Jedyn lajter we Byskidzie Ślōnskim wiōd kejsik hormijŏ turystōw i łorŏz ci usłyszŏł kajsik ze dołu ściany chopa,kery sie drził choby stare galoty. Potyrŏł we tym richtōngu, wyjzdrzŏł zeza tyj tify i uwidziŏł pŏra myjtrōw niżyj jednygo hangniyntygo na gracach blank przelynkniōnego turysty. Grajfnōł do rukzaka, wyjmnōł tamstela rubŏ sznōra, kerŏ skuli takich cufali zawdy smyczōł. Jedyn kraniec tyj sznōry zametlŏł we szlinga, drugim krajickym przikrymplowŏł sie we pasie, sznōra przeciepnōł bez skalny blok, a tyn koniec ze szlingōm ciepnōł tymu istnymu, co tam niżyj wisiŏł.
– Dziyrżij ta sznōra chopie! – wrzescy po swojimu tyn lajter.
Krōm bobkōwe w ślypiach przelynkniyntygo turysty szło ino ujzdrzić, iże blank ci łōn niy miarkuje, co tyż to łod niygo kcōm.
– Musi, jakisik cudzy chop to je, znaczy sie, auslynder! – medikuje sie tyn gorol.
– Szprechen zi dojcz ?
– ?????
– Gawarisz pa ruski ?
– ?????
– Parlo italijano ?
– ?????
– Parle wu franse ?
– ?????
– Du ju spik ynglisz ?
– Oł, yessss !!!
– Nō, yntlich! Patrz tam jako i dziyrżij ta sznōra!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl