Szulsztōnda (lekcyjŏ) we szkole muzycznyj. Rechtōrka napoczynŏ:
– Dzisiŏj bydymy łomōwiać dziyła Beethowena. Nale, coby bōło szpasownij, to jedne swŏs naszkryflŏ na tabuli łobrŏzek a reszt bydzie zgadŏwać jaki to bydzie sztik Beethowena.
Ku tabuli podlazuje Marijka i naszkryflała srogachny miesiōnczek. Dziecka wrzeszczōm wrōłz:
– Sonata księżycowa!
– Brawo – gŏdŏ rechtōrka.
Zatym podlazuje ku tabuli Gryjtka i naszkryflała srogachny „pastorał”. Dzieci zawrzeskli:
– Symfonia pastoralna!
Na łostatku podlazuje ku tabuli Hanysek i naszkryflŏł srogachny, choby kōński, ciulik. W klasie cichuśko a ino rechtōrka po kwilce pytŏ Hanyska:
– Co to mŏ być? Przeca to niy mŏ nic spōlnygo ze kōnskami Beethowena.
Na to Hanysek ze powŏgōm:
– Dlŏ ELIZY!
sobota, 17 czerwca 2017
środa, 14 czerwca 2017
Coby bŏł zdrowy...
Mały hanysek na szpacyrze ze mamulkōm uwidziŏł kōnia. Tymu kōniowi zwisŏł spode basiska srogachny – jak to u kōnia – ciulik.
Hanysek festelnie zaciykawiōny pytŏ:
– Mamulko, mamulko! Eźli tyn kōń je niymocny, je chory?
Mamulka na to:
– Ech synek, coby twōj tatulek bōł taki zdrowy!
Hanysek festelnie zaciykawiōny pytŏ:
– Mamulko, mamulko! Eźli tyn kōń je niymocny, je chory?
Mamulka na to:
– Ech synek, coby twōj tatulek bōł taki zdrowy!
poniedziałek, 12 czerwca 2017
Gyburstag...
Rechtor pytŏ sie jednego szkolorza we klasie:
– Hanysku, a rzyknij ty mi wiela miŏłeś lŏt we łostatni gyburstag?
– Siedym.
– Nō, tōz rzyknij ty mi wiela ci piźnie lŏt we nastympny gyburstag?
– Anō, dziewiyńć.
– Siŏdej, pała!
– Ło sto pierōnōw. Erbnōć pała razinku gynał we gyburstag!
– Hanysku, a rzyknij ty mi wiela miŏłeś lŏt we łostatni gyburstag?
– Siedym.
– Nō, tōz rzyknij ty mi wiela ci piźnie lŏt we nastympny gyburstag?
– Anō, dziewiyńć.
– Siŏdej, pała!
– Ło sto pierōnōw. Erbnōć pała razinku gynał we gyburstag!
poniedziałek, 5 czerwca 2017
Nowe szczewiki...
Przed szaufynstrym drogigo butiku styrcy baba i zaziyrŏ na moderne szczwewiki. Podlazuje ku nij jedyn istny i rzōńdzi:
– Jŏ wōm paniczko sprawia te szczewiki eźli sie byda mōg swami dupnōńć.
Baba ździebko pomedikowała i gŏdŏ:
– Nō, dobra nale musza wōm panoczku pedzieć, co jŏ blank niy mōm rada dupczyniŏ.
Poszli do jejigo chałpy. Baba legła sie na zofie bez ruchu, nale zostawiōła sie na szłapach te nowe szczewiki. Nō, i cŏłki czŏs nałōnczŏs dupczynia leży jak kloc drzewniany. Kej tyn istny już miŏł robić szlus ze dupczyniym łōna zadarła szłapy do gōry i wrzescy:
– Ło ja, jaaaa, je zuper!
Tyn istny zadziwany pytŏ:
– Pedzieliscie mi paniczko, iże niy mŏcie rada dupczyniŏ.
– Niy ciyrpia dupczyniŏ nale festelnie mi sie te nowe szczewiki spodobali!
– Jŏ wōm paniczko sprawia te szczewiki eźli sie byda mōg swami dupnōńć.
Baba ździebko pomedikowała i gŏdŏ:
– Nō, dobra nale musza wōm panoczku pedzieć, co jŏ blank niy mōm rada dupczyniŏ.
Poszli do jejigo chałpy. Baba legła sie na zofie bez ruchu, nale zostawiōła sie na szłapach te nowe szczewiki. Nō, i cŏłki czŏs nałōnczŏs dupczynia leży jak kloc drzewniany. Kej tyn istny już miŏł robić szlus ze dupczyniym łōna zadarła szłapy do gōry i wrzescy:
– Ło ja, jaaaa, je zuper!
Tyn istny zadziwany pytŏ:
– Pedzieliscie mi paniczko, iże niy mŏcie rada dupczyniŏ.
– Niy ciyrpia dupczyniŏ nale festelnie mi sie te nowe szczewiki spodobali!
Subskrybuj:
Posty (Atom)