Rōłzczasu jedyn profesor i prymǒrz (ordynator) na łoddziyle we lazarycie przełajziōł siyniōm, korytǒrzym lazarytowym i łorǒz usłyszǒł ze dyżurki flyjgerōw łodgłōsy libacyji i łożarstwa, ftore bōło słychać aże za dźwiyrzōma. Zaciykǒwiōny kuknōł rajn i uwidziǒł mrōkiyw cygaretowego smōndu, kobuchy i achtliki a ku tymu festelnie jesce łozbawiōny, łozpasprowany cǒłki perzōnel, manszaft tego łoddziału.
– Co to mǒ być? Słepanie we robocie?
– Wiedzōm łōni, pōnie profesorze, mōmy grōnt do fajrowaniǒ! – łodrzykǒ jedyn ze modszych dochtorōw. – Naszǒ szwestera Erna nagōniōła, zaciōnżōła...
– Aaaa... nō, tōż i jǒ sie rǒd szlukna... bali i we robocie...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl