Możno bych tego niy łozprawiŏł ale kiej sam dō nŏs przikwanckali sie te hamerikōńskie prziwyki i miast ci Dzieciōntyczka wszandy nałobkoło już łod łostatka listopada aże to Trzech Krōli fyrto ino Mikołŏj, a tak po prŏwdzie jakisik cwerg przeblecōny za Mikołŏja – moga już ci to rzōńdzić.
Bōło to razinku kejskik skorzij Bożygo Narodzyniŏ ale jesce za pierōnym starego piyrwyj. Ichni Świynty Mikołŏj rychtowŏł sie do swojij kŏżdorocznyj rajzy. Jednakowōż wszandy przed niym mnōżyli sie roztomajte problymy...
Nŏjprzodzij ze jejigo „elfōw” śtyruch sie rozniymōgło, a jejich zastympce niy poradziyli robić gracek tak wartko jak te „elfy”, tōż tyż tyn Mikołŏj napocznōł podejzdrzywać, co moge niy zdōnżyć... Nastympnie jesce jego babeczka, ta ci paniczka Mikołojŏwo, dała mu do wymiarkowaniŏ, iże jeji Mamulka kce jich chnetki nawiydzić, co juzaś jesce barzij dopolōło Mikołŏja. Krōm tego złygo, kej poszŏł zaprzōngnōńć rynifery do sŏnek wykŏzało sie, co trzi śnich sōm nabite, napochali a juzaś dwa inksze przefukli bez pot i pitli Pōnbōczek jedyn wiy kandyż. Mikołŏj łozgzukŏł sie jesce barzij... Kej ci zaś napocznōł pakōwać te sōnki, jedna szuła, spłōza (płōza) złōmała sie. Miech ze gyszynkōma prasknōł ło ziym a gracki rozsuli sie naobkoło. Łozhajcowany do łostatka, Mikołŏj uzdŏł, co wrōci nazŏd do dōm szluknōńć sie kafyju i glaska whisky.
Kej jednakowōż łozewrził szybōnek, pokŏzało sie, co elfy wysłepali cŏłki ankohol i już blank nic niy łostało do wysłepaniŏ... Mory ci go wziyny i blank ci już łoztrzynsiōny, łozdyrgotany upuściōł ci zbōnek ze kafyjzerwisu, kery łoztrzaskŏł sie na blank maluśke kōnszczyczki na dylinach we kuchyni. Poszŏł ci dyć tyż po mietła, szipa i śmiatek ale i sam tyż ci miŏł pycha, bo myszy wećkali włōsie ze kerego bōł zrobiōny śmiatek. I wtynczŏs ci zaglingŏł zwōnek, taki klinglicek do dźwiyrzy... Mikołŏj poszŏł łotworzić. Przi dźwiyrzach styrcŏł maluśki janiōłek ze szykownistōm, srogōm chojnōm. Janiōłek ci radōśnie zawrzesknōł:
– Wesołych Świōnt Mikołŏju! Katać niy jes to dzisiŏj piykniy dziyń? Przismyczōłech dlŏ cia Mikołŏju szykownistŏ, sztramskŏ jedla. Prŏwda, iże łona jes szumnŏ i galantŏ? Kaj kciŏłbyś, cobych ci jōm wrajziōł?
.....
I stela wziyna sie tradycjŏ janiołka na samyj szpicy chojny ...
sobota, 24 grudnia 2016
czwartek, 22 grudnia 2016
Znŏdech jōm...
Przijechŏł jedyn istny ze modōm dupōm do motylu wele pōłnocki, nŏjlepszyjszy czŏs na letke dupczynie. Kej szŏł śniōm rajn merknōł, iże poblisku stoji autok jejigo kamrata... żyniatego kamrata. Uzdŏł, co zbajstluje mu cosik na łostuda i zebrŏł ze jejigo autoka kapa ze koła. Na drugi dziyń przikotasiōł sie ku swojimu kamratowi, glingŏ do dźwiyrzy, kamrat mu łozewrził i pytŏ:
– Te, serwus, a co tam?
– Anō, łobejzdrził coch znod – łodrzykŏ i zaziyrŏ na niygo ze takim fałresznym uśmiychym.
– Eee, moja kapa ze zadnigo kōlka. Skany jōm mŏsz?
– Chopie, niy markiyruj ipty, znodech ta kapa ze kōłka wczorej kole pōłnocki przi motylu.
Kwilka cichość, tyn kamrat biere ta kapa ze kōłka do gracy, łobrŏcŏ sie i idzie do kuchyni:
– Kuknij, moja ty roztomiyło, znodech ta kapa ze zadniego kōłka naszego autoka, kerŏ zapodziŏłaś dzisiŏj przi... zupermarkycie!
– Te, serwus, a co tam?
– Anō, łobejzdrził coch znod – łodrzykŏ i zaziyrŏ na niygo ze takim fałresznym uśmiychym.
– Eee, moja kapa ze zadnigo kōlka. Skany jōm mŏsz?
– Chopie, niy markiyruj ipty, znodech ta kapa ze kōłka wczorej kole pōłnocki przi motylu.
Kwilka cichość, tyn kamrat biere ta kapa ze kōłka do gracy, łobrŏcŏ sie i idzie do kuchyni:
– Kuknij, moja ty roztomiyło, znodech ta kapa ze zadniego kōłka naszego autoka, kerŏ zapodziŏłaś dzisiŏj przi... zupermarkycie!
środa, 21 grudnia 2016
Kejby sie we gównie zakopŏł...
Rōłzczasu jedyn istny wkarowŏł do takigo zalōnu dziyrganiŏ (tatuażu) i gŏdŏ blank ciyniuśkōm sztimōm:
– Jŏ sie winszuja, coby mi wydziyrgać na ciuliku take szykowniste czerwiōne ferrari dlŏ mojij dziołchy!
– Dlŏ waszyj dziołchy panoczku?
– Ja, dlŏ mojij dziołchy!
– Na zicher dlŏ waszyj dziołchy?
– Nō dobra... dlŏ mojigo kawaliyra!
– Tōż wiedzōm łōni co? Wydziyrgōmy te ferrari, nale kca wōm forszlagować, coby tymu autokowi dorobić take srogachne koła jak łod cugmasziny, trachtōra.
– A to po jakiymu?
– Nō, to tak na cufal kejby sie tyn autok we gōwnie zakopŏł!
– Jŏ sie winszuja, coby mi wydziyrgać na ciuliku take szykowniste czerwiōne ferrari dlŏ mojij dziołchy!
– Dlŏ waszyj dziołchy panoczku?
– Ja, dlŏ mojij dziołchy!
– Na zicher dlŏ waszyj dziołchy?
– Nō dobra... dlŏ mojigo kawaliyra!
– Tōż wiedzōm łōni co? Wydziyrgōmy te ferrari, nale kca wōm forszlagować, coby tymu autokowi dorobić take srogachne koła jak łod cugmasziny, trachtōra.
– A to po jakiymu?
– Nō, to tak na cufal kejby sie tyn autok we gōwnie zakopŏł!
poniedziałek, 19 grudnia 2016
Co zrobisz kej świtna...
Baba gŏdŏ ku swojimu chopowi:
– Mōj ty roztomiyły, a rzyknij ty mi, co zrobisz kej jŏ już świtna? Łożynisz sie drugi rōłz?
– A kaj tam, za boga niy!
– Nō, niy bajruj, przecamć kŏżdymu moge dopolić samōtność. Niy byda miała żŏdnych pretynsjōw.
– Nale kaj jŏ znŏjda takŏ babeczka jak ty?
– Nō, nale kejbyś znod, zakochŏł sie...
– Nō, to wteda... nō, dobra, możno bych sie i łożyniōł.
– I co? Miyszkŏłbyś śniōm we naszyj chałpie?
– Nō a co miŏłbych robić? Przekludzić sie dō nij? Skalić naszŏ chałpa, kerŏ przinŏleżi do naszyj familiji łod pokolyniōw? Łostawić naszŏ zegrōdka, pożygnać cŏłke łotoczyni?
– Nō, tak prŏwdōm... Nale co, łōna tak by sie szpacyrowała, szlandrowała po naszym łogrodzie?
– Nō, przecamć, kejby już sam miyszkała...
– I spała by we naszym szlafcimrze i we naszym prykolu?
– Nō, kejbych sie śniōm łożyniōł, to ja, chyba niy forsztelujesz se tego, cobychmy nynali we łoddziylnych prykolach.
– I możno tyż jeździōła by mojim autokym?
– Nale, we czym ty widzisz jakosik problyma? Zali bōłby na chodzie, to po jakymu niy?
– I jesce możno korzystała by łōna ze mojich kōsmytikōw, ja?
– A tego to już niy wiym eźli by łōna miała twōj gust. Nale kejby sie jakesik łōnyj zdały...
– I co jesce? Możno łoblykała by moje klajdy, moje prziłodziynie?
– Nō cōżeś ty jakŏ? Twoje klajdy, kecki, mantle sōm na nia za knap... za małe!
– Mōj ty roztomiyły, a rzyknij ty mi, co zrobisz kej jŏ już świtna? Łożynisz sie drugi rōłz?
– A kaj tam, za boga niy!
– Nō, niy bajruj, przecamć kŏżdymu moge dopolić samōtność. Niy byda miała żŏdnych pretynsjōw.
– Nale kaj jŏ znŏjda takŏ babeczka jak ty?
– Nō, nale kejbyś znod, zakochŏł sie...
– Nō, to wteda... nō, dobra, możno bych sie i łożyniōł.
– I co? Miyszkŏłbyś śniōm we naszyj chałpie?
– Nō a co miŏłbych robić? Przekludzić sie dō nij? Skalić naszŏ chałpa, kerŏ przinŏleżi do naszyj familiji łod pokolyniōw? Łostawić naszŏ zegrōdka, pożygnać cŏłke łotoczyni?
– Nō, tak prŏwdōm... Nale co, łōna tak by sie szpacyrowała, szlandrowała po naszym łogrodzie?
– Nō, przecamć, kejby już sam miyszkała...
– I spała by we naszym szlafcimrze i we naszym prykolu?
– Nō, kejbych sie śniōm łożyniōł, to ja, chyba niy forsztelujesz se tego, cobychmy nynali we łoddziylnych prykolach.
– I możno tyż jeździōła by mojim autokym?
– Nale, we czym ty widzisz jakosik problyma? Zali bōłby na chodzie, to po jakymu niy?
– I jesce możno korzystała by łōna ze mojich kōsmytikōw, ja?
– A tego to już niy wiym eźli by łōna miała twōj gust. Nale kejby sie jakesik łōnyj zdały...
– I co jesce? Możno łoblykała by moje klajdy, moje prziłodziynie?
– Nō cōżeś ty jakŏ? Twoje klajdy, kecki, mantle sōm na nia za knap... za małe!
piątek, 16 grudnia 2016
To papiōr, i to papiōr...
Do lecy jakigo restaurantu przilazuje pŏra majoryntnych już ludzi i nŏjprzodzij łobsztalowali sie tōmatynzupa. Za jekesik piyńć minutek przilazuje ōłber i dowo łōnym kapuśniŏk. Baba ze złōsciōm na to:
– Miała być tōmatynzupa a je kapuśniŏk!
– Nō, to zupa i to zupa prŏwda?
Nō, tōż ta pŏra łobsztalowała se prażoki, fritki i ku tymu kotlyt. Tyn ōłber prziniōs łōnym kartofle i karminadle. Snerwowany chop spytŏł ci tego ōłbra po jakymu prziniōs łōnym niy to, co łobsztalowali. Na to tyn ōłber ze rułōm:
– I to je kotlet i i to kartofle, prŏwda?
Na fajrant obiadu ōber dŏł łōnym rechnōng. Festelnie łozgzukanŏ baba spytała tego kelnera po jakymu tak drogo? Na to jeji chop ze rułōm, niy doczkŏł na łodrzykniyńcie ōłbra ino wyszeptłŏł cosik swoji babie do dakla i napocznōł wyciōngać ze kabzy szajspapiōr. Łodwinōł dosik kyns i dŏł to ōłbrowi.
Zadziwany kelner spytŏł:
– A czamuście mi panoczku dali tyn szjaspapiōr?
– Anō, panoczku starszy, przecamć to papiōr i to papiōr... ganc egal, prŏwda?
– Miała być tōmatynzupa a je kapuśniŏk!
– Nō, to zupa i to zupa prŏwda?
Nō, tōż ta pŏra łobsztalowała se prażoki, fritki i ku tymu kotlyt. Tyn ōłber prziniōs łōnym kartofle i karminadle. Snerwowany chop spytŏł ci tego ōłbra po jakymu prziniōs łōnym niy to, co łobsztalowali. Na to tyn ōłber ze rułōm:
– I to je kotlet i i to kartofle, prŏwda?
Na fajrant obiadu ōber dŏł łōnym rechnōng. Festelnie łozgzukanŏ baba spytała tego kelnera po jakymu tak drogo? Na to jeji chop ze rułōm, niy doczkŏł na łodrzykniyńcie ōłbra ino wyszeptłŏł cosik swoji babie do dakla i napocznōł wyciōngać ze kabzy szajspapiōr. Łodwinōł dosik kyns i dŏł to ōłbrowi.
Zadziwany kelner spytŏł:
– A czamuście mi panoczku dali tyn szjaspapiōr?
– Anō, panoczku starszy, przecamć to papiōr i to papiōr... ganc egal, prŏwda?
czwartek, 15 grudnia 2016
Pōjńś sama...
Dwie baby siedzōm we wartyncimrze, poczykalni u ginekologa i łozprawiajōm ło swojich dōlygliwōściach.
– Jŏ, wiedzōm łōni, kciałabych mieć dziecio nad wszyjsko inksze – gŏdŏ piyrszŏ – nale radszy niy bydzie mi to dane.
– Jŏch tyż tak myślała – rzykŏ drugŏ – nale niyskorzij wszyjsko sie na isto blank zwekslowało. Tōż tyż beztōż jeżech tukej... za trzi miesiōnce ślegna, byda miała dziecko.
– Muszōm mi łōni pedzieć, jakeście to zrobiyli.
– Poszłach do uzdrōwiciyla.
– Nale, jŏ tyż tego prōbowałach. Chodziylichmy do kupy ze mojim chopym do takigo jednygo łowczorza chnet bez cŏłki rok nale nic niy spōmōgło.
Na to ta drugŏ ino sie libeźnie lachła:
– Na drugi rōłz paniczko, to musicie tam pōjńść blank samŏ, bez chopa!
– Jŏ, wiedzōm łōni, kciałabych mieć dziecio nad wszyjsko inksze – gŏdŏ piyrszŏ – nale radszy niy bydzie mi to dane.
– Jŏch tyż tak myślała – rzykŏ drugŏ – nale niyskorzij wszyjsko sie na isto blank zwekslowało. Tōż tyż beztōż jeżech tukej... za trzi miesiōnce ślegna, byda miała dziecko.
– Muszōm mi łōni pedzieć, jakeście to zrobiyli.
– Poszłach do uzdrōwiciyla.
– Nale, jŏ tyż tego prōbowałach. Chodziylichmy do kupy ze mojim chopym do takigo jednygo łowczorza chnet bez cŏłki rok nale nic niy spōmōgło.
Na to ta drugŏ ino sie libeźnie lachła:
– Na drugi rōłz paniczko, to musicie tam pōjńść blank samŏ, bez chopa!
środa, 14 grudnia 2016
Jebniyntŏ baba...
Trefiōło sie dwiuch dŏwnych kamratōw i jedyn śnich gŏdŏ:
– Wiysz Ernst, słyszŏłech, co żeś sie łożyniōł.
– Anō ja, dwa miesiōnce tymu nazŏd.
– Nō, tōż rzyknij mi jak to u cia je?
– Anō, wiysz... caubrownie – łodrzykŏ mody żyniol. – Bali niy poradzisz sie wystawić jak caubrownie. Przilazujesz ze roboty usiotany, mŏsz głōd, jeżeś na wszyjsko wkurwiōny a sam twoji pomiyszkanie wysnożōne, gorki łobiŏd na tiszu, na niym tyż kwiŏtki we blumwazie. Napoczynŏsz ćkać ze smacyskiym a wele cia szykownistŏ babeczka szpasownie szczybiōtŏ, pytluje, pytluje, pytluje... jebniynte babsko!
– Wiysz Ernst, słyszŏłech, co żeś sie łożyniōł.
– Anō ja, dwa miesiōnce tymu nazŏd.
– Nō, tōż rzyknij mi jak to u cia je?
– Anō, wiysz... caubrownie – łodrzykŏ mody żyniol. – Bali niy poradzisz sie wystawić jak caubrownie. Przilazujesz ze roboty usiotany, mŏsz głōd, jeżeś na wszyjsko wkurwiōny a sam twoji pomiyszkanie wysnożōne, gorki łobiŏd na tiszu, na niym tyż kwiŏtki we blumwazie. Napoczynŏsz ćkać ze smacyskiym a wele cia szykownistŏ babeczka szpasownie szczybiōtŏ, pytluje, pytluje, pytluje... jebniynte babsko!
wtorek, 13 grudnia 2016
Niy moga przepasować...
Mamulka przikludziōła swoja łoziymnŏstolytniŏ cerzicka do dochtora i zarŏzki łod proga pedziała, iże cera fest ciyrpi na brechrajc, na mdłōści. Dochtōr łobadŏł dziołcha i stwiyrdziōł, iże łōna zaciōnżōła, iże je już łōna kajsik we szczwŏrtym miesiōncu.
– Cōz tyż łōni gŏdajōm, pōnie dochtorze, moja cera nigdy niy miała do czyniyniŏ ze zŏdnym chopym! Prŏwda cerzicko?
– Ja, ja, prŏwda mamulko. Jŏch sie bali niy kusikowała ze żŏdnym chopym! – zapewniŏła, garantiyrowała cera.
Dochtōr bez słōwecka podlŏz ku łoknu i napocznōł intynziwnie, zŏwzicie zaziyrać we łoddalyni.
– Panie dochtorze, eźli bōłoby cosik niy tak? – pytŏ po jakichsik piyńciuch minutkach zaniypokojōnŏ mamulka.
– Niy, niy! Ganc ajnfach we takich cufalach na wschōdzie zaobycz pokazuje sie jasnŏ gwiŏzda i przilazujōm trzi krōle. I jŏ, za nic we świycie, niy kciŏlbych tego falu kurwa przepasować!
– Cōz tyż łōni gŏdajōm, pōnie dochtorze, moja cera nigdy niy miała do czyniyniŏ ze zŏdnym chopym! Prŏwda cerzicko?
– Ja, ja, prŏwda mamulko. Jŏch sie bali niy kusikowała ze żŏdnym chopym! – zapewniŏła, garantiyrowała cera.
Dochtōr bez słōwecka podlŏz ku łoknu i napocznōł intynziwnie, zŏwzicie zaziyrać we łoddalyni.
– Panie dochtorze, eźli bōłoby cosik niy tak? – pytŏ po jakichsik piyńciuch minutkach zaniypokojōnŏ mamulka.
– Niy, niy! Ganc ajnfach we takich cufalach na wschōdzie zaobycz pokazuje sie jasnŏ gwiŏzda i przilazujōm trzi krōle. I jŏ, za nic we świycie, niy kciŏlbych tego falu kurwa przepasować!
poniedziałek, 12 grudnia 2016
Glaskugle na łozdoba...
Familijŏ siedzi przi łobiedzie. Synek pytŏ łojca:
– Tatulku, a wiela, tak rpŏwdōm, je zortōw cyckōw?
Łojciec źbiebko zaskoczōny, łodrzykŏ:
– Cōż, tak prŏwdōm to trzi, zalyżnie łod wiyku baby: kej je 20 lŏt starŏ sōm jak melōny, łobłōnczaste i twarde. Kej je 30-40 lŏt starŏ sōm jak byrny, jak gruszki, fōrt jesce gryfne nale deczko wydużōne, a po 50-ce msōm jak cebule...
– Cebule? – dziwŏ sie synek.
– Ja, ja, zaziyrŏsz i ślimtŏsz...
Wkurwiōło to ździebko baba i cera tego chopa, i cera pytŏ sie mamulki:
– Mamulko ma wiela je zortōw ptŏkōw?
– Tyż trzi, zalyżne łod wiyku chopa. U chopa 20 lot starego je jak dymbczok – twardy i srogachny. Kej chop mŏ już 30-40 lŏt je jak brzōza – elasticzny nale niyzawōdny. A tak po 50-ce je jak chojna na Boże Narodzynie...
– Jak chojna? – dziwuje sie ta jeji cera.
– Ja, strōm już je mŏrtwy, a glaskugle wiszōm ino dlŏ łozdoby!
– Tatulku, a wiela, tak rpŏwdōm, je zortōw cyckōw?
Łojciec źbiebko zaskoczōny, łodrzykŏ:
– Cōż, tak prŏwdōm to trzi, zalyżnie łod wiyku baby: kej je 20 lŏt starŏ sōm jak melōny, łobłōnczaste i twarde. Kej je 30-40 lŏt starŏ sōm jak byrny, jak gruszki, fōrt jesce gryfne nale deczko wydużōne, a po 50-ce msōm jak cebule...
– Cebule? – dziwŏ sie synek.
– Ja, ja, zaziyrŏsz i ślimtŏsz...
Wkurwiōło to ździebko baba i cera tego chopa, i cera pytŏ sie mamulki:
– Mamulko ma wiela je zortōw ptŏkōw?
– Tyż trzi, zalyżne łod wiyku chopa. U chopa 20 lot starego je jak dymbczok – twardy i srogachny. Kej chop mŏ już 30-40 lŏt je jak brzōza – elasticzny nale niyzawōdny. A tak po 50-ce je jak chojna na Boże Narodzynie...
– Jak chojna? – dziwuje sie ta jeji cera.
– Ja, strōm już je mŏrtwy, a glaskugle wiszōm ino dlŏ łozdoby!
piątek, 9 grudnia 2016
Brifmarki...
Przilazuje klŏsztornŏ panna do dochtora i rzōńdzi:
– Pōnie dochtorze, jŏci mōm jakosik dziwocznŏ niymoc, dziwoko choroba. Jŏ fōrt we swojich batkach znŏjduja.... brifmarki.
– Nale, siestro, tōż to je niymożebne. Jŏ blank niy znōm takij dolygłōści.
– Nō, tōż łoboczōm łōni, pōnie dochtorze – wlazuje we słōwo ta klŏsztornŏ panna i seblykŏ spōdzik, biylizna.
Dochtōr zaziyrŏ tak, kukŏ... richtik cosik tam je. Drŏpie sie po palicy, zaziyrŏ bliżyj... nō, brifmarki we babskich batkach, jak woła. Kukŏ jesce bliżyj i yntlich napoczynŏ sie lachać...
– Moja roztomiyłŏ! To niy ma brifmarki ino aufklyjbery, nŏlypki ze bananōw!
– Pōnie dochtorze, jŏci mōm jakosik dziwocznŏ niymoc, dziwoko choroba. Jŏ fōrt we swojich batkach znŏjduja.... brifmarki.
– Nale, siestro, tōż to je niymożebne. Jŏ blank niy znōm takij dolygłōści.
– Nō, tōż łoboczōm łōni, pōnie dochtorze – wlazuje we słōwo ta klŏsztornŏ panna i seblykŏ spōdzik, biylizna.
Dochtōr zaziyrŏ tak, kukŏ... richtik cosik tam je. Drŏpie sie po palicy, zaziyrŏ bliżyj... nō, brifmarki we babskich batkach, jak woła. Kukŏ jesce bliżyj i yntlich napoczynŏ sie lachać...
– Moja roztomiyłŏ! To niy ma brifmarki ino aufklyjbery, nŏlypki ze bananōw!
czwartek, 8 grudnia 2016
Do kogo przinŏleżi...
We gyrichcie twŏ łozprawa szajdōngowŏ, a dokładnij, to sprawa ło prziznanie łopiyki nad dzieciokami. Matka (jesce żōna, już niy kōchanka) wstała i klar dała do wyrozumiyniŏ sōndcy, iże dziecka przinŏleżōm dō nij. to łōna je urodziōła, tōż tyż sōm to jeji bajtle.
Sōndca zwrōciōł sie ku chopowi, coby tyż to łōn mŏ do pedzyniŏ.
Chop bez łoka mrzik bōł cicho, za tym poleku sztreknōł sie ze stołka i pedziŏł:
– Panie sōndco, kej wkłŏdōm złocioka do autōmatu ze maszkytami i wyleci ze autōmatu szokuladeridel, to eźli tyn szokuladeridel przinoleżi ku mie abo do autōmatu?
Sōndca zwrōciōł sie ku chopowi, coby tyż to łōn mŏ do pedzyniŏ.
Chop bez łoka mrzik bōł cicho, za tym poleku sztreknōł sie ze stołka i pedziŏł:
– Panie sōndco, kej wkłŏdōm złocioka do autōmatu ze maszkytami i wyleci ze autōmatu szokuladeridel, to eźli tyn szokuladeridel przinoleżi ku mie abo do autōmatu?
środa, 7 grudnia 2016
Twardy ptŏk...
Idzie sie rōłzczasu maluśkŏ, biydnŏ mysza i dolazuje ku rzyce. A skuli tego, co bōła to srogachnŏ rzyka ze festelnym sztralym, tōż tyż ta mysza stopierōńsko sie wylynkła, iże niy bydzie poradziōła ta rzyka przepłynōńć i gŏdŏ ku stojōncymu wele ptŏkowi:
– Jŏ, takŏ maluśkŏ mysza a ty taki srogi i sztramski ptŏk, tōż tyż cie prosza cobyś mie scŏpiōł za kark i przefurgnōł symnōm na drugŏ zajta.
– Niy!
– Nō, ale jŏ gryfnie prosza.
– Niy!
– Nō, nale jŏ festelnie błagōm...
– NIY!
Ptŏk łodfurgnōł... Mysza sie stopierōńsko wkurwiōła, Zebrała sie we sia wszyjskie siyły, fukła do tyj rzyki i łostatkym siyły przeszwimowała na drugŏ zajta. Wylazuje cŏłkŏ mogrŏ, blank przemoczōnŏ...
Nō, i jaki ze tego moge być mōrał?
– Jak ptŏk je twardy, to „myszka” musi być na isto mokrŏ!
– Jŏ, takŏ maluśkŏ mysza a ty taki srogi i sztramski ptŏk, tōż tyż cie prosza cobyś mie scŏpiōł za kark i przefurgnōł symnōm na drugŏ zajta.
– Niy!
– Nō, ale jŏ gryfnie prosza.
– Niy!
– Nō, nale jŏ festelnie błagōm...
– NIY!
Ptŏk łodfurgnōł... Mysza sie stopierōńsko wkurwiōła, Zebrała sie we sia wszyjskie siyły, fukła do tyj rzyki i łostatkym siyły przeszwimowała na drugŏ zajta. Wylazuje cŏłkŏ mogrŏ, blank przemoczōnŏ...
Nō, i jaki ze tego moge być mōrał?
– Jak ptŏk je twardy, to „myszka” musi być na isto mokrŏ!
wtorek, 6 grudnia 2016
Iglocek, jeżyk...
Sagŏ dziołcha łopŏlŏ sie na trōłwie. Łorŏz miyndzy jeji nogōma wykopuje sie maulwurf, maluśki krecik, łozglōndŏ sie, zaziyrŏ we wiadōme miyjsce i pytŏ:
– Jeżyk... ???
Cichōść, tōż tyż podlazuje jesce bliżyj, wōniŏ i juzaś pytŏ:
– Jeżyk...?
Niy ma łodpōwiydzi. Podlazuje jesce bliżyj, wōniŏ i ze takōm zorgōm pytŏ:
– Jeżyk! Żyjesz???
– Jeżyk... ???
Cichōść, tōż tyż podlazuje jesce bliżyj, wōniŏ i juzaś pytŏ:
– Jeżyk...?
Niy ma łodpōwiydzi. Podlazuje jesce bliżyj, wōniŏ i ze takōm zorgōm pytŏ:
– Jeżyk! Żyjesz???
poniedziałek, 5 grudnia 2016
Orgazmus...
Rōłzczasu jedyn bamber i jejigo baba leżeli se we prykolu. Łōna heklowała, łōn czytŏł jakisik cajtōng. Łorŏz we jakimsik mōmyncie łodłożōł tyn cajtōng i ze rułōm spytŏł sie:
– A wiedziałaś ty, iże ludzie do jedyny gatōnek, kerego samice sōm we sztandzie łodczuwać tyn wywołany orgazmus?
Jego babeczka tak sie ino lachnōła wŏbiōnco i spytała libeźnie:
–Naprŏwda? Udowōdnisz to, dokŏżesz, ja?
Tyn bamber łodpedziŏł:
– Eźli ino kcesz... – zatym wstŏł ze prykola i poszŏł kajsik. Wrŏcŏ po możno 30 minutkach i rzōńdzi uradowany:
– Wiysz, ta naszŏ krowa i łowiyczka na zicher niy mogōm, aji świnia kwikała we taki szimel, iżech niy ma blank... pewny!
– A wiedziałaś ty, iże ludzie do jedyny gatōnek, kerego samice sōm we sztandzie łodczuwać tyn wywołany orgazmus?
Jego babeczka tak sie ino lachnōła wŏbiōnco i spytała libeźnie:
–Naprŏwda? Udowōdnisz to, dokŏżesz, ja?
Tyn bamber łodpedziŏł:
– Eźli ino kcesz... – zatym wstŏł ze prykola i poszŏł kajsik. Wrŏcŏ po możno 30 minutkach i rzōńdzi uradowany:
– Wiysz, ta naszŏ krowa i łowiyczka na zicher niy mogōm, aji świnia kwikała we taki szimel, iżech niy ma blank... pewny!
piątek, 2 grudnia 2016
A toch jes jŏ...
Srogŏ sznapsimpryza. Dwa naprane kamraty, Antek i Paulek wrŏcajōm ku dōmowi. Drōgōm wlejźli ale jesce na sznapsa do Paulka. Przi tyj przileżitōści Paulek kciŏł sie jesce poasić swojim pomiyszkaniym i łobkludzŏ tego swojigo kamrata pō niym.
– Kuknij se ino Antek! To jes moja kuchyń, a to juzaś mōj badycimer – mamrŏ po pijŏku Paulek.
– Nō, Paulek! Na isto gryfnŏ jes i kuchyń i tyn twōj badycimer – łodrzykŏ naprany Antek.
Paulek dalszij łobkludzŏ kamrata po pomiyszkaniu....
– A to, Antek, to jes moja srogszŏ izba... łoo... a sam nynŏ mōj synecek... a... a sam... a sam moja cerzicka...
– Nō, Paulek, musza pedzieć, iże szykowniste sōm ci te twoje dziecka... aże szykowniste, gryfniste...
Idōm dalszij, wlazujōm do drugij izby..
– A to Antek, to ci jes mōj gryfny szlafcimer... dzisz jaki srogi i moc bykwyjm dopelbet... he, he... ciiii, ciii... cicho... to jes moja starŏ, a tyn wele... to cheba... jŏ, toch na zicher... jŏ...
– Kuknij se ino Antek! To jes moja kuchyń, a to juzaś mōj badycimer – mamrŏ po pijŏku Paulek.
– Nō, Paulek! Na isto gryfnŏ jes i kuchyń i tyn twōj badycimer – łodrzykŏ naprany Antek.
Paulek dalszij łobkludzŏ kamrata po pomiyszkaniu....
– A to, Antek, to jes moja srogszŏ izba... łoo... a sam nynŏ mōj synecek... a... a sam... a sam moja cerzicka...
– Nō, Paulek, musza pedzieć, iże szykowniste sōm ci te twoje dziecka... aże szykowniste, gryfniste...
Idōm dalszij, wlazujōm do drugij izby..
– A to Antek, to ci jes mōj gryfny szlafcimer... dzisz jaki srogi i moc bykwyjm dopelbet... he, he... ciiii, ciii... cicho... to jes moja starŏ, a tyn wele... to cheba... jŏ, toch na zicher... jŏ...
czwartek, 1 grudnia 2016
Cugu niy ma....
Rōłzczasu jedna baba miała pierōnowe problyma ze swojim chopym – łōn ci stopierōńsko chyrczŏł na śniku, co niy dozwōlało łōnyj we nocy nynać. Chodziyli po dochtorach, szpecijalistach... i nic. Jedyn rōłz tyż ta baba spichła sie ze sōmsiŏdkōm i kej łopedziała łōnyj ło tych problymach swojigo chopa, ta dała babie do wymiarkowaniŏ pōjńście do jednyj łowczorki, znachōrki, kerŏ bezmać wszyjske przipadłōści poradziōła lyczyć. Baba wartko pylła sie pod skŏzanŏ adresa, przedstawiōła zytuacyjŏ, ta istnŏ bez łoka mrzik pomedikowała i pedziała:
– Kej wasz stary napocznie chyrczeć, to musicie mu paniczko łozszyrzyć nogi.
Baba sie festelnie wnerwiōła, łopinkolōła łowczorka, iże gupich jak fōnt kudeł ludzi ino wymanić, wyfikać poradzi i iże łona niy do jij złōmanygo fynika. Zatym pogzuła ku chałpie. We nocy ta samo lajera... stary rznie klocki już drugŏ godzina... baba medikuje:
– Eee tam, sporōbuja tak zrobić jak ta łowczorka gŏdała...
Łozszyrzŏ starymy szłapy i... cichość jak makym zasiŏł. Na drugi dziyń blank ło szaroku wartko pogzuła do tyj znachōrki... przeprŏszała... bōbmōniyrka... tuplowany gyhalt... Nō, i ciykawōść, ftorŏ niy dŏwała łōnyj pokōj:
– Paniczko! A rzyknōm mi łōni na czym stoji tyn knif ze tymi łozszyrzōnymi szłapami?
Na to ta łowczorka ze rułōm:
– Moja roztomiyło... szimel je blank ajnfach – łozszyrzajōm łōni chopowi szłapy, miech ślatuje na dziura i tym szimlym... niy ma cugu!
– Kej wasz stary napocznie chyrczeć, to musicie mu paniczko łozszyrzyć nogi.
Baba sie festelnie wnerwiōła, łopinkolōła łowczorka, iże gupich jak fōnt kudeł ludzi ino wymanić, wyfikać poradzi i iże łona niy do jij złōmanygo fynika. Zatym pogzuła ku chałpie. We nocy ta samo lajera... stary rznie klocki już drugŏ godzina... baba medikuje:
– Eee tam, sporōbuja tak zrobić jak ta łowczorka gŏdała...
Łozszyrzŏ starymy szłapy i... cichość jak makym zasiŏł. Na drugi dziyń blank ło szaroku wartko pogzuła do tyj znachōrki... przeprŏszała... bōbmōniyrka... tuplowany gyhalt... Nō, i ciykawōść, ftorŏ niy dŏwała łōnyj pokōj:
– Paniczko! A rzyknōm mi łōni na czym stoji tyn knif ze tymi łozszyrzōnymi szłapami?
Na to ta łowczorka ze rułōm:
– Moja roztomiyło... szimel je blank ajnfach – łozszyrzajōm łōni chopowi szłapy, miech ślatuje na dziura i tym szimlym... niy ma cugu!
poniedziałek, 28 listopada 2016
Łata....
Mody chop wrŏcŏ do chałpy ze roboty a jejigo ślubnŏ babeczka, blōndina , fest jowejczeje, i gośno ślimtŏ.
– Czuja sie łokropicznie, diosecko źle – mrōncy ku niymu. – Biglowałach twōj ancug i wypolōłach srogachnŏ dziura na zadku twojich galotōw.
– Niy trŏp sie tym – pociyszŏ chop. – Pamiyntŏsz, iże mōm przeca druge galoty do tego ancuga.
– Ia, ja, na szczyńści! – rzōńdzi juzaś ta babeczka i łobciyrŏ gymba ze płaczkōw. – Dziynka tym drugim galotōm mōgłach przisznajdować, naszyć łata na te spŏlōne galoty!
– Czuja sie łokropicznie, diosecko źle – mrōncy ku niymu. – Biglowałach twōj ancug i wypolōłach srogachnŏ dziura na zadku twojich galotōw.
– Niy trŏp sie tym – pociyszŏ chop. – Pamiyntŏsz, iże mōm przeca druge galoty do tego ancuga.
– Ia, ja, na szczyńści! – rzōńdzi juzaś ta babeczka i łobciyrŏ gymba ze płaczkōw. – Dziynka tym drugim galotōm mōgłach przisznajdować, naszyć łata na te spŏlōne galoty!
czwartek, 24 listopada 2016
Brifmarki...
Przilazuje klŏsztornŏ panna do dochtora i rzōńdzi:
– Pōnie dochtorze, jŏci mōm jakosik dziwocznŏ niymoc, dziwoko choroba. Jŏ fōrt we swojich batkach znŏjduja.... brifmarki.
– Nale, siestro, tōż to je niymożebne. Jŏ blank niy znōm takij dolygłōści.
– Nō, tōż łoboczōm łōni, pōnie dochtorze – wlazuje we słōwo ta klŏsztornŏ panna i seblykŏ spōdzik, biylizna.
Dochtōr zaziyrŏ tak, kukŏ... richtik cosik tam je. Drŏpie sie po palicy, zaziyrŏ bliżyj... nō, brifmarki we babskich batkach, jak woła. Kukŏ jesce bliżyj i yntlich napoczynŏ sie lachać...
– Moja roztomiyłe! To niy ma brifmarki ino aufklyjbery, nŏlypki ze bananōw!
– Pōnie dochtorze, jŏci mōm jakosik dziwocznŏ niymoc, dziwoko choroba. Jŏ fōrt we swojich batkach znŏjduja.... brifmarki.
– Nale, siestro, tōż to je niymożebne. Jŏ blank niy znōm takij dolygłōści.
– Nō, tōż łoboczōm łōni, pōnie dochtorze – wlazuje we słōwo ta klŏsztornŏ panna i seblykŏ spōdzik, biylizna.
Dochtōr zaziyrŏ tak, kukŏ... richtik cosik tam je. Drŏpie sie po palicy, zaziyrŏ bliżyj... nō, brifmarki we babskich batkach, jak woła. Kukŏ jesce bliżyj i yntlich napoczynŏ sie lachać...
– Moja roztomiyłe! To niy ma brifmarki ino aufklyjbery, nŏlypki ze bananōw!
środa, 23 listopada 2016
Ale ty mosz srogachne....
Jedyn istny łoglōndŏ na widyjo „pornusa”. A tam Murzin, kerymu gryfnŏ szauszpilerka robi dobrze, znaczy sie robi mu „loda”. ,Tyn istny zaziyro na to dugszy czŏs, ze srogōm pozornościōm i łorŏ łōnymu sie tyż festelnie tego samygo zakciało. Wartko przizwŏł swoja starŏ:
– Elza! Pōć sam ino gibko i zrōb mi te same!
Ta jejigo Elza zabrała sie za robota, ftorŏ łōnyj stary łoglōndŏł na fylmie. Tyn istny tak zaziyrŏ rōłz to na mōnitor, rōłz to na swoja babeczka i na łostatku rzōńdzi ze złōściōm:
– Elza! Nale ty to mŏsz srogachne grace, aże srogachne!
– Elza! Pōć sam ino gibko i zrōb mi te same!
Ta jejigo Elza zabrała sie za robota, ftorŏ łōnyj stary łoglōndŏł na fylmie. Tyn istny tak zaziyrŏ rōłz to na mōnitor, rōłz to na swoja babeczka i na łostatku rzōńdzi ze złōściōm:
– Elza! Nale ty to mŏsz srogachne grace, aże srogachne!
wtorek, 22 listopada 2016
We wieluch szynkach...
Rōłzczasu jedyn naprany fric wkulōł sie do szynku, podlazuje ku szynkwasowi, siŏdŏ i sztaluje se sznapsa. Gospodzki, kej uwidziŏł jak tyn istny wyglōndŏ, moreśnie rzyko mu, iże za tela już wysłepŏł i beztōż niy dostanie tego łobsztalowanego sznapsa. Moge nale łobsztalować dlō niygo taksa. Tyn naprany fric, jakōż by inakszij, łodmŏwiŏ i chwiyjnym szritym wylazuje ze tego szynku. Po jakijsik śćwierci godziny tyn istny wrŏcŏ sie nazŏd. Juzaś zicnōł przi szynkwasie i sztaluje u szynkiyrza sznapsa dlŏ sia. Tyn juzaś łodmŏwiŏ podaniŏ tego sznapsa i forszlaguje łobsztalowanie łōnymu aksy. Tyn istny przistojnie łodmŏwiŏ i takim kolybiōncym krokym wylazuje ze szynku. Nale blank niy na dugo, bo pŏra minutek niyskorzij tyn napraniec juzaś sie wrŏcŏ, siŏdŏ przi szynkwasie i juzaś prōbuje łobsztalować dlŏ sia sznapsa. Tymu szynkiyrzowi bōło tego za tela i fest łozgzukany rzōńdzi:
– Suchej pōn ino, jeżeś chopie w dupa naprany i kej ci niy sztimuje taksa, to glingna po policyjŏ!
Tyn napraniec, łożarciuch, cŏłki łozdyrgotany, szeptło do dakla gospodzkimu:
– Teeee, chopieeee, a rzyknij ty mi we wieluch ty szynkach łorŏz łobsugujesz?
– Suchej pōn ino, jeżeś chopie w dupa naprany i kej ci niy sztimuje taksa, to glingna po policyjŏ!
Tyn napraniec, łożarciuch, cŏłki łozdyrgotany, szeptło do dakla gospodzkimu:
– Teeee, chopieeee, a rzyknij ty mi we wieluch ty szynkach łorŏz łobsugujesz?
poniedziałek, 21 listopada 2016
Dyrechtōr i... luftbalōngi...
Luftbalōngi, luftbalōngi... Tyn zwyk to już u nŏs dosik dŏwnŏ chyciōł i wszandy idzie ujzdrzić roztolicznych machlyrzy, handlyrzy, kerzy majōm ci je, smycōm je na dugim, rubym kiju ze dupnym kartoflym, we kerym majōm powstyrkane na drōcie te roztomajte luftbalōngi. A to roztomajtŏ gadzina, a to bōnte fresy ze srogimi kicholami i take tam jesce. Cheba załōńskigo roka przidrziło mi sie, iże szołech ze mojōm Elzōm bez Wolka a sam styrcy na winklu mōj dyrechtōr ze takōm lagōm i luftbalōngami na nij. Ludzie! Nŏjprzodzij żech myślŏł, co mi sie cosik na ślypia ciepło (bo tyn dyrechtōr to bōł na isto srogi angyjber, srogachny ku tymu klugszajser). Nale niy, to bōł łōn i tela. Nō, tōż żech symnōł mōj hut, gryfniech sie pokłōniōł i prziliźnie sie go pytōm:
– Pochwŏlōny pōnie dyrechtorze. A cōż to, pōn dyrechtōr tyż kcōm do swojigo geltaku przidubnōńć? Toć, jŏ wiym, jŏ gynał miarkuja, iże we werku knap je ze złociokōma, ale coby aże tak źle już ze panoczkiym bōło?
– Niy, niy panie Ojgyn, to niy tak – pado mi na to dyrechtōr i fresa skukŏł za cajtōngiym, coby go fto niy poznŏł.
– Wiycie, panie Ojgyn kciołech mojij staryj sprawić taki luftbalōng, ale tyn handlyrz niy miŏł drobnych. Dŏłech mu dwiesta złotych i łōn poszŏł je zmiynić do szynku a mie wtyknōł tyn dyszel ze tymi balōngami. Tela, co go już niy ma cheba ze dwie godziny. Jezderkusie! Takŏ gańba! Co tyż ludzie, kerzy mie sam ujzdrzili pedzōm jutro we werku?
Jŏch tak wartko porachowŏł tyn rest luftbalōngōw i wylazło mi, iże tyn handlyrz mojigo dyrechtora niy łocyganiōł, blank ci go niy drzistnōł, bo tych balōngōw bōło gynał za dwiesta złotych. Łōn ino uwidziŏł dufnygo gupieloka i frica, tōż tyż mu wtyknōł hurtym wszyjsko, co jesce miŏł do skalyniŏ, a iże miŏł taki fart, co sie pozbōł wszyjskich łorŏz, to mu jesce na lepsze łostawiōł ta kryja ze tym kartoflym.
– Pochwŏlōny pōnie dyrechtorze. A cōż to, pōn dyrechtōr tyż kcōm do swojigo geltaku przidubnōńć? Toć, jŏ wiym, jŏ gynał miarkuja, iże we werku knap je ze złociokōma, ale coby aże tak źle już ze panoczkiym bōło?
– Niy, niy panie Ojgyn, to niy tak – pado mi na to dyrechtōr i fresa skukŏł za cajtōngiym, coby go fto niy poznŏł.
– Wiycie, panie Ojgyn kciołech mojij staryj sprawić taki luftbalōng, ale tyn handlyrz niy miŏł drobnych. Dŏłech mu dwiesta złotych i łōn poszŏł je zmiynić do szynku a mie wtyknōł tyn dyszel ze tymi balōngami. Tela, co go już niy ma cheba ze dwie godziny. Jezderkusie! Takŏ gańba! Co tyż ludzie, kerzy mie sam ujzdrzili pedzōm jutro we werku?
Jŏch tak wartko porachowŏł tyn rest luftbalōngōw i wylazło mi, iże tyn handlyrz mojigo dyrechtora niy łocyganiōł, blank ci go niy drzistnōł, bo tych balōngōw bōło gynał za dwiesta złotych. Łōn ino uwidziŏł dufnygo gupieloka i frica, tōż tyż mu wtyknōł hurtym wszyjsko, co jesce miŏł do skalyniŏ, a iże miŏł taki fart, co sie pozbōł wszyjskich łorŏz, to mu jesce na lepsze łostawiōł ta kryja ze tym kartoflym.
piątek, 18 listopada 2016
Trzi cery...
Jedyn mōndry krōl miŏł ci trzi cery i uzdŏł, coby je wrōłz wydać. Dŏł kŏżdyj śnich po jedny cymbulcu (po jednyj strzale). Wystrzelōła ta nŏjstarszŏ. Cymbulec wleciŏl do banku, a jeji chopym łostŏł bankiyrz.
Wystrzelōła strzydniŏ cera. Strzała wleciała bez łokno do biōra, a łōnyj chopym łostŏł gyszeftsman.
Na łostaku wystrzelōła ta nŏjmodszŏ. Jeji cymbulec wleciŏł do flapsu, do kaczoka. Modŏ podlazła ku kaczokowi, zaziyrŏ tak, kukŏ a sam zicła sie rapitōłza, maluśkŏ żaba. Jak zawdy. Łod malynkości uczōm kŏżdŏ ksiynżnŏ, co przinŏleżi zrobić we takij zituacyji. Nabrała ta modŏ luftu we hośle i dała kusika tyj żabie, tyj rapitōłzie.
Nic sie niy stanōło. Nabrała luftu drugi rōłz i juzaś pokusikowała ta żaba. I juzaś psu na buda sie to zdało...
Na to ta żaba rzōńdzi:
– Pewnikym jeżech festelnie zacaubrowany... trza bydzie festelnie... pocyckać!
Wystrzelōła strzydniŏ cera. Strzała wleciała bez łokno do biōra, a łōnyj chopym łostŏł gyszeftsman.
Na łostaku wystrzelōła ta nŏjmodszŏ. Jeji cymbulec wleciŏł do flapsu, do kaczoka. Modŏ podlazła ku kaczokowi, zaziyrŏ tak, kukŏ a sam zicła sie rapitōłza, maluśkŏ żaba. Jak zawdy. Łod malynkości uczōm kŏżdŏ ksiynżnŏ, co przinŏleżi zrobić we takij zituacyji. Nabrała ta modŏ luftu we hośle i dała kusika tyj żabie, tyj rapitōłzie.
Nic sie niy stanōło. Nabrała luftu drugi rōłz i juzaś pokusikowała ta żaba. I juzaś psu na buda sie to zdało...
Na to ta żaba rzōńdzi:
– Pewnikym jeżech festelnie zacaubrowany... trza bydzie festelnie... pocyckać!
czwartek, 17 listopada 2016
Zeks podug prawa...
Zeks podug regli, podug „Prawa Murphy'ego idzie napisać tak:
Jōngferstwo, dziywictwa je ulyczalne!
Niy ma ważne eźli już i wiela razy, eźli ino mogesz, to bier juzaś, bo nigdy niy bydzie, tak jak bōło!
Nigdy niy gŏdej nigdy!
Zawdy mogesz pedzięć „Abo jŏ wiym?” i niych absztyfikant kōmbinyje!
Zeks to sōm na isto ujymne kaloryje!
Nic ci tak niy potynguje zeksu jak wiyncyj zeksu!
Tyn moderny „sexappeal” je ino we pōłowie tym co sōm mŏsz, a we drugiuj pōłowinie tym, co inksze myślōm, iże to mŏsz.
Nigdy niy spŏwej, niy nynej ze kimsik barzij napŏlōnym łod sia!
Po jakymu to zawdy niy tyn dziyń miesinca?
Jak nŏjprościj zahaltować, udziyrżić chopa! – Ino we ramiach!
Wszyjske baby sōm szykowniste i gryfne – kej ino wyszaltrujesz sztrōm.
Niy ma żadnych, brzidnych babōw, moge być ino knap ze gorzŏłōm!
Modsze baby sōm zawdy lepszyjsze!
Podwiyl niy znŏjdziesz ksiynżniczki musisz łobkusikować mocka rapitōłzōw!
Je pŏra zachōw lepszyjszych łod zeksu, pŏra zachōw gorszyjszych łod zeksu nale nic inkszego tego zeksu niy przipōminŏ!
Miyłōść to chymijŏ, zeks to fizyka!
Eźli już to robisz, to rōb to jak nŏjlepszij poradzisz!
Nigdy niy cygōń baby, kerŏ mŏ wiyncyj problymōw łod cia!
Fōrt! Weg! ze winym kobiytōma i ze śpiywaniym! – łosobliwie ze śpiywaniym!
Baby niy zapōminajōm chopōw, kerych mieli – chopy niy zapōminajōm babōw, kerych – niy mieli!
Chop je mocka szczysny ze babōm podwiyl niy napocznie łōnyj przŏć!
Zeks je jednōm ze dziewiytnostuch zachōw, ftorych potrza do „reinkarnacyji”, łostałe łoziymnŏście niy mŏ znŏczynia!
Niy napoczynej nigdy eźli myślisz, iże mogesz niy skōńczyć. Iże niy bydziesz poradziōł zrobić szlus!
Jōngferstwo, dziywictwa je ulyczalne!
Niy ma ważne eźli już i wiela razy, eźli ino mogesz, to bier juzaś, bo nigdy niy bydzie, tak jak bōło!
Nigdy niy gŏdej nigdy!
Zawdy mogesz pedzięć „Abo jŏ wiym?” i niych absztyfikant kōmbinyje!
Zeks to sōm na isto ujymne kaloryje!
Nic ci tak niy potynguje zeksu jak wiyncyj zeksu!
Tyn moderny „sexappeal” je ino we pōłowie tym co sōm mŏsz, a we drugiuj pōłowinie tym, co inksze myślōm, iże to mŏsz.
Nigdy niy spŏwej, niy nynej ze kimsik barzij napŏlōnym łod sia!
Po jakymu to zawdy niy tyn dziyń miesinca?
Jak nŏjprościj zahaltować, udziyrżić chopa! – Ino we ramiach!
Wszyjske baby sōm szykowniste i gryfne – kej ino wyszaltrujesz sztrōm.
Niy ma żadnych, brzidnych babōw, moge być ino knap ze gorzŏłōm!
Modsze baby sōm zawdy lepszyjsze!
Podwiyl niy znŏjdziesz ksiynżniczki musisz łobkusikować mocka rapitōłzōw!
Je pŏra zachōw lepszyjszych łod zeksu, pŏra zachōw gorszyjszych łod zeksu nale nic inkszego tego zeksu niy przipōminŏ!
Miyłōść to chymijŏ, zeks to fizyka!
Eźli już to robisz, to rōb to jak nŏjlepszij poradzisz!
Nigdy niy cygōń baby, kerŏ mŏ wiyncyj problymōw łod cia!
Fōrt! Weg! ze winym kobiytōma i ze śpiywaniym! – łosobliwie ze śpiywaniym!
Baby niy zapōminajōm chopōw, kerych mieli – chopy niy zapōminajōm babōw, kerych – niy mieli!
Chop je mocka szczysny ze babōm podwiyl niy napocznie łōnyj przŏć!
Zeks je jednōm ze dziewiytnostuch zachōw, ftorych potrza do „reinkarnacyji”, łostałe łoziymnŏście niy mŏ znŏczynia!
Niy napoczynej nigdy eźli myślisz, iże mogesz niy skōńczyć. Iże niy bydziesz poradziōł zrobić szlus!
środa, 16 listopada 2016
Rosnōm dziko na piŏsku...
Bōł ci taki jedyn fric, kery stopierōńsko dbŏł, stŏł ło swoji ciało. Rōłzczasu stanōł ci przed zdrzadłym, seblyk sie do saga, napocznōł cmankać i na isto fest podziwiŏł swoj lajb. Ze zadziwiyniym spomiarkowŏł jednakowōż, iże wszyjsko jes gryfnie łopolōne, krōm tego jejigo chopskigo wichajstra, tego chopskigo dinksa. Niy zdało mu sie to, tōż tyż uzdŏł cosik z tym zrobić. Poszŏł ci łōn na plaża, seblyk sie do saga, zasuł cŏłke swoji ciało, krōm tego, co Wy wiycie, a jŏ gynał miarkuja, ftorego wystawiōł direkt na słōńce. Bez ta plaża przelazowali szpacyrym dwie starecki. Jedna podpiyrała sie krykōm. Kej tak przelazowali wele tego zasutego piŏskym istnego, ujzdrzała ci łōna, iże cosik styrcy ze tego piŏsku. Szpicōm tyj kryki napoczła tyrpać te cosik, co styrcało, tam a nazŏd.
– Wiysz Erna – pedziała ta ze tōm krykōm do drugij starecki. – Życie blank niy ma sprawiydliwe.
– A po jakiymu tak miarkujesz Ana? – spytała sie ta drugŏ, tyj ze krykōm.
– Anō beztōż, iże jakech bōła 20 lŏt starŏ, bōłach tego pierōnym ciekawŏ. Jakech bōła 30 lŏt starŏ, toch to ci stopierōńsko miałach rada. Przi śtyrdziestuch latach już sama sie ło to prosiōłach. Kejech bōła 50 lŏt starŏ, to żech za to moc płaciōła. We wiyku 60 lŏt napoczłoch ło to do Pōnbōczka festelnie rzykać, coby przi siedymdziesiōntce ło tym blank... przepōmnieć. Terŏzki, kej mi już pizło 80 lŏt, take fizymatynta rosnōm ci dziko na piŏsku, a jŏ sie bali ani przicupnōńć ku tymu niy poradza!
– Wiysz Erna – pedziała ta ze tōm krykōm do drugij starecki. – Życie blank niy ma sprawiydliwe.
– A po jakiymu tak miarkujesz Ana? – spytała sie ta drugŏ, tyj ze krykōm.
– Anō beztōż, iże jakech bōła 20 lŏt starŏ, bōłach tego pierōnym ciekawŏ. Jakech bōła 30 lŏt starŏ, toch to ci stopierōńsko miałach rada. Przi śtyrdziestuch latach już sama sie ło to prosiōłach. Kejech bōła 50 lŏt starŏ, to żech za to moc płaciōła. We wiyku 60 lŏt napoczłoch ło to do Pōnbōczka festelnie rzykać, coby przi siedymdziesiōntce ło tym blank... przepōmnieć. Terŏzki, kej mi już pizło 80 lŏt, take fizymatynta rosnōm ci dziko na piŏsku, a jŏ sie bali ani przicupnōńć ku tymu niy poradza!
wtorek, 15 listopada 2016
Chop we burdelu...
Rōłzczasu kajsik we pōłowie XXI wiyka. Srogi burdel. Czytnik kartōw kreditowych, idyntyfikacyjŏ, PIN, ykran na tykanie:
– Podej chopie „paramyjtry” dziołchy! – pokazuje sie na ykranie.
– Srogachne cycki nale małŏ cipka. – wpisuje klijynt.
Zatym tyn istny przeciōngŏ kreditkarta i na ykranie pokazuje sie nadpis:
– Prosza doczkać ze trzi minutki!
Tyn istny łozepinŏ szaket, zicuje choby jakisik „maharadża” we fatersztulu, zaziyrŏ tak kukŏ po inkszych byzuchantach i czekŏ... Za jakesik trzi minutki ze lautszprechera, ze głōśnika głōs:
– Tyn chop ze srogim gracami i maluśkim ciulikym... izba nōmer śtyry!
– Podej chopie „paramyjtry” dziołchy! – pokazuje sie na ykranie.
– Srogachne cycki nale małŏ cipka. – wpisuje klijynt.
Zatym tyn istny przeciōngŏ kreditkarta i na ykranie pokazuje sie nadpis:
– Prosza doczkać ze trzi minutki!
Tyn istny łozepinŏ szaket, zicuje choby jakisik „maharadża” we fatersztulu, zaziyrŏ tak kukŏ po inkszych byzuchantach i czekŏ... Za jakesik trzi minutki ze lautszprechera, ze głōśnika głōs:
– Tyn chop ze srogim gracami i maluśkim ciulikym... izba nōmer śtyry!
poniedziałek, 14 listopada 2016
Stasiek...
Marika pisze do swojij przaciōłki, do nŏjlepszyjszyj kamratki:
„... Mōj Stasiek, to pewnikiym jakisik zboczyniec. Łōn ci fōrt i jednym ciyngym kce ci mie dupczyć! Styknie, iże sie ino deczko ugibōm i łōn już mie biere łod zadku. Napoczynōm pranie prać a łōn mie biere juzas łod zadku. Śmiatōm dyliny we kuchyni abo we izbie – dupczy mie łod zadku. Pomywōm nŏczynia – biere mie, dupczy łod zadku. Gŏdōm ci Erna to ci je jakosik hruza i sumeryjŏ... jakisik niymożebny kōszmar...
P. S.
Wybŏcz mi, iże mōm taki niywyraźny handszrift, bo Stasiek....”
„... Mōj Stasiek, to pewnikiym jakisik zboczyniec. Łōn ci fōrt i jednym ciyngym kce ci mie dupczyć! Styknie, iże sie ino deczko ugibōm i łōn już mie biere łod zadku. Napoczynōm pranie prać a łōn mie biere juzas łod zadku. Śmiatōm dyliny we kuchyni abo we izbie – dupczy mie łod zadku. Pomywōm nŏczynia – biere mie, dupczy łod zadku. Gŏdōm ci Erna to ci je jakosik hruza i sumeryjŏ... jakisik niymożebny kōszmar...
P. S.
Wybŏcz mi, iże mōm taki niywyraźny handszrift, bo Stasiek....”
piątek, 11 listopada 2016
Czerwiōnŏ kapucka...
Rōłzczasu Czerwiōnŏ Kapucka ( polski Czerwony Kapturek) wybrała sie ze słōmiōnkōm, krōbkōm do starki, tela co miasto czerwōnyj kapucki łoblykła modrŏ. Narŏzki srogi wolf zaszperowŏł łōnyj drōda ze wrzeskym:
– A jŏ cie terŏzki zeźra Czerwiōnŏ Kapelko!
Niy mogesz ty mie terŏzki wećkać, boch jŏ niy ma czerwiōny kapturek ino modry.
Nō, tōż tyn wolf puściół jōm fraj. I tak cŏłkŏ ta giszichta powtŏrzała sie bez tydziyń i za kŏżdōm razōm tyn Czerwiōny Kapturek miŏł inkszŏ farba kapucki niźli czerwiōny. Rōłzczasu idzie tyn Czerwiōny Kapturek we takij rōżowyj kapelce, trefiŏ tego wolfa a tyn rzykŏ:
– Terŏzki cie wećkōm Czerwiōny Kapturku!
– Niy mogesz mie ty wilku wećkać, boch jŏ niy ma czerwiōnŏ kapelka ino rōżowŏ.
– Mōm to do dioska kajś, nicech niy jŏd już łod tydnia.
Nō, i tyn wolf weżar ze smacyskiym tego Kapturka.
Jakiż tyż to ze tyj gyszichty mōrał?
Anō, żŏdyn KAPTUREK (kapucka lebo kōndōn) niy dowo 100% zabezpiyczynia!
– A jŏ cie terŏzki zeźra Czerwiōnŏ Kapelko!
Niy mogesz ty mie terŏzki wećkać, boch jŏ niy ma czerwiōny kapturek ino modry.
Nō, tōż tyn wolf puściół jōm fraj. I tak cŏłkŏ ta giszichta powtŏrzała sie bez tydziyń i za kŏżdōm razōm tyn Czerwiōny Kapturek miŏł inkszŏ farba kapucki niźli czerwiōny. Rōłzczasu idzie tyn Czerwiōny Kapturek we takij rōżowyj kapelce, trefiŏ tego wolfa a tyn rzykŏ:
– Terŏzki cie wećkōm Czerwiōny Kapturku!
– Niy mogesz mie ty wilku wećkać, boch jŏ niy ma czerwiōnŏ kapelka ino rōżowŏ.
– Mōm to do dioska kajś, nicech niy jŏd już łod tydnia.
Nō, i tyn wolf weżar ze smacyskiym tego Kapturka.
Jakiż tyż to ze tyj gyszichty mōrał?
Anō, żŏdyn KAPTUREK (kapucka lebo kōndōn) niy dowo 100% zabezpiyczynia!
czwartek, 10 listopada 2016
Chowani...
