Rōłzczasu we nocy chop ze babōm leżōm we prykolu. Łorŏzki ftosik glingŏ do dźwiyrzy. Rozkokocōny, fest łozhajcowany chop łotwiyrŏ dźwiyrze. Po jakimsik łoka mrziku wrŏcŏ du babie. Baba sie pytŏ:
– Fto to bōł?
– Aaa... jakisik fric, terŏzki ło trzecij we nocy kce, coby go pociś!
– A pamiyntŏsz chopie, jak nōm sie autok popśniōł na drōdze, to tyż kcielichmy, coby nŏs ftosik sztuchnōł, coby nŏs ftosik pocis?
– Ja, mŏsz prawie, moja ty roztomiyłŏ, ida!
Po pŏruch minutkach chop na placu wrzescy:
– Panoczku! Panoczku, pociś wŏs, sztuchnōńć wŏs, ja?
– Ja, ja...
– A kaj łōni sōm?
– A sam, na huśtŏwce wele familoka....
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl