Łostŏw to...

Leży chop na łożu śmiyrci... dochtōr pedziŏł, iże niy dotrzimie do rańca. Łoroz wywōniŏł ze kuchyni wōnioczka, zapach jejigo umiyłowanych łod bajtla kyjksōw szokuladowych, ftore narychtowała łōnego babeczka. Łostatkym siył wykarycōł sie ze prykola i pōłznie, szlajchuje sie do kuchyni. Wōniŏczka tych kyjksōw przipōmniała mu dzieckowe lata... łōn wiedziŏł , iże pomaszkyci je już łostatni rōłz we życiu.
Wkiozdnōł do kuchyni i widzi, jak jejigo babeczka rychtuje te kyjksy ło ftorych terŏzki medikowŏł.
Lŏstatkym siyły siōngnōł po jedyn kyjks i we tym łoka mrziku łōnego baba praskła go lapōm bez pychol...
Ty giździe! Łostŏw to, bo to je ... na lajchynszmałs, na twoja STYPA!

Ajnfachowe pytani...

Łocuciōłech sie rōncz ino napocznōł sie szarok, kej ino widniało... znacy sie, ło drugij po połedniu. Ze stopierōńskim kacynjamrym... ze mojigo organizmusu fōngowŏł ino... mōj zygarek... Weżgołech wezrok we zol achtlika, ftory stŏł łod wczorej na nachtiszu...
Moja starŏ zwyrtŏ sie po chałpie, przetwiyrŏ sie po cŏłkim pomiyszkaniu i już miarkuja, co zarŏzki przijńdzie ku mie i cosik mi wypokopi do roboty. Jakech miyniōł po pŏruch minutkach posywŏ mie do sklepu po żymły, cobych blank głōdny niy łamziōł... nō poswała mie we takim „szczytnym” cylu ganc ajnfach.
Nō, tōż wartk pod brałza, łobleczōnko i pyndaluja do delikatysōw. Drōgōm mijōm zadichtowanŏ do łostatka ludźmi kwieciarnia i we mojij, jesce niy blank trzyźbyj palicy, grōntuje sie dziobelski kōncypt łominiyńciŏ raji. Sztaluja plac we raji, bo razinku stŏł w nij sōmsiŏd i gzuja do sklepu, do tych delikatysōw. Bocza ło tym, iże na łodwieczerz mŏ wparzić ku mie kamrat i ugōścić go przeca bydzie trza, toć tyż, nŏjprzodzij na sztand monopolowy... Kupuja gorzŏłecka (nō, tak ze śtyry halbecki), miōdzik, pŏra szejściopakōw roztomajtych zortōw biyru, jakesik łorzyszki, chipsy, łogōrki, łoliwki. krōno kyjza i inksze tam jesce duperele nadŏwajōnce sie na... zapitka. Bula za wszyjsko zgodliwie, wylazuja ze delikatysōw, razinku tyn mōj sōmsiŏd przi tofli we kwieciarni, tōżech festnie sztramsko... Śmigōm ze pŏłnym rukzakym i kwiŏtkami do dōm – myśla se, iże moja dzisiyjszŏ organizacyjŏ, to niy w kij pierdziŏł. Wkarowŏłech do dōm, kłada przed mojōm starōm sprawōnki... zadowolniōny ze sia jak sto dioskōw i po jakimsik łoka mrziku na ziym sprowŏdzŏ mie jedne, jedzine ajnfachowe blank pytani:
– A kaj... żymły?

Berkmōn...

Rōmbǒł berkmōn klocek, rōmbǒł go pod ścianōm i przy tym rōmbaniu ciulnōł sie w kolano, a iże go zaskoczōło to nǒgłe zdarzyni na skorzyjszy wyjazd dostǒł pozwolyni.
Poszǒł se szpōngym jak mamlas po glajzach a sam na zakryncie dupła w niego ajza. Kejby sie łobejzdrzǒł za siebie do zadku, to by bōł uniknōł przikrygo wypadku.
Stanōł i nadepnōł na kulok urzniynty i gwōźdź zarościały wlǒz mu aż do piynty. Musiǒł borok siednōńć na łokorkōw kupie, zarǒz poczuł drzizga w swojij chudyj dupie.
Berkmōn aże skoczōł, helm mu śleciǒł z gowy i ciulnōł tōm gowom w ring łod łobudowy. Buła mu wylazla na pojstrzodku glacy, straciōł rōwnowǒga i ciulnōł na cacy.
Jak leciǒł na plecy chyciōł za kolyjka, palec mu przitrzasła jakoś kurwa belka. Chyciōł za betōnik, kiery wisiǒł z kraja, betōnik wyleciǒł i dostǒł nim w jaja.
Drōty, co styrczeli wlejźli mu do miecha, trza mieć kurwa noga pierōnskigo pecha.
Jeszcze zdōnżōł chycić jakoś deska z zadku, pōłka go przitrzasła i śćwierć tony flapsu.
Gǒdajōm – cufale niy depcōm pǒrami, jako to jes prǒwda słyszeliście sami. Tako ci jes niebezpiycznǒ robota gōrnika. Niy rob nic na dole – to dukniesz rizika!
Pozdrowiōm piyknie .... ha, ha, ha ....

Aptryt ...

Miarkujecie, iże wszyjskie Polŏki (Ślōnzŏki już terŏzki tyż sie tego naumieli) sztyjc i jednym ciyngiym jamrujōm i wajajōm. I prŏwdōm je, co inksze łō nŏs godajōm, iże:
„Polŏki majōm ci tako nŏtura, taki zwyk, iże kejby sam dō nŏs, tu na ziymia śleciŏł janioł direkt ze niyba, to zarŏzki by my mieli łōnymu cosik dlŏ przigany”.
Przeca styknie kuknōńć terŏzki we telewizyjŏ, a tam ci ino labiydzynie, molyndzynie i wszyjsko wszyjskim niy jes rade, pra? Mōm prawie? Nō! Mōm! Choby ino na tyn przikłŏd taki fal:
Pyndaluje wartko chop na banchowie (kaj? to Wōm niy rzykna). Tyrŏ ci tam a nazŏd i łorŏzki wkarowŏł do haźlika. Lechuśko dychnōł i czytŏ na dźwiyrzach:
– Kuknij na lewo!
Kuknōł, a tam naszkryflane:
– Kuknij we prawo!
Gawcy sie we prawo a tam jak byk naszrajbowane:
– Co sie tak gupolu zwyrtŏsz i fōmlujesz, coś taki bizygōn, kerymu sie wszyjsko niy zdŏ? Dlŏ ftorego wszyjsko niy ma dobre? Kcesz sie zadek łotrzić ło tyn aptryt ????