Hanysek i Margot (Jaś i Małgosia) bawiōm sie wrōłz we familijŏ, we dōm. Hanysek prōbuje łobiadu i gŏdŏ:
– Wiysz co, kociku, ta zupa je ździebko przesolōnŏ.
Na to Margot:
–Przesolōnŏ? To je niymożebne... przeca pŏra razy kosztowałach, nale ty uwŏżŏsz, iże jŏ niy mōm prawie... bo niby co? Kejech przesolōła, to za pierōna niy mōm prawie. A możno przeciepniesz mi, iże niy kosztowała, to co...myślisz, co jŏ cygania. Pewnikiym nigdy niy mōm prawie i zawdy cygania. To, iże zupa je przesolōnŏ, już niy lza mie traktować jak czowieka, ino zarŏzki przeciepować mi cygaństwo... jak ty mogesz myśleć łō mie jak ło jakisik łostatnij? To jŏ sie trŏpia, flaki wypruwōm, a ty mie jak psioka traktujesz, iże sztyjc i jednym ciyngym cygania i niy poradza warzić. Nō, co jŏ jeszcz źle robia? Możno na isto je cosik symnōm niy richtik, możno je ci symnōm źle, nic ci niy sztimuje, jak ty sie ku mie łodzywŏsz... czamu mŏsz mie za psioka?
– Mamulko! a Hanysek pedziŏł ino krōtko:
– SUKA!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl