środa, 25 września 2019

Zatym (polskie: potem)...

Ledwa napocznōł sie dziyń a... już je szōstŏ na wieczōr. Tydziyń ledwa sie przikludziōł we pyndziałek a sam już je piōntek.
... a miesiōnc już śleciŏl.
... a rok chnetki bydzie miŏł szlus.
... i śleciało już 40, 50 lebo 60 lŏt naszego życiŏ.
... i spomiarkowalichmy, iże straciylichmy naszych łojcōw, przocieli. I kaplichmy sie, co je już za niyskoro, coby wrōcić. Tōż tyż ... sprōbujmy jednakowōż jak nŏjlepszij wykorzystać czŏs jaki nōm łostŏł. Niy łodwlykejmy ze szukaniym zajyńciōw, kere mōmy rade. Dodejmy farbōw do tyj ci naszyj myszōwatōści. Uśmiychejmy sie do małych zachōw we naszym żywobyciu, kere sōm balzamym dlŏ naszych syrc. I truc tymu, fōrt radujymy sie spokojym tego czasu, kery nōm łostŏł. Sprōbujmy wuchtnōńć słōwecko”zatym”...
Zrobia to niyskorzij, zatym...
Rzykna to zatym...
Pomedikuja ło tym zatym...
Łostŏwmy wszyjsko na niyskorzij, choby te „zatym” bōło nasze.
Przeca blank niy miarkujymy, iże :
zatym – kafyj bydzie zimny...
zatym – prijorityjty sie wekslujōm...
zatym – rok idzie ku łostatkowi...
zatym – zdrōwie tyż sie kōńczy...
zatym – dziecka dorŏstajōm...
zatym – łojce sie starzyjōm...
zatym – wszyjske łobiycki sie przepōminŏ...
zatym – dziyń stowo sie nocōm...
zatym – życie idzie ku łostatkowi...
A zatym czynsto je już za niyskoro.
Tōż tyż ... niy łostŏwiej niczego na niyskorzij, dyć żysz kej sie doczko na niyskorzij, mogymy stracić nŏjlepszyjsze kwilki, nŏjlepszyjsze dōświadczynia,
nŏjlepszyjszych przocieli, nŏjlepszyjszŏ familijŏ...
Dzisiŏj je sposobny dnioszek... Tyn łoka mrzik je terozki...

Niy sōmy już we wiyku, we ftorym mogymy dać sie zwōlŏ na łodłożyni na jutrotego, co przinŏleżi zrobić zarozki. Zoboczmy tedyć, eźli bydziesz miŏł czŏs, coby przeczytać ta wiadōmość, a niyskorzij udostympnić jōm inkszym. A możno łodłożisz to na... niyskorzij ?
I niy podziylisz sie tym nigdy!?

Poduk tekstu Boucara Dioufa