Wrŏcŏ sie tyn mōj kamrat, kopidoł do dōm. Usiotany, zmŏchany. Jejigo starŏ pytŏ sie go:
– Co ci je Hanysku? Wielaś dzisiŏj miŏł pogrzybōw?
– E tam, bōł ino jedyn.
– ??? Ino jedyn?
– Chowali my samygo naczylnika, lajtera urzyndu skarbōwego.
– Nō, i co z tego?
– Anō, kejby nic, ale kej my go ino na zicher zakopali, to byli take brawa, takŏ owacyjŏ choby na festinie PiS-u... musieli my bisować, powtŏrzać aże łoziym razy!
– Co ci je Hanysku? Wielaś dzisiŏj miŏł pogrzybōw?
– E tam, bōł ino jedyn.
– ??? Ino jedyn?
– Chowali my samygo naczylnika, lajtera urzyndu skarbōwego.
– Nō, i co z tego?
– Anō, kejby nic, ale kej my go ino na zicher zakopali, to byli take brawa, takŏ owacyjŏ choby na festinie PiS-u... musieli my bisować, powtŏrzać aże łoziym razy!
środa, 9 listopada 2016
Papagaj na gyszynk....
Jedyn istny erbnōł na gyburstak papagaja. Wartko sie tyż kapnōł, iże tyn papagaj mŏ żadny prziwyk sklinaniŏ jak fōrmōn i ciepie flapsym co druge słōwecko. Nale, co miŏł robić – wyciepnōńć żŏl, zawdy to jakisik przociel, nō i gyszynk. Wiela dnioszkōw przetrŏwiōł, coby ringować sie ze żadnym słōwnictwym papagaja. Gŏdŏł ku niymu miyłe i libeźne słōwecka, puszczŏł łōnymu poważnŏ muzyka, robiōł wszyjsko, coby dać tymu papagajowi dobry przikłŏd. Słōwym, pŏłnŏ poświyncynia terapijŏ a wszyjsko tak prŏwdōm na psinco.
Rōłzczasu, kej tyn papagaj stanōł z rańca lewōm szłapōm i bōł ci łoszkliwy stopierōńsko, tyn istny niy szczimŏł. Napocznōł wrzesceć, nale papagaj drził sie jesce gōśnij. Potyrpŏł tym ptŏkym i wtynczŏs niy dosik, co go tyn papagaj spierōniōł, to jesce dziabnōł go pŏra razy dziōbym.
Zjowejczōny, zeszperōwany chop wciep tego ptŏka do kilszrankowego frostra, do zamrŏżarki, zatrzas dźwiyrze, łopar sie łō nie i sklapnōł na dyliny. Wteda tyn papagaj prasknōł pŏra razy ło ściany frostra, kilruły, cosik zamrōnczŏł i łorŏz wszyjsko ucichło.
Tyn istny ździebko łotuchnōł, spamiyntŏł sie, napocznōł mieć tyż ci wyrzuty sumiyniŏ. Łozewrził wartko dźwiyrze kilszranku. Papagaj po milczōncku wlŏz na jejigo ramiy i pedziŏł:
– Festelnie przeprŏszōm, coch uraziōł wŏs panoczku mojim słōwnictwym i zachōwaniym. Prosza ło wyboczyni, byda sie festelnie starać, coby sie poprawić i niy dopuścić do czegosik podanego we prziszłōści.
Tyn istny bōł we festelnym sztichu, już miŏł łozewrzić pychol, coby spytać papagaja, cōż tyż to sprŏwiōło takŏ zmiana, kej juzas łozwŏł sie tyn papagaj:
– A moga sie wŏs panoczku ło cosik spytać, ja?
– Pytej!
– A co takigo łoszkliwego zbajstlowało te kurzōntko, iżeście je jesce do imyntu łoszkubali?
Rōłzczasu, kej tyn papagaj stanōł z rańca lewōm szłapōm i bōł ci łoszkliwy stopierōńsko, tyn istny niy szczimŏł. Napocznōł wrzesceć, nale papagaj drził sie jesce gōśnij. Potyrpŏł tym ptŏkym i wtynczŏs niy dosik, co go tyn papagaj spierōniōł, to jesce dziabnōł go pŏra razy dziōbym.
Zjowejczōny, zeszperōwany chop wciep tego ptŏka do kilszrankowego frostra, do zamrŏżarki, zatrzas dźwiyrze, łopar sie łō nie i sklapnōł na dyliny. Wteda tyn papagaj prasknōł pŏra razy ło ściany frostra, kilruły, cosik zamrōnczŏł i łorŏz wszyjsko ucichło.
Tyn istny ździebko łotuchnōł, spamiyntŏł sie, napocznōł mieć tyż ci wyrzuty sumiyniŏ. Łozewrził wartko dźwiyrze kilszranku. Papagaj po milczōncku wlŏz na jejigo ramiy i pedziŏł:
– Festelnie przeprŏszōm, coch uraziōł wŏs panoczku mojim słōwnictwym i zachōwaniym. Prosza ło wyboczyni, byda sie festelnie starać, coby sie poprawić i niy dopuścić do czegosik podanego we prziszłōści.
Tyn istny bōł we festelnym sztichu, już miŏł łozewrzić pychol, coby spytać papagaja, cōż tyż to sprŏwiōło takŏ zmiana, kej juzas łozwŏł sie tyn papagaj:
– A moga sie wŏs panoczku ło cosik spytać, ja?
– Pytej!
– A co takigo łoszkliwego zbajstlowało te kurzōntko, iżeście je jesce do imyntu łoszkubali?
wtorek, 8 listopada 2016
Rykin...
Rōłzczasu tatulek rykin uczy swojigo synka chytania ludzi.
– Tōż tyż synecku kej ino uwidzisz czowieka, kery pływŏ na wodzie, po lekuśku podpływŏsz ku niymu tak, coby ci ino nad woda wystowŏł plos, płytwa. Zatŏczŏsz jedne kōłko naobkoło fofiary, nale take dosik sroge. Tōnkosz sie gymboko i po jakisik kwilce wypływŏsz juzaś na wiyrch ta, coby ta twoja płytwa wystŏwała nad woda, zatoczŏsz kŏłko naobkoło, nale już myńsze. Juzaś sie tōnkŏsz pod woda i łod nowa wychyniesz na wiyrch, coby zrobić kōłecko naobkoło tego czowieka, nale już blank maluśke. Nō i terŏzki mogesz już łyknōńć, zezrić tego istnego.
– Tatulku, tatulku! A niy idzie tak zarŏzki łod piyszego wychyniyńcio ze gymboczyny zeżrić czowieka?
– Ja, idzie tak tyż kej mŏsz rŏd ćkać czowieka do kupy ze jejigo gōwnym!
– Tōż tyż synecku kej ino uwidzisz czowieka, kery pływŏ na wodzie, po lekuśku podpływŏsz ku niymu tak, coby ci ino nad woda wystowŏł plos, płytwa. Zatŏczŏsz jedne kōłko naobkoło fofiary, nale take dosik sroge. Tōnkosz sie gymboko i po jakisik kwilce wypływŏsz juzaś na wiyrch ta, coby ta twoja płytwa wystŏwała nad woda, zatoczŏsz kŏłko naobkoło, nale już myńsze. Juzaś sie tōnkŏsz pod woda i łod nowa wychyniesz na wiyrch, coby zrobić kōłecko naobkoło tego czowieka, nale już blank maluśke. Nō i terŏzki mogesz już łyknōńć, zezrić tego istnego.
– Tatulku, tatulku! A niy idzie tak zarŏzki łod piyszego wychyniyńcio ze gymboczyny zeżrić czowieka?
– Ja, idzie tak tyż kej mŏsz rŏd ćkać czowieka do kupy ze jejigo gōwnym!
poniedziałek, 7 listopada 2016
Ruski mafioso...
Rŏłzczasu jedyn ruski mafiozo wybrŏł sie na ryby, i jak to ruski mafiozo miŏł na sia dwie rube, goldowe kety, na kŏżdym palcysku goldowy zignet a we kabzi rola dularōw... same setki. Wziōn ze sia trzi halby gorzŏly. A zimno bōło, piździyło jak sto dioskōw tōż tyż zarŏzki za rajōm je wysłepŏł. Naprŏł sie jak bela i usnōł. Za jakisik czŏs łocuciōł sie a sam ci niy mŏ goldowych ketōw na karku, niy mŏ zignetōw ani roli dularōw. Glingnōł ze mobilnioka po swojich ludzi i niy śleciało pōł godzinki a podjechali śtyry czŏrne mercedesy, we kŏżdym po piyńciuch chopa... wszyjske ze kałachōma. Po krōtkij łozprŏwce uzdali, iże to na zicher ftosik ze miyjscowych łobrobiōł jejich szefa. Wkarowali do wsi i pytajōm ło soltysa. Jakisik pampōń pokŏzŏł chałpa tego sołtysa blank na pojstrzodku tyj wsi. Wkarowali tōż tyż rajn a tam na lauba wylazuje ruby wsiok we kufaji, we takij staryj watōwie, na karku mŏ dwie goldowe kety, na kŏżdym palcysku goldowy zignet a ze kabzy kufaji wystowo mu srogŏ rola stodularōwek. Chopy andryjgowali gywery i pytajōm sie tego pampōnia skany to wszyjsko mŏ.
Na to sołtys gŏdŏ:
– Nō, niy uwiyrzicie chopy. Ida sie tak bez las ze psiokym na szpacyr a sam nad brzygiym jeziōra leży jakisik fric naprany jak belōwa i mŏ ci to wszyjksko na sia. Nō, tōżech ci go łobrobiōł, a na łostatku przedupczōłech ci go łod zadku i zatym poszŏłech blank po lekuśku do dōm.
Te chopy zaziyrajōm na swojigo szefa takim pytajōncym weźrokym. Szef podlazuje ku sołtysowi, prziglōndŏ sie tym wszyjskim goldowym zachōm i rzōńdzi ze rułōm:
– Wiycie, to na isto niy moje kety, niy moje zignety ani niy moje dulary!
Na to sołtys gŏdŏ:
– Nō, niy uwiyrzicie chopy. Ida sie tak bez las ze psiokym na szpacyr a sam nad brzygiym jeziōra leży jakisik fric naprany jak belōwa i mŏ ci to wszyjksko na sia. Nō, tōżech ci go łobrobiōł, a na łostatku przedupczōłech ci go łod zadku i zatym poszŏłech blank po lekuśku do dōm.
Te chopy zaziyrajōm na swojigo szefa takim pytajōncym weźrokym. Szef podlazuje ku sołtysowi, prziglōndŏ sie tym wszyjskim goldowym zachōm i rzōńdzi ze rułōm:
– Wiycie, to na isto niy moje kety, niy moje zignety ani niy moje dulary!
piątek, 4 listopada 2016
Toś wypokopiōł...
Żōł sie rōłzczasu jedyn istny na bezludnyj wyspie. Miŏł ci tam łōn wszyjsko co mu bōło potrza: jŏdło, picie, dach nad gowōm, gryfnŏ launa. Niy nastykło mu ino baby. Blank poblisku bōła drugŏ wysep kaj miyszkali same żadziolske i moc łozwiynzłe ale gryfniste, szykowniste babeczki. Kŏżdydziyń zaziyrŏł łōn, mustrowŏł, świdrzōł łōnych gracki, błŏzny i rojbrowanie jak kajsik na Lesbos. A łōne juzaś prziwoływali go, tela, co łōn niy poradziōł ku łōnym przepłynōńć bo razinku we tym miyjscu zawdy bōło pŏłno rykinōw. A życie jednakowōż miŏł barzij rŏd niźli dupczynie.
Rōłzczasu, tak kole połednia, kej siedziŏł na brzygu i kukŏł na te dziołchy pokŏzała sie kole niygo goldowŏ rapitōłza, caubrownŏ żaba.
– Sergust chopie! Jeżech goldowŏ rapitōlza i moga spŏłnić kŏżdy twōj winsz. Ale ino jedyn jedziny winsz. Pomedikuj gynał, bo mŏsz ino jedna, łostatniŏ, niypowtŏrzalnŏ szanza.
Tyn istny tak ino kuknōł na ta rapitōłza i gŏdŏ:
– A tym mi sam zrōb taki „mostek” !!!
Na to ta goldowŏ żaba stowo na zadnich szłapeckach i napoczynŏ wygibać sie do zadku... Procno łōnyj to idzie i beztōż tyż rzōńdzi:
– Aleś to kurwa ypokopiōł! Mostek, Mostek!
Rōłzczasu, tak kole połednia, kej siedziŏł na brzygu i kukŏł na te dziołchy pokŏzała sie kole niygo goldowŏ rapitōłza, caubrownŏ żaba.
– Sergust chopie! Jeżech goldowŏ rapitōlza i moga spŏłnić kŏżdy twōj winsz. Ale ino jedyn jedziny winsz. Pomedikuj gynał, bo mŏsz ino jedna, łostatniŏ, niypowtŏrzalnŏ szanza.
Tyn istny tak ino kuknōł na ta rapitōłza i gŏdŏ:
– A tym mi sam zrōb taki „mostek” !!!
Na to ta goldowŏ żaba stowo na zadnich szłapeckach i napoczynŏ wygibać sie do zadku... Procno łōnyj to idzie i beztōż tyż rzōńdzi:
– Aleś to kurwa ypokopiōł! Mostek, Mostek!
czwartek, 3 listopada 2016
Pały...
Po przigōnie, po takij wsiowyj drōdze jedyn tameszny, naprany jak belōwa pampōń jedzie swojim drabiniŏkym. Łorŏz ze lasa wyfuknōł zafucany policajt ze drōgōwki, fakluje lizŏkym i prōbuje zahaltować ta fōra. Kuczer w te pyndy napoczynŏ prosić tego policajta, coby mu niy zabiyrŏł „karty fōrmōna”, bo pewnikym łōnego baba wyciepła by go ze chałpy.
Tymu policajtowi zrobiōło sie żŏl tego pampōnia, tōż tyż rzōńdzi:
– Rzykniesz mi jakisik szykownisty wic, szpas ło policajtach, to cie tyż puszcza bez sztrofy.
– Jakōż to, panie władzo! – wystrachŏł sie tyn wsiok. – Ze policyji mōm sie nabijać. Przeca mie niy lza chichrać sie ze włōdzy...
– Nō dobra, to możno ino jakisik szpas ło drōgōwce...
– Jakōż to miŏłbych sie urzinać sie, lachać sie ze mojij umiyłōwanyj drōgōwki? To na isto niy lza! – tropi sie tyn pampōń.
– Nō dobra, mogesz mi łopedzieć lecy jaki wic i puszcza sie fraj.
– Nō, tŏż posuchejcie. Wiycie możno jaki to nowy strzodek „antykōncepcyjny” wypokopiyli Chińczyki? – pytŏ tyn kuczer.
– Niy, niy miarkuja. Gŏdej pōn!
– Te diosecke Chińczyki zagnali kejsik wszyjskich chopōw do miyjscōwygo Dōmu Kultury, kŏzali łōnym wszyjskim po sagu legnōńć sie na plecach na dyliny, zatym wyszaltrowali światło a na gipsdece puściyli fylm porno. Tak możno po piyńciuch minutkach do zolu wlejźli po cichuśku tameszne policajty i siekami, kosokami sznajdowali, siekali wszyjsko co ino... wystŏwało.
– Nō i co dalszij bōło?
– Anō, panie władzo, ze tych srogszych zrobiyli pały, gōmiknyple dlŏ policajtōw, a ze tych myńszych gwizdki dlŏ drōgōwki...
Tymu policajtowi zrobiōło sie żŏl tego pampōnia, tōż tyż rzōńdzi:
– Rzykniesz mi jakisik szykownisty wic, szpas ło policajtach, to cie tyż puszcza bez sztrofy.
– Jakōż to, panie władzo! – wystrachŏł sie tyn wsiok. – Ze policyji mōm sie nabijać. Przeca mie niy lza chichrać sie ze włōdzy...
– Nō dobra, to możno ino jakisik szpas ło drōgōwce...
– Jakōż to miŏłbych sie urzinać sie, lachać sie ze mojij umiyłōwanyj drōgōwki? To na isto niy lza! – tropi sie tyn pampōń.
– Nō dobra, mogesz mi łopedzieć lecy jaki wic i puszcza sie fraj.
– Nō, tŏż posuchejcie. Wiycie możno jaki to nowy strzodek „antykōncepcyjny” wypokopiyli Chińczyki? – pytŏ tyn kuczer.
– Niy, niy miarkuja. Gŏdej pōn!
– Te diosecke Chińczyki zagnali kejsik wszyjskich chopōw do miyjscōwygo Dōmu Kultury, kŏzali łōnym wszyjskim po sagu legnōńć sie na plecach na dyliny, zatym wyszaltrowali światło a na gipsdece puściyli fylm porno. Tak możno po piyńciuch minutkach do zolu wlejźli po cichuśku tameszne policajty i siekami, kosokami sznajdowali, siekali wszyjsko co ino... wystŏwało.
– Nō i co dalszij bōło?
– Anō, panie władzo, ze tych srogszych zrobiyli pały, gōmiknyple dlŏ policajtōw, a ze tych myńszych gwizdki dlŏ drōgōwki...
środa, 2 listopada 2016
Piyrszy rōłz...
Dwiōch kamratōw we szynku. Jedyn śnich napoczynŏ:
– Wiysz Ernst! Jŏch wczorej festelnie pochlistŏł... naprŏłech sie jak belōwa...
– Nō, Jorguś, dlō mie to niy ma żŏdnŏ nōwina...
– Nale, jechŏłech piyrszy rōłz autobusym!
– To tyż niy ma nic nowygo...
– Ja, jŏ wiym, nale musza ci Ernst pedzieć, coch piyrszy rōłz bōł szoferokym tego autobusa!
– Wiysz Ernst! Jŏch wczorej festelnie pochlistŏł... naprŏłech sie jak belōwa...
– Nō, Jorguś, dlō mie to niy ma żŏdnŏ nōwina...
– Nale, jechŏłech piyrszy rōłz autobusym!
– To tyż niy ma nic nowygo...
– Ja, jŏ wiym, nale musza ci Ernst pedzieć, coch piyrszy rōłz bōł szoferokym tego autobusa!
poniedziałek, 31 października 2016
Pōnbōczek i klachoce...
Po cŏłkim tydniu roboty usiotany Pōnbōczek siednōł se na swojim stolcu i schrōniōł zmochanŏ fresa we gorściach. We tym łoka mrziku jakisik janiołecek prziszŏł ku niymu i pytŏ sie starego Pōnbōczka:
– Mōj ty Bożycku, czamu ty sie niy łoddychniesz? Powiniyneś wykludzić sie kajsik na jakisik dugszy urlałb. Na tyn przikłŏd po jakiymu Pōnbōczku niy pojedziesz fōrt, choby i na Ziymiŏ?... Tam ci je tak gryfnie, tak szykownie...
– Gŏdŏsz na ziym ?– rzyknōł Pōnbōczek. – Na Ziymia to jŏ ani za boga już nigdy niy pojada!
– Jezderkusie! A czamu Pōnbōczku niy? – pytŏ sie tyn janiołecek.
– Bo na Ziymi sōm same paploki i klapidziury! Rōłzczasu, pierōnym dŏwno tymu nazŏd rōłz żech sie tam pokludziōł i... do dzisiŏj ło tym ludzie mocka łozprawiajōm...
– Mōj ty Bożycku, czamu ty sie niy łoddychniesz? Powiniyneś wykludzić sie kajsik na jakisik dugszy urlałb. Na tyn przikłŏd po jakiymu Pōnbōczku niy pojedziesz fōrt, choby i na Ziymiŏ?... Tam ci je tak gryfnie, tak szykownie...
– Gŏdŏsz na ziym ?– rzyknōł Pōnbōczek. – Na Ziymia to jŏ ani za boga już nigdy niy pojada!
– Jezderkusie! A czamu Pōnbōczku niy? – pytŏ sie tyn janiołecek.
– Bo na Ziymi sōm same paploki i klapidziury! Rōłzczasu, pierōnym dŏwno tymu nazŏd rōłz żech sie tam pokludziōł i... do dzisiŏj ło tym ludzie mocka łozprawiajōm...
piątek, 28 października 2016
Superman kutas...
W takim modernym barze na wiyrchu srogachnego sztokowca zicnōł sie jedyn istny. Łobsztalowŏł tequila, luchnōł jōm jednym szlukym, chybnōł ku łoknu i wyfuknōł śniego. Ku zadziwaniu wszyjskich po pŏruch minutkach juzaś stowo we dźwiyrzach baru.
Łod jednego tisza wstowo inkszy fric, inkszy chop, chybnōł ku tymu piyrszymu i moreśnie pytŏ:
– Panoczku! Jakeś to pōn zrobiōl? Przeca sōmy jakesikbez sto myjtrōw nad ziymiōm!
- Wiedzōm łōni co, ta samtyjszŏ tequila je jakosik dziwnŏ. Szlukna jōm, skokōm, gzuja ku ziymi i jakisik myjter przed niōm sztopuja i miyntko landuja...
Mogecie to łoboczyć...
I richtik – jak pedziŏl tyn istny, tak zrobiōł. Jejigo łozmōwca we srogim sztichu uzdŏł, iże zrobi te same. Wysłepŏł lampus tequili, wyfuknōł bez łokno i... prasknōł ło ziym zatrzaśniynty.
Wtynczŏs gospodzki, kery przyciyrŏł ze zgniylstwym szklōnka, godŏdo tego piyrszego chopa:
– Wiysz, Superman, jak popijesz, jak sie deczko napieresz, to na isto niyzły ze cia... kutas!
Łod jednego tisza wstowo inkszy fric, inkszy chop, chybnōł ku tymu piyrszymu i moreśnie pytŏ:
– Panoczku! Jakeś to pōn zrobiōl? Przeca sōmy jakesikbez sto myjtrōw nad ziymiōm!
- Wiedzōm łōni co, ta samtyjszŏ tequila je jakosik dziwnŏ. Szlukna jōm, skokōm, gzuja ku ziymi i jakisik myjter przed niōm sztopuja i miyntko landuja...
Mogecie to łoboczyć...
I richtik – jak pedziŏl tyn istny, tak zrobiōł. Jejigo łozmōwca we srogim sztichu uzdŏł, iże zrobi te same. Wysłepŏł lampus tequili, wyfuknōł bez łokno i... prasknōł ło ziym zatrzaśniynty.
Wtynczŏs gospodzki, kery przyciyrŏł ze zgniylstwym szklōnka, godŏdo tego piyrszego chopa:
– Wiysz, Superman, jak popijesz, jak sie deczko napieresz, to na isto niyzły ze cia... kutas!
czwartek, 27 października 2016
Rechnōng łod...
Rōłzczasu na gōścinie, ta takim srogim przijyńciu spichli sie dochtōr i anwalter, jurista. Tyn dochtōr moc usiotany, zmŏchany zadŏwanymi fōrt pytaniōma ło roztmomajte zdrōwotne zachy, podlazuje ku anwalterowi, kery balandruje we nŏjlepszyjsze bez namōlnych, upiyrdliwych byzuchantōw.
– Suchej ino chopie. Jak ty to robisz, iże żŏdyn niy kce wykorzystać sytuacyji i dostać łod cia darmōwyj dorady?
– A, wiysz, wszyjske ustali mie nagabować, kej po takich łozprŏwkach na impryzie napocznōłech łōnym posywać rechnōngi za dorady prawne. Ty tyż tak łod dzisiŏj sprōbuj.
Na drugi dziyń tyn dochtōr tōmpie na poczta, coby richik poswać rechnōngi byzuchantōm, ze ftorymi wczorej łozprawiŏł.
– Yntlich ustanōm mie mynczyć! – raduje sie tyn istny.
Skorzij jednakowōż kuknōł do swojij brifkastli, a tam... rechnōng łod tego wczorejszego juristy, anwaltera!
– Suchej ino chopie. Jak ty to robisz, iże żŏdyn niy kce wykorzystać sytuacyji i dostać łod cia darmōwyj dorady?
– A, wiysz, wszyjske ustali mie nagabować, kej po takich łozprŏwkach na impryzie napocznōłech łōnym posywać rechnōngi za dorady prawne. Ty tyż tak łod dzisiŏj sprōbuj.
Na drugi dziyń tyn dochtōr tōmpie na poczta, coby richik poswać rechnōngi byzuchantōm, ze ftorymi wczorej łozprawiŏł.
– Yntlich ustanōm mie mynczyć! – raduje sie tyn istny.
Skorzij jednakowōż kuknōł do swojij brifkastli, a tam... rechnōng łod tego wczorejszego juristy, anwaltera!
środa, 26 października 2016
Grzycznōść, moreśnōść...
Jak mōmy być tak do łostatka grzyczne i moreśne, jakōż to kej bylichmy jesce śpikolami, to sztyjc i jednym ciyngiym łoglōndalichmy Tarzana, ftory łamziōł fōrt na poła sagi. Kopciuszek wrŏcŏł do dōm ło dwanostyj w nocy. Pinokio ciyngiym cyganiōł. Alladyn bōł raubiyrzym i langfingerym. Batman jejździōł bez 320 kilomyjtrōw na godzina. Krōlewnŏ Śniyżka miyszkała do kupy ze siedmiōma synkami. Papaj kurzōł cygarety i miŏł pŏłno wydziyrganych, wydziubanych łobrŏzkōw na sia. Pacman tyrŏł po ćmawym zolu i ćkŏł jakiesik ci farbiste pile łod ftorych dostŏwŏł energiji i sztramskōści. Bolek i Lolek ze swojōm Tolōm żyli w takim babsko-chopskim trzikōńcie. Wywołane chopcy Żwirek i Muchomorek byli pŏrōm gejōw, panoczek Kleks czytŏł ino poradniki Modego Ziylŏrza, Kaczor Donald fōrt łamziōł bez batkōw, a ta cŏłkŏ Smerfetka bōła ino jednōm dziołchōm dlŏ wszyjskich chopōw we cŏłkij dziydzinie....
wtorek, 25 października 2016
Nŏjlepszyjszy zeks...
Rōłzczasu jedyn chop, Jōłzel mu na krzcie dali, pedziŏł ku swojimu kamratowi przi ladze biyru we szynku:
– Moja starŏ mŏ dzisiŏj gyburstak i niy mōm anōngu jaki gyszynk łōnyj dać.
– Mōm idyjŏ! – łodrzykŏ kamrat. – Napisz łōnyj taki byszajnigōng, certyfikat, iże kej kce, to moge mieć dwie godziny nŏjlepszyjszego zeksu jaki sie łōnyj ino uzdŏ. Podszrajbuj to i dej łōnyj to na łodwieczerz.
Na drugi dziyń juzaś kamraty spichli sie we szynku.
– Jōłzel, coś dzisiŏj taki prziklapniōny, starośliwy?
– Wiysz! Napisŏłech coś mi pedziŏł, dołech tyn certyfikat mojij babie, ta mie wyściskała, wykusikowała… i wypolōła ze chałpy ze wrzeskym:
– Wrŏcōm za dwie godziny!
– Moja starŏ mŏ dzisiŏj gyburstak i niy mōm anōngu jaki gyszynk łōnyj dać.
– Mōm idyjŏ! – łodrzykŏ kamrat. – Napisz łōnyj taki byszajnigōng, certyfikat, iże kej kce, to moge mieć dwie godziny nŏjlepszyjszego zeksu jaki sie łōnyj ino uzdŏ. Podszrajbuj to i dej łōnyj to na łodwieczerz.
Na drugi dziyń juzaś kamraty spichli sie we szynku.
– Jōłzel, coś dzisiŏj taki prziklapniōny, starośliwy?
– Wiysz! Napisŏłech coś mi pedziŏł, dołech tyn certyfikat mojij babie, ta mie wyściskała, wykusikowała… i wypolōła ze chałpy ze wrzeskym:
– Wrŏcōm za dwie godziny!
poniedziałek, 24 października 2016
Po coś ty mie...
Festelnie zwiykowanŏ baba fangła, złowiōła goldowŏ fisza, i jak to te fisze majōm we zwyku, mōgła sie ta baba łobrać trzi winsze.
– Mōj piyrszy winsz – rzykŏ baba – to sprŏw mi rybecko, cobych bōła takŏ modōm i gryfnōm krōlywnōm.
Ta fisza szkyrtła slotōma, pletwōma i starŏ baba zwekslowała sie we gryfnistŏ krōlywna.
– Mōj drugi winsz – gŏdŏ już krōlywna. – Sprŏw, coby ta moja starŏ chałpa, kerŏ sie już buli ze starōścia we ftoryj jŏ miyszkōm zwekslowała sie we srogi, paradny zōmek.
Ta goldowŏ fisza szkyrtła juzaś slotōma, płetwōma ta starucnŏ chałpa przemiyniōła sie we gryfnisty zōmek.
– Mōj trzeci winsz – rzōńdzi dalszij ta starucnŏ baba. – Kciałabych, coby tyn mōj stary, zabłechowany kot stŏł ci sie zeksōwnym ksiōnżōm ze bŏjki.
Rybka trzeci rōłz szkyrtła płetwōma i tyn stary kocur zwekslowŏł sie we sztramskigo ksiōnża.
Goldowŏ fisza fukła do wody a wkurwiōny ksiōnża wrzescy na ta krōlewnŏ:
– Nō i co, starŏ krapyko? Na jakigo pierōnaś, kurwa, mie... wykastrowała.
– Mōj piyrszy winsz – rzykŏ baba – to sprŏw mi rybecko, cobych bōła takŏ modōm i gryfnōm krōlywnōm.
Ta fisza szkyrtła slotōma, pletwōma i starŏ baba zwekslowała sie we gryfnistŏ krōlywna.
– Mōj drugi winsz – gŏdŏ już krōlywna. – Sprŏw, coby ta moja starŏ chałpa, kerŏ sie już buli ze starōścia we ftoryj jŏ miyszkōm zwekslowała sie we srogi, paradny zōmek.
Ta goldowŏ fisza szkyrtła juzaś slotōma, płetwōma ta starucnŏ chałpa przemiyniōła sie we gryfnisty zōmek.
– Mōj trzeci winsz – rzōńdzi dalszij ta starucnŏ baba. – Kciałabych, coby tyn mōj stary, zabłechowany kot stŏł ci sie zeksōwnym ksiōnżōm ze bŏjki.
Rybka trzeci rōłz szkyrtła płetwōma i tyn stary kocur zwekslowŏł sie we sztramskigo ksiōnża.
Goldowŏ fisza fukła do wody a wkurwiōny ksiōnża wrzescy na ta krōlewnŏ:
– Nō i co, starŏ krapyko? Na jakigo pierōnaś, kurwa, mie... wykastrowała.
piątek, 21 października 2016
Stopierōński brand...
Jedyn istny sztaluje we szynku nŏjprzodzij zajdel ćmawego piwa, zatym kufa jasnego piwa, niyskorzij juzaś szopa ćmawego i zatym kufa jasnygo i tak w kōłko ta samŏ lajera.
– Panoczku! – pytŏ ftosik zdymbiŏły. – A wiela zajdli piwa poradzicie tak bez cŏłki dziyń wysłepać.
– Nō... tak łod dwanostuch do piytnostuch zajdli kŏżdydziyń.
– Eee, to musiecie panoczku mieć stopierōński brand, prŏwda?
– Brand? – pytŏ sie łosłupiŏły biyrbruder. – Przecamć jŏ blank ale to blank niy dopuszczōm ku tymu, coby mieć... brand!
– Panoczku! – pytŏ ftosik zdymbiŏły. – A wiela zajdli piwa poradzicie tak bez cŏłki dziyń wysłepać.
– Nō... tak łod dwanostuch do piytnostuch zajdli kŏżdydziyń.
– Eee, to musiecie panoczku mieć stopierōński brand, prŏwda?
– Brand? – pytŏ sie łosłupiŏły biyrbruder. – Przecamć jŏ blank ale to blank niy dopuszczōm ku tymu, coby mieć... brand!
czwartek, 20 października 2016
Richat we piekle...
Richatowi sie zemrziło i tōć żysz trefiōł do piykła. Tam prziwitŏł go Lucyper i łoznōjmiōł, co piykło je terŏzki takim placym barzij miyłym i gōścinnym, i iże moge sie łobrać jedna ze trzech zortōw torturōw. Richat poszŏł ze dziobłym do raumu kaj pokutnik powiyszōny za racie bōł biczōwany zielaznymi ketami.
Richat kŏzŏł tymu dziobłowi łōminōńć tyn plac.
Dalszij dokulwitali sie do zolu kaj hangniynty za ramia fric biczōwany bōł korbaczym upleciōnym ze kocich łogōnōw.
Richat juzaś pokryńciōł gowōm, iże mu sie to niy zdŏ.
Na łostatku doszli do izby we ftoryj uwidzieli sagigo chopa prziknōłtlowanego dośsciany. Gryfnŏ babeczka klynczała przed niym i cyckała jejigo ciulik.
Na to Richat pedziŏł:
– To je na isto plac kaj kciŏłbych łodbywać moja sztrofa.
Dzioboł na to łodrzyknōł:
– Jeżeś chopie tego pewny? To zetwŏ i bez 1000 lŏt. Zdowŏsz sie ze tego sprawa?
– Ja, jeżech isty, to je tyn plac!
– Nō, tōż gryfnie! – pedziŏł Lucyper.
Podlŏz do tyj gryfnyj babeczki, blōndiny, sztuchnōł jōm we ramia i pedziŏł:
– Nō, mŏsz już fajrant. Prziszŏł yntlich twōj zmiynnik!
Richat kŏzŏł tymu dziobłowi łōminōńć tyn plac.
Dalszij dokulwitali sie do zolu kaj hangniynty za ramia fric biczōwany bōł korbaczym upleciōnym ze kocich łogōnōw.
Richat juzaś pokryńciōł gowōm, iże mu sie to niy zdŏ.
Na łostatku doszli do izby we ftoryj uwidzieli sagigo chopa prziknōłtlowanego dośsciany. Gryfnŏ babeczka klynczała przed niym i cyckała jejigo ciulik.
Na to Richat pedziŏł:
– To je na isto plac kaj kciŏłbych łodbywać moja sztrofa.
Dzioboł na to łodrzyknōł:
– Jeżeś chopie tego pewny? To zetwŏ i bez 1000 lŏt. Zdowŏsz sie ze tego sprawa?
– Ja, jeżech isty, to je tyn plac!
– Nō, tōż gryfnie! – pedziŏł Lucyper.
Podlŏz do tyj gryfnyj babeczki, blōndiny, sztuchnōł jōm we ramia i pedziŏł:
– Nō, mŏsz już fajrant. Prziszŏł yntlich twōj zmiynnik!
środa, 19 października 2016
Minutnik mi sie popsowŏł...
Baba zwyrtała sie po kuchyni i kciała uwarzić jajca na miyntko. Chop wlŏz rajn, baba go uwidziała i rzykła wartko:
– Mōj ty roztomiyły! Musisz mie drabko, w te pyndy... przedupczyć!
Łōnymu blyndły ślypia i zarŏzki tyż, coby sie ino jejigo baba niy łozmyślōła, niy dała se pokōj, przedupczōł jōm jak ino poradziōł nŏjlepszij. Razinku tam we kuchyni, na kuchyniannym tiszu. Zatym łōna rzykła zgodliwie:
– A dziynki ci chopecku!
I wartko wziyna sie dalszij za robota. Chop, deczko zadziwany, spytŏł:
– Ło co sam sie rozłajzi, mogesz mi pedzieć?
– Wiysz chopecku, mie sie mōj kuchynianny „minutnik” do warzyniŏ jajec popsowŏł!
– Mōj ty roztomiyły! Musisz mie drabko, w te pyndy... przedupczyć!
Łōnymu blyndły ślypia i zarŏzki tyż, coby sie ino jejigo baba niy łozmyślōła, niy dała se pokōj, przedupczōł jōm jak ino poradziōł nŏjlepszij. Razinku tam we kuchyni, na kuchyniannym tiszu. Zatym łōna rzykła zgodliwie:
– A dziynki ci chopecku!
I wartko wziyna sie dalszij za robota. Chop, deczko zadziwany, spytŏł:
– Ło co sam sie rozłajzi, mogesz mi pedzieć?
– Wiysz chopecku, mie sie mōj kuchynianny „minutnik” do warzyniŏ jajec popsowŏł!
wtorek, 18 października 2016
Podmōkły teryn...
Spichło sie dwiōch kamratōw, kerzy mieli stopierōński kacynjamer, byli na łogrōmnistym kacu.
– Co tam u cia chopie po łostatnim szlustydniu? – pytŏ sie jedyn.
– Aaa, nic takigo, miarkujesz, starŏ biyda, cheba już prziszŏł taki mōmynt, coby zmiynić autok. – łodrzykŏ drugi. – Mōm ci już ta moja „beymka” bez rok, czŏs zwekslować tego grata na cosik nowygo..
– Co prŏwda, to prŏwda, mōj „mercedes” tyż juz jes starucny, chnet dwa lata go już mōm.
– Te, chopie, a jak tam ze babeczkōma, ze dupami?
– Eee, lipnie, cŏłki czŏs dupcza te same... już mi sie zmierzło. Czŏs, coby wykludzić sie na jakisik urlaub... Możno na Seszele abo do Braziliji na srogi karnewal sie wypuszcza, przedupczyć jakisik egzoticzny towŏr.
– Nic niy gŏdej, bōłech łōński miesiōnc we Grecyji, stopierōńsko gorko bōło, nic ino sie naprać i leżeć cŏłki dziyń...
– A co ze twojim nowym basingym? – pyrtŏ sie juzaś jedyn śnich. – Gŏdŏłeś, co mŏ być łogrōmniasty, dekniynty, ze ruczbanōm i saunōm. Robisz juz cosik?
– Wiysz, kciŏlech, ale byli jakesik łoszkliwe ludzie, łobadali grōnt i pedzieli, iże na mojij farze niy dŏ rady postawic tyn basin, bo ziymia je niy takŏ jak potrza... teryn je podmōkły!
– Co tam u cia chopie po łostatnim szlustydniu? – pytŏ sie jedyn.
– Aaa, nic takigo, miarkujesz, starŏ biyda, cheba już prziszŏł taki mōmynt, coby zmiynić autok. – łodrzykŏ drugi. – Mōm ci już ta moja „beymka” bez rok, czŏs zwekslować tego grata na cosik nowygo..
– Co prŏwda, to prŏwda, mōj „mercedes” tyż juz jes starucny, chnet dwa lata go już mōm.
– Te, chopie, a jak tam ze babeczkōma, ze dupami?
– Eee, lipnie, cŏłki czŏs dupcza te same... już mi sie zmierzło. Czŏs, coby wykludzić sie na jakisik urlaub... Możno na Seszele abo do Braziliji na srogi karnewal sie wypuszcza, przedupczyć jakisik egzoticzny towŏr.
– Nic niy gŏdej, bōłech łōński miesiōnc we Grecyji, stopierōńsko gorko bōło, nic ino sie naprać i leżeć cŏłki dziyń...
– A co ze twojim nowym basingym? – pyrtŏ sie juzaś jedyn śnich. – Gŏdŏłeś, co mŏ być łogrōmniasty, dekniynty, ze ruczbanōm i saunōm. Robisz juz cosik?
– Wiysz, kciŏlech, ale byli jakesik łoszkliwe ludzie, łobadali grōnt i pedzieli, iże na mojij farze niy dŏ rady postawic tyn basin, bo ziymia je niy takŏ jak potrza... teryn je podmōkły!
poniedziałek, 17 października 2016
Nŏjprzodzij kawa wysłepiōm...
Akcyjŏ dziyje sie we pasażyrskim fligrze. Zarŏzki potym, jak tyn fliger sztartnōł flugcojglajter, znaczy pilot tuplikuje pasażyrōm trasa i dogoś tego flugu, wyżka i pryndkōś ze jakōm pofurgnōm, tymperatura luftu i co bydzie szło ujzdrzić bez łokna fligra kej bydzie gryfnŏ pogoda. Kej już tyn pilot skōńczōł rzōńdzić zapōmniŏł wyszaltrować mikrofōłn, łozciōngnōł sie bykwyjm we fotylu pedziŏł ku pilotowi, ftory siedziŏł wele:
– Nō, tŏż kamracie zaszaltrujymy „autōmatycznygo pilota” i nŏjprzodzij szluknymy sie dobrego kafyju a zatym przedupczymy stewardesa!
Ta boroka stewardesa, kej ino usłyszało ta cŏłkŏ gŏdka bez łozwŏgi napczła tyrtać ku kabinie pilotōw ale drōgōm fiksła sie i skipła na dyliny we ausgangu kole starszyjszego pasażyra. Tyn, kej uwidziŏł cŏłkŏ ta zituacyjŏ sztreknōł sie ze swojigo siedzyniŏ, spōmōg pomaluśku stanōńć tyj stewardesie i rzykŏ ku nij:
– I cōż tyż to sie tak kurwa uwijŏsz? Przeca pilot gynał pedziŏł, co nŏjprzodzij łōni wysłepiōm.... kafyj!
– Nō, tŏż kamracie zaszaltrujymy „autōmatycznygo pilota” i nŏjprzodzij szluknymy sie dobrego kafyju a zatym przedupczymy stewardesa!
Ta boroka stewardesa, kej ino usłyszało ta cŏłkŏ gŏdka bez łozwŏgi napczła tyrtać ku kabinie pilotōw ale drōgōm fiksła sie i skipła na dyliny we ausgangu kole starszyjszego pasażyra. Tyn, kej uwidziŏł cŏłkŏ ta zituacyjŏ sztreknōł sie ze swojigo siedzyniŏ, spōmōg pomaluśku stanōńć tyj stewardesie i rzykŏ ku nij:
– I cōż tyż to sie tak kurwa uwijŏsz? Przeca pilot gynał pedziŏł, co nŏjprzodzij łōni wysłepiōm.... kafyj!
piątek, 14 października 2016
Jak sie łoblekesz...
Jedyn istny miŏł mieć zoglyndziny, kōntrola ze finansamtu, ze tego urzyndu skarbowygo, ale łōn tak choby skorzij ździebko pometlŏł we tych swojich sztojerowych zeznaniach. Blank niy wiedziŏł jak ci sie miŏł łoblyc na te przileżitōść byzuchu, tōż tyż poszŏł nŏjprzodzij po dorada do znŏjōmygo doradcy łod sztjerōw, łod dŏwek. Tyn bez dugszego medikowaniŏ kŏzŏł sie tymu istnymu łoblyc jak łostatni łobrzympoł, chaderlok, coby tyn inszpektor miarkowŏł, iże richtik mŏ do czyniyniŏ ze hadziajym, nyndzŏrzym. Tyn istny jednakowōż nie do łostatka mu uwierzōł i poszŏł jesce do swojigo alwokata. Tyn alwokat juzaś kŏzŏł mu sie łoblyc jak nŏjlepszij, coby tyn inszpektor uważowŏł go słōsznie. Zmerskany, fest strŏpiōny ze kopfszelōntym we palicy poszŏł po dorada do rabina. Tyn go wysuchŏł ze rułōm i rzōńdzi:
– Tak jak ty to chopie łozprawiŏsz, spōminŏ mi sie gyszichta jednyj baby, kerŏ nie wiedziała jak sie prziłodziŏć na noc poślubnŏ. Matka kŏzała łōnyj łoblyc dugŏ, rubo nachthymda a kamratka jakisik zeksownŏ garnitura, znacy batki i cycnhalter...
Nale, panoczku jak to je skuplowane semnōm? – pytŏ tyn istny.
– Chopie, niy ma ważne jak ty sie łoblekesz. Zōłwizōł cie ze tego amtu... wypierdolōm!
– Tak jak ty to chopie łozprawiŏsz, spōminŏ mi sie gyszichta jednyj baby, kerŏ nie wiedziała jak sie prziłodziŏć na noc poślubnŏ. Matka kŏzała łōnyj łoblyc dugŏ, rubo nachthymda a kamratka jakisik zeksownŏ garnitura, znacy batki i cycnhalter...
Nale, panoczku jak to je skuplowane semnōm? – pytŏ tyn istny.
– Chopie, niy ma ważne jak ty sie łoblekesz. Zōłwizōł cie ze tego amtu... wypierdolōm!
czwartek, 13 października 2016
To niymożebne...
Wrŏcŏ jedyn istny do dōm i mijŏ baba, ftorŏ aże pokłŏdŏ sie ze ślimtaniŏ i bez płaczki powtŏrzŏ ino:
– To łokropiczne,, Hanys niy żyje!
Idzie tyn istny dalszij i juzaś łomijŏ baba, kerŏ gynał tak samŏ jak ta piyrszŏ ślimtŏ i jamruje:
– To niymożebne, Hanys niy żyje!
Przeszŏł jeszcze kōnszczek drōgi a sam naposprzyk hulicy styrcy lastauto, a pod kołami leży wyrośniōny chop. Wele niygo pŏłno jamrujōncych babōw. Siyła pizniyńciŏ bōła tak logrōmnucznŏ, iże ze tego chopa serwało ci cŏłke prziłodziynie i widać bōło jejigo niymożebnie srogi ciulik. Kej tyn istny wrōciōł yntlich do dōm łozprawiŏ swojij babie:
– Wiysz, moja ty roztomiyłŏ, niy uwiyrzisz coch razinku na drōdze widziŏł. Jakesik sto myjtrōw łod naszyj chałpy laustauto tyrpło ci rōsłygo chopa. Gŏdōm ci, jescech nigdy we życiu niy widziŏł, coby ftosik miŏł takigo srogigo ciulika!
– Niymożebne, niymożebne! Hanys niy żyje?
– To łokropiczne,, Hanys niy żyje!
Idzie tyn istny dalszij i juzaś łomijŏ baba, kerŏ gynał tak samŏ jak ta piyrszŏ ślimtŏ i jamruje:
– To niymożebne, Hanys niy żyje!
Przeszŏł jeszcze kōnszczek drōgi a sam naposprzyk hulicy styrcy lastauto, a pod kołami leży wyrośniōny chop. Wele niygo pŏłno jamrujōncych babōw. Siyła pizniyńciŏ bōła tak logrōmnucznŏ, iże ze tego chopa serwało ci cŏłke prziłodziynie i widać bōło jejigo niymożebnie srogi ciulik. Kej tyn istny wrōciōł yntlich do dōm łozprawiŏ swojij babie:
– Wiysz, moja ty roztomiyłŏ, niy uwiyrzisz coch razinku na drōdze widziŏł. Jakesik sto myjtrōw łod naszyj chałpy laustauto tyrpło ci rōsłygo chopa. Gŏdōm ci, jescech nigdy we życiu niy widziŏł, coby ftosik miŏł takigo srogigo ciulika!
– Niymożebne, niymożebne! Hanys niy żyje?
środa, 12 października 2016
Jscanie...
Dwiōch starych kamratōw niy widziało sie już pŏra lŏt i bez cufal spichli sie kejsik we szynku.
– Eee, chopie, co tam u cia słychować? – pytŏ sie jedny śnich.
– Aaaa, nic dobrego – łodrzykŏ drugi ze kamratōw.
– Wiysz, jŏ mōm takŏ niymoc, iże jscōm we śniku i niy miarkuja co mōm z tym zrobić.
– Nō, niy ma to gryfnie, ale sam poblisku miyszkŏ jedyn festelnie wywołany „psychoterapeuta”. Spōbuj, możebne, co łōn ci spōmoże i znŏjdzie szimel na twoja utropa.
Po pŏruch miesiōncach juzaś sie trefiyli te dwa kamraty i jedyn śnich pytŏ:
– Nō i co? Bōłeś u tego „psychoterapeuty”?
– Ja, bōłech i jeżech ci festelnie wdziynczny.
– Co, już niy jscosz nałōnczŏs śniku?
– Ja, ja... jscōm bez śnik... ale jeżech terŏzki ze tego moc hyrny, jeżech sztolc!
– Eee, chopie, co tam u cia słychować? – pytŏ sie jedny śnich.
– Aaaa, nic dobrego – łodrzykŏ drugi ze kamratōw.
– Wiysz, jŏ mōm takŏ niymoc, iże jscōm we śniku i niy miarkuja co mōm z tym zrobić.
– Nō, niy ma to gryfnie, ale sam poblisku miyszkŏ jedyn festelnie wywołany „psychoterapeuta”. Spōbuj, możebne, co łōn ci spōmoże i znŏjdzie szimel na twoja utropa.
Po pŏruch miesiōncach juzaś sie trefiyli te dwa kamraty i jedyn śnich pytŏ:
– Nō i co? Bōłeś u tego „psychoterapeuty”?
– Ja, bōłech i jeżech ci festelnie wdziynczny.
– Co, już niy jscosz nałōnczŏs śniku?
– Ja, ja... jscōm bez śnik... ale jeżech terŏzki ze tego moc hyrny, jeżech sztolc!
wtorek, 11 października 2016
Nŏjlepszyjszy parkinsōn...
Starymu Hanysowi pizło już 95 lŏt i miyszkŏł we altyshajmie. Kŏżdydziyń na łodwieczerz, po wieczerzy Hanys wylazowŏł do łogrodu, siadŏł se na swojim umiyłowanym fatersztulu i spōminŏł ze łozrzywniyniym swoji życie. Rōłzczasu we tym łogrodzie trefiyła go starŏ Gryjta, ftoryj już pizło 85 lŏt, przisiadła sie ku niymu i napoczli łozprawiać. Po krōtkij łozprowce Hanys zwrŏcŏ sie ku Gryjcie ze pytaniym:
– A wiysz, ło czym jŏ ci blank zapōmniŏł?
– Anō, ło czym Hanysku? – pytŏ sie ta Gryjta.
– Anō, blankech przepōmniŏł ło... zeksie!
– Ty stary pierdoło, ty łoszkliwy stary knakrze! Tobie by niy stanōł bali kejbyś miŏł przistawiōny rebulik do gowy!
– Wiym, miarkuja, ale bōłoby to na isto fajniście kejby mi tyn mōj ciulik ftosik potrzimŏł we gorzci. Nō, i ta Gryjta zgodziōła sie. Rozepła Hanysowi prziporek i wziyna tego jejigo posmŏrszczanego ciulika do rynki.
Łod tego czasu kŏżdy wieczōr trefiali sie łōne we tym łogrodzie. Jednakowōż jednego dnioszka Gryjta niy zastała Hanysa na umōwiōnym placu. Festelnie zaniypokojōnŏ, nerwyjs (przecamć we tym wiyku letko ło jakisik niyszczysny cufal) napoczła go szukać. Znŏdła go we nŏjdalszyjszyj ece łogrodu i uwidziała, co jego ciulik dziyrżi 90-ciolytniŏ Zofija. Tak ci jōm to rōmbło, iże blank ci niy szczimała i ze płaczkami we łoczach wrzeskła:
– Ty gamracie łoszkliwy, ty żadniku! A cōż tyż ci to mŏ takigo ta dioseckŏ krapyka, lŏtawica i szlōndra, czego jŏ niy mōm?
– Parkinsōna.... parkinsōna...
– A wiysz, ło czym jŏ ci blank zapōmniŏł?
– Anō, ło czym Hanysku? – pytŏ sie ta Gryjta.
– Anō, blankech przepōmniŏł ło... zeksie!
– Ty stary pierdoło, ty łoszkliwy stary knakrze! Tobie by niy stanōł bali kejbyś miŏł przistawiōny rebulik do gowy!
– Wiym, miarkuja, ale bōłoby to na isto fajniście kejby mi tyn mōj ciulik ftosik potrzimŏł we gorzci. Nō, i ta Gryjta zgodziōła sie. Rozepła Hanysowi prziporek i wziyna tego jejigo posmŏrszczanego ciulika do rynki.
Łod tego czasu kŏżdy wieczōr trefiali sie łōne we tym łogrodzie. Jednakowōż jednego dnioszka Gryjta niy zastała Hanysa na umōwiōnym placu. Festelnie zaniypokojōnŏ, nerwyjs (przecamć we tym wiyku letko ło jakisik niyszczysny cufal) napoczła go szukać. Znŏdła go we nŏjdalszyjszyj ece łogrodu i uwidziała, co jego ciulik dziyrżi 90-ciolytniŏ Zofija. Tak ci jōm to rōmbło, iże blank ci niy szczimała i ze płaczkami we łoczach wrzeskła:
– Ty gamracie łoszkliwy, ty żadniku! A cōż tyż ci to mŏ takigo ta dioseckŏ krapyka, lŏtawica i szlōndra, czego jŏ niy mōm?
– Parkinsōna.... parkinsōna...
poniedziałek, 10 października 2016
Jak go folujecie...
Jedyn istny, sztramski chop festelnie dugo kochŏ sie, dupczy sie ze niypodobnie namiyntnōm i wyszportowanōm blōndinōm. Zmŏchany, usiotany i spragniōny przeprŏszŏ jōm na kwilka i wylazuje ze prykola do kuchyni. We kilszranku bōło ino mlyko. Nalŏł se szklōnka i napoczynŏ po lekuśku słepać. Czuje jednakowōż, iże jejigo ciulik je łozhajcowany chnet do czerwiōnōści, i coby sie uholkać wrażuje go na łoka mrzik do tyj szklōnki ze mlykym. Bez tyn czŏs wlazuje rajn ta blōndina i łod proga rzōńdzi:
– Aaaa, a jŏ zawdych medikowała jak tyż to wy, chopy tyn ciulik... folujecie!
– Aaaa, a jŏ zawdych medikowała jak tyż to wy, chopy tyn ciulik... folujecie!
piątek, 7 października 2016
Dorada dochtora...
Wiycie, tak jakosik przi łostatku lata musiŏłech pōjńść do mojigo dochtora „piyrszego kōntaktu”. Tak po prŏwdzie znōmy sie już kielanŏście lŏt ale zawdy po obadaniu mie zadŏwŏ te same pytani:
–Nō, panie Ojgyn, i jak tam u wŏs ze... ankoholym?
Nō, panie dochtorze... jakby to pedzieć... na łodwieczerz jedna flaszecka, ale kej warza, to już możno i dwie... A jŏ co i rōłz... fōrt warza. Jak bez cufal blank dugo warza, to poradza wysłepać i trzi szykowne falszecki... A jŏ sztyjc dugo warza... Nō, tōż niyrōłz dociōngna i do śtyruch flaszecek...
– Dobra, styknie, panie Ojgyn. A rzyknijcie mi ino a dugo to już dōma warzicie?
– Nō, łod jakichsik trzidziestuch... lŏt...
– Nō, tōż panie Ojgyn... niych już tak łostanie! Przecamć niy werci sie tego terŏzki na starōść wekslować!
–Nō, panie Ojgyn, i jak tam u wŏs ze... ankoholym?
Nō, panie dochtorze... jakby to pedzieć... na łodwieczerz jedna flaszecka, ale kej warza, to już możno i dwie... A jŏ co i rōłz... fōrt warza. Jak bez cufal blank dugo warza, to poradza wysłepać i trzi szykowne falszecki... A jŏ sztyjc dugo warza... Nō, tōż niyrōłz dociōngna i do śtyruch flaszecek...
– Dobra, styknie, panie Ojgyn. A rzyknijcie mi ino a dugo to już dōma warzicie?
– Nō, łod jakichsik trzidziestuch... lŏt...
– Nō, tōż panie Ojgyn... niych już tak łostanie! Przecamć niy werci sie tego terŏzki na starōść wekslować!
czwartek, 6 października 2016
Minetka...
Srogi grof zemrził nŏgle. Po jakimsik czasie gryfini, przibadanŏ bez swojigo grofa do tego ci zeksu „oralnygo”, rzykła ku swojimu fajfusowi, znaczy lokajowi:
– Hanysku, musisz mi dzisiŏj zrobić zarŏzki „minetka”...
– A co to je? – pytŏ sie tyn fajfus.
– Musisz mi Hanysku wartko wylizać moja cipka, kapujesz?
Biydny Hanys dlŏ dobra sprawy zrobiōł tyj gryjfini ta minetka, ale gryjfini we kwili nŏjwiynkszyjszyj błōgości, wygodzyniŏ... pierdła jak fōrmōn po grochōwie. Zgańbiōnŏ mocka napoczynŏ sprawować sie, tumaczyć sie ze tyj blank niymiyłyj zituacyji. A nasz Hanysek na to:
– Ja, ja moja paniczko gryjfini: biydnymu zawdy wiater we łoczy...
– Hanysku, musisz mi dzisiŏj zrobić zarŏzki „minetka”...
– A co to je? – pytŏ sie tyn fajfus.
– Musisz mi Hanysku wartko wylizać moja cipka, kapujesz?
Biydny Hanys dlŏ dobra sprawy zrobiōł tyj gryjfini ta minetka, ale gryjfini we kwili nŏjwiynkszyjszyj błōgości, wygodzyniŏ... pierdła jak fōrmōn po grochōwie. Zgańbiōnŏ mocka napoczynŏ sprawować sie, tumaczyć sie ze tyj blank niymiyłyj zituacyji. A nasz Hanysek na to:
– Ja, ja moja paniczko gryjfini: biydnymu zawdy wiater we łoczy...
środa, 5 października 2016
Kej srōm to mie boli...
Rōłzczasu przilazuje jedyn istny do dochtora i prosi ło zaryjestrōwasi. Szwestera we recepcyji gośno pytŏ:
– A cōż to tyż mōwm dolygŏ?
Tyn istny sie festelnie snerwowŏł, iże przi ludziach ze raji musi wrazidlatyj szwesterzre tuplikować, co mu je, tōż tyż grōmkim głōsym łodpedziŏł:
– Mōm stopierōńsko utropa ze dupōm!
– Ależ, prosza wŏs panoczku, tukej sōm ludzie porzōmne, tōż jak wy sie wyrażŏcie... Niy bōłoby lepszij, coby pedzieć, iże majōm łōni problym ze czymsik blank inkszym, na tyn przikłŏd ze daklym, a zatym we kabinycie dochtora wyeklerować wszyjsko jak przinŏleżi? Niy zmuszŏłby pōn inkszych ludzi do suchaniŏ takich impertinyncjōw...
Chop moryśny wylazuje za dźwiyrze i po łoka mrziku wrŏcŏ.
– Dziyń dobry.
– Dziyń dobry. Co wōm panoczku dolygo?
– Mōm, wiedzōm łōni, problymy ze... daklym.
– Ja? – kiwła gowōm szwestera, rada, co pacijynt posuchŏl jeji dorady. – A co takigo richtik dziyje sie ze waszym daklym?
– Jak jŏ bez tyn dakel srōm, to mie stopierōńsko boli!
– A cōż to tyż mōwm dolygŏ?
Tyn istny sie festelnie snerwowŏł, iże przi ludziach ze raji musi wrazidlatyj szwesterzre tuplikować, co mu je, tōż tyż grōmkim głōsym łodpedziŏł:
– Mōm stopierōńsko utropa ze dupōm!
– Ależ, prosza wŏs panoczku, tukej sōm ludzie porzōmne, tōż jak wy sie wyrażŏcie... Niy bōłoby lepszij, coby pedzieć, iże majōm łōni problym ze czymsik blank inkszym, na tyn przikłŏd ze daklym, a zatym we kabinycie dochtora wyeklerować wszyjsko jak przinŏleżi? Niy zmuszŏłby pōn inkszych ludzi do suchaniŏ takich impertinyncjōw...
Chop moryśny wylazuje za dźwiyrze i po łoka mrziku wrŏcŏ.
– Dziyń dobry.
– Dziyń dobry. Co wōm panoczku dolygo?
– Mōm, wiedzōm łōni, problymy ze... daklym.
– Ja? – kiwła gowōm szwestera, rada, co pacijynt posuchŏl jeji dorady. – A co takigo richtik dziyje sie ze waszym daklym?
– Jak jŏ bez tyn dakel srōm, to mie stopierōńsko boli!
wtorek, 4 października 2016
A jŏ myśloł, iże to łod...
Przilazuje rōłzczasu jedyn istny do dochtora i gŏdŏ, co go targajōm jajca.
– A łōni to czynsto uprŏwiajōm zeks, znaczy sie dupczōm?
– Nō, niy za czynsto. Zwykowo dupczymy sie ze starōm dwa razy ło rozwidnioku, zatym trzi razy kej wrōca ze roboty, nō i we nocce jesce dwa razy. Nō, ździebko wiyncyj przi szlustydniu.
– Nōōō... przi takim sztrichu życiŏ, to pewnikym niy ma gŏdki ło flamie, ło kōchance, prŏwda? – pytŏ sie opaternie dochtōr.
– Tak prŏwdōm pōnie dochtorze – łodrzykŏ ze rułōm tyn istny – mōm kogosik. Jużcić richtik niy ma letko, musza pitać ze roboty, a dupczymy sie zaobycz nałōnczŏs drugigo śniŏdaniŏ, lecy kedy udŏ mi sie wkarować ku nij podwiyl jesce niy wrōca do dōm ze roboty...
– Tela sztosōw, sztuchaniŏ bez dziyń? – wołŏ ze zadziwaniym dochtōr. Tōż tyż niy ma sie co dziwać, ize wŏs panoczku targajōm jajca!
– Nōōō, pociyszōł mie pōn – rzyknōł tyn istny – boch jŏ już myślŏl, iże to łod brandzlowaniŏ sie, łod tyj dioseckij „masturbacyji”!
– A łōni to czynsto uprŏwiajōm zeks, znaczy sie dupczōm?
– Nō, niy za czynsto. Zwykowo dupczymy sie ze starōm dwa razy ło rozwidnioku, zatym trzi razy kej wrōca ze roboty, nō i we nocce jesce dwa razy. Nō, ździebko wiyncyj przi szlustydniu.
– Nōōō... przi takim sztrichu życiŏ, to pewnikym niy ma gŏdki ło flamie, ło kōchance, prŏwda? – pytŏ sie opaternie dochtōr.
– Tak prŏwdōm pōnie dochtorze – łodrzykŏ ze rułōm tyn istny – mōm kogosik. Jużcić richtik niy ma letko, musza pitać ze roboty, a dupczymy sie zaobycz nałōnczŏs drugigo śniŏdaniŏ, lecy kedy udŏ mi sie wkarować ku nij podwiyl jesce niy wrōca do dōm ze roboty...
– Tela sztosōw, sztuchaniŏ bez dziyń? – wołŏ ze zadziwaniym dochtōr. Tōż tyż niy ma sie co dziwać, ize wŏs panoczku targajōm jajca!
– Nōōō, pociyszōł mie pōn – rzyknōł tyn istny – boch jŏ już myślŏl, iże to łod brandzlowaniŏ sie, łod tyj dioseckij „masturbacyji”!
poniedziałek, 3 października 2016
Szajdōng...
Sprawa we gyrichcie ło szajdōng. Sądca pytŏ baba, ftorŏ kce rozwodu:
– Pedzōm mi łōni paniczko, co wōm niy sztimuje we chałpie?
– Anō, mie wszyjsko we chałpie sztimowało – łodrzykŏ ta istnŏ. Je ci ta chałpa na isto gryfnistŏ i poza miastym. Ło wiela dobrze bocza, to je ci tam tyż cŏłke 10 hektarōw grōntu.
Sōndca niy dowo za wygranŏ:
– Łōni mie źle spokopiyli. Joch pytŏ łna jakij podstawie...
– Ło, sztabilnyj, prosza wysokigo sōndu. Żelbetōn i to na śtyry myjtry w ziymia...
Sōndca już letko podłōmany:
– Pytōm jake sōm wasze stosōnki...
– Ło, pierōńsko dobre, wysoki sōndzie. Mōmy mocka przocieli i kamratōw, kŏżdy piōntek chodzymy grać we bridża.
Sōndca już fest zaufryjgowany dalszij pytŏ
– Suchajōm mie łōni paniczko, iże sie tak ajnfachowo spytōm, eźli cosik we waszym małżyństwie niy grało?
– Tak prŏwdōm mōmy dwie wieże hi-fi, moderny radijok, klawiyr, nale zaobycz to niy suchōmy muzyki... nale werkcojgi sōm we nŏjlepszykjszym stanie...
Na łostatku sōndca niy strzimŏł:
Na miyłōść bosko, babo! To czamu kcecie tego szajdōngu?
– Anō, to niy jŏ kca szajdōngu, ino mōj chop! Łōn zawdy miyni, iże niy poradzi sie symnōm bla nk dogŏdać!
– Pedzōm mi łōni paniczko, co wōm niy sztimuje we chałpie?
– Anō, mie wszyjsko we chałpie sztimowało – łodrzykŏ ta istnŏ. Je ci ta chałpa na isto gryfnistŏ i poza miastym. Ło wiela dobrze bocza, to je ci tam tyż cŏłke 10 hektarōw grōntu.
Sōndca niy dowo za wygranŏ:
– Łōni mie źle spokopiyli. Joch pytŏ łna jakij podstawie...
– Ło, sztabilnyj, prosza wysokigo sōndu. Żelbetōn i to na śtyry myjtry w ziymia...
Sōndca już letko podłōmany:
– Pytōm jake sōm wasze stosōnki...
– Ło, pierōńsko dobre, wysoki sōndzie. Mōmy mocka przocieli i kamratōw, kŏżdy piōntek chodzymy grać we bridża.
Sōndca już fest zaufryjgowany dalszij pytŏ
– Suchajōm mie łōni paniczko, iże sie tak ajnfachowo spytōm, eźli cosik we waszym małżyństwie niy grało?
– Tak prŏwdōm mōmy dwie wieże hi-fi, moderny radijok, klawiyr, nale zaobycz to niy suchōmy muzyki... nale werkcojgi sōm we nŏjlepszykjszym stanie...
Na łostatku sōndca niy strzimŏł:
Na miyłōść bosko, babo! To czamu kcecie tego szajdōngu?
– Anō, to niy jŏ kca szajdōngu, ino mōj chop! Łōn zawdy miyni, iże niy poradzi sie symnōm bla nk dogŏdać!
piątek, 30 września 2016
Nowy japtykŏrz...
Do japtyki wlazuje wlazuje mody chop i prosi ło to, coby mōg se pogŏdać ze gōwnym japtykŏrzym. Baba-japtykŏrka we łokynku łodrzykŏ:
– Wiedzōm łōni panoczku, u nŏs we japtyce niy robi żŏdyn chop. Włŏściciylkōm japtyki je moja szwestra, a jŏch tyż je farmacyutkōm. W czym mōgłabych wōm panoczku spōmōc?
– Mōm jedna takŏ zacha ło keryj miŏłbych rŏd pogŏdać... ze chopym...
– Suchejcie panoczku, joch je diplōmowanōm japtykŏrkōm i zapewniōm wŏs, iże podyjńda do waszyj sprawy wyjōntkowo diszkretnie.
– Ja, jŏ miarkuja. Ale mie procno ło tym gŏdać... Mōm srogachnŏ utropa, skuli tego, co mie sztyjc i jednym ciyngym styrcy ciulik. Co mōgliście paniczko mi na to dać?
– Hmmm... doczkejcie kwilka, musza sie spytać mojij szwestry.
Po pŏruch minutkach wrŏcŏ sie ta istnŏ nazŏd i rzōńdzi:
– Mŏj roztomiyły panoczku, ugŏdali my sie ze szwestrōm i wszyjsko, co mogymy wōm dać panoczku, to pōłowa udziałōw we japtyce, sużbowy autok i piyńć tysiyncy miesiyncznygo gyhaltu!
– Wiedzōm łōni panoczku, u nŏs we japtyce niy robi żŏdyn chop. Włŏściciylkōm japtyki je moja szwestra, a jŏch tyż je farmacyutkōm. W czym mōgłabych wōm panoczku spōmōc?
– Mōm jedna takŏ zacha ło keryj miŏłbych rŏd pogŏdać... ze chopym...
– Suchejcie panoczku, joch je diplōmowanōm japtykŏrkōm i zapewniōm wŏs, iże podyjńda do waszyj sprawy wyjōntkowo diszkretnie.
– Ja, jŏ miarkuja. Ale mie procno ło tym gŏdać... Mōm srogachnŏ utropa, skuli tego, co mie sztyjc i jednym ciyngym styrcy ciulik. Co mōgliście paniczko mi na to dać?
– Hmmm... doczkejcie kwilka, musza sie spytać mojij szwestry.
Po pŏruch minutkach wrŏcŏ sie ta istnŏ nazŏd i rzōńdzi:
– Mŏj roztomiyły panoczku, ugŏdali my sie ze szwestrōm i wszyjsko, co mogymy wōm dać panoczku, to pōłowa udziałōw we japtyce, sużbowy autok i piyńć tysiyncy miesiyncznygo gyhaltu!
czwartek, 29 września 2016
Wczorej...
Przilazuje rōłzczasu jedyn istny do burdelu, ciepie gorzść pijyndzy na lada i rzōńdzi:
– A co jŏ za te betki moga dostać?
– Nōōō, za tela, to możno ino... kurzica.
– Dobra, biera! – pedziŏł tyn istny i wziōn ta kura.
Na drugi dziyń przilazuje juzaś i mŏ jesce mynij pijyndzy.
– Za to panoczku, to mogōm łōni ino pŏra minutek pozaziyrać, kuknōńć rajn bez dziurka łod klucza.
Poszŏł tuż tyz tyn istny do miyjsca kaj już jedyn fric tyż podglōndŏł. Kuknōł bez dziurka łod klucza i widzi jak tam driny jedyn chop dupczy takŏ dmuchanŏ gōmipupa. Wypyrsknŏł śmiychym! Na to tyn fric, kery stŏł ze boku:
– Ha, panoczku, trza sam bōło przijńś wczorej. Bōł sam taki jedny ftory dupczōł kura!
– A co jŏ za te betki moga dostać?
– Nōōō, za tela, to możno ino... kurzica.
– Dobra, biera! – pedziŏł tyn istny i wziōn ta kura.
Na drugi dziyń przilazuje juzaś i mŏ jesce mynij pijyndzy.
– Za to panoczku, to mogōm łōni ino pŏra minutek pozaziyrać, kuknōńć rajn bez dziurka łod klucza.
Poszŏł tuż tyz tyn istny do miyjsca kaj już jedyn fric tyż podglōndŏł. Kuknōł bez dziurka łod klucza i widzi jak tam driny jedyn chop dupczy takŏ dmuchanŏ gōmipupa. Wypyrsknŏł śmiychym! Na to tyn fric, kery stŏł ze boku:
– Ha, panoczku, trza sam bōło przijńś wczorej. Bōł sam taki jedny ftory dupczōł kura!
środa, 28 września 2016
Kŏżdy chop to świnia...
Rōłzczasu idzie zaślimtanŏ lisica, samica fuksa bez las, a za niōm cŏłke stado prosiŏkōw. Zahaltowŏł ci jōm hazoczek i pytŏ:
A rzyknij ty mi fuksiczko, po jakymu jeżeś tako markotno, takŏ jankornŏ?
– Anō, wiysz hazoczku... Nŏjprzodzij miyszkałach ze ryżokudłōm, ze starym fuksym. Po jakimsik czasie urodziōłch ci mu... prosiŏki, tōż tyż ci mie ganc ajnfach wyciep. Niyskorzij przigarnōł mie srogachny wolf, i dobrze ci nōm bōło aże do czasu kejech zaciōnżŏła i juzaś uplōncli mi sie prosiŏki. Nō i zwykowo... tyż mie wyciep na zbity pychol.
– Nō, niy ślimtej fuksiczko. Zamiyszkŏsz symnōm. Bydziesz symnyōm i bydzie dobrze!
Żyli se łoba bez dugszy czŏs aże fuksiczka juzaś bōła nabito, ciynżobnŏ. Nō, i jak zawdy juzaś sie łōnyj uplōncli prosiŏki....
Nō, i jak ze tyj gyszichty mōrał:
Anŏ.... kŏzdy facet to świnia!
A rzyknij ty mi fuksiczko, po jakymu jeżeś tako markotno, takŏ jankornŏ?
– Anō, wiysz hazoczku... Nŏjprzodzij miyszkałach ze ryżokudłōm, ze starym fuksym. Po jakimsik czasie urodziōłch ci mu... prosiŏki, tōż tyż ci mie ganc ajnfach wyciep. Niyskorzij przigarnōł mie srogachny wolf, i dobrze ci nōm bōło aże do czasu kejech zaciōnżŏła i juzaś uplōncli mi sie prosiŏki. Nō i zwykowo... tyż mie wyciep na zbity pychol.
– Nō, niy ślimtej fuksiczko. Zamiyszkŏsz symnōm. Bydziesz symnyōm i bydzie dobrze!
Żyli se łoba bez dugszy czŏs aże fuksiczka juzaś bōła nabito, ciynżobnŏ. Nō, i jak zawdy juzaś sie łōnyj uplōncli prosiŏki....
Nō, i jak ze tyj gyszichty mōrał:
Anŏ.... kŏzdy facet to świnia!
wtorek, 27 września 2016
Kaj je światło...
Rōłzczasu jedna blōndina glingŏ do swojij kamratki i gŏdŏ:
– Teee, a przikludź ty sie ku mie, to ci pokŏża cosik ekstra!
Tōż tyż ta kamratka przijechała, a blōndina łozhajcowanŏ rzykŏ:
– Mōm ci take cosik na ścianie we kuchyni... pōdź, to ci pokŏża.
Idōm wrōłz do tyj kuchyni, blōndina gasi i zapŏlŏ pŏra razy światło i ze ojforyjōm rzōńdzi:
– Kuknij! Je światło, niy ma, je, niy ma...
A ta łōnyj kamratka na to ze rułōm:
– Jeżech festelnie ciykawŏ kaj je te światłŏ, kej go niy ma?
Blōndina łozewrziła kilszrank i ze powŏgōm gŏdŏ:
– Dzisz! Sam je te światło!
– Teee, a przikludź ty sie ku mie, to ci pokŏża cosik ekstra!
Tōż tyż ta kamratka przijechała, a blōndina łozhajcowanŏ rzykŏ:
– Mōm ci take cosik na ścianie we kuchyni... pōdź, to ci pokŏża.
Idōm wrōłz do tyj kuchyni, blōndina gasi i zapŏlŏ pŏra razy światło i ze ojforyjōm rzōńdzi:
– Kuknij! Je światło, niy ma, je, niy ma...
A ta łōnyj kamratka na to ze rułōm:
– Jeżech festelnie ciykawŏ kaj je te światłŏ, kej go niy ma?
Blōndina łozewrziła kilszrank i ze powŏgōm gŏdŏ:
– Dzisz! Sam je te światło!
poniedziałek, 26 września 2016
To ci i pomiyszkanie sprawia...
Styrcy policajt ze „suszarkōm” na randsztrajfie, na randzie drōgi i festelnie mu sie mierznie. Łorŏz zeza horizōntu pojŏwiōł sie nowiuśki mercedes i dyć żysz tyn modry smerf go zahaltowŏł. Ku łōnego srogimu zadziwaniu, za lynkyrōm siedzi łobtargany lōmp, wulc, ftory capi jak piwo łozkidane na dylinach we szynku. Policajt blank ci zdymbiŏły pytŏ sie go:
– Kurwa! Tela lōt już robia i niy poradza sie lajstnōńć takigo merca, a ty taki łobtargany sagodupiec takim ciaćkym sie fyrtŏsz. Jakōż to je myjglich?
– Bo jŏ, wiedzōm łōni, mōm taki darek: jak najscōm glacokowi na gowa, to mu zarŏzki wosy łodrŏstajōm. Wiedzōm łŏni, jednymu takimu nojrajcherowi, takimu nowobogackimu najscŏłech na glaca i mi za to tego merca szynknōł.
Policajt syjmuje czŏpka i nastŏwiŏ glacatŏ palica:
– Pojscej i mie chopie, to niy zabulisz sztrofy i puszcza cie fraj!
Tyn mynel łozepinŏ prziporek, wyciōngŏ zymściałego, zszlajferowanego ciulika i napoczynŏ jscać. Ze zadnigo kanapyju autoka słychać hystericzny śmiych:
– Ło żesz we morda! Za taki nōmer, to ci chopie i pomiyszkanie sprawia!
– Kurwa! Tela lōt już robia i niy poradza sie lajstnōńć takigo merca, a ty taki łobtargany sagodupiec takim ciaćkym sie fyrtŏsz. Jakōż to je myjglich?
– Bo jŏ, wiedzōm łōni, mōm taki darek: jak najscōm glacokowi na gowa, to mu zarŏzki wosy łodrŏstajōm. Wiedzōm łŏni, jednymu takimu nojrajcherowi, takimu nowobogackimu najscŏłech na glaca i mi za to tego merca szynknōł.
Policajt syjmuje czŏpka i nastŏwiŏ glacatŏ palica:
– Pojscej i mie chopie, to niy zabulisz sztrofy i puszcza cie fraj!
Tyn mynel łozepinŏ prziporek, wyciōngŏ zymściałego, zszlajferowanego ciulika i napoczynŏ jscać. Ze zadnigo kanapyju autoka słychać hystericzny śmiych:
– Ło żesz we morda! Za taki nōmer, to ci chopie i pomiyszkanie sprawia!
piątek, 23 września 2016
Ło co weta...
Rōłzczasu jedna zwiykowanŏ dama przilazła ku Deutsche Bank ze tasiōm pŏlnōm pijyndzy. Podlazła ku szteli i poprosiōła ło priwatnŏ rzecz ze prezesym banku, bo kciała dlŏ sia łozewrzić kōnto.
– Muszōm łŏni panoczku miarkować, co idzie mi ło srogachnŏ suma pijyndzy. – rzykła ta istno do byamtra.
Po dugotwałych dyskusyjach dali zwōlŏ starucnyj paniczce trefić sie ze prezesym, bo – tak prŏwdōm – klijynt nasz pōn.
Prezes spytŏł sie ło wiela to pijyndzy sie rozłajzi, wiela to tyż ta starucnŏ ōłma kce wpłacić do banku.
Zwiykowanŏ paniczka łodpedziała, iże idzie łōnyj ło 50 milijōnōw ojro. Zatym łozewrziła ta swoja tasia, tyn jeji koferek, coby tego istnego przeprzić, iże to je na zicher prŏwda.
Ganc ajnfach interesowny prezes pytŏ ło pochodzyni tych pijyndzy:
– Roztomiyło paniczko, jeżech festelnie zadziwany takōm ilōściōm pijyndzy, jakŏ mocie przi sia. Jakeście to paniczko erbli?
Ta klijyntka ze rułōm łodrzykła:
– Blank ajnfach. Mōm rada sie wetować!
– Idziecie ło weta? – pytŏ prezes. – Nale ło co sie wetujecie?
Zwiykowano damulka łodrzykŏ:
– Nō, cōż, tarŏzki wszyjsko je myjglich. Na tyn przikłŏd moga sie wetnōńć swami panoczku prezesie ło 25 tysiyncy ojro, iże wasze panoczku jajca sōm śtyrykańciate!
Prezes sie ino lachnōł festelnie i pedziŏł:
– To przecamć je festelnie wicne! Na tyn szimel niy mōglibyście paniczko nigdy tak wiela zarobić.
– Nō, cōż, przecamć pedziałach, co we tyn szimel zarobiōłach moje pijōndze. Sōm łōni fertik wetnōńć sie ło to symnōm?
– A już-cić... wetna sie! – łodpedziŏł prezes ( w kōńcu szlo ło mocka pijyndzy). Wetna sie swami paniczko ło 25 tysiyncy ojro, iże moje jajca nie sōm śtyrykańciate!
Starszyjszŏ paniczka łodpedziała wrōłz:
– Nō, tō wetlichmy sie , ale skuli tego, co idzie lo srogachne pijōndze, musza spytać eźli moga przijńść jutro ło dziesiōntyj ze mojim anwalterym, alwokatym, coby sprŏwdzić nałōcznie i przi świadku?
– Ja, moge być, iże sprŏwdzymy to jutro!
Bez cŏłkŏ noc prezesbōł niymożebnie snerwowany i przetrŏwiōł mocka godzinōw na sprŏwdzaniu, eźli jejigo jajca sōm jak przinŏleżi. Łobadowŏł je ze kŏżdyj zajty. Na łostatku przi spōmożyniu gupigo testu bōł 100 % isty, iże wygrŏ weta.
Na drugi dziyń ło rozwidnioku, ło dziesiōntyj prziszła do banku ta zwiykowanŏ paniczka ze jeji anwalterym, ze jeji prawnikym. Przedstawiōła łobiuch chopōw i tuplowanie powtōrzōła, iże idzie ło weta, kerego stŏwkōm je 25 tysiyncy ojro.
Prezes przichwŏlōł wetowanie ło to, iże jejigo jajca sōm śtyrokańciate.
Starszŏ damulka kŏzała prezesowi spuścić galoty. Prezes spōściōł, zwiykowanŏ damulka gynał łobadała te prezesowe jajca, spytała jesce eźli moge tyknōńć tych jajec.
– Dobra! Tykejcie, bele wartko, 25 tysiyncy ojro je tego we wercie. Zwiykowanŏ paniczka kukła rōłz jesce, pomacała gynał prezesowe jajca...
Wtynczŏs prezes uwidziŏł, co tyn anwalter zwiykowanyj paniczki piere palicōm ło ściana. Kuknōł na ta zwiykowanŏ damulka i pytŏ sie jōm:
– A rzyknijcie mi paniczko po jakymu tyn wasz prawnik, tyn wasz alwokat tak piere palicōm ło ta ściana?
– Anō, wiedzōm łōni, jŏch sie ze mojim alwokatym wetła ło 100 tysiyncy ojro, iże dzisiŏj ło dziesiōntyj z rańca byda dziyrżōła we mojich gorzściach jajca samego prezesa Deutsche Bank!
– Muszōm łŏni panoczku miarkować, co idzie mi ło srogachnŏ suma pijyndzy. – rzykła ta istno do byamtra.
Po dugotwałych dyskusyjach dali zwōlŏ starucnyj paniczce trefić sie ze prezesym, bo – tak prŏwdōm – klijynt nasz pōn.
Prezes spytŏł sie ło wiela to pijyndzy sie rozłajzi, wiela to tyż ta starucnŏ ōłma kce wpłacić do banku.
Zwiykowanŏ paniczka łodpedziała, iże idzie łōnyj ło 50 milijōnōw ojro. Zatym łozewrziła ta swoja tasia, tyn jeji koferek, coby tego istnego przeprzić, iże to je na zicher prŏwda.
Ganc ajnfach interesowny prezes pytŏ ło pochodzyni tych pijyndzy:
– Roztomiyło paniczko, jeżech festelnie zadziwany takōm ilōściōm pijyndzy, jakŏ mocie przi sia. Jakeście to paniczko erbli?
Ta klijyntka ze rułōm łodrzykła:
– Blank ajnfach. Mōm rada sie wetować!
– Idziecie ło weta? – pytŏ prezes. – Nale ło co sie wetujecie?
Zwiykowano damulka łodrzykŏ:
– Nō, cōż, tarŏzki wszyjsko je myjglich. Na tyn przikłŏd moga sie wetnōńć swami panoczku prezesie ło 25 tysiyncy ojro, iże wasze panoczku jajca sōm śtyrykańciate!
Prezes sie ino lachnōł festelnie i pedziŏł:
– To przecamć je festelnie wicne! Na tyn szimel niy mōglibyście paniczko nigdy tak wiela zarobić.
– Nō, cōż, przecamć pedziałach, co we tyn szimel zarobiōłach moje pijōndze. Sōm łōni fertik wetnōńć sie ło to symnōm?
– A już-cić... wetna sie! – łodpedziŏł prezes ( w kōńcu szlo ło mocka pijyndzy). Wetna sie swami paniczko ło 25 tysiyncy ojro, iże moje jajca nie sōm śtyrykańciate!
Starszyjszŏ paniczka łodpedziała wrōłz:
– Nō, tō wetlichmy sie , ale skuli tego, co idzie lo srogachne pijōndze, musza spytać eźli moga przijńść jutro ło dziesiōntyj ze mojim anwalterym, alwokatym, coby sprŏwdzić nałōcznie i przi świadku?
– Ja, moge być, iże sprŏwdzymy to jutro!
Bez cŏłkŏ noc prezesbōł niymożebnie snerwowany i przetrŏwiōł mocka godzinōw na sprŏwdzaniu, eźli jejigo jajca sōm jak przinŏleżi. Łobadowŏł je ze kŏżdyj zajty. Na łostatku przi spōmożyniu gupigo testu bōł 100 % isty, iże wygrŏ weta.
Na drugi dziyń ło rozwidnioku, ło dziesiōntyj prziszła do banku ta zwiykowanŏ paniczka ze jeji anwalterym, ze jeji prawnikym. Przedstawiōła łobiuch chopōw i tuplowanie powtōrzōła, iże idzie ło weta, kerego stŏwkōm je 25 tysiyncy ojro.
Prezes przichwŏlōł wetowanie ło to, iże jejigo jajca sōm śtyrokańciate.
Starszŏ damulka kŏzała prezesowi spuścić galoty. Prezes spōściōł, zwiykowanŏ damulka gynał łobadała te prezesowe jajca, spytała jesce eźli moge tyknōńć tych jajec.
– Dobra! Tykejcie, bele wartko, 25 tysiyncy ojro je tego we wercie. Zwiykowanŏ paniczka kukła rōłz jesce, pomacała gynał prezesowe jajca...
Wtynczŏs prezes uwidziŏł, co tyn anwalter zwiykowanyj paniczki piere palicōm ło ściana. Kuknōł na ta zwiykowanŏ damulka i pytŏ sie jōm:
– A rzyknijcie mi paniczko po jakymu tyn wasz prawnik, tyn wasz alwokat tak piere palicōm ło ta ściana?
– Anō, wiedzōm łōni, jŏch sie ze mojim alwokatym wetła ło 100 tysiyncy ojro, iże dzisiŏj ło dziesiōntyj z rańca byda dziyrżōła we mojich gorzściach jajca samego prezesa Deutsche Bank!
czwartek, 22 września 2016
Gorila...
Ze łogrodu zoologicznego pitnóła srogŏ gorila. Przizwali fachmana łod chytania małupicōw. Po jakisik godzinie pokŏzŏł sie chop ze knarōm, ze flintōm, szpangami i wiydzie na hondelajnie psa dobermana.
Dyrechtor tego ZOO pytŏ sie tego istnego:
– A jakōż wy go kcecie chycić?
– Ganc ajnfach. Wszyjsce pracowniki ZOO łobadajōm strōm na ftorym zicła ta gorila. Jŏ pōjńda tam do kupy swami panoczku i dōm wōm flinta i te szpangi. Zatym wkletruja sie na tyn strōm i ściepna ta gorilla na ziym. Tyn mōj psiŏk, tyn doberman użere go we jajca, gorila zaszperuje sie łapskami a wtynczŏs wy panoczku doskoczycie ku tyj gorili i zapniecie łōnyj te szpangi.
– Nō dobra. Ale rzyknijcie mi ino na jakiego pierōna je ta flinta?
– Anŏ, kejbych jŏ piyrszy śleciŏł ze tego strōma, musisz pōn nŏjprzodzić prasknōńć ze łobuch rułōw tego dobermana!
Dyrechtor tego ZOO pytŏ sie tego istnego:
– A jakōż wy go kcecie chycić?
– Ganc ajnfach. Wszyjsce pracowniki ZOO łobadajōm strōm na ftorym zicła ta gorila. Jŏ pōjńda tam do kupy swami panoczku i dōm wōm flinta i te szpangi. Zatym wkletruja sie na tyn strōm i ściepna ta gorilla na ziym. Tyn mōj psiŏk, tyn doberman użere go we jajca, gorila zaszperuje sie łapskami a wtynczŏs wy panoczku doskoczycie ku tyj gorili i zapniecie łōnyj te szpangi.
– Nō dobra. Ale rzyknijcie mi ino na jakiego pierōna je ta flinta?
– Anŏ, kejbych jŏ piyrszy śleciŏł ze tego strōma, musisz pōn nŏjprzodzić prasknōńć ze łobuch rułōw tego dobermana!
środa, 21 września 2016
Briftryjger na rybach...
Wiycie, rōłzczasu nasz Antek Pośpiych wyndkowŏł na pniokowym sublu wele jednego cudzego rybiorza. Antkowi ryba blank niy biere a tamtyn co kwilka wyciōngŏ srogo szczuka.
– Chopie, jak ty to robisz? – pytŏ Antek;
– Wiysz, rybiorz musi wiyrzić we przesōndy. Niy wylazuja skorzij na ryby podwiyl niy klepna babeczki w rzić.
– Ja, padŏsz? Tōż powachuj mi sam wszyjskigo – ciepnōł mu Antek i pogzuł wartko do chałpy.
Dźwiyrze byli łozewrzite a jego babeczka po klynczōncku wyciyrała dyliny. Antek zaszŏł ci jōm tak po cichuśku łod zadku i zdrowo prasknōł ci jōm w rzić.
– Panie briftryjger, a co tak wartko dzisiŏj – spytała Antkowŏ, i bali sie ani niy łobejzdrzała.
– Chopie, jak ty to robisz? – pytŏ Antek;
– Wiysz, rybiorz musi wiyrzić we przesōndy. Niy wylazuja skorzij na ryby podwiyl niy klepna babeczki w rzić.
– Ja, padŏsz? Tōż powachuj mi sam wszyjskigo – ciepnōł mu Antek i pogzuł wartko do chałpy.
Dźwiyrze byli łozewrzite a jego babeczka po klynczōncku wyciyrała dyliny. Antek zaszŏł ci jōm tak po cichuśku łod zadku i zdrowo prasknōł ci jōm w rzić.
– Panie briftryjger, a co tak wartko dzisiŏj – spytała Antkowŏ, i bali sie ani niy łobejzdrzała.
wtorek, 20 września 2016
Kaj terŏzki robi Marijka...
We restaurancie ōłber gŏdŏ do gōścia:
– Dzisiŏj mōmy srogachnŏ prōmocyjŏ. Dōmy wōm panoczku do powōnianiŏ widołka. Eźli panoczku zdŏdniecie, co tōm widŏłkōm bōło jedzōne, mŏsz pŏn cŏłki łobiŏd za friko, gratis.
Tyn istny powōniŏł ta widŏłka i gŏdŏ:
– To byli zeberka ze kapustōm i kartoflōma!
Skuli tego, że tyn istny zgŏd dostŏł tyn łobiŏd darmo.
Na drugi dziyn tyn sōm fric prziszŏł juzaś. Gospodzki ciekŏw, eźli łōnymu sie juzaś udŏ, dowo mu do powōnianiŏ inkszŏ widŏłka. I tyn istny juzaś zgŏd.
Tak po jakimsik tydniu takich gracek, we ftorych tyn kōndman sztyjc i jednym ciyngym wygrywŏł, ōłber wysztudiyrowŏł ekstra zagŏdka: wraziōł widŏłka do rzici kucharyji, płobrŏcŏł niōm i wylazuje ze tōm widŏłkō ku tymi gōściowi. Tyn wziōn ta widŏlka, powōniŏł i rzōdzi ze rułōm:
– A jŏch sie, panie ōłber medikowŏł, kaj tyż terŏzki moge robić Marijka łod Majzlinyj?
– Dzisiŏj mōmy srogachnŏ prōmocyjŏ. Dōmy wōm panoczku do powōnianiŏ widołka. Eźli panoczku zdŏdniecie, co tōm widŏłkōm bōło jedzōne, mŏsz pŏn cŏłki łobiŏd za friko, gratis.
Tyn istny powōniŏł ta widŏłka i gŏdŏ:
– To byli zeberka ze kapustōm i kartoflōma!
Skuli tego, że tyn istny zgŏd dostŏł tyn łobiŏd darmo.
Na drugi dziyn tyn sōm fric prziszŏł juzaś. Gospodzki ciekŏw, eźli łōnymu sie juzaś udŏ, dowo mu do powōnianiŏ inkszŏ widŏłka. I tyn istny juzaś zgŏd.
Tak po jakimsik tydniu takich gracek, we ftorych tyn kōndman sztyjc i jednym ciyngym wygrywŏł, ōłber wysztudiyrowŏł ekstra zagŏdka: wraziōł widŏłka do rzici kucharyji, płobrŏcŏł niōm i wylazuje ze tōm widŏłkō ku tymi gōściowi. Tyn wziōn ta widŏlka, powōniŏł i rzōdzi ze rułōm:
– A jŏch sie, panie ōłber medikowŏł, kaj tyż terŏzki moge robić Marijka łod Majzlinyj?
poniedziałek, 19 września 2016
Dupczyni...
Na szterbybecie, na łōżu śmiyrci chop łobiecŏł swojij babeczce, iże po swojij śmiyrci przegŏdŏ ku nij i rzyknie łōnyj, jak tyż to wyglōndŏ życie we niybie. Na drugi dziyń chopowi sie zemrziło i już po pŏruch dnioszkach jejigo babeczka słyszy łōnego głŏs:
– Serwus Mariko!
– Ło, jak to caubrownie cie mōj chopecku juzaś słyszeć! Tōż gŏdej wartko jak ci sie tam wiydzie?
– Na isto fajniście. – łodrzykŏ tych chop ze niybiesiech.
– A cōż tyż to tam robicie?
– Wstowōmy wczas z rańca i... dupczymy!
– Dupczycie?
– Ja, a zatym śniŏdanie...
– To wy dupczycie sie jesce skorzij śniŏdaniŏ? A co ćkŏcie na te śniŏdanie?
– Anō, jymy zielōny szałot.
– Nŏoo, to festelnie zdrowo. A niyskorzij co robicie?
– Dupczymy!
– Juzaś? A co zatym?
– Dupczymy sie aże do łobiadu.
– A co mŏcie na tyn łobiŏd?
– Tyż zaobycz zielōny szałot. Nō rŏłz za czŏs ćkōmy inksze gymizy.
– Ja, ja... a zatym co robicie?
– Zatym dupczymy sie juzaś aże do wieczerzy. I juzaś ćkōmy zielōny szałot.
– Ło sto dioskōw chopeczku. Co to za niybo, kej ino dupczycie sie i ćkŏcie zielōny szałot?
– A fto ci, moja ty roztomiyło pedziŏł, iżech jo je we niybie? Terŏzki jeżech na isto mycokym, takim dziwokim krōlikym we Australiji!
– Serwus Mariko!
– Ło, jak to caubrownie cie mōj chopecku juzaś słyszeć! Tōż gŏdej wartko jak ci sie tam wiydzie?
– Na isto fajniście. – łodrzykŏ tych chop ze niybiesiech.
– A cōż tyż to tam robicie?
– Wstowōmy wczas z rańca i... dupczymy!
– Dupczycie?
– Ja, a zatym śniŏdanie...
– To wy dupczycie sie jesce skorzij śniŏdaniŏ? A co ćkŏcie na te śniŏdanie?
– Anō, jymy zielōny szałot.
– Nŏoo, to festelnie zdrowo. A niyskorzij co robicie?
– Dupczymy!
– Juzaś? A co zatym?
– Dupczymy sie aże do łobiadu.
– A co mŏcie na tyn łobiŏd?
– Tyż zaobycz zielōny szałot. Nō rŏłz za czŏs ćkōmy inksze gymizy.
– Ja, ja... a zatym co robicie?
– Zatym dupczymy sie juzaś aże do wieczerzy. I juzaś ćkōmy zielōny szałot.
– Ło sto dioskōw chopeczku. Co to za niybo, kej ino dupczycie sie i ćkŏcie zielōny szałot?
– A fto ci, moja ty roztomiyło pedziŏł, iżech jo je we niybie? Terŏzki jeżech na isto mycokym, takim dziwokim krōlikym we Australiji!
piątek, 16 września 2016
Banka...
Sztramskŏ gōścina, paradnŏ kōmpanijŏ, gŏdka ło bele czym... polywanie i szlukanie... jak to na gōscinie. Łorŏz łodzywŏ sie jedyn ze byzuchantōw:
– Mōm dlŏ wŏs zagŏdka...
– Nō, tōż gŏdej, pytej...
– Co to je? Idzie ze przodku, idzie tyż ze zadku... ino musi... stŏć?
Ludzie tak kukli ino na sia, niyftore babeczki sie zaczerwiyniyli ze gańby... Na to tyn istny, blank ze rułōm rzōńdzi dalszij:
– Niy tropcie sie, niy tropcie... to je sztrasynbanka. Idzie dōnij wlazować ze przodku, idzie ze zadku bele ino łōna... stŏła!
Tydziyń niyskorzij blōndina, kierŏ bōła na tyj gōścinie, kciała tyn wic łopedzieć we inkszym kamractwie. Napoczynŏ tak:
– Rzyknijcie mi moje roztomiyłe, co to jes: idzie ze przodku, idzie ze zadku bele... bōło sztajfne...
Ludzie juzaś sie gańbiōm a chop tyj blōndiny szeptło swojij babie do dakla:
– Nō, i jŏ je terŏzki ciykawy jak ty sie babo wykuglujesz ze tego... sztajfnego?
– Mōm dlŏ wŏs zagŏdka...
– Nō, tōż gŏdej, pytej...
– Co to je? Idzie ze przodku, idzie tyż ze zadku... ino musi... stŏć?
Ludzie tak kukli ino na sia, niyftore babeczki sie zaczerwiyniyli ze gańby... Na to tyn istny, blank ze rułōm rzōńdzi dalszij:
– Niy tropcie sie, niy tropcie... to je sztrasynbanka. Idzie dōnij wlazować ze przodku, idzie ze zadku bele ino łōna... stŏła!
Tydziyń niyskorzij blōndina, kierŏ bōła na tyj gōścinie, kciała tyn wic łopedzieć we inkszym kamractwie. Napoczynŏ tak:
– Rzyknijcie mi moje roztomiyłe, co to jes: idzie ze przodku, idzie ze zadku bele... bōło sztajfne...
Ludzie juzaś sie gańbiōm a chop tyj blōndiny szeptło swojij babie do dakla:
– Nō, i jŏ je terŏzki ciykawy jak ty sie babo wykuglujesz ze tego... sztajfnego?
czwartek, 15 września 2016
Prezes...
Rōłzczasu jedyn forzicer, dupny pryzes spōłki giyłdowyj przizwŏł swoja zekrytarka i rzōńdzi:
– Paniczko Rŏłzelko, jadymy na szlustydziyń na ausflug do Czechōw.
Winszuja sie, cobyś dziołcha zarŏzki sie pakowała.
Sekretarka, kej ino prziszła do dōm łoznŏjmiōła to swojimu chopowi.
– Ernst! Jŏ jada ze mojim szefym na dinstrajza, na delegacyjŏ. Boroku, bydziesz muziŏł se jakosik dŏwać rada sōm we chałpie.
Chop wartko glingŏ ku swojij kōchance, swojij frajyrce:
– Wiysz Erna, je dobrze. Starŏ wykludzŏ sie ze swojim szefym na cŏłki szlustydziyń, zabawiymy sie tōż tyż malowiela!
Ta frajyrka, rechtōrka matymatyki we gymnazjōm dlŏ synkōw w te pyndy glingŏ ku swojimu szkolorzowi:
– Jorguś, jŏ byda bez cŏłki zapiōntek, cŏłki szlustydziyn festelnie zajimanŏ. Twoje korypetycyje sōm łodkŏzane, niy bydzie łōnych.
Szkolorz, festelnie rŏd zwōni do starzika.
– Ōłpa, niy mōm korepetycyjōw beztōż tyż moga ku cia we tyn szlustydziyń sie przikludzić.
Starzik-pryzes glingŏ do sojij zekrytarki:
– Rōłzelko ty moja roztomiyło nasz ausflug musi być łodwołany, pojadymy na drugi tydziyń.
Zekretarka zarŏzki tyż zwóni ku swojimu chopowi:
– Ernt! Mōj szef łodwołŏł ta dinstarajza, ta delegacyjŏ.
Chop zwŏni ku swojij frajyrce:
– Erna! Kurwa! Moja starŏ łostowo we chałupie. Ze naszygo dupczyniŏ psinso.
Zarŏzki tyż ta frajyrka glingo do swojigo szkolorza i rzōńdzi:
– Te twoje korepetycyje bydōm ło dziesiōntyj przed połedniym we sobota!
Tyn szkolorz wartko do swojigo ōłpy:
– Starziku, szulsztŏndy jednakowōż bydōm... niy moga wkarować do cia!
Dziadek-pryzes do zekrytarki:
– Moja roztomiyło Rōłzelko... jadymy, jednakowōż na tyn szlustydziyń wykludzōmy sie na ausflug!
– Paniczko Rŏłzelko, jadymy na szlustydziyń na ausflug do Czechōw.
Winszuja sie, cobyś dziołcha zarŏzki sie pakowała.
Sekretarka, kej ino prziszła do dōm łoznŏjmiōła to swojimu chopowi.
– Ernst! Jŏ jada ze mojim szefym na dinstrajza, na delegacyjŏ. Boroku, bydziesz muziŏł se jakosik dŏwać rada sōm we chałpie.
Chop wartko glingŏ ku swojij kōchance, swojij frajyrce:
– Wiysz Erna, je dobrze. Starŏ wykludzŏ sie ze swojim szefym na cŏłki szlustydziyń, zabawiymy sie tōż tyż malowiela!
Ta frajyrka, rechtōrka matymatyki we gymnazjōm dlŏ synkōw w te pyndy glingŏ ku swojimu szkolorzowi:
– Jorguś, jŏ byda bez cŏłki zapiōntek, cŏłki szlustydziyn festelnie zajimanŏ. Twoje korypetycyje sōm łodkŏzane, niy bydzie łōnych.
Szkolorz, festelnie rŏd zwōni do starzika.
– Ōłpa, niy mōm korepetycyjōw beztōż tyż moga ku cia we tyn szlustydziyń sie przikludzić.
Starzik-pryzes glingŏ do sojij zekrytarki:
– Rōłzelko ty moja roztomiyło nasz ausflug musi być łodwołany, pojadymy na drugi tydziyń.
Zekretarka zarŏzki tyż zwóni ku swojimu chopowi:
– Ernt! Mōj szef łodwołŏł ta dinstarajza, ta delegacyjŏ.
Chop zwŏni ku swojij frajyrce:
– Erna! Kurwa! Moja starŏ łostowo we chałupie. Ze naszygo dupczyniŏ psinso.
Zarŏzki tyż ta frajyrka glingo do swojigo szkolorza i rzōńdzi:
– Te twoje korepetycyje bydōm ło dziesiōntyj przed połedniym we sobota!
Tyn szkolorz wartko do swojigo ōłpy:
– Starziku, szulsztŏndy jednakowōż bydōm... niy moga wkarować do cia!
Dziadek-pryzes do zekrytarki:
– Moja roztomiyło Rōłzelko... jadymy, jednakowōż na tyn szlustydziyń wykludzōmy sie na ausflug!
środa, 14 września 2016
Przōnie...
– Suchej ino, mōj ty roztomiyły chopecku. A kejbych tak jŏ bōła szpotlawŏ przŏł byś ty mi, ja?
– A dyć, iże bych ci przŏł.
– A kejbych jo ta bŏła ślepŏ?
– To tyż bych ci festelnie przŏł.
A kejbych tak bez cufal bōła puklato?
– Do sto pierōnōw! To jŏ bych łogup ze uciychy!
– A dyć, iże bych ci przŏł.
– A kejbych jo ta bŏła ślepŏ?
– To tyż bych ci festelnie przŏł.
A kejbych tak bez cufal bōła puklato?
– Do sto pierōnōw! To jŏ bych łogup ze uciychy!
wtorek, 13 września 2016
Biksa...
Łozprawiŏ przi ladze biyru dwiuch kamratōw.
– Wiysz Hajna, ida se drōgōm a sam łorŏz ftosik ciepnōł blaszannōm biksōm i trefiōł ci mie gynał we palica.
– A do driny bōło? – pytŏ kamrat.
– Nic niy bōło!
– A we biksie co bōło?
– Wiysz Hajna, ida se drōgōm a sam łorŏz ftosik ciepnōł blaszannōm biksōm i trefiōł ci mie gynał we palica.
– A do driny bōło? – pytŏ kamrat.
– Nic niy bōło!
– A we biksie co bōło?
poniedziałek, 12 września 2016
Dać łōnyj szanza...
Teleturniyj dlŏ blōndinkōw. Jedna ze uczystniczkōw dostała pytani:
– Wiela to bydzie dwa razy dwa?
Blōndina medikuje, medikuje i yntlich łodrzyko:
– Szesnŏście!
Prowajder na to:
– Nō, nie do łostatka prŏwda.
Pytŏ sie łōn ale cuszauerōw (same ino blōndiny) eźli mŏ łōnyj dać jesce jedna szanza.
Cŏłkŏ widōwnia wrzeskła:
– Dać łōnyj szanza!
Nō, tōż tyż prowajder pytŏ jesce rōłz ło te same.
– Blōndina łodrzykŏ:
– Łoziym!
Tyn prowajder załōmany, pytŏ sie widōwni eźli dajōm jesce jedna szanza tyj blōndinie. Cuszauery juzaś wrzscōm, iże mŏ dać szanza.
Te same pytani i blōndina łodrzykŏ:
– Nōōō... możno to bydzie... śtyry?
A cŏłkŏ widōwnia blōndinkōw rycy na cŏłki karpyntel:
– Dać łōnyj szanza! Dać łōnyj szanza!
– Wiela to bydzie dwa razy dwa?
Blōndina medikuje, medikuje i yntlich łodrzyko:
– Szesnŏście!
Prowajder na to:
– Nō, nie do łostatka prŏwda.
Pytŏ sie łōn ale cuszauerōw (same ino blōndiny) eźli mŏ łōnyj dać jesce jedna szanza.
Cŏłkŏ widōwnia wrzeskła:
– Dać łōnyj szanza!
Nō, tōż tyż prowajder pytŏ jesce rōłz ło te same.
– Blōndina łodrzykŏ:
– Łoziym!
Tyn prowajder załōmany, pytŏ sie widōwni eźli dajōm jesce jedna szanza tyj blōndinie. Cuszauery juzaś wrzscōm, iże mŏ dać szanza.
Te same pytani i blōndina łodrzykŏ:
– Nōōō... możno to bydzie... śtyry?
A cŏłkŏ widōwnia blōndinkōw rycy na cŏłki karpyntel:
– Dać łōnyj szanza! Dać łōnyj szanza!
piątek, 9 września 2016
Anōnza ło śmiyrci...
Wiycie, deptōm sie tak po tych mojich Pniokach i łorŏz wparzōłech na jedna moja wrazicko sōmsiŏdka Piszczelocka. Ta ci mie łap za knefel ze jupy i ze takim fałesznych uśmiychym rzōńdzi:
– A wiysz ty Ojgyn, iże twōj kamrat Antek na amynt ciepnōł słepanie gorzŏły? – Aaa dej pokōj. Cōż tyż to bamōńcisz? Antek ciepnōł gorzŏła? To blank niy jes mōjglich!
– Ja, ciepnōł, ciepnōł...
– A skany ty to razinku wiysz?
– Anō, czytała przed łoka mrzikiym przi naszyj „Jōzefce” jego tōłtancajcha... znaczy nekrolog...
– A wiysz ty Ojgyn, iże twōj kamrat Antek na amynt ciepnōł słepanie gorzŏły? – Aaa dej pokōj. Cōż tyż to bamōńcisz? Antek ciepnōł gorzŏła? To blank niy jes mōjglich!
– Ja, ciepnōł, ciepnōł...
– A skany ty to razinku wiysz?
– Anō, czytała przed łoka mrzikiym przi naszyj „Jōzefce” jego tōłtancajcha... znaczy nekrolog...
czwartek, 8 września 2016
Robotny trōłl...
Rōłzczasu jednymu pampōniowi tak z nŏgła, ze dnia na dziyń ustŏł stŏwać ciulik. Borok ze jankuryji napocznōł słepać, prać swoja baba, i tak gyneralnie popŏd we depresyjŏ. Ni ci mu niy spōmŏgało. Jak mu tyn „interes” wisiŏł, tak wisiŏł. Jednakowōż miŏł ci łōn mazel i keregoś dnioszka , kej wrŏcŏł łod dochtora, we autobusie PKS-u podsuchŏł łozprŏwka ło jednym maściorzu, łowczorzu, kery czyniōł prōmp cuda, a mieszkŏł ci łōn poblisku. Na drugi dziyń bōł ci juz tyn pampōń pod dźwiyrzami tego cudotwōrcy. Tyn wysuchŏł ze pozornościōm łopowiyści ło mproblymach naszego pampōnia i pedziŏł:
– Mōm na to szimel. Dōm ci chopie takigo jednego maluśkigo trōłla, keregoch chyciōł kejsik we Norwegiji. Weź go ze sia do chałpy i dej mu jakosik procno robota. Bez tyn czŏs kej tyn trōłl bydzie zajimany, to tobie twōj ciulik bydzie styrcŏł jak palica abo jak falyta ze płota. Nale, kej łōn bydzie już fertik ze robotōm, to juzas ci tyn twōj chopski interes łoklapnie i bydzie wisiŏł.
Borok deczko niyrŏd wrŏcŏł po lekuśku ku chałpie, bo tak prŏwdōm niy za tela wierzōł tymu łowczorzowi. Nale, kej już wrōciōł do dōm uzdŏł, iże sprōbuje. Kŏzŏł ci łōn tymu trōłlowi łozhakować, przekopac łogrōdek. I ło dziwo, kej tyn trōłl wbiōł we ziymia piyrszŏ łopata, ciulik stanōł mu jak palica, jak maczuga. Chop ze uciychōm ciepnōł na prykol swoja baba, napocznōł ściepywać śnij przilodziynie i... łorŏz wlazuje rajn do szlafcimra tyn trōłl i rzōndzi:
– Jeżech fertik, skōńczōłech robota.
Ciulik tego chopa wrōciōł do piyrwōtnygo stanu.
– Ło żesz kurwa! – wrzsknōł tyn pampōń. – Tōż bier sie za stŏwianie garaży!
Ciulik juzaś napocznōł mu styrczeć... już sie zabiyrŏł juzas za swoja baba i... juzas wlazuje tyn trōłl...
– Mōm fajrant! Skōńczōłech stŏwianie garaży. – rzōńdzi tyn trōłl i zaziyrŏ na loklapuciały ciulik tego wsioka.
Wtynczŏs sztrekła ci sie ze prykola baba tego pampōnia, pedziała ci cosik cichuśko do dakla tego trōłla, tyn ino pokiwŏl gowōm i wartko wylŏz ze izby. Ciulik ci juzaś tymu istnymu stanōl jak falyta. Ciepli sie łoba do prykola i tak ci dupczyli sie bez jŏdła i spaniŏ cŏłke trzi dni. Na łostatku chop spytŏł sie mocka dociyrnie:
– A rzyknij ty mi, moja roztomiyło, cōżeś ty dała za robota tymu trōłlowi, iże już bez cŏłke trzi dni niy wrŏcŏ?
Baba pociōngła tego swojigo chopa za graca ku jyzioru poblisku. Podlazujōm... zaziyrajōm... kukajōm... a tam tyn trōłl siedzi mna brzygym rybnika cŏłki we lace, we mydlinach. Co i rōłz wyciōngŏ ze wody spodnioki tego pampōnia, łobaduje je pod słōńce i ze złōściōm mrōncy:
– Kurwa! Cŏłki czŏs żŏłte... cŏłki czŏs żōłte na rzici!
– Mōm na to szimel. Dōm ci chopie takigo jednego maluśkigo trōłla, keregoch chyciōł kejsik we Norwegiji. Weź go ze sia do chałpy i dej mu jakosik procno robota. Bez tyn czŏs kej tyn trōłl bydzie zajimany, to tobie twōj ciulik bydzie styrcŏł jak palica abo jak falyta ze płota. Nale, kej łōn bydzie już fertik ze robotōm, to juzas ci tyn twōj chopski interes łoklapnie i bydzie wisiŏł.
Borok deczko niyrŏd wrŏcŏł po lekuśku ku chałpie, bo tak prŏwdōm niy za tela wierzōł tymu łowczorzowi. Nale, kej już wrōciōł do dōm uzdŏł, iże sprōbuje. Kŏzŏł ci łōn tymu trōłlowi łozhakować, przekopac łogrōdek. I ło dziwo, kej tyn trōłl wbiōł we ziymia piyrszŏ łopata, ciulik stanōł mu jak palica, jak maczuga. Chop ze uciychōm ciepnōł na prykol swoja baba, napocznōł ściepywać śnij przilodziynie i... łorŏz wlazuje rajn do szlafcimra tyn trōłl i rzōndzi:
– Jeżech fertik, skōńczōłech robota.
Ciulik tego chopa wrōciōł do piyrwōtnygo stanu.
– Ło żesz kurwa! – wrzsknōł tyn pampōń. – Tōż bier sie za stŏwianie garaży!
Ciulik juzaś napocznōł mu styrczeć... już sie zabiyrŏł juzas za swoja baba i... juzas wlazuje tyn trōłl...
– Mōm fajrant! Skōńczōłech stŏwianie garaży. – rzōńdzi tyn trōłl i zaziyrŏ na loklapuciały ciulik tego wsioka.
Wtynczŏs sztrekła ci sie ze prykola baba tego pampōnia, pedziała ci cosik cichuśko do dakla tego trōłla, tyn ino pokiwŏl gowōm i wartko wylŏz ze izby. Ciulik ci juzaś tymu istnymu stanōl jak falyta. Ciepli sie łoba do prykola i tak ci dupczyli sie bez jŏdła i spaniŏ cŏłke trzi dni. Na łostatku chop spytŏł sie mocka dociyrnie:
– A rzyknij ty mi, moja roztomiyło, cōżeś ty dała za robota tymu trōłlowi, iże już bez cŏłke trzi dni niy wrŏcŏ?
Baba pociōngła tego swojigo chopa za graca ku jyzioru poblisku. Podlazujōm... zaziyrajōm... kukajōm... a tam tyn trōłl siedzi mna brzygym rybnika cŏłki we lace, we mydlinach. Co i rōłz wyciōngŏ ze wody spodnioki tego pampōnia, łobaduje je pod słōńce i ze złōściōm mrōncy:
– Kurwa! Cŏłki czŏs żŏłte... cŏłki czŏs żōłte na rzici!
środa, 7 września 2016
Absztinynclery...
Lato, planty kole naszego knapszaftu, na bance dwiuch łożyrokōw po lekuśku prōbuje łodfrōpować flaszka jabola ...
– Erwin, miarkujesz? Dzisiŏj żech sie dziepiyro spomiarkowŏł, iże ta diosecko mineralwaser (woda mineralnŏ) pierōnym zdrōżała...
– Ja? Prŏwdōm?
– Ja, na zicher!
– Nō, to szykownie! Yntlich te tam na wiyrchu wziyni sie za tych wszyjskich... abszinyntōw...
– Erwin, miarkujesz? Dzisiŏj żech sie dziepiyro spomiarkowŏł, iże ta diosecko mineralwaser (woda mineralnŏ) pierōnym zdrōżała...
– Ja? Prŏwdōm?
– Ja, na zicher!
– Nō, to szykownie! Yntlich te tam na wiyrchu wziyni sie za tych wszyjskich... abszinyntōw...
wtorek, 6 września 2016
Ftorŏ czyjŏ...
Siedzi sie rōłzczasu jedyn berkmōn i czytŏ cajtōng. Jejigo babeczka do kupy ze cerōm zwyrtajōm sie, hauzujōm po kuchyni. Matka tak zaziyrŏ pozornie na ta swoja cera i gŏdŏ:
– Marika, zdo mi sie, iże we łoczach rubniesz...
– Nale, mamulko, take gupoty łozprawiŏcie.
– A dyć Marika widza, iże mi we łochach rubniesz na basisku.
– Jezderkusie! Mamulko, dejcie pokój ze takimi rzecami!
Na to łozwŏł sie tyn berkmōn:
– Aaaa, bo tyż ponadstŏwiŏcie te swoje rzicie we nocy i blank niy wieda po ćmoku ftorŏ czyjŏ!
– Marika, zdo mi sie, iże we łoczach rubniesz...
– Nale, mamulko, take gupoty łozprawiŏcie.
– A dyć Marika widza, iże mi we łochach rubniesz na basisku.
– Jezderkusie! Mamulko, dejcie pokój ze takimi rzecami!
Na to łozwŏł sie tyn berkmōn:
– Aaaa, bo tyż ponadstŏwiŏcie te swoje rzicie we nocy i blank niy wieda po ćmoku ftorŏ czyjŏ!
poniedziałek, 5 września 2016
Mak...
Rōłzczasu jedna blōndina przilazła na tŏrg i pyto sie przedowacza:
– Pedzōm mi łōni a cōż tyż to je take łokrōngłe i szkuciate?
– Anō, paniczko, to sōm fyrzichy, brzōskwinie.
– To jo bych sie winszowała kilo nale kciałabych coby byli łōne przed sia, łoddziylnie zapakowane.
Handlyrz dziwuje sie nale pakuje.
Ta bōndina juzaś sie pytŏ przedowacza:
– A te tam lilowe, to co to je?
– To sōm flaumy, śliwki uherki.
To jŏ tyż kciała bych kilo zapakowane łoddziylnie.
Przedowacz, już festelnie wkurwiōny, pakuje.
Blōndina niy dowo pokōj i dalszij pytŏ:
– A, a, a te maluśke, myszate, to co to je?
– To je paniczko mak nale, do sto pierōnōw, nie do sprzedaniŏ!
– Pedzōm mi łōni a cōż tyż to je take łokrōngłe i szkuciate?
– Anō, paniczko, to sōm fyrzichy, brzōskwinie.
– To jo bych sie winszowała kilo nale kciałabych coby byli łōne przed sia, łoddziylnie zapakowane.
Handlyrz dziwuje sie nale pakuje.
Ta bōndina juzaś sie pytŏ przedowacza:
– A te tam lilowe, to co to je?
– To sōm flaumy, śliwki uherki.
To jŏ tyż kciała bych kilo zapakowane łoddziylnie.
Przedowacz, już festelnie wkurwiōny, pakuje.
Blōndina niy dowo pokōj i dalszij pytŏ:
– A, a, a te maluśke, myszate, to co to je?
– To je paniczko mak nale, do sto pierōnōw, nie do sprzedaniŏ!
czwartek, 25 sierpnia 2016
Ze dzieckowygo tagebucha ...
Dzisiŏj wykludziyli my sie ze mamulkōm i tatulkiym na grziby do lasa. Żŏl, iże zbiyranie bōło wyjōntkowo usmolōne. podarymne przeczŏsanie lasa prawucko wyłostrziło szpas mojigo tatulka, co szło usłyszeć we takij gŏdce:
– I co myjńszy – pytŏ tatulek. – Znodeś coś?
– Aaaa, ino jedna starŏ purchŏwka ...
– Eźli jŏ ci mody kŏzŏł szukać mamulki? – łodpedziŏł tatulek.
Mamulka ino cosik zamrōncała, smorszczyła czoło ... ale nic ... podeptali my dalszij ... Po jakimsik łoka mrziku tatulek uciyszōny, bo yntlich znod jednego grziba:
– Pokŏż, pokŏż! Eeee, taki maluśki – rzyknōłech tatulkowi.
– Maluśki, bo maluśki ale zawdy jes! Lepszy maluśki, niźli żŏdyn, synek!
– Ja, ja... – przituplowała mamulka. – Łod trzidziystu piyńciuch lŏt i to ciyngiym wmŏwiŏ ...
– I co myjńszy – pytŏ tatulek. – Znodeś coś?
– Aaaa, ino jedna starŏ purchŏwka ...
– Eźli jŏ ci mody kŏzŏł szukać mamulki? – łodpedziŏł tatulek.
Mamulka ino cosik zamrōncała, smorszczyła czoło ... ale nic ... podeptali my dalszij ... Po jakimsik łoka mrziku tatulek uciyszōny, bo yntlich znod jednego grziba:
– Pokŏż, pokŏż! Eeee, taki maluśki – rzyknōłech tatulkowi.
– Maluśki, bo maluśki ale zawdy jes! Lepszy maluśki, niźli żŏdyn, synek!
– Ja, ja... – przituplowała mamulka. – Łod trzidziystu piyńciuch lŏt i to ciyngiym wmŏwiŏ ...
środa, 24 sierpnia 2016
Możno na połednie....
Mōm takŏ skamracōnŏ pŏra, małżyństwo, ftorzi majōm rade jyjździć na urlaub kajsik na pōłnoc Ojropy. Znacy Norwegiŏ, Dania, Szwecjŏ, Estōnijŏ... takigo znacy ptŏka majōm. Majōm tyż bajtla wele pōłtora roku starego.
Inakszij niźli łōńske lata uzdali, iże latoś wybierōm sie, wypuszczōm ci sie blank na połednie naszygo kōntinyntu. Nō, i bez cufal podsuchołech jejich gŏdka ło tych planiyrōwanych wywczasach:
– Wiysz starŏ, to możno wykludzymy sie latoś do Szpaniylska?
– Ja, moge być... ale dlŏ bajtla bydzie to możno za dalekŏ rajza...
– Nō, a do Italijokōw?
– Bylichmy tam przeca dwa lata tymu nazŏd.
– Aaa... to możno Austriŏ abo Szwajcariŏ?
– Coś ty jaki? Tam przeca lepszij zimōm pojechać... nō, łokrōm tego bylichmy tam we poślubnyj rajzie.
– Nō, tōż możno Słōwacjŏ? W gōry sie wykludzymy...
– Ja, w gōry, fajnisto idyjŏ... ale możno bliżyj by bōło wykludzić sie we nasze Tatry, przeca to tyż szykowniste gōry.
– Nō, dobra, niych bydzie! Ale, wiysz co? Tam moge być deczko za zimno dlŏ naszygo synecka ... w gōrach przeca moge sie roztomajcie przitrzefić. Możno i lepszij kajś na Mazury?
– Eee tam, na Mazury jejżdżymy doś czynsto... Stamtōnd już przeca blank blisko nad Bałtyk... ciepnōńć kapelkōm. He, he... to możno richtik kajś nad morze?
– Morze, padosz? Moge być... ale kaj?
– Bornholm?
Nō, i tak moje przociele mieli szlus ze planiyrōwaniym wywczasōw na połedniu Ojropy...
Inakszij niźli łōńske lata uzdali, iże latoś wybierōm sie, wypuszczōm ci sie blank na połednie naszygo kōntinyntu. Nō, i bez cufal podsuchołech jejich gŏdka ło tych planiyrōwanych wywczasach:
– Wiysz starŏ, to możno wykludzymy sie latoś do Szpaniylska?
– Ja, moge być... ale dlŏ bajtla bydzie to możno za dalekŏ rajza...
– Nō, a do Italijokōw?
– Bylichmy tam przeca dwa lata tymu nazŏd.
– Aaa... to możno Austriŏ abo Szwajcariŏ?
– Coś ty jaki? Tam przeca lepszij zimōm pojechać... nō, łokrōm tego bylichmy tam we poślubnyj rajzie.
– Nō, tōż możno Słōwacjŏ? W gōry sie wykludzymy...
– Ja, w gōry, fajnisto idyjŏ... ale możno bliżyj by bōło wykludzić sie we nasze Tatry, przeca to tyż szykowniste gōry.
– Nō, dobra, niych bydzie! Ale, wiysz co? Tam moge być deczko za zimno dlŏ naszygo synecka ... w gōrach przeca moge sie roztomajcie przitrzefić. Możno i lepszij kajś na Mazury?
– Eee tam, na Mazury jejżdżymy doś czynsto... Stamtōnd już przeca blank blisko nad Bałtyk... ciepnōńć kapelkōm. He, he... to możno richtik kajś nad morze?
– Morze, padosz? Moge być... ale kaj?
– Bornholm?
Nō, i tak moje przociele mieli szlus ze planiyrōwaniym wywczasōw na połedniu Ojropy...
wtorek, 23 sierpnia 2016
Łogrodnik...
Jedna dupnŏ gryjfini bōła festelnie niyrada ze tego, jak łōnyj izbetnô dziołcha, cimerfrela Elza sprzōntŏ. Znodła kejsik wŏstwa kurzu na tiszu we paradnyj izbie i napoczła pierōnować. Ta Elza ze rułōm rzkła:
– Joch je lepszyjszōm kucharyjōm niźli wy paniczko. Sprzōntōm waszŏ chałpa lepszij niźli łōni paniczko.
– A fto tak pedziŏł? – pyto sie ta gryjfini.
– Anō, pōn grof... i jezech tyż mocka lepszyjszŏ we prykolu niźli wy paniczko!
Gryjfini sie tak ino łoszydnie lachła i pedziała:
– Co? Mōj chop ci tak pedziōł, ja?
– Niy!... wasz łogrodnik!
– Joch je lepszyjszōm kucharyjōm niźli wy paniczko. Sprzōntōm waszŏ chałpa lepszij niźli łōni paniczko.
– A fto tak pedziŏł? – pyto sie ta gryjfini.
– Anō, pōn grof... i jezech tyż mocka lepszyjszŏ we prykolu niźli wy paniczko!
Gryjfini sie tak ino łoszydnie lachła i pedziała:
– Co? Mōj chop ci tak pedziōł, ja?
– Niy!... wasz łogrodnik!
poniedziałek, 22 sierpnia 2016
Anōnza....
Łozprawiŏ dwiuch kamratōw:
– Wiysz! dŏłech do naszego cajtōnga anōnza, logłoszyni, iże na gwŏłt szukōm baby idostołech ci na isto setki forszlagōw, łofyrtōw.
– Na zicher? Ja?
– Na zicher. Wszyjske napoczynajōł sie łod słówecek: WEŹ chopie MOJA baba!
– Wiysz! dŏłech do naszego cajtōnga anōnza, logłoszyni, iże na gwŏłt szukōm baby idostołech ci na isto setki forszlagōw, łofyrtōw.
– Na zicher? Ja?
– Na zicher. Wszyjske napoczynajōł sie łod słówecek: WEŹ chopie MOJA baba!
piątek, 19 sierpnia 2016
Wiela idzie wysłepać...
Lojzik ze drugigo sztoku poszŏł do Pyjtra na piwo. Prziszŏł ku szynkiyrzowi i pytŏ:
– Suchej nō Pyjter, jak jō terŏzki razinku wyglōndōm?
Lojzik, coś ty łogup, dobrze wyglōdŏsz, boś jesce blank trzyźby...
– No, tōż nalyj mi zarŏzki sam śtyry setki – pado Lojzik.
Barman nalŏł, Lojzik gichnōł i zasik sie pytŏ:
– Pyjter, a jak jŏ terŏzki wyglōndōm?
Ano, dalij dobrze, bo to jesce niy ma twoja miara.
– Nō, tōż lyj, ale terŏzki ino trzi cyjntle.
Gospodzki nalŏł, Lojzik wypiōł i zaś niy dŏł pokōj ino chce wiedzieć jak już terŏzki wyglōndŏ.
– Lojzik, dej mi pierōnie pokōj, bo napoczynŏsz mieć już letko pod myckōm – łodrzykŏ na to barman ździebko znerwowany.
– Nō, tōż lyj łostatnio seta – beble już festnie chycōny Lojzik.
Lojzik szluknōł a barman zarŏzki na doczkaniu gŏdŏ mu, iże łōn je już terŏzki blank nadrzistany.
– .... Nōōōōō... widzisz Pyjterrrr jak... to symnōm... je. Im jŏ mynij słepia, tym barzij żech je naprany.
– Suchej nō Pyjter, jak jō terŏzki razinku wyglōndōm?
Lojzik, coś ty łogup, dobrze wyglōdŏsz, boś jesce blank trzyźby...
– No, tōż nalyj mi zarŏzki sam śtyry setki – pado Lojzik.
Barman nalŏł, Lojzik gichnōł i zasik sie pytŏ:
– Pyjter, a jak jŏ terŏzki wyglōndōm?
Ano, dalij dobrze, bo to jesce niy ma twoja miara.
– Nō, tōż lyj, ale terŏzki ino trzi cyjntle.
Gospodzki nalŏł, Lojzik wypiōł i zaś niy dŏł pokōj ino chce wiedzieć jak już terŏzki wyglōndŏ.
– Lojzik, dej mi pierōnie pokōj, bo napoczynŏsz mieć już letko pod myckōm – łodrzykŏ na to barman ździebko znerwowany.
– Nō, tōż lyj łostatnio seta – beble już festnie chycōny Lojzik.
Lojzik szluknōł a barman zarŏzki na doczkaniu gŏdŏ mu, iże łōn je już terŏzki blank nadrzistany.
– .... Nōōōōō... widzisz Pyjterrrr jak... to symnōm... je. Im jŏ mynij słepia, tym barzij żech je naprany.
czwartek, 18 sierpnia 2016
Po balandze....
Wczas ło szaroku, po takij srogachnyj balandze, Jaśnie pōn grof wrzescy:
– Hanysku, a rzyknij tym mi jak łotwiyrajōm sie dźwiyrze we mojim autoku? Łotwiyrajóm sie do wiyrchu, ja?
– Niy, niy... jak wszyjske inksze autokowe dźiyrze...
– Ło sto pierōnōw... pewnikym mie juzaś przikludziyli do dōm we koferraumie, we bagażniku!
– Hanysku, a rzyknij tym mi jak łotwiyrajōm sie dźwiyrze we mojim autoku? Łotwiyrajóm sie do wiyrchu, ja?
– Niy, niy... jak wszyjske inksze autokowe dźiyrze...
– Ło sto pierōnōw... pewnikym mie juzaś przikludziyli do dōm we koferraumie, we bagażniku!
środa, 17 sierpnia 2016
Samotny karlus...
Dziecka na latowym ausflugu we jednym zōmku trefiyli, spischli sie ze jednym grofym, ftory szpacyrowŏł po zōmkowym parku. Pokŏzali na zōmek i pytajōm sie tego grofa:
– Panoczku! Panoczku! A to łōni miyszkajōm we tym zōmku, mja?
– Anō, jŏ miyszkōm we tym palaście.
– A sōm tam możno, pokazujōm sie we tym zōmku jakesik heksy, strzigi?
– Niky, niy... jŏch sie jescwe niy łożyniōł, jŏch je samotny karlus.
– Panoczku! Panoczku! A to łōni miyszkajōm we tym zōmku, mja?
– Anō, jŏ miyszkōm we tym palaście.
– A sōm tam możno, pokazujōm sie we tym zōmku jakesik heksy, strzigi?
– Niky, niy... jŏch sie jescwe niy łożyniōł, jŏch je samotny karlus.
wtorek, 16 sierpnia 2016
We burdelu...
Mōm Wiycie, kamrata, Hajnuś łod Dudcynyj. Łōn ci je taki wyszczurzały chuderlok i blank, ale to blank niywizgyrny karlus. Ale jak kŏżdymu zdrowymu chopowi tyż ci mu sie babska zachciało. Siedli my sie przi piwie w tym ichnim „Pubie” (choby niy mōgła to być dŏwnŏ kaczma) i Hajnuś napoczynŏ ryjda:
– Wiysz Ojgyn, poszŏłech zeszło sobota do... niy gorsz sie Ojgyn... burdelu. Jak to przi sobocie, wykōmpany, wypachniōny i pod bindrym i gŏdōm do tyj pufmuter, coby mi narajōła jakosik modŏ, gryfnŏ i blank... cichŏ dziołcha. Łōna ci tak ino na mie wejzdrzała, przifilowała i poswała mie do izby we keryj już fiks ōnd fertik leżała (blank sago) takŏ jedna niymōłwa. Trocha mi sie łōna dziwocnŏ wydŏwała nale co tam, biera sie wartkochopie do roboty.
– Hajnuś, ty to tak gŏdŏsz kiejby to bōła sznita z tustym. – gŏdōm ci jŏ do niygo. – Niy bōło cie gańba? Co ty naszymu Farorzowi powiysz na spowiydzi wielkanocnyj?
– Niy Ojgyn, takŏ ci łōna bōła cichŏ i takŏ niyruchawŏ. Cosik mi sie w nij niy podobało. I wiysz co? – gŏdŏ dalij Hajnuś i aże go febrzisko trzynsie – Pogłŏskŏł żech ci jōm deczko i lekuśko żech jōm użar w kark. I tu mie ło mało pierōn niy szczelōł. Łōna ci ino gwizdła, pierdła i bez łokno wyfukła!
– Hajnuś czyś ty łogup, co ty mi za pierdoły wciskŏsz? Bez łokno wyfukła?
– Ja Ojgyn. Dziepiyro wteda żech sie kapnōł, iże bōła to takŏ gumipupa, taki luftbalōng dlŏ chopōw, co ci je terŏzki ze Miymiec prziwożōm.
Tak ci sie medikuja, iże dobry czowiek to i we burdelu sie może drzistnōńć.
– Wiysz Ojgyn, poszŏłech zeszło sobota do... niy gorsz sie Ojgyn... burdelu. Jak to przi sobocie, wykōmpany, wypachniōny i pod bindrym i gŏdōm do tyj pufmuter, coby mi narajōła jakosik modŏ, gryfnŏ i blank... cichŏ dziołcha. Łōna ci tak ino na mie wejzdrzała, przifilowała i poswała mie do izby we keryj już fiks ōnd fertik leżała (blank sago) takŏ jedna niymōłwa. Trocha mi sie łōna dziwocnŏ wydŏwała nale co tam, biera sie wartkochopie do roboty.
– Hajnuś, ty to tak gŏdŏsz kiejby to bōła sznita z tustym. – gŏdōm ci jŏ do niygo. – Niy bōło cie gańba? Co ty naszymu Farorzowi powiysz na spowiydzi wielkanocnyj?
– Niy Ojgyn, takŏ ci łōna bōła cichŏ i takŏ niyruchawŏ. Cosik mi sie w nij niy podobało. I wiysz co? – gŏdŏ dalij Hajnuś i aże go febrzisko trzynsie – Pogłŏskŏł żech ci jōm deczko i lekuśko żech jōm użar w kark. I tu mie ło mało pierōn niy szczelōł. Łōna ci ino gwizdła, pierdła i bez łokno wyfukła!
– Hajnuś czyś ty łogup, co ty mi za pierdoły wciskŏsz? Bez łokno wyfukła?
– Ja Ojgyn. Dziepiyro wteda żech sie kapnōł, iże bōła to takŏ gumipupa, taki luftbalōng dlŏ chopōw, co ci je terŏzki ze Miymiec prziwożōm.
Tak ci sie medikuja, iże dobry czowiek to i we burdelu sie może drzistnōńć.
piątek, 12 sierpnia 2016
Viagra i inksze medikamamynty dlŏ chopōw...
Nō, tōż mōmy już niy ino ta łoszkliwŏ „viagra” w Chorzowie. We telewizyji idzie ujzdrzić jak ci to śtyry, piyńć, możno niy tak blank gryfnych ale fajniście łopolōnych ojli i rzituli asi sie, łozprawiŏ co tyż to łōne poradzōm ze chopym zmaścić we jejich prykolach. Jedna musowo trzi razy za rajōm, inkszŏ durch i jednym ciyngiym bez trzi godziny, nastympnŏ na zicher kŏżdydziyń i bez cŏłki rok a jesce inkszŏ kŏżdōm razōm we inkszym sztelōngu ale... łōne wszyjske nŏjprzodzij muszōm tego swojigo chopa cielepy nafutrować choby kormika... pilami, coby mu tyn jego „interes” sztyjc wyrcŏł. Przecamć my to już mieli pŏrã lŏt tymu nazŏd, kej napoczli sam u nŏs caubrować ze tōm wywołanōm viagrōm. Ale, ludzie, trza dŏwać pierōnym pozōr! Bo i wtynczŏs, i terŏzki mogōm sie prziterfić roztomajte cufale. Choby i taki. Ida ci kejsik po słodach do chałpy a sam łorŏz wkarowŏł wy mie sōmsiŏdōw synek, maluśki Ecik. Tak mu sie jakosik ta fresa śmiŏła, iżech sie musiŏł spytać go co mu tak szpasobliwie.
– Wiycie panie Ojgyn – pado mi tyn miglanc – starzik dali mi tysiōnc złotych. Cŏłke tysiōnc złociokōw.
– Tysiōnc złotkōw? A za cōż to? Cożeś to takigo mu zbajstlowoł juzaś?
– Ano, zeszły tydziyń wołŏ mie do antryja starzik i po cichu kŏże mi pyndalować do japtyki kupić pŏrã pilōw tyj „viagry”. Jak to bydzie take dobre jak gŏdajōm te hamerikōny, to dom ci synek sto złotych ze mojij pynzyji. Dzisiŏj widza, iże idzie do starzika briftryjger, toch do niego zarozicki polŏz. Patrza a starzik wciskajōm mi do kabzy tysiōnc złotych. Już żech myślŏł, iże starzikowi ta sklerołza piere na dekel ale łōn mi do ucha gŏdo:
– Sto złotych, synek, jes łody mie a dziewiyńć setek to starka dociepli!
Widać dobro je ta „wiagra” , nō i tyn nowy medikamynt tyż, chocia majōm te pile i take ubōczne dziŏłani. Terŏzki sie miarkuja, iże tak na podzim łońskigo roku uniyskorzōł sie pogrzyb starego Myrcika ło cŏłki tydziyń (pizło mu tydziyń skorzij łoziymdziesiōnt piyńć lŏt), bo bez śtyry dni niy poradziyli familijanty truchły zawrzić bez ta „viagra”, co jōm Myrcik zjŏd podwiyl niy kipnōł.
Bōł ci jesce jedyn fal, kej na skryncie drōgi ze Chorzowa do Piekŏr łobalōła sie kipa, ftoro wiōzła ladōng tyj modernyj viagry. Łod tego czasu drōga ci sie blank samtukej... wyprościōła!!!
– Wiycie panie Ojgyn – pado mi tyn miglanc – starzik dali mi tysiōnc złotych. Cŏłke tysiōnc złociokōw.
– Tysiōnc złotkōw? A za cōż to? Cożeś to takigo mu zbajstlowoł juzaś?
– Ano, zeszły tydziyń wołŏ mie do antryja starzik i po cichu kŏże mi pyndalować do japtyki kupić pŏrã pilōw tyj „viagry”. Jak to bydzie take dobre jak gŏdajōm te hamerikōny, to dom ci synek sto złotych ze mojij pynzyji. Dzisiŏj widza, iże idzie do starzika briftryjger, toch do niego zarozicki polŏz. Patrza a starzik wciskajōm mi do kabzy tysiōnc złotych. Już żech myślŏł, iże starzikowi ta sklerołza piere na dekel ale łōn mi do ucha gŏdo:
– Sto złotych, synek, jes łody mie a dziewiyńć setek to starka dociepli!
Widać dobro je ta „wiagra” , nō i tyn nowy medikamynt tyż, chocia majōm te pile i take ubōczne dziŏłani. Terŏzki sie miarkuja, iże tak na podzim łońskigo roku uniyskorzōł sie pogrzyb starego Myrcika ło cŏłki tydziyń (pizło mu tydziyń skorzij łoziymdziesiōnt piyńć lŏt), bo bez śtyry dni niy poradziyli familijanty truchły zawrzić bez ta „viagra”, co jōm Myrcik zjŏd podwiyl niy kipnōł.
Bōł ci jesce jedyn fal, kej na skryncie drōgi ze Chorzowa do Piekŏr łobalōła sie kipa, ftoro wiōzła ladōng tyj modernyj viagry. Łod tego czasu drōga ci sie blank samtukej... wyprościōła!!!
czwartek, 11 sierpnia 2016
Tyrpniōno...
Jakisik czŏs tymu jedyn mōj kamrat we rōmach walki ze „Kryzysym Wiyku Strzydnigo” lajstnōł sie Jeepa Cherokee. Wiadōmo, jazda takōm rasowōm terynōwōm po mieście, to ino poła frojńdy i beztōż tyż wybrŏł sie ze swojim dziywiyrzym nawiydzić jego familijŏ na wsi.
Dziydzina maluśkŏ, lasy i maluśke hyrbliki, na przidŏwek przedwiyśnie, tōż tyż jesce ździebko śniyga i flapsu bōło – słōwym teryn idyalny do sprawdzyniŏ nowygo sprawōnku. Do autoka wziyni jesce jednego kamrata, ftory miyszkŏł we tyj łokolicy... pŏra piw (nō, przeca procno je kajś we lesie trefić na drogōwka, prŏwda?) i jadōm. Gōrki, dolinki, maras, flaps i śniyg – Jeep dowŏ rada. Ćmawo sie już zrobiyło, uzdali wrŏcać nazŏd do dōm; skrŏciyli drōga bez maluśkŏ bystrzina (ftorŏ ganc ajnfach idzie przyjńść bez lato suchōm nogōm). Kej już mieli wjechać do tyj wody leflektor we łostatnim łoka mrziku wychyciōł ci jakiesik farbiste gałgōnki, haderki, ftore leżeli we rzyczce i cosik, co na zicher bōło maluśkōm rōnczkōm... Za niyskoro...
Pisk brymzy, sztopera, sklinanie dziywiyrza i „mantra” mojigo kamrata:
„Łomōjbożełomōjboże... Przejechołech dziecio...” – zlŏli sie we jedne. Wszyjscy we szoku... Yntlich dziywiyrz zebrŏł sie w kupa i wylŏz sprŏwdzić...
– Żyje? – spytŏł blady jak tisztuch po manglowaniu mōj kamrat.
– Eeee, niy bōj sie, cheba we łōński piōntek utoplanŏ! – łodrzyknōł po kwilce rułowaty dziywiyrz.
– Co? Cōżysz takigo?
– Nō, dziecka we łōński piontek ze cŏłkōm klasōm jōm utōnkali. Nō, znaczy sie ta Marzanna. Po popuście, łoztopach musiało być wiyncyj wody i jōm aże tukej zniysło...
Dziydzina maluśkŏ, lasy i maluśke hyrbliki, na przidŏwek przedwiyśnie, tōż tyż jesce ździebko śniyga i flapsu bōło – słōwym teryn idyalny do sprawdzyniŏ nowygo sprawōnku. Do autoka wziyni jesce jednego kamrata, ftory miyszkŏł we tyj łokolicy... pŏra piw (nō, przeca procno je kajś we lesie trefić na drogōwka, prŏwda?) i jadōm. Gōrki, dolinki, maras, flaps i śniyg – Jeep dowŏ rada. Ćmawo sie już zrobiyło, uzdali wrŏcać nazŏd do dōm; skrŏciyli drōga bez maluśkŏ bystrzina (ftorŏ ganc ajnfach idzie przyjńść bez lato suchōm nogōm). Kej już mieli wjechać do tyj wody leflektor we łostatnim łoka mrziku wychyciōł ci jakiesik farbiste gałgōnki, haderki, ftore leżeli we rzyczce i cosik, co na zicher bōło maluśkōm rōnczkōm... Za niyskoro...
Pisk brymzy, sztopera, sklinanie dziywiyrza i „mantra” mojigo kamrata:
„Łomōjbożełomōjboże... Przejechołech dziecio...” – zlŏli sie we jedne. Wszyjscy we szoku... Yntlich dziywiyrz zebrŏł sie w kupa i wylŏz sprŏwdzić...
– Żyje? – spytŏł blady jak tisztuch po manglowaniu mōj kamrat.
– Eeee, niy bōj sie, cheba we łōński piōntek utoplanŏ! – łodrzyknōł po kwilce rułowaty dziywiyrz.
– Co? Cōżysz takigo?
– Nō, dziecka we łōński piontek ze cŏłkōm klasōm jōm utōnkali. Nō, znaczy sie ta Marzanna. Po popuście, łoztopach musiało być wiyncyj wody i jōm aże tukej zniysło...
środa, 10 sierpnia 2016
Trza direkt wyeklerować...
Mōm znajōmygo we słōsznym wiyku, wtory nabrŏł szkrabki na nauka łobsugi kōmputra. Tak po prŏwdzie interesjyrujōm go ino grōntlagi zorty „poczta” i „wiadomości sportowe”.
Już blank pochytŏł zaszaltrowanie laptopa kneflikiym „power” i uwidziŏł, iże tyn kōmp zaszaltruje sie sōm bez jego hilfy. Uważowŏł, iżby łotwar se możno Google (bo słōwecko przeglōndarka bōło mu blank cudze), kaj by mōg wlazować na te świńske zajty, na te pornusy. Niy miŏł ci ale żŏdnego łobrŏzka (takij kōmputrowuj ikōny) na ykranie i spytŏł sie mie, eźli dŏ sie jakosik łobsugować tyn cŏłki „Start” ze tastatury, bo jak mŏ ta strzałecka (tyn „kursor”) we prawym wiyrchnim winklu do zawiyraniŏ łokiynek, to przeca niy bydzie śniōm sjyżdżŏł bez cŏłki ykran.
Tōż zech mu rzyknōł, iże styknie druknōńć znacek „windows” na tastaturze.
– Cego?
– Znacek „windows”.
– Jaki znacek?
– Windows!
– A kaj jes tyn diosecki znacek?
– Chopie! Pomiyndzy „alt” a „ctrl”...
– .... Kaj? ...
– Na lewyj zajcie na spodku!
– Aaaa... wyntilator, propeler! Toś niy mog, do sto pierōnōw, zarŏzki tak gŏdać?
Już blank pochytŏł zaszaltrowanie laptopa kneflikiym „power” i uwidziŏł, iże tyn kōmp zaszaltruje sie sōm bez jego hilfy. Uważowŏł, iżby łotwar se możno Google (bo słōwecko przeglōndarka bōło mu blank cudze), kaj by mōg wlazować na te świńske zajty, na te pornusy. Niy miŏł ci ale żŏdnego łobrŏzka (takij kōmputrowuj ikōny) na ykranie i spytŏł sie mie, eźli dŏ sie jakosik łobsugować tyn cŏłki „Start” ze tastatury, bo jak mŏ ta strzałecka (tyn „kursor”) we prawym wiyrchnim winklu do zawiyraniŏ łokiynek, to przeca niy bydzie śniōm sjyżdżŏł bez cŏłki ykran.
Tōż zech mu rzyknōł, iże styknie druknōńć znacek „windows” na tastaturze.
– Cego?
– Znacek „windows”.
– Jaki znacek?
– Windows!
– A kaj jes tyn diosecki znacek?
– Chopie! Pomiyndzy „alt” a „ctrl”...
– .... Kaj? ...
– Na lewyj zajcie na spodku!
– Aaaa... wyntilator, propeler! Toś niy mog, do sto pierōnōw, zarŏzki tak gŏdać?
wtorek, 9 sierpnia 2016
Spomiarkowanŏ przedowacka...
Jedyn ze mojich przocieli mŏ szykownŏ chałpecka kajsik driny naszyj Puszczy Białowiyskij, znaczy take letnisko we dzikōści. Te łodludzie je festelnie farbiste, kōmsztowne, i na isto szykowne, prima zort na wywczasy ale... deczko możno zadupiaste, zaprane dechōma! Do nŏjbliższygo sklepu trza festelnie pyndalować naobkoło jyziōra bez trzi kilomyjtry. Wy tyj chałpeczce tego mojigo przociela zbajstlowali my fajnisty kamracki tref we cylu łodpoczynkowym. Skuli tego, co uczystniki, przibytnie byli ze ci roztomajtych strōn Polski, tōż tyż na miyjsce posjyżdżali sie dziepiyro niyskoro na łodwieczerz. Na tela niyskoro, iże tameszny sklep bōł już na fest zawrzity. A żŏdyn snŏs niy pomyślŏł, coby ze sia chlyb zebrać. Nō, uzdali my, co to sie zrobi ło szaroku a pokiel co, rest klapsznitōw dali my naszym babeczkōm, coby niy byli głōdne i beztōż fest – zmiyrzłe. Same pożywiyli my sie... biyrym, bo tego przeca żŏdyn snŏs na isto niy zapōmniŏł.
Dŏwnochmy sie już niy widzieli, tōż tyż łozprŏwki przeciōngli sie kajsik niyskoro w noc i ani my sie spodzioli, a sam już szarok i nowy dziyń nastŏł.
Jako, iże my sōm „dżyntylmyny” umiyniyli my sie, iże naszym babōm dokludzymy na śnŏdanie friszny chlyb, nō i wypuściyli my sie do wsi. Piwa nōm jesce ździebko łostało, tōż tyż szło nōm sie blank dobrze. Na miyjscu pokŏzało sie, iże tyn sklep łotwiyrajōm dziepiyro za jakosik możno godzina.
Uburdalichmy sie, co wrŏcać sie nōm niy werci... doczkōmy. Zicli my sie na bance przed tym składym i czekalichmy... ale niyprzespanŏ noc, te pŏranŏście piw i gorkŏ klara, kerŏ już napoczła blyndować, wszyjsko to do kupy smōgło ci nŏs i przisnyli my sie ździebko na tyj bance.
Ło pōł łōsmyj łobudziōł ci nŏs klang klucy – sklep łotwiyrajōm! Ze niyjakōm biydōm zwlykli my sie ze tyj banki i stanyli my gymba w gymba ze Paniczkōm Przedowaczkōm, ftoro razinku syjmowała ze dźwiyrzy srogo ocelowo sztanga.
Paniczka Przedowaczka zmiyrzōła nŏs fachowym weźrokiym, łoświdrzōła nŏs, pokiwała gowōm i łodezwała sie ku nōm:
– Niy, niy Panoczki... Jabola jesce niy ma, niy dowiyźli!!!
Dŏwnochmy sie już niy widzieli, tōż tyż łozprŏwki przeciōngli sie kajsik niyskoro w noc i ani my sie spodzioli, a sam już szarok i nowy dziyń nastŏł.
Jako, iże my sōm „dżyntylmyny” umiyniyli my sie, iże naszym babōm dokludzymy na śnŏdanie friszny chlyb, nō i wypuściyli my sie do wsi. Piwa nōm jesce ździebko łostało, tōż tyż szło nōm sie blank dobrze. Na miyjscu pokŏzało sie, iże tyn sklep łotwiyrajōm dziepiyro za jakosik możno godzina.
Uburdalichmy sie, co wrŏcać sie nōm niy werci... doczkōmy. Zicli my sie na bance przed tym składym i czekalichmy... ale niyprzespanŏ noc, te pŏranŏście piw i gorkŏ klara, kerŏ już napoczła blyndować, wszyjsko to do kupy smōgło ci nŏs i przisnyli my sie ździebko na tyj bance.
Ło pōł łōsmyj łobudziōł ci nŏs klang klucy – sklep łotwiyrajōm! Ze niyjakōm biydōm zwlykli my sie ze tyj banki i stanyli my gymba w gymba ze Paniczkōm Przedowaczkōm, ftoro razinku syjmowała ze dźwiyrzy srogo ocelowo sztanga.
Paniczka Przedowaczka zmiyrzōła nŏs fachowym weźrokiym, łoświdrzōła nŏs, pokiwała gowōm i łodezwała sie ku nōm:
– Niy, niy Panoczki... Jabola jesce niy ma, niy dowiyźli!!!
poniedziałek, 8 sierpnia 2016
Ryklama... do sia...
Trefiōłech kejsik we szynku kamrata. Zawdy, jesce za dziecka, ale i niyskorzij, już za majoryntnego, bōł zawalaty i miŏł mocka utropy ze dziołchami (babami). Nō, i piyrsze jakechmy sie spichli, toch sie spytŏł jak tyż to mu terŏzki te zachy babsko-chopske wylazujōm.
– A wiysz Ojgyn! Niy nŏjgorzij! Chocia...
– Nō, niy musisz sie Jorguś gańbić, mie mogesz wszyjsko łopedzieć, chopie.
– Wiysz Ojgyn. Łostatnio przigŏdŏłech se fajnisto dziołcha...
– Niy gŏdej Jorguś. Tyś se przigruchŏł dziołcha? Pewnikiym jako strziga?
– Niy, Ojgyn, dej pozōr, co ci rzykna.
– Dobra, suchōm!
– Nō wiysz, ta frela bōła ci takŏ festelnie napolōnŏ, łozgzukano jak koczka we marcu. Wziōnech ci jōm do sia do dōm, mocka my wysłepal...
– Jezderkusie! Niy poradzisz to gibcij łopedzieć? Przeca niy nastyknie jednego piwa, cobyś to wszyjsko wyeklerowŏł...
– Nō, gŏdōm ci... mocka wysłepalichmy i biera sie do tyj roboty... ale we cŏłkij chałpie niy poradziōłech znojść ani jednygo kōndōna...
– Nō, ja... cŏłki ty...
– Dobra, dobra... fuknōłech wartko na tanksztela i lajstnōłech sie zarŏzki trzi paksliki „durexōw”... znacy sie trzi gōmki...
– Nō, i...
– Wkarowołech do dōm... łōna sie kōmpie... nō, tōż jŏ czekōm. Śleciało cosik kole dwadzieścia minutek, łōna wylazuje ze badywanny takŏ ci wōniōncŏ... sagusiyńkŏ...
– Nō, dobra... i co dalszij chopie, bo mie już mory bierōm ze tyj twojij łozprŏwki...
– Nō, tōż Ojgyn napoczynōmy ta cŏłkŏ „gra wstympnŏ” bez jakeś możno juzaś dwadzieścia minutek. Nō, i dokulwitołech sie do... finŏłu... Łozglōndōm sie tak, kukōm bele kaj za tymi kōndōnami. Kurde! Kajech je pokłŏd... sznupia i nic... niy ma! Wartko do antryja, sznupia po szaketowych kabzach... niy ma, i tela! By to pierōn szczelōł! Dziołcha letko sie już niyciyrpliwi, przebiyrŏ ci już szłapami... jŏ druk 180 na 120... NIE MA do kurwy nyndzy! Musiŏłech pewnikiym stracić tyn pakslik jakech sie wrŏcŏł do dōm... z kabzy mi wylecieli abo co? Nic, ino wartko sie łoblykōm i juzaś gzuja na ta tanksztela. Mōm poblisku... ło szrit. Biera ze fachu juzaś pakslik „durexōw”. Razinku na tyj tankszteli dwie gryfne dziołszki byli te same, co trzi śćwierci godziny tymu nazŏd. Dziyrża fest tyn pakslik w gracy, coby go juzaś niy stracić, kajsik niy zapodziŏć. Wypolōłech ze tyj tankszteli, pruja do dōm choby gupi... we siyni potknōłech sie ło paket, ftory żech sie kupiōł skorzij... Nō, richtik wylecieli mi te kōndōny ze tych cŏłkich nerwōw ze kabzy. Już do imyntu napolōny śmigōm do dōm!
