Znajōm cie...

Zwiykowne już deczko małżyństwo pojechało na ausflugo do Chicago. Kej już tam byli chop spokopiōł, iże we tasi niy mŏ karty (mapy) tōż tyż rzōńdzi ku swojij babie:
– Eeee! Elza kajżeś kurwa skukała ta mapa?
– Jŏch niy brała żŏdnych kartōw, żŏdnych mapōw...
– Jak to kurwa niy? Przecamć ci gŏdŏłech, iże mŏsz kurwa zapakować te karty. Terŏzki sie kurwa sam niy znŏjdymy.
We tym samym łoka mrziku do tyj pŏry podlazuje jedyn istny i pytŏ:
– A łōni to sōm ze Polski?
– Ja, ja, nale jak sie pōn spomiarkowŏł? – pytŏ chop.
– Nō... po tyj kurwie... – łodpedziŏł tyn istny.
Tyn chop łodwrŏcŏ sie ku swojij babie i rzōńdzi:
– Dziśz Elza, to już ciebie kurwa i we Chicago znajōm!

Burdel...

Spomniało mi sie ło tych modernych prezyrwatywach, na kere my zawdy gŏdali kōndōny, bo łostatnio trefiōł żech Hajnusia łod Dudcynyj. Je ci łōn taki chudy, mizerowaty i cŏłkiym niywizgyrny karlus. Nale, nikej kŏżdy zdrowy chop, tyż mu sie babska zachciało, uwidziało. Siedli my sie przi piwie w tym ichnim „Pubie” (choby niy mogła to być dŏwnŏ karczma lebo szynk) i Hajnuś zacynŏ ryjda:
– Wiysz Ojgyn, poszołech zeszło sobota do burdelu. Jak to przi sobocie, festelnie łoszpluchtany, wykompany, wypachniony i pod bindrym, i gŏdŏm do tyj pufmuter coby mi narajōła jakosik modŏ, gryfnŏ i blank cicho dziołcha; niy ciyrpia rajculōw ani sekutnicōw. Łōna, ta pufmuter, ci tak ino na mie kukła i poswała ci mie do izby w keryj już blank fertik leżała (cŏłkym sago) takŏ jedna niymōwa. Trocha ci mi sie łōna dziwocno wydŏwała, ale co tam, biera sie wartko do roboty.
– Hajnuś, ty to tak gŏdŏsz jak by to bōła sznita ze fetym. – gŏdōm ci jŏ ku niymu. – Niy bōło cie gańba? Co ty terŏzki naszymu Farorzowi bydziesz rzōndziōł we tyj suchatelnicy na spowiydzi wielkanocnyj?
– Niy Ojgyn, takŏ ci łōna bōła cicho i tako jakosik niyruchawŏ. Cosik mi sie w niyj niy spodobało. I wiysz co? – gŏdŏ dalij Hajnuś, i aże ci go febrzisko tyrpie – pogłŏskŏłech, pohajŏłech ci jōm deczko i lekuśko żech ci jōm bajsnōł we gynik.
– Nō i....
– I tu ci mie ło mało pierōn niy szczelōł. Łōna ci ino gwizdła, pierdła i wartko bez łokno wypyrtła, wyfukła.
– Hajnuś czyś ty łogup, co ty mi za pierdoły wciskŏsz? Bez łokno ci łōna pitła, tak ganc ajnfach bez te łokno wyskoczōła?
– Ja Ojgyn. Dziepiyro wtynczŏs żech ci sie kapnōł, iże bōła to takŏ gumipupa, taki luftbalōng dlŏ chopōw, co ci je terŏzki z Niymcōw handlyrze smycōm.
Tak ci sie myśla, że dobry cowiek to i we burdelu sie może drzistnōńć.

Blank nowy kapelónek...

Dō nŏs na fara przikludziōł sie nowy, mody kapelōnek. Tyn mody ksiōndz bōł ci festelnie snerwowany, bo miŏł łodprawiać swoja piyrszŏ mszŏ we tyj parafiji. Dlŏ łopowŏgi, i coby sie deczko łodprynżyć, wlŏł se do tego krużlika ze wodōm, kery bōł narychtowany do kupy ze mszalnym winym – pŏrã kropek gorzŏły. Nō, i tak tyż sie stało. Czuł ci sie łōn fajniście jak nigdy do siela. Kej po tyj mszy wrōciōł sie na fara do swojij izby ujzdrzŏł na tiszu listecek a niym bōło napisane cosik takigo:
„Mōj roztomiyły kapelōnku!
Nastympnōm razōm dolyj ino pŏrã kropek gorzŏły do wody, a niy pŏrã kropek wody do... gorzŏły... to za piyrsze!
A terŏzki posuchej gynał i zapamiyntej to na zawdy:
Mszŏ zetwŏ ino godzina a niy dwie pōłowy po śtyrdziyści piyńć minut;
Je dziesiyńć ino przikazaniōw boskich a niy dwanŏście;
Je ale dwanŏście apostli, a niy dziesiyńciuch;
Krziż trza mianować gynał... krziż ... a niy gŏdać, co to je sroge „T”;
Na krziżu je Pōnjezusek a niy Lech Kaczyński;
Pōnbōczka ukrziżowali, a niy zajebali, i to Żydy a niy ruske łod Putina;
Nie lza tyż gŏdać na Judasza, iże to bōł skurwysyn;
Juzaś te, co grzyszōm, pōjńdōm na isto do piykła a niy... w pizdu;
Po prŏwdzie twoja kōncepcyjŏ, coby ludzie festelnie klackali i bōła owacyjŏ, zdŏ mi sie fascyniyrujōncŏ, ale coby zarŏzki tańcować ku tymu „makarena” i jesce robić cug jak na zabawie, to już bōło przegniyńcie;
Ōłblaty sōm dlŏ wiyrnych, i to sōm hostyje, a niy szpajza do wina;
Dej tyż se chopie dalszij pozōr:
Maria Magdalyna bōła jawnorzysznicōm a niy... kurwōm;
Kain niy ciōngnōł kabla, ino zatrzas Abla;
Przi napoczniyńciu gŏdŏ sie „Niech bydzie pochwŏlōny” a niy „kurwa mać”;
Na fajrant juzaś gŏdŏ sie „Bōg zapłać” a niy „ciao, ciao”;
Na łostatek, po kŏzaniu ślazuje sie ze kazatelnicy po lekuśku po słodach a niy sjyżdżŏ sie po gylyndrze;
I jesce jedyn fal:
Tyn przi ōłtŏrzu, wele ciebie we czerwiōnych szatach, to niy bōł żŏdyn przeskoczek (tranwestyta), ino to bōł jŏ, twōj BISKUP. Amynt!”