Bōł telki jedyn siodłok, kery cichtowol krōliki, cigi, gansi, kury i take tam bele co. Łobsztalowŏł dlŏ jejigo dziecek Mikołŏja, i tyn – jak przinoleżi – miŏł gryfnŏ broda prziflostrowano na gymbie. Mikołoj prziszŏł, popytŏł, połozdŏwŏł wszyjskim gyszynki, ino jedyn bajtel ciyngiym siedziŏł we winklu przi dźwiyrzach i ślimtŏł.
– A cōż ty tak beczysz, tak ślimtŏsz choby nŏjynty – pyto sie tyn Mikołŏj. – Stało sie co, dostŏłeś za mało bōmbōnōw abo niy ta gracka, kerŏ kciŏłeś?
– Niy, niy świynty Mikołŏju, to ino skuli tego, iże mi żeście sōm blank podany do mojij kozy, co jōm tatulek musieli łōńskigo tydnia zatrzaś, bo ci już nōm blank mlyka niy dŏwała!!!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl