Cycek...

Jedzie blank modo mamulka bankóm i dziyrżi na kolanach swojigo synecka, śpikola. Wele nij siedzi jedyn istny. Tyn śpikol sztyjc ślimtô, tóż tyż ta jejigo mamulka uzdała, coby go nakôrmić. Tyn bajtel ale łodwrôcô sie łod tego jeji cycka. Ta mamulka namôwiô go:
– Nó, weź do gymby tego cycka, bo mamulka dô go tymu panoczkowi wele.
Tyn śpikol ale juzaś sie łodwrôcô, tóż tyż ta mamulka sztyjc i jednym ciyngym go namôwiô na tyn cycek. I tak ciyngiym ta samô lajera... weź cycka, bo dóm go tymu chopi wele, weź cycka, bo dóm go chopowi wele...
Na łostatku tyn istny niy strzimôł i wrzesknół:
– A dyć spamiyntel sie gówniôrzu, bo jôch przejechôł skuli ciebie i tych cycków już śtyry haltynsztele!