Hanysek miôł szkrabka na dupczynie (po polsku, na seks) ze jednóm kamratkóm ze roboty. Tyla jednakowóż, iże mierkowôł, co łóna jes skuplowanô ze kimsik inkszym... Hanysek bół corôzki barzij spiynty i zaufryjgowany, aże na łostatku podlôz ku nij i rzyknół:
– Dóm ci dziołcha tysiónc złocioków, jak dôsz zwólô, cobych cie dupnół łod zadku...
Ale ta dziołcha rzykła, iże niy, na zicher niy! Na to tyn nasz Hanysek łodpedziôł:
– Byda stopieróńsko wartki, ciepna te pijóndze, te tysiónc złocioków na dyliny, a ty sie ino deczko ugibniesz, a jô zrobia z tym dupczyniym fajrant podwiyl ty sie niy sztrekniesz!
Dziołcha tak deczko pomedikowała i na łostatku rzykła, iże musi sie dogôdać ze swojim szacym. Glingła bez mobilniok dó niygo, łopedziała ło co gynał idzie i na to tyn jeji szać łodpedziôł:
– Kôż ty mu zabulić... dwa tysiónce złocioków... Łapnij je gibko, a łón bali i niy zdónży, niy nastyknie seblyc galot.
Dziołcha sie zgodzióła, przichwôlóła i jakiesik pół godziniy niyskorzij tyn jeji szac, jeji galant sztyjc i jednym ciyngiym czekôł na telefółn. Na łostatku, tak jakosik po półtoryj godzinie sóm dó nij glingnół i spytôł sie, cóż tyż to sie stało, iże sie niy łodzywô.
– Wiysz, mój ty roztomiyły, łón ciepnół na dyliny... same klepoki!!!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl