Bół ci kiejsik jedyn farorz (we jakij dziydzinie, niy bocza), kiery miôł rôd grać we szkata i inksze karcianne gry. A miôł ci łón taki zwyk, iże zawdy jakiesik karty dekowôł do rynkowa, do yrmla. Rôz tyż ci miôł kôzanie i klupoł gościóm ło kazatelnica aż tyż łoroz jakiesik szkatkarty wysuły mu sie ze rynkôwa. Tyn farorzycek ino kwilka pomedikowôł i spytôł sie synka, kapistranta, co te karty sie łoglóndôł :
– Rzyknij mi yno snoplu jedyn, co tyż to za szpilkarta jes na wiyrchu?
– Anó, farorzycku, to jes na isto krojcdupek !
Farorz gibko ściepnół ze tyj kazatelnicy taki jedyn świynty łobrôzek i juzaś sie spytôł tego synka:
– A terôzki mi rzyknij, co jes na tyj szpilkarcie ?
– Anó, farorzycku ... jô blank niy miarkuja.
– Dzicie go, parafijany! Take terôzki dziecka mómy. Krojcdupka to zarôzki poradzóm przejzdrzić, ale świyntygo Józefa to już niy !!!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl