czwartek, 21 grudnia 2017

Hanysek i Margot...

Hanysek i Margot (Jaś i Małgosia) bawiōm sie wrōłz we familijŏ, we dōm. Hanysek prōbuje łobiadu i gŏdŏ:
– Wiysz co, kociku, ta zupa je ździebko przesolōnŏ.
Na to Margot:
–Przesolōnŏ? To je niymożebne... przeca pŏra razy kosztowałach, nale ty uwŏżŏsz, iże jŏ niy mōm prawie... bo niby co? Kejech przesolōła, to za pierōna niy mōm prawie. A możno przeciepniesz mi, iże niy kosztowała, to co...myślisz, co jŏ cygania. Pewnikiym nigdy niy mōm prawie i zawdy cygania. To, iże zupa je przesolōnŏ, już niy lza mie traktować jak czowieka, ino zarŏzki przeciepować mi cygaństwo... jak ty mogesz myśleć łō mie jak ło jakisik łostatnij? To jŏ sie trŏpia, flaki wypruwōm, a ty mie jak psioka traktujesz, iże sztyjc i jednym ciyngym cygania i niy poradza warzić. Nō, co jŏ jeszcz źle robia? Możno na isto je cosik symnōm niy richtik, możno je ci symnōm źle, nic ci niy sztimuje, jak ty sie ku mie łodzywŏsz... czamu mŏsz mie za psioka?
– Mamulko! a Hanysek pedziŏł ino krōtko:
– SUKA!

środa, 13 grudnia 2017

Integracyjny ausflug...

Wiycie, taki moderny terŏzki „integracyjny” ausflug dobryj fyrmy. Chop cuci sie ło szaroku we hotylowym prykolu. Wele niygo dziołcha wstowo i rzōńdzi:
– Ta cŏłkŏ integracyjŏ je ło kant dupy łoztrzaś!
– Jakōż to? Niy podobało ci sie? – pytŏ tyn chop.
– Ja, widziało mi sie, nale idzie mi ło to, coby sie lepszij poznać...
– Nō, lepszij już sie cheba niy dŏ... po takij nocy, prŏwda? – śmiyje sie chop.
Dziołcha robi sie szarłatnŏ na fresie na spōmniynie tyj nocy i dalszij rzōńdzi:
– Nale jŏ do terŏzka niy miarkuja ze jakigo działu jeżeś chopie, ani jak sie mianujesz...
– Eee, tam... to idzie nadrobić. Jo je Erwin i robia za kelnera we tym hotelu!

czwartek, 30 listopada 2017

Chińcyk...

Banka ze Bytōnia do Katowic. Driny blank maluśko ludzi. Jedna starecka a dwie raje dalszij, mody synecek, ftory możno jedzie do szuli. Łorŏz łodzywŏ sie ta starecka:
– Ej, ty, synecku, ty jeżeś pewnikiym Chińcykiym, ja?
– E, tam, wŏs sie starecko cheba jakesik błŏzny trzimiōm!
– Niy, niy szpasuja, pewnikiym jeżeś Chińcykiym?
– Paniczko! Niy, blank niy ma żech chińcyk!
– Nō, tōż możno twoja mamulka jes Chinkōm?
– Niy, paniczko, moja mamulka tyż niy ma Chinka! Mōj tatulek, wiedzōm łōni, tyż niy ma chińcyk!
– Truc tymu, jednakowōż, ty jeżeś... wiyrza Chińcyk, prōwda?
– Dobra, styknie paniczko – gŏdŏ łoklapniōny już do łostatka synek – jeżech, jeżech tyn Chińcyk i tela!
– Nō dzisz go! Ale blank synecku, niy wyglōndŏsz na... Chińcyka!

piątek, 17 listopada 2017

Dziki zachōd...

Kajsik hań na dzikim zachodzie. Same połednie. Wor leje sie z niyba, wszandy kurz, sztaub ze pustynnyj preryji. Jedyn kowboj wjyzdżŏ do blank niysrogigo miasteczka. Sfuknōł ze swojigo kōnia przed „saloonym”, podloz ku niymu ze zadku, dźwignōł mu łogōn i dŏł festelnego kusika w dupa tego kōnia.
Starzik, kery siedziŏl przed tym „saloonym” wrzescy we szoku:
– Panoczku! A po jakymu dołeś pōn kusika w dupa tego kōnia?
– Anō, wargi mi popynkali. – łodrzyko kowboj.
– A taki kusik to cosik spōmogo, robi wilgłe te wargi?
– Niy! Nale postrzimuje mie łod jejich łoblizowanio.

piątek, 10 listopada 2017

Jesce nasrŏł...

Po takij cŏłkonocnyj balandze cuci sie ruski jynerŏł, łotwiyrŏ łoczy i widzi jak łōnego ordōnans pucuje jejigo mōndur ze rzigowin. Coby sie jakosik ze tego wyłōnaczyć jynerŏł prawi ordōnansowi:
– Bo miarkujesz wojoku, modzioki terŏzki blank niy poradzōm słepać gorzŏły. Na tyn przikłŏd wczorej jedyn ōłberlojtnant cŏłkigo ci mie łobrzigŏł.
Na to tyn tyn ordōnans:
– Richtik pōnie jynerale! Blank ci tego ōłberlojtnanta popierdolōło! Bali i we galoty tyż wōm jynerole... nasrŏł!

środa, 8 listopada 2017

Autobus...

Rōłzczasu jechali autobusym warijŏty i tyn ci razinku autobus sie popsowŏł. Wszyjske warijŏty śmiytli a ino szoferok tego autobusa, ftory bōł mōnter, normalny poszoł łobejzdrzić co tyż to sie popsowało. Wele niygo sztopnōł jedyn ze tych warijŏtōw i gŏdŏ:
– A jŏ wiym co sie popśniōło, co sie popsowało.
– A ciōng mi samstōnd warijŏcie! – łodrzyknōł szoferok.
Tyn sōm warijŏt przilazuje ku szoferokowi drugi rōłż i juzaś gŏdŏ:
– A jŏ wiym co sie popśniōło, co sie popsowało.
– Ciōng gupolu, i to wartko1 – łozeźlōł sie szoferok.
I juzaś ta samo lajera i tyn warijŏt gŏdŏ trzeci rōłz po cichuśku:
– A jŏ wiym co sie popśniōło, co sie popsowało.
Pierōnym snerowany szoferok pytŏ sie:
– Nō, i co sie popsowało gupolu?
– AUTOBUS!

poniedziałek, 6 listopada 2017

Śtyry tyje....

To bōło jesce za PRL-u. Załopatrzyniōwiec ze PGR-u pojechŏł na kōnferyncyjŏ do Warszawy. Skuli tego, co ta kōnferyncyjŏ sie przeciōngła, musiŏl łostać we Warszawie na cŏłkŏ noc. We wulchauzie (hotylu robotniczym) bōł ino jedyn frajny prykol we styruchłosobowyj izbie. Tōż tyż niy miŏł wybōru. Kej szoł do izby medikowŏł ino ło tym, coby pōjńś spać, bo bōł ci festelnie usiotany. Kej dokulwitŏl sie ku izbie wykŏzało sie, co spōłlokatory ani myślōm kłaś sie spać. Grajōm we karty, słepiōm gorzŏła i łozprawiajōm polityczne wice.
Tyn załopatrzyniōwiec żduchnōł łōnych, zwrōciōł uwŏga, nale niy dali na to pozōr. Poszoł do recepcyji, łobsztalowŏ śtyry tyje, wrōciōł sie do izby i gŏdŏ:
– Suchejcie chopy! Trza pōjńś spać, wy tu gŏdŏcie take zachy a ta izba moge być na podsuchu.
– Dej pokōj, izba na podsuchu we hotylu? – łodrzykli wrōłz.
– Ja? Nō tōż łoboczymy – gŏdŏ ku mim. – Pōnie kapitanie, śtyry tyje do naszyj izby bych prosiōł.
Po jakimsik łoka mrziku wlazuje obsuga ze śtyrōma tyjami. Chopy sie zestrachali i poszli spać.
Ło szaroku tyn istny sie cuci, zaziyrŏ na prōznŏ izba i ino izbetnŏ dziołcha ściyli prykole.
– A kaj sōm moje spōłlokatory? – pytŏ sie tyj freli.
– Łōne łostali heresztowane bez milicjŏ.
– A czamu mie niy zawarli do heresztu?
– Bo sie panoczku kapitanowi stopierōńsko spodobŏł tyn nōmer ze śtgyrōma tyjami!

piątek, 3 listopada 2017

Krokodil....

Do dochtora przilazuje jedyn istny:
– Panie dochtorze, łod pŏruch dni mōm stopierōńsko łokropiczny śnik: po izbie gōni mie moja szwigermuter ze krokodilym. Niy poradza przepōmnieć tego żadnego, smrodlawego łoddychu i skikuciałych, szpotlawych, żōłtych zymbiskōw...
–To richtik wyglōndo festelnie grōźnie – przerywo dochtōr.
– Akuratnie! A krokodil wyglōndo jesce gorzij!

czwartek, 2 listopada 2017

Na wilka...

Mode małżyństwo u ginekologa dowiedziało sie, iże baba zaciōnżōła; bydōm mieli dziecio. Mody żōnkoś pytŏ:
– Pōnie dochtorze a rzyknij nōm pōn jak tam terŏzki ze dupczyniym... idzie dupczyć abo i niy?
Na to dochtōr:
– Bez piyrsze trzi miesiōnce mogecie sie dupczyć bez ōbawy, ganc ajnfach po bożymu, we nastympne trzi miesiōnce radziōł bych wōm na pieska – łod zadku, bo to bezpiyczniyjsze dlŏ mamuśki, a we łostatnie trzi miesiōnce to ino na... wilka.
– A mogecie mi pōnie dochtorze wytuplikować jak to je na wilka?
– Lygosz pōn kole nory i wyjesz!

wtorek, 31 października 2017

Moja teściowo...

Jedyn istny styrcy na haltynszteli i kusikuje wszyjske przejyżdżajōnce sztrasynbanki. Na łostatku zebrała go policyjŏ.
– Co łōni wyprŏwiajōm? Po jakiego pierōna kusikujesz pōn, całujesz te sztrasynbanki?
– Anō, wiedzōm łōni panie wwładzo, wczorej jedna śnich przejachała na śmiyrć moja tesciowo a jŏ nie poradza spomiarkować... kero!

sobota, 28 października 2017

Jŏ naprany...

We pojstrzodku nocy ze srogim larmym łozewrzili sie dźwiyrze i do pomiyszkaniŏ wkarycōł sie chop. Łobalōł sie we antryju, wstowo, juzaś gruchnōł na pychol, wstowo, wkarowoł do kuchyni i ściepnōł ze stojōncygo na piecu gorka pokrywka, nabiyrŏ gorzściami ajntopf, myje niōm swoja fresa zatym chytŏ garniec i wylywŏ rest na gowa.
– Niy poradzisz sie blank ajnfach nalŏć ta zupa do talyrza? – gŏdŏ cichuśko jejigo babeczka, kerŏ dziepiyro co łocucōnŏ, styrcy we nachthymdzie.
– Jeżeś naprany?
– Fto sam kurwa je naprany? – drzi sie chop. – Jŏ, kurwa, naprany?

piątek, 27 października 2017

Starŏ stōwa...

Starzikowi zakcioło sie dupczynio i gŏdŏ do starki:
– Pōdź babko do prykola, bydymy sie swadźbić.
Nale starka blank niy miała chańdzi.
Tōż tyż starzik napocznōł medikować jakby ci sam ta starka zaciōngnōńć do prykola... i wypokopiōł:
– Pōdź babka symnōm do prykola to dōm ci stōwa!
Starka medikuje, medikuje... stōwa piechty niy łamzi. Zgodziōła sie, poszli do prykola, podupczyli, starzik dŏł łōnyj łobiycanŏ stōwa...
Starka zaszaltrowała lampecka na nachtiszu i wrzeskła:
– Te, starzik, ty stary giździe, ta stōwa je blank starŏ, jesce ze Waryńskim!
A starzik na to ze rułōm:
– Starŏ dupa, starŏ stōwa!

czwartek, 26 października 2017

Uchole jamnika....

Chop pojechoł na dinstrajza, delegacyjŏ do Paryża i jejigo baba poprosiōła go, coby łōnyj sprawiōł jakosik ekszluzywnŏ, lugzuzowŏ garnitura. Podała tyż mu i łozmiar i farba.
Chop poszŏł do takigo galantnego, sztramskigo butiku, podŏł tyn łozmiar, wybrŏł cusznit znaczy fazōn i przedowaczka sie go pytŏ:
– A jaki model miseczkōw cycnhaltra winszujecie sie panoczku? Jabko, byrna, kropka wody?
Chop dugo medikuje i yntlich gŏdŏ:
– A mocie możno taki model „dakel jamnika”?

środa, 25 października 2017

Pamiyntōm...

Zicli sie rōłczasu trzi zwiykowane starecki we wysiodce, we laubie. Jedna śnich je prziguchawŏ.
Piyrszŏ gŏdŏ:
– Za mojich czasōw to za pŏra ceskich szło sie lastnōńć taaaakigo łogōrka łod łokcia aże do kōńca palcōw (pokazuje na swojij gracy).
Drugŏ rzōńdzi:
– Ja, ja mŏsz prawie. Jŏ pamiyntōm i taaake cwible po trzi cyntymyjtry kŏżdŏ (przi tymu splytła gorzcie we łogrōmnucnŏ kulka).
Trzeciŏ, ta prziguchawŏ yntlich tyż sie łozwała i pedziała:
– Niy poradza dosłyszeć ło czym godŏcie, ale pamiyntōm synka ło ftorym żeście gŏdali!

wtorek, 24 października 2017

Hanys niy żyje...

Wrŏcŏ jedyn istny ze roboty do dōm i mijŏ baba, ftorŏ płaczki kulŏ, ślimto festelnie, jamruje i bez płaczki powtŏrzŏ:
– To je łokropiczne, Hanys niy żyje!
Idzie tyn istny dalszij i juzaś mijŏ baba, kerŏ gynał tak samo ślimtŏ i powtŏrzŏ:
– To je łokropiczne, Hanys niy żyje!
Przeszŏł jesce kōnsek a tam na sprzyk hulicy styrcy lastauto, a pod kołami leży rōsły fric. Wele niygo pŏlno lamyncōncyvh, jowiejczōncych babōw. Siyła praskniyńciŏ bōła tak srogachno, iże ze tego pakra serwało cŏłke prziłodziynie i widac bōło przirodzynie we niyzwykłyj wielkōści.
Po przijńściu do dōm tyn istny łozprawiŏ swojij babeczce:
– Moja ty roztomiyło, niy uwiyrzisz, coch razinku widziŏł. Kajsik ze sto myjtrōw łod naszyj chałpy lastauto tyrpło jakigosik pakra, rōsłygo chopa. Gŏdōm ci, nigdy we życiu niy widziołech takigo srogigo ciulika!
Na to jejigo babeczka:
– To niymożebne! Hanys niy żyje?

poniedziałek, 23 października 2017

Juhas...

Rōłzczasu juhas widzi bace, ftory wiydzie stado łowiyc.
– A kaj to je kludzicie baco?
– Do dōm, byda je hodowŏł.
– Nale, przecamć niy mŏcie łobory, ani zegrody! Kaj bydziecie je trzimać?
– We mojij izbie.
– Tōż to baco bydzie stopierōński smrōd, capiynie!
– Nō ja, bydōm sie musieli przibadać.

niedziela, 22 października 2017

Stało sie co...

Łozprawiajōm dwa kamraty. Jedyn śnich jamruje:
– Wiysz, moja starŏ łoztrzaskała naszego nowygo jaguara...
– I co, stało sie łōnyj cosik?
– Niy, jesce niy... zawarła sie we haźliku!

sobota, 21 października 2017

To niy piykło...

Cuci sie jedyn istny na zadnim kanapyju we autoku, kery kajsik gzuje. Zaziyrŏ na zic szoferoka a tam srogachny, nafolowany fric ze czerwiōnōm skōrōm i rogami na gowie.
– Co sie dziyje? Kaj jŏ je? – pytŏ tyn istny autofarera.
– Skipnōłeś chopie , umar żeś a jŏ je dziobłym i wieza cie tam, kaj twōj plac.
Tyn istny wyglōndŏ bez łokno i blajchuje, blydnie.
– Jak sam ci je łoszkliwie, żadnie... tak myszato, depresyjnie...
– Mŏsz prawie – gŏdŏ dzioboł.
– Te rōjiny, kere sie już sujōm... jak po jakisik zagładzie.
– Ja, richtik...
– I tyn czŏrny rauch, smōnd... Jak sam capi, niy ma blank czym łoddychać...
– Tyż prŏwda!
– Te cŏłke piykło je na isto sumeryjske, straszne! – wołŏ tyn istny.
– Jake piykło chopie? – dziwo sie dzioboł. – My jesce sie ze Ślonska niy wykludziyli!

piątek, 20 października 2017

Jeżech pod wrażyniym...

Trefiajōm sie dwie kamratki.
– Jak ci sie wiedzie?
– Anō grŏ i bucy. Mōj chopecek łobiycŏł, co sprawi mi pelc ze norek.
– Ło, jeżech pod wrażyniym.
– ... i ku tymu jesce lajstnie jaguara!
– Hmm, jeżech pod wrażyniym.
– ... i jesce wykludzymy sie na wywczasy na Wyspy Kanaryjske!
– Ja, ja, jeżech pod wrażyniym!
– A co tam nowygo u cia?
– Anō, ucza sie moresu, dobrych maniyrōw.
– A czego wŏs tam uczōm?
– Nō, na tyn przikłŏd wczorej, na łostatnich zajyńciach uczyli nŏs, coby miasto słōwecek: Niy pierdol! gŏdać: Jeżech pod wrażyniym!


środa, 18 października 2017

Hazok i ber...

Hazok namŏwiŏ bera:
– Te, ber, idymy na impryza? Ino prosza cie, cobyś mi niy spuściōł baniōw jak łostatnio.
– Dobra, idymy! – łodpedziŏł ber.
Ło szaroku hazok cuci sie ze naderwanymi ucholami, pŏra zymbiskōw mu brakowało, palcyska połōmane... i gŏdŏ do bera:
– Te, ber, a miŏłeś mie kurwa niy bić.
Na to tyn ber:
– Hazok, ty mie niy wkurwiej, naprŏłeś sie jak belōwa i napocznōł ześ mi ubliżować... jŏ nic. Zatym dopierdolōłeś sie do mojij samicy, iże to kurwa i puszczŏ sie ze kŏżdym. Ino kamraty mie postrzimali, iżeś tyż mōj kamrat... Niyskorzij dopierdolōłeś sie do mojij mamulki. To dobrze, iżeś prasknōł na zol bo bych ci łeb utargŏł... nō nic, udało mi sie ciebie niy prasknōńć...
Nale, jakeś wlŏz do mojij chałpy, nasrŏłeś do mojigo prykola, wraziōłeś we te gōwno trzi sztrachecle i pedziŏłeś, iże jeżyk snami nynŏ... to niy strzimŏłech...

czwartek, 12 października 2017

Cosik wiedziŏł...

Sztudynt wlazuje na prifōng, na ygzamin. Profesor siedzi do kupy ze swojim azistyntym i dziyrżi we gracach trzi szkartki ze takimi zamlōngōma (zestawami) pytaniōw. Kŏżdymu sztudyntowi kŏże wybrać jedna szkartka.
Sztudynt biere jedna szkartka, czytŏ i zatym prosi ło drugi zamlōng. Profesror dŏł zwōlŏ ale tyn zamlōng tyż sztudyntowi niy sztimowŏł. Tōż tyż profesora prosi ło trzeci zamlōng. Na to tyn profesor:
– Idź... dostowosz trōja!
Uradowany sztudynt wylazuje a po jakimsik łoka mrziku azistynt pytŏ profesora:
– Po jakymu tyn sztudynt erbnōł trōja kej niy łodpedziŏł na żŏdne pytani?
– Nale, cosik wiedziŏł, bo... szukŏł, prŏwda? – łodpedziŏł profesor.

środa, 11 października 2017

Żona kŏzała...

Na jednym ze torōw (bramōw), kere wiydli do raju bōło napisane: „Ino dŏ pantoflŏrzy!” a na inkszyj: „Dlŏ chopōw, ftorzy sie niy dali zbamōńcić bez swoje baby!”.
Przed tym piyrszym torym kōtluje sie, kłymbi sie hormijŏ, ciżba umrzitych, a przed drugōm bramōm styrcy ino jedna samōtnŏ duszycka.
Podlazuje ku nij świynty Pyjter i pytŏ:
– A ty co sam robisz?
– Nō, niy wiym... żōna mi kŏzała sam stanōńć...

poniedziałek, 9 października 2017

Piôsek....

Plaża, morze, gryfnistŏ launa. Na dece gryfnistŏ frela takimi erōtycznymi ruchōma szmaruje swoje idyjani łopŏlōne ciało. Poblisku tego zeksōwnygo zjŏwiska na łozpostartym badytuchu leży ze prziwrzitymi ślypiōma jedyn istny we strzydnim wiyku. Kejby niy corŏzki barzij powiynkszajōnce sie batki, szłoby miarkować, iże tyn istny śpi i blank niy zwrŏcŏ uwŏgi na ta sztramskŏ dziołcha. Tym zachōwaniym zbamōńciōł frela, kerŏ kukała, zaziyrała na niygo i widziała ino łōnego prziwzrite pōwiyki, tōż tyż już bez żŏdnyj gańby wrażuje rynka we stringi, kładzie jōm na swojij cipce i pōłgłōsym rzōńdzi:
– Tym mōj szkarbie, szacu nŏjsrogszy, ty moja piyszczōszko. Mamulka pamiyntŏ, iże wszyjsko mo dziynka tobie. I pomiyszkanie, i autok i srogachne kōnto we banku. Kcesz sie wykōmpać? Już idymy do wody!
Wstała i pogzuła wartko do morza.
Tyn istny łotwiyrŏ łoczy, sztrekuje sie deczko na łokciu i kuko tak na tego swojigo ciulika i wyrcy:
– Słyszysz, słyszysz? A jŏ przez cia straciōłech willa, dobrze fōngujōncŏ fyrma i mercedesa! I jesce ku tymu musza bulić alimynty w trzech roztamajtych miyjscach. Kciŏlbyś sie wykōmpać, co?
Tukej sie łobrŏcŏ na brzuch i ciōngnie:
– A piŏsek żrij giździe diosecki!

sobota, 7 października 2017

Chińczyk...

Jedyn istny, sklepikŏrz, festelnie niy miŏł rŏd Chińczykōw. I rōłzczasu prziszŏł ku niymu Chińczyk i pytŏ:
– Majōm łōni Whiskas? Potrza mi tego dlŏ mōj kot.
– A kaj mŏsz tego kota? – pytŏ przedowacz.
– Nō, jŏ łostawić kot dōma, jŏ go niy brać do sklep.
– Nō, jak go przismycys, to jŏ ci sprzedōm tyn Whiskas.
Chińczyk wōl niy wōl poszoł po kota do dōm, a kej wrōciōł dostŏł tyn Whiskas.
Dwa dni niyskorzij przilazuje juzaś nale terŏzki prosi:
– Jŏ kcieć kupić Pedigripal dlŏ mōj pies.
– A kaj mŏsz psa? Bez psa niy sprzedōm Pedigripal.
– Ja nie chodzić ze psym po sprawōnki! – łodrzykŏ Chińczyk.
– Bez psiŏka niy wrŏcej! – mrōnknōł przedowacz.
Tak tyż sie stało, po przijńściu ze psym erbnōł tyn Pedigripal.
Na drugi dziyń Chińczyk juzaś przilazuje do sklepu ze srogōm papiyrzannōm paktaszōm, tytkōm i gŏdŏ do sklepikŏrza:
– Pōn tu wrajżōm swoja rynka.
– A po pierōna?
– Pōn wrajzić!
Sklepikŏrz wkłŏdŏ graca do paktaszy a Chińczyk gŏdŏ:
– Pan pomacać! Miyntke?
– Nō... ja...
– Ciepłe?
– Nō... ja...
Na to Chinczyk uprzyjmnym głōsym:
– Jŏ kcieć kupić szajspapiōr!

piątek, 6 października 2017

Nic...

Chop siedzi we haźliku na trōnie i festelnie prōbuje sie wysrać, ze sia cosik wycisnōńć. Napinŏ sie, stynkŏ, fucy, nale wszyjsko na nic. Tōż tyż napinŏ sie jesce barzij i stynkŏ corŏzki wiyncyj. Nałōnczŏs jego starŏ przelazowała kole haźlika, uzdała co zrobi mu cosik na łostuda i zagasiōła mu w tym haźliku światło. Łorŏz usłyszała głōśne: aaaaaaa!!!
Zatwōrzōnŏ zaszaltrowała światło, wartko wkarowała do tego haźlika i pytŏ:
– Co ci sie stało?
Na to chop zadziwany:
– Nic mi sie niy stało. Myślŏłech in, iże mi slypia wyfukły.

czwartek, 5 października 2017

Niy pierdolą sie...

Napoczła sie elemyntarnŏ nauka Hanyska. Łojciec poswŏł go do publicznyj szuli. Tak możno po miesiōncu rechtōrka wołŏ Hanyskowego łojca i gŏdŏ mu, iże Hanysek je dziobłym wciylōnym, wszyjske sie go bojōm, dziołszki niy poradzōm nynać po nocach po jejigo hopsztosach i skuli tego wyciepuje Hanyska ze tyj szuli.
Łojciec zapisŏł synka do priwatnyj szuli. Po miesiōncu tamesznŏ rechtōrka wołŏ łojca i juzas ta samŏ lajera – łopowiyść ło znerwicowanych kamratach i kamratkach, ło połōmanych stołkach we szuli i take tam jesce. Łojciec wypokopiōł coby Hanyska poswać do szuli Jezuitōw. Jak wypokopiōł tak zrobiōł. Po miesiōncu te Jezuity wołajōm Hanyskowego łojca na wywiadōwka.
Łojcie narychtowŏł sie na nŏjgorszyjsze... przilazuje i słyszy, iże dŏwno we tyj szuli niy bōło tak porzōmnego szkolorza jak Hanysek. Pōmogŏ kamratōm, zawdy je przigotowany, uczy sie bardzo dobrze...
Łojciec we szoku, iże jejigo synek tak sie zwekslowŏł, pyto Hanyska jak tyż ci sie to stało.
Hanysek na to:
– Wiysz tatulku, bo tak je tak:wlazujesz do szkoły a tam we antryju czowiek na krziżu, idziesz do kantiny – wisi czowiek na krziżu, u dyrechtora czowiek na krziżu. Łojciec... ! Tam sie z ludźmi niy pierdolōm!

środa, 4 października 2017

Tustŏ dupa...

Rōłzczasu jedne małżyństwo zaplaniyrōwało szpacyr na łodwieczerz. A, iże byli niyzwykowo pozorne zaszaltrowali nocne łoświytlyni, ustawiyli autōmatycznŏ zekretarka, dekli klŏtka ze papagajym i zawarli kotka we pywnicy. Zaczym glingli po taksa. Uzdali co doczkajōm na nia przed chałupōm. Łozewrzili dźwiyrze coby wylyźć ze chałpy. Bez tyn czŏs kotka wylazła ze pywnicy bez uwrzite łokno i ino czekała na łozewrzicie dźwiyrzōw, coby sie wślizgnōńć do pomieszkaniŏ. Chop wrōciōł sie rajn bo niy kciŏł coby kotka tyrała po pomiyszkaniu. Zwiyrzŏk poleciŏł po słodach na wiyrch a chop śmignōł za niym. Baba wlazła do taksy, kerŏ razinku przijechała a , iże niy kciała coby taksiŏrz kapnōł sie, co chałpa je prōzno i bez łopiyki wyeklerowała mu, iże jeji chop gŏdo razinku jeji mamulce „dobranoc” i za łoka mrzik ślejzie.
Pŏra minutek niyskorzij chop wlŏz do taksy a taksiŏrz zaszaltrowŏł autok. Bez tyn czŏ chop napocznōł sie usprawiydliwiać:
– Wybŏczōm mi łōni, co zajimało mi to tela czasu, nale ta wrednŏ, łoszkliwŏ suka nŏjprzodzij skukała sie pod prykolym. Sztuchnōłech ci jōm pŏra razy biglym a łōna pitła do badycimra i wryła sie pod badywanna. Jakech jōm świtnōł to yntlich wylazła. Zatym zawinōłech jōm we starŏ deka, coby mie niy podropała i zwlōkech jeji tustŏ dupa po słodach i wciepnōłech nazŏd do pywnicy!

czwartek, 20 lipca 2017

Jŏ tyż niy mōm...

Mamulka Hamyska przōntała, skludzała we chałpie przed świyntami. Łozgzukanŏ, bo roboty mocka, a jeji chop, jak zawdy, słepie w szynku. Poswała Hanyska, coby go skludziōł ku dōmowi. Łojciec łobsztalowŏł laga i rzōńdzi:
– Siadej synek, mŏsz i szluknij!
– Nale jakōż to, jŏch je jesce maluśki.
– Słepej, gŏdōm ci!
– Nale tatulku!
– Szluknij!
Synek szluknōł, wykrziwiōł mu sie pychol i yntlich wrzesknōł:
– Nale ci to je łokropiczne, żadne i łoszkliwe!
– Nō, tōż tyrej ku chałpie do mamulki i rzyknij łōnyj, iże jŏ tyż... miodōw niy mōm!

niedziela, 16 lipca 2017

Zjŏd go...

Szulsztōnda (lekcyjŏ) biologiji. Rechtōrka tuplikuje dzieckōm fenōmyn, łosobliwość jōnkania. Łozprawiŏ, co jōnkanie, szwandruszynie wystympuje ino u czowieka. Żŏdnŏ inkszŏ stworzyni nigdy niy łostała tykniyntŏ fyjlerym jōnkaniŏ.
Na to Hanysek dźwigŏ graca i rzōńdzi:
– To blank niy ma prŏwda, paniczko rechtórko!
– Nō, tōż możno wyeklerujesz nōm Hanysku po jakymu tak miarkujesz.
– Wczorej, kejech sie bawiōł ze kotym we łogrōdku wyfuknōł ci na nŏs bez pot srogachny pies, rottweiler łod sōsiŏdōw. Na to tyn mōj kot: Ssss.... sss... sss...
I podwiyl zdōnżōł pedzieć: Spierdalaj! tyn łokropiczny psiok go zeżar!

sobota, 17 czerwca 2017

Dlŏ Elizy...

Szulsztōnda (lekcyjŏ) we szkole muzycznyj. Rechtōrka napoczynŏ:
– Dzisiŏj bydymy łomōwiać dziyła Beethowena. Nale, coby bōło szpasownij, to jedne swŏs naszkryflŏ na tabuli łobrŏzek a reszt bydzie zgadŏwać jaki to bydzie sztik Beethowena.
Ku tabuli podlazuje Marijka i naszkryflała srogachny miesiōnczek. Dziecka wrzeszczōm wrōłz:
– Sonata księżycowa!
– Brawo – gŏdŏ rechtōrka.
Zatym podlazuje ku tabuli Gryjtka i naszkryflała srogachny „pastorał”. Dzieci zawrzeskli:
– Symfonia pastoralna!
Na łostatku podlazuje ku tabuli Hanysek i naszkryflŏł srogachny, choby kōński, ciulik. W klasie cichuśko a ino rechtōrka po kwilce pytŏ Hanyska:
– Co to mŏ być? Przeca to niy mŏ nic spōlnygo ze kōnskami Beethowena.
Na to Hanysek ze powŏgōm:
– Dlŏ ELIZY!

środa, 14 czerwca 2017

Coby bŏł zdrowy...

Mały hanysek na szpacyrze ze mamulkōm uwidziŏł kōnia. Tymu kōniowi zwisŏł spode basiska srogachny – jak to u kōnia – ciulik.
Hanysek festelnie zaciykawiōny pytŏ:
– Mamulko, mamulko! Eźli tyn kōń je niymocny, je chory?
Mamulka na to:
– Ech synek, coby twōj tatulek bōł taki zdrowy!

poniedziałek, 12 czerwca 2017

Gyburstag...

Rechtor pytŏ sie jednego szkolorza we klasie:
– Hanysku, a rzyknij ty mi wiela miŏłeś lŏt we łostatni gyburstag?
– Siedym.
– Nō, tōz rzyknij ty mi wiela ci piźnie lŏt we nastympny gyburstag?
– Anō, dziewiyńć.
– Siŏdej, pała!
– Ło sto pierōnōw. Erbnōć pała razinku gynał we gyburstag!

poniedziałek, 5 czerwca 2017

Nowe szczewiki...

Przed szaufynstrym drogigo butiku styrcy baba i zaziyrŏ na moderne szczwewiki. Podlazuje ku nij jedyn istny i rzōńdzi:
– Jŏ wōm paniczko sprawia te szczewiki eźli sie byda mōg swami dupnōńć.
Baba ździebko pomedikowała i gŏdŏ:
– Nō, dobra nale musza wōm panoczku pedzieć, co jŏ blank niy mōm rada dupczyniŏ.
Poszli do jejigo chałpy. Baba legła sie na zofie bez ruchu, nale zostawiōła sie na szłapach te nowe szczewiki. Nō, i cŏłki czŏs nałōnczŏs dupczynia leży jak kloc drzewniany. Kej tyn istny już miŏł robić szlus ze dupczyniym łōna zadarła szłapy do gōry i wrzescy:
– Ło ja, jaaaa, je zuper!
Tyn istny zadziwany pytŏ:
– Pedzieliscie mi paniczko, iże niy mŏcie rada dupczyniŏ.
– Niy ciyrpia dupczyniŏ nale festelnie mi sie te nowe szczewiki spodobali!

poniedziałek, 29 maja 2017

Życiowy winkel...

Niy gorszcie sie moje roztomiyłe Przociele, iże łostatnio nic niy wciepuja, nale jeżech na życiowym winklu i jak sie spamiyntóm, byda dalszij wice wciepowoł.

niedziela, 21 maja 2017

Silikōn...

Rōłzczasu jedna rechtōrka spytała sie dziecek we szuli, co kcieliby erbnōńć, coby spŏłniyli sie jejich nŏjwiynksze winszbily, marzynia. Nŏjprzodzij łozwała sie Krista:
– Jŏ bych kciała mieć mocka goldu, bo gold je moc wercity i mōgłabych sie za tyn gold sprawić jakesik Porsche.
Na to Jorguś rzyknōł:
– A jŏ bych kciŏł platina, bo je barzij wercito łod goldu i mōgbych sie lajstnōńć jakesik Ferrari.
Na łostaku wypŏlōł Hanysek:
– A jŏ to bych kciŏł moc... silikōnu. Moja szwestra mŏ pod jakelkōm dwa take miechy silikōnu. Kejby łōni, paniczko rechtōrko, widzieli jake zuper autoki parkujōm pod naszōm chałpōm!

środa, 17 maja 2017

Klŏsztornŏ panna...


Rōłzczasu jednyj klŏsztornyj pannie zakciało sie srać i wlazła do szynku. Driny je jak zawdy holaryjŏ i larmo, jednakowōż co pŏra minutek gaśnie światło i cŏłkŏ tancbuda napoczynŏ owacyjŏ. Ta klŏsztornŏ panna podlazuje ku szynkwasowi i pytŏ kaj moge znojść haźlik.
– Sam po lewyj zajcie, nale lepszij bōło by kejbyście tam niy wlazowali.
– A to po jakiymu?– pytŏ sie ta klŏsztornŏ panna.
– Bo we tym haźliku styrcy posōng, sztatuła sagigo chopa, ftory mŏ ciulik przikryty bobkowym listkym.
– A to mi niy zawŏdzŏ. – rzōńdzi ta szwestera. – Niy byda zaziyrać we ta zajta.
Ta klŏsztornŏ panna wlazuje do tego haźlika i kej wrŏzŏ do szynku słyszy zwykowe, szynkowe larmo. Jednakowōż kej byzuchanty merkli łōnyj przijńście napoczynŏ sie owacyjŏ. Zadziwanŏ pytŏ sie gospodzkigo:
– Rzyknōm mi łōni panoczku ło co sie rozłajzi? Bijōm mi brawo boch bōła we haźliku?
– Niy, ta owacyjŏ je skuli tego, iże łostaliście paniczko jednōm snŏs. – łodrzykŏ gospodzki.
– Fórt i jedny ciyngym niy miarkuja.
– Widzōm łōni, wiela razy ftosik dźwignie tyn bobkowy listecek na posōngu, ze szynku gaśnie światło!

środa, 10 maja 2017

Szłapy...


Życie je jak szłapy (nogi):
krōtke i duge;
proste i blank krziwe;
chude i fest rube;
I zawdy do dupy!

niedziela, 7 maja 2017

Dlŏ niymocnych...

Maluśko, kajsik siemiolytniŏ dziołszka bōła ze mamulkōm we kościyle. Łorŏz źle sie poczuła....
– Mamulko, mogymy samstōnd wylyź? – spytała.
–Niy! – krōtko lodpedziała mamulka.
– Ale biere mi sie na rziganie...
– Tōż wylyź na dwōr, idź na zadek kościoła i tam wyrzigej sie we krzŏki...
Dziołszka poszła i za jakisik łoka mrzik bōła nazŏd...
– Wyrzigałaś sie? – spytała mamulka.
– Ja, wyrzigałach sie.
– A jak ci sie udało tak gibko dożynōńć na zadek kościoła i sie wrōcić? – spytała zadziwanŏ mamulka.
– Niy musiałach, blank niy musiałach pōńść za kościōł. Przi dźwiyrzach je takŏ krzinka na keryj pisze: Dlŏ niymocnych, dlŏ chorych!

poniedziałek, 1 maja 2017

Bydōm jebać...

Deptŏ ryżokudła (lisica) bez trowniŏl i uwidziała, iże glapa (wrōna) furgo dupōm do przodku.... Zadziwanŏ wrzescy:
– Te glapa, a co ci sie stało?
Ta glapa, ta wrōna rzōńdzi:
– Wy tam na dole niy miarkujecie, co PiS je u włŏdzy, pyndalujōm zmiany, terŏzki zbajstlujymy wszyjsko na łodwyrtka, na łopach....
Ryżokudła łoklanŏ pomedikowała i coby niy być cepiatŏ dźwigła swōj chwost do gōry i dupōm do przodku marsziyruje do lasa.
Uwidziŏł jōm ber, chwost do gōry, dupa na wiyrchu, nō tōż sru... ber jōm wydupczōł.
Zatym ta ryżokudła znodła ta glapa, ta wrōna i rzōńdzi:
– Ty! Glapa! Jŏ tyż kciała zmiana zbajstlować zmiany a ber mie ci wydupczōł...
Ta wrōna tak kukła na ta lisica i rzōńdzi ze słōsznościōm:
– Bo u nŏs na wiyrchu to sōm „zmiany” a wŏs tam na dole zōłwizōł jak jebali tak i dalszij bydōm jebać!

czwartek, 20 kwietnia 2017

Winsz...

Chytŏ rybkorz fisze i wyciōngó takŏ goldowŏ fisza. A ta fisza rzōńdzi:
– Wypuś mie, to spŏłnia twōj winsz!
– Kciŏłbych mie tyn mōj ciulik aże do ziymi!
Fisza fukła do wody. Za jakisik łoka mrzik idzie usłyszeć bulgotanie, woda nopoczynŏ sie burzić. Łorŏz ze wody wyfuknōł rekin i... łodgryz wyndkŏrzowi łobie szłapy!

środa, 19 kwietnia 2017

Juzaś blōndina....

Przilazła blōndina do Urzyndu Pracy. Byamter dŏł łōnyj robota przi sztrajchowaniu pasōw na drōdze. I ta blōndina we piyrszy dziyń posztrajchowała 10 kilomyjtrōw drōgi, na drugi dziyń ino 5, a na trzeci dziyń ino jedyn kilomyjter.
Podlazuje szef i pytŏ:
– Po jakiymu tak festnie zmyńszōła sie wydajnōść twojij roboty?
– Bo wiedzōm łōni... jŏ mōm corŏzki dalszij do tego kbla ze tōm lastfarbōm!

poniedziałek, 17 kwietnia 2017

Jŏ pierdola...

Rozwidniok kajsik we alpyjskim kurōrcie. Na teraza wylazuje Ynglynder i rzyko:
– How wonderful!
Wylazuje za niym Miymiec i wzdychŏ:
– Das ist wunderbar!
– Wylazuje Rus i tyż rzōńdzi:
– Kak prikrasna!
– Na to wylazuje Polŏk i słōwi”
– JO PIERDOLA!

niedziela, 16 kwietnia 2017

Juzaś szlus ze pijōndzōma...

Rōłzczasu jedyn ōłberlojtnant (porucznik) spichnōł sie we dobrym szynku ze ōłberstym (pułkownik).
– Pōnie ōłberlojtnacie – pedziŏł ōłberst – widza, co łōni czynsto radzi przilazujōm do tego restaurantu. Chnet kŏżdydziyń. Mie zawdy je za knap ze piōdzami.
– A co łōni, pōnie ōłberst, robiōm ze swojim gyhaltym?
– Anō, wszyjsko łoddŏwōm mojij babie. A łōna na żŏdne hopsy, łożarstwo niy kce mi nic dŏwać...
– Niy poradzicie, pōnie ōłberst postympować ze babami. Kej niy kce dać pijōndzōw, podyjńdźcie jōm pōnie ōłberst łod zadku, dejcie kusika we kark i opaternie chyćcie jōm we ramia... pewnikiym dŏ pijōndze!
Tyn ōłberst wrŏcŏ do chałpy, robi tak jak mu przikŏzŏł ōłberlojtnant. Podlŏz ku swojij babie, łobjimŏł jōm, dŏł kusika we kark. Jejigo babeczka przeciōngła sie ze uciychōm i rzykŏ:
– A cōż tyż to ōłberjontnancie.... juzaś knap u wŏz ze pijōndzōma?

piątek, 14 kwietnia 2017

Rottweiler....

Rōłzczasu jedyn złodziyj włōmŏł sie do srogij chałpy. Deptŏ tak po wszyjskich izbach, coby wysznupać, co sam je do pichniyńciŏ. A świeci sie taszynlampōm. Łorŏz za plecyskami słyszy:
– Mŏsz chopie przesrane u świyntego Antōniczka.
Łobyrtŏł sie, zaziyrŏ, a sam papagaj we klŏtce.
– Aleś mie papagaju wystrachŏł. To ty to gŏdŏsz, ja?
– Gŏdóm!
– A rzyknij mi jak ty sie mianujesz?
– Marija Magdalyna!
– He, he! Trza być idijōłtym, coby mianować papagaja Marijōm Magdalynōm!
– Niy tak chopie do łostatka – rzōńdzi tyn papagaj. – Idijōłtym trza być do łostatka, coby rottwaeilera mianować św. Antónik.
– Świyty Antōniczku.... bier go!

czwartek, 6 kwietnia 2017

Bōl...

Rōłzczasu starka, mamulka i cerzicka zicli sie do kupy i medikowali jaki to tyż je nŏjsrogszy bōl na świecie. Nŏjprzodzij wypolōła cera:
– Kejsik, jak mie Hanysek wytargŏł za cycki to chnet bych sie zesrała ze bōlu.
Na to mamulka:
– To ty dziołcha nigdy niy rodziōłaś. To dziepiyro je bōl.
Na to łozwała sie starka:
– Wy to blank niy miarkujecie co to je richticzny bōl. Jakech kejsik jechała na kole to mi sie moja cipka wkryńciōła we keta. Z bōlu toch zymbiskōma łodgryzła zwōnek na lykyrze!

piątek, 31 marca 2017

Hazok...

Deptŏ sie jedyn hazok bez las, podskŏkuje i śpiywŏ:
– Ida na dziołszki, ida na dupy, ida na kurestwo...
Merknōł go krecik i zarŏzki rzykŏ do hazoczka:
– Moga pōjńść ze cia, bo wiysz, jŏ za tela niy widza i gańbia sie łozprawiać z dziołszkami, ze dupami...
– Nō, dobra, pōdź!
Idōm cuzamyn do kupy i łoba śpiywajōm. Tyn hazoczek podskokuje ze szczyńśliwōści i łorŏz praskn na pychol bo łobalōł sie bez jakisik korczok.
– Łŏ kurwa!
A na to krecik:
– Witóm gryfnie... dziyń dobry!

środa, 29 marca 2017

Goldowŏ fisza....

Jedyn istny chyciōł goldowŏ fisza. Ta fisza zaziyrŏ ci tak na niygo i gŏdŏ:
– Chopie! Puść mie a spŏłnia jedyn twōj winsz.
Na to tyn istny:
– Dobra, kca takŏ zuper-wila, nŏjnowszyjszy, moderny autok we garaży i coby moja starŏ wyglōndała jak jakŏ „zeskbōmba”.
– Nale chopie, to już trzi winsze, a jŏch pedziała, co mo być ino jedyn winsz.
– Nō, dobra, goldowŏ fiszo, zbajstluj ino to, co poradzisz.
Tyn istny łodkuplowŏł ta fisza łod hŏczyka i wciep jōm rajn do rzyki. Wrŏcŏ do chałpy, zaziyrŏ a tam srogachnŏ, moderenŏ wila. Kukŏ do garaży a tam srogachny, szportowy autok. Zaziyrŏ do szlafcimra kaj leży jejigo baba, ftorŏ wyglōndŏ jak jakŏ „zeksbōmba”... Wypokopiōł, co ta goldowŏ fisza narobiyła tela dobrego, iże musi sie łōn jij łodpłŏcić, łodwdziynczyć. Wrŏcŏ nad rzyka, fuknōł na kepa do wody i rycy:
– Fiszŏ! Golsdowŏ fiszŏ!
Ta fisza przipłynōła, tyn istny wziōn jōm we grace i rzykŏ:
– Suchej nō ty, fiszŏ! Zrobiōłaś dlō mie tela dobrygo, iże niy miarkuja jak mōgbych ci sie łodpłocoić?
Na to ta goldowŏ fisza gŏdŏ:
– Nō, wiysz... tak prŏwdōm to pierōnym dŏwno... zeksu niy uprawiałach!
– Nō, ja goldowŏ fiszŏ, jŏch je czowiekym a ty fiszōm, to tak niy za tela idzie...
Na to ta goldowŏ fisza:
– Bo wiysz, chopie, jŏ mōm takŏ siyła, iże poradza sie zwekslować we czowieka, nale potrza mi mocka energiji, a za tela zużōłach na twoji winsze. Moga sie tōż tyż zmiynić ino we jedynŏstolytniŏ dziołszka!
– Tōż tyż bōło wysoki gyrichcie tak, a nie tak jak ta gōwniora łozprawiŏ!

wtorek, 21 marca 2017

Dwa razy....

Rōłzczasu jedna pŏra przikwanckała sie do „zeksuologa”. Chop uskŏrżōł sie dochtorowi ze dziwokij, łosobliwyj dōległōści:
– Wiedzōm łōni, pōnie dochtorze, kej jŏ sie dupcza ze mojōm babōm piyrszy rōłz, jeżech łozhajcowany i stopierōńsko sie poca. Kej juzaś dupcza sie śniōm drugi rōłz, je mi na isto festelnie zimno.
Dochtōr zadziwiōny łobadŏł pacijynta, nale niy znod żodnego grōntu tyj dziwokij niymocy. Uzdŏł, iż połozprawiŏ sie ze babōm tego istnego.
– Wiedzōm łōni paniczko, wasz chop uskargowŏł sie, iże kej sie dupnie swami piyrszy rōłz, to jes mu stopierōńsko gorko, a kej to robi drugi rōłz, to festelnie marżnie. Poradziylibyście to paniczka jakosik mi wyeklerować?
– Ja, dyć żysz. To je blank ajnfach. Piyrszy rōłz to robiymy we czyrwiyniu a drugi rōłz we... grudniu!

środa, 15 marca 2017

Dupniesz jesce rōłz...

Łoziymnŏstolytniŏ dziołcha prziszło ku swojij mamulce i gŏdŏ, co sie łōnyj już ło dwa miesiōnce zniyskorzōł miesiynczny czos (miesiaczka). Zaufryjgowanŏ mamulka pogzuła do japtyki po tyn „test ciōnżowy” i po łoka mrziku bōło wieda, iże dziołcha zaciōnżōła, je nabitŏ. Snerwowanŏ mamulka zawrzeskła:
– Co za świniŏrz ci to zrobiōł. Musisz mi zarŏzki pedzieć, chca go poznać!
Dziołcha poszła wartko do swojij izby i zaglingała do przociela. Po jakisik pōł godzinie pod chałpa podjyżdżŏ ferrari ze ftorego wysiŏd sztramski, galantnie łobleczōny chop we strzydnim wiyku. Wszyjske zicli do kupy przi tiszu i tyn istny rzōńdzi:
– Wasza cerzicka pedziała mi ło co sie rozłajzi, jŏ nale skuli mojij familiji niy moga sie śniōm łożynić. Moga za to prziłobiecać, iże kej urodzi sie dziołszka to zapisza waszyj cerze trzi sklepy i milijōłn dularōw. Eźli bōłby to synek, to erbnie dwie fabryki i tyż milijōłn dularōw. A kejby bez cufal byli to cwilingry, to erbnōm po piyńć milijōłnōw dularōw. A eźli by bez cufal wasza cera miała potrata (poroniła)....
W tym łoka mrziku łodzywŏ sie fater tyj dziołchy, kery sie do terŏzka siedziŏł cicho:
– To dupniesz jōm pōn jesce rōłz?

wtorek, 14 marca 2017

Wszyjskoch wybrŏł...

Przilazuje jedyn napraniec do dōm nale jego baba niy kce go wpuścić rajn. Tōż tyż klupie łōn do sōmsiŏdōw a tam dźwiyrze mu łozewrził jejich maluśki synecek i gŏdŏ:
– Mojich łojcōw niy ma dōma!
– To nic niy szkłōdzi, nale mōgbyś mi prziniyś szklōnka wody?
– Bajtel przilazuje ze tōm szklōnkōm, łożyrok wysłepŏł jōm na eks i gŏdŏ:
– A prziniyś tym mi jesce jedna glaska wody.
Bajtel prziniōs ino pōł glaski wody.
– Synek, kciŏłech cŏłkŏ szklōnka wody tōż po jakymu prziōs ‘eś mi ino pōł?
– Bo wiedzōm łōni panoczku, jŏ do kokotka niy siōngna a we aptrycie jużech wszyjsko wybrŏł.

poniedziałek, 13 marca 2017

Stare lōnty...

Łozprawiajōm dwie kamratki przed kościołym:
– Wiysz Erna, musza sprawić mojimu starymu nowy ancug. Bo mi tak jakoś gańba przed sōmsiŏdami.
– A po jakymu Ryjna?
– Nō jakōż to... sōmsiŏ siedzi skukany we szranku a naobkoło stare wychechłane lōnty!

piątek, 10 marca 2017

Tyglik wylizŏł...

Maluśkŏ Gryjtka niyskoro na wieczōr filowała swojich łocōw. Blan ło rozwidnioku pytŏ sie swojij mamulki:
– Mamylko, mamulko, a co wyście tam wczorej ze tatulkym we tym prykolu robiyli?
– Anō... parszczylichmy do kupy ajerkuchy! – łodrzykŏ mamulka zgańbiōnŏ.
Po połedniu ta maluśkŏ Gryjtka wrŏcŏ uradowanŏ do chałpy i łod proga łozprawiŏ swojij mamulce:
– Wiysz, bōłach ze Hanyskym we lesie i tyż my tam parszczyli ajerkuchy, nale Hanyskowi tak ci sie to spodobało, iże na łostatku nawet tyglik gynał wylizŏł!

czwartek, 9 marca 2017

Kapelōnek a zakōnnô szwestra...

Rōłzczasu jedyn kapelōnek do kupy ze klŏsztornōm szwestrōm rajtowali na kameli bez pustynia. Bōła takŏ srogŏ hica, iże ta kamela padła ze tyj skwary i usiotaniŏ. Kapelōnek miarkuje, iże i łōne łoba tyż chnetki kipnōm, tōż tyż pytŏ jeszcze ta szwestera eźli je cosk, co kciała by łōna zrobić, czego jesce nigdy we życiu niy robiyła. Na to ta klŏsztornŏ panna:
– Nigdy skorzij niy widziałach blank sagigo chopa.
– Nō, niy spodziŏłbych sie czegosik takigo – łodrzykŏ kapelōnek – ale skuli tego, co to je twoja łostatniŏ prośba, spŏłnia jōm.
Kapelōnek ściepuje cŏłke swoji prziłodziyni a ta szwestera je zadziwanŏ tym ksiynżowskim insztrumyntym miyndzy jejigo szłapami pytŏ:.
– Co to je, kapelōnku?
– Anō, to je moja kryka życiŏ. Moga ta kryka wrajzić we twoja cipka i stwōrzić blank nowe życie.
Na to ta klŏsztornŏ panna:
– Tōż wetkejcie ta swoja kryka do żici tyj kameli i wykludzōmy sie wartko samstōnd!

poniedziałek, 6 marca 2017

Ło wŏs niy spōmniŏł...

Jedyn wojŏk miŏł ci pierōnym maluśki ciulik. Tōż tyż jejigo wachmajster, (sierżant) pośmiywŏł sie, urzinŏł sie śniego. Rōłzczasu tego wojoka wezwali na łobadanie skōry. Po tych badaniach wachmajster wołŏ tego wojŏka ku sia i gŏdŏ:
– To wyście byli dzisiŏj na badaniach?
– Ja, to jŏch bōł na badaniach!
– I dochtōr kŏzŏł wōm sie seblyc do saga?
– Tak je, panie wachmajster, kŏzŏł mi sie seblyc i na łostatku pedziŏł mi, coch zdrowy jak fisza.
– A ło waszym chuju nic niy gŏdŏł? – pytŏ szydliwy wachmajster.
– Aaa, ło wŏs, to panie wachmajster, blank nic niy spōminŏł!

piątek, 3 marca 2017

To łōnego gorzŏła...

Wrŏcŏ jedyn istny festelnie naprany ze kamratym do swojij chałpy. Nale, kcieli by łōni jesce cosik luchnōńć. Tōż tyn istny rzōńdzi do swojigo kamrata:
– Wiysz co stary, wlyjź do mojigo szlafcimra, tam na fynsterbrecie styrcy jesce jedna flaszecka gorzŏłecki. Przismyc jōm sam!
Kamrat wlazuje do tego szlafcimra a tam we prykolu leży starŏ tego istnego ze jakimsik fricym. Biere gorzŏła i wrŏcŏ.
Kej już bōł przi tym istnym gŏdŏ do gospodŏrza:
– Te, nale tam we twojim prykolu leży twoja starŏ ze jakimsik cudzym fricym.
– Cicho bydź giździe! To przecamć łōnego gorzŏła!

czwartek, 2 marca 2017

Zesrŏł sie....

Rōłzczasu starŏ pŏra, kieladzisiōnt lŏt po wiesieli przilazła do dochtora piyrszego kōnszachtu. Baba już łod dźwiyrzy gŏdŏ ku dochtorowi:
– Panie dochtorze, a bydōm łōni taki dobry i przepiszōm nōm cosik na łodmodniynie, na to, coby my byli deczko modsze.
Dochtōr dlŏ szpasu przepisŏł łōnym medikamynt na sranie. Te uradowane wrŏcajōm do dōm. Po trzech dnioszki prziszli juzaś do tego dochtora a tyn, mocka łozbawiōny pytŏ sie łōnych jak jim sie wiydzie. Starecka łozaniylōnŏ rzōńdzi:
– A wiedzōm łōni, spania;liście, caubrownie. Joch fukła do haźlika choby łoziymnŏstka a mōj stary zesrŏł sie jak bubuś, jak maluśke dziecio!

środa, 1 marca 2017

Nadrzistany facet...

Jedyn istny, we szynku, nadrzistany jak belōwa uzdŏł, co jesce sie lajstnie śćwiartka do chałpy. Bōło już moc niyskoro, tōż tyż kciŏł cichym duchym, po kryjōncku wlyź do pomiyszkaniŏ, coby niy łocucić swojij baby. Przed chałpōm wrajziōł sie ta śćwiartka do zadnij kabzy we galotach, a iże bōł tak fest naprany, to przed samōm swojōm chałpōm potknōł sie i drzistnōł jak dugi. Strzaskŏł ta flaszecka, poharatŏł se dupsko, tōż tyż wartko, po cichuśku we chałpie wlŏz do badycimra , coby sie zabindować ta rzić i niy zrobić flekōw na pōściyli. Seblyk galoty, wypnōł ta swoja rzic ku zdrzadłu i robi tyn łoptrōnek. Prziflostrowŏł flostry, jedyn, drugi, trzeci... zatym legnōl ku staryj do prykola.
Ło szaroku jejigo starŏ cuci go ze mordōm:
– Ty giździe diosecki, naprańcu stopierōński! Niy dosik, iżeś przikwanckŏl sie na rozwidnioku nabity jak żbiyl, to jesce cŏłke bety, prziłobleczynie we kwi.
– ???
– A jŏ już blank niy miarkuja, co te wszyjske flostry robiōm na tym naszym zdrzadle we badycimrze!

piątek, 10 lutego 2017

Jaś i Małgosia...

Łozprawiajōm Hanysek i Margotka (Jaś i Małgosia):
– Ty! Przijńdź jutro po tyn strōm za miastym a wydupcza cie tak, że sie pewnikiym pojscosz Margot!
– Dobra! Byda!
Bez tyn czŏs ta łozprŏka usłyszŏł łojciec Margotki i uzdŏł, co sie skukŏ na tym strōmie deczko skorzij.
Hanysek ze tōm Margotōm yntlich sie tam, kaj sie ugŏdali – trefiyli. Hanysek juz miŏł napoiczynać te dupczynie nale festelnie wartko łoblyk galoty i w te pyndy napocznōł pitać choby go fto żynōł.
– Kaj tak pitŏsz? – wrzescy Margotka. – Miŏłeś mie tak przedupczyć aże bych sie pojscała!
– – Kuknij na wiyrch, na strōm to... sie zesrŏsz!

środa, 8 lutego 2017

Zaciōnżōłach...

Baba nawiydzŏ swojigo chopa we hereszcie i tak ci sie łozprawiajōm:
– A rzyknij mi ty ino po jakiymu niy bōłaś u mie na łostatnim byzuchu?
– Wiysz, czułach sie takŏ deczko niymocnŏ i poszłach do dochtora.
– Co mi ty sam bajukosz i bery łoprawiŏsz? Gŏdej, a zarŏzki, ze kim żeś bōła?
– To niy na prawie, niysprawiydliwe, co mie ło cosik podejzdrzywŏsz. Bez te cŏłke piyńć lŏt twojigo heresztu niy dałach ci przecamć zŏdnego grōntu, żŏdnego powodu.
– Nō dobra, i co pedziŏł ci tyn dochtōr?
– Anō, pedziŏł mi iże chebach zaciōnżōła... jeżech nabitŏ!

czwartek, 2 lutego 2017

Niyruchany....

Mamulka ze cerzickōm uzdali, co taki nŏjlepszyjszy kandidat na chopa musi być zabrany, pijynżny, gupi i... niyruchany. Po jakimsik czasie cerzicka znodła ci takigo ipty i łoprawiŏ łō niym wszyjsko mamulce. Mamulka pytŏ:
– Cerzicko, a łōn na isto je taki pijynżny?
– Łoj, mamulko, kejbyś widziała jakim autokym łōn jejździ... Bogaty, zabrany!
– A ipta, gupielok tyż śniego je?
– Gupi jak sto dioskōw. Łōn zegōwek to mi miasto pod gowa, pod rzić wrajziōł.
– Nō, a... niyruchany?
– Ja, ja, pewnikym niyruchany.... miŏł jesce folijŏ na ciuliku!

środa, 1 lutego 2017

Trzi wnerwióne baby...

Trzi łozgzukane baby trefiyli sie rōłzczasu po tym kej jejich chopy zapisali sie do takigo modernego Bowlig Clubu.
– Tak dalszij niy moge być! – wrzescy jedna. – Łōne tam grajōm, słepiōm gorzŏła i piwsko! Mōj chop wczorej po trajningu niy bōł w gangu dōjńś ku pomiyszkaniu i zasnōł na sztrōłdeklu!
– Ja, ja, to sie musi skōńczyć, musi być szlus tego! – rzōńdzi drugŏ. – Mōj, tak prŏwdōm, doszoł do pomiyszkaniŏ nale mrōncŏł cosik pod fusiskym i na łostatku legnōł sie we badywannie.
– Ja, szlus! Rōłz na zawdy! – wrzescy trzeciŏ, nŏjbarzij wkurwiōnŏ baba. – Mōj prziszŏł sōm do chałpy, legnōł sie bali i do prykola. Po jakimsik łoka mrziku łocuciōł sie jednakowōż i napocznōł ci sie dō mie dobiyrać. Nŏjprzodzij wraziōł mi dwa palcyska do cipki, trzecie palcysko do rzici a za kwilka napocznōł wrzesceć choby go ze skōry łobdziyrali:
– Jōłzel! Dej mi inkszŏ kula, bo ta mi sie cosik kurwa... kiołzdo!

wtorek, 31 stycznia 2017

Ze przodku...

Łozprawiŏ dwiōch kamratōw:
– Te, Bruno...jak ty to robisz, cow wszyjske dupy naobkoło sōm zawdy twoje?
– Eee, to stary szimel. Wrażuja we batki kartofel, przelazuja po plaży i już... Sprōbuj! Na isto sprōbuj!
Tyn istny wrocŏ po jakisik śćwierć godzinie ze przeiepkóma, pretynsjōma:
– Niy dosik, iże żŏdnŏ symnōm niy poszła, to jesce ku tymu wszyjske sie symie chichrali jak nŏjynte!
Bruno tak kuknōł na kamrata i wymarŏł:
–Bo miŏłeś, chopie, wrajzić tyn kartofel ... ze przodku!

poniedziałek, 30 stycznia 2017

Trzi baby...

Trzi baby-angyjberki łozprawiajōm ło swoich cerach. Piyrszŏ:
– Niy ma lepszyjszyj cery niźli moja. Łōna jedzinŏ mi przaje. Bez lato biere mie na Mazury, a bez zima do Zakoppanego9...
Na to rzykŏ drugŏ:
– Moja cerzicka je nŏjlepszyjszŏ. Żŏdyn niy przaje mi barzij jak łōna! Lizka bez lato biere mie na Hawaje, a bez zima do Szwajcaryji.
Trzeciŏ ino machła gracōm i rzōńdzi:
– To wszyjsko psinco. Moja Gryjta je na isto nŏjlepszyjszōm cerōm na świycie.
– Nale, rzyknij nōm, po jakiymu?
– Łōna jejździ trzi razy bez tydziyń do psychijatikera, buli mu kŏżdy rōłz 150 złociokōw, coby ino... połozprawiać... łō mie!

piątek, 27 stycznia 2017

Wiela kokotōw...

Rōłzczasu jedna modo babeczka przekludziōła sie na wiyś (takŏ mōłda na eko, slow food, slow leif i take tam duperszwance) i uzdała, co zorganizjyruje u sia chowanie (chodowla) kurōw. Nō i nŏjsōmpiyrw spytała sōmsiŏda wiela mo sie lajstnōńć „niosek” coby stykło dlŏ cŏłkij familiji.
– Muszōm łōni paniczko sprawić sie 15 kurzicōw (tych niosek) i ku tymu jednego kokota.
Po pŏruch dnioszkach sōmsiŏd nawiydziōł ta baba i uwidziŏł, co wele kŏżdyj kury belōntajōm sie kokoty.
– A wiela łōni sie paniczko sprawiyli tych kokotōw?
– Nō, tela wiela kurzicōw! – łodrzyko baba.
– Nale po jakiymu, po jakiego dioska? Przecamć styknłby sam ino jedyn kokot, nō, możno dwa.
Na to baba łozgzukanōm, snerwowanōm sztimōm:
– To wōm sie panoczku ino tak zdo! Mŏcie panoczku znomiynny chopski pōnkt widzyniŏ!

czwartek, 26 stycznia 2017

Prostata...

We wartyncimrze, poczykalni u dochtora (niy baba):
– Wy... wybo... wyboczōm mi łōni – pytŏ sie jedyn pacijynt drugigo – a łō... a łōni to ze jak... ze jakōm dō.. dōlegli... dōlegliwōsciōm sam prziszli?
– Jo... ze... prostatōm...
– A co to je ta cŏłkjŏ pro... prosta... prostata? – pytŏ sie jmuaś tyn piyrszy.
– Nō, procnie to wytuplikować... nale poprbuja... – gŏdŏ tyn drugi pacijynt – to, wiedzōm łōni, to tak, iże jŏ jscōm gynał tak jak wy panoczku.... gŏdocie!

wtorek, 24 stycznia 2017

Cycek...

Rōłzczasu jedna blōndina szła sie drōgōm ze łozepniyntōm jakelkōm spode ftoryj wystowŏł prawy cycek. Zahaltowŏł jōm pilicajt i rzōńdzi:
– A wiedzōm łōni paniczko, iże moga wōm paniczko dać sztrofa za publiczne sekblykanie sie na hulicy?
– Nale po jakiymu? – pytŏ ta blōndina.
– Bo deptŏcie paniczko drōgōm ze prawym cyckym na wiyrchu.
Blōndina tak zaziyro w dōł i łorŏz wrzescy:
– Ło mōj ty Pōnbōczku! Juzaś łostawiōłach moje dziecio we bance!

poniedziałek, 23 stycznia 2017

Jedna lŏtawica....

Rōłzczasu jedyn istny niy bōł rŏd ze usugōw jednyj lotawicy we burdelu i niy kciŏl zabulić pŏłnŏ nalyżność za dupczynie. A skuli tego, co niy bōła łōna nŏjmodszyjszŏ – nalygała i blank niy kciała pōjńść na ugoda, cŏłkŏ sprawa znodła sie we gyrichcie. Już przi napoczniyńciu sōndca stwiyrdziōł letko stropiōny:
– Moje Wy roztomiyłe, mōmy srogŏ problyma. Dzisiŏj mōmy samtukej we gyrichcie „Dziyń łozewrzitych dźwiyrzy” i za pŏra minutkōw przikulwitajōm sie sam modzioki ze gimnazyjōm. Beztōż tyż prosza coby skuli tych modziokōw, co dzisiyjszŏ sprawa niy ma łobyczajowygo charaktyru ino taki miyszkaniowy. Znaczy sie idzie ło lokal na wynajym.
Wszyjske strōny sprawy niy łostało nic inkszego jak zgōdzić sie ze sōndcōm i już po kwilce we łobycnōści modziokōw napoczynŏ sie przesuchanie.
Sōndca:
– Łobwiniōny, wytuplikujcie nōm, po jakiymu niy zabulōł pōn za nŏjyntnŏ izba?
– Wysoki sōńdzie! – łodrzykŏ klijynt – na prociw zapewniyniōm baby, kerŏ wynŏjmowała izba, pokŏzazło sie, iże nynŏjmowanŏ izba bōła we blank starymy budōnku, ło srogachnym metrażu i nadmiyrnyj... wilgotnōści.
– Nō, to sōm już geldowane winowanie – skwitowŏł sōndca – a co na to drugŏ strōna?
– Prosza wysokigo sōndu – napoczła ta lotawica, prostytutka – to, iże moja izba to żŏdnŏ tam „nōwka” wiedziŏł kwatyrnik jesce podwiyl sie wkludziōł. Nale prosza mi niy gŏdać, co to bōła jakosik rujina. Wilgłōść pokŏzała sie już po tym jak kwatyrnik sie wkludziōł a winowanie mie, co ta „izba” bōła za srodŏ, to śmiych. Widziŏł ftosik za sroge pomiyszkanie? Myjble ganc ajnfach byli za maluśke!

sobota, 21 stycznia 2017

Łōna a łōn...

Łōna a łōn żyli se pŏra lŏt na kryja. Śniŏdanie, prziłobleczyni zwykowe – łozciōngniynty szlafancug i badyhōłzy. Łōna ugibanŏ nad szolkōm kafyju. Łōn sztrekuje sie zgniyle i gracŏ we batkach rzōńdzi lejbowato:
– Teee, a wydŏsz ty sie za mie...
Łōna... zadyrgotali łōnyj gorzście. Jesce niy poradzi spomiarkować, iże na łostaku łopowŏżōł sie, iże dojzdżŏł do tyj decyzyji, iże yntlich bydōm żyniatōm pŏrōm. Cichuśko, coby sie łōn niy zestrachŏł i niy skapnōł sie, co łōna na to cŏłke lata czekała, łodpedziała:
– Nōōō... ja...
Łōn, niy ustowŏł gracać be batkach dociepnōł:
– ... ze śmieciōma do aszynkibli, bo je stopierōńske zimnisko i mie sie ganc ajnfach... niy kce wylazować!