Chytŏ rybkorz fisze i wyciōngó takŏ goldowŏ fisza. A ta fisza rzōńdzi:
– Wypuś mie, to spŏłnia twōj winsz!
– Kciŏłbych mie tyn mōj ciulik aże do ziymi!
Fisza fukła do wody. Za jakisik łoka mrzik idzie usłyszeć bulgotanie, woda nopoczynŏ sie burzić. Łorŏz ze wody wyfuknōł rekin i... łodgryz wyndkŏrzowi łobie szłapy!
czwartek, 20 kwietnia 2017
środa, 19 kwietnia 2017
Juzaś blōndina....
Przilazła blōndina do Urzyndu Pracy. Byamter dŏł łōnyj robota przi sztrajchowaniu pasōw na drōdze. I ta blōndina we piyrszy dziyń posztrajchowała 10 kilomyjtrōw drōgi, na drugi dziyń ino 5, a na trzeci dziyń ino jedyn kilomyjter.
Podlazuje szef i pytŏ:
– Po jakiymu tak festnie zmyńszōła sie wydajnōść twojij roboty?
– Bo wiedzōm łōni... jŏ mōm corŏzki dalszij do tego kbla ze tōm lastfarbōm!
Podlazuje szef i pytŏ:
– Po jakiymu tak festnie zmyńszōła sie wydajnōść twojij roboty?
– Bo wiedzōm łōni... jŏ mōm corŏzki dalszij do tego kbla ze tōm lastfarbōm!
poniedziałek, 17 kwietnia 2017
Jŏ pierdola...
Rozwidniok kajsik we alpyjskim kurōrcie. Na teraza wylazuje Ynglynder i rzyko:
– How wonderful!
Wylazuje za niym Miymiec i wzdychŏ:
– Das ist wunderbar!
– Wylazuje Rus i tyż rzōńdzi:
– Kak prikrasna!
– Na to wylazuje Polŏk i słōwi”
– JO PIERDOLA!
– How wonderful!
Wylazuje za niym Miymiec i wzdychŏ:
– Das ist wunderbar!
– Wylazuje Rus i tyż rzōńdzi:
– Kak prikrasna!
– Na to wylazuje Polŏk i słōwi”
– JO PIERDOLA!
niedziela, 16 kwietnia 2017
Juzaś szlus ze pijōndzōma...
Rōłzczasu jedyn ōłberlojtnant (porucznik) spichnōł sie we dobrym szynku ze ōłberstym (pułkownik).
– Pōnie ōłberlojtnacie – pedziŏł ōłberst – widza, co łōni czynsto radzi przilazujōm do tego restaurantu. Chnet kŏżdydziyń. Mie zawdy je za knap ze piōdzami.
– A co łōni, pōnie ōłberst, robiōm ze swojim gyhaltym?
– Anō, wszyjsko łoddŏwōm mojij babie. A łōna na żŏdne hopsy, łożarstwo niy kce mi nic dŏwać...
– Niy poradzicie, pōnie ōłberst postympować ze babami. Kej niy kce dać pijōndzōw, podyjńdźcie jōm pōnie ōłberst łod zadku, dejcie kusika we kark i opaternie chyćcie jōm we ramia... pewnikiym dŏ pijōndze!
Tyn ōłberst wrŏcŏ do chałpy, robi tak jak mu przikŏzŏł ōłberlojtnant. Podlŏz ku swojij babie, łobjimŏł jōm, dŏł kusika we kark. Jejigo babeczka przeciōngła sie ze uciychōm i rzykŏ:
– A cōż tyż to ōłberjontnancie.... juzaś knap u wŏz ze pijōndzōma?
– Pōnie ōłberlojtnacie – pedziŏł ōłberst – widza, co łōni czynsto radzi przilazujōm do tego restaurantu. Chnet kŏżdydziyń. Mie zawdy je za knap ze piōdzami.
– A co łōni, pōnie ōłberst, robiōm ze swojim gyhaltym?
– Anō, wszyjsko łoddŏwōm mojij babie. A łōna na żŏdne hopsy, łożarstwo niy kce mi nic dŏwać...
– Niy poradzicie, pōnie ōłberst postympować ze babami. Kej niy kce dać pijōndzōw, podyjńdźcie jōm pōnie ōłberst łod zadku, dejcie kusika we kark i opaternie chyćcie jōm we ramia... pewnikiym dŏ pijōndze!
Tyn ōłberst wrŏcŏ do chałpy, robi tak jak mu przikŏzŏł ōłberlojtnant. Podlŏz ku swojij babie, łobjimŏł jōm, dŏł kusika we kark. Jejigo babeczka przeciōngła sie ze uciychōm i rzykŏ:
– A cōż tyż to ōłberjontnancie.... juzaś knap u wŏz ze pijōndzōma?
piątek, 14 kwietnia 2017
Rottweiler....
Rōłzczasu jedyn złodziyj włōmŏł sie do srogij chałpy. Deptŏ tak po wszyjskich izbach, coby wysznupać, co sam je do pichniyńciŏ. A świeci sie taszynlampōm. Łorŏz za plecyskami słyszy:
– Mŏsz chopie przesrane u świyntego Antōniczka.
Łobyrtŏł sie, zaziyrŏ, a sam papagaj we klŏtce.
– Aleś mie papagaju wystrachŏł. To ty to gŏdŏsz, ja?
– Gŏdóm!
– A rzyknij mi jak ty sie mianujesz?
– Marija Magdalyna!
– He, he! Trza być idijōłtym, coby mianować papagaja Marijōm Magdalynōm!
– Niy tak chopie do łostatka – rzōńdzi tyn papagaj. – Idijōłtym trza być do łostatka, coby rottwaeilera mianować św. Antónik.
– Świyty Antōniczku.... bier go!
– Mŏsz chopie przesrane u świyntego Antōniczka.
Łobyrtŏł sie, zaziyrŏ, a sam papagaj we klŏtce.
– Aleś mie papagaju wystrachŏł. To ty to gŏdŏsz, ja?
– Gŏdóm!
– A rzyknij mi jak ty sie mianujesz?
– Marija Magdalyna!
– He, he! Trza być idijōłtym, coby mianować papagaja Marijōm Magdalynōm!
– Niy tak chopie do łostatka – rzōńdzi tyn papagaj. – Idijōłtym trza być do łostatka, coby rottwaeilera mianować św. Antónik.
– Świyty Antōniczku.... bier go!
czwartek, 6 kwietnia 2017
Bōl...
Rōłzczasu starka, mamulka i cerzicka zicli sie do kupy i medikowali jaki to tyż je nŏjsrogszy bōl na świecie. Nŏjprzodzij wypolōła cera:
– Kejsik, jak mie Hanysek wytargŏł za cycki to chnet bych sie zesrała ze bōlu.
Na to mamulka:
– To ty dziołcha nigdy niy rodziōłaś. To dziepiyro je bōl.
Na to łozwała sie starka:
– Wy to blank niy miarkujecie co to je richticzny bōl. Jakech kejsik jechała na kole to mi sie moja cipka wkryńciōła we keta. Z bōlu toch zymbiskōma łodgryzła zwōnek na lykyrze!
– Kejsik, jak mie Hanysek wytargŏł za cycki to chnet bych sie zesrała ze bōlu.
Na to mamulka:
– To ty dziołcha nigdy niy rodziōłaś. To dziepiyro je bōl.
Na to łozwała sie starka:
– Wy to blank niy miarkujecie co to je richticzny bōl. Jakech kejsik jechała na kole to mi sie moja cipka wkryńciōła we keta. Z bōlu toch zymbiskōma łodgryzła zwōnek na lykyrze!
Subskrybuj:
Posty (Atom)