Mōj ty synecku...

To już dzisiôj drugi rōłz we tym tydniu, kej kawioczek wypôd mi ze dyrgocōncyj gracy i łozlôłech côłki tyj na stōł i dyliny. Słyszã tyż twoje twoje prōmp wzdychniyńcie i widzã twoje nôgłe, szusiaty ruchy, kej sprzōntôsz efekt, folga mojij niypōradnōści, niysprzyntnōści a jô szlajchym przełykōm płaczki. Łocuciōłech sie w nocy we wilgłyj pościyli, we wilgłym łobleczyniu. To bōł piyrszy rōłz łod siedymdziysiyńciu piyńciuch lôt. Ło rozwidnioku niy krōłeś łobrzidzyniô, kejś znojdōwôł we waszmaszinie jawne dowody mojij starucnyj zgrabaźniałōści. Dzisiôj już niy wypiōłech tyju do wieczerzy. Bôłech sie, nale to przecamć nic, wysłepia to zarôzki z rańca. Wylozech do roboty; prasknōłech dźwiyrzami cheba gośnij niźli zaobycz. Kej skōńczōłech szmyrać, szibować miyndzy palcyskōma moje stare, drzewnianne paciōrki, posadziōłech na klinie, blank nikej Ciebie, kej bōłeś taki maluśki, mōj albōm ze zdjyńciōma. Uśmiychōm sie, a płaczki kapiōm na pergamyntpapiōr miyndzy zajtami. Na tyj fotografiji môsz roczek. Siedzisz direkt we samym ino powijôku na tepichu. Tela razy żech Cie przewijôł...Pôrã zajtōw dalszij zdjyńcie kejeś bōł trzi latka stary i włôśnie, akuratnie wylôłeś na siã ta côłkô sziselka tōmatynzupy... Ludzie gôdajōm, iże starōś sie Pōnbōczkowi blank niy udała, a jo myśla, jeżech isty, co łōna je barzo dobrym papiōrkym lakmusōwym na miyłōś, na przōnie! Twōj Tatulek