Blank nul...

Siedzi sie rółzczasu jedyn chop przi szynkwasie we hamerikóńskim szynku i łorôz uwidziôł swojigo kamrata, kiery słepôł we samótności. Podlazuje ci ku niymu i gôdô:
– Eee, ty, wyglóndôsz łokropicznie! Stało sie co?
– Wiysz – łodrzykô tyn istny – moja mamulka umrziła we siyrpniu i łostawióła mi, erbnółech 25 tysiyncy dularów.
– Nó, to richtik niy gryfnie – gôdô jejigo kamrat. – Ale môsz chocia pijóndze.
– Zatym juzaś, we wrzyśniu – gôdô dalszij tyn istny – kojfnół mój tatulek, ftory łostawiół mi côłke 90 tysiyncy dularów.
– Nó, to ci sie trefióło, stracić łobiuch bez dwa miesiónce. Niy dziwuja sie, iżeś taki markotny. Ale môsz wiyncyj pijyndzy.
– To jesce niy wszyjsko – rzóńdzi dalszij tyn istny. – Łóński miesiónc poszła pod sosiynki, kipła na amynt moja ujna, moja tanty... erbnółech pó nij cosik wele 15 tysiyncy dularów.
– Ja, ja miarkuja! To take jankorne, iże bez trzi miesiónce łodumarli cie trzi familijanty. Musisz być załómany, zdeszperówany!
– Wiysz chopie! – cióngnie dalszij tyn istny – Nôjgorszyjsze jest terôzki to, iże tyn miesiónc żôdyn mi niy umar... blank nul! – gôdô na łostatku tyn istny.