Chop i cudzô baba, kierzy nigdy skorzij sie niy trefiyli, znodli sie łorôz we jednym szlafwagynie nocnego cugu. Sóm łóne mocka gańbliwe, tóż tyż wartko idóm spać na łoddziylnych miyjscach, ale we pojstrzodku nocy ta cudzô babeczka nakłóniô sie nad prykolym tego cudzego chopa i po cichuśku gôdô:
– Wybôczóm mi łóni, ale mie deczko ziómbi, i eźli byli by łóni take miyłe i prziniyśli mi jakisik nadbytniô deka?
– Móm paniczko lepszyjszy pómys – rzykô ze blikym w ślypiach tyn chop. – Mogymy przecamć bez ta jedna jedzinô noc markiyrować, iże sómy możno môłżyństwym.
– Dobra, panoczku! Czamu niy – chichrô sie po cichuśku ta cudzô baba.
– Fajniście, aże fajniście – gôdô chop. – Tóż weź se sama mokwo jedna ta diosecko deka!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl