Utropa modego karlusa....

Jedyn mody karlus piere sie swoji ufifrane stopierōńsko galoty i mrōncy pod fusiskiym:
– Do sto pierōnŏw, czowiek już sam u nŏs na nikogo sie niy moge spuszczać, na nikim niy moge spolygać... nikomu wiyrzić...
Na łoka mrzik sztopnōł ze tym praniym i beblŏ sōm do sia:
– Bali i sōm na sia niy moga spuścić ani na sia spolygać – jamruje zegzioły. – A przecamć jŏ na isto kciŏłech sie tak zdrowo pierdnóńć!