Nachthymda...

Jedna ze przôciōłek wydowo sie. Drugô we gyszynku kupuje łōnyj moc wercito nachthymda. Po roku drugô yma sie wydowo a ta piyrszô we gyszynku sprawiōła łōnyj halstuch. Ta niydôwno wydanô baba pytô kamratki: - Po jakymu sprawiōłaś mi ino halstuch? Jô ci gyszynkła przecamć festelnie wercitô i zeksōwno nachthymda? Na to ta drugo łodrzykô: - A na pierōna ci takô nachthymda. Przeca zōłwizōł bez cŏłke życie nbydziesz jōm mieć na karku!

Mysz...

Snerwowanŏ farnŏ gospodyni wkarowała do kancylaryji farorza i wrzescy: – Prosza ksyndza, prosza ksiyndza... bo sie wōm farorzu kilszrank popsowŏł! – Marijko, to niy mōj kilszrank ino nasz... farski. Za jakisik czŏs juzaś ta farnŏ gospodyni wparzōła do kancylaryji i wrzescy: – Prosza ksiyndza, prosza ksiyndza... waszmaszina wŏm sie popsowała. – Marijko, to niy moja waszmaszina ino naszŏ, farszko. Po poruch godzinach, tak na łodwieczerz juzaś ta farnŏ gospodyni wkarowała do farorza i rycy: – Farorzycku, farorzycku... bo pod naszym prykolym leży zdechniyntŏ mysza!

Zatym (polskie: potem)...

Ledwa napocznōł sie dziyń a... już je szōstŏ na wieczōr. Tydziyń ledwa sie przikludziōł we pyndziałek a sam już je piōntek. ... a miesiōnc już śleciŏl. ... a rok chnetki bydzie miŏł szlus. ... i śleciało już 40, 50 lebo 60 lŏt naszego życiŏ. ... i spomiarkowalichmy, iże straciylichmy naszych łojcōw, przocieli. I kaplichmy sie, co je już za niyskoro, coby wrōcić. Tōż tyż ... sprōbujmy jednakowōż jak nŏjlepszij wykorzystać czŏs jaki nōm łostŏł. Niy łodwlykejmy ze szukaniym zajyńciōw, kere mōmy rade. Dodejmy farbōw do tyj ci naszyj myszōwatōści. Uśmiychejmy sie do małych zachōw we naszym żywobyciu, kere sōm balzamym dlŏ naszych syrc. I truc tymu, fōrt radujymy sie spokojym tego czasu, kery nōm łostŏł. Sprōbujmy wuchtnōńć słōwecko”zatym”... Zrobia to niyskorzij, zatym... Łostŏwmy wszyjsko na niyskorzij, choby te „zatym” bōło nasze. Przeca blank niy miarkujymy, iże : zatym – kafyj bydzie zimny... zatym – prijorityjty sie wekslujōm... zatym – rok idzie ku łostatkowi... zatym – zdrōwie tyż sie kōńczy... zatym – dziecka dorŏstajōm... zatym – łojce sie starzyjōm... zatym – wszyjske łobiycki sie przepōminŏ... zatym – dziyń stowo sie nocōm... zatym – życie idzie ku łostatkowi... A zatym czynsto je już za niyskoro. Tōż tyż ... niy łostŏwiej niczego na niyskorzij, dyć żysz kej sie doczko na niyskorzij, mogymy stracić nŏjlepszyjsze kwilki, nŏjlepszyjsze dōświadczynia, nŏjlepszyjszych przocieli, nŏjlepszyjszŏ familijŏ Rzykna to zatym... Pomedikuja ło tym zatym... ... Dzisiŏj je sposobny dnioszek... Tyn łoka mrzik je terozki... Niy sōmy już we wiyku, we ftorym mogymy dać sie zwōlŏ na łodłożyni na jutrotego, co przinŏleżi zrobić zarozki. Zoboczmy tedyć, eźli bydziesz miŏł czŏs, coby przeczytać ta wiadōmość, a niyskorzij udostympnić jōm inkszym. A możno łodłożisz to na... niyskorzij ? I niy podziylisz sie tym nigdy!? Ojgyn z Pników Poduk tekstu Boucara Dioufa

Matka, baba abo cera..

Suszarka, szybkościōmiyrz. Drogōwka zahaltowała modego frica i pytô sie: - Słepołeś dzisiôj? - Niy!\ - niy mōmy alkōmatu, tōz tyż zadōm ci pytani jako test. Kej łodrzykniesz do porzōndku, to cie puszczymy. - Spoko, łodrzykô mody szoferok. - Tedyć jedziesz drōgōm i widzisz dwa światła ze naprociwka, co tomoge być? - Nō, autok... niy? - Nō ja, nale jaki? Honda, Suzuki abo Seat? Licho, niyhersko, nale zadōm ci druge pytani. Jedziesz se hulicōm i widzisz jedne światło. Co to moge być? - Nō, motorcykel... niy? - Nō ja, nale jaki? Suzuki, Honda, Kawasaki? Nō synek, byda cie musiôł zatrzimać. Tyn istny fric sie stopierōńsko wkurwiōł i putô policajta: - Panoczku włôdzo, eźli moga jô zadać jedne pytani? - A dyciś mody czowieku, pytej. - Na randsztrajfie drōgi styrcy blōndina we miniōwie, ze dekoletym aże łōnyj cycki widać i zahatowuje TIR-a. Fto to je? - Nō ajuści, iże kurwa! - Nō ja, nale fto? Waszô Mamulka, baba abo cera?

Łożyroki...

Rōłzczasu trefiŏło sie trzech łożyrokōw na bance wele sklepu. Słepiōm, durch słepiōm. Bōł szlus już ze gorzŏłōm, tōż tyż wrŏcajōm do chałpōw ledwa żywe. Na drugi dziyń juzaś trefiajōm sie na tyj bance przed sklepym. Kŏżdy śnich mŏ kacynjamer, dyrgocōm ze dylyrki. Na łostatku jedyn śnich godŏ: – Bez tyn ankohol sōm same utraty. – Mŏsz prawie, jŏ tak dyrgoca, iże kej dzisiŏj rychtowŏłech tyj, podwiyl zech go zasmyczōł do stoła, nic już we szolce niy bōło. – Eeee tam, co tam tyj, mie tak grace dyrgocōm, iże dzisiŏj, kejech jŏd zupa, to cŏłkŏ znodła sie na gymbie mojij staryj. Trzeci taki jakisik markotny i na łostatku godŏ: – Nale mocie problymy... Jŏ kej ida do haźlika, to zaczym sie łodleja, to sie trzi razy spuszcza!

Lōn i łōna...

Łōna a łōn. Pôra lôt we wolnym zwiōnzku. Śniôdanie, klajdōng podle tradycyji – łozciōngniynty babski szlafancug i badyhōłzy. Łōna ugibano nad becherym kafyju. Łōn sztrekuje sie lyniwie i gracajōnc we tych swojich batkach ciepie zgniōło, niyspiychnie: - Wydosz sie za mie... Łōna... Zadyrgotali łōnyj gōrzcie... Jesce niy poradzi uwiyrzić, iże yntlich sie łopowôżōł, iże dojzdrzôł, dorōs do tyj decyzyji, iże na łostaku bydōm małżyństwym. Cichuśko, coby sie niy wystrachoł i niy spomiarkowôł, iże doczkała na to côłke lata, łodrzykła: - Ja... ja... - ... ze śmiyciōma, bo je ziōmb, piździ i blank mi sie niy kce!

Kusik...

Przilazuje jedyn istny do urologa i ze gańbliwōściōm we głōsie gôdô: - Pōnie dochtorze... blank niy mōm erekcyji, blank mi tyn mōj dinks niy stowo. - Seblyc chopie batki, sprôwdzymy. Dochtōr pogracôł cosik tam tymu istnymu we jajcach, zatym chopowi stanōł tyn dinks jak lachyta. - Panoczku, môsz pōn ta erekcyjô, tōż ło co sie rozłajzi? – pytô dochtōr. - Nō ja, nō ja... nale niy spuściōłech sie... - Pokôż pōn... Zatym dochtōr zrobiōł dobrze tymu chopowi rynkōm i gō spuściōł sie tak, iże zmarasiōł ściana. - Nō, spuściōłeś sie chopie, tōz czego jesce łochyntolu kcesz? - KUSIKA !!!

Kōń...

Dôwno, dôwno tymu nazôd żōł se krōl, kery miôł festelnie zmerskanego, strôpiōnego dryganta, kōnia... Łogłosiōł tōż tyż, iże fto łozweseli jejigo kōnia erbnie poła krōlestwa. Prōbowało wieluch, mocka nale bezskutnie, darymnie. Na łostatku pojaqwiōł sie jedyn miglanc Szewiec Dratywka, kery prziłobiycôł, co łozweseli krōlewskigo kōnia. Richtik, prŏwdōm podlôz ku kōniowi, wyszyptłôł cosik łōnymu do dakla i tyn kōń parsknōł śmiychym i napocznōł kulac sie ze śmiychu po ziymi. Tyn Szewiec Dratywka łodszoł ze nadgrodōm. Nale tyn krōl juzaś niy poradziōł strzimać ze tym wiycznie chichrajōncym sie kōniym. Łogłosiōł juzaś, iże łoddô łostało tajla krōlestwa i ku tymu swoja cera tymu fto sprôwi , iże tyn kōń niy bydzie już taki wesōły i rôd wszyjskimu. I juzaś przikarycōł sie Szewied Dratywka, wyszyptłôł kōniowi cosik do dakla... i kōń sie zmerskôł i strôpiōł. Łocaubrowany, uradowany krōl spytôł tego miglanca jak łōn tyż to zrobiōł, co tyn kōń nŏjprzodzij sie łozradowôł a terôzki zrobiōł sie przignymbiōny i moc starośliwy. Tyn miglanc ino sie lachnōł i łodpedziôł: - To je ganc ajnfach krōlu... nôjprzodzij pedziołech tymu kōniowi, iże mōm wiynkszy ciulik łod niygo ... a za drugōm razōm toch mu tyn mōj ciulik pokôzôł.

Dwa ausgangi ....

Modzioki... chopcy, dziołchy... Te mode niy majōm takij utropy jakŏ my mieli we jejich latach. Chopcy musieli iść na stŏwka, zatym brali łōnych ku wojŏkōm na dwa, a drugda i na trzi lata (zyjmanów) a dziołchy niy poradziyli sie tych swojich szaców doczkać (wiynkszōściōm zōłwizōł niy doczkali). Nale, to byli na isto blank inksze czasy, prŏwda. A mie sie spōmniŏł jedyn taki cudal ze mojich modych lōt. Przilazuje utropiōny karlus ku swojimu łojcu i napoczunŏ ryjda: – Łojciec, a dyć rzyknijcie mi, co jes lepszij dō mie: mōm sie łożynić abo niy? – Wiysz synek to je tak – napoczynŏ tuplikowanie łojciec. – Zawdy mŏsz we swojim żywobyciu dwa ausgangi ze kŏżdyj zituacyji. Terŏzki tyż: Abo terŏzki sie łożynisz, abo pōjńdziesz na stŏwka i łostaniesz wojŏkiym. I juzaś mŏsz dwa ausgangi: Kej sie łożynisz, to mŏsz na zicher przedrzistane. Nale, kej ty pōjńdziesz ku wojokōm, zasik mŏsz dwa ausgangi: Abo bydzie krucafuks chnetki wojna, abo ji blank niy bydzie. Kej ci wojny niy bydzie, to mŏsz przedrzistane. Nō ale, kejby wojna bōła, juzaś mŏsz dwa ausgangi: Abo cie weznōm do lazarytu haźliki pucować, lebo możno cie prziflostrujōm do tych srogich kanōłnōw. Kej cie zebierōm do lazarytu, to mŏsz juzaś przedrzistane. Ale, kejby cie tak namiyniyli ku kanōłnōm, to tyż juzaś mŏsz dwa ausgangi: Abo cie zarŏzki zatrzasnōm na wojnie, abo bydziesz jesce żōł. Kej bydziesz żōł, to mŏsz zōłwizōł przedrzistane. Ale, kejby cie zatrzaśli, to zaś mŏsz dwa ausgangi: Abo cie pochowajōm we piŏchu, abo we jakimsik lesie. Eźli cie pochowajōm kajś we piŏchu, to mŏsz na fest przedrzistane. Nale kejby cie tak pochowali we lesie, to zasik mŏsz tuplowane ausgangi: Abo wyrosnōm tam na cia blumy, abo możno jakisik strōm. Kejby tak wyrōśli na cia blumy, to mŏsz na zicher przedrzistane. Nō ale, kej zaflancuje i wyrośnie na cia, na twoijich zezwłōkach strōm, dubelt mŏsz juzasik dwa ausgangi: Abo cie przełōnacōm na bigelbrety, abo możno przemelajōm na szajspapiōr. Ło wiela ze cia zbajstlujōm bigelbrety, to mŏsz na zicher przedrzistane. Nō ale, pokiel cie przełōnacōm na szajspapiōr, zasik mŏsz dwa ausgangi: Abo cie łobieszōm we chopskim haźliku abo możno inakszij – we babskim. Eźli cie wciepnōm do chopskigo aptrytu, to mŏsz juzaś przedrzistane, a eźli do babskigo haźlika – to mŏsz juzaś dwa ausgangi... – Niy chichrać sie mi tam we winklu! Wy tam! – Abo cie synek wychechlajōm ze zadku, abo wyszkyrtnōm ze... przodku. Kej cie wyłōnacōm ze zadku, to mŏsz na zicher festelnie przedrzistane. Nale, ... kejby cie tak wymelali do imyntu ze przodku to... dej sie synek pozōr! To gynał tak chobyś sie chopie przodzij łożyniōł !!!

Konzyrwa tirolsko...

Pôrã dni tymu nazôd stołech we raji do kasy we zupermarkycie. Dlŏ zabicia czasu czytôłech jakisik cufalowy cajtōng. Podle łostatnich badaniōw 38,3 % chopōw dōznowo łobrażyniô ciała przi łozpinaniu babskich cycynhaltrōw. Jak twiyrdzōm wizynszaftlery, naukōwce, kej sie syjmuje babie tyn halter idzie łodniyś zadrôpania, naciōngnōńć ściyngna i take tam jesce... Niy kciôłech w to uwiyrzić! Uzdołech sprôwdzic to sōm. Łozepnōłech cycynhalter babie, kerô stôła przedymnōm i ...erbnōłech fanga we pychol biksōm, „kōnzyrwōm tirolskōm”!!!

Drugōm gorzciōm...

Modŏ pani, weselnica i jeji chop. Hochcajtmacht, noc poślubnŏ, leżōm we prykolu. Launa cud miōd. Łoroz: – Mōj ty roztomiyły, jo jeżech jeszcze jōngferkōm. Niy mōm żŏdnego anōngu ło zeksie... abo jak mu tam. Mogesz mi to jakosik gynał wytuplikować? – Ja, ja, snadōm rzecōm, dziubecku mōj ty roztomiyły. Ujmnymy to tak. To co mŏsz miyndzy szłapami to cuchthauuz, hereszt, a to co jŏ juzaś mōm miyndzy szłapami, to heresztant. Nō, to co robiymy: – Wrażujymy heresztanta do heresztu? I tak ci gziyli sie piyrszy rōłz. Chop ze błōgim uśmiychym na fresie padnōł na zegōwek, jego babeczka łocałbrowanŏ tymi graczkami godŏ: – Moje ty słōneczko... heresztant pitnōł ze heresztu. – Nō, tōż trza zawrzić we hereszcie jeszcze rōłz. – rzōńdzi chop. Sprōbowali tego we roztomajtych sztelōntgach. Chop pokerymś tam razie wali sie na zegōwek, siōngŏ po cigareta i łoroż słyszy: – Mōj ty roztomiyły, nie miarkuja eźli mie sie to ino zdo, nale heresztant juzaś pitnōł. Na to chop resztym siyły wrzescy: – Przecamć kurwa niy dostoł... dożywocia!

Tor do niyba...

Pónbóczek i świynty Pyjter łoznôjmiyli tyn moderny terôzki „przetarg” , aukcyjô na postawiynie niybieskigo toru, „bramy niybieskij”. Piyrszy głósiół sie Araber. – Môsz chopie projykt? – pytô sie Pónbóczek. – Anó, móm! – łodrzykô Araber. – A kostnanszlag... nó, wiela to bydzie stôć, môsz? – pytô dalszij Pónbóczek. – Anó, tyż móm! – łodrzykô tyn istny. – Nó tóż wiela to bydzie geldować? – To bydzie we wercie jakiesik 900 milijółnów – łodrzykô Araber. – Jezderkusie! A czamu aże tela? – dziwuje sie świynty Pyjter. – Nó, 300 mln na materijôły, 300 to za robota, a 300 mój zysk! – Nó, dobra, to styknie, łodezwiymy sie do cia! – rzóńdzi św. Pyjter. Dalszij wlazuje Miymiec. – Môsz projykt, chopie? – Móm! – Môsz tyn „kosztorys”? – Anó, móm! – Tóż wiela to bydzie stôło? – Do kupy to bydzie we wercie 1,5 milijarda... – Eee, a po jakiymu aże tela? – zadziwiół siew Pónbóczek. – Nó, tóż tak wele 500 mln sztabilne, wercite miymiecke materijôły, miymiecki sztof, 500 mln na richticznô, akuratnô miymieckô robota. Nó i na łostatku mój zysk we wercie 500 mln. – Nó, dobra, to styknie, łodezwiymy sie do cia! – rzóńdzi św. Pyjter. Na łostatku przilazuje Polôk. – Môsz projykt? – Niy, niy móm! – łodrzykô ze rułóm Polôk. – A kostnanszlag, kosztorys to môsz? – Niy! Tyż niy móm! – łodrzykô juzaś ze rułóm Polôk. – Nó, tóż wiela kcesz chopie za ta robota? – Jô bych kciôł 3 milijardy 900 milijółnów złocioków. – Jezderkusie! Chopie! A skanyś ty wzión take kwantum? – Nó, tóż tak... jedyn milijard dlô Cia Pónbóczku, milijard dlô św. Pyjtra, milijard dló mie, a za te łostatnie 900 milijółnów Araber tyn tor, ta niybieskô brama postawi!