Chnet lato....

Za pŏra dni bydymy mieli już te kalyndŏrzowe lato. A czowiek to sie terŏzki taki jakisik zgniyły zrobiōł, giyry by durch w kastrolu tōnkŏł i tela ino dobrze, iże we kŏżdym szynku idzie terŏzki już na isto zimny zelter, coby sam już niy gŏdać ło tym, co kŏżdy chop mŏ nŏjbarzij rŏd – łobsztalować. Niykere to i do badyszteli pyndalujōm już, coby sie kapka łotoplać i łoszpluchtać we wodzie przi tyj hicy. Nō, możno za tela jece tyj hicy niy bōło, ale moge jece być. Jŏ to tam juzaś wola, mōm festelnie rŏd poklechtać sie polekuśku na planty kole tego krankynhałzu (nō, i niy ino tam, ale ło tym niy moga sam za tela gŏdać) i tak ci pogawcyć naobkoło za tymi poseblykanymi dziołchōma. Dołech tyż pozōr, iże latoś dosik wczas przifurgły boczōnie, co na isto wiedzōm już i miarkujōm te frele, kere sie łōńskigo roku na wywczasach niy uwachowali i terŏzki majōm po ptŏkach. A zasik te, kere sie niy pochytali we Zilwestra, to terŏzki jece mogōm ci łoblyc szlajery i drabko sie wydać, podwiyl jejich karlusy sie jece niy kapli, ło co sie tak na isto rozłajzi. Bo to je tak, jak tuplikowŏł Karlik ze „Kocyndra”, kej pytŏł: we czym je inksze wesele łod pogrzybu? Niy wiycie? Tōż rzykna: Na pogrzybie wszyskie ślimtajōm łorŏz i terŏz... A przi wiesieli, to dziepiyro do beku sie dajōm na bezrok (chocia niyftore, to i na drugi dziyń, kej sie tak na richtik spamiyntajōm i spokopiōm, co to tyż jim terŏzki świekra durch i jednym ciyngiym bajstlować bydzie we chałpie). Nō ale, możno terŏzki cosik ze latowego szpasu. Połnia tego miesiōnczka. Nabzdryngolōny karlus przisnōł sie na smyntŏrzu. Deczko niyskorzi łocuciōł sie, kukŏ, zaziyrŏ, noc, miesiōnczek blynduje po ślypiach, biere sie, coby pōjńść ze tego kiyrhowa raus, a sam gawcy, iże kopidoł kopie grōb. – He, he – pomedikowŏł tyn karlus – trza bydzie tego kopidoła ździebko przelynknōńć... Prziszŏł tak ku niymu opatrenie, po cichuśku, i kej już bōł blank kole niygo, wrzysknōł: HUHUHU!!! A tyn kopidoł nic, choby go niy słyszŏł, choby sie nic niy przidarziło; dalszij bajstluje tyn nowy grōb. Nō, tōż tyn karlus juzaś: HUHUHU!!! I juzaś nic, kopidoł kopie dalszij i ani sie niy łobejzdrzŏł, fto tam tak rycy. Nō, tōż tyn łożyrok jece rōłz te jigo: HUHUHU!!! I juzaś blank sie tyn kopidoł niy przelynknōł ino kopie dalszij. Łobyrtnōł sie tyn łochlapus na krōmfleku i poszŏł ku bramie smyntŏrza. Już, już miŏł łozewrzić dźwiyrze tego smyntorza a sam nŏgle ze zadku ftosik prask ci go bez łeb szaflōm! – Niy, niy! Kciŏłeś sie ty giździe ździebko poszpacyrować po kiyrhowie, to sie szpacyruj, kciŏłeś straszyć, to strŏsz, ale sam za tyn smyntŏrz wylazować to ty na isto niy bydziesz!!!