Po cŏłkim tydniu roboty usiotany Pōnbōczek siednōł se na swojim stolcu i schrōniōł zmochanŏ fresa we gorściach. We tym łoka mrziku jakisik janiołecek prziszŏł ku niymu i pytŏ sie starego Pōnbōczka:
– Mōj ty Bożycku, czamu ty sie niy łoddychniesz? Powiniyneś wykludzić sie kajsik na jakisik dugszy urlałb. Na tyn przikłŏd po jakiymu Pōnbōczku niy pojedziesz fōrt, choby i na Ziymiŏ?... Tam ci je tak gryfnie, tak szykownie...
– Gŏdŏsz na ziym ?– rzyknōł Pōnbōczek. – Na Ziymia to jŏ ani za boga już nigdy niy pojada!
– Jezderkusie! A czamu Pōnbōczku niy? – pytŏ sie tyn janiołecek.
– Bo na Ziymi sōm same paploki i klapidziury! Rōłzczasu, pierōnym dŏwno tymu nazŏd rōłz żech sie tam pokludziōł i... do dzisiŏj ło tym ludzie mocka łozprawiajōm...
poniedziałek, 31 października 2016
piątek, 28 października 2016
Superman kutas...
W takim modernym barze na wiyrchu srogachnego sztokowca zicnōł sie jedyn istny. Łobsztalowŏł tequila, luchnōł jōm jednym szlukym, chybnōł ku łoknu i wyfuknōł śniego. Ku zadziwaniu wszyjskich po pŏruch minutkach juzaś stowo we dźwiyrzach baru.
Łod jednego tisza wstowo inkszy fric, inkszy chop, chybnōł ku tymu piyrszymu i moreśnie pytŏ:
– Panoczku! Jakeś to pōn zrobiōl? Przeca sōmy jakesikbez sto myjtrōw nad ziymiōm!
- Wiedzōm łōni co, ta samtyjszŏ tequila je jakosik dziwnŏ. Szlukna jōm, skokōm, gzuja ku ziymi i jakisik myjter przed niōm sztopuja i miyntko landuja...
Mogecie to łoboczyć...
I richtik – jak pedziŏl tyn istny, tak zrobiōł. Jejigo łozmōwca we srogim sztichu uzdŏł, iże zrobi te same. Wysłepŏł lampus tequili, wyfuknōł bez łokno i... prasknōł ło ziym zatrzaśniynty.
Wtynczŏs gospodzki, kery przyciyrŏł ze zgniylstwym szklōnka, godŏdo tego piyrszego chopa:
– Wiysz, Superman, jak popijesz, jak sie deczko napieresz, to na isto niyzły ze cia... kutas!
Łod jednego tisza wstowo inkszy fric, inkszy chop, chybnōł ku tymu piyrszymu i moreśnie pytŏ:
– Panoczku! Jakeś to pōn zrobiōl? Przeca sōmy jakesikbez sto myjtrōw nad ziymiōm!
- Wiedzōm łōni co, ta samtyjszŏ tequila je jakosik dziwnŏ. Szlukna jōm, skokōm, gzuja ku ziymi i jakisik myjter przed niōm sztopuja i miyntko landuja...
Mogecie to łoboczyć...
I richtik – jak pedziŏl tyn istny, tak zrobiōł. Jejigo łozmōwca we srogim sztichu uzdŏł, iże zrobi te same. Wysłepŏł lampus tequili, wyfuknōł bez łokno i... prasknōł ło ziym zatrzaśniynty.
Wtynczŏs gospodzki, kery przyciyrŏł ze zgniylstwym szklōnka, godŏdo tego piyrszego chopa:
– Wiysz, Superman, jak popijesz, jak sie deczko napieresz, to na isto niyzły ze cia... kutas!
czwartek, 27 października 2016
Rechnōng łod...
Rōłzczasu na gōścinie, ta takim srogim przijyńciu spichli sie dochtōr i anwalter, jurista. Tyn dochtōr moc usiotany, zmŏchany zadŏwanymi fōrt pytaniōma ło roztmomajte zdrōwotne zachy, podlazuje ku anwalterowi, kery balandruje we nŏjlepszyjsze bez namōlnych, upiyrdliwych byzuchantōw.
– Suchej ino chopie. Jak ty to robisz, iże żŏdyn niy kce wykorzystać sytuacyji i dostać łod cia darmōwyj dorady?
– A, wiysz, wszyjske ustali mie nagabować, kej po takich łozprŏwkach na impryzie napocznōłech łōnym posywać rechnōngi za dorady prawne. Ty tyż tak łod dzisiŏj sprōbuj.
Na drugi dziyń tyn dochtōr tōmpie na poczta, coby richik poswać rechnōngi byzuchantōm, ze ftorymi wczorej łozprawiŏł.
– Yntlich ustanōm mie mynczyć! – raduje sie tyn istny.
Skorzij jednakowōż kuknōł do swojij brifkastli, a tam... rechnōng łod tego wczorejszego juristy, anwaltera!
– Suchej ino chopie. Jak ty to robisz, iże żŏdyn niy kce wykorzystać sytuacyji i dostać łod cia darmōwyj dorady?
– A, wiysz, wszyjske ustali mie nagabować, kej po takich łozprŏwkach na impryzie napocznōłech łōnym posywać rechnōngi za dorady prawne. Ty tyż tak łod dzisiŏj sprōbuj.
Na drugi dziyń tyn dochtōr tōmpie na poczta, coby richik poswać rechnōngi byzuchantōm, ze ftorymi wczorej łozprawiŏł.
– Yntlich ustanōm mie mynczyć! – raduje sie tyn istny.
Skorzij jednakowōż kuknōł do swojij brifkastli, a tam... rechnōng łod tego wczorejszego juristy, anwaltera!
środa, 26 października 2016
Grzycznōść, moreśnōść...
Jak mōmy być tak do łostatka grzyczne i moreśne, jakōż to kej bylichmy jesce śpikolami, to sztyjc i jednym ciyngiym łoglōndalichmy Tarzana, ftory łamziōł fōrt na poła sagi. Kopciuszek wrŏcŏł do dōm ło dwanostyj w nocy. Pinokio ciyngiym cyganiōł. Alladyn bōł raubiyrzym i langfingerym. Batman jejździōł bez 320 kilomyjtrōw na godzina. Krōlewnŏ Śniyżka miyszkała do kupy ze siedmiōma synkami. Papaj kurzōł cygarety i miŏł pŏłno wydziyrganych, wydziubanych łobrŏzkōw na sia. Pacman tyrŏł po ćmawym zolu i ćkŏł jakiesik ci farbiste pile łod ftorych dostŏwŏł energiji i sztramskōści. Bolek i Lolek ze swojōm Tolōm żyli w takim babsko-chopskim trzikōńcie. Wywołane chopcy Żwirek i Muchomorek byli pŏrōm gejōw, panoczek Kleks czytŏł ino poradniki Modego Ziylŏrza, Kaczor Donald fōrt łamziōł bez batkōw, a ta cŏłkŏ Smerfetka bōła ino jednōm dziołchōm dlŏ wszyjskich chopōw we cŏłkij dziydzinie....
wtorek, 25 października 2016
Nŏjlepszyjszy zeks...
Rōłzczasu jedyn chop, Jōłzel mu na krzcie dali, pedziŏł ku swojimu kamratowi przi ladze biyru we szynku:
– Moja starŏ mŏ dzisiŏj gyburstak i niy mōm anōngu jaki gyszynk łōnyj dać.
– Mōm idyjŏ! – łodrzykŏ kamrat. – Napisz łōnyj taki byszajnigōng, certyfikat, iże kej kce, to moge mieć dwie godziny nŏjlepszyjszego zeksu jaki sie łōnyj ino uzdŏ. Podszrajbuj to i dej łōnyj to na łodwieczerz.
Na drugi dziyń juzaś kamraty spichli sie we szynku.
– Jōłzel, coś dzisiŏj taki prziklapniōny, starośliwy?
– Wiysz! Napisŏłech coś mi pedziŏł, dołech tyn certyfikat mojij babie, ta mie wyściskała, wykusikowała… i wypolōła ze chałpy ze wrzeskym:
– Wrŏcōm za dwie godziny!
– Moja starŏ mŏ dzisiŏj gyburstak i niy mōm anōngu jaki gyszynk łōnyj dać.
– Mōm idyjŏ! – łodrzykŏ kamrat. – Napisz łōnyj taki byszajnigōng, certyfikat, iże kej kce, to moge mieć dwie godziny nŏjlepszyjszego zeksu jaki sie łōnyj ino uzdŏ. Podszrajbuj to i dej łōnyj to na łodwieczerz.
Na drugi dziyń juzaś kamraty spichli sie we szynku.
– Jōłzel, coś dzisiŏj taki prziklapniōny, starośliwy?
– Wiysz! Napisŏłech coś mi pedziŏł, dołech tyn certyfikat mojij babie, ta mie wyściskała, wykusikowała… i wypolōła ze chałpy ze wrzeskym:
– Wrŏcōm za dwie godziny!
poniedziałek, 24 października 2016
Po coś ty mie...
Festelnie zwiykowanŏ baba fangła, złowiōła goldowŏ fisza, i jak to te fisze majōm we zwyku, mōgła sie ta baba łobrać trzi winsze.
– Mōj piyrszy winsz – rzykŏ baba – to sprŏw mi rybecko, cobych bōła takŏ modōm i gryfnōm krōlywnōm.
Ta fisza szkyrtła slotōma, pletwōma i starŏ baba zwekslowała sie we gryfnistŏ krōlywna.
– Mōj drugi winsz – gŏdŏ już krōlywna. – Sprŏw, coby ta moja starŏ chałpa, kerŏ sie już buli ze starōścia we ftoryj jŏ miyszkōm zwekslowała sie we srogi, paradny zōmek.
Ta goldowŏ fisza szkyrtła juzaś slotōma, płetwōma ta starucnŏ chałpa przemiyniōła sie we gryfnisty zōmek.
– Mōj trzeci winsz – rzōńdzi dalszij ta starucnŏ baba. – Kciałabych, coby tyn mōj stary, zabłechowany kot stŏł ci sie zeksōwnym ksiōnżōm ze bŏjki.
Rybka trzeci rōłz szkyrtła płetwōma i tyn stary kocur zwekslowŏł sie we sztramskigo ksiōnża.
Goldowŏ fisza fukła do wody a wkurwiōny ksiōnża wrzescy na ta krōlewnŏ:
– Nō i co, starŏ krapyko? Na jakigo pierōnaś, kurwa, mie... wykastrowała.
– Mōj piyrszy winsz – rzykŏ baba – to sprŏw mi rybecko, cobych bōła takŏ modōm i gryfnōm krōlywnōm.
Ta fisza szkyrtła slotōma, pletwōma i starŏ baba zwekslowała sie we gryfnistŏ krōlywna.
– Mōj drugi winsz – gŏdŏ już krōlywna. – Sprŏw, coby ta moja starŏ chałpa, kerŏ sie już buli ze starōścia we ftoryj jŏ miyszkōm zwekslowała sie we srogi, paradny zōmek.
Ta goldowŏ fisza szkyrtła juzaś slotōma, płetwōma ta starucnŏ chałpa przemiyniōła sie we gryfnisty zōmek.
– Mōj trzeci winsz – rzōńdzi dalszij ta starucnŏ baba. – Kciałabych, coby tyn mōj stary, zabłechowany kot stŏł ci sie zeksōwnym ksiōnżōm ze bŏjki.
Rybka trzeci rōłz szkyrtła płetwōma i tyn stary kocur zwekslowŏł sie we sztramskigo ksiōnża.
Goldowŏ fisza fukła do wody a wkurwiōny ksiōnża wrzescy na ta krōlewnŏ:
– Nō i co, starŏ krapyko? Na jakigo pierōnaś, kurwa, mie... wykastrowała.
piątek, 21 października 2016
Stopierōński brand...
Jedyn istny sztaluje we szynku nŏjprzodzij zajdel ćmawego piwa, zatym kufa jasnego piwa, niyskorzij juzaś szopa ćmawego i zatym kufa jasnygo i tak w kōłko ta samŏ lajera.
– Panoczku! – pytŏ ftosik zdymbiŏły. – A wiela zajdli piwa poradzicie tak bez cŏłki dziyń wysłepać.
– Nō... tak łod dwanostuch do piytnostuch zajdli kŏżdydziyń.
– Eee, to musiecie panoczku mieć stopierōński brand, prŏwda?
– Brand? – pytŏ sie łosłupiŏły biyrbruder. – Przecamć jŏ blank ale to blank niy dopuszczōm ku tymu, coby mieć... brand!
– Panoczku! – pytŏ ftosik zdymbiŏły. – A wiela zajdli piwa poradzicie tak bez cŏłki dziyń wysłepać.
– Nō... tak łod dwanostuch do piytnostuch zajdli kŏżdydziyń.
– Eee, to musiecie panoczku mieć stopierōński brand, prŏwda?
– Brand? – pytŏ sie łosłupiŏły biyrbruder. – Przecamć jŏ blank ale to blank niy dopuszczōm ku tymu, coby mieć... brand!
czwartek, 20 października 2016
Richat we piekle...
Richatowi sie zemrziło i tōć żysz trefiōł do piykła. Tam prziwitŏł go Lucyper i łoznōjmiōł, co piykło je terŏzki takim placym barzij miyłym i gōścinnym, i iże moge sie łobrać jedna ze trzech zortōw torturōw. Richat poszŏł ze dziobłym do raumu kaj pokutnik powiyszōny za racie bōł biczōwany zielaznymi ketami.
Richat kŏzŏł tymu dziobłowi łōminōńć tyn plac.
Dalszij dokulwitali sie do zolu kaj hangniynty za ramia fric biczōwany bōł korbaczym upleciōnym ze kocich łogōnōw.
Richat juzaś pokryńciōł gowōm, iże mu sie to niy zdŏ.
Na łostatku doszli do izby we ftoryj uwidzieli sagigo chopa prziknōłtlowanego dośsciany. Gryfnŏ babeczka klynczała przed niym i cyckała jejigo ciulik.
Na to Richat pedziŏł:
– To je na isto plac kaj kciŏłbych łodbywać moja sztrofa.
Dzioboł na to łodrzyknōł:
– Jeżeś chopie tego pewny? To zetwŏ i bez 1000 lŏt. Zdowŏsz sie ze tego sprawa?
– Ja, jeżech isty, to je tyn plac!
– Nō, tōż gryfnie! – pedziŏł Lucyper.
Podlŏz do tyj gryfnyj babeczki, blōndiny, sztuchnōł jōm we ramia i pedziŏł:
– Nō, mŏsz już fajrant. Prziszŏł yntlich twōj zmiynnik!
Richat kŏzŏł tymu dziobłowi łōminōńć tyn plac.
Dalszij dokulwitali sie do zolu kaj hangniynty za ramia fric biczōwany bōł korbaczym upleciōnym ze kocich łogōnōw.
Richat juzaś pokryńciōł gowōm, iże mu sie to niy zdŏ.
Na łostatku doszli do izby we ftoryj uwidzieli sagigo chopa prziknōłtlowanego dośsciany. Gryfnŏ babeczka klynczała przed niym i cyckała jejigo ciulik.
Na to Richat pedziŏł:
– To je na isto plac kaj kciŏłbych łodbywać moja sztrofa.
Dzioboł na to łodrzyknōł:
– Jeżeś chopie tego pewny? To zetwŏ i bez 1000 lŏt. Zdowŏsz sie ze tego sprawa?
– Ja, jeżech isty, to je tyn plac!
– Nō, tōż gryfnie! – pedziŏł Lucyper.
Podlŏz do tyj gryfnyj babeczki, blōndiny, sztuchnōł jōm we ramia i pedziŏł:
– Nō, mŏsz już fajrant. Prziszŏł yntlich twōj zmiynnik!
środa, 19 października 2016
Minutnik mi sie popsowŏł...
Baba zwyrtała sie po kuchyni i kciała uwarzić jajca na miyntko. Chop wlŏz rajn, baba go uwidziała i rzykła wartko:
– Mōj ty roztomiyły! Musisz mie drabko, w te pyndy... przedupczyć!
Łōnymu blyndły ślypia i zarŏzki tyż, coby sie ino jejigo baba niy łozmyślōła, niy dała se pokōj, przedupczōł jōm jak ino poradziōł nŏjlepszij. Razinku tam we kuchyni, na kuchyniannym tiszu. Zatym łōna rzykła zgodliwie:
– A dziynki ci chopecku!
I wartko wziyna sie dalszij za robota. Chop, deczko zadziwany, spytŏł:
– Ło co sam sie rozłajzi, mogesz mi pedzieć?
– Wiysz chopecku, mie sie mōj kuchynianny „minutnik” do warzyniŏ jajec popsowŏł!
– Mōj ty roztomiyły! Musisz mie drabko, w te pyndy... przedupczyć!
Łōnymu blyndły ślypia i zarŏzki tyż, coby sie ino jejigo baba niy łozmyślōła, niy dała se pokōj, przedupczōł jōm jak ino poradziōł nŏjlepszij. Razinku tam we kuchyni, na kuchyniannym tiszu. Zatym łōna rzykła zgodliwie:
– A dziynki ci chopecku!
I wartko wziyna sie dalszij za robota. Chop, deczko zadziwany, spytŏł:
– Ło co sam sie rozłajzi, mogesz mi pedzieć?
– Wiysz chopecku, mie sie mōj kuchynianny „minutnik” do warzyniŏ jajec popsowŏł!
wtorek, 18 października 2016
Podmōkły teryn...
Spichło sie dwiōch kamratōw, kerzy mieli stopierōński kacynjamer, byli na łogrōmnistym kacu.
– Co tam u cia chopie po łostatnim szlustydniu? – pytŏ sie jedyn.
– Aaa, nic takigo, miarkujesz, starŏ biyda, cheba już prziszŏł taki mōmynt, coby zmiynić autok. – łodrzykŏ drugi. – Mōm ci już ta moja „beymka” bez rok, czŏs zwekslować tego grata na cosik nowygo..
– Co prŏwda, to prŏwda, mōj „mercedes” tyż juz jes starucny, chnet dwa lata go już mōm.
– Te, chopie, a jak tam ze babeczkōma, ze dupami?
– Eee, lipnie, cŏłki czŏs dupcza te same... już mi sie zmierzło. Czŏs, coby wykludzić sie na jakisik urlaub... Możno na Seszele abo do Braziliji na srogi karnewal sie wypuszcza, przedupczyć jakisik egzoticzny towŏr.
– Nic niy gŏdej, bōłech łōński miesiōnc we Grecyji, stopierōńsko gorko bōło, nic ino sie naprać i leżeć cŏłki dziyń...
– A co ze twojim nowym basingym? – pyrtŏ sie juzaś jedyn śnich. – Gŏdŏłeś, co mŏ być łogrōmniasty, dekniynty, ze ruczbanōm i saunōm. Robisz juz cosik?
– Wiysz, kciŏlech, ale byli jakesik łoszkliwe ludzie, łobadali grōnt i pedzieli, iże na mojij farze niy dŏ rady postawic tyn basin, bo ziymia je niy takŏ jak potrza... teryn je podmōkły!
– Co tam u cia chopie po łostatnim szlustydniu? – pytŏ sie jedyn.
– Aaa, nic takigo, miarkujesz, starŏ biyda, cheba już prziszŏł taki mōmynt, coby zmiynić autok. – łodrzykŏ drugi. – Mōm ci już ta moja „beymka” bez rok, czŏs zwekslować tego grata na cosik nowygo..
– Co prŏwda, to prŏwda, mōj „mercedes” tyż juz jes starucny, chnet dwa lata go już mōm.
– Te, chopie, a jak tam ze babeczkōma, ze dupami?
– Eee, lipnie, cŏłki czŏs dupcza te same... już mi sie zmierzło. Czŏs, coby wykludzić sie na jakisik urlaub... Możno na Seszele abo do Braziliji na srogi karnewal sie wypuszcza, przedupczyć jakisik egzoticzny towŏr.
– Nic niy gŏdej, bōłech łōński miesiōnc we Grecyji, stopierōńsko gorko bōło, nic ino sie naprać i leżeć cŏłki dziyń...
– A co ze twojim nowym basingym? – pyrtŏ sie juzaś jedyn śnich. – Gŏdŏłeś, co mŏ być łogrōmniasty, dekniynty, ze ruczbanōm i saunōm. Robisz juz cosik?
– Wiysz, kciŏlech, ale byli jakesik łoszkliwe ludzie, łobadali grōnt i pedzieli, iże na mojij farze niy dŏ rady postawic tyn basin, bo ziymia je niy takŏ jak potrza... teryn je podmōkły!
poniedziałek, 17 października 2016
Nŏjprzodzij kawa wysłepiōm...
Akcyjŏ dziyje sie we pasażyrskim fligrze. Zarŏzki potym, jak tyn fliger sztartnōł flugcojglajter, znaczy pilot tuplikuje pasażyrōm trasa i dogoś tego flugu, wyżka i pryndkōś ze jakōm pofurgnōm, tymperatura luftu i co bydzie szło ujzdrzić bez łokna fligra kej bydzie gryfnŏ pogoda. Kej już tyn pilot skōńczōł rzōńdzić zapōmniŏł wyszaltrować mikrofōłn, łozciōngnōł sie bykwyjm we fotylu pedziŏł ku pilotowi, ftory siedziŏł wele:
– Nō, tŏż kamracie zaszaltrujymy „autōmatycznygo pilota” i nŏjprzodzij szluknymy sie dobrego kafyju a zatym przedupczymy stewardesa!
Ta boroka stewardesa, kej ino usłyszało ta cŏłkŏ gŏdka bez łozwŏgi napczła tyrtać ku kabinie pilotōw ale drōgōm fiksła sie i skipła na dyliny we ausgangu kole starszyjszego pasażyra. Tyn, kej uwidziŏł cŏłkŏ ta zituacyjŏ sztreknōł sie ze swojigo siedzyniŏ, spōmōg pomaluśku stanōńć tyj stewardesie i rzykŏ ku nij:
– I cōż tyż to sie tak kurwa uwijŏsz? Przeca pilot gynał pedziŏł, co nŏjprzodzij łōni wysłepiōm.... kafyj!
– Nō, tŏż kamracie zaszaltrujymy „autōmatycznygo pilota” i nŏjprzodzij szluknymy sie dobrego kafyju a zatym przedupczymy stewardesa!
Ta boroka stewardesa, kej ino usłyszało ta cŏłkŏ gŏdka bez łozwŏgi napczła tyrtać ku kabinie pilotōw ale drōgōm fiksła sie i skipła na dyliny we ausgangu kole starszyjszego pasażyra. Tyn, kej uwidziŏł cŏłkŏ ta zituacyjŏ sztreknōł sie ze swojigo siedzyniŏ, spōmōg pomaluśku stanōńć tyj stewardesie i rzykŏ ku nij:
– I cōż tyż to sie tak kurwa uwijŏsz? Przeca pilot gynał pedziŏł, co nŏjprzodzij łōni wysłepiōm.... kafyj!
piątek, 14 października 2016
Jak sie łoblekesz...
Jedyn istny miŏł mieć zoglyndziny, kōntrola ze finansamtu, ze tego urzyndu skarbowygo, ale łōn tak choby skorzij ździebko pometlŏł we tych swojich sztojerowych zeznaniach. Blank niy wiedziŏł jak ci sie miŏł łoblyc na te przileżitōść byzuchu, tōż tyż poszŏł nŏjprzodzij po dorada do znŏjōmygo doradcy łod sztjerōw, łod dŏwek. Tyn bez dugszego medikowaniŏ kŏzŏł sie tymu istnymu łoblyc jak łostatni łobrzympoł, chaderlok, coby tyn inszpektor miarkowŏł, iże richtik mŏ do czyniyniŏ ze hadziajym, nyndzŏrzym. Tyn istny jednakowōż nie do łostatka mu uwierzōł i poszŏł jesce do swojigo alwokata. Tyn alwokat juzaś kŏzŏł mu sie łoblyc jak nŏjlepszij, coby tyn inszpektor uważowŏł go słōsznie. Zmerskany, fest strŏpiōny ze kopfszelōntym we palicy poszŏł po dorada do rabina. Tyn go wysuchŏł ze rułōm i rzōńdzi:
– Tak jak ty to chopie łozprawiŏsz, spōminŏ mi sie gyszichta jednyj baby, kerŏ nie wiedziała jak sie prziłodziŏć na noc poślubnŏ. Matka kŏzała łōnyj łoblyc dugŏ, rubo nachthymda a kamratka jakisik zeksownŏ garnitura, znacy batki i cycnhalter...
Nale, panoczku jak to je skuplowane semnōm? – pytŏ tyn istny.
– Chopie, niy ma ważne jak ty sie łoblekesz. Zōłwizōł cie ze tego amtu... wypierdolōm!
– Tak jak ty to chopie łozprawiŏsz, spōminŏ mi sie gyszichta jednyj baby, kerŏ nie wiedziała jak sie prziłodziŏć na noc poślubnŏ. Matka kŏzała łōnyj łoblyc dugŏ, rubo nachthymda a kamratka jakisik zeksownŏ garnitura, znacy batki i cycnhalter...
Nale, panoczku jak to je skuplowane semnōm? – pytŏ tyn istny.
– Chopie, niy ma ważne jak ty sie łoblekesz. Zōłwizōł cie ze tego amtu... wypierdolōm!
czwartek, 13 października 2016
To niymożebne...
Wrŏcŏ jedyn istny do dōm i mijŏ baba, ftorŏ aże pokłŏdŏ sie ze ślimtaniŏ i bez płaczki powtŏrzŏ ino:
– To łokropiczne,, Hanys niy żyje!
Idzie tyn istny dalszij i juzaś łomijŏ baba, kerŏ gynał tak samŏ jak ta piyrszŏ ślimtŏ i jamruje:
– To niymożebne, Hanys niy żyje!
Przeszŏł jeszcze kōnszczek drōgi a sam naposprzyk hulicy styrcy lastauto, a pod kołami leży wyrośniōny chop. Wele niygo pŏłno jamrujōncych babōw. Siyła pizniyńciŏ bōła tak logrōmnucznŏ, iże ze tego chopa serwało ci cŏłke prziłodziynie i widać bōło jejigo niymożebnie srogi ciulik. Kej tyn istny wrōciōł yntlich do dōm łozprawiŏ swojij babie:
– Wiysz, moja ty roztomiyłŏ, niy uwiyrzisz coch razinku na drōdze widziŏł. Jakesik sto myjtrōw łod naszyj chałpy laustauto tyrpło ci rōsłygo chopa. Gŏdōm ci, jescech nigdy we życiu niy widziŏł, coby ftosik miŏł takigo srogigo ciulika!
– Niymożebne, niymożebne! Hanys niy żyje?
– To łokropiczne,, Hanys niy żyje!
Idzie tyn istny dalszij i juzaś łomijŏ baba, kerŏ gynał tak samŏ jak ta piyrszŏ ślimtŏ i jamruje:
– To niymożebne, Hanys niy żyje!
Przeszŏł jeszcze kōnszczek drōgi a sam naposprzyk hulicy styrcy lastauto, a pod kołami leży wyrośniōny chop. Wele niygo pŏłno jamrujōncych babōw. Siyła pizniyńciŏ bōła tak logrōmnucznŏ, iże ze tego chopa serwało ci cŏłke prziłodziynie i widać bōło jejigo niymożebnie srogi ciulik. Kej tyn istny wrōciōł yntlich do dōm łozprawiŏ swojij babie:
– Wiysz, moja ty roztomiyłŏ, niy uwiyrzisz coch razinku na drōdze widziŏł. Jakesik sto myjtrōw łod naszyj chałpy laustauto tyrpło ci rōsłygo chopa. Gŏdōm ci, jescech nigdy we życiu niy widziŏł, coby ftosik miŏł takigo srogigo ciulika!
– Niymożebne, niymożebne! Hanys niy żyje?
środa, 12 października 2016
Jscanie...
Dwiōch starych kamratōw niy widziało sie już pŏra lŏt i bez cufal spichli sie kejsik we szynku.
– Eee, chopie, co tam u cia słychować? – pytŏ sie jedny śnich.
– Aaaa, nic dobrego – łodrzykŏ drugi ze kamratōw.
– Wiysz, jŏ mōm takŏ niymoc, iże jscōm we śniku i niy miarkuja co mōm z tym zrobić.
– Nō, niy ma to gryfnie, ale sam poblisku miyszkŏ jedyn festelnie wywołany „psychoterapeuta”. Spōbuj, możebne, co łōn ci spōmoże i znŏjdzie szimel na twoja utropa.
Po pŏruch miesiōncach juzaś sie trefiyli te dwa kamraty i jedyn śnich pytŏ:
– Nō i co? Bōłeś u tego „psychoterapeuty”?
– Ja, bōłech i jeżech ci festelnie wdziynczny.
– Co, już niy jscosz nałōnczŏs śniku?
– Ja, ja... jscōm bez śnik... ale jeżech terŏzki ze tego moc hyrny, jeżech sztolc!
– Eee, chopie, co tam u cia słychować? – pytŏ sie jedny śnich.
– Aaaa, nic dobrego – łodrzykŏ drugi ze kamratōw.
– Wiysz, jŏ mōm takŏ niymoc, iże jscōm we śniku i niy miarkuja co mōm z tym zrobić.
– Nō, niy ma to gryfnie, ale sam poblisku miyszkŏ jedyn festelnie wywołany „psychoterapeuta”. Spōbuj, możebne, co łōn ci spōmoże i znŏjdzie szimel na twoja utropa.
Po pŏruch miesiōncach juzaś sie trefiyli te dwa kamraty i jedyn śnich pytŏ:
– Nō i co? Bōłeś u tego „psychoterapeuty”?
– Ja, bōłech i jeżech ci festelnie wdziynczny.
– Co, już niy jscosz nałōnczŏs śniku?
– Ja, ja... jscōm bez śnik... ale jeżech terŏzki ze tego moc hyrny, jeżech sztolc!
wtorek, 11 października 2016
Nŏjlepszyjszy parkinsōn...
Starymu Hanysowi pizło już 95 lŏt i miyszkŏł we altyshajmie. Kŏżdydziyń na łodwieczerz, po wieczerzy Hanys wylazowŏł do łogrodu, siadŏł se na swojim umiyłowanym fatersztulu i spōminŏł ze łozrzywniyniym swoji życie. Rōłzczasu we tym łogrodzie trefiyła go starŏ Gryjta, ftoryj już pizło 85 lŏt, przisiadła sie ku niymu i napoczli łozprawiać. Po krōtkij łozprowce Hanys zwrŏcŏ sie ku Gryjcie ze pytaniym:
– A wiysz, ło czym jŏ ci blank zapōmniŏł?
– Anō, ło czym Hanysku? – pytŏ sie ta Gryjta.
– Anō, blankech przepōmniŏł ło... zeksie!
– Ty stary pierdoło, ty łoszkliwy stary knakrze! Tobie by niy stanōł bali kejbyś miŏł przistawiōny rebulik do gowy!
– Wiym, miarkuja, ale bōłoby to na isto fajniście kejby mi tyn mōj ciulik ftosik potrzimŏł we gorzci. Nō, i ta Gryjta zgodziōła sie. Rozepła Hanysowi prziporek i wziyna tego jejigo posmŏrszczanego ciulika do rynki.
Łod tego czasu kŏżdy wieczōr trefiali sie łōne we tym łogrodzie. Jednakowōż jednego dnioszka Gryjta niy zastała Hanysa na umōwiōnym placu. Festelnie zaniypokojōnŏ, nerwyjs (przecamć we tym wiyku letko ło jakisik niyszczysny cufal) napoczła go szukać. Znŏdła go we nŏjdalszyjszyj ece łogrodu i uwidziała, co jego ciulik dziyrżi 90-ciolytniŏ Zofija. Tak ci jōm to rōmbło, iże blank ci niy szczimała i ze płaczkami we łoczach wrzeskła:
– Ty gamracie łoszkliwy, ty żadniku! A cōż tyż ci to mŏ takigo ta dioseckŏ krapyka, lŏtawica i szlōndra, czego jŏ niy mōm?
– Parkinsōna.... parkinsōna...
– A wiysz, ło czym jŏ ci blank zapōmniŏł?
– Anō, ło czym Hanysku? – pytŏ sie ta Gryjta.
– Anō, blankech przepōmniŏł ło... zeksie!
– Ty stary pierdoło, ty łoszkliwy stary knakrze! Tobie by niy stanōł bali kejbyś miŏł przistawiōny rebulik do gowy!
– Wiym, miarkuja, ale bōłoby to na isto fajniście kejby mi tyn mōj ciulik ftosik potrzimŏł we gorzci. Nō, i ta Gryjta zgodziōła sie. Rozepła Hanysowi prziporek i wziyna tego jejigo posmŏrszczanego ciulika do rynki.
Łod tego czasu kŏżdy wieczōr trefiali sie łōne we tym łogrodzie. Jednakowōż jednego dnioszka Gryjta niy zastała Hanysa na umōwiōnym placu. Festelnie zaniypokojōnŏ, nerwyjs (przecamć we tym wiyku letko ło jakisik niyszczysny cufal) napoczła go szukać. Znŏdła go we nŏjdalszyjszyj ece łogrodu i uwidziała, co jego ciulik dziyrżi 90-ciolytniŏ Zofija. Tak ci jōm to rōmbło, iże blank ci niy szczimała i ze płaczkami we łoczach wrzeskła:
– Ty gamracie łoszkliwy, ty żadniku! A cōż tyż ci to mŏ takigo ta dioseckŏ krapyka, lŏtawica i szlōndra, czego jŏ niy mōm?
– Parkinsōna.... parkinsōna...
poniedziałek, 10 października 2016
Jak go folujecie...
Jedyn istny, sztramski chop festelnie dugo kochŏ sie, dupczy sie ze niypodobnie namiyntnōm i wyszportowanōm blōndinōm. Zmŏchany, usiotany i spragniōny przeprŏszŏ jōm na kwilka i wylazuje ze prykola do kuchyni. We kilszranku bōło ino mlyko. Nalŏł se szklōnka i napoczynŏ po lekuśku słepać. Czuje jednakowōż, iże jejigo ciulik je łozhajcowany chnet do czerwiōnōści, i coby sie uholkać wrażuje go na łoka mrzik do tyj szklōnki ze mlykym. Bez tyn czŏs wlazuje rajn ta blōndina i łod proga rzōńdzi:
– Aaaa, a jŏ zawdych medikowała jak tyż to wy, chopy tyn ciulik... folujecie!
– Aaaa, a jŏ zawdych medikowała jak tyż to wy, chopy tyn ciulik... folujecie!
piątek, 7 października 2016
Dorada dochtora...
Wiycie, tak jakosik przi łostatku lata musiŏłech pōjńść do mojigo dochtora „piyrszego kōntaktu”. Tak po prŏwdzie znōmy sie już kielanŏście lŏt ale zawdy po obadaniu mie zadŏwŏ te same pytani:
–Nō, panie Ojgyn, i jak tam u wŏs ze... ankoholym?
Nō, panie dochtorze... jakby to pedzieć... na łodwieczerz jedna flaszecka, ale kej warza, to już możno i dwie... A jŏ co i rōłz... fōrt warza. Jak bez cufal blank dugo warza, to poradza wysłepać i trzi szykowne falszecki... A jŏ sztyjc dugo warza... Nō, tōż niyrōłz dociōngna i do śtyruch flaszecek...
– Dobra, styknie, panie Ojgyn. A rzyknijcie mi ino a dugo to już dōma warzicie?
– Nō, łod jakichsik trzidziestuch... lŏt...
– Nō, tōż panie Ojgyn... niych już tak łostanie! Przecamć niy werci sie tego terŏzki na starōść wekslować!
–Nō, panie Ojgyn, i jak tam u wŏs ze... ankoholym?
Nō, panie dochtorze... jakby to pedzieć... na łodwieczerz jedna flaszecka, ale kej warza, to już możno i dwie... A jŏ co i rōłz... fōrt warza. Jak bez cufal blank dugo warza, to poradza wysłepać i trzi szykowne falszecki... A jŏ sztyjc dugo warza... Nō, tōż niyrōłz dociōngna i do śtyruch flaszecek...
– Dobra, styknie, panie Ojgyn. A rzyknijcie mi ino a dugo to już dōma warzicie?
– Nō, łod jakichsik trzidziestuch... lŏt...
– Nō, tōż panie Ojgyn... niych już tak łostanie! Przecamć niy werci sie tego terŏzki na starōść wekslować!
czwartek, 6 października 2016
Minetka...
Srogi grof zemrził nŏgle. Po jakimsik czasie gryfini, przibadanŏ bez swojigo grofa do tego ci zeksu „oralnygo”, rzykła ku swojimu fajfusowi, znaczy lokajowi:
– Hanysku, musisz mi dzisiŏj zrobić zarŏzki „minetka”...
– A co to je? – pytŏ sie tyn fajfus.
– Musisz mi Hanysku wartko wylizać moja cipka, kapujesz?
Biydny Hanys dlŏ dobra sprawy zrobiōł tyj gryjfini ta minetka, ale gryjfini we kwili nŏjwiynkszyjszyj błōgości, wygodzyniŏ... pierdła jak fōrmōn po grochōwie. Zgańbiōnŏ mocka napoczynŏ sprawować sie, tumaczyć sie ze tyj blank niymiyłyj zituacyji. A nasz Hanysek na to:
– Ja, ja moja paniczko gryjfini: biydnymu zawdy wiater we łoczy...
– Hanysku, musisz mi dzisiŏj zrobić zarŏzki „minetka”...
– A co to je? – pytŏ sie tyn fajfus.
– Musisz mi Hanysku wartko wylizać moja cipka, kapujesz?
Biydny Hanys dlŏ dobra sprawy zrobiōł tyj gryjfini ta minetka, ale gryjfini we kwili nŏjwiynkszyjszyj błōgości, wygodzyniŏ... pierdła jak fōrmōn po grochōwie. Zgańbiōnŏ mocka napoczynŏ sprawować sie, tumaczyć sie ze tyj blank niymiyłyj zituacyji. A nasz Hanysek na to:
– Ja, ja moja paniczko gryjfini: biydnymu zawdy wiater we łoczy...
środa, 5 października 2016
Kej srōm to mie boli...
Rōłzczasu przilazuje jedyn istny do dochtora i prosi ło zaryjestrōwasi. Szwestera we recepcyji gośno pytŏ:
– A cōż to tyż mōwm dolygŏ?
Tyn istny sie festelnie snerwowŏł, iże przi ludziach ze raji musi wrazidlatyj szwesterzre tuplikować, co mu je, tōż tyż grōmkim głōsym łodpedziŏł:
– Mōm stopierōńsko utropa ze dupōm!
– Ależ, prosza wŏs panoczku, tukej sōm ludzie porzōmne, tōż jak wy sie wyrażŏcie... Niy bōłoby lepszij, coby pedzieć, iże majōm łōni problym ze czymsik blank inkszym, na tyn przikłŏd ze daklym, a zatym we kabinycie dochtora wyeklerować wszyjsko jak przinŏleżi? Niy zmuszŏłby pōn inkszych ludzi do suchaniŏ takich impertinyncjōw...
Chop moryśny wylazuje za dźwiyrze i po łoka mrziku wrŏcŏ.
– Dziyń dobry.
– Dziyń dobry. Co wōm panoczku dolygo?
– Mōm, wiedzōm łōni, problymy ze... daklym.
– Ja? – kiwła gowōm szwestera, rada, co pacijynt posuchŏl jeji dorady. – A co takigo richtik dziyje sie ze waszym daklym?
– Jak jŏ bez tyn dakel srōm, to mie stopierōńsko boli!
– A cōż to tyż mōwm dolygŏ?
Tyn istny sie festelnie snerwowŏł, iże przi ludziach ze raji musi wrazidlatyj szwesterzre tuplikować, co mu je, tōż tyż grōmkim głōsym łodpedziŏł:
– Mōm stopierōńsko utropa ze dupōm!
– Ależ, prosza wŏs panoczku, tukej sōm ludzie porzōmne, tōż jak wy sie wyrażŏcie... Niy bōłoby lepszij, coby pedzieć, iże majōm łōni problym ze czymsik blank inkszym, na tyn przikłŏd ze daklym, a zatym we kabinycie dochtora wyeklerować wszyjsko jak przinŏleżi? Niy zmuszŏłby pōn inkszych ludzi do suchaniŏ takich impertinyncjōw...
Chop moryśny wylazuje za dźwiyrze i po łoka mrziku wrŏcŏ.
– Dziyń dobry.
– Dziyń dobry. Co wōm panoczku dolygo?
– Mōm, wiedzōm łōni, problymy ze... daklym.
– Ja? – kiwła gowōm szwestera, rada, co pacijynt posuchŏl jeji dorady. – A co takigo richtik dziyje sie ze waszym daklym?
– Jak jŏ bez tyn dakel srōm, to mie stopierōńsko boli!
wtorek, 4 października 2016
A jŏ myśloł, iże to łod...
Przilazuje rōłzczasu jedyn istny do dochtora i gŏdŏ, co go targajōm jajca.
– A łōni to czynsto uprŏwiajōm zeks, znaczy sie dupczōm?
– Nō, niy za czynsto. Zwykowo dupczymy sie ze starōm dwa razy ło rozwidnioku, zatym trzi razy kej wrōca ze roboty, nō i we nocce jesce dwa razy. Nō, ździebko wiyncyj przi szlustydniu.
– Nōōō... przi takim sztrichu życiŏ, to pewnikym niy ma gŏdki ło flamie, ło kōchance, prŏwda? – pytŏ sie opaternie dochtōr.
– Tak prŏwdōm pōnie dochtorze – łodrzykŏ ze rułōm tyn istny – mōm kogosik. Jużcić richtik niy ma letko, musza pitać ze roboty, a dupczymy sie zaobycz nałōnczŏs drugigo śniŏdaniŏ, lecy kedy udŏ mi sie wkarować ku nij podwiyl jesce niy wrōca do dōm ze roboty...
– Tela sztosōw, sztuchaniŏ bez dziyń? – wołŏ ze zadziwaniym dochtōr. Tōż tyż niy ma sie co dziwać, ize wŏs panoczku targajōm jajca!
– Nōōō, pociyszōł mie pōn – rzyknōł tyn istny – boch jŏ już myślŏl, iże to łod brandzlowaniŏ sie, łod tyj dioseckij „masturbacyji”!
– A łōni to czynsto uprŏwiajōm zeks, znaczy sie dupczōm?
– Nō, niy za czynsto. Zwykowo dupczymy sie ze starōm dwa razy ło rozwidnioku, zatym trzi razy kej wrōca ze roboty, nō i we nocce jesce dwa razy. Nō, ździebko wiyncyj przi szlustydniu.
– Nōōō... przi takim sztrichu życiŏ, to pewnikym niy ma gŏdki ło flamie, ło kōchance, prŏwda? – pytŏ sie opaternie dochtōr.
– Tak prŏwdōm pōnie dochtorze – łodrzykŏ ze rułōm tyn istny – mōm kogosik. Jużcić richtik niy ma letko, musza pitać ze roboty, a dupczymy sie zaobycz nałōnczŏs drugigo śniŏdaniŏ, lecy kedy udŏ mi sie wkarować ku nij podwiyl jesce niy wrōca do dōm ze roboty...
– Tela sztosōw, sztuchaniŏ bez dziyń? – wołŏ ze zadziwaniym dochtōr. Tōż tyż niy ma sie co dziwać, ize wŏs panoczku targajōm jajca!
– Nōōō, pociyszōł mie pōn – rzyknōł tyn istny – boch jŏ już myślŏl, iże to łod brandzlowaniŏ sie, łod tyj dioseckij „masturbacyji”!
poniedziałek, 3 października 2016
Szajdōng...
Sprawa we gyrichcie ło szajdōng. Sądca pytŏ baba, ftorŏ kce rozwodu:
– Pedzōm mi łōni paniczko, co wōm niy sztimuje we chałpie?
– Anō, mie wszyjsko we chałpie sztimowało – łodrzykŏ ta istnŏ. Je ci ta chałpa na isto gryfnistŏ i poza miastym. Ło wiela dobrze bocza, to je ci tam tyż cŏłke 10 hektarōw grōntu.
Sōndca niy dowo za wygranŏ:
– Łōni mie źle spokopiyli. Joch pytŏ łna jakij podstawie...
– Ło, sztabilnyj, prosza wysokigo sōndu. Żelbetōn i to na śtyry myjtry w ziymia...
Sōndca już letko podłōmany:
– Pytōm jake sōm wasze stosōnki...
– Ło, pierōńsko dobre, wysoki sōndzie. Mōmy mocka przocieli i kamratōw, kŏżdy piōntek chodzymy grać we bridża.
Sōndca już fest zaufryjgowany dalszij pytŏ
– Suchajōm mie łōni paniczko, iże sie tak ajnfachowo spytōm, eźli cosik we waszym małżyństwie niy grało?
– Tak prŏwdōm mōmy dwie wieże hi-fi, moderny radijok, klawiyr, nale zaobycz to niy suchōmy muzyki... nale werkcojgi sōm we nŏjlepszykjszym stanie...
Na łostatku sōndca niy strzimŏł:
Na miyłōść bosko, babo! To czamu kcecie tego szajdōngu?
– Anō, to niy jŏ kca szajdōngu, ino mōj chop! Łōn zawdy miyni, iże niy poradzi sie symnōm bla nk dogŏdać!
– Pedzōm mi łōni paniczko, co wōm niy sztimuje we chałpie?
– Anō, mie wszyjsko we chałpie sztimowało – łodrzykŏ ta istnŏ. Je ci ta chałpa na isto gryfnistŏ i poza miastym. Ło wiela dobrze bocza, to je ci tam tyż cŏłke 10 hektarōw grōntu.
Sōndca niy dowo za wygranŏ:
– Łōni mie źle spokopiyli. Joch pytŏ łna jakij podstawie...
– Ło, sztabilnyj, prosza wysokigo sōndu. Żelbetōn i to na śtyry myjtry w ziymia...
Sōndca już letko podłōmany:
– Pytōm jake sōm wasze stosōnki...
– Ło, pierōńsko dobre, wysoki sōndzie. Mōmy mocka przocieli i kamratōw, kŏżdy piōntek chodzymy grać we bridża.
Sōndca już fest zaufryjgowany dalszij pytŏ
– Suchajōm mie łōni paniczko, iże sie tak ajnfachowo spytōm, eźli cosik we waszym małżyństwie niy grało?
– Tak prŏwdōm mōmy dwie wieże hi-fi, moderny radijok, klawiyr, nale zaobycz to niy suchōmy muzyki... nale werkcojgi sōm we nŏjlepszykjszym stanie...
Na łostatku sōndca niy strzimŏł:
Na miyłōść bosko, babo! To czamu kcecie tego szajdōngu?
– Anō, to niy jŏ kca szajdōngu, ino mōj chop! Łōn zawdy miyni, iże niy poradzi sie symnōm bla nk dogŏdać!
Subskrybuj:
Posty (Atom)