Zicli sie rōłczasu trzi zwiykowane starecki we wysiodce, we laubie. Jedna śnich je prziguchawŏ.
Piyrszŏ gŏdŏ:
– Za mojich czasōw to za pŏra ceskich szło sie lastnōńć taaaakigo łogōrka łod łokcia aże do kōńca palcōw (pokazuje na swojij gracy).
Drugŏ rzōńdzi:
– Ja, ja mŏsz prawie. Jŏ pamiyntōm i taaake cwible po trzi cyntymyjtry kŏżdŏ (przi tymu splytła gorzcie we łogrōmnucnŏ kulka).
Trzeciŏ, ta prziguchawŏ yntlich tyż sie łozwała i pedziała:
– Niy poradza dosłyszeć ło czym godŏcie, ale pamiyntōm synka ło ftorym żeście gŏdali!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl