sie jakosik ta fresa śmiŏła, iżech sie musiŏł spytać go co mu tak szpasobliwie.
– Wiycie panie Ojgyn – pado mi tyn miglanc – starzik dali mi tysiōnc złotych. Cŏłke tysiōnc złociokōw.
– Tysiōnc złotkōw? A za cōż to? Cożeś to takigo mu zbajstlowoł juzaś?
– Ano, zeszły tydziyń wołŏ mie do antryja starzik i po cichu kŏże mi pyndalować do japtyki kupić pŏrã pilōw tyj „viagry”. Jak to bydzie take dobre jak gŏdajōm te hamerikōny, to dom ci synek sto złotych ze mojij pynzyji. Dzisiŏj widza, iże idzie do starzika briftryjger, toch do niego zarozicki polŏz. Patrza a starzik wciskajōm mi do kabzy tysiōnc złotych. Już żech myślŏł, iże starzikowi ta sklerołza piere na dekel ale łōn mi do ucha gŏdo:
– Sto złotych, synek, jes łody mie a dziewiyńć setek to starka dociepli!
Widać dobro je ta „wiagra” , nō i tyn nowy medikamynt tyż, chocia majōm te pile i take ubōczne dziŏłani. Terŏzki sie miarkuja, iże tak na podzim łońskigo roku uniyskorzōł sie pogrzyb starego Myrcika ło cŏłki tydziyń (pizło mu tydziyń skorzij łoziymdziesiōnt piyńć lŏt), bo bez śtyry dni niy poradziyli familijanty truchły zawrzić bez ta „viagra”, co jōm Myrcik zjŏd podwiyl niy kipnōł.
Bōł ci jesce jedyn fal, kej na skryncie drōgi ze Chorzowa do Piekŏr łobalōła sie kipa, ftoro wiōzła ladōng tyj modernyj viagry. Łod tego czasu drōga ci sie blank samtukej... wyprościōła!!!
– Wiycie panie Ojgyn – pado mi tyn miglanc – starzik dali mi tysiōnc złotych. Cŏłke tysiōnc złociokōw.
– Tysiōnc złotkōw? A za cōż to? Cożeś to takigo mu zbajstlowoł juzaś?
– Ano, zeszły tydziyń wołŏ mie do antryja starzik i po cichu kŏże mi pyndalować do japtyki kupić pŏrã pilōw tyj „viagry”. Jak to bydzie take dobre jak gŏdajōm te hamerikōny, to dom ci synek sto złotych ze mojij pynzyji. Dzisiŏj widza, iże idzie do starzika briftryjger, toch do niego zarozicki polŏz. Patrza a starzik wciskajōm mi do kabzy tysiōnc złotych. Już żech myślŏł, iże starzikowi ta sklerołza piere na dekel ale łōn mi do ucha gŏdo:
– Sto złotych, synek, jes łody mie a dziewiyńć setek to starka dociepli!
Widać dobro je ta „wiagra” , nō i tyn nowy medikamynt tyż, chocia majōm te pile i take ubōczne dziŏłani. Terŏzki sie miarkuja, iże tak na podzim łońskigo roku uniyskorzōł sie pogrzyb starego Myrcika ło cŏłki tydziyń (pizło mu tydziyń skorzij łoziymdziesiōnt piyńć lŏt), bo bez śtyry dni niy poradziyli familijanty truchły zawrzić bez ta „viagra”, co jōm Myrcik zjŏd podwiyl niy kipnōł.
Bōł ci jesce jedyn fal, kej na skryncie drōgi ze Chorzowa do Piekŏr łobalōła sie kipa, ftoro wiōzła ladōng tyj modernyj viagry. Łod tego czasu drōga ci sie blank samtukej... wyprościōła!!!
czwartek, 11 sierpnia 2016
Tyrpniōno...
Jakisik czŏs tymu jedyn mōj kamrat we rōmach walki ze „Kryzysym Wiyku Strzydnigo” lajstnōł sie Jeepa Cherokee. Wiadōmo, jazda takōm rasowōm terynōwōm po mieście, to ino poła frojńdy i beztōż tyż wybrŏł sie ze swojim dziywiyrzym nawiydzić jego familijŏ na wsi.
Dziydzina maluśkŏ, lasy i maluśke hyrbliki, na przidŏwek przedwiyśnie, tōż tyż jesce ździebko śniyga i flapsu bōło – słōwym teryn idyalny do sprawdzyniŏ nowygo sprawōnku. Do autoka wziyni jesce jednego kamrata, ftory miyszkŏł we tyj łokolicy... pŏra piw (nō, przeca procno je kajś we lesie trefić na drogōwka, prŏwda?) i jadōm. Gōrki, dolinki, maras, flaps i śniyg – Jeep dowŏ rada. Ćmawo sie już zrobiyło, uzdali wrŏcać nazŏd do dōm; skrŏciyli drōga bez maluśkŏ bystrzina (ftorŏ ganc ajnfach idzie przyjńść bez lato suchōm nogōm). Kej już mieli wjechać do tyj wody leflektor we łostatnim łoka mrziku wychyciōł ci jakiesik farbiste gałgōnki, haderki, ftore leżeli we rzyczce i cosik, co na zicher bōło maluśkōm rōnczkōm... Za niyskoro...
Pisk brymzy, sztopera, sklinanie dziywiyrza i „mantra” mojigo kamrata:
„Łomōjbożełomōjboże... Przejechołech dziecio...” – zlŏli sie we jedne. Wszyjscy we szoku... Yntlich dziywiyrz zebrŏł sie w kupa i wylŏz sprŏwdzić...
– Żyje? – spytŏł blady jak tisztuch po manglowaniu mōj kamrat.
– Eeee, niy bōj sie, cheba we łōński piōntek utoplanŏ! – łodrzyknōł po kwilce rułowaty dziywiyrz.
– Co? Cōżysz takigo?
– Nō, dziecka we łōński piontek ze cŏłkōm klasōm jōm utōnkali. Nō, znaczy sie ta Marzanna. Po popuście, łoztopach musiało być wiyncyj wody i jōm aże tukej zniysło...
Dziydzina maluśkŏ, lasy i maluśke hyrbliki, na przidŏwek przedwiyśnie, tōż tyż jesce ździebko śniyga i flapsu bōło – słōwym teryn idyalny do sprawdzyniŏ nowygo sprawōnku. Do autoka wziyni jesce jednego kamrata, ftory miyszkŏł we tyj łokolicy... pŏra piw (nō, przeca procno je kajś we lesie trefić na drogōwka, prŏwda?) i jadōm. Gōrki, dolinki, maras, flaps i śniyg – Jeep dowŏ rada. Ćmawo sie już zrobiyło, uzdali wrŏcać nazŏd do dōm; skrŏciyli drōga bez maluśkŏ bystrzina (ftorŏ ganc ajnfach idzie przyjńść bez lato suchōm nogōm). Kej już mieli wjechać do tyj wody leflektor we łostatnim łoka mrziku wychyciōł ci jakiesik farbiste gałgōnki, haderki, ftore leżeli we rzyczce i cosik, co na zicher bōło maluśkōm rōnczkōm... Za niyskoro...
Pisk brymzy, sztopera, sklinanie dziywiyrza i „mantra” mojigo kamrata:
„Łomōjbożełomōjboże... Przejechołech dziecio...” – zlŏli sie we jedne. Wszyjscy we szoku... Yntlich dziywiyrz zebrŏł sie w kupa i wylŏz sprŏwdzić...
– Żyje? – spytŏł blady jak tisztuch po manglowaniu mōj kamrat.
– Eeee, niy bōj sie, cheba we łōński piōntek utoplanŏ! – łodrzyknōł po kwilce rułowaty dziywiyrz.
– Co? Cōżysz takigo?
– Nō, dziecka we łōński piontek ze cŏłkōm klasōm jōm utōnkali. Nō, znaczy sie ta Marzanna. Po popuście, łoztopach musiało być wiyncyj wody i jōm aże tukej zniysło...
środa, 10 sierpnia 2016
Trza direkt wyeklerować...
Mōm znajōmygo we słōsznym wiyku, wtory nabrŏł szkrabki na nauka łobsugi kōmputra. Tak po prŏwdzie interesjyrujōm go ino grōntlagi zorty „poczta” i „wiadomości sportowe”.
Już blank pochytŏł zaszaltrowanie laptopa kneflikiym „power” i uwidziŏł, iże tyn kōmp zaszaltruje sie sōm bez jego hilfy. Uważowŏł, iżby łotwar se możno Google (bo słōwecko przeglōndarka bōło mu blank cudze), kaj by mōg wlazować na te świńske zajty, na te pornusy. Niy miŏł ci ale żŏdnego łobrŏzka (takij kōmputrowuj ikōny) na ykranie i spytŏł sie mie, eźli dŏ sie jakosik łobsugować tyn cŏłki „Start” ze tastatury, bo jak mŏ ta strzałecka (tyn „kursor”) we prawym wiyrchnim winklu do zawiyraniŏ łokiynek, to przeca niy bydzie śniōm sjyżdżŏł bez cŏłki ykran.
Tōż zech mu rzyknōł, iże styknie druknōńć znacek „windows” na tastaturze.
– Cego?
– Znacek „windows”.
– Jaki znacek?
– Windows!
– A kaj jes tyn diosecki znacek?
– Chopie! Pomiyndzy „alt” a „ctrl”...
– .... Kaj? ...
– Na lewyj zajcie na spodku!
– Aaaa... wyntilator, propeler! Toś niy mog, do sto pierōnōw, zarŏzki tak gŏdać?
Już blank pochytŏł zaszaltrowanie laptopa kneflikiym „power” i uwidziŏł, iże tyn kōmp zaszaltruje sie sōm bez jego hilfy. Uważowŏł, iżby łotwar se możno Google (bo słōwecko przeglōndarka bōło mu blank cudze), kaj by mōg wlazować na te świńske zajty, na te pornusy. Niy miŏł ci ale żŏdnego łobrŏzka (takij kōmputrowuj ikōny) na ykranie i spytŏł sie mie, eźli dŏ sie jakosik łobsugować tyn cŏłki „Start” ze tastatury, bo jak mŏ ta strzałecka (tyn „kursor”) we prawym wiyrchnim winklu do zawiyraniŏ łokiynek, to przeca niy bydzie śniōm sjyżdżŏł bez cŏłki ykran.
Tōż zech mu rzyknōł, iże styknie druknōńć znacek „windows” na tastaturze.
– Cego?
– Znacek „windows”.
– Jaki znacek?
– Windows!
– A kaj jes tyn diosecki znacek?
– Chopie! Pomiyndzy „alt” a „ctrl”...
– .... Kaj? ...
– Na lewyj zajcie na spodku!
– Aaaa... wyntilator, propeler! Toś niy mog, do sto pierōnōw, zarŏzki tak gŏdać?
wtorek, 9 sierpnia 2016
Spomiarkowanŏ przedowacka...
Jedyn ze mojich przocieli mŏ szykownŏ chałpecka kajsik driny naszyj Puszczy Białowiyskij, znaczy take letnisko we dzikōści. Te łodludzie je festelnie farbiste, kōmsztowne, i na isto szykowne, prima zort na wywczasy ale... deczko możno zadupiaste, zaprane dechōma! Do nŏjbliższygo sklepu trza festelnie pyndalować naobkoło jyziōra bez trzi kilomyjtry. Wy tyj chałpeczce tego mojigo przociela zbajstlowali my fajnisty kamracki tref we cylu łodpoczynkowym. Skuli tego, co uczystniki, przibytnie byli ze ci roztomajtych strōn Polski, tōż tyż na miyjsce posjyżdżali sie dziepiyro niyskoro na łodwieczerz. Na tela niyskoro, iże tameszny sklep bōł już na fest zawrzity. A żŏdyn snŏs niy pomyślŏł, coby ze sia chlyb zebrać. Nō, uzdali my, co to sie zrobi ło szaroku a pokiel co, rest klapsznitōw dali my naszym babeczkōm, coby niy byli głōdne i beztōż fest – zmiyrzłe. Same pożywiyli my sie... biyrym, bo tego przeca żŏdyn snŏs na isto niy zapōmniŏł.
Dŏwnochmy sie już niy widzieli, tōż tyż łozprŏwki przeciōngli sie kajsik niyskoro w noc i ani my sie spodzioli, a sam już szarok i nowy dziyń nastŏł.
Jako, iże my sōm „dżyntylmyny” umiyniyli my sie, iże naszym babōm dokludzymy na śnŏdanie friszny chlyb, nō i wypuściyli my sie do wsi. Piwa nōm jesce ździebko łostało, tōż tyż szło nōm sie blank dobrze. Na miyjscu pokŏzało sie, iże tyn sklep łotwiyrajōm dziepiyro za jakosik możno godzina.
Uburdalichmy sie, co wrŏcać sie nōm niy werci... doczkōmy. Zicli my sie na bance przed tym składym i czekalichmy... ale niyprzespanŏ noc, te pŏranŏście piw i gorkŏ klara, kerŏ już napoczła blyndować, wszyjsko to do kupy smōgło ci nŏs i przisnyli my sie ździebko na tyj bance.
Ło pōł łōsmyj łobudziōł ci nŏs klang klucy – sklep łotwiyrajōm! Ze niyjakōm biydōm zwlykli my sie ze tyj banki i stanyli my gymba w gymba ze Paniczkōm Przedowaczkōm, ftoro razinku syjmowała ze dźwiyrzy srogo ocelowo sztanga.
Paniczka Przedowaczka zmiyrzōła nŏs fachowym weźrokiym, łoświdrzōła nŏs, pokiwała gowōm i łodezwała sie ku nōm:
– Niy, niy Panoczki... Jabola jesce niy ma, niy dowiyźli!!!
Dŏwnochmy sie już niy widzieli, tōż tyż łozprŏwki przeciōngli sie kajsik niyskoro w noc i ani my sie spodzioli, a sam już szarok i nowy dziyń nastŏł.
Jako, iże my sōm „dżyntylmyny” umiyniyli my sie, iże naszym babōm dokludzymy na śnŏdanie friszny chlyb, nō i wypuściyli my sie do wsi. Piwa nōm jesce ździebko łostało, tōż tyż szło nōm sie blank dobrze. Na miyjscu pokŏzało sie, iże tyn sklep łotwiyrajōm dziepiyro za jakosik możno godzina.
Uburdalichmy sie, co wrŏcać sie nōm niy werci... doczkōmy. Zicli my sie na bance przed tym składym i czekalichmy... ale niyprzespanŏ noc, te pŏranŏście piw i gorkŏ klara, kerŏ już napoczła blyndować, wszyjsko to do kupy smōgło ci nŏs i przisnyli my sie ździebko na tyj bance.
Ło pōł łōsmyj łobudziōł ci nŏs klang klucy – sklep łotwiyrajōm! Ze niyjakōm biydōm zwlykli my sie ze tyj banki i stanyli my gymba w gymba ze Paniczkōm Przedowaczkōm, ftoro razinku syjmowała ze dźwiyrzy srogo ocelowo sztanga.
Paniczka Przedowaczka zmiyrzōła nŏs fachowym weźrokiym, łoświdrzōła nŏs, pokiwała gowōm i łodezwała sie ku nōm:
– Niy, niy Panoczki... Jabola jesce niy ma, niy dowiyźli!!!
poniedziałek, 8 sierpnia 2016
Ryklama... do sia...
Trefiōłech kejsik we szynku kamrata. Zawdy, jesce za dziecka, ale i niyskorzij, już za majoryntnego, bōł zawalaty i miŏł mocka utropy ze dziołchami (babami). Nō, i piyrsze jakechmy sie spichli, toch sie spytŏł jak tyż to mu terŏzki te zachy babsko-chopske wylazujōm.
– A wiysz Ojgyn! Niy nŏjgorzij! Chocia...
– Nō, niy musisz sie Jorguś gańbić, mie mogesz wszyjsko łopedzieć, chopie.
– Wiysz Ojgyn. Łostatnio przigŏdŏłech se fajnisto dziołcha...
– Niy gŏdej Jorguś. Tyś se przigruchŏł dziołcha? Pewnikiym jako strziga?
– Niy, Ojgyn, dej pozōr, co ci rzykna.
– Dobra, suchōm!
– Nō wiysz, ta frela bōła ci takŏ festelnie napolōnŏ, łozgzukano jak koczka we marcu. Wziōnech ci jōm do sia do dōm, mocka my wysłepal...
– Jezderkusie! Niy poradzisz to gibcij łopedzieć? Przeca niy nastyknie jednego piwa, cobyś to wszyjsko wyeklerowŏł...
– Nō, gŏdōm ci... mocka wysłepalichmy i biera sie do tyj roboty... ale we cŏłkij chałpie niy poradziōłech znojść ani jednygo kōndōna...
– Nō, ja... cŏłki ty...
– Dobra, dobra... fuknōłech wartko na tanksztela i lajstnōłech sie zarŏzki trzi paksliki „durexōw”... znacy sie trzi gōmki...
– Nō, i...
– Wkarowołech do dōm... łōna sie kōmpie... nō, tōż jŏ czekōm. Śleciało cosik kole dwadzieścia minutek, łōna wylazuje ze badywanny takŏ ci wōniōncŏ... sagusiyńkŏ...
– Nō, dobra... i co dalszij chopie, bo mie już mory bierōm ze tyj twojij łozprŏwki...
– Nō, tōż Ojgyn napoczynōmy ta cŏłkŏ „gra wstympnŏ” bez jakeś możno juzaś dwadzieścia minutek. Nō, i dokulwitołech sie do... finŏłu... Łozglōndōm sie tak, kukōm bele kaj za tymi kōndōnami. Kurde! Kajech je pokłŏd... sznupia i nic... niy ma! Wartko do antryja, sznupia po szaketowych kabzach... niy ma, i tela! By to pierōn szczelōł! Dziołcha letko sie już niyciyrpliwi, przebiyrŏ ci już szłapami... jŏ druk 180 na 120... NIE MA do kurwy nyndzy! Musiŏłech pewnikiym stracić tyn pakslik jakech sie wrŏcŏł do dōm... z kabzy mi wylecieli abo co? Nic, ino wartko sie łoblykōm i juzaś gzuja na ta tanksztela. Mōm poblisku... ło szrit. Biera ze fachu juzaś pakslik „durexōw”. Razinku na tyj tankszteli dwie gryfne dziołszki byli te same, co trzi śćwierci godziny tymu nazŏd. Dziyrża fest tyn pakslik w gracy, coby go juzaś niy stracić, kajsik niy zapodziŏć. Wypolōłech ze tyj tankszteli, pruja do dōm choby gupi... we siyni potknōłech sie ło paket, ftory żech sie kupiōł skorzij... Nō, richtik wylecieli mi te kōndōny ze tych cŏłkich nerwōw ze kabzy. Już do imyntu napolōny śmigōm do dōm!
– Nō, i... – pytōm kej Jorg szluknōł se piwa...
– Wiysz Ojgyn! A we uszach mi zwōni jak dziołcha na tyj tankszteli gŏdŏ do tyj drugij (myśleli, co niy słysza):
– Niyzły hyńszt (jebaka) musi śniego być!
– Chopie... gŏdej, co dalszij bōło a nie, co jakeś dziołchy rzōńdziyli...
– Nō, tōż Ojgyn... wkarowŏłech do mojij chałpy a ta gizdula... gryfnie nynŏ. I telach se podupczōł!
– A wiysz Ojgyn! Niy nŏjgorzij! Chocia...
– Nō, niy musisz sie Jorguś gańbić, mie mogesz wszyjsko łopedzieć, chopie.
– Wiysz Ojgyn. Łostatnio przigŏdŏłech se fajnisto dziołcha...
– Niy gŏdej Jorguś. Tyś se przigruchŏł dziołcha? Pewnikiym jako strziga?
– Niy, Ojgyn, dej pozōr, co ci rzykna.
– Dobra, suchōm!
– Nō wiysz, ta frela bōła ci takŏ festelnie napolōnŏ, łozgzukano jak koczka we marcu. Wziōnech ci jōm do sia do dōm, mocka my wysłepal...
– Jezderkusie! Niy poradzisz to gibcij łopedzieć? Przeca niy nastyknie jednego piwa, cobyś to wszyjsko wyeklerowŏł...
– Nō, gŏdōm ci... mocka wysłepalichmy i biera sie do tyj roboty... ale we cŏłkij chałpie niy poradziōłech znojść ani jednygo kōndōna...
– Nō, ja... cŏłki ty...
– Dobra, dobra... fuknōłech wartko na tanksztela i lajstnōłech sie zarŏzki trzi paksliki „durexōw”... znacy sie trzi gōmki...
– Nō, i...
– Wkarowołech do dōm... łōna sie kōmpie... nō, tōż jŏ czekōm. Śleciało cosik kole dwadzieścia minutek, łōna wylazuje ze badywanny takŏ ci wōniōncŏ... sagusiyńkŏ...
– Nō, dobra... i co dalszij chopie, bo mie już mory bierōm ze tyj twojij łozprŏwki...
– Nō, tōż Ojgyn napoczynōmy ta cŏłkŏ „gra wstympnŏ” bez jakeś możno juzaś dwadzieścia minutek. Nō, i dokulwitołech sie do... finŏłu... Łozglōndōm sie tak, kukōm bele kaj za tymi kōndōnami. Kurde! Kajech je pokłŏd... sznupia i nic... niy ma! Wartko do antryja, sznupia po szaketowych kabzach... niy ma, i tela! By to pierōn szczelōł! Dziołcha letko sie już niyciyrpliwi, przebiyrŏ ci już szłapami... jŏ druk 180 na 120... NIE MA do kurwy nyndzy! Musiŏłech pewnikiym stracić tyn pakslik jakech sie wrŏcŏł do dōm... z kabzy mi wylecieli abo co? Nic, ino wartko sie łoblykōm i juzaś gzuja na ta tanksztela. Mōm poblisku... ło szrit. Biera ze fachu juzaś pakslik „durexōw”. Razinku na tyj tankszteli dwie gryfne dziołszki byli te same, co trzi śćwierci godziny tymu nazŏd. Dziyrża fest tyn pakslik w gracy, coby go juzaś niy stracić, kajsik niy zapodziŏć. Wypolōłech ze tyj tankszteli, pruja do dōm choby gupi... we siyni potknōłech sie ło paket, ftory żech sie kupiōł skorzij... Nō, richtik wylecieli mi te kōndōny ze tych cŏłkich nerwōw ze kabzy. Już do imyntu napolōny śmigōm do dōm!
– Nō, i... – pytōm kej Jorg szluknōł se piwa...
– Wiysz Ojgyn! A we uszach mi zwōni jak dziołcha na tyj tankszteli gŏdŏ do tyj drugij (myśleli, co niy słysza):
– Niyzły hyńszt (jebaka) musi śniego być!
– Chopie... gŏdej, co dalszij bōło a nie, co jakeś dziołchy rzōńdziyli...
– Nō, tōż Ojgyn... wkarowŏłech do mojij chałpy a ta gizdula... gryfnie nynŏ. I telach se podupczōł!
piątek, 5 sierpnia 2016
Ritmajster
Wiycie, ta gyszichta łopedziŏł mi jedyn skamracōny dochtōr. A bōło to – poduk jego łozprowki – tak:
Kejsik prziwiyzła łōnym do lazarytu waleska na łostry dyżōr starzika, tak kole dziewiyńdziesiōnt lŏt starego i niyprzitōmnygo. I, coby bōło szpasownij, starzik miŏł łobleczōny na sia wafynrok lansjyra, kawalerzisty. Niy lecy jaki, ceskowy – kraglik biyluśki, szebla przi boku, sztible wyglancowane tak, iże mōgli za zdrzadło posugować. Rogatiwka na piyrsi sie spiyrŏ – kej to uwidzieli, tak ci zarŏzki kcieli go ze fest hōnorami do truły przekłŏdać. Na co tyn starzik sie serwŏł, mōndur poprawiŏ i salutjyruje:
– Panie dochtōr, ritmajster taki a taki, melduje sie na rozkaz!
Wykŏzało sie, iże starzik walczōł jesce ze bolszywikōma, łostatni rōłz bōł u dochtora kej przenosiyli go do rezerwy (tak wele, circa, ungefähr, about poła lōt siedymdziesiōntych), a prima zort zdrōwie zawdziynczŏ nŏlywce swojij babeczki (pochowŏł jōm ze trzidziyści lŏt tymu nazŏd, ale ryceptura mu łostała), i ku tymu jesce miyrne, szporobliwe dŏwkowanie chopsko-babskich uciychōw.
I tu przyjńdymy do grōntu. Dochtōrske „kōnzyliōm” sie zebrało, dało do wymiarkowaniŏ, co zasłabniyńcie w tym wiyku to je norma, ale werci sie starzika łostawić we lazarycie na jake 2-3 dni na łobcichtowani. Na co nasz starzik łodrzyknōł:
– Niy ma rzecy! Za Boga niy! Za dwie godzinki mōm regimyntowy tref! A to pewnikiym już jedna ze łostatnich przileżitōści łoboczyć mojich chopokōw... Wiedzōm łōni, dzisiyjszŏ modziyż to jakosik ci chaternŏ, ciynkŏ je. Ledwa siedymdziesiōnt piyńć lŏt dożywajōm i już pod sosiynki...
Bezmać dochtory na tym łoddziyle prziłobiycali se, iże eźli ftorymuś śnich przijńdzie kejsik wypisować Ritmajstrowi „akt zgōnu” to wpiszōm we „przyczyna bezpośrednia” nic inkszego ino: gorzŏłecka i... baby!
Kejsik prziwiyzła łōnym do lazarytu waleska na łostry dyżōr starzika, tak kole dziewiyńdziesiōnt lŏt starego i niyprzitōmnygo. I, coby bōło szpasownij, starzik miŏł łobleczōny na sia wafynrok lansjyra, kawalerzisty. Niy lecy jaki, ceskowy – kraglik biyluśki, szebla przi boku, sztible wyglancowane tak, iże mōgli za zdrzadło posugować. Rogatiwka na piyrsi sie spiyrŏ – kej to uwidzieli, tak ci zarŏzki kcieli go ze fest hōnorami do truły przekłŏdać. Na co tyn starzik sie serwŏł, mōndur poprawiŏ i salutjyruje:
– Panie dochtōr, ritmajster taki a taki, melduje sie na rozkaz!
Wykŏzało sie, iże starzik walczōł jesce ze bolszywikōma, łostatni rōłz bōł u dochtora kej przenosiyli go do rezerwy (tak wele, circa, ungefähr, about poła lōt siedymdziesiōntych), a prima zort zdrōwie zawdziynczŏ nŏlywce swojij babeczki (pochowŏł jōm ze trzidziyści lŏt tymu nazŏd, ale ryceptura mu łostała), i ku tymu jesce miyrne, szporobliwe dŏwkowanie chopsko-babskich uciychōw.
I tu przyjńdymy do grōntu. Dochtōrske „kōnzyliōm” sie zebrało, dało do wymiarkowaniŏ, co zasłabniyńcie w tym wiyku to je norma, ale werci sie starzika łostawić we lazarycie na jake 2-3 dni na łobcichtowani. Na co nasz starzik łodrzyknōł:
– Niy ma rzecy! Za Boga niy! Za dwie godzinki mōm regimyntowy tref! A to pewnikiym już jedna ze łostatnich przileżitōści łoboczyć mojich chopokōw... Wiedzōm łōni, dzisiyjszŏ modziyż to jakosik ci chaternŏ, ciynkŏ je. Ledwa siedymdziesiōnt piyńć lŏt dożywajōm i już pod sosiynki...
Bezmać dochtory na tym łoddziyle prziłobiycali se, iże eźli ftorymuś śnich przijńdzie kejsik wypisować Ritmajstrowi „akt zgōnu” to wpiszōm we „przyczyna bezpośrednia” nic inkszego ino: gorzŏłecka i... baby!
czwartek, 4 sierpnia 2016
Roztomajte kōnfesyje a... ajnfachowe gōwno...
Wiycie! Już pŏraset lŏt na cŏłkim świycie wadzōm sie ludzie ło to, eźli ważniyjszy jes krześcijōński Pōnbōczek lebo Allach? Eźli sie trza dziyrżić fest ino Biblijki abo możno Koranu? Ringujōm sie ło piyrszyństwo, ło piyrsze prawo krześcijaństwo i islam. Jes jesce pŏra inkszych kōnfesyji ale to już ci tam tela niy gelduje. A jŏ kciŏłbych sam terŏzki puścić na sztich, co ludzie roztomajtyj religiji rzyknōm kiej jim sie przitrefi wdepnōńć we... gōwno...
TAOIZM – Przidarzi sie wlyjźć we gōwno...
KONFUCJANIZM – A Konfucjusz powiadŏ: „Przitrefiŏ sie wlyjźć we gōwno”
ISLAM – Eźli sie wdepnie we gōwno, to je ci to wōla Allacha...
BUDDYZM – Eźli sie wlejźie we gōwno, to niy ma to pewnikiym... gōwno...
KATOLICYZM – Wlazujesz we gōwno, bo jeżeś festelnie grzyszny...
KALWINIZM – Wlazujesz we gōwno, bo pewnikiym jeżeś zgniyluch...
JUDAIZM – A po jakiymu we te gōwno wlazujymy razinku ino... my...
LUTERANIZM – Eźli wlazujesz we gōwno, uwiyrz! a niy wdepniesz wiyncyj!
PREZBITERIANIZM – Eźli już ftoś mŏ wlyjźć we gōwno, to niych to byda jŏ.
ZEN – A czym tak na isto je te gōwno...
JEZUITYZM – Eźli już ci wdepniesz we gōwno i żŏdyn tego niy poczuje, to eźli łōne na zicher cap ...
CHRISTIAN SCIENCE – Eźli wlejziesz we gōwno, niy trŏp sie – tyn cuch sōm ci przyjńdzie...
HEDONIZM – Kej już wlejziesz we gōwno – raduj sie stopierōńsko...
HARE KRISZNA – Rōwno we gōwno. Rama, rama, om, om...
RASTAFARIANIZM – A sztachnij sie chopie tym gōwnym...
HINDUIZM – A wlazowało sie już niyrōłz we gōwno...
MORMONIZM – Wlazowało sie już we te gōwno i... wlazować bydzie...
ATEIZM – Niy ma na isto w co wlyjźć...
AGNOSTYCYZM – Możno idzie w co wdepnōńć, a możno i niy...
STOICYZM – Nō, i wlazuje sie we te gōwno. I co z tego? Blank mie to niy rajcuje...
ŚWIADKOWIE JEHOWY – Wpuść nŏs rajn a rzyknymy ci, po jakiymu wlazujesz we gōwno...
ADWENTYŚCI DNIA SIŌDMEGO – Jedzinie we soboty niy wlazuje sie we gōwno...
TAOIZM – Przidarzi sie wlyjźć we gōwno...
KONFUCJANIZM – A Konfucjusz powiadŏ: „Przitrefiŏ sie wlyjźć we gōwno”
ISLAM – Eźli sie wdepnie we gōwno, to je ci to wōla Allacha...
BUDDYZM – Eźli sie wlejźie we gōwno, to niy ma to pewnikiym... gōwno...
KATOLICYZM – Wlazujesz we gōwno, bo jeżeś festelnie grzyszny...
KALWINIZM – Wlazujesz we gōwno, bo pewnikiym jeżeś zgniyluch...
JUDAIZM – A po jakiymu we te gōwno wlazujymy razinku ino... my...
LUTERANIZM – Eźli wlazujesz we gōwno, uwiyrz! a niy wdepniesz wiyncyj!
PREZBITERIANIZM – Eźli już ftoś mŏ wlyjźć we gōwno, to niych to byda jŏ.
ZEN – A czym tak na isto je te gōwno...
JEZUITYZM – Eźli już ci wdepniesz we gōwno i żŏdyn tego niy poczuje, to eźli łōne na zicher cap ...
CHRISTIAN SCIENCE – Eźli wlejziesz we gōwno, niy trŏp sie – tyn cuch sōm ci przyjńdzie...
HEDONIZM – Kej już wlejziesz we gōwno – raduj sie stopierōńsko...
HARE KRISZNA – Rōwno we gōwno. Rama, rama, om, om...
RASTAFARIANIZM – A sztachnij sie chopie tym gōwnym...
HINDUIZM – A wlazowało sie już niyrōłz we gōwno...
MORMONIZM – Wlazowało sie już we te gōwno i... wlazować bydzie...
ATEIZM – Niy ma na isto w co wlyjźć...
AGNOSTYCYZM – Możno idzie w co wdepnōńć, a możno i niy...
STOICYZM – Nō, i wlazuje sie we te gōwno. I co z tego? Blank mie to niy rajcuje...
ŚWIADKOWIE JEHOWY – Wpuść nŏs rajn a rzyknymy ci, po jakiymu wlazujesz we gōwno...
ADWENTYŚCI DNIA SIŌDMEGO – Jedzinie we soboty niy wlazuje sie we gōwno...
środa, 3 sierpnia 2016
Przipōmniyni...
Łozprawiŏłech kejsik bez mōj mobilniŏk ze kamratym canarctym, zymbokiym. Dolazuja do chałpy, wlazuja do siyni, widza, iże we mojij brifkastli cosik je. Sztyjc gŏdōm i łotwiyrōm tyn mōj kastlik, wybiyrōm śniego wszyjsko i drugim daklym słysza, iże ftosik ślazuje po słodach ze wiyrchnigo sztoku: kuśtyk... kuśtyk... kuśtyk...pffff... kuśtyk, kuśtyk – sōmsiŏdka pod biyrlami biydzi sie ze słodami, je już chnetki na dole – kuśtyk, kuśtyk... pffff... kuśtyk...
Jŏ starōm sie zawrzić ta brifkastla, udziyrżić to wszyjsko w gracach i ciyngiym snadnōm rzecōm gŏdōm...
– I coś pedziŏł Ernst?
– ....
– Jesce jedna łoszkliwŏ mamzela zrobiōła ci haja, bo kciała mieć wystŏwajōnce zymbska...
– ....
– Ja... Ło jezderkusie! Sto pierōnōw!
Kuwerty ślecieli mi na zol, a jŏ ze mobilniokiym przi daklu filuja na ta łopartŏ na krykach sōmsiŏdka, kerŏ tyż dziwo sie na mie przelynkniōnym wezrokym.
– Eeee, witōm paniczko... Eeee, możno, eeee wōm spōmōc?
– Ło mōj ty Pōnboczku! – rzykła zafucanym głōsym. – Musza sie wrōcić nazŏd!
Kuśtyk... kuśtyk... kuśtyk... pffff ... kuśtyk...
A jŏ styrca ze mobilniokiym przi uchu i blank niy poradza sie pochytać, niy poradza nic spokopić. Sōmsiŏdka wlazuje polekuśku nazŏd po tych słodach i nŏgle łobracŏ sie ku mie i gŏdŏ:
– Jezderkusie! Jak to dobrze, co jŏ panie Ojgyn na wŏs natrefiōła... spōmniało mi sie coch przepōmniała dōma... mōj gybis...
Jŏ starōm sie zawrzić ta brifkastla, udziyrżić to wszyjsko w gracach i ciyngiym snadnōm rzecōm gŏdōm...
– I coś pedziŏł Ernst?
– ....
– Jesce jedna łoszkliwŏ mamzela zrobiōła ci haja, bo kciała mieć wystŏwajōnce zymbska...
– ....
– Ja... Ło jezderkusie! Sto pierōnōw!
Kuwerty ślecieli mi na zol, a jŏ ze mobilniokiym przi daklu filuja na ta łopartŏ na krykach sōmsiŏdka, kerŏ tyż dziwo sie na mie przelynkniōnym wezrokym.
– Eeee, witōm paniczko... Eeee, możno, eeee wōm spōmōc?
– Ło mōj ty Pōnboczku! – rzykła zafucanym głōsym. – Musza sie wrōcić nazŏd!
Kuśtyk... kuśtyk... kuśtyk... pffff ... kuśtyk...
A jŏ styrca ze mobilniokiym przi uchu i blank niy poradza sie pochytać, niy poradza nic spokopić. Sōmsiŏdka wlazuje polekuśku nazŏd po tych słodach i nŏgle łobracŏ sie ku mie i gŏdŏ:
– Jezderkusie! Jak to dobrze, co jŏ panie Ojgyn na wŏs natrefiōła... spōmniało mi sie coch przepōmniała dōma... mōj gybis...
wtorek, 2 sierpnia 2016
Knapszaft po refōrmie...
Srogi chorzowski knapszaft po przeksztŏłcyniu, po ryfōrmie. Pacijynty wlazujōm do dochtora. Piyrszy śnich gŏdŏ:
– Pōnie dochtorze, kej jŏ nagniŏtōm mōj brust, moja klŏtka piyrsiowŏ, to ci mie wszyjsko boli i targŏ. Co by mi pōn przikŏzŏł?
– Panoczku! Niy nagniŏtać, tōż tyż niy bydzie bolało. Nastympny!
Wlazuje mamulka ze cerōm.
– Panoczku dochtorze, eźli to je możebne, coby już po piyńciuch miesiōncach urodziyło sie dziecio?
– Możebne, możebne, druge przidōm już we terminie. Nastympny!
– Pōnie dochtorze, wrŏcŏłech ze wywczasōw i na łostatku cosik łapnōłech łoszkliwego. Eźli mi to przyjńdzie?
– Przyjńdzie, przyjńdzie... na starŏ i na dziecka! Nastympny!
– Panoczku dochtorze, jŏ jeżech jesce samotnŏ alech nagōniōła, zaciōnżōła. Cōż jŏ terŏzki boroka mōm robić?
– Niy jscać tak ze trzi tydnie, możno sie to utopi. Nastympny!
Wlazuje juzaś jakoś samotnŏ dziołcha.
– Panoczku dochtorze! Mŏm ci jŏ karlusa we siyle wiyku, futruja ci go klōskōma, ściyrkōma, żymełkōma a łōn... dalszij niy poradzi mie wydupczyć...
– Łod szkrōbka to ino kragliki styrcōm! Nastympny!
– Pōnie dochtorze! Tym mōj ciulik blank ci zrobiōł maluśki. Co jŏ moga zrobić?
– Łowinōńć go we gazyta wyborczŏ, łōna wszyjsko wyłolbrzimiŏ. Nastympny!
– Panoczku dochtorze! Jeżech śtyrdziyści lŏt stary. Kamrat we mojich latach gŏdŏ, ize jesce poradzi, a jŏ już blank niy!
– Gŏdej pōn, iże pōn tyż poradzi. Nastympny!
– Pōnie dochtorze! Jŏ już kajś łod dwiōch dnioszkōw niy poradza jscać...
– Jakiście sōm stary, panoczku?
– Pizło mi łoziymdziesiōnt lŏt!
– Toś już pŏn swoji wyjscŏł i tela. Nastympny!
– Pŏnie dochtorze! Mie ci tak jakosik łod dugszego czasu cosik tak we basisku jeździ tam a nazŏd. Co to moge być?
– Mŏsz pōn dwie dupy i gōwno niy miarkuje keryndy mŏ wylyź. Nastympny!
– Panoczku dochtorze, tragedyjŏ! Moja starŏ społyknōła pŏra jegli, pŏra nadli szwockowych. Co robić?
– Zakłŏdać na ciulik nŏparstek, taki fingerhut. Nastympny!
– Panoczku dochtorze. A mōj maluśki synecek społyknōł piōrko. Co robić?
– Niych łōn wysłepie liter tinty, to bydzie miŏł swōj włōśny filok. Nastympny!
– Panoczku dochtorze! A mie to wszyjske ludzie blank łolywajōm, majōm mie we rzici!
– Nastympny prosza!
I co? To już wszyjske pacijynty? Chwała Pōnbōczkowi, boch sie stopierōńsko ugnypiōł, festelnie usiotŏł. Szwester Elza, a terŏzki bych sie zawinszowŏł szolka dobrygo, sztramskigo kafyju!
– Pōnie dochtorze, kej jŏ nagniŏtōm mōj brust, moja klŏtka piyrsiowŏ, to ci mie wszyjsko boli i targŏ. Co by mi pōn przikŏzŏł?
– Panoczku! Niy nagniŏtać, tōż tyż niy bydzie bolało. Nastympny!
Wlazuje mamulka ze cerōm.
– Panoczku dochtorze, eźli to je możebne, coby już po piyńciuch miesiōncach urodziyło sie dziecio?
– Możebne, możebne, druge przidōm już we terminie. Nastympny!
– Pōnie dochtorze, wrŏcŏłech ze wywczasōw i na łostatku cosik łapnōłech łoszkliwego. Eźli mi to przyjńdzie?
– Przyjńdzie, przyjńdzie... na starŏ i na dziecka! Nastympny!
– Panoczku dochtorze, jŏ jeżech jesce samotnŏ alech nagōniōła, zaciōnżōła. Cōż jŏ terŏzki boroka mōm robić?
– Niy jscać tak ze trzi tydnie, możno sie to utopi. Nastympny!
Wlazuje juzaś jakoś samotnŏ dziołcha.
– Panoczku dochtorze! Mŏm ci jŏ karlusa we siyle wiyku, futruja ci go klōskōma, ściyrkōma, żymełkōma a łōn... dalszij niy poradzi mie wydupczyć...
– Łod szkrōbka to ino kragliki styrcōm! Nastympny!
– Pōnie dochtorze! Tym mōj ciulik blank ci zrobiōł maluśki. Co jŏ moga zrobić?
– Łowinōńć go we gazyta wyborczŏ, łōna wszyjsko wyłolbrzimiŏ. Nastympny!
– Panoczku dochtorze! Jeżech śtyrdziyści lŏt stary. Kamrat we mojich latach gŏdŏ, ize jesce poradzi, a jŏ już blank niy!
– Gŏdej pōn, iże pōn tyż poradzi. Nastympny!
– Pōnie dochtorze! Jŏ już kajś łod dwiōch dnioszkōw niy poradza jscać...
– Jakiście sōm stary, panoczku?
– Pizło mi łoziymdziesiōnt lŏt!
– Toś już pŏn swoji wyjscŏł i tela. Nastympny!
– Pŏnie dochtorze! Mie ci tak jakosik łod dugszego czasu cosik tak we basisku jeździ tam a nazŏd. Co to moge być?
– Mŏsz pōn dwie dupy i gōwno niy miarkuje keryndy mŏ wylyź. Nastympny!
– Panoczku dochtorze, tragedyjŏ! Moja starŏ społyknōła pŏra jegli, pŏra nadli szwockowych. Co robić?
– Zakłŏdać na ciulik nŏparstek, taki fingerhut. Nastympny!
– Panoczku dochtorze. A mōj maluśki synecek społyknōł piōrko. Co robić?
– Niych łōn wysłepie liter tinty, to bydzie miŏł swōj włōśny filok. Nastympny!
– Panoczku dochtorze! A mie to wszyjske ludzie blank łolywajōm, majōm mie we rzici!
– Nastympny prosza!
I co? To już wszyjske pacijynty? Chwała Pōnbōczkowi, boch sie stopierōńsko ugnypiōł, festelnie usiotŏł. Szwester Elza, a terŏzki bych sie zawinszowŏł szolka dobrygo, sztramskigo kafyju!
poniedziałek, 1 sierpnia 2016
Trzi kamratki...
Trzi kamratki, trzi przaciōłki wrōciyli ze dwatydniowego urlaubu i terŏzki dziylōm sie spōminkōma.
Piyrszŏ gŏdŏ:
– Już we piyrszy wieczōr poznałach ci jednego byamtra. Trzinŏście dni zolyciōł, przistŏwiŏł ci sie ku mie, nō ale już we śtyrnŏsty dziyń przespalichmy sie, gryfnie mie wydupczōł.
Drugŏ na to:
– A jŏch poznała we tyn piyrszy dziyń jednego politykera. Przedupczōł mie już we piyrszŏ noc a zatym bez trzinŏście dnioszkōw łamziōł za mnōm i szkōmlŏł jak sto dioskōw, cobych żŏdnymu ło tym nic niy gŏdała.
Prziszło dran na trzeciŏ:
– W tyn piyrszy wieczōr na takij diskotyce we tancbudzie zatańcowałach ze jednym sztudyntym. Zatym zakulwitalichmy sie ku mie, coby deczko pomaszkycić tego zeksu, deczko podupczyć i kej ci łōn śtyrnŏstego dnioszka wylŏz ze mojigo prykola wrzesknōł na cŏłki karpyntel:
– Ło kurwa! To sam tyż je... MORZE?
Piyrszŏ gŏdŏ:
– Już we piyrszy wieczōr poznałach ci jednego byamtra. Trzinŏście dni zolyciōł, przistŏwiŏł ci sie ku mie, nō ale już we śtyrnŏsty dziyń przespalichmy sie, gryfnie mie wydupczōł.
Drugŏ na to:
– A jŏch poznała we tyn piyrszy dziyń jednego politykera. Przedupczōł mie już we piyrszŏ noc a zatym bez trzinŏście dnioszkōw łamziōł za mnōm i szkōmlŏł jak sto dioskōw, cobych żŏdnymu ło tym nic niy gŏdała.
Prziszło dran na trzeciŏ:
– W tyn piyrszy wieczōr na takij diskotyce we tancbudzie zatańcowałach ze jednym sztudyntym. Zatym zakulwitalichmy sie ku mie, coby deczko pomaszkycić tego zeksu, deczko podupczyć i kej ci łōn śtyrnŏstego dnioszka wylŏz ze mojigo prykola wrzesknōł na cŏłki karpyntel:
– Ło kurwa! To sam tyż je... MORZE?
Subskrybuj:
Posty (Atom)