Idzie na podzim, we zegródkach rychtowali sie do żniwnego, a sam jednymu chopowi we Maciyjkowicach ftosik ciyngiym targôł pónki i byrny ze stromu. Tyn istny, kiejsik zawachowôł sie na tego rabsika, kuknół i ujzdrzôł jakigosik chopa w przebleczyniu. Wiela niy medikowôł i ucapiół ci go za jajca.
– Ty łochyntolu, ty giździe, a gôdej mi sam zarôzki ftoś ty!!!
Cicho, tyn istny nic. No, to go jesce barzij scôpiół, ścisnół za te przirodzynie:
– Gôdej, a wartko ftoś ty???
Nic, ciyngiym cicho, tela co ftosik chrapocieje.... Nó, tóż chyciół jesce barzij, ścis tymu istnym jego jajca i gôdô:
– Ty łochyntolu, ty giździe ty diosecki, ty lómpie, gôdej mi sam zarôzki ftoś ty!!!
– Jô, jô... jôch jes Jółzel... tyn niymowa ze kraja wsi, ze Starego Chorzowa !!!!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl