Festelnie snerwowanô gospodyni wkarowała do farorzowyj kancylaryji na farze i wrzescy:
– Wiedzóm łóni, miarkujóm przewielebny, iże sie wóm kilszrank popsowôł!
– Suchejcie gospodyni! Niy mój kilszrank a nasz!
Za jakiesik pôra minutek ta gospodyni juzaś wkarowała do kancylaryji i rycy:
– Wiedzóm łóni... bo sie wóm farorzycku waszmaszina do imyntu popsowała!
– Jużech wóm gospodyni gôdôł, niy moja waszmaszina, a naszô waszmaszina!
Po jakisik piyńciuch godzinach do tego farorza przikludziyli sie roztomajte kapelónki do kupy ze jednym biszopym. I tyż łorôz ta gospodyni juzaś wkarowała do izby i wrzescy choby nôjyntô:
– A wiedzóm łóni, mój farorzycku, bo pod naszym prykolym mysza blank zdechła!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl