Rōłzczasu jedyn istny niy bōł rŏd ze usugōw jednyj lotawicy we burdelu i niy kciŏl zabulić pŏłnŏ nalyżność za dupczynie. A skuli tego, co niy bōła łōna nŏjmodszyjszŏ – nalygała i blank niy kciała pōjńść na ugoda, cŏłkŏ sprawa znodła sie we gyrichcie. Już przi napoczniyńciu sōndca stwiyrdziōł letko stropiōny:
– Moje Wy roztomiyłe, mōmy srogŏ problyma. Dzisiŏj mōmy samtukej we gyrichcie „Dziyń łozewrzitych dźwiyrzy” i za pŏra minutkōw przikulwitajōm sie sam modzioki ze gimnazyjōm. Beztōż tyż prosza coby skuli tych modziokōw, co dzisiyjszŏ sprawa niy ma łobyczajowygo charaktyru ino taki miyszkaniowy. Znaczy sie idzie ło lokal na wynajym.
Wszyjske strōny sprawy niy łostało nic inkszego jak zgōdzić sie ze sōndcōm i już po kwilce we łobycnōści modziokōw napoczynŏ sie przesuchanie.
Sōndca:
– Łobwiniōny, wytuplikujcie nōm, po jakiymu niy zabulōł pōn za nŏjyntnŏ izba?
– Wysoki sōńdzie! – łodrzykŏ klijynt – na prociw zapewniyniōm baby, kerŏ wynŏjmowała izba, pokŏzazło sie, iże nynŏjmowanŏ izba bōła we blank starymy budōnku, ło srogachnym metrażu i nadmiyrnyj... wilgotnōści.
– Nō, to sōm już geldowane winowanie – skwitowŏł sōndca – a co na to drugŏ strōna?
– Prosza wysokigo sōndu – napoczła ta lotawica, prostytutka – to, iże moja izba to żŏdnŏ tam „nōwka” wiedziŏł kwatyrnik jesce podwiyl sie wkludziōł. Nale prosza mi niy gŏdać, co to bōła jakosik rujina. Wilgłōść pokŏzała sie już po tym jak kwatyrnik sie wkludziōł a winowanie mie, co ta „izba” bōła za srodŏ, to śmiych. Widziŏł ftosik za sroge pomiyszkanie? Myjble ganc ajnfach byli za maluśke!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl