Hanysek i Margot...

Hanysek i Margot (Jaś i Małgosia) bawiōm sie wrōłz we familijŏ, we dōm. Hanysek prōbuje łobiadu i gŏdŏ:
– Wiysz co, kociku, ta zupa je ździebko przesolōnŏ.
Na to Margot:
–Przesolōnŏ? To je niymożebne... przeca pŏra razy kosztowałach, nale ty uwŏżŏsz, iże jŏ niy mōm prawie... bo niby co? Kejech przesolōła, to za pierōna niy mōm prawie. A możno przeciepniesz mi, iże niy kosztowała, to co...myślisz, co jŏ cygania. Pewnikiym nigdy niy mōm prawie i zawdy cygania. To, iże zupa je przesolōnŏ, już niy lza mie traktować jak czowieka, ino zarŏzki przeciepować mi cygaństwo... jak ty mogesz myśleć łō mie jak ło jakisik łostatnij? To jŏ sie trŏpia, flaki wypruwōm, a ty mie jak psioka traktujesz, iże sztyjc i jednym ciyngym cygania i niy poradza warzić. Nō, co jŏ jeszcz źle robia? Możno na isto je cosik symnōm niy richtik, możno je ci symnōm źle, nic ci niy sztimuje, jak ty sie ku mie łodzywŏsz... czamu mŏsz mie za psioka?
– Mamulko! a Hanysek pedziŏł ino krōtko:
– SUKA!

Integracyjny ausflug...

Wiycie, taki moderny terŏzki „integracyjny” ausflug dobryj fyrmy. Chop cuci sie ło szaroku we hotylowym prykolu. Wele niygo dziołcha wstowo i rzōńdzi:
– Ta cŏłkŏ integracyjŏ je ło kant dupy łoztrzaś!
– Jakōż to? Niy podobało ci sie? – pytŏ tyn chop.
– Ja, widziało mi sie, nale idzie mi ło to, coby sie lepszij poznać...
– Nō, lepszij już sie cheba niy dŏ... po takij nocy, prŏwda? – śmiyje sie chop.
Dziołcha robi sie szarłatnŏ na fresie na spōmniynie tyj nocy i dalszij rzōńdzi:
– Nale jŏ do terŏzka niy miarkuja ze jakigo działu jeżeś chopie, ani jak sie mianujesz...
– Eee, tam... to idzie nadrobić. Jo je Erwin i robia za kelnera we tym hotelu!