Do roboty.....

Wkarowŏł do biōra jedyn istnytak tak, jak ci go Pōnbōczek stworzōł, blank sagi ino hut na gowie a we gracy aktyntasza. Kiyrownik napoczynŏ wrzesceć:
– Czy wyście Kowalski blank łogupli? Blank sago do roboty?
– Pōnie kiyrowniku, bo to bōło tak: bōłech na srogij balandze u mojij znŏjōmyj. Łorŏz gaśnie światło i idzie usłyszeć hasło – bindry na krōnlojchter! Światło zaszaltrowali i wszyjske bindry na tym srogachnym krōnlojchtrze. Juzaś gaśnie światło... hasło: baby sie seblykajōm do saga! Zaszaltrowŏł ftosić światło i richtik wszyjske baby po sagu. Juzaś gaśnie światło... hasło: chopy seblykajōm sie do saga! I richtik, jak zaszaltrowali światło wszyjske chopy blank sago. Gaśnie juzaś światło i hasło:
– Nō, tōż chopy... do roboty!
Nō, tōż chyciōłech moja aktyntasza... mōj hut i wartko przileciŏłrech do roboty!

Halba...

Policajt wrŏcŏ ze roboty i już łod proga wrzescy:
– Moja ty roztomiyło, dostołech bilety i na wieczōr, idymy dzisŏj na „Jezioro łabędzie”.
Po łobiedzie widzi, iże jego babeczka szanobliwie, gynał śmiatŏ łograbki chleba i laduje do tytki.
– A po co ci to? – pytŏ chop-policajt?
– Nō, jakōż to, idymy na „Jezioro łabędzie”, to... dlo ptŏkōw.
– Łoj ty gupio babo, to je taki balyt... tanecznice tańcujōm...
– Dzisz go jaki mōndry sie znod. A kejchmy szli na „Wesele”
Wyspiańskigo, to fto zebrŏł ze sia... HALBA?