– Nō, i... – pytōm kej Jorg szluknōł se piwa...
– Wiysz Ojgyn! A we uszach mi zwōni jak dziołcha na tyj tankszteli gŏdŏ do tyj drugij (myśleli, co niy słysza):
– Niyzły hyńszt (jebaka) musi śniego być!
– Chopie... gŏdej, co dalszij bōło a nie, co jakeś dziołchy rzōńdziyli...
– Nō, tōż Ojgyn... wkarowŏłech do mojij chałpy a ta gizdula... gryfnie nynŏ. I telach se podupczōł!
– A wiysz Ojgyn! Niy nŏjgorzij! Chocia...
– Nō, niy musisz sie Jorguś gańbić, mie mogesz wszyjsko łopedzieć, chopie.
– Wiysz Ojgyn. Łostatnio przigŏdŏłech se fajnisto dziołcha...
– Niy gŏdej Jorguś. Tyś se przigruchŏł dziołcha? Pewnikiym jako strziga?
– Niy, Ojgyn, dej pozōr, co ci rzykna.
– Dobra, suchōm!
– Nō wiysz, ta frela bōła ci takŏ festelnie napolōnŏ, łozgzukano jak koczka we marcu. Wziōnech ci jōm do sia do dōm, mocka my wysłepal...
– Jezderkusie! Niy poradzisz to gibcij łopedzieć? Przeca niy nastyknie jednego piwa, cobyś to wszyjsko wyeklerowŏł...
– Nō, gŏdōm ci... mocka wysłepalichmy i biera sie do tyj roboty... ale we cŏłkij chałpie niy poradziōłech znojść ani jednygo kōndōna...
– Nō, ja... cŏłki ty...
– Dobra, dobra... fuknōłech wartko na tanksztela i lajstnōłech sie zarŏzki trzi paksliki „durexōw”... znacy sie trzi gōmki...
– Nō, i...
– Wkarowołech do dōm... łōna sie kōmpie... nō, tōż jŏ czekōm. Śleciało cosik kole dwadzieścia minutek, łōna wylazuje ze badywanny takŏ ci wōniōncŏ... sagusiyńkŏ...
– Nō, dobra... i co dalszij chopie, bo mie już mory bierōm ze tyj twojij łozprŏwki...
– Nō, tōż Ojgyn napoczynōmy ta cŏłkŏ „gra wstympnŏ” bez jakeś możno juzaś dwadzieścia minutek. Nō, i dokulwitołech sie do... finŏłu... Łozglōndōm sie tak, kukōm bele kaj za tymi kōndōnami. Kurde! Kajech je pokłŏd... sznupia i nic... niy ma! Wartko do antryja, sznupia po szaketowych kabzach... niy ma, i tela! By to pierōn szczelōł! Dziołcha letko sie już niyciyrpliwi, przebiyrŏ ci już szłapami... jŏ druk 180 na 120... NIE MA do kurwy nyndzy! Musiŏłech pewnikiym stracić tyn pakslik jakech sie wrŏcŏł do dōm... z kabzy mi wylecieli abo co? Nic, ino wartko sie łoblykōm i juzaś gzuja na ta tanksztela. Mōm poblisku... ło szrit. Biera ze fachu juzaś pakslik „durexōw”. Razinku na tyj tankszteli dwie gryfne dziołszki byli te same, co trzi śćwierci godziny tymu nazŏd. Dziyrża fest tyn pakslik w gracy, coby go juzaś niy stracić, kajsik niy zapodziŏć. Wypolōłech ze tyj tankszteli, pruja do dōm choby gupi... we siyni potknōłech sie ło paket, ftory żech sie kupiōł skorzij... Nō, richtik wylecieli mi te kōndōny ze tych cŏłkich nerwōw ze kabzy. Już do imyntu napolōny śmigōm do dōm!
– Nō, i... – pytōm kej Jorg szluknōł se piwa...
– Wiysz Ojgyn! A we uszach mi zwōni jak dziołcha na tyj tankszteli gŏdŏ do tyj drugij (myśleli, co niy słysza):
– Niyzły hyńszt (jebaka) musi śniego być!
– Chopie... gŏdej, co dalszij bōło a nie, co jakeś dziołchy rzōńdziyli...
– Nō, tōż Ojgyn... wkarowŏłech do mojij chałpy a ta gizdula... gryfnie nynŏ. I telach se podupczōł!
piątek, 5 sierpnia 2016
Ritmajster
Wiycie, ta gyszichta łopedziŏł mi jedyn skamracōny dochtōr. A bōło to – poduk jego łozprowki – tak:
Kejsik prziwiyzła łōnym do lazarytu waleska na łostry dyżōr starzika, tak kole dziewiyńdziesiōnt lŏt starego i niyprzitōmnygo. I, coby bōło szpasownij, starzik miŏł łobleczōny na sia wafynrok lansjyra, kawalerzisty. Niy lecy jaki, ceskowy – kraglik biyluśki, szebla przi boku, sztible wyglancowane tak, iże mōgli za zdrzadło posugować. Rogatiwka na piyrsi sie spiyrŏ – kej to uwidzieli, tak ci zarŏzki kcieli go ze fest hōnorami do truły przekłŏdać. Na co tyn starzik sie serwŏł, mōndur poprawiŏ i salutjyruje:
– Panie dochtōr, ritmajster taki a taki, melduje sie na rozkaz!
Wykŏzało sie, iże starzik walczōł jesce ze bolszywikōma, łostatni rōłz bōł u dochtora kej przenosiyli go do rezerwy (tak wele, circa, ungefähr, about poła lōt siedymdziesiōntych), a prima zort zdrōwie zawdziynczŏ nŏlywce swojij babeczki (pochowŏł jōm ze trzidziyści lŏt tymu nazŏd, ale ryceptura mu łostała), i ku tymu jesce miyrne, szporobliwe dŏwkowanie chopsko-babskich uciychōw.
I tu przyjńdymy do grōntu. Dochtōrske „kōnzyliōm” sie zebrało, dało do wymiarkowaniŏ, co zasłabniyńcie w tym wiyku to je norma, ale werci sie starzika łostawić we lazarycie na jake 2-3 dni na łobcichtowani. Na co nasz starzik łodrzyknōł:
– Niy ma rzecy! Za Boga niy! Za dwie godzinki mōm regimyntowy tref! A to pewnikiym już jedna ze łostatnich przileżitōści łoboczyć mojich chopokōw... Wiedzōm łōni, dzisiyjszŏ modziyż to jakosik ci chaternŏ, ciynkŏ je. Ledwa siedymdziesiōnt piyńć lŏt dożywajōm i już pod sosiynki...
Bezmać dochtory na tym łoddziyle prziłobiycali se, iże eźli ftorymuś śnich przijńdzie kejsik wypisować Ritmajstrowi „akt zgōnu” to wpiszōm we „przyczyna bezpośrednia” nic inkszego ino: gorzŏłecka i... baby!
Kejsik prziwiyzła łōnym do lazarytu waleska na łostry dyżōr starzika, tak kole dziewiyńdziesiōnt lŏt starego i niyprzitōmnygo. I, coby bōło szpasownij, starzik miŏł łobleczōny na sia wafynrok lansjyra, kawalerzisty. Niy lecy jaki, ceskowy – kraglik biyluśki, szebla przi boku, sztible wyglancowane tak, iże mōgli za zdrzadło posugować. Rogatiwka na piyrsi sie spiyrŏ – kej to uwidzieli, tak ci zarŏzki kcieli go ze fest hōnorami do truły przekłŏdać. Na co tyn starzik sie serwŏł, mōndur poprawiŏ i salutjyruje:
– Panie dochtōr, ritmajster taki a taki, melduje sie na rozkaz!
Wykŏzało sie, iże starzik walczōł jesce ze bolszywikōma, łostatni rōłz bōł u dochtora kej przenosiyli go do rezerwy (tak wele, circa, ungefähr, about poła lōt siedymdziesiōntych), a prima zort zdrōwie zawdziynczŏ nŏlywce swojij babeczki (pochowŏł jōm ze trzidziyści lŏt tymu nazŏd, ale ryceptura mu łostała), i ku tymu jesce miyrne, szporobliwe dŏwkowanie chopsko-babskich uciychōw.
I tu przyjńdymy do grōntu. Dochtōrske „kōnzyliōm” sie zebrało, dało do wymiarkowaniŏ, co zasłabniyńcie w tym wiyku to je norma, ale werci sie starzika łostawić we lazarycie na jake 2-3 dni na łobcichtowani. Na co nasz starzik łodrzyknōł:
– Niy ma rzecy! Za Boga niy! Za dwie godzinki mōm regimyntowy tref! A to pewnikiym już jedna ze łostatnich przileżitōści łoboczyć mojich chopokōw... Wiedzōm łōni, dzisiyjszŏ modziyż to jakosik ci chaternŏ, ciynkŏ je. Ledwa siedymdziesiōnt piyńć lŏt dożywajōm i już pod sosiynki...
Bezmać dochtory na tym łoddziyle prziłobiycali se, iże eźli ftorymuś śnich przijńdzie kejsik wypisować Ritmajstrowi „akt zgōnu” to wpiszōm we „przyczyna bezpośrednia” nic inkszego ino: gorzŏłecka i... baby!
czwartek, 4 sierpnia 2016
Roztomajte kōnfesyje a... ajnfachowe gōwno...
Wiycie! Już pŏraset lŏt na cŏłkim świycie wadzōm sie ludzie ło to, eźli ważniyjszy jes krześcijōński Pōnbōczek lebo Allach? Eźli sie trza dziyrżić fest ino Biblijki abo możno Koranu? Ringujōm sie ło piyrszyństwo, ło piyrsze prawo krześcijaństwo i islam. Jes jesce pŏra inkszych kōnfesyji ale to już ci tam tela niy gelduje. A jŏ kciŏłbych sam terŏzki puścić na sztich, co ludzie roztomajtyj religiji rzyknōm kiej jim sie przitrefi wdepnōńć we... gōwno...
TAOIZM – Przidarzi sie wlyjźć we gōwno...
KONFUCJANIZM – A Konfucjusz powiadŏ: „Przitrefiŏ sie wlyjźć we gōwno”
ISLAM – Eźli sie wdepnie we gōwno, to je ci to wōla Allacha...
BUDDYZM – Eźli sie wlejźie we gōwno, to niy ma to pewnikiym... gōwno...
KATOLICYZM – Wlazujesz we gōwno, bo jeżeś festelnie grzyszny...
KALWINIZM – Wlazujesz we gōwno, bo pewnikiym jeżeś zgniyluch...
JUDAIZM – A po jakiymu we te gōwno wlazujymy razinku ino... my...
LUTERANIZM – Eźli wlazujesz we gōwno, uwiyrz! a niy wdepniesz wiyncyj!
PREZBITERIANIZM – Eźli już ftoś mŏ wlyjźć we gōwno, to niych to byda jŏ.
ZEN – A czym tak na isto je te gōwno...
JEZUITYZM – Eźli już ci wdepniesz we gōwno i żŏdyn tego niy poczuje, to eźli łōne na zicher cap ...
CHRISTIAN SCIENCE – Eźli wlejziesz we gōwno, niy trŏp sie – tyn cuch sōm ci przyjńdzie...
HEDONIZM – Kej już wlejziesz we gōwno – raduj sie stopierōńsko...
HARE KRISZNA – Rōwno we gōwno. Rama, rama, om, om...
RASTAFARIANIZM – A sztachnij sie chopie tym gōwnym...
HINDUIZM – A wlazowało sie już niyrōłz we gōwno...
MORMONIZM – Wlazowało sie już we te gōwno i... wlazować bydzie...
ATEIZM – Niy ma na isto w co wlyjźć...
AGNOSTYCYZM – Możno idzie w co wdepnōńć, a możno i niy...
STOICYZM – Nō, i wlazuje sie we te gōwno. I co z tego? Blank mie to niy rajcuje...
ŚWIADKOWIE JEHOWY – Wpuść nŏs rajn a rzyknymy ci, po jakiymu wlazujesz we gōwno...
ADWENTYŚCI DNIA SIŌDMEGO – Jedzinie we soboty niy wlazuje sie we gōwno...
TAOIZM – Przidarzi sie wlyjźć we gōwno...
KONFUCJANIZM – A Konfucjusz powiadŏ: „Przitrefiŏ sie wlyjźć we gōwno”
ISLAM – Eźli sie wdepnie we gōwno, to je ci to wōla Allacha...
BUDDYZM – Eźli sie wlejźie we gōwno, to niy ma to pewnikiym... gōwno...
KATOLICYZM – Wlazujesz we gōwno, bo jeżeś festelnie grzyszny...
KALWINIZM – Wlazujesz we gōwno, bo pewnikiym jeżeś zgniyluch...
JUDAIZM – A po jakiymu we te gōwno wlazujymy razinku ino... my...
LUTERANIZM – Eźli wlazujesz we gōwno, uwiyrz! a niy wdepniesz wiyncyj!
PREZBITERIANIZM – Eźli już ftoś mŏ wlyjźć we gōwno, to niych to byda jŏ.
ZEN – A czym tak na isto je te gōwno...
JEZUITYZM – Eźli już ci wdepniesz we gōwno i żŏdyn tego niy poczuje, to eźli łōne na zicher cap ...
CHRISTIAN SCIENCE – Eźli wlejziesz we gōwno, niy trŏp sie – tyn cuch sōm ci przyjńdzie...
HEDONIZM – Kej już wlejziesz we gōwno – raduj sie stopierōńsko...
HARE KRISZNA – Rōwno we gōwno. Rama, rama, om, om...
RASTAFARIANIZM – A sztachnij sie chopie tym gōwnym...
HINDUIZM – A wlazowało sie już niyrōłz we gōwno...
MORMONIZM – Wlazowało sie już we te gōwno i... wlazować bydzie...
ATEIZM – Niy ma na isto w co wlyjźć...
AGNOSTYCYZM – Możno idzie w co wdepnōńć, a możno i niy...
STOICYZM – Nō, i wlazuje sie we te gōwno. I co z tego? Blank mie to niy rajcuje...
ŚWIADKOWIE JEHOWY – Wpuść nŏs rajn a rzyknymy ci, po jakiymu wlazujesz we gōwno...
ADWENTYŚCI DNIA SIŌDMEGO – Jedzinie we soboty niy wlazuje sie we gōwno...
środa, 3 sierpnia 2016
Przipōmniyni...
Łozprawiŏłech kejsik bez mōj mobilniŏk ze kamratym canarctym, zymbokiym. Dolazuja do chałpy, wlazuja do siyni, widza, iże we mojij brifkastli cosik je. Sztyjc gŏdōm i łotwiyrōm tyn mōj kastlik, wybiyrōm śniego wszyjsko i drugim daklym słysza, iże ftosik ślazuje po słodach ze wiyrchnigo sztoku: kuśtyk... kuśtyk... kuśtyk...pffff... kuśtyk, kuśtyk – sōmsiŏdka pod biyrlami biydzi sie ze słodami, je już chnetki na dole – kuśtyk, kuśtyk... pffff... kuśtyk...
Jŏ starōm sie zawrzić ta brifkastla, udziyrżić to wszyjsko w gracach i ciyngiym snadnōm rzecōm gŏdōm...
– I coś pedziŏł Ernst?
– ....
– Jesce jedna łoszkliwŏ mamzela zrobiōła ci haja, bo kciała mieć wystŏwajōnce zymbska...
– ....
– Ja... Ło jezderkusie! Sto pierōnōw!
Kuwerty ślecieli mi na zol, a jŏ ze mobilniokiym przi daklu filuja na ta łopartŏ na krykach sōmsiŏdka, kerŏ tyż dziwo sie na mie przelynkniōnym wezrokym.
– Eeee, witōm paniczko... Eeee, możno, eeee wōm spōmōc?
– Ło mōj ty Pōnboczku! – rzykła zafucanym głōsym. – Musza sie wrōcić nazŏd!
Kuśtyk... kuśtyk... kuśtyk... pffff ... kuśtyk...
A jŏ styrca ze mobilniokiym przi uchu i blank niy poradza sie pochytać, niy poradza nic spokopić. Sōmsiŏdka wlazuje polekuśku nazŏd po tych słodach i nŏgle łobracŏ sie ku mie i gŏdŏ:
– Jezderkusie! Jak to dobrze, co jŏ panie Ojgyn na wŏs natrefiōła... spōmniało mi sie coch przepōmniała dōma... mōj gybis...
Jŏ starōm sie zawrzić ta brifkastla, udziyrżić to wszyjsko w gracach i ciyngiym snadnōm rzecōm gŏdōm...
– I coś pedziŏł Ernst?
– ....
– Jesce jedna łoszkliwŏ mamzela zrobiōła ci haja, bo kciała mieć wystŏwajōnce zymbska...
– ....
– Ja... Ło jezderkusie! Sto pierōnōw!
Kuwerty ślecieli mi na zol, a jŏ ze mobilniokiym przi daklu filuja na ta łopartŏ na krykach sōmsiŏdka, kerŏ tyż dziwo sie na mie przelynkniōnym wezrokym.
– Eeee, witōm paniczko... Eeee, możno, eeee wōm spōmōc?
– Ło mōj ty Pōnboczku! – rzykła zafucanym głōsym. – Musza sie wrōcić nazŏd!
Kuśtyk... kuśtyk... kuśtyk... pffff ... kuśtyk...
A jŏ styrca ze mobilniokiym przi uchu i blank niy poradza sie pochytać, niy poradza nic spokopić. Sōmsiŏdka wlazuje polekuśku nazŏd po tych słodach i nŏgle łobracŏ sie ku mie i gŏdŏ:
– Jezderkusie! Jak to dobrze, co jŏ panie Ojgyn na wŏs natrefiōła... spōmniało mi sie coch przepōmniała dōma... mōj gybis...
wtorek, 2 sierpnia 2016
Knapszaft po refōrmie...
Srogi chorzowski knapszaft po przeksztŏłcyniu, po ryfōrmie. Pacijynty wlazujōm do dochtora. Piyrszy śnich gŏdŏ:
– Pōnie dochtorze, kej jŏ nagniŏtōm mōj brust, moja klŏtka piyrsiowŏ, to ci mie wszyjsko boli i targŏ. Co by mi pōn przikŏzŏł?
– Panoczku! Niy nagniŏtać, tōż tyż niy bydzie bolało. Nastympny!
Wlazuje mamulka ze cerōm.
– Panoczku dochtorze, eźli to je możebne, coby już po piyńciuch miesiōncach urodziyło sie dziecio?
– Możebne, możebne, druge przidōm już we terminie. Nastympny!
– Pōnie dochtorze, wrŏcŏłech ze wywczasōw i na łostatku cosik łapnōłech łoszkliwego. Eźli mi to przyjńdzie?
– Przyjńdzie, przyjńdzie... na starŏ i na dziecka! Nastympny!
– Panoczku dochtorze, jŏ jeżech jesce samotnŏ alech nagōniōła, zaciōnżōła. Cōż jŏ terŏzki boroka mōm robić?
– Niy jscać tak ze trzi tydnie, możno sie to utopi. Nastympny!
Wlazuje juzaś jakoś samotnŏ dziołcha.
– Panoczku dochtorze! Mŏm ci jŏ karlusa we siyle wiyku, futruja ci go klōskōma, ściyrkōma, żymełkōma a łōn... dalszij niy poradzi mie wydupczyć...
– Łod szkrōbka to ino kragliki styrcōm! Nastympny!
– Pōnie dochtorze! Tym mōj ciulik blank ci zrobiōł maluśki. Co jŏ moga zrobić?
– Łowinōńć go we gazyta wyborczŏ, łōna wszyjsko wyłolbrzimiŏ. Nastympny!
– Panoczku dochtorze! Jeżech śtyrdziyści lŏt stary. Kamrat we mojich latach gŏdŏ, ize jesce poradzi, a jŏ już blank niy!
– Gŏdej pōn, iże pōn tyż poradzi. Nastympny!
– Pōnie dochtorze! Jŏ już kajś łod dwiōch dnioszkōw niy poradza jscać...
– Jakiście sōm stary, panoczku?
– Pizło mi łoziymdziesiōnt lŏt!
– Toś już pŏn swoji wyjscŏł i tela. Nastympny!
– Pŏnie dochtorze! Mie ci tak jakosik łod dugszego czasu cosik tak we basisku jeździ tam a nazŏd. Co to moge być?
– Mŏsz pōn dwie dupy i gōwno niy miarkuje keryndy mŏ wylyź. Nastympny!
– Panoczku dochtorze, tragedyjŏ! Moja starŏ społyknōła pŏra jegli, pŏra nadli szwockowych. Co robić?
– Zakłŏdać na ciulik nŏparstek, taki fingerhut. Nastympny!
– Panoczku dochtorze. A mōj maluśki synecek społyknōł piōrko. Co robić?
– Niych łōn wysłepie liter tinty, to bydzie miŏł swōj włōśny filok. Nastympny!
– Panoczku dochtorze! A mie to wszyjske ludzie blank łolywajōm, majōm mie we rzici!
– Nastympny prosza!
I co? To już wszyjske pacijynty? Chwała Pōnbōczkowi, boch sie stopierōńsko ugnypiōł, festelnie usiotŏł. Szwester Elza, a terŏzki bych sie zawinszowŏł szolka dobrygo, sztramskigo kafyju!
– Pōnie dochtorze, kej jŏ nagniŏtōm mōj brust, moja klŏtka piyrsiowŏ, to ci mie wszyjsko boli i targŏ. Co by mi pōn przikŏzŏł?
– Panoczku! Niy nagniŏtać, tōż tyż niy bydzie bolało. Nastympny!
Wlazuje mamulka ze cerōm.
– Panoczku dochtorze, eźli to je możebne, coby już po piyńciuch miesiōncach urodziyło sie dziecio?
– Możebne, możebne, druge przidōm już we terminie. Nastympny!
– Pōnie dochtorze, wrŏcŏłech ze wywczasōw i na łostatku cosik łapnōłech łoszkliwego. Eźli mi to przyjńdzie?
– Przyjńdzie, przyjńdzie... na starŏ i na dziecka! Nastympny!
– Panoczku dochtorze, jŏ jeżech jesce samotnŏ alech nagōniōła, zaciōnżōła. Cōż jŏ terŏzki boroka mōm robić?
– Niy jscać tak ze trzi tydnie, możno sie to utopi. Nastympny!
Wlazuje juzaś jakoś samotnŏ dziołcha.
– Panoczku dochtorze! Mŏm ci jŏ karlusa we siyle wiyku, futruja ci go klōskōma, ściyrkōma, żymełkōma a łōn... dalszij niy poradzi mie wydupczyć...
– Łod szkrōbka to ino kragliki styrcōm! Nastympny!
– Pōnie dochtorze! Tym mōj ciulik blank ci zrobiōł maluśki. Co jŏ moga zrobić?
– Łowinōńć go we gazyta wyborczŏ, łōna wszyjsko wyłolbrzimiŏ. Nastympny!
– Panoczku dochtorze! Jeżech śtyrdziyści lŏt stary. Kamrat we mojich latach gŏdŏ, ize jesce poradzi, a jŏ już blank niy!
– Gŏdej pōn, iże pōn tyż poradzi. Nastympny!
– Pōnie dochtorze! Jŏ już kajś łod dwiōch dnioszkōw niy poradza jscać...
– Jakiście sōm stary, panoczku?
– Pizło mi łoziymdziesiōnt lŏt!
– Toś już pŏn swoji wyjscŏł i tela. Nastympny!
– Pŏnie dochtorze! Mie ci tak jakosik łod dugszego czasu cosik tak we basisku jeździ tam a nazŏd. Co to moge być?
– Mŏsz pōn dwie dupy i gōwno niy miarkuje keryndy mŏ wylyź. Nastympny!
– Panoczku dochtorze, tragedyjŏ! Moja starŏ społyknōła pŏra jegli, pŏra nadli szwockowych. Co robić?
– Zakłŏdać na ciulik nŏparstek, taki fingerhut. Nastympny!
– Panoczku dochtorze. A mōj maluśki synecek społyknōł piōrko. Co robić?
– Niych łōn wysłepie liter tinty, to bydzie miŏł swōj włōśny filok. Nastympny!
– Panoczku dochtorze! A mie to wszyjske ludzie blank łolywajōm, majōm mie we rzici!
– Nastympny prosza!
I co? To już wszyjske pacijynty? Chwała Pōnbōczkowi, boch sie stopierōńsko ugnypiōł, festelnie usiotŏł. Szwester Elza, a terŏzki bych sie zawinszowŏł szolka dobrygo, sztramskigo kafyju!
poniedziałek, 1 sierpnia 2016
Trzi kamratki...
Trzi kamratki, trzi przaciōłki wrōciyli ze dwatydniowego urlaubu i terŏzki dziylōm sie spōminkōma.
Piyrszŏ gŏdŏ:
– Już we piyrszy wieczōr poznałach ci jednego byamtra. Trzinŏście dni zolyciōł, przistŏwiŏł ci sie ku mie, nō ale już we śtyrnŏsty dziyń przespalichmy sie, gryfnie mie wydupczōł.
Drugŏ na to:
– A jŏch poznała we tyn piyrszy dziyń jednego politykera. Przedupczōł mie już we piyrszŏ noc a zatym bez trzinŏście dnioszkōw łamziōł za mnōm i szkōmlŏł jak sto dioskōw, cobych żŏdnymu ło tym nic niy gŏdała.
Prziszło dran na trzeciŏ:
– W tyn piyrszy wieczōr na takij diskotyce we tancbudzie zatańcowałach ze jednym sztudyntym. Zatym zakulwitalichmy sie ku mie, coby deczko pomaszkycić tego zeksu, deczko podupczyć i kej ci łōn śtyrnŏstego dnioszka wylŏz ze mojigo prykola wrzesknōł na cŏłki karpyntel:
– Ło kurwa! To sam tyż je... MORZE?
Piyrszŏ gŏdŏ:
– Już we piyrszy wieczōr poznałach ci jednego byamtra. Trzinŏście dni zolyciōł, przistŏwiŏł ci sie ku mie, nō ale już we śtyrnŏsty dziyń przespalichmy sie, gryfnie mie wydupczōł.
Drugŏ na to:
– A jŏch poznała we tyn piyrszy dziyń jednego politykera. Przedupczōł mie już we piyrszŏ noc a zatym bez trzinŏście dnioszkōw łamziōł za mnōm i szkōmlŏł jak sto dioskōw, cobych żŏdnymu ło tym nic niy gŏdała.
Prziszło dran na trzeciŏ:
– W tyn piyrszy wieczōr na takij diskotyce we tancbudzie zatańcowałach ze jednym sztudyntym. Zatym zakulwitalichmy sie ku mie, coby deczko pomaszkycić tego zeksu, deczko podupczyć i kej ci łōn śtyrnŏstego dnioszka wylŏz ze mojigo prykola wrzesknōł na cŏłki karpyntel:
– Ło kurwa! To sam tyż je... MORZE?
piątek, 29 lipca 2016
Przebŏczyni...
Wlozech rōłz bez cufal do jednego kościoła. Niy miarkuja jakij kōnfesyji ale to sam terŏzki niy ma nŏjważniyjsze. Na kŏzatelnicy ichni kaznōdziyja wygłŏszŏ niydziylne kŏzani na tyma przeboczyniŏ. Po gyszpantnyj, płōmiynnyj ryjdzie pytŏ sie zgrōmadzōnych:
– Wieluch swŏs, braciŏ, przebŏczy swojim wrogōm?
Poła wiyrnych dźwigŏ grace do gōry. Niykōntyntny kaznōdziyja ciepie ryjda dalszij. Śleciało dwadzieścia minut i juzaś sie pytŏ:
– Wieluch swŏs, braciaszkowie i siestry, przebŏczy swojim wrogōm?
Dismal zgłŏszŏ sie kajsik kole 80 % wiyrnych. Ale kaznōdziyja jesce niyrŏd i wrŏcŏ do kŏzania. Mijŏ kolyjne 30 minutek i kaznōdziyja juzaś ci sie uwziyńcie pytŏ:
– Nō, tōż wieluch swŏs, bracia i siestry tak na isto przebŏczy swojim wrogōm?
Skuli tego, iże wszyjske już myślōm ło łobiedzie, cŏłkōm hormijōm dźwigajōm te grace do gōry krōm jednyj starecki ze drugij raji. Kaznōdziyja tak kuknōł, pomedikowŏł kwilka i pytŏ:
– A po jakiymu wy paniczko niy kcecie wyboczyć swojim wrogōm?
– Anō, bo jŏ niy mōm żŏdnych wrogōw!
– Kuknijcie ludzie jake to niyzwykłe!... A jake stare łōni sōm paniczko?
– A pizło mi latoś 93lata!
– Nō, tōż niech łōni paniczko wylejzōm na pojstrzodek i rzyknōm wszyjskim jak ci to je możybne, coby we tak syndziwym wiyku niy mieć blank żŏdnych wrogōw.
Starecka łostrzymnie wylazuje na pojstrzodek kościoła, biere mikrofōłn, biere te cedzitko do gorzci i łostro rzōńdzi:
– A, bo jŏch przeżyła już wszyjskich... SKURWYSYNŌW...
– Wieluch swŏs, braciŏ, przebŏczy swojim wrogōm?
Poła wiyrnych dźwigŏ grace do gōry. Niykōntyntny kaznōdziyja ciepie ryjda dalszij. Śleciało dwadzieścia minut i juzaś sie pytŏ:
– Wieluch swŏs, braciaszkowie i siestry, przebŏczy swojim wrogōm?
Dismal zgłŏszŏ sie kajsik kole 80 % wiyrnych. Ale kaznōdziyja jesce niyrŏd i wrŏcŏ do kŏzania. Mijŏ kolyjne 30 minutek i kaznōdziyja juzaś ci sie uwziyńcie pytŏ:
– Nō, tōż wieluch swŏs, bracia i siestry tak na isto przebŏczy swojim wrogōm?
Skuli tego, iże wszyjske już myślōm ło łobiedzie, cŏłkōm hormijōm dźwigajōm te grace do gōry krōm jednyj starecki ze drugij raji. Kaznōdziyja tak kuknōł, pomedikowŏł kwilka i pytŏ:
– A po jakiymu wy paniczko niy kcecie wyboczyć swojim wrogōm?
– Anō, bo jŏ niy mōm żŏdnych wrogōw!
– Kuknijcie ludzie jake to niyzwykłe!... A jake stare łōni sōm paniczko?
– A pizło mi latoś 93lata!
– Nō, tōż niech łōni paniczko wylejzōm na pojstrzodek i rzyknōm wszyjskim jak ci to je możybne, coby we tak syndziwym wiyku niy mieć blank żŏdnych wrogōw.
Starecka łostrzymnie wylazuje na pojstrzodek kościoła, biere mikrofōłn, biere te cedzitko do gorzci i łostro rzōńdzi:
– A, bo jŏch przeżyła już wszyjskich... SKURWYSYNŌW...
Subskrybuj:
Posty (Atom)