Jak ci to u nôs jes już we zwyku, modzioki majóm rade wydôwać sie, żynić abo bez świynta, abo na Nowy Rok (możno i we Zilwestra). I tu mi sie spómniôł fal jednego mojigo kamrata starego Moja. Tyn kamrat z rańca, nawalóny jak bela jesce łod wczorej, jesce łod Zilwestra, capióło mu ze gymby choby ze gorzylni, pokiel ino sie ździebko pochytôł, słyszy zwónek przi dźwiyrzach. Łoztwiyro te dźwiyrze a sam... styrcy dziołcha, we biôłych szatach, ślubnym klajdzie (jejigo libsta).
– Jezderkusie, jezderkusie! Jô boczół, jô pamiyntôł, iże ty sie Erna wydowôsz, tela coch sie niy kapnół, iże... to za mie wydôwôsz!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl