Mores, abo dobre maniyry...

Mores abo dobre maniyry ... Po wszyjskich tych latowch rajzach, wandrach ludzie trefiajóm sie niyskorzij we szynku abo kajsik przi modernym terôzki giolu i napoczynajóm łosprawiać, chwôlić sie i asić tym, co uwidzieli abo przeżyli. Tak tyż łostatnio i mie sie przitrefióło we jakimsik szykownym kamractwie, staryj skamracónyj czelodce. Bóło nôs pôruch i jedna, dziepiyro co przikludzónô ku nóm frela. Kiej już stare poberali, pogôwyńdziyli ło swojich przileżitóściach łodezwała sie ta isto. – Wiycie, przitrefiyło mi sie to pierónym dôwno tymu nazôd, jakech jesce bóła modô i gryfnô, jakech wykludzióła sie na urlaub ... – Modo toś możno bóła, ale coby zarôzki gryfnô? – takech se po cichusku pomyślôł ale nic niy gôdóm. – ... Wykôzało sie – berała dalszij ta istno – co tam przikludzióło sie mocka blank fajnych ludzi, tóż tyż wartko napoczli my sie wszyjske spamiyntale „integrówać”. I kiejsik budza sie ło rozwidnioku i próbuja, blank opaternie, coby sie niy ansztrygować za tela, łapnóńć flaszecka ze życiodajnym nôpitkiym, ftoroch postawióła kole sztrółzaka. Łorôz merkłach, iże cosik sam ci jes blank niy richtik ... – Nó, cóż tyż moge być niy richtik, kiej siemô kacynjamer i wszyjske skuplowane z tym dolygłóści? – spytôł jednyn z kamratów. – ... Nó, kajsik pomiyndzy połozciepowanymi bele kaj łachami – smolóła nôs ta istno i fórt rzóńdzióła dalszij – leżóm na zicher niy moje i pewnikiym chopske galotki, badyhółzy. Wartkoch przeleciała we filipie wszyjsko ze wczorejszego dnioszka. Fylm mi sie niy urwôł. Łóński wieczór łodtwórzółach wartko we palicy we nôjdróbniyjszych pinklach. Ufff ... – Nó ja, na wywczasach moge sie roztomajcie przitrefić – mrónknół ftoryś ze kamratów. – Napoczynóm chopy rachować giyry: jedna, drugô, trzeciô ... szczwôrtô ... Co jes lółz? – bojcy dalszij naszô nowô kamratka. – Zaziyróm wyżij i cóż jô widza: miyndzy nadbytniymi szłapami belónce sie niystarownie nadprógramowy ciulik. Najimałach rest mojij siyły i świtłach we jedna ze tych nadbytnich szłapów, co sprawióło, iże spode sztepdeki wylazła nadbytniô palica łod kieryj móm nôdziyja szafnóńć łodpowiydź na filozoficne pytani: – A co ty sam kurwa robisz? – Aaa, bo sam jakisik rymónt robióm i blank cowiekowi spać niy dajóm, a twoja izba wylazuja na drugô zajta budónku, toch se pomyślôł, iże sam u cia bydzie ciszyj – łodrzykła ta nadbytio gowa. – Nó dobra ... ale ... po jakiymu, kurwa, śebykeś galotki? – kolyjne filozofcne pytani wylazło ze mojigo ściopranego filipa – rzóndzi dalszij ta istnô. – I tu szło ujzdrzić, co we tyj nadbytnij palicy napoczli sie jakesik ruchy szarych kómórek i na łostaku gowa rzykła: – Boch jes moreśny, móm dobre maniyry ... i niy wlazuja do prykola snoszónym ... prziłodziyniu ... Ojgyn z Pnioków