Rōłzczasu jedna modo babeczka przekludziōła sie na wiyś (takŏ mōłda na eko, slow food, slow leif i take tam duperszwance) i uzdała, co zorganizjyruje u sia chowanie (chodowla) kurōw. Nō i nŏjsōmpiyrw spytała sōmsiŏda wiela mo sie lajstnōńć „niosek” coby stykło dlŏ cŏłkij familiji.
– Muszōm łōni paniczko sprawić sie 15 kurzicōw (tych niosek) i ku tymu jednego kokota.
Po pŏruch dnioszkach sōmsiŏd nawiydziōł ta baba i uwidziŏł, co wele kŏżdyj kury belōntajōm sie kokoty.
– A wiela łōni sie paniczko sprawiyli tych kokotōw?
– Nō, tela wiela kurzicōw! – łodrzyko baba.
– Nale po jakiymu, po jakiego dioska? Przecamć styknłby sam ino jedyn kokot, nō, możno dwa.
Na to baba łozgzukanōm, snerwowanōm sztimōm:
– To wōm sie panoczku ino tak zdo! Mŏcie panoczku znomiynny chopski pōnkt widzyniŏ!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl