Mōj nôjdugszy Zilwester ...

Jezderkusie! Pierōna kandego! Co to sie richtik dzieje? Pomaluśku, pomaluśku ... nôjprzodzij jedyn ślyp, ale niy tak wartko, bo cosik blynduje jak sto dioskōw. Jerōnie, ale sie te klapy ciynżkie zrobiyły ... drugi ślyp ... niy idzie, prziklapło mi go lebo co? Je, łotwarły sie te dioseckie gały ... Drrr, drrrr, drrrrrrr Ło sto pierōnōw, co za larmo, stało sie co, chałpa sie pôli, gipsdeka śleciała, ruskie pancry sie wkarycyli? Bin Ladyn krōm Amerikōnōw i dō nôs prziszoł, coby jakosik bōmba prasknōć abo fliger chabnōńć? Drrrrr, drrrrr, drrrrrr ... Ida, ida .... przeca to niy dźwiyrze, ino tyn diosecki mobilniok glingo i tyrkoce, choby sie już miôł łozlecieć abo prasknōńć na deliny... Drrrrr, drrrrrr, drrrrr.... Ale mie palica rōmbie, tōmpie mi we łebie, choby sto kōni rajtowało ... a śpiywôł Wiesiek Gołas: „tupot biôłych mew...”. Co tam tupot, to ci przeca choby śtyry pancry jechali ze łozlajerowanymi ketami ... a to, co zasik praskło? Chałpa sie na isto buli? ... Eee tam, gorczek mi na deliny śleciôł i tela, ale co łōn sam wele tego mojigo szeslōnga robiōł? Drrrr, drrrrr, drrrr ... Kajżysz tyż sie tyn mōj mobilniok podziôł? Pierōnie, w tyj chałpie na isto nic niy idzie z rańca nojńść. Drrr ... mōm cie giździe, terôzki bydzie kwilka cichszij ... Halooo ... tu jo Ojgyn. Stało sie co? Fojerwera przijechała, niy dej Pōnbōczku, chałpa sie gore, pranie z gōry pichli, werk do luftu praskli ... niy werk, to Prezidynt przekajpluowôł już do kupy ze AKS-ym. – Chopie, Ojgyn co sie ze cia dzieje? Umareś, świtnōłś w kalyndôrz, zawarli cie abo co jesce gorszyjszego? – A dyć niy ryc giździe diosecki, niy poradzisz to cicho gôdać? Musisz to tak ci wrzesceć? A tak po prawdzie ... to fto gôdô? – No, jô Bruno, – Możno i Bruno, ale rzyknij mi, co mōmy za dziyń i wiela je, bo cosik mi sie zdo, iże mi weker stanōł ... a tyn buksiok, coch go łod Elzy na gyburstak dostoł, toch już dôwno skalōł, bo bōł gōwno wert ..... ..... ..... – Niy, niy, ło tym gōwnie to niy do ciebie gôdōm. Nō, tōż co mōmy za dziyń, gôdej wartko! – Tak jakech myślôł, tyś jesce niy blank mōnter po tym Zilwestrze, tyś ... – Dobra, dobra, po jakim Zilwestrze? Aha, już miarkuja Bruno, byli my przecamć do kupy ze naszymi babami u Ernsta na Zilwestra. Nō, ale przeca tak źle to to tam niy bōło. – Niy, niy, tak źle niy bōło (coby niy mōgło być gorszij). Ino, jakeś wylazôwôł, to mi sie cosik zdôwało, iżeś już miôł pôłno rzić ... – Jako pôłnô rzić ? Co ty ajntlich gôdôsz, Bruno? – Jakeś bōł mōnter, to po jakiymu łotwiyrôłeś dźwiyrze palicōm ... a ło wyłażyniu tyż niy mōgło być gôdki, boś prasknōł ze słodōw na pychol i ruk cuk bōłeś ze blank łostatniygo sztoku przi dźwiyrzach na plac. – Nō, możno môsz i recht. Nale ... niyskorzij toch już przecamć szôł blank sztram do chałpy, pra? – Blank sztram to możno niy, boś zarôzki na drōdze kiołzdnōł i furgnōłeś Ojgyn jak dugi pod autok. – Jezderkusie, pod autok. I jo jesce dychōm? A możno to skuli tego mie tak gowa boli i mi sie w palicy ćmi? – Niy, niy, môsz mazel, boś ciornōł pod zahaltowany autok, ino mu żeś wpuczōł, fest wgniōt lewe dźwiyrze ze zadku. Ze tego moge być jesce jakosik łostuda, bo cie tyn istny ujzdrzôł jakeś wylazowôł spodle tego autoka. – E tam, a bo to jô piyrszy rōłz cosik kōmu na zgorszynie zbajstlowôł? Ino, co bōło dalszij? Tela ino bocza, iżech trefiōł Bercika łod Majzlinyj, łōn ci miôł gryfnô ale napoczniyntô halbecka we mantlu, to tyż żech mu jōm spōmōg wyduldać, coby sie sōm z tym niy trôpiōł. – Toch słyszôł... a słyszôłech tyż, iże bez côłko Wolka, Rynek, Katowicko i côłko Trzecigo Môja dyrdołeś pojstrzodku drōgi ... – Co ty fandzolisz? Jak bez postrzodek drōgi, policajt mie żôdyn niy łapnōł, autok niy tyrpnōł ... – Bez pojstrzodek drōgi, boś paryzol wrajziōł do glajzy i gôdôłeś, iże podwiyl sōm te glajzy, to do chałpy na isto jesce trefisz. Autok żôdyn cie niy tyrpnōł, bo szofery tyż byli po Zilwestrze naprani, a kôżdy juzaś łożyrok, to mô bezmać aże dwiōch Aniołōw Strōżōw. A ze tymi dwiōma policajtami i jednym szucmanym toście śpiywali na côłki karpyntel: „ ... przibieżeli do Betlyjym pastyrze i zagrali Dzieciōnteczku na lyrze..” – Nō, i to by bōło na tela, bo jakech sie dokulôł do „Barbōrki” to niyskorzij już rōłz-dwa z gōrki i bez kiyrchow, kole łochrōnki, bez planty i w dōma. To już blank ajnfach. – Nō, niy idzie pedzieć, co to je ganc ajnfach ... ale niy dlô cia, ty to wszyjsko poradzisz nametlać. Już na smyntorzu spichnōłeś sie ze kopidołym łod barbōrkowego Farorza, kery łod Wilije niy poradziōł przijńść do sia, bo durch słepôł, świyciōł świycki i gôdôł, iże go we chałpie sztyjc starô stracho i ciyngiym mu biôło gadzina posywo, bo myszińce to i we szolce ze tyjym poradzi nojńść. – Kopidoł, kopidołym, nôjwyżyj jakosik cyjntla i to wszyjsko. Przeca jô sie tyż musiôł do dōm uwijać, pra? – Na isto toś musiôł, bo twoja Elza już łod połednia styrcyła ze nudelkulōm przi dźwiyrzach. – Jak to łod połednia, co ty klycisz? Przeca jô nigdy tak dugo niy deptōm do dōm. Przidarziło sie co, ło cym tyż jô jesce niy wiym? – A przidarziło. Jakeście już ze kopidołym wysłepali niy cyjntla a halbka, to ci sie ci go żôl zrobiyło, seblyk żeś mantel i dôłeś kopidołowi, coby niy przeziōmbnōł. Łōn ci sie aże poślimtoł ze tyj uciechy i ... zarôzki – jak to gizd Poznaniôk – poleciôł po szwagra, ze kerym żeście jesce jedna halbka łobalyli, a tyś jak gupi za nia zabulōł. – Ja, ja, spōminōm sie to. I zarôzki niyskorzij w te drabki, wartko pofyrtôłech do dōm, bo przeca ziōmb bōł, piździawica jak sto dziobłōw. – Wartkoś to możo żeś tyroł, ino iże przi piyrszyj siyni stôł Antek Pikulik, kery psa łod sōmsiada szôł przeluftować iś go napytôł do Pyjtra na Krojcka na piwo, bo cie bezmać suszōło, choby ci fto we gymbie koksiok łozfaklowôł. – Nō ale, to już cheba bōł szlus. Przeca tela to ani kormik niy szczimie, pra? Przeca łod Pyjtra (niy ze Krojcki ino ze ulice Pawła), to ino trzi chałpy i jużech dōma. – Możno i ja, ale jô ło tym już nic niy wiym, boch drugigo szoł łod połednia do roboty a twoja Elza mi gôdała, iże niy poradzi sie na cia doczkać. – Pierōnie, ustōń. Chocia ... mogesz mieć recht. Cosik jesce musiało być, bo mōm ci łoba ślypia (terôzki widza) podzelowane, i kalnioki na szłapach. Co mi sie tam jesce przidarziło, niy wiym. – Jô tyż niy wiym, bo kamraty łozprawiajōm trzi gyszichty ło tym. – Jerōnie, ustōń mie nerwować ino godej, co wiysz, tak jak we suchatelnicy u jōzefkowego Farorza. – Nō, tōż jedni gôdajōm, iżeś przikulwitôł sie do dōm ze twojim sōmsiadym Ecikiym i przi samych dźwiyrzach do siyni sōm żeś sia, abo Ecik tobie, bajnsztela podstawiōł i bechnōłeś pycholym ło tyn wasz zielezny gylynder w siyni ... ale te śtyry słody, toś cheba w lufcie przefurgnōł. Inksze zasik gôdajōm, coś trefiōł na tego łoszkliwca briftryjgra, keregoś zawdy ałfryjgowôł i żeście sie festelnie ringowali. A iże łōn bōł mōnter (bo przeca za swe niy słepie, ino jak mu fto postawi laga), tōż ci tyż ździebko nadrzistoł. Juzaś ta wrazitko sōmsiôdka ze szczwôrtego sztoku gôdała, iżeś ino tela, co wlôz do chałupy, cosik praskło, tyś ino jōnknōł i ... niyskorzij już bōło blank cicho u wôs. I jô wiyrza tyj sōmsiôdce, boch widziôł twoja Elza festelnie napôlōnô i znerwowanô. – Pierōna kandego, muszymy już robić szlus, bo zabulisz za ta kōmōrka choby za łobiyli. – Niy trop sie Ojgyn ło ta kōmōrka, bo łōna je twoja. Przecaś jōm wczorej łostawiōł u mie, jakieś prziszôł na szkata. Tela, iżeś już niy poradziōł grać, boś bōł na takim dioseckim fleku, wczerajszy. Skuli tego my ino łobalyli ta kanka warzōnki na miodzie, kierô mi jesce łostała łod Wilije. – Bruno, smiyłuj sie i rzyknij mi entlich, kerego dzisiôj je i ... wiela je? – To ty niy chytôsz? Przeca jutro je Trzech Krōli a terôzki klara świyci na fol, bo pizło dziepiyro dwanôście we połednie. Tegoch sie niy spodziôł. Wejzdrzijcie sie ino, jak to cowiek po Zilwestrze poradzi côłki tydziyń stracić i jesce ku tymu na dekiel mu piere choby to niy bōł „... tupot biôłych mew...” a śtyry kōnie łod Ceglarskigo we palicy rajtowali. Ojgyn z Pnioków