Jedyn istny miôł podejzdrzynia, dómniymani,iże jego starô niy ma mu wiyrnô. Łobsztalowôł se priwatnygo dedektiwa i króm ajnfachowych meldóngów, berichtów zawinszowôł se dokumyntacyjô „video”. Tyn dedektiw wartko wzión sie za robota i już po jakimsik tydniu prziszôł ku tymu istnymu ze pakslikym nagranych kasetów. Siedli sie łoba we izbie, tyn istny nalôł po sznapsie i łoba wrółz łoglóndajóm za rajóm nagrane kónski:
– babeczka yśmiychniyntô szapceruje ze jakimsik fricym po parku;
– łobłyndnô jazda na góndli;
– całbrownô wieczerzô przi świyckach we szynku na molo;
– tanc i festelne balandrowanie do rozwidnioka...
Tyn istny szluknół jesce jednego sznapsa i yntlich już niy szczimôł, zacis gorzcie na lyjnie fatersztula i wyszeptłôł:
– Niy wiyrza!... Direkt niy poradza uwiyrzić!...
– Eee, tam, panoczku, przecamć môcie sam to wszyjsko na bandzie – jóntrzi go tyn dedektiw.
– Niy idzie mi ło to, iże niy poradza uwiyrzić we to coch łobejzdrzôł, ino ło to, coch blank niy miarkowôł jakô jô móm gryfnô i szykownistô... babeczka!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl