wtorek, 31 stycznia 2017

Ze przodku...

Łozprawiŏ dwiōch kamratōw:
– Te, Bruno...jak ty to robisz, cow wszyjske dupy naobkoło sōm zawdy twoje?
– Eee, to stary szimel. Wrażuja we batki kartofel, przelazuja po plaży i już... Sprōbuj! Na isto sprōbuj!
Tyn istny wrocŏ po jakisik śćwierć godzinie ze przeiepkóma, pretynsjōma:
– Niy dosik, iże żŏdnŏ symnōm niy poszła, to jesce ku tymu wszyjske sie symie chichrali jak nŏjynte!
Bruno tak kuknōł na kamrata i wymarŏł:
–Bo miŏłeś, chopie, wrajzić tyn kartofel ... ze przodku!

poniedziałek, 30 stycznia 2017

Trzi baby...

Trzi baby-angyjberki łozprawiajōm ło swoich cerach. Piyrszŏ:
– Niy ma lepszyjszyj cery niźli moja. Łōna jedzinŏ mi przaje. Bez lato biere mie na Mazury, a bez zima do Zakoppanego9...
Na to rzykŏ drugŏ:
– Moja cerzicka je nŏjlepszyjszŏ. Żŏdyn niy przaje mi barzij jak łōna! Lizka bez lato biere mie na Hawaje, a bez zima do Szwajcaryji.
Trzeciŏ ino machła gracōm i rzōńdzi:
– To wszyjsko psinco. Moja Gryjta je na isto nŏjlepszyjszōm cerōm na świycie.
– Nale, rzyknij nōm, po jakiymu?
– Łōna jejździ trzi razy bez tydziyń do psychijatikera, buli mu kŏżdy rōłz 150 złociokōw, coby ino... połozprawiać... łō mie!

piątek, 27 stycznia 2017

Wiela kokotōw...

Rōłzczasu jedna modo babeczka przekludziōła sie na wiyś (takŏ mōłda na eko, slow food, slow leif i take tam duperszwance) i uzdała, co zorganizjyruje u sia chowanie (chodowla) kurōw. Nō i nŏjsōmpiyrw spytała sōmsiŏda wiela mo sie lajstnōńć „niosek” coby stykło dlŏ cŏłkij familiji.
– Muszōm łōni paniczko sprawić sie 15 kurzicōw (tych niosek) i ku tymu jednego kokota.
Po pŏruch dnioszkach sōmsiŏd nawiydziōł ta baba i uwidziŏł, co wele kŏżdyj kury belōntajōm sie kokoty.
– A wiela łōni sie paniczko sprawiyli tych kokotōw?
– Nō, tela wiela kurzicōw! – łodrzyko baba.
– Nale po jakiymu, po jakiego dioska? Przecamć styknłby sam ino jedyn kokot, nō, możno dwa.
Na to baba łozgzukanōm, snerwowanōm sztimōm:
– To wōm sie panoczku ino tak zdo! Mŏcie panoczku znomiynny chopski pōnkt widzyniŏ!

czwartek, 26 stycznia 2017

Prostata...

We wartyncimrze, poczykalni u dochtora (niy baba):
– Wy... wybo... wyboczōm mi łōni – pytŏ sie jedyn pacijynt drugigo – a łō... a łōni to ze jak... ze jakōm dō.. dōlegli... dōlegliwōsciōm sam prziszli?
– Jo... ze... prostatōm...
– A co to je ta cŏłkjŏ pro... prosta... prostata? – pytŏ sie jmuaś tyn piyrszy.
– Nō, procnie to wytuplikować... nale poprbuja... – gŏdŏ tyn drugi pacijynt – to, wiedzōm łōni, to tak, iże jŏ jscōm gynał tak jak wy panoczku.... gŏdocie!

wtorek, 24 stycznia 2017

Cycek...

Rōłzczasu jedna blōndina szła sie drōgōm ze łozepniyntōm jakelkōm spode ftoryj wystowŏł prawy cycek. Zahaltowŏł jōm pilicajt i rzōńdzi:
– A wiedzōm łōni paniczko, iże moga wōm paniczko dać sztrofa za publiczne sekblykanie sie na hulicy?
– Nale po jakiymu? – pytŏ ta blōndina.
– Bo deptŏcie paniczko drōgōm ze prawym cyckym na wiyrchu.
Blōndina tak zaziyro w dōł i łorŏz wrzescy:
– Ło mōj ty Pōnbōczku! Juzaś łostawiōłach moje dziecio we bance!

poniedziałek, 23 stycznia 2017

Jedna lŏtawica....

Rōłzczasu jedyn istny niy bōł rŏd ze usugōw jednyj lotawicy we burdelu i niy kciŏl zabulić pŏłnŏ nalyżność za dupczynie. A skuli tego, co niy bōła łōna nŏjmodszyjszŏ – nalygała i blank niy kciała pōjńść na ugoda, cŏłkŏ sprawa znodła sie we gyrichcie. Już przi napoczniyńciu sōndca stwiyrdziōł letko stropiōny:
– Moje Wy roztomiyłe, mōmy srogŏ problyma. Dzisiŏj mōmy samtukej we gyrichcie „Dziyń łozewrzitych dźwiyrzy” i za pŏra minutkōw przikulwitajōm sie sam modzioki ze gimnazyjōm. Beztōż tyż prosza coby skuli tych modziokōw, co dzisiyjszŏ sprawa niy ma łobyczajowygo charaktyru ino taki miyszkaniowy. Znaczy sie idzie ło lokal na wynajym.
Wszyjske strōny sprawy niy łostało nic inkszego jak zgōdzić sie ze sōndcōm i już po kwilce we łobycnōści modziokōw napoczynŏ sie przesuchanie.
Sōndca:
– Łobwiniōny, wytuplikujcie nōm, po jakiymu niy zabulōł pōn za nŏjyntnŏ izba?
– Wysoki sōńdzie! – łodrzykŏ klijynt – na prociw zapewniyniōm baby, kerŏ wynŏjmowała izba, pokŏzazło sie, iże nynŏjmowanŏ izba bōła we blank starymy budōnku, ło srogachnym metrażu i nadmiyrnyj... wilgotnōści.
– Nō, to sōm już geldowane winowanie – skwitowŏł sōndca – a co na to drugŏ strōna?
– Prosza wysokigo sōndu – napoczła ta lotawica, prostytutka – to, iże moja izba to żŏdnŏ tam „nōwka” wiedziŏł kwatyrnik jesce podwiyl sie wkludziōł. Nale prosza mi niy gŏdać, co to bōła jakosik rujina. Wilgłōść pokŏzała sie już po tym jak kwatyrnik sie wkludziōł a winowanie mie, co ta „izba” bōła za srodŏ, to śmiych. Widziŏł ftosik za sroge pomiyszkanie? Myjble ganc ajnfach byli za maluśke!

sobota, 21 stycznia 2017

Łōna a łōn...

Łōna a łōn żyli se pŏra lŏt na kryja. Śniŏdanie, prziłobleczyni zwykowe – łozciōngniynty szlafancug i badyhōłzy. Łōna ugibanŏ nad szolkōm kafyju. Łōn sztrekuje sie zgniyle i gracŏ we batkach rzōńdzi lejbowato:
– Teee, a wydŏsz ty sie za mie...
Łōna... zadyrgotali łōnyj gorzście. Jesce niy poradzi spomiarkować, iże na łostaku łopowŏżōł sie, iże dojzdżŏł do tyj decyzyji, iże yntlich bydōm żyniatōm pŏrōm. Cichuśko, coby sie łōn niy zestrachŏł i niy skapnōł sie, co łōna na to cŏłke lata czekała, łodpedziała:
– Nōōō... ja...
Łōn, niy ustowŏł gracać be batkach dociepnōł:
– ... ze śmieciōma do aszynkibli, bo je stopierōńske zimnisko i mie sie ganc ajnfach... niy kce wylazować!