środa, 1 marca 2017

Nadrzistany facet...

Jedyn istny, we szynku, nadrzistany jak belōwa uzdŏł, co jesce sie lajstnie śćwiartka do chałpy. Bōło już moc niyskoro, tōż tyż kciŏł cichym duchym, po kryjōncku wlyź do pomiyszkaniŏ, coby niy łocucić swojij baby. Przed chałpōm wrajziōł sie ta śćwiartka do zadnij kabzy we galotach, a iże bōł tak fest naprany, to przed samōm swojōm chałpōm potknōł sie i drzistnōł jak dugi. Strzaskŏł ta flaszecka, poharatŏł se dupsko, tōż tyż wartko, po cichuśku we chałpie wlŏz do badycimra , coby sie zabindować ta rzić i niy zrobić flekōw na pōściyli. Seblyk galoty, wypnōł ta swoja rzic ku zdrzadłu i robi tyn łoptrōnek. Prziflostrowŏł flostry, jedyn, drugi, trzeci... zatym legnōl ku staryj do prykola.
Ło szaroku jejigo starŏ cuci go ze mordōm:
– Ty giździe diosecki, naprańcu stopierōński! Niy dosik, iżeś przikwanckŏl sie na rozwidnioku nabity jak żbiyl, to jesce cŏłke bety, prziłobleczynie we kwi.
– ???
– A jŏ już blank niy miarkuja, co te wszyjske flostry robiōm na tym naszym zdrzadle we badycimrze!

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

ojgyn@interia.pl