Piyrszy...

Miesiōnczkowe łodbicie strzybrzōło sie we sublu, we jeziōrze, a wele praskały ło brzyg rōwnako festnie, jak wele namiyntnōści, kere porwali pôrã, ftorô leżała na plaży, na piôsku. Łoba zrobiyli pauza na tela dugô, coby mody czowiek wyszeptłôł: - Moja roztomiyło, eźli jeżech twojim piyrszym miyłowniky, piyrszym kochankym? Łōnyj sztima zdrôdzała cosik wiyncyj niźli aufryjgōng. - Na przecam! Ja! ̶ łodrzykła. – I nôjlepszyjszym! Niy miarkuja ino, czamu wy chopy zawdy zadowocie te same pośmiywne , pociyszne pytania?