We richticznyj ślónskij familiji włôdô... „matriarchat”. Ja, ino samtukej jes jesce tyn matrijarchat. Łojciec mô bakać, przinosić pijóndze do dóm, i nie wrażować sie do wychowaniô dziecek. Ale, lecy kedy moge sie przitrefić juzaś cufal, jak mojimu kamratowi Jorgowi łod Pelcynyj. Rółzczasu, tak jakosik we pióntek po połedniu zachorzała, rozniymógła sie jego babeczka i Jorg łostôł dóma ze tym swojim synkiym. Nó, ale... synecek kciôł pojeść, Jorg łozewrził kilszrank i tyn maluśki synecek ćkôł wszyjsko, na co miôł szkrabka. Trza go bóło łoblyc, tóż łojciec łozewrził szrank a tam wszyjsko gryfnie wyprane, usztaplowane, poskłodane... synek łoblyk sie jak mu sie zdało. Prziszôł pyndziałek i Jorg wypokopiół, co trza tego synecka zakludzić do łochrónki. Łoblykli sie łoba, ślejźli do autoka i terôzki Jorg sie kapnół, iże blank niy miarkuje do jakij to tyż łochrónki tyn synecek depto. Niy dôł ale poznać po sia, ino pojechali do piyrszyj z raji łochrónki. Dyrechtorka tak kukła na tego synecka, podziwała sie i razym pedziała, co taki sam niy przinoleżi. Pojechali do drugij łochrónki, a tam ta samô lajera... niy znajóm synka. We trzecij tyż, i na łostatku tyn synecek gôdô:
– Tatulku! My tak mogymy nawiydzać jedna łochrónka za drugóm, ale jô sie zniyskorza dzisiôj do... szkoły!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl