Przed szaufynstrym drogigo butiku styrcy baba i zaziyrŏ na moderne szczwewiki. Podlazuje ku nij jedyn istny i rzōńdzi:
– Jŏ wōm paniczko sprawia te szczewiki eźli sie byda mōg swami dupnōńć.
Baba ździebko pomedikowała i gŏdŏ:
– Nō, dobra nale musza wōm panoczku pedzieć, co jŏ blank niy mōm rada dupczyniŏ.
Poszli do jejigo chałpy. Baba legła sie na zofie bez ruchu, nale zostawiōła sie na szłapach te nowe szczewiki. Nō, i cŏłki czŏs nałōnczŏs dupczynia leży jak kloc drzewniany. Kej tyn istny już miŏł robić szlus ze dupczyniym łōna zadarła szłapy do gōry i wrzescy:
– Ło ja, jaaaa, je zuper!
Tyn istny zadziwany pytŏ:
– Pedzieliscie mi paniczko, iże niy mŏcie rada dupczyniŏ.
– Niy ciyrpia dupczyniŏ nale festelnie mi sie te nowe szczewiki spodobali!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl