Hazok gôdô do brónotnego bera:
– Te, misiek, idymy dzisiôj na impryza, ja? Ino jo cie festelnie prosza, cobyś mie niy zeprôł, cobyś mi niy nadrzistôł jak łostatnióm razóm.
– Nó, dobra, ale mie łochyntolu niy szteruj. – łodpedziôł ber.
Tak jakosik ło rozwidnioku hazok sie cuci ze naderwanymi daklami, zymbiska ci go targajóm jak sto diosków, palcyska połómane... szwandrusi tak jakosik:
– Te, misiek, a miôłeś mie niy prac, łobiecôłeś mi niy nadrzistać...
Na to tyn ber:
– Chopie! Hazok! Ty mie niy wkurwiej, naprôłeś sie w śtyry dupy i napocznółeś mi fluchcić i na mie wywrzaskować... jôch nic niy gôdôł. Zatym prziflostrowôłeś sie do mojij samicy, iże to lotawica i szlóndra, i puszczô sie ze kôżdym. Tu mie kamraty szczimali jesce... łobiecôłech, iżeś mój kamrat i take tam jesce. Niyskorzij napocznółżeś najyżdżać na moja mamulka, i dobrze coś prasknół na zol, bo bych ci tyn twój gupi łeb utargôł. Nó, i nic, jakosik udało mi sie coby ci niy prasknóńć bez pysk. Ale, jakeś już wlôz do chałpy, nasrôłeś do prykola, wrajziółeś we te gówno trzi sztrachecle i pedziołeś, iże już bydzie snami spôł... toch niy szczimôł!